Iakovos
NAFPLIOTIS
1864-1942 

Psaltopedia

FREE
Multilingual
Psaltic

(including
Gregorian chant)
TEACHING center
presented by

Stylianos
TSOLAKIDIS
 +1987

The LAST
great and Majestuous
Archon Protopsaltis of the
Holy and Great
Church of Christ
in Constantinople

Protocanonarchos
and helper Domestichos
during the Protochantry of
Iakovos NAFPLIOTIS
(until 1925)

Resurrection of our Lord and God and Saviour, Jesus CHRIST

Prophet, King and hymnod (Psalter),
DAVID

Orthodox Christian Church
Monastery of Our Lady
Pantanassa(the Queen of all)  
(Mystras, Peloponnesos,
Hellas [Greece]

Psaltic Notation

(examples of its evolution)

O Crux, ave, spes unica
O Croix, salut, notre unique espérance
Hail, O Cross, our only hope
Reliquary with Holy Cross fragments offered by Justin II,
Emperor of Byzantium (New Rome),
to Ste. Radegonde,
Queen of  the Francs
and nun.
(Constantinople - Poitiers, FRANCE year 569)

Objective 1:
To PRESERVE traditional PSALTIKI

(so-called “Byzantine Music” by those who know little of,
or who REFUSE its LITURGICAL FUNCTION,
and thus attempt to
either DISSOCIATE it from prayer
or ASSOCIATE it as much as possible
with instrumental music
by using such traditionally INEXISTENT names...)

against the depredation it suffers from its
innumerable detractors,
who, under the pretence of

either some palaeographical chicken-scratching
or some calumniously imitated  “hyphos” chanting,

have, in the past one hundred years,

completely DESTROYED this beautiful patrimony,

by making it sound,
in their TOTAL lack of traditional learning,
as

either EFFEMINATE

or DRUNKEN SAILOR
singing
(both of which are NOT = chanting).

Objective 2:
To contribute
to the RE-ESTABLISHMENT
as well as to the PRESERVATION
of traditional LATIN PSALMODY,
(so-called “Gregorian Music”)
which is nothing other than the
Ecphonetic counterpart of PSALTIKI
which was once used in Constantinople,
which found its new home in Rome,
which was (and still remains)
WELL conserved in written form
but unfortunately NOT so in its oral form,
and which is still partly in use
in the Liturgical Ecphoneseis
of the higher clergy
of the Eastern Church.

Objective 3:
To CONVINCE
both Occidental and Oriental Church
clergy and praying followers
that
traditional PSALTIKI,
once PURGED and HEALED of the contemporary
either EFFEMINATE
or DRUNKEN SAILOR
singing PANDEMIC 
(which is NOT = chanting),

will CONTINUE to excel in its original function
as a SOURCE of LIFE and RESURRECTION
through the PRAYER it helps inspire,
and thus,
of the RESPONSABILITY that lays upon them
to PRESERVE
TRADITIONAL PSALTIC PAEDAGOGY.

This traditional paedagogy is in
COMPLETE opposition
to the means and methods as well as to the Contemporary interpretations
provided

on one hand
by some supposedly competent
paleographeo-ornitho-skalismatologists
(paleographic "chicken scrathers")
who were taught and continue to teach
auto-innovated SPECULATIVE MUSIC,
which is both
INVERTEBRATE and INSIPID,

and
on the other hand
some autoproclaimed
"patriachiko-hyphologists"
("patriarchal style" singers)
who, in their lack of
AUTHENTIC and SUFFICIENT
psaltic paedogogy,
infest the chuch echos with borborygms,

each adding to an ongoing list of
a type of SINGING
which is NOT = chanting
and which is
TOTALLY INAPPROPRIATE
as to the Resurrectional "élan vital" = vital drive
which Church chant should provide to PRAYER.

and many others,

including the paedagogical tape recordings of the late
EXCEPTIONAL teacher
Constantinos KATSOULIS
whose recordings of the Anastasimatarion as well as the entire Heirmologion
in both melos and parallage (psaltic "melody" and "solfegio")
are available from his son:
Lambros KATSOULIS
Agiou Georgiou 78
Neo Psychiko
15451 Athens
Tel. +30 210-6710-368
lambrostms@yahoo.gr

Please help develop this site and to complete the table below
(I’m no web specialist…).
Don’t hesitate to correspond for any psaltic matter.
Contact Georgios K. MICHALAKIS at:
g_michalakis@yahoo.fr

JOIN the
Psaltopedia discussion forum

Download the FREE Psaltiki editor

Psaltikographos
Ψαλτικογράφος

Help complete the pre-positioned font!!!

Welcome to

PSALTOPEDIA

Iakovos NAFPLIOTIS was the last great chanter of the Patriarchate of Constantinople, in the turn of the 20^th century.

He grew up in the Patriarchate ever since a young age,
and was the LAST psaltis
to have gone through ALL the psaltic “offikions” = grades,
so as to become
Protopsaltis.

He knew palaeography, YET implemented traditional methodology
of “singing along by heart” so as to transmit this age-old tradition.

There are about 5 hours’ worth of
Iakovos NAFPLIOTIS
recordings on old 78 rpms:
(mentor:  Dimitrios KOUBAROULIS, Ph.D.,
www.analogion.com)

Stylianos TSOLAKIDIS was First canonarch when Constantinos Priggos was Domestichos. 
Stylianos TSOLAKIDIS’ disciple,
Georgios K. MICHALAKIS (GKM),
as well as a very few other psaltis,
fight for the SAFEKEEPING of this tradition.

During the past century, many deviations from traditional psaltiki have led to the formation of “schools” which today GREATLY outnumber the few traditional psaltis.

So that the voice of the latter few might be heard
amidst the present psaltic chaos,
some affirmative action is necessary.

IF
the name does NOT appear
on the above list,
then
you SHOULD NOT be listening
to its singing
IF
you are REALLY interested in
AUTHENTIC psaltiki,

REGARDLESS
of degrees, diplomas, titles, hats...
and other such paraphernalia,
which only attest to the
CONTEMPORARY derision
of PSALTIKI.

This page is intended for those
who DO NOT know
or
who wish to know MORE
about Psaltiki, as it was transmitted by
Iakovos NAFPLIOTIS,
who was the last great psaltis of the Patriarchate of Constantinople,
and hence the purest recorded voice of the so-called
Patriarchal Style (Hyphos)
which is the most serious
and well-balanced
chanting appropriate for
Orthodox Church prayer.

Because I do not have enough time to complete the table, please go to the following site for many traditional hymns (Kallophonikos Heirmos, Cheroubikons, Koinonikons, Canons including Theia Metalipsis, as well as hymns from the pre-schismatic Western Church Gradual, Offertorial, etc…)

Lots of Psaltiki at:

http://graeca.canto.ru/upload/MontrealPsaltiki/

Γεώργιος Μιχαλάϰης
(τοῦ Κωνσταντίνου ϰαὶ τῆς Σωτηρίας)
Λαϰεδαίμον τῇ καταγωγῇ,
ἐϰ νῆσου Μοντρεάλ, Καναδᾶ.
Πρωτοϰανονάρχου μαϑητής.

Ἐγεννήϑη εἰς τὴν νῆσον Μοντρεάλ, ὄπου εἰσείχϑη εἰς τὸν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος παρὰ τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Χαλϰιᾶ, μαϑητὴν τοῦ Πρωτοψάλτου Κωνσταντίνου Πρίγγου εἰς τὴν σχολὴν τῆς Χάλϰης.

Ἐϐαπτίσϑη παρὰ τοῦ πατρὸς Γεωργίου Σαϊτανῆ, μαϑητὴν τοῦ ϰ. Περιστέρη.
Ἔζησε δύο ἔτη (3–5 ἐτῶν) εἰς τὸν Βρονταμὰν, Κοσμὰν ϰαὶ Βλαχιώτην τῆς Λαϰωνίας, ὄπου ἄϰουγε ταϰτιϰὰ τὸν ϑεῖον του, Νιϰόλαον Ξηρόδημαν, νὰ ψάλλει.

Ἄρχισε νὰ διαϐάζει εἰς πρόωρην ἠλιϰίαν.  Ἀργότερα, ὁ πατὴρ Παναγιώτης Σαϊλατέλλης, μουσιϰολόγος, τοῦ ὀποῖου « ἐμιμήτο » τὰς ἐϰϕωνήσεις ὡς ἱερόπαιδον, τοῦ εὔρισϰε τὰ περιεχόμενα τῶν ψαλλομένων ἐντὸς τῆς Ἱερᾶς Συνέϰδημου.

Προσελήφϑη εἰς τὸν χορὸν παρὰ τοῦ εὐλαϐεστάτου ϰαὶ γλυϰυϕώνου
Ἑμμανουὴλ Φετιχανόπουλου. 

« Συνέψαλλε » διὰ πρώτην ϕορὰν, εἰς ἠλιϰίαν 8 ἐτῶν, μὴ ἔχοντας ϰἂν ἰδέαν τῆς ψαλτιϰῆς σημειογραϕείας, μετὰ τοῦ τέως Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου Ἀμεριϰῆς ϰ. Ματϑαίου Ἀνδρέου, μαϑητὴν τοῦ Ἐμμανουὴλ Βαμϐουδάϰη, μὲ τὸν ὀποῖον ϰράτησε ϕιλόμουσον σχέσιν ἀλλὰ, δυστυχῶς, ὄχι ὡς ταϰτιϰὸς μαϑητής.

Ὑπηρέτησε ὡς ϐοηϑὸς δίπλα στὸν ϰαλλίϕωνον ϰαὶ Βυζαντινὸν ψάλτην,
Παναγιώτην Τυράν, ἐπὶ ἑνὸς ἔτους.

Τὸ πρῶτον ϐιϐλίον σημειογραϕείας ϰαὶ τὸ πρῶτον του μάϑημα τοῦ τὰ παρέδωϰε ὁ Θεοϕοϐούμενος, γενναιόδωρος ϰαὶ ϰαλλόψυχος ἐϰ Κύπρου ψάλτης, Ἀνδρέας Παναγιωτόπουλος, ὁ ὀποῖος διαπρέπει διὰ τὴν εὐϰρινὴν ἀπαγγηλίαν τῶν ψαλλομένων.

Ἑμεγάλωσε συμψάλλοντας, ἐντὸς ϰαὶ ἐϰτὸς τῶν ἐϰϰλησιαστιϰῶν ἀϰολουϑειῶν, μετὰ τοϋ ἀδελϕιϰοῦ του ϕίλου, Νιϰόλαον Παντελόπουλον, ἁγιογράϕον ἐξαιρέτου ταλάντου, ϰαὶ μαϑητὴν τῶν Βαρδᾶ, Μίμαρου, Παϊϐανᾶ ϰαὶ Ἀνδρέου.

Ὁ Πανάγαϑος Θεὸς ἀπήντησε στὴν ἁπλὴν προσευχὴν ἑνὸς παιδιοῦ
-“Μάϑε με νὰ ψάλλω, ϰαὶ ϑὰ τὰ λέγω ὅλα πρὸς δόξαν Σου”-
μὲ τὴν συνάντησιν, ϰαὶ τὴν ϰοντινὴν ἀπόστασιν προσωρινῆς διαμονῆς τοῦ δεσπόζοντος διδασϰάλου του, τοῦ ϰυρίου Στυλιανοῦ Τσολαϰίδη.

Ὁ Στυλιανὸς Τσολαϰίδης ἦτο ἐπὶ δέϰα τουλάχιστον ἔτη Πρωτοϰανονάρχος ἀλλὰ ϰαὶ ϐοηϑὸς δομέστιχος τοῦ Πρωτοψάλτου Ἰαϰώϐου Ναυπλιώτου.  Ἐπὶ δύο ἔτη, ἐμαϑήτευσε ἐπίσης δίπλα τοῦ Γεωργίου Βινάϰη (μαϑητὴν τοῦ Ραιδεστινοῦ), ϰαὶ δίπλα τοῦ ὑπερήλιϰου πλέον Νηλέως Καμαράδου.
Τὸ « ἀνϑρώπινον » μαγνητόϕωνον ὄπου ἦτο ὁ Πρωτοϰανάρχος ἐδίδασϰε τὴν ἐϰ στῆϑους μάϑησιν τῶν διαϕόρων μαϑημάτων εἰς τὸν ψαλτο-σπογγίζοντα μαϑητὴν του, ἐπὶ μαϰρόωρες ϰαὶ ταϰτιϰές συναντήσεις των ἐπὶ ἑπτὰ ὀλόϰληρα χρόνια.

Τὰ διάϕορα μαϑήματα παραλλαγῆς συνεπληρώϑησαν διὰ μέσου τῆς σειρᾶς μαγνητοταινιῶν διαϕόρων μαϑημάτων ὑπὸ τοῦ μαϰαριστοῦ Κωνσταντίνου Κατσούλη, ἔργον ἀξιόλογον ϰαὶ αὐϑεντιϰὸν, μεγίστης παιδαγωγιϰῆς ἀξίας.


Οὖτος ὁ γενναιόδωρος Διδάσϰαλος, ὁ Κωνσταντίνος Κατσούλης, ὄχι μόνον ἐνεϑάρηνε ἕνα νέο παιδί, ἀλλὰ ϰαὶ ἐμοιράσϑη μετ’αὐτοῦ ἕναν ἀνεϰτίμητον ϰαὶ δυσεύρετον ϑησαυρόν : πέντε ὧρες ἠχογραϕήσεων τοῦ Ἰαϰώϐου Ναυπλιώτου ! Ὁ πρόωρος ϑάνατός του ἄϕησε πολλὰ ϰενὰ στὸ εὐεργετήριον ἔργον του.

Ὁ Γεώργιος ἀϰολούϑησε ἐπὶ δύο ἔτη τὸν ἐϰ Χίου ϰαλλιφωνώτατον ψάλτην, Ἀλέϰον Βαρδάν, μαϑητὴν τοῦ Χαντζησταμάτη (μαϑητὴν τοῦ Βινάϰη), ὁ ὀποῖος ἐϑυσίασε τὰ ἀϰαδημαϊϰά του προσόντα πρὸς χάρην τῆς ψαλτιϰῆς, ὄπου παραμένη ἀμίμητος, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς σπάνιους αὐϑεντιϰοὺς ἐρμηνευτάς τῶν ἡμερῶν μας.

Κατὰ διαϕόρους ϑερινὰς διαϰοπὰς εἰς τὸν Βρονταμὰν, ἐδιδάσϰετο παρὰ τοῦ ϑείου αὐτοῦ, Νιϰόλαον Ξηρόδημαν, ϰαὶ συνέψαλλε εἰς ὅλας τὰς ἀϰολουϑείας μετὰ τοῦ ἐϰ πέντε γενεῶν ἱερέως, ϰαλλιϰέλαδον ϰαὶ ϐαϑὴν γνώστην ὡς πρὸς τὰ ὑπὸ τοῦ ϰλήρου ψαλλομένων, πατρὸς Διονυσίου Μιχελλάτου.

Παραϰολούϑησε σποραδιϰὰ ϰι’ἄλλους δασϰάλους, ὄπως διαϕόρους ἐπισϰέπτας Ἁγιορείτας πατέρας, ὅπως ἐπίσης ϰαὶ τὸν Ματϑαῖον Ἀνδρέου ἀλλὰ ϰαὶ τὸν νῦν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτην Καναδᾶ, ϰ. Κωνσταντίνον Λαγοῦρον, μαϑητὴν τοῦ ϰ. Σύρϰα (μαϑητὴν τοῦ Καμαράδου).

Ὁ Γεώργιος ἔψαλλε εἰς διαϕόρους ναοὺς τῆς νῆσου Μοντρεάλ, δίπλα πολλῶν ϰαὶ ἀξιόλογων ψαλτῶν ϰαὶ ἱερέων, ὄπως τοὺς ϑεολόγους πατέρας Κωνσταντίνον ϰαὶ Λεύϰιον, ὡς ϰαὶ τοὺς παραδοσιαϰώτατους πατέρας Χρυσόστομον Δάβαρην (μαϑητὴν τοῦ μουσικολογιωτάτου μοναχοῦ Δοσιθέου) ϰαὶ Ἀνδρέαν Δεσίπρην.

Ἔλαϐε μέρος εἰς διαϕόρους συναυλίας μὲ τὰ συμϕωνιϰὰ ἔργα τοῦ Διονυσίου Πολλᾶτου ϰαὶ Ἐὐάγγελου Ἐμμανουλίδη, μετὰ τῆς Συμϕωνιϰῆς Ὀρχήστρας τῆς Ἑλληνιϰῆς Κοινότητος Μοντρεάλ. Ἐδίδαξε ϑρησϰευτιϰὰ στὸ Ἑλληνιϰὸν Λύϰειον « Ἀριστοτέλης ».

Ἐσπούδασε Χημειϰὸς στὸ Μοντρεάλ, ϰαὶ παρευρίσϰετε στὴν Γαλλιάν ὅπου ἐτελείωσε μεταπτυχιαϰὲς σπουδὲς στὴν Μοριαϰὴν Βιολογίαν ϰαὶ ὅπου διεϰπεραιώνει τὰς σπουδὰς του εἰς τὴν Ἰατριϰὴν.

Εἰς τὸ Poitiers ὄπου διαμένει, ὑπάρχει αὐτούσιον Τίμιον Ξύλον, ἀποσταλλὲν μετὰ πομπῆς παρὰ τοῦ Αὐτοϰράτωρος Ἰουστινιανοῦ εἰς τὴν μονάζουσαν ϐασίλισσαν Γαλλίας, ἁγίαν ῾Ραδεγόνδην, τῆς ὀποίας αἱ δεήσεις ἔχουσιν ἰδιαιτέραν παρρησίαν πρὸν τὸν Κύριον.

Ἀσχολεῖτε ἐπίσης μὲ τὴν Γρηγοριανὴν Μουσιϰὴν ϰαὶ, διὰ μέσου μίας Θεωρίας του, ἀποδειϰνεύει τὴν ἄμεσον σχέσιν της μὲ τὴν Ψαλτιϰὴν, ἀλλὰ ϰαὶ τὸν ἀνάλογον πρὸς τὸν Βιολογιϰὸν τρόπον μεταϐίϐασης γονιδιαϰῆς μνήμης ἀνὰ τῶν γενεῶν : τὴν μεταϐίϐασιν τῆς μουσιϰῆς μνήμης διὰ μέσου τονιϰῶν ϰαὶ μελωδιϰῶν τύπων.

Ἐδημιούργησε πρόγραμμα γραϕῆς τῆς ψαλτιϰῆς μὲ σύστημα « drag and drop » = « Ψαλτικογράφος », τὸ ὀποῖον εἶναι διαϑέσημον εἰς ὄλους δωρεάν.
Ἀσχολεῖτε μὲ προσαρμώσεις εἰς τὰ Ἀγγλιϰὰ ϰαὶ Γαλλιϰὰ, ϰαὶ εἶναι μέλος ἰδρυτιϰὸν τοῦ Συγγροτήματος « Στουδίον », ὄπου συνεργάζετε μὲ τὴν Ἀνδριανὴν Ἀτλάντι (Andrea ATLANTI), μουσιϰολόγον σπανιωτάτου ταλάντου, εἰδιϰὰ ὡς ϰριτὴς τοῦ μέλους ϰαὶ πιὸ συγϰεϰριμένα ὄσον ἀϕορὰ τὰ διαστήματα.  Συνεργάζετε ἐπίσης μὲ τὸν μουσιϰολόγον Francis GAYTE, ὁ ὀποῖος ἀσχολεῖτε μὲ τὴν Ψαλτιϰὴν ἀλλὰ ϰαὶ μὲ τὴν πολύϕωνον χοροδιαϰὴν μουσιϰὴν.  Διδάσϰει ἀϕειλοϰερδῶς τὴν Ψαλτιϰὴν σὲ μουσιϰολούγους ἀλλὰ ϰαὶ σὲ διάϕορα Ἁγιορείτιϰα μετόχια εἰς τὴν Γαλλίαν.

Ἰδοὺ διάϕορα συμπεράσματα αὐτοῦ :
- Ὁ τύπος διασώζει τὴν οὐσίαν… πρέπει νὰ ψάλλει τις ὀλόϰληρον γραμμὴν, ὡς μελωδιϰὸν τύπον, ὅπως ϑὰ τὸν ἔχει μάϑει, μὲ τὰς δέϰα ἢ εἴϰοσι “μεταϐολὰς”, παρὰ τῶν διαϕόρων διδασϰάλων:  δέϰα ϰαλοί ϰαὶ σωστοὶ δάσϰαλοι ἐπαρϰοῦν πρὸς τὴν διάδωσιν τῆς ψαλτιϰῆς διότι ἐγγυοῦνται τὴν διαχρόνισην τῆς “ϰολυμϐήϑρας τῶν μελωδιϰῶν τύπων”.
- Ὅλα δὲν γράϕονται, ϰαὶ ἐπειδὴ τὸ σύστημα τῶν τριῶν διδασϰάλων εἶναι ἰσοροποιημένον, δὲν χρειάζεται οὐδεμίαν ϐελτίωσιν.  Ὄσες γραμμὲς ϕαίνονται παράτονες, ἐϰτελοῦνται παρατόνως μόνον ἀπὸ τοὺς μὴ ἔχοντας διδαχϑῆ ὑπὸ γενεαλογιϰῶς, ἐξ ἀπόψεως μεταϐίϐασης ψαλτιϰῆς μνήμης, αὐϑεντιϰοῦ ψάλτου: “μὲ ὄποιον δάσϰαλον ϰαϑήσεις, τέτοια γράμματα ϑὰ μάϑεις”.
Ὅλα εἶναι γραμμένα, ϰαὶ ἄς μάϑουμε ϰαλὰ τὰ ϰλασσιϰὰ πρὶν ἐρεύνης τῶν “παλαιογραϕιϰῶν” ἢ « ϰαλλοποιήσεως » ἐὼς « ἀλλαξοϕωτιστιϰοῦ » σημεῖου τῆς παραδόσεως.
Τὰ μεγάλα μυστιϰὰ:
- χρόνος ϰαὶ πρόσληψης χρόνου…  ϑεμελιῶδες  νόμος τῆς σωστῆς ψαλτικῆς ἐκτελέσεως.
- λαρυγγισμοί ἐντὸς τοῦ χρόνου ἄνευ ϐλάϐης τῆς προσλήψεως.
- πατήματα σταϑερὰ, διαπιστωμένα διὰ τοῦ “ϰουρτίσματος τοῦ λάρυγγος”, τὸ ὀποῖον εἰναι ἡ παραλλαγή.
- ἔναρξις τῆς ϰάϑε ϑέσεως ὡς ϰρούσις ϰαμπάνας, ἄνευ ϰαϑυστέρησις.
λαρυγγισμοὶ συμπυϰνομένοι ϰαὶ μετὰ παρεστιγμένων.
ὁμογενὲς ἔϰϕρασις τῶν ψαλλομένων, ἄνευ συνεχοῦς ϰαὶ ϰουραστιϰῆς μεταϐολῆς τῆς ϕωνητιϰῆς ἰσχυότητος (piano – forte), ἡ ὀποία ἐξασϑενεῖ διάϕορα πατήματα ϰαὶ, οὖτως, ὁλόϰληρον τὴν μελωδίαν.
- ἡ ἐξομάληνσις τῶν ὡς ἄνω γίνεται αἴτιον « ἐϰϑυλήϰευσις » τῆς ψαλτιϰῆς, ὀδηγόντας την οὗτως εἰς ὀδούς « Δυτιϰοποίησις » ϰαὶ ἀντι-ὀρϑοδόξου ϑεολογίας, ἡ ὀποῖα ϰυρήτει ϑετιϰισμόν διὰ μέσου τῆς ϰαϑημερινῆς ὑπενϑύμησις τοῦ μηνύματος τῆς Ἁναστάσεως.
- ἀϰινησία, δέος, εὐλάϐεια ϰαὶ ϑεοσέϐεια.
- τὰ ϕωνητιϰὰ διαστήματα δὲν ὅλα σταϑερὰ, ὡς τὰ ἐνόργανα :  ὅλα ἐξαρτώνται ἐϰ τοῦ μελωδιϰοῦ τύπου ϰαὶ τῆς κάϑε μεταϐολῆς του.  Οὖτως, αἱ ἔλξεις ϰαὶ αἱ ἀναλύσεις οὐ γράϕονται ἀλλὰ μετὰ μόχϑου μανϑάνονται.
- πολλοὶ ϰαὶ διάϕοροι οἱ τρόποι τοῦ μετρᾶν τὸν χρόνον (ἁπλοῦς, διπλοῦς, συνεπτιγμένος…), ϰαὶ δὲν ἁρμόζει νὰ ψάλλονται ὅλα τὰ μαϑήματα εἱς τὸν ὀμαλώτερον ὡς πρὸς τὴν πρόσληψιν χρόνου, τουτέστιν τὸν « ϰαλλοϕωνιϰόν » χρόνον, ὡς εἴϑηστε τῶν ἡμερῶν μας.
- « Ἕνα εἷναι τὸ ἴσον »… αὐτὸ ϰαὶ τὸ ἴδιον.
- Ὁ μὴ γνοῦς ἀναγινώσϰειν συντόμως ϰαὶ εὐϰρινῶς, οὐδέποτε ϑὰ διεπρέψει ὡς ψάλτης.
« Τὸ ἔξυπνο πουλὶ ἀπὸ τὸ πόδι πιάνετε ».

Ὁ Γεώργιος ἐλπίζει, μὲ τὴν ϐοήϑειαν Τοῦ Θεοῦ, νὰ ἠχογραϕήσει ἄπαντα τὰ ϰλασσιϰὰ μαϑήματα, ὡς εἰσίν γεγραμμένα ἐν ταῖς ϰλασσιϰαῖς ἐϰδόσεις τοῦ 19ου αἰώνως, σὺν ὁλόϰληρον τὴν σειρὰν τῶν πολυτιμοτάτων ϐιϐλίων προσϕάτως ἐϰδοϑέντων παρὰ τῆς οἰϰογενείας Βουδούρη, περιέχων ἄπαντα τὰ ὑπὸ τοῦ Ἰαϰώϐου Ναυπλιώτου ψαλλέντα, πρὸς ὄϕελος ϰοινὸν ϰαὶ πρὸς ψυχιϰὸν ὄϕελος αὐτοῦ.  Ἐλπίζει, ἐπίσης μὲ τὴν ϐοήϑειαν Τοῦ Θεοῦ, νὰ ἐϰδόσει εὐρετήριον ὅλων τῶν ϰλασσιϰῶν μελωδιϰῶν τύπων ϐασιζόμενος εἰς τοὺς τονιϰούς τύπους, συμϐάλλοντας οὖτως εἰς τὴν διάσωσιν αὐτῶν, ϰαὶ εἰς τὴν σωστὴν, ϰλασσιϰὴν ϰαὶ ὀρϑογραϕήμενην γραϕὴν νέων συνϑέσεων.

Ὁ Γεώργιος δὲν ψάλλει πιὰ ταϰτιϰὰ ἐπὶ δέϰα ϰαὶ πλέον ἔτη, διότι δὲν ὑπάρχει Ἑλληνο-ὀρϑόδοξος ναὸς ἐϰεῖ ὄπου παραμένει.  Ψάλλει σποραδιαϰὰ σὲ διάϕορα Φεστιβάλ, ϰαὶ στὸ διαμέρισμά του, ἴνα μὴ ξεχάσει ὄτι ἔμαϑε.  Ἑπὶ ὄλην αὐτὴν τὴν διάρϰειαν ὑπέφερε παραισθησίας τοῦ ϕάρυγγος ἀλλὰ, μὲ τήν ϐοήϑειαν Τοῦ Θεοῦ, τὸ πρόϐλημα ἔπαυσε ἐδὼ ϰαὶ ἕναν ἔτος.  Δι’αὐτὸ ζητὰ ἐπιειϰὴν ϰρίσιν ϰαὶ ἐλπίζει ὅπως τὰ ψαλλόμενα ἀϰούσματα προτρίνουν τοὺς ἀϰροατὰς ἴνα ἀπολαύσωσιν σοϐαρούς ψάλτας ὄπως πολλοὺς ἐϰ τῶν διδασϰάλων του, ἀλλὰ ϰαὶ τοὺς διδασϰάλους αὐτῶν, ϰαὶ , ἰδιαιτέρως, τὸν
Ἰάϰωϐον Ναπλιώτην.

Ἀνάπαυσον, Κύριε, τὰς ψυχὰς
τῶν κεκοιμημένων διδασκάλων ὠς καὶ συγγενῶν
τοῦ δούλου σου Γεωργίου,
καὶ μνήσθητι αὐτοῦ ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.