Ἔβαλε ἢ δὲν ἒβαλε « χέρι »
ὁ Γεώργιος Κωνσταντίνου
εἰς τὰ βιβλία τοῦ
τ. ΑΠτΑΜΧΕ,
κ. Κωνσταντίνου Πρίγγου;

Did Dr. Georgios Konstantinou (Constantinou) contemporary musicologist, ALTER the books as compared to earlier editions originally published by the late Archon Protopsaltis of the Patriarchate of Constantinople,
Konstantinos (Constantinos) Pringos ?

(Τὶ ἀρμώζει:

Βιβλίον
Κωνσταντίνου Πρίγγου
(τὸ ὁποῖον θὰ ἔπρεπε νὰ
 ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ
τὸν συγγραφέα του,

Κωνσταντῖνον ΠΡΙΓΓΟΝ

(Should the book still be called

by it’s previous edition’s title bearing  the name of
”Constantinos PRINGOS”

ἢ βιβλίον

Πρίγγου Κωνσταντίνου;

or rather, that the new editor’s name
that is
”Pringos by CONSTANTINOU”?

Τῇ Κυριακῇ 1^ῃ Φεβρουαρίου 2009 ὁμίλησα μετὰ τοῦ Γεωργίου Κωσταντίνου ὁ ὀποῖος καὶ μοῦ ἐπαραπωνέθη ὄτι τὸν #ἀδικῶ# ἐν τῇ ὁμηλίᾳ μου τοῦ 2007 τὴν ὀποίαν ἄκουσε προσφάτως καὶ ὄπου κατακρίνω τὴν ἐπανέκδοσην τῶν βιβλίων τοῦ Πρίγγου.

Ὁ ὄρος #ἔβαλε χέρι# ἐκφράσθηκε οὖτως ἐκ τοῦ ἰδίου Γ. Κωνσταντίνου ἐν τῇ τηλεφωνικῇ συνδιαλέξῃ ἡμῶν..

On Sunday, February 1^st, 2009 , I spoke with Dr. Georgios Constantinou
 who expressed his grievances, one of which was that I have been UNFAIR to him in my “homelia” of 2007, which he heard recently, and which concerns his “re”-edition of the psaltic books originally published by Pringos.

Ὁ ἴδιος μοῦ ΕΓΓΥΗΘΗΚΕ ὄτι πέραν τῆς προσθήκης ἰσοκρατήματος και #ῥυθμικῆς ἐμφάσεως#, ΔΕΝ ἔγινε ἄλλη τινὰ προσθαφαίρεσις εἰς τὸ προϋπάρχων ἔργον του Πρίγγου, ἰδιαιτέρως ὄσον ἀφορα τὶς #ἕλξεις#, τὶς ὀποῖες καὶ ἐπεσήμανε μόνον εἰς τὸ ὑπόλοιπον (ἄγραφον δὲ ὑπὸ του Πρίγγου) ἔργον, ὄπως - μοῦ ὑπογράμμισε, - τὶς #ἄκουσε# καὶ, προσθέτω, #ἐκατάλαβε# ὁ ἴδιος.

He himself vouched that, beyond the addition of ISON (drone) pitch indications and bars specifying “rhythmic emphasis”, he has NOT made any other addition or subtraction to whatever had already been edited by Pringos, especially as concerns pitch alteration signs (“elxeis” or “attraction signs = “accidents”), which he insisted as having added ONLY to his OWN transcriptions of Pringos’ chanting, according to the manner in which he “perceived” and, I may add, “understood” them.

Ὁ ἀναγνώστης ἂς συγγρίνει καὶ βγάλει συμπέρασμα μόνος του, χάριν εἰς κάποιες προσωπικές μου ὑποδείξεις.
Παραχωρῶ ἕνα παράδειγμα, τὸ ὀποῖον ἔστειλε ὁ ἐρευνητὴς μαθηματικῶν,
Shota Gugushvili.

The reader is invited to compare older vs. most recent editions and come to his/her own conclusions as to presence of either an “excessive” Simonokaraïtic INFLUENCE or supposedly “none whatsoever”.

I provide only one sample, sent to me by mathematics researcher,
Shota Gugushvili.

Original 1952 edition, followed by

its 2^nd, 1974 edition )= on LEFT
vs. 2007 ”Re”-edition = on RIGHT

Notice that the 2^nd, 1974 edition is an EXACT copy of the 1952 1^st edition original.

1952, 1^st  edition original
containing signature stamp of the author,

Konstantinos Pringos

its 2^nd, 1974 edition

(page 5, EXACT copy of the 1952 1^st edition original)

vs. 2007 ”Re”-edition

Σημείωσις :
Ἡ «ἐργασία» αὐτὴ  ἔχοντας λάβει
Πατριαρχικὴν εὐλογίαν,
Μητροπολικὸν χειροκρότημα),
(ἐξ Ἱεραρχῶν παραδοσιακῶς ψαλλόντων)
ὡς καὶ «Ἀρχοντικὴν» εἰσήγησιν ἐκ τοῦ Χ. Ταλιαδώρου, «μαθητοῦ» τοῦ Πρίγγου,
τὸ περιεχόμενον καὶ ἡ νοοτροπία αὐτῆς τῆς ἐκδόσεως ἔχει λάβει, δυστυχῶς, κατὰ τὰς προσδοκίας μερικῶν, κάποιαν ἐκκλησιαστικὴν #ἀναγνώρησιν# ἢ καὶ ἐγκυρότητα («νομιμότητα»).

Note :
This work having been
« blessed » by His All-Holiness
Patriarch Bartholomeos I,
”applauded” by Metropolitan Anthimos
 (NB. both chant TRADITIONALLY),
and “introduced” publicly by
Taliadoros (« student » of Pringos),

 its content and « conception of psaltiki » may now be considered by some as having gained some form of ecclesiastical “recognition” or even « legality » (« jurisprudence »).

1

ΠΡΟΣΘΕΣΙΣ ἰσοκρατήματος

1

ADDITION of ison pitch specifications (« DRONE »)

2

ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ τελειῶν ἐκ τῶν παρεστιγμένων γοργῶν (ὄπως ἔγινε καὶ εἰς τὴν εἰσαγωγὴν τῆς Ἀνθολογίας Πέτρου Ἐφεσσίου ὑπὸ .ἄλλου «στελέχους » Σιμωνοκαραϊτικῆς νοοτροπίας),
μεταβάλουσα αὐτὰ ἀπὸ ΑΝΙΣΟΧΡΟΝΕΣ ὑποδιαιρέσεις εἰς ΙΣΟΧΡΟΝΕΣ, διευκολύνοτας οὔτως τὴν ΙΔΙΟΜΟΡΦΟΝ ΔΥΤΙΚΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΗΝ ἰσόχρονον ΙΛΑΧΟΡΕΥΤΙΚΗΝ ἀπόδοσιν τῶν ἱερῶν μας ὕμων.

2

REMOVAL of « dots beside gorgons »  = « parestigmenon»,
 (although typographically POSSIBLE),
leading to ISOCHRONOUS vs. original ANISOCHRONOUS temporal division indications, which, in the mouths of contemporary « specialists », turns into « happy-go-lucky » SISSY singing.  The same has been done in LA’s introduction using Petros Ephesios’ lines of « Barys diatonic », in contrast to the entire book, « Anthology », which is FULL of « parestigmenons »

3

ΠΡΟΣΘΕΣΙΣ ἢ ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ σημείων ἀλλοιώσεως φωνητικοῦ ὕψους -
παραδόξως ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ ἐν τῇ προκειμένῃ περιπτώςῃ («ἀφαίρεσις ὕφεσις »).  Συνεργούντων τοῦ ΔΥΤΙΚΟΥ τόνου (100 cents) ὡς καὶ τέταρτον αὐτοῦ, ἀποδίδονται παραδοσιακὲς μελωδίες μετὰ διαστημάτων τὰ ὀποία εἶναι ἐπιγείως ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ εἰς τὰς ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑΣ ἐκτελέσεις μονοφωνικῶν ἀσμάτων πηγαζόντων ἐκ πολυαιώνιων πολιτισμῶν

3

ADDITION or REMOVAL of ACCIDENTS (#elxeis#), in this case, quite astoundingly so, REMOVAL of a flat (« hyphesis »).  Coupled to this school’s preponderant use of an OCCIDENTAL tone and QUARTER TONE divisions, this leads to intervals that do NOT exist in O/AURAL TRADITION of « a capella » singing of old, traditional songs in any EARTHLY population.

4

ΠΡΟΣΘΕΣΙΣ « συνεπτυγμένου ῥυθμοῦ » ὁ ὀποίος, καταμετρημμένος κατὰ τόν δυτικοπρεπέστατον τρὸπον ΣΤΑΘΕΡΑΣ == ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΟΥ μονάδας χρόνου, καταλήγει εἰς ΑΠΛΟΥΣ ῥυθμοὺς (Δυτικὸν στρατιωτικὸν march, waltz, tango, κτλ.), τὰ ὀποία ΟΥΔΕΜΙΑΝ ἔχουσιν σχέσιν μὲ τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ μουσικὴν του ΛΟΓΟΥ, ἡ ὀποία χρήζη ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ μονάδος χρόνου διᾶ τῆς ΚΑΤΑΛΛΑΓΗΣ χρόνου.
Ἡ ΦΩΝΙΤΚΗ μουσικὴ, βασιζομένη ἐπὶ τῆς ΕΥΚΡΙΝΟΥΣ προφορᾶς, ὐπογράμμησις, ἀρθρώσεως καὶ ΤΟΝΙΣΜΟΥ τῶν λέξεων βασίζεται εἰς ῬΥΘΜΟΥΣ πολυπλοκώτερους ἀπ’αὐτοὺς ὄπου κρούωσιν τὰ ΑΨΥΧΑ ὄργανα.

4

ADDITION of « complex rhythm » = « syneptigmenos rhythmos », which, counted as it is in OCCIDENTAL MANNER, using a CONSTANT unit of time, leads to simple OCCIDENTAL rhythms (military march, waltz, tango, etc), that have NOTHING to do with the way TRADITIONAL psaltiki is CHANTED in church, many a time making use of a VARIABLE unit of time. 
VOCAL music, based on the correct pronunciation, punctuation, articulation and ACCENTUATION of WORDS is MUCH more complex than simple instrumental music.

(ἐνδιαφέρουσα ΕΡΕΥΝΑ)
Περι τοιαυτης ασμετριας γραφει ορισμενα ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝ

Francisco Javier Sánchez González

εις την Ιστοσελιδαν

http://www.uam.es/personal_pdi/filoyletras/jsango/index_uam_eng.htm

και συγκεκριμμενα εδω

http://www.uam.es/personal_pdi/filoyletras/jsango/disonancia_ritmica.htm

(Interesting RESEARCH)
ASSYMETRICAL RHYTHM  within SYMMETRICALLY notated music
by Francisco Javier Sánchez González

http://www.uam.es/personal_pdi/filoyletras/jsango/index_uam_eng.htm

http://www.uam.es/personal_pdi/filoyletras/jsango/disonancia_ritmica.htm

Ἀξιοσημείωτος εἶναι ἡ « ἐπιστήμη » μὲ τὴν ὸποίαν «προσδιορίζεται»

ὁ συνεπτυγμένος ῥυθμὸς εἰς τὰς λέξεις

πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου

πρὸς  |6 σέ εἰ-σά-κου- |4 - σόν μου

Ὁ διαχωρισμὸς αὐτὸς δίνει ΑΝΩΤΕΡΑΝ ἔμφασιν εἰς τὰς συλλαβὰς

πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου

ἐνῶ ὁ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ψαλτης θὰ δώσει ΤΟΝΙΚΗΝ ἐμφασιν ὡς ἐξῆς

πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου

ὄπως φαίνεται εἰς τὸ Ἀναστασιματάριον 1869 τῆς Μουσικῆς βιβλιοθήκης σελὶς 3, ὄπου ἡ ΤΟΝΙΖΟΜΕΝΗ συλλαβὴ
«-σά-»  λαμβάνει 4 μονάδες χρόνου  (ἐν ἀντιθέσει ὡς πρὸς 2 μονάδες χρόνου εἰς ΠΑΡΟΜΟΙΑΣ γραμμὰς περιλαμβάνουσες ΑΤΟΝΕΣ συλλαβές πχ
ἡ προσευχή μου!

Ἄλλο ὲπιχείρημα ὑπὲρ τῆς ΥΠΕΡΤΕΡΟΥ ἐμφάσεως ΤΟΝΙΣΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑΣ ὡς πρὸς ΣΥΝ ΤΟΝΙΣΜΕΝΕΝ λήγουσα
εἶναι τὸ καὶ νὰ ΥΠΑΡΧΟΥΝ παραδείγματα ἔχοντα

«σά» == μετὰ 2 κρούσεων
ἢ καὶ ΕΝΟΣ κρούσεως,

ἐν συγγρίσει μὲ
«σόν» == μετὰ 4 κρούσεων

αὐτὰ εἰσὶν ΟΛΙΓΟΤΕΡΑ τῷ ἀριθμῷ.

Τέλος, εἰς τὴν ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟΝ μουσικὸν τύπον ὄπου μᾶς μεταφέρει ὁ Πρίγγος

«σά»  2 κρούσεις καὶ 
«σόν» 2 κρούσεις
ἀπορεῖ τις ΚΑΤΑ ΠΟΙΟΝ τρόπον ἐπροσδιωρήσθει ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΚΡΟΥΣΙΣ εἰς τὴν συλλαβὴν
«σόν».

It’s worthwhile noting the « science » with which the complex rhythm has been distributed as concerns the words

πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου

πρὸς  |6 σέ εἰ-σά-κου- |4 - σόν μου,

which gives importance to

πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου

whereas TRADITIONAL GREEK psaltis will give MORE emphasis  to

πρὸς σέ εἰσάκουσόν μου

as is witnessed in page 3 and ELSEWHERE as well in the Mousike Bibliotheke Anastasimatarion,
which gives the syllable «σά»  4 beats , while it usually gives only 2 beats to the syllable «σόν» as well as to SIMILAR line containing a NON-ACCENTUATED syllable in
ἡ προσευχή μου!

(In other words, the syllable
«σά» of the words «εἰσάκουσόν μου»
is USUALLY treated as being
MORE important than that of «σόν»).

Examples in favour of a

«σά»  2 or even one beat(s) ,

vs.

 a 4-beat «σόν»

CAN ALSO be found, although they are LESS frequent.

Finally, in the Pringos rhythmic condensation to

«σά»  2 vs. 2-beat «σόν»,
one is curious to be informed as to what motivated a STRONGER beat on the
«σόν» syllable.

Περὶ ἐγκλιτικῶν δύναται νὰ διαβάσει τις ὄσα #θεωριτικὰ# βιβλία θέλει

π.χ. ἐδῶ

καὶ νὰ προσθέσει, ὄπως μοῦ εἶπε ὁ φίλος ΕΣ ὄτι μερικοὶ Ἕλληνες π.χ. Κρητικοὶ, τονίζουν περισσοτέρως τὴν τελευταίαν ὀξεῖαν

("ὁ διδασκαλόοος μου" ἔναντι "’ὁ διδάαασκαλος μου")

Κι’ἐγὼ ἀπαντῶ :

Κάμνατε τὴν ἐξῆς #διδακτορικὴν διατριβήν#:

Στατιστικὴ ἀνάλυσις σύγκρισις ἔντασις τονισμοῦ εἰς τὰς φράσεις :

#εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, Κύριε, εἰσάκουσόν μου, Κύριε.#

#εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, Κύριε, ἐνώτησε τὴν δέησίν μου...#

(1000 παραδείγματα ἐξ Ἑλλήνων τῆς ἀπανταχοῦ οἰκουμένης, ἠλικίας 60 ἐτῶν καί ἄνω).

.

5.

ΠΡΟΣΘΕΣΙΣ/ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ (ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ ἐν τῷ παρόντι παραδείγματι) σημείων ΧΡΟΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΟΝΤΑΣ οὔτως τὸν ἐκτελεστὴν ὄπως ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ἒλξεις αἱ ὀποίαι ΙΣΩΣ νὰ ἐκτελούνται
 ἐν ΤΑΧΕΙΑ χρονικῇ ἀγωγῇ
κατ’ὄμοιον τρόπον καὶ ἐν ΒΡΑΔΕΙΑ χρονικῇ ἀγωγῇ

 Αἱ ἒλξεις ἐγράφοντο ΣΠΟΡΑΔΙΚΩΣ καὶ ΑΝΕΥ συστιματικοποιησεως τινὸς παρὰ τοὺς παραδοσιακοτάτους ἀλλὰ καὰ ΣΟΦΟΤΑΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ.

5.

ADDITION/REMOVAL (in this case REMOVAL) of TEMPO indications, thus forcing the reader of this score to APPLY « accidents = elxeis » that MAY occur at a FAST tempo, while chanting at a SLOWER tempo as well.  It is for this reason that « accidents » have been used with great PARSIMONY in the early 1800 reform of the Three teachers, and in a NON-SYSTEMATIC manner.

Ἐπακολουθεῖ παράδειγμα #καταγραφῆς# βασιζόμενος εἰς τὴν φωνὴν καὶ μόνον κάποιας ΣΤΙΓΜΙΑΙΑΣ ἀποδώσεως τοῦ Πρίγγου, καὶ σύγγρισης μετὰ τῆς πρωτοτύπου ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ γραφῆς τοῦ Πρίγγου.

What follows is an example of a musical #TRANSCRIPTION# based DIRECTLY upon an audio sample of a PUNCTUAL performance by Pringos, as compared to how Pringos published his very own « global »version.

Ὁ Πρίγγος ἐχρησιμοποίησε Ἀναλυτικὴν γραφὴν εἰς συγκεκριμμένα σημεία τῶν τριῶν βιβλίων ὄπου ἐξέδοκε, ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰς Δοξαστικὰ.

Pringos used a more extensively ANALYTICAL type of transcription in only SOME SPECIFIC parts within the 3 books he published, mainly in « Doxastikons ».

Οἱ παράμετροι τῆς ψαλτικῆς δύνανται νὰ ἀναλυθοῦν ὡς ἐξῆς:

The parameters by which one may analyse a vocal interpretation and write it out are presented here

(εἰκόνα)

Αἱ πιθανότητες διαφόρων ἐκτελέσεων (interpretational variations) εἶναι πολλές, ΟΥΧΙ ὄμως ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΕΣ ἢ καὶ οἰανδήποτες μορφῆς ἢ καὶ «ποιότητος», ὥστε νὰ γίνουν ἰδίῳ τῷ ἀριθμῷ «ὄσον εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν ψαλτῶν» ἢ καὶ τῶν κόκκων ἄμμου θαλάσσης!

The various interpretational variations are certainly NUMEROUS , yet NOT as many as to be considered UNLIMITED or in number equal to that of ALL the psaltis on Earth.

Ἐὰν ὁ Πρίγγος παρέμεινε ἀρκετὰ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ, γράφοντας ὰναλυτικότερα εἰς συγκεκριμμένα σημεῖα καὶ ἐν ΧΑΜΗΛΩ ἀποσοστῷ,
κάποιοι νεώτεροί του, «ἀνέλυσαν» περισσότερους παραμέτρους καὶ εἰς ὑψηλότερον ἀποσοστόν.

Although Pringos had decided to remain CONSERVATIVE , by using an ANALYTICAL notation only in SPECIFIC areas and at a LOW percentage (frequency of use), some of his contemporaries and on decided to « analyse » MORE parameters and this, to a much HIGHER extent.

Ὰνέλυσαν ΓΡΑΠΤΩΣ



ῥυθμούς,
χρονικὴν ἀγωγήν,
παύσεις καὶ εἰσπνοὲς,

They ANNOTATED
 in a more ANALYTICAL (“developed”) manner
 not only elements such as:
rhythm
tempo,
pauses and inspiration phases,

forte καὶ pianissimo,

« forte » and « pianissimo »,

ἕλξεις

ἀλλὰ καὶ ὄτι ἄλλον εἰς τὸ ὀποῖον ΔΕΝ ἀντέδρασαν ἀλλά, τουναντίον, ΕΥΛΟΓΗΣΑΝ αἱ διάφοραι ὲκκλησιαστικαὶ ἀρχαί,
ἀνοίγωντας οὔτως #νέας# πληγὰς καὶ ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ἐν τῇ ψαλτικῇ,
εἰς τὰς ὀποῖας διήσθη ἡ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΗ πλέον
ΣΙΜΩΝΟΚΑΡΑΪΤΙΚΗ λοίμωξις,
ἀνατρέπουσα ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ τὴν ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΝ γραφὴν τῶν τριῶν διδασκάλων
διὰ τῆς ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗΣ πλέον (ΥΠΕΡΠΛΕΟΝΑΖΟΥΣΑΣ) χρήσεως ΕΠΙΚΡΑΤΗΘΕΝΤΩΝ ἀλλὰ καὶ ΑΠΟΡΙΦΘΕΝΤΩΝ σημαδοφώνων.

“attraction” accidents

but a whole VARIETY of elements, as well,  against which the ecclesiastical leaders not only did NOT react but, to the contrary, heralded and BLESSED,
thus creating “new” wounds and contamination within psaltiki,
wounds that were eventually infiltrated by
the ever so PAROXYSMIC
Simonokaraïtic INFECTION
which, in DEFINITE manner, turned CLASSICAL written tradition of the three teachers upside down,
by the ABUSIVE use of certain, neumes, whether they’re part of those having been RETAINED by the Three teachers, or not.

Εἰς συνέντευξιν του πρὸς τὸν
 π. Γεώργιον Ἀνδρ. Σταθόπουλον,
ὁ Ἄρχοντας Μουσικοδιδάσκαλος τῆς ΑΜΤΧΕ
 Ἀβραὰμ Εὐθυμιάδης,
στενὸς ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ τοῦ Πρίγγου,
διευκρινίζει

(ἀπομονωμένα ἠχητικὰ ἀποσπάσματα)

κατὰ ποίαν σειρὰν ἔγιναν αἱ ἐκδόσεις,

τὸ πῶς ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΕ τὴν γραφήν του σὺν τῷ χρόνῳ ἐν συγγρίσει μὲ τὴν ἐκ νεοτέρας ἠλικίας αὐτοῦ,

τὸ ΠΩΣ ΔΕΝ ἐξέδοκε ἔστω καὶ χειρόγραφον τοῦ Πρίγγου ΑΝΕΥ τελικοῦ ἐλέγχου τοῦ ἰδίου (τοῦ Πρίγγου),

καὶ τὸ πῶς παραδέχεται κάποιες τροποποιήσεις τῆς παρασημαντικῆς (καὶ διερωτώμεθα ==
λόγου ὄτι ΔΕΝ ἐγνώριζε ἀρκετὰ καλὰ τὴν ὀρθογραφίαν ἐν τῷ καιρῷ ὲκείνῳ,
ἢ μήπως
λόγου ὄτι δὲν εὔρησκε καλύτερην «λύσιν»;)

In his interview granted to
Fr. Georgios Andr. Stathopoulos,
Archon music Teacher of the Patriarchate of Constantinople Abraham Efthymiades

and close collaborator of Pringos, UNDERLINES the following:

[listen to ISOLATED excerpts of the interview]

the ORDER in which the books were published;

how he SIMPLIFIED his personal notation system as compared to that used at an earlier time during his lifetime;

how he’d NEVER publish ANY of Pringos’ works, INCLUDING manuscripts, UNLESS Pringos had made a FINAL verification and given his approval;

how he ADMITS to some ALTERATION of the CLASSICAL contemporary psaltic notation system
(and one may ask:
 is it because
he did not know psaltic notation orthography well enough back then,
or rather
because he could not find any better “solution” in expressing some musical formulae?)

Μὲ ἄλλα λόγια,
ΑΥΤΑ ἐνέκρινε ὁ Πρίγγος !

Ὅτι δικό του νὰ ἐξέδωκε ὁ Ἀβραὰμ Εὐθημιάδης,
μὲ ΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕΣ γραφὴν
 ΠΡΟ ἢ ΥΣΤΕΡΟΝ
τῆς ὑπὸ Πρίγγου πρό-ΕΛΕΓΘΕΙΣΑΣ
ΔΕΝ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐνδιαφέρει
ὄσον ἀφορὰ κάθε τυχούσαν ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗΝ τοῦ ἔργου του.

In other words,
older editions of Pringos contain
 scores that had been APPROVED by Pringos!

Whatever OTHER works Archon Abraham Efthymidades might have published in WHATEVER notational system,
either PRECEDING or FOLLOWING
the Pringos editions
are of NO concern to one who is interested in comparing the
ORIGINAL to the most RECENT PRINGOS editions.

In other words,
whether or not
Archon Efthymiades used “composed rhythm measures” = “syneptigmenos rhythmos”
in any of his own, PERSONAL works

is of NO importance whatsoever as concerns the PRINGOS books as edited by Efthymiades
and does NOT provide a strong enough ARGUMENT
to ADD ”posthumous” complex rhythm bars to PRINGOS’ works.

Ἐὰν ἐπιθυμοῦσε καὶ τὸ ἤθελε, ὁ Πρίγγος ΚΑΛΛΙΣΤΑ θὰ ἠδύνατο νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Α. Εὐθυμιάδη νὰ καταγράψει
τὸ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΤΕΡΑ
κάποιες ΘΕΣΕΙΣ, ὄπως θα τὶς εἴχε ψάλλη ὁ ἴδιος κατα ΚΑΠΟΙΑΝ στιγμήν.

Had it been Pringos’ wish, he would have easily been able to ASK from Abraham Efthymiades that the latter
NOTATE
in as much an analytical means as POSSIBLE
a number of musical lines
so as to be more “exact” (“representative”) of a GIVEN interpretation of his at one, GIVEN moment in his life (more “accurate” transcription of an ISOLATED interpretation)..

Ἐν τῇ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΤΑΤΗ σοφίᾳ αὐτοῦ, ὁ Πρίγγος ΕΠΕΛΕΞΕ ΑΠΛΟΤΗΤΑΝ γραφῆς ἡ ὀποία

α) ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ
τὴν ΜΑΝΙΟΔΟΝ ΕΜΜΟΝΗΝ ΙΔΕΑΣ
 μιᾶς ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΑΣ γραφικῆς ἀναπαραστάσεως
κάποιας ΣΤΙΓΜΙΑΙΑΣ ἀπαγγελίας

However, in very TRADITIONAL wisdom, Pringos OPTED for a SIMPLIFIED notation which

a) AVOIDS a MANIAC OBSESSION
over some “perfect” notation that focuses on a PUNCTUAL interpretation

καὶ ἡ ὀποία,

β) ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ,

and which,

b) to the CONTRARY

ΣΥΝΤΑΣΕΤΑΙ
εἰς τὴν ΕΦΥΙΑΝ
τῆς ΔΙΑΧΡΟΝΗΣΕΩΣ
κάθε εἴδους ΜΝΗΜΗΣ,
ὄπου ὁ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ θεσμός της
εἶναι
ἡ ΑΠΛΟΤΗΣ.

ADDS itself to the ranks of
INGENUITY that lies behind
that which makes
any type of MEMORY DIACHRONIC (« eternal »)
and of which the FUNDAMENTAL law is
SIMPLICITY.

Ἐπακολουθεῖ παράδειγμα #καταγραφῆς# βασιζόμενος εἰς τὴν φωνὴν καὶ μόνον κάποιας ΣΤΙΓΜΙΑΙΑΣ ἀποδώσεως τοῦ Πρίγγου (δεξιά), καὶ σύγγρισης μετὰ τῆς πρωτοτύπου ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ γραφῆς τοῦ Πρίγγου (ἀριστερά).

What follows is an example of a musical #TRANSCRIPTION# based DIRECTLY upon an audio sample of a PUNCTUAL performance by Pringos (right side «transcription »), as compared to how Pringos published his very own « global »version (left side).

Παρατηρεῖ τις τὴν πολύπλοκον γραφὴν, πλησιάζουσα τὴν
τοῦ Νηλέως Καμαράδου
ΙΔΙΟΡΥΘΜΟΝ γραφὴν,
ἡ ὀποία
ΟΥΔΕΠΟΤΕΣ ἐνεκρίθη
παρὰ τοῦ Πατριαρχείου,

One notices a COMPLEX notation,
close in ressemblance to that of the IDIORHYTHMIC (as well) notation system of
 Nileas Kamarados,
which never gained
official Patriarchal approval.

Ὄμως, ἡ παροῦσα γραφὴ
εἰς τὸ ὡς ἄνωθεν παραδείγματα
(ἰδιαιτέρως τοῦ Κεκραγαρίου Α ἦχου)
διαφέρει ἰδιαιτέρως ὡς πρὸς τὴν σχεδὸν ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΝ παρεστηγμένων, τὸ ὀποῖον ἀμφιβάλλει τις ὄτι δὲν ἐκτελοῦσαι ὁ Πρίγγος.

Nevertheless, the notation system of
G. KONSTANTINOU differs in at least ONE significant manner
in the examples provided above
(especially that of the
Kekragarion in 1^st mode) :
that of the quasi-INEXISTANCE of UNEQUAL temporal divisions (« parestigmenon gorgons ».
It is quite doubtful that Pringos would have chanted any of the annotated hymns with such a LACK of unequal temporal divisions.

Εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον ἀκριβῶς ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ἡ
ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ἱλαχορευτικὴ τάσις ἐν τῇ Σιμωνοκαραϊτκῇ γραφῇ,
ΕΣΤΩ καὶ ἐν ΑΠΟΥΣΙΑ τῶν διὰ τῶν τριῶν διδασκάλων ΑΠΟΡΗΦΘΕΝΤΩΝ παλαιογραφικο ἱερογλυφικῶν σημαδοφώνων.

It is at THIS point precisely that is REVEALED the
CHARACTERISTIC « happy-go-lucky » « sissy-singing » tendency inherent in the Simokaraïtic notation system
(as it expressed by its FALTSO singing creator, Simor Karas)

even in the ABSENCE of the paleographic hieroglyphic neumes
REJECTED by the Three teachers,
 which it so
OBSTINATELY uses otherwise.

Ἰδοὺ μὲ ποίαν
ΣΟΦΙΑΝ καὶ ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΣΥΝΗΝ
ἀποφθέγγεται ὁ εὐργέτης τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων, Πέτρος ὁ ἐξ Ἐφέσσου,
εἰς ΜΟΝΑΔΙΚΗΝ προσπάθειαν του κάποιας ΑΝΑΛΥΤΙΚΗΣ γραφῆς ἐν τῇ Ἀνθολογίᾳ αὐτοῦ,
ἐνῶ αἱ ἐκτυπωμένες ἐκδόσεις του παραμένουσιν ΚΛΑΣΙΚΩΤΑΤΑΙ :

Here is an example of WISDOM and HUMILITY, as it is expressed by the BENEFACTOR of the Hellenic peoples, Petros of Ephessos,
in the INTRODUCTION in his UNIQUE attempt in trying to make use of some more « analytical » notation system,
(« Anthology »),
as compared to his other printed works that remain EXEMPLARY of what is to be considered CLASSICAL contemporary psaltic notation.

Petros of Ephessos simply states that, in this particular edition of his, he TRANSCRIBES from the OLD notation system to the newer one (« Three teacher «  or « Contemporary Psaltic Notation » system) using a « more precise », analytical form all in TRYING to AVOID  ANY EXCESS
so as NOT to ADD to the students’ difficulty in learning
and so as not to DEVIATE from the USUAL CPN ORTHOGRAPHY.

Εἰς αὐτὴν τὴν ἔκδοσίν του, ὁ Πέτρος ὁ ἐξ Ἐφέσου ἐπρόσθεσε ἁπλῶς κάποια ΠΑΡΕΣΤΙΓΜΕΝΑ,
διευκρινίζοντας οὔτως τὴν τάσιν πρὸς ΑΝΙΣΟΧΡΟΝΟΥΣ ὑποδιαιρέσεις τῶν γοργῶν,
καὶ τούτον κατὰ τρόπον ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΟΝ τῆς σημειογραφείας τοῦ Καμαράδου ἢ καὶ αὐτῆς τῆς ὀποίας χρησιμοποιεῖται διὰ τὴν καταγραφὴν δημώδους καὶ Ἀνατολικῆς προελεύσεως ᾀσμάτων

Petros of Ephessos simply added ANISOCHRONOUS temporal divisions, in no manner as complex as those introduced by Nileus Kamarados or those used in notating FOLK songs.

Αὐτὸ τὸ ὀποῖον θεωρεῖ ὁ Πέτρος Ἐφέσιος ὡς #ἀναλυτικοτέραν# γραφὴν #ἀποφεύγουσα# κάθε #ὑπερβολὴν# περιέχει τὸν ΣΥΝΗΘΕΣ ἀριθμὸν ὑφεσο-διέσεων ἀνὰ σελίδαν, ὰπηλλαγμένη πάσης φύσεως ἰσοκρατήματος καὶ συνεπτηγμένου ῥυθμοῦ.

 What Petros of Ephessos considers « more anlalytical » and « without excess » contains the USUAL number of accidents, NO complex rhythm, an no ISON (drone) note notation.

Ὄσον ἀφορὰ τὸ ἰδιόῥυθμον Σιμωνοκαραϊτικο-κινούμενον #σύστημα γραφῆς#, ἦτε μὲν ἐν παρουσίᾳ ἦτε δὲ ἐν ἀπουσίᾳ πλεοναζόντων παλαιογραφικῶν #ἱερογλυφικῶν#, ἔχουν ἀναφερθεῖ ὁ Νικόλαος Γιάννου καὶ ἄλλοι εἰς τὸ περιοδικὸν #οἱ Ὑπέρμαρχοι#.

Κείμενο Ν. Γιάννου (pdf, > 1 MB)

Concerning the idiosyncratic Simonokaraïtic writing style, be it « enhanced » or even « exempt » of paleographical hieroglyphs, others such as Nikolaos Giannou provide a more exhaustive critical approach regarding this « re »-edition.  This criticism may be found in the journal « Hypermachos ».

Greek text by N. Giannou (pdf, > 1 MB)

Συνηστῶ ὄπως, ὕστερον τυχὸν ἀγορᾶς, (#ἀτυχοῦς# δὲ κατ’ἐμέ) κρατήσει τις τὸν ψηφιακὸν δίσκον καὶ ΔΙΑΧΩΡΙΣΘΗ αὐτῆς τῆς ἐσχάτης ἀλλοιώσεως τῆς κλασσικῆς γραφῆς, ὡς καὶ ὑπολοίπων #ἔργων# τοιούτου εἴδους σταδιακῆς ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΣ καὶ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ, γραφῆς τε καὶ #ὕφους#, ὄποιοσδήποτε κι ἂν εἶναι ὁ #ἐκδότης# =
 Στανίτσας, Καραμάνης, Ταλιαδώρος, Χρύσανθος, Καράς, Κωνσταντίνου, κτλ.

For those unfortunate enough to have become “owners” of this book,
I recommend they KEEP the CDs containing Pringos’ chant,
and that they relieve themselves from this ULTIMATE mutation of our CLASSICAL psaltic writing system,
as well as from other INTERMEDIATE works of PROGRESSIVE MUTATION and TRANSFORMATION, in both written form and singing “style = hyphos”, regardless of the editor:
 Stanitsas, Karamanis, Taliadoros, Chrysanthos, Karas, Konstantinou, etc.

Ἡ γραφὴ τῶν τριῶν διδασκάλων εἶναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ, ΑΥΤΕΠΑΡΚΗΣ, καὶ ἡ ΚΑΘΕ ἀλλοίωσίς της ἀποκαθηστά ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΣ ψαλτικῆς παιδαγώγησης, τῆς ὀποίας ὁ βαθμὸς ΝΟΘΕΥΣΙΣ ἀκούγεται ἐν τῷ ᾄδειν αὐτῶν =
ἀμανεντζίδικα, μπεκρυδίστηκα, πόρνο-χαύνο-εἰσπνοηκο-συγγινητικά, bel cantαδορικά, εὐνουχο-ἱλαροχορευτικά, κτλ.,
ὅλα παράγοντες τῆς
ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΤΡΑΒΕΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΣ
τῆς ἱερᾶς ἡμῶν ψαλτικῆς τέχνης
 τὰ ὀποία στόχον ἄλλον οὐκ ἔχουση ΠΑΡΑ
τὴν ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΝ
σὺν διαφόροις
βιοπορισματικοῖς ὀφελείοις,
εἰς ΒΑΡΟΣ
αὐτῆς τῆς παραδόσεως.

The CONTEMPORARY PSALTIC NOTATION (CPN) of the the
THREE teachers is COMPLETE as well as SELF SUFFICIENT, and any transformation thereof is proof of INSUFFICIENT psaltic paedagogy, its degree of corruption being paralleled by what one HEARS from such new “reformers’” during church and “concert” singing:

“(a)manes, drunken sailor, bel canto, seductive inspiratory phase gasps as if coming straight out of some porno film, castrated and invertebrate happy-go-lucky  etc
singing,
ALL of which are ELEMENTS of the

CONTEMPORARY TRANSVETISM
of our HOLY PSALTIC TRADITION
and all of which have NO other reason to exist but that of
VANITY and financial BENEFIT at the
EXPENSE
of that very TRADITION.

ΜΙΑ ἐστὶν ἡ ΝΟΟΤΡΟΠΟΙΑ τῆς ψαλτικῆς,
πάντοτε, κατὰ τὰ ἄλλα,
ΣΤΕΝΟΓΡΑΦΙΚΗΣ γραφῆς

The “thought process” of what
STILL remains a stenographic
PSALTIC NOTATION SYSTEM is
UNIQUE

- ἡ τῶν ΤΡΙΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ

= that of the THREE teachers.

καὶ
ΕΙΣ ἐστὶν ὁ ΑΞΙΟΜΙΜΗΤΟΣ παραδοσικὸς ἐκφραστὴς αὐτῆς

It is JUST as UNIQUE as the one and ONLY TRULY traditional interpreter (of this notation), ever to be recorded, and WORTHY of imitation,

- ὁ Ἰάκωβος Ναυπλιώτης.

= Iakovos NAFPLIOTIS

GKM - Πρίγγος

Pringos lessons by GKM

Τέλος, ὄπως ἐξήγησα εἰς τὸν Γεώργιον Κωνσταντίνου, ΔΕΝ μᾶς ἐπιτρέπει
ὁ χρόνος τῆς ΠΑΡΟΥΣΗΣ ζωῆς
μηδὲ ἡ μέριμνα περὶ τῆς διανοητικῆς ἡμῶν ἰσοροποίας
ἴνα ΑΣΧΟΛΟΜΕΘΑ ΔΙΑΡΚΩΣ
κατὰ τρόπον ὡς νὰ ἠθέλαμεν νὰ συντάξωμεν
ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΝ διατριβὴν
πρὸς ΑΠΑΝΤΗΣΗΝ
τῆς κάθε
ΑΥΘAIΡΕΣΙΑΣ καὶ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ἰ

ὄπου θέλει μᾶς παρουσιάσει καὶ ΕΙΣΑΓΕΙ ἐν τῇ ἱερᾷ ἡμῶν Ὀρθοδόξῳ Χριστιανικῇ λατρείᾳ
ἡ σύγχρονος καὶ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ πλέον
Σιμωνοκαραϊτικὴ νοοτροπία.

Finally, as I explained to Georgios Konstantinou,
our limited lifespan on this earth
 as well as our concern
 for maintaining our psychological and intellectual sanity as intact as possible
does NOT allow us to
CONTINUOUSLY waste our time
 responding to
and commenting
(in manner similar to that of some Ph.D. thesis dissertation),

EVERY ARBITRARY
and SECULAR novelty , which the contemporary INTERNATIONAL Simokaraïtic mentality is bound to PRODUCE and furthermore INTRODUCE into our HOLY Christian Orthodox prayer.

Ὄστις ὲνδιαφέρεται διὰ τοιοῦτον ἔπαθλον, εὐχαρίστως νὰ μεσολαβήσω εἰς διάφορα Γαλλικὰ Πανεπιστήμεια, ὄπου ἒχωσιν πληροφορηθεῖ
ΕΠΑΡΚΩΣ καὶ διὰ ΖΩΣΗΣ
ἐξ ἐμοῦ περὶ αὐτῆς
τῆς ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΙΔΙΟΣΥΝΚΡΑΣΙΑΣ, χάριν εἰς ὕμνους
ψαλτικῆς τε ἀλλὰ καὶ Γρηγοριανῆς
 ὄπου ἔψαλλα πρὸς
ΣΥΓΓΡΙΣΗΝ καὶ διαυγὴν ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΙΝ
ὡς πρὸς ὲκτελέσεις σημαιοφόρων καὶ « κορυφαίων » ἀντιπροσώπων- ἐκτελεστῶν #ὀρμουμένων# ἐκ τῆς νοοτροπίας αὐτῆς.

To whomever it might be of interest to indulge in such a feat, I suggest that I intercede in their favour to a number of French universities where,
fortunately, I have informed them SUFFICIENTLY and in PERSON about this CONTEMPORARY IDIOSYNCRASY
by means of psaltic and Gregorian hymns I chanted
for COMPARISON to 
and IMMEDIATE distinction from
the interpretations of various
“flag-bearers” and “expert” representatives/interpreters of this mentality.

Ὠς παράδειγμα τῆς ΕΥΚΟΛΙΑΣ κατὰ τὴν ὀποίαν δύναται νὰ εὔρη τις ὲπιχειρήματα διὰ νὰ γράψει ΔΙΑΤΡΙΒΗΝ,
 λόγου τοῦ ΠΛΗΘΟΥΣ τῶν προφορικῶν ἀλλ’ἰδιαιτέρως ΓΡΑΠΤΩΝ « ΦΑΛΤΣΩΝ» τουτέστιν ΑΝΟΜΑΛΙΩΝ,

ὄπως ἐν τῇ τεκμηριώσει καὶ διαδοχῇ σκέψεων,

ἢ ἐν τῇ ΑΠΛΗ ἀντιγραφῇ κειμένων (π.χ. τοῦ Πρίγγου),

ἢ καὶ ἐν τῇ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ἐκφράσει αὐτῶν,

ΠΑΡΑΘΕΤΩ,
ἀδεὶᾳ τῷ συγγραφῇ,
ἀποσπάσματα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ
κριτικῆς ὄπου ἐξασκεῖ ἔναντι κάποιας #χαρακτηριστικῆς# ἐργασίας τοῦ Γεωργίου Κωνστανίνου,

So as to give an example of the EASE with which one can find ARGUMENTS so as to write out an entire Ph. D. thesis,
(given the NUMEROUS
 ACOUSTIC as well as WRITTEN #FALTSOS# = ERRORS

e.g.

in the construction of arguments and logical flow of thought;

in the simple RECOPYING of texts (such as that of Pringos);

in their “learned” LITERARY expression;

etc.

I  PROVIDE,
with the consent of its author,
excerpts from a TRULY CRITICAL edition
against one of the “characteristic” works of Georgios Konstantinou,

ὁ πατὴρ
Ἀθανάσιος Γ. ΣΙΑΜΑΚΗΣ
Ἀρχιμανδρίτης
 « Τὸ Θεωρητικὸ τοῦ Χρυσάνθου
(pdf, 7 MB) »

as presented by
Father

Athanasios G. SIAMAKIS

Archimandrite
”The Theory book of Chrysanthos (pdf, 7 MB)”

(The whole issue concerns comparing an
early HANDWRITTEN manual
 to a later, more complete,
PRINTED edition
of the work
of the SAME author,
Chrysanthos Bishop of Madytos,
one of the Three Teachers.

Ἐν τῇ περιλήψι αὐτοῦ γράφει τὰ ἐξῆς ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος:

Τὸ αὐτόγραφο Θεωρητικὸ τοῦ Χρυσάνθου ἀπὸ τὴ Μάδυτο ποὺ βρέθηκε στὴ βιβλιοθήκη τῆς Δημητσάνας,
δὲν εἶναι ἡ τελειωτικὴ δουλειὰ τοῦ συγγραφέως,
καὶ ἡ .ἔκδοσί του δημιουργεῖ συσκότισι στὰ ὅσα διδάσκει ὁ Χρύσανθος στὸ Θεωρητικὸ ποὺ τυπώθηκε τὸ 1832 στὴν Τεργέστη καὶ ἔκτοτε κυκλοφορεῖ εὐρέως ὡς μουσικολογικὴ αὐθεντία.







Εἶναι ἄστοχος καὶ ὁ τίτλος «κριτικὴ» ἔκδοσι, διότι οὔτε κριτικὴ εἶναι, οὔτε μποροῦσε ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ γίνῃ.



Ἡ ἀκαταλληλότητα τοῦ ἐκδότου καὶ ἡ σπουδή του γιὰ ἐξαγωγὴ συμπερασμάτων προδίδουν, πλὴν τῶν ἄλλων, καὶ ἐπιδίωξι ὑστεροφημίας. 


Τὸ ἀσύγγνωστο λάθος ν’ἀπαιτῇ προσαρμογὴ τοῦ τελείου Θεωρητικοῦ πρὸς τὸ ἀτελὲς κονιορτοποιεῖ ὅλα τὰ συμπεράσματά του. 



Πῶς ἔχει ἡ ὑπόθεσι τοῦ αὐτογράφου; Ποιὰ εἶναι ἡ ἱστορική καὶ μουσικοφιλολογικὴ ἀλήθεια;  Πῶς ἐξηγεῖται ἡ ἐκδοτικὴ βιασύνη;  Ἐλπίζεται ὅτι στὰ ἐπίμαχα ἐρωτήματα δίδεται κάποια ἀξιοπρεπὴς ἀπάντησι στὴν παροῦσα μελέτη.

Ἀθανάσιος Γ. ΣΙΑΜΑΚΗΣ

Ἀρχιμανδρίτης

In his summary, father Athanasios expresses himself as follows :

The manuscript Theory manual of Chrysanthos from « Madytos », found in the library of Dimitsana, does not represent the conclusive work of its author.

As such, its publication in 2007 by G. Konstantinou brings obscurity to everything that Chrysanthos teaches in his comprehensive Theory treatise that was printed many years later (1832) in Tergeste (Trieste), and which has, since then, been widely re-edited as an authoritative reference in musicology.


Furthermore, the title “Critical edition” is in itself inappropriate, because the presentation is neither critical nor, by the nature of things, could it ever be so.

The author’s unsuitability coupled to his hastiness in drawing conclusions, betray, amongst other things, a pursuit for posthumous fame.

His insistence to accommodate the completed version of the Theory treatise to that of an incomplete and non-conclusive form that had preceded it, is an unpardonable mistake and shatters his entire conclusion.

What is the story behind the manuscript Theory manual?
What is the historical and musico-philological truth?
How can the hastiness in publication be explained?
It is hoped that these controversial questions will be answered in the present dissertation.

Athanasios G. SIAMAKIS

Archimandrite

(free translation by GKM)

Tὸ βιβλίον αὐτὸ διατίθεται ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸν συγγραφέα
(ἄς μὴν τὸ ψάξει τις ματαίως εἰς τὰ βιβλιοπωλεία,· διότι δὲν ὑπάρχει).

Τhe book quoted above is available EXCLUSIVELY at the author

(it’s no use searching for it in bookstores)

Διεύθυνσις καὶ τηλέφωνον :

Address and telephone number:

Ἀρχιμανδρίτης
Ἀθανάσιος Σιαμάκης
Σκοπιά Φλωρίνης,
Τ.Κ. 53100 Φλώρινα
τηλ. 23850-25.676
τιμὴ   12 €

Archimandrite
Fr. Athanasios Siamakis
Skopia Florinis
T.K. 53100  Florina
Tel:  (+30) 2385 0 25 676
Price : only  12 €

Ἄς ἐλπίζει τις ὄτι ὁ #φαεινὸς σύλλογος# «θιασωτῶν» τῆς «Μεθόδου» Καρᾶ δώσει κάποιαν ΑΝΤΑΞΙΑΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΝ ἀπάντησιν,
εἰς τὴν ὡς ἄνωθεν ἐργασίαν

(ἐν συγγρίσει π.χ. καποιας ἐρωτήσεως και κάποιας « ἀπάντησεως » περὶ κάποιας συγγεκριμένης «ἔλξεως »)
ὤστε νὰ μεταφρασθῇ καὶ συμπεριληφθεῖ εἰς προσεχὴν τρίγλωσσον ΔΙΕΘΝΕΣ ἔκδοσιν.

ἢ καὶ εἰς τὸ ἐξῆς ἐρωτηματολόγιον

ἀντὶ νὰ σταλλοῦν εἰς
« γραφολόγο και στο Υπουργείο Εξωτερικών για τα διαδικαστικά.. »

It is hoped that the “illuminous group” of “admirers” of the Karas “method” will give some academic response WORTHY of the argumentation provided throughout the various texts presented or referenced herewith, in particular that of Fr. Athanasios Siamatos
 
(as compared to questions answered  “exquisitely” so concerning a particular ”elxis”)

so that they may be translated and included in a near future TRILINGUAL international edition,

or even to the following questionnaire

instead of all this material being sent to some
« graphologist as well as to the Hellenic Ministry of Foreign affairs for judicial intervention
(GKM : in other words,
« lawsuit»
 = which has become a « typical » response to anti-Simonokaraïtic criticism). 

2010

Ἀναγνώσατε τὸ ἐπιστημονικὸν κείμενον τοῦ πατρὸς Ἀθανασίου καὶ κρίνατε ἐὰν περιέχει τι τὸ ἀντινομικὸν

(pdf 18 MB)

UPDATE

2010

READ the original well argumented Hellenic text and determine if there is anything « unlawful » in its content.

An English translation will be provided as soon as possible.

(pdf 18 MB)

“ Ὠς εἴθηστε“, ἡ “ἀπάντησις“ διεξάγεται διὰ μέσου δικαστηρίων.

Παρακολουθήσατε ΣΤΕΝΩΣ τὴν ἐξέληξιν τῶν γεγονότων ἴνα καταλάβετε κατὰ ποῖον τρόπον λειτουργούσιν τὰ ἐν Ἑλλάδι συστήματα «ΕΡΕΥΝΗΣ» καὶ «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ».

(Ὕστερον άποσύρσεως τοῦ άναρτυθέντος ἔργου τοῦ πατρὸς Άθανασίου παρὰ τοῦ ἔντρομου Ψαλτολογίου

(τὸ ὁποῖον άποκαθιστᾶ ἔνδειξιν ὄτι ἐκφοβισμοὶ ἀλλὰ καὶ πραγματοποίσις ΝΟΜΙΚΩΝ ἀγωγῶν ἀποτελοῦσιν πλέον « monnaie courante » ἐντὸς τοῦ ψαλτικοῦ κόσμου, ἰδιαιτέρως ὔστερον τῆς τοῦ ΛΑ εἰσηγήσεως ἐν τῷ ἐν Ἀθήνεσι Δεκεμβρίου 2009 συνεδρίῳ )

ἀλλὰ καὶ τῆς #λεβέντικης# αἰτήσεως τοῦ Κωνσταντίνου ὄπως δημοσιευθῆ ἡ δικαστικὴ αἴτησίς του

(ΓΝΚ Όποιος αμφιβάλλει για τα γραφόμενά μου, ας παρακαλέσει τον Priggos, που ανέβασε το θέμα και έχει επικοινωνία με τον π. Αθανάσιο, να ανεβάσει και την Αίτησή μου, για να κατανοηθεί από όλους ότι το θέμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ-ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ του π. Αθανασίο )

προσφέρεται πρὸς τὸ κοινὸν ἐδῶ

pdf εἰκόνες

OCR

αὐτόματος ἀναγνώρησις χαρακτήρων.

« Kάθισμα »
εἰς νεο ἀνακαλυφθέντα
ἦχον

#κριτικο Χρυσανθικὸν#

Τα πάθη τα ψαλτικά,
Σιμωνοκαραΐται,
εκθέψατε δεινώς
την μουσικήν εκτελούντες
ποικίλοις ατοπήμασι
θεωρίας τε και πράξεως,
φαλτσαδόρος γαρ
ομάς κρατεί εν τω ψάλειν,
αποβλέπουσα
τας έλξεις και αναλύσεις
ποιείν Χριστού μάρτυρας!

Ποίημα Ανωνύμου Παραϋμνολόγου

 AS « EXPECTED « , the …. « RESPONSE » is a lawsuit).

Follow this CLOSELY so as to understand how « RESEARCH » and « JUSTICE » function in GREECE.

(Following the REMOVAL of Father Athanasios' work from the «FEARING» Psaltologion

(PROOF that JUDICIAL THREATS and LAWSUITS are now considered as « monnaie courante » in the psaltic world, especially after LA 's speech during the December 2009 Conference in Athens)

and Constantinou's « generous » demand that his personal lawsuit be made public

(Όποιος αμφιβάλλει για τα γραφόμενά μου, ας παρακαλέσει τον Priggos, που ανέβασε το θέμα και έχει επικοινωνία με τον π. Αθανάσιο, να ανεβάσει και την Αίτησή μου, για να κατανοηθεί από όλους ότι το θέμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ-ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ του π. Αθανασίο )

a copy of this lawsuit is provide HERE:

image pdf

automatic OCR.

Ἀξιοσημείωτος εἶναι ΔΙΑΦΟΡΑ ὀρισμένων διαστημάτων ἀναμεταξὺ τοῦ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΤΑΤΟΥ Ἄρχοντος
καὶ τοῦ Τούρκου ὀργανοπαίκτου, ὁ ὀποῖος, ἀναμεταξὺ ἄλλων, ἀποδίδει

ΥΨΗΛΟΝ #Βου# εὶς τὴν ἀρχήν,

It is worthy noting a number of  DIFFERENCES between the VERY traditional Archon Music teacher’s VOCAL intervals as opposed to those of the violin player of Turkish origin, who plays

a HIGH #Bou# (the PSALTIC bou is MUCH lower than « Mi » as compared to a common « Sol »)

καὶ ΥΨΗΛΗΝ, δυτικὴν τεταρτοτόνιαν ἕλξειν εἰς τὸν #Πα# τῶν καταλήξεων εἰς τὸν Βου.

and a HIGH, occidental quarter tone « attraction » of #Pa# sharp towards Bou on conclusion lines.

Ἐὰν ὑπάρχει σημεῖον ὄπου δὲν #ἐκατάλαβα# ἢ δὲν ἐπαρουσίασα #ὀρθῶς#, ἂς μοῦ τὸ ὑποδείξει τις ΚΑΤΑΘΕΤΩΝΤΑΣ αὐτὸ ὄπου θεωρεῖ ὡς ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΟΝ τῆς #ἀληθείας#, ὄπως ΑΝΑΔΗΜΟΣΕΥΘΕΙ κάτωθι.

If, by any unfortunate chance, I have “misunderstood” or “misinterpreted” something, please feel free to POINT it out by providing a CORRECT version of the “facts”, so that it may made public below.

UPDATE

2008

Πρόσφατος συζήτησις περὶ τοῦ παρόντως μετὰ #ἐπιχειρημάτων# καὶ #ἀπαντήσεων#
Γ. Κωνσταντίνου :
(γενικὸ θέμα)

(κύριον θέμα)

MOST CURRENT
discussion in Greek
with “arguments” and “responses” by
G. Konstaninou:
(main subject)

(current issue)

Διάφορα ἐπιχειρήματα ἐναντίον τῶν ὡς ἄνωθι γραφομένων :

Some arguments
include :

-       

= ὄτι ἡ  σύγγρισης τοῦ κεκραγαρίου ἐν ἤχῳ 4^ῳ
 ὄπως ΕΨΑΛΛΗ στιγμιαῖος παρὰ τῷ Κων/νῳ Πρίγγῳ (καὶ ἰδιαιτέρως ὄπως αὐτὴ ΚΑΤΕΓΡΑΦΗ παρὰ τῷ ΓΝΚ)
ἐν συγγρίσῃ μὲ τὴν γραφὴν τοῦ ΙΔΙΟΥ τοῦ Πρίγγου εἰς ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑΣ ἐκδόσεις
εἶναι ΑΤΥΧΟΣ

that I am « unsuccessful » in comparing a  4^th mode kekragarion
as CHANTED by Pringos (and, of course, as TRANSCRIBED
by G. Konstantinou)
vs. an original (previous) 4^th mode edition
(WRΙΤΤΕΝ form) by Pringos

=ὄτι ἡ ὑπὸ Παπανδρέου
 Β ἔκδοσης τοῦ 1974
ΔΕΝ εἶναι ΑΚΡΙΒΩΣ ὅμοια
 τῆς Α ἐκδόσεως (1952) διότι ὑπάρχουν διαφορὲς παρεστιγένων καὶ ὑφεσο διέσεων.

Ὡς πρὸς τὸ παρὸν ΔΕΝ ἔχει ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΤΥΧΟΝ « διαφορὲς » εἰς τὸ ΠΡΩΤΟΝ κεκραγάγιον.

Πολλοὶ ἀναμένουσιν ἀπαντήσεις εἰς ἀπορίας αὐτῶν, ἐλπἰζοντας καποιαν #ἀλλαγὴν# ἀπὸ τὰ #σύνηθες#.[1],[2]

-        that the 1974 re-editon by Papandreou is
 NOT exactly the same
as the 1952 edition by Pringos (i.e. variations in accidents and punctate gorgons) ==

well, GKN still hasn’t compared a 1952 edιtion to his 2007 edition of the VERY first kekragarion

Many people are awaiting some anwers to their questions, to which responses have been of this « nature » until now : [1],[2]

ὄτι ἔχει κάμνει ἰδικήν του #συγγριτικὴν στατιστικὴν ἀνάλυσιν# καὶ εὐρῆκε:

Αναστασιματάριο (έκδοση Α΄1974):

16 παρεστιγμένα γοργά τα οποία είναι εμφανή και 10 τα οποία ή είναι λιγότερο εμφανή ή οι κουκίδες (αχνές και μη) δεν είναι στη σωστή τους θέση.

Αναστασιματάριο (έκδοση Αποστολικής Διακονίας):
23 παρεστιγμένα γοργά

Ἀπαντῶμεν == εἰς τὴν Β ἔκδοσην (1974) μανθάνωμεν ὄτι συνέβαλλε καὶ  ὁ Νεραντζὴς ὁ

ὀποῖος ἀσχολεῖται τελευταία καὶ μὲ #παλαιογραφικά#.

Τὸ ἐρώτημα ΠΑΡΑΜΕΝΗ τὸ ΙΔΙΟΝ :

ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΙΣ τοῦ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΚΡΑΓΑΡΙΟΥ τοῦ Α ἤχου
ἀναμεταξὺ
Α ἐκδόσεως (1952),

B ἐκδόσεως (1974),

καὶ ὐπὸ ΓΚΝ Γ  ἐκδόσεως (2007)

ΥΠΑΡΧΕΙ ἢ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΣ, τουστεστι ΝΟΘΕΥΣΙΣ ἐν τῇ τελευταίᾳ;

- that he has done some «comparative statistical analysis » of his own, and that he has found

-      ORIGINAL 2^nd edition (1974): 10 CLEAR  + 6 « not so clear » punctate gorgons vs.

-      2007 GKN edition with 23 punctate gorgons


My answer :
edition 2 involved Neratzis, who is now into « musicology » and somehow probably involved in edition 3.

-      The question is always the same : CONCERNING the very FIRST mode kekragarion :

-      CAN GKN PROVE that he has not ALTERED
the score as compared to what had appeared in either
edition 1 or edition 2 ?

Ἐὰν ΔΕΝ ὑπάρχει, τότε εὐχαρίστως νὰ γίνει κάποια ἐκτενεστέρως #σύγγρισις# ἀναματεξὺ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ὑλικοῦ.

Ἐὰν ΥΠΑΡΧΕΙ, ὄντως ΝΟΘΕΥΣΙΣ εἰς ΜΙΑΝ ΕΣΤΩ ΣΕΛΙΔΑΝ,
τότε τὸ βιβλίον ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΝΟΘΟΝ ΕΣΤΙ.

If YES, I’ll proceed with a much more in depth comparison of ALL the available material.

If NO, then he may « argue » as much as he wishes with the REST of pages. 
ONE rotten apple contaminates the rest.

Either the book is ALTERED = « BASTARDISED » or it is not.

ὄτι ΔΕΝ ἔχω εἰς τὴν διάθεσίν μου ΟΛΑ τὰ #χειρόγραφα# ὧστε νὰ τὰ #συγγρίνω# μετὰ τῶν διαφόρων ἐκδόσεων, καὶ ὄτι ἡ μέθοδός μου πάσχει #ἐπιστημονικότητος# (link).

Ἀπάντησις = μία ΕΠΙΒΟΥΛΟΣ νόθευσις ΕΠΑΡΚΕΙ πρὸς ταξινόμησιν ὁλοκλήρου βιβλίου.

-        that I do not have access as to the various « manuscripts » so as to compare
edition 1 (1952),
edition 2 (Papandreou, 1974) and edition 3 (GKN, 2007), and that my « criticism » is NOT correct in terms of « method »

-      Response : See above = we only have ONE lifetime, and ONE ALTERED page is sufficient to PROVE that one has done MORE than just simply « correct » « typographical errors ».

ὄτι ἁπλῶς #καταγράφει# διάφορες ἔλξεις ὄπως τὶς ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΜΕΤΑΙ ὁ ἴδιος, χωρὶς νὰ τὸν ἐνδιαφέρει ἡ αντίληψις τῶν ὑπολοίπων.
(ἴδε τοῦ GKM
 ΦΑΣΜΑΤΙΓΡΑΦΙΚΗΝ ΑΝΑΛΥΣΙΝ εἰς τα ἠχητικὰ δείγματα καὶ καταγραφέντα κείμενα παραχωρηθέντα παρὰ τοῦ ΓΝΚ, ὡς καὶ τὴν γνώμην ἄλλων ἀκροατῶν.

-      that he simply writes out the various elxeis he « hears » elxis and « transcribes », and has NO concern about how OTHERS « perceive » psaltic intervals.

(see GKM SPECTROGRAPH analysis on the audio samples and transcibed scores provided by GNK, as well as comments by other listeners

Νέον ἄρθρον συμπεριέχον ἠχητικὰ παραδείγματα μετὰ ἐξηγήσεων περὶ τοῦ

New article containing audio samples as well as explanations as to

« ΤΙ ΕΣΤΙ ΤΟ
ΕΝΔΟ - ΙΛΑΡΟΧΟΡΕΥΤΙΚΟ – ΣΙΜΩΝΟ-ΚΑΡΑΔΟΦΩΝΟΝ »

« WHAT IS THE
ENDO – HILARO
CHOREUTIC
SIMONO-KARADOPHONON»