|
|
|
AUTOMATIC
TRANSLATION
|
|
TRADUCTION
AUTOMATISEE
|
ECCLESIASTICAL ANTHEMS
[ICHOGRAFIMENOI] IN 1930
FROM [MELPO] [MERLIE]
|
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ
ΥΜΝΟΙ
ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΙ
ΤΟ 1930
ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΠΩ
ΜΕΡΛΙΕ
|
HYMNES [ICHOGRAFIMENOI]
ECCLÉSIASTIQUES EN 1930
DE LA [MELPO] [MERLIE]
|
|
·
I. Anthems of Passion
and the Resurrection
|
· I. Ύμνοι του
Πάθους
και της
Ανάστασης
|
·
I. hymnes de la passion
et de la résurrection
|
|
·
II. Anthems of sequences of day and feasts
“[eniaytoy]”
|
· ΙΙ. Ύμνοι
των
ακολουθιών
της ημέρας και
των εορτών
"του
ενιαυτού"
|
·
II. hymnes des suites du jour et des fêtes
« [eniaytoy] »
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[Psalloyn]
the Metropolite Samos Ireneus
[Papamichail]
the Simos [Karas] and the
Chorus of Association to Distribution of National Music
Dimitris [Papapostolis]
and Dimitris [Karonis]
|
Ψάλλουν
ο
Μητροπολίτης
Σάμου
Ειρηναίος
Παπαμιχαήλ
ο Σίμων Καράς
και η Χορωδία
του Συλλόγου
προς Διάδοσιν
της Εθνικής
Μουσικής
ο Δημήτρης
Παπαποστόλης
και ο Δημήτρης
Καρώνης
|
[Psalloyn]
le métropolite de Samos Ireneus
[Papamichail]
de Simos [Karas] et le choeur
de l'association pour la diffusion de la musique nationale
Dimitri [Papapostolis]
et Dimitri [Karonis]
|
|
I. Anthems of
Passion and Resurrection
|
Ι.
Ύμνοι του
Πάθους και της
Ανάστασης
|
I. hymnes de
la passion et de la résurrection
|
|
1.
God
Gentleman… [systisasthe] ἑ[ort]ὴ[n] - Ἔ[thni],
ἵ[na] what ἐ[fryaxate], elections by the [th] of' [odi]
Rule, and Ἐ[xelthete]
ἔ[thni], [stichiro] [idiomelo] [Ainon] of Mattins of Sunday of
[Baion] (sound [d]' “[legetos]”)
|
Θεὸς
Κύριος...
συστήσασθε ἑορτὴν
- Ἔθνη, ἵνα τί ἐφρυάξατε,
εκλογές από τη
θ’ ωδή του
Κανόνος, και Ἐξέλθετε
ἔθνη, στιχηρό
ιδιόμελο των
Αίνων του
Όρθρου της
Κυριακής των
Βαΐων (ήχος δ'
"λέγετος")
|
Dieu
Monsieur… [systisasthe] ἑ[ort]ὴ[n] - Ἔ[thni],
ἵ[na] que ἐ[fryaxate], élections par la [th]' [odi] de la
règle, et Ἐ[xelthete]
ἔ[thni], [stichiro] [idiomelo] de [Ainon] des matines de
dimanche de [Baion] (son [d]'« [legetos] »)
|
|
2.
Ἀ[lliloyia] - Ἰ[doy] ὁ
[Nymfios], [apolytikion] the sequence of [Nymfioy] (sound [pl]. [d]'
[trifonos])
|
Ἀλληλούϊα
- Ἰδού ὁ
Νυμφίος,
απολυτίκιον
της
ακολουθίας
του Νυμφίου
(ήχος πλ. δ'
τρίφωνος)
|
Ἀ[lliloyia] - Ἰ[doy] ὁ
[Nymfios], [apolytikion] de l'suite de [Nymfioy] (son [pl].
[d]'[trifonos])
|
|
3.
Ἔ[frixe] [paidon] [e]ὐ[agon] -
[Psycha]ῖ[s] [kathara]ῖ[s], [eirmoi] the rules of M of.
Monday and M of. Wednesday respectively (sound [b]') and your
[T]ὸ[n] [nymf]ῶ[na] I see,
[exaposteilario] the sequence of [Nymfioy] (sound [g]').
|
Ἔφριξε
παίδων εὐαγών -
Ψυχαῖς καθαραῖς,
ειρμοί των
κανόνων της Μ.
Δευτέρας και Μ.
Τετάρτης αντίστοιχα
(ήχος β') και Τὸν
νυμφῶνά σου
βλέπω,
εξαποστειλάριο
της
ακολουθίας
του Νυμφίου
(ήχος γ').
|
Ἔ[frixe] [paidon] [e]ὐ[agon] -
[Psycha]ῖ[s] [kathara]ῖ[s], [eirmoi] des règles du M. de
lundi et M. de mercredi respectivement (son [b]') et ton
[T]ὸ[n] [nymf]ῶ[na] je vois, [exaposteilario] de l'suite
de [Nymfioy] (son [g]').
|
|
4.
[P]ᾶ[sa] Blow - Ἐ[rchomenos] ὁ Gentleman,
[stichiro] [idiomelo] [Ainon] of Mattins of M of. Monday (sound [a]')
|
Πᾶσα
Πνοὴ - Ἐρχόμενος
ὁ Κύριος,
στιχηρό
ιδιόμελο των
Αίνων του
Όρθρου της Μ.
Δευτέρας (ήχος
α')
|
[P]ᾶ[sa] souffle - Ἐ[rchomenos] ὁ Monsieur,
[stichiro] [idiomelo] de [Ainon] des matines du M. de lundi (son [a]')
|
|
5.
[Kateythynthito]
from the [Th]. Operation of [Proigiasmenon] (sound [pl]. [b]')
|
Κατευθυνθήτω
από τη Θ.
Λειτουργία
των
Προηγιασμένων
(ήχος πλ. β')
|
[Kateythynthito]
de la [Th]. fonctionnement de [Proigiasmenon] (son [pl]. [b]')
|
|
6.
Glory
[Patr]ὶ - Ἐ[xedysan] with - [Ka]ὶ
[n]ῦ[n] - my [T]ὸ[n] [n]ῶ[ton] ἔ[doka],
[doxastiko] [Ainon] of Sequence Victim (sound [pl]. [b]')
|
Δόξα
Πατρὶ - Ἐξέδυσάν
με - Καὶ νῦν - Τὸν
νῶτόν μου ἔδωκα,
δοξαστικό των
Αίνων της
Ακολουθίας
των Παθών (ήχος
πλ. β')
|
Gloire
[Patr]ὶ - Ἐ[xedysan] avec - [Ka]ὶ
[n]ῦ[n] - mon [T]ὸ[n] [n]ῶ[ton] ἔ[doka],
[doxastiko] de [Ainon] de l'suite victime (son [pl]. [b]')
|
|
7.
Your
[T]ὸ[n] grave Savior, [anastasimo] seat of Epitaph of
Lamentation (sound [a]' chromatic)
|
Τὸν
τάφον σου
Σωτήρ,
αναστάσιμο
κάθισμα του
Επιταφίου
Θρήνου (ήχος α'
χρωματικός)
|
Ton
[T]ὸ[n] tombe sauveur, [anastasimo] siège de l'épitaphe de
lamentation (son [a]'chromatique)
|
|
8.
[Egkomia]
of Epitaph: Ἡ
life ἐ[n] [taf]ῳ - Ἂ[xion] ἐ[sti]
(sound [pl].[a]'), [A]ἱ
all generations - Ἔ[rranan] [t]ὸ[n] grave (sound [g]')
and Ὃ[te]
you descended, [anastasimo] [apolytikio] (sound b')
|
Εγκώμια
του Επιταφίου: Ἡ
ζωή ἐν τάφῳ - Ἂξιόν
ἐστί (ήχος
πλ.α'), Αἱ
γενεαὶ πάσαι - Ἔρραναν
τὸν τάφον
(ήχος γ') και Ὃτε
κατήλθες,
αναστάσιμο
απολυτίκιο
(ήχος β’)
|
[Egkomia]
de l'épitaphe : Ἡ
vie ἐ[n] [taf]ῳ - Ἂ[xion] ἐ[sti]
(son [pl].[a]'), [A]ἱ
générations toutes - Ἔ[rranan] [t]ὸ[n] tombe (son [g]')
et Ὃ[te]
tu es descendu, [anastasimo] [apolytikio] (son b')
|
|
9.
Gentleman
ἐ[kekraxa] - [Kateythynthito] (sound
[pl]. [a]') from the [Th]. Operation of [Proigiasmenon]
|
Κύριε
ἐκέκραξα -
Κατευθυνθήτω
(ήχος πλ. α') από
τη Θ.
Λειτουργία
των
Προηγιασμένων
|
Monsieur
ἐ[kekraxa] - [Kateythynthito] (son
[pl]. [a]') de la [Th]. fonctionnement de [Proigiasmenon]
|
|
10.
[De]ῦ[te] you receive [f]ῶ[s] (sound
[pl]. [a]') - Your
[T]ὴ[n] Ἀ[nastasin] (sound b') -
[E]ὐ[aggelio]
of [t]ῆ[s] Resurrection (ἐ[k] [to]ῦ [kat]ὰ
Mark, [ist]' 1-8) - Christ
Ἀ[nesti] (sound [pl]. [a]') - Ἀ[nastaseos] ἡ[mera] - [Katharth]ῶ[men]
[t]ὰ[s] [a]ἰ[sthiseis] (sound a'), from the Mattins of
Resurrection.
|
Δεῦτε
λάβετε φῶς
(ήχος πλ. α') - Τὴν
Ἀνάστασίν Σου
(ήχος β’) - Εὐαγγέλιο
τῆς
Αναστάσεως (ἐκ
τοῦ κατὰ
Μάρκον, ιστ' 1-8) - Χριστός
Ἀνέστη (ήχος
πλ. α') - Ἀναστάσεως
ἡμέρα - Καθαρθῶμεν
τὰς αἰσθήσεις
(ήχος α’), από τον
Όρθρο της
Αναστάσεως.
|
[De]ῦ[te] vous recevez [f]ῶ[s] (son [pl].
[a]') - ton
[T]ὴ[n] Ἀ[nastasin] (son b') - [E]ὐ[aggelio]
[t]ῆ[s] de résurrection (ἐ[k] [to]ῦ [kat]ὰ mark,
[ist]'les 1-8) - Christs
Ἀ[nesti] (son [pl]. [a]') - Ἀ[nastaseos] ἡ[mera] - [Katharth]ῶ[men]
[t]ὰ[s] [a]ἰ[sthiseis] (son a'), des matines de la
résurrection.
|
|
11.
[M]ὴ
of [t]ῆ[s] deterioration, [eirmos] [th]' [odis] ([anti] “Ἄ[xion] ἐ[sti]”) Fiftieth (sound heavy from I
live) II. Anthems of sequences of day and feasts “[eniaytoy]”
|
Μὴ
τῆς φθορᾶς,
ειρμός της θ'
ωδής (αντί του “ Ἄξιόν
ἐστι”) της
Πεντηκοστής
(ήχος βαρύς από
Ζω) ΙΙ. Ύμνοι των
ακολουθιών
της ημέρας και
των εορτών
"του ενιαυτού"
|
[M]ὴ
[t]ῆ[s] de détérioration, [eirmos] de la [th]'[odis] (à la
place « de Ἄ[xion] ἐ[sti] »)
cinquantième (son lourd de je vis) II. hymnes des suites du jour et des fêtes
« [eniaytoy] »
|
|
|
|
|
|
|
|
[Psalloyn]
the Metropolite Samos Ireneus
[Papamichail]
the Simos [Karas] and the
Chorus of Association to Distribution of National Music
Dimitris [Papapostolis]
and Dimitris [Karonis]
|
Ψάλλουν
ο
Μητροπολίτης
Σάμου Ειρηναίος
Παπαμιχαήλ
ο Σίμων Καράς
και η Χορωδία
του Συλλόγου
προς Διάδοσιν
της Εθνικής
Μουσικής
ο Δημήτρης
Παπαποστόλης
και ο Δημήτρης
Καρώνης
|
[Psalloyn]
le métropolite de Samos Ireneus
[Papamichail]
de Simos [Karas] et le choeur
de l'association pour la diffusion de la musique nationale
Dimitri [Papapostolis]
et Dimitri [Karonis]
|
|
II. Anthems of
sequences of day
and the feasts
“[eniaytoy]”
|
ΙΙ.
Ύμνοι των
ακολουθιών
της ημέρας
και των εορτών
"του
ενιαυτού"
|
II. hymnes des
suites du jour
et des fêtes
« [eniaytoy] »
|
|
1.
Ὑ[peragia] Virgin Mary - [Pollo]ῖ[s]
possessed [peirasmo]ῖ[s] - [T]ὴ[n] ὑ[psiloteran] - Ἀ[lala]
[t]ὰ [cheili] [t]ῶ[n] ἀ[seb]ῶ[n] (sound [pl].
[d]' [trifonos]) - Ἀ[postoloi] ἐ[k] of ends
(sound [g]'), chants Small and Big [Paraklitikoy] of Rule
|
Ὑπεραγία
Θεοτόκε - Πολλοῖς
συνεχόμενος
πειρασμοῖς - Τὴν
ὑψηλοτέραν - Ἀλαλα
τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν
(ήχος πλ. δ'
τρίφωνος) - Ἀπόστολοι
ἐκ περάτων
(ήχος γ'),
τροπάρια του
Μικρού και του
Μεγάλου Παρακλητικού
Κανόνα
|
Ὑ[peragia] mère de Dieu - [Pollo]ῖ[s]
touché [peirasmo]ῖ[s] - [T]ὴ[n] ὑ[psiloteran] - Ἀ[lala]
[t]ὰ [cheili] [t]ῶ[n] ἀ[seb]ῶ[n] (son [pl].
[d]'[trifonos]) - Ἀ[postoloi] ἐ[k] de fins
(son [g]'), chants liturgiques de petit et grand [Paraklitikoy] règle
|
|
2.
The
[katharotatos] temple [to]ῦ [Sot]ῆ[ros],
[kontakio] [Eisodion] (sound [d]' chromatic)
|
Ό
καθαρώτατος
ναὸς τοῦ Σωτῆρος,
κοντάκιο των
Εισοδίων (ήχος
δ' χρωματικός)
|
[Katharotatos]
le temple [to]ῦ [Sot]ῆ[ros],
[kontakio] de [Eisodion] (son [d]'chromatique)
|
|
3.
Ἀ[gapiso] in - Ἄ[xion] ἐ[sti],
“[archieratikis]” [th]. Operation (sound [b]')
|
Ἀγαπήσώ
σε - Ἄξιον ἐστί,
της
"αρχιερατικής"
θ. Λειτουργίας
(ήχος β')
|
Ἀ[gapiso] à - Ἄ[xion] ἐ[sti],
« [archieratikis] » [th]. De fonctionnement (son [b]')
|
|
4.
[T]ὸ[n]
Despot [ka]ὶ ἀ[rchierea],
“[psallomenon] [e]ἰ[s] [t]ὸ[n] ἀ[spasm]ὸ[n] [t]ῶ[n]
ἁ[gion] [e]ἰ[konon] ὑ[po] [to]ῦ Ἀ[rchiereos]”,
from the Sequence of Mattins (sound heavy from I live)
|
Τὸν
Δεσπότην καὶ ἀρχιερέα,
"ψαλλόμενον εἰς
τὸν ἀσπασμὸν τῶν
ἁγίων εἰκόνων ὑπό
τοῦ Ἀρχιερέως",
από την
Ακολουθία του
Όρθρου (ήχος
βαρύς από Ζω)
|
[T]ὸ[n]
despote [ka]ὶ ἀ[rchierea],
« [psallomenon] [e]ἰ[s] [t]ὸ[n] ἀ[spasm]ὸ[n] [t]ῶ[n]
ἁ[gion] [e]ἰ[konon] ὑ[po] [to]ῦ Ἀ[rchiereos] »,
de l'suite des matines (son lourd de je vis)
|
|
5.
Blissful
ἀ[nir], from [Esperino] of Saturday
and in Memories Saint (sound [pl]. [d]')
|
Μακάριος
ἀνήρ, από τον
Εσπερινό του
Σαββάτου και
σε Μνήμες Αγίων
(ήχος πλ. δ')
|
Béat
ἀ[nir], de [Esperino] de samedi et à
des mémoires saintes (son [pl]. [d]')
|
|
6.
Ἀ[noixo] my [t]ὸ mouth,
[eirmos] the [a]' of [odis] Rule of [Akathistoy] (sound [d]' “[legetos]”)
|
Ἀνοίξω
τὸ στόμα μου,
ειρμός της α'
ωδής του
Κανόνος του
Ακαθίστου
(ήχος δ'
"λέγετος")
|
Ἀ[noixo] mon [t]ὸ bouche,
[eirmos] de la [a]'[odis] de la règle de [Akathistoy] (son
[d]'« [legetos] »)
|
|
7.
[T]ὴ[n]
of ὡ[raiotita] [t]ῆ[s] your virginity,
[Theotokio] of [Akathistoy] (sound [g]')
|
Τὴν
ὡραιότητα τῆς
παρθενίας σου,
Θεοτόκιο του
Ακαθίστου
(ήχος γ')
|
[T]ὴ[n]
ὡ[raiotita] [t]ῆ[s] de ta virginité,
[Theotokio] de [Akathistoy] (son [g]')
|
|
8.
Glory
kin [t]ῷ [deixanti] [t]ὸ [f]ῶ[s], chants from slow
[doxologia] the Sequence of Mattins (sound Heavy from I live [tetrafonos])
|
Δόξα
σοι τῷ
δείξαντι τὸ φῶς,
τροπάρια από
την αργή
δοξολογία της
Ακολουθίας του
Όρθρου (ήχος
Βαρύς από Ζω
τετράφωνος)
|
Gloire
famille [t]ῷ [deixanti] [t]ὸ [f]ῶ[s], chants
liturgiques lente [doxologia] de l'suite des matines (son lourd de je vis
[tetrafonos])
|
|
9.
Gender
[broteioy], [katabasia] the [d]' of [odis] rule of Mattins of
Christmas (sound [a]')
|
Γένους
βροτείου,
καταβασία της
δ' ωδής του
κανόνος του
Όρθρου των Χριστουγέννων
(ήχος α')
|
De
genre [broteioy], [katabasia] de la [d]'[odis] de la règle des
matines de Noël (son [a]')
|
|
10.
[P]ᾶ[sa] blow - [E]ὐ[frainesthe], fair,
[stichiro] [idiomelo] [ainon] from the Mattins of Christmas (sound [d]'
“[legetos]”)
|
Πᾶσα
πνοή - Εὐφραίνεσθε,
δίκαιοι,
στιχηρό
ιδιόμελο των
αίνων από τον
Όρθρο των Χριστουγέννων
(ήχος δ'
"λέγετος")
|
[P]ᾶ[sa] souffle - [E]ὐ[frainesthe], équitables,
[stichiro] [idiomelo] [ainon] des matines de Noël (son
[d]'« [legetos] »)
|
[Markos] F. [Dragoymis]
|
Μάρκος
Φ. Δραγούμης
|
[Markos] F. [Dragoymis]
|
[ANTI] PREFACE I
|
ΑΝΤΙ
ΠΡΟΛΟΓΟΥ Ι
|
À LA PLACE DE PRÉFACE I
|
In this disk is included the
bigger part of Byzantine music that [ichografithike] in 1930 in disks of 78
turns from [Melpo] [Merlie] and her collaborators for the then “Association
of Municipal Songs” (from 1935 Musical Folklore File). The voices that are
heard here are the Metropolite Samos Ireneus [Papamichail] (1878 -1963),
[Simona] [Kara] (1903 -1999) with his newly established then chorus, and two
chanters from the Palaces, Dimitri [Papapostoli] (1869 - 1933) and Dimitri
[Karoni] (1891 -1955).
In this small collection are
represented, apart from the eight sounds, and the three types of Byzantine
member: [eirmologiko], [stichirariko] and [papadiko]. And the four chanters
[epilegisan] for [kallifonia] their and above all for the respect that they
had for the oral delivery. As observes [Merlie], “good or villain, this
delivery dominates and today, near the printed music of church, and it should
it is studied.”
The himself it considered that
the Byzantine disks of Musical Folklore File could be used for courses and
lectures, but same for the examination of differences that exists “between in
the printed musical texts and in the oral delivery”. Thus it was already
realised that the way with which [psallei] Ireneus the chants of [Baion] (No
1) is erroneous, but is included in a traditional system of attribution of
scale of “[legetoy]” (sector of [d]' of sound) that [epichoriazei] in the
City.
The interest of this disk is
obvious. The voice of Ireneus circulates in the wider public for first time,
while next [ichografiseis] where we know from [Simona] [Kara] with his chorus
in Byzantine members were realised forty years later after the registrations
that are heard here. As long as for the modest “anonymous” chanters from the
Palaces, each comment [peritteyei]. The sources with clean crystal waters we
find him always far from “[bromera] waters of anchorages”, there that
circulate freely the “chamoes”, as so much poetically him expresses Andreas
[Empeirikos]. Kostis [Drygianakis]
|
Στο
δίσκο αυτό
περιλαμβάνεται
το μεγαλύτερο
μέρος της
βυζαντινής
μουσικής που
ηχογραφήθηκε
το 1930 σε δίσκους 78
στροφών από
την Μέλπω
Μερλιέ και
τους
συνεργάτες
της για τον
τότε "Σύλλογο
Δημοτικών
Τραγουδιών"
(το από το 1935
Μουσικό
Λαογραφικό
Αρχείο). Οι
φωνές που
ακούγονται
εδώ είναι του
Μητροπολίτη
Σάμου Ειρηναίου
Παπαμιχαήλ (1878 -1963),
του Σίμωνα
Καρά (1903 -1999) με τη
νεοσύστατη
τότε χορωδία
του, και δυο
ψαλτών από τα
Μέγαρα, του
Δημήτρη
Παπαποστόλη (1869 -
1933) και του
Δημήτρη
Καρώνη (1891 -1955).
Στη μικρή αυτή
συλλογή
αντιπροσωπεύονται,
εκτός από τους
οκτώ ήχους, και
τα τρία είδη
του βυζαντινού
μέλους: το
ειρμολογικό,
το
στιχηραρικό
και το
παπαδικό. Και
οι τέσσερις
ψάλτες
επιλέγησαν
για την καλλιφωνία
τους και προ
παντός για το
σεβασμό που
είχαν για την
προφορική
παράδοση. Όπως
παρατηρεί η
Μερλιέ, "καλή ή
κακή, η
παράδοση αυτή
κυριαρχεί και
σήμερα, κοντά
στην τυπωμένη
μουσική της
εκκλησίας, και
πρέπει να
μελετηθεί."
Η ίδια
θεωρούσε ότι
οι βυζαντινοί
δίσκοι του
Μουσικού
Λαογραφικού
Αρχείου θα
μπορούσαν να
χρησιμοποιηθούν
για μαθήματα
και διαλέξεις,
αλλά ιδίως για
την εξέταση
των διαφορών
που υπάρχουν "μεταξύ
στα τυπωμένα
μουσικά
κείμενα και
στην προφορική
παράδοση".
Έτσι ήδη
διαπιστώθηκε
ότι ο τρόπος με
τον οποίον
ψάλλει ο
Ειρηναίος τα
τροπάρια των
Βαΐων (αρ. 1) δεν
είναι
λανθασμένος,
αλλά εντάσσεται
σ' ένα
παραδοσιακό
σύστημα
απόδοσης της
κλίμακας του
"λεγέτου"
(κλάδου του δ'
ήχου) που
επιχωριάζει
στην Πόλη.
Το ενδιαφέρον
αυτού του
δίσκου είναι
προφανές. Η φωνή
του Ειρηναίου
κυκλοφορεί
στο ευρύτερο
κοινό για
πρώτη φορά, ενώ
οι επόμενες
ηχογραφήσεις
που
γνωρίζουμε
από τον Σίμωνα
Καρά με τη
χορωδία του σε
βυζαντινά
μέλη
πραγματοποιήθηκαν
σαράντα χρόνια
αργότερα μετά
από τις
εγγραφές που
ακούγονται
εδώ. Όσο για
τους σεμνούς
"ανώνυμους"
ψάλτες από τα
Μέγαρα, κάθε
σχόλιο
περιττεύει.
Τις πηγές με τα
καθαρά
κρυστάλλινα
νερά τις
βρίσκουμε
πάντα μακριά
από τα "βρωμερά
νερά των
αγκυροβολίων",
εκεί που
κυκλοφορούν
ελεύθερα οι
"αίγαγροι",
όπως τόσο
ποιητικά το
εκφράζει ο
Ανδρέας
Εμπειρίκος.
Κωστής
Δρυγιανάκης
|
À ce disque est comprise la
plus grande partie de la musique byzantine qui [ichografithike] en 1930 à des
disques de 78 tours de [Melpo] [Merlie] et ses collaborateurs pour alors
l'« association de chansons municipales » (de 1935 archive folklorique
musicale). Les voix qui sont entendues ici sont du métropolite de Samos
d'Ireneus [Papamichail] (1878 -1963), de [Simona] [Kara] (1903 -1999) avec
son alors choeur récemment créé, et de deux chantres des palais, de Dimitri
[Papapostoli] (1869 - 1933) et de Dimitri [Karoni] (1891 -1955).
À cette petite collecte sont
représentés, en dehors des huit sons, et les trois types du membre byzantin :
[eirmologiko], [stichirariko] et [papadiko]. Et les quatre chantres
[epilegisan] pour [kallifonia] leur et par-dessus tout pour le respect que
ils avaient pour la livraison orale. Comme observe [Merlie], « bonne ou
mal, cette livraison domine et aujourd'hui, près de la musique imprimée de
l'église, et il faut qu'il soit étudié. »
Elle-même il considérait que
les disques byzantins de l'archive folklorique musicale pourraient être
utilisés pour des cours et des conférences, mais notamment pour l'examen des
différences qui existent « entre aux textes musicaux imprimés et à la
livraison orale ». Ainsi il a déjà été constaté que la manière avec
laquelle [psallei] Ireneus les chants liturgiques de [Baion] (No 1) n'est
erronée, mais s'intègre à un système traditionnel d'attribution de l'échelle
« [legetoy] » (du secteur du [d]'de son) qui [epichoriazei] à la
ville.
L'intérêt de ce disque est
manifeste. La voix d'Ireneus circule au public plus large pour première fois,
tandis que les prochaines [ichografiseis] où nous connaissons de [Simona]
[Kara] avec son choeur à des membres byzantins ont été réalisées quarante ans
ultérieurement après les inscriptions qui sont entendues ici. Aussi longtemps
que pour les chantres « anonymes » pudiques des palais, chaque
commentaire [peritteyei]. Les sources avec les eaux de cristal propres nous
les trouvons toujours loin « [bromera] des eaux des postes
d'amarrage », là que circulent librement les « chamois »,
comme tellement poétiquement l'exprime Andreas [Empeirikos]. Kostis
[Drygianakis]
|
[ANTI] PREFACE II
|
ΑΝΤΙ
ΠΡΟΛΟΓΟΥ ΙI
|
À LA PLACE DE PRÉFACE II
|
70 years afterwards their
realisation, [ichografiseis] they see the light of wider publicity, as it
wished him (from then!) their ringleader, [Melpo] [Merlie].
[Melpo] [Merlie] you cover with
her [ichografiseis], [deigmatika] of course, three [psaltika] fields. One it
is the live delivery of Patriarchate of Istamboul, represented here from
Ireneus, that himself [Merlie] appears to appreciate as the more important
delivery and dedicates her most [ichografiseis]. Second is the research of
new musicologists in Athens, that seeks the roots and the re-establishment of
ecclesiastical delivery - [Karas] is precisely a such case. Third person, is
[psaltiki] as he is practised by local [ieropsaltes] in the province.
This three fields have their
particularities. [Patriarchiki] delivery transports a systematic education
and enough [idiotypi] technical [ekforas], that probably correspond in the
requirements for intensity of voice (in a season where did not exist
microphones). In [Kara], is distinguished a fervid passion for the reviving
of old deliveries. On the contrary in [Papapostoli] and [Koroni] they are
obvious, even if without degrade the style, the effects from the municipal
delivery mainly, but also certain nuances from the light song of that season.
This disk constitutes a
[epeteiaki], [as] says him, publication on the completion of second millenium
of Christianity - and the Christianity, particularly Orthodoxe, has a
particular relation with the past and the deliveries.
[Patina] the time it
constitutes aesthetic element. We decided therefore also we to modernise
perfectly the quality of [ichografiseon], leaving live [apoicho] the other
season.
Closing, it is impossible to
avoid a no comment on the importance of work of [Melpos] [Merlie] and
[Simona] [Kara] in the maintenance of Greek musical delivery and, mainly, in
her communication with the current world. For innumerable listeners, included
also signing, constituted a starting line, a source of inspiration but also a
aesthetic driver, in t o chaos that it creates [kataigismos] the information
in the musical space. [As] is this publication a small homage in their
memory.
[YG]. [Chrostao] also big I
thank in Virtuous [Kalantzi], Kostas [Karagkoyni] and priest-Yannis [Karka]
(from the Palaces). Existed precious supporters in all my entanglement with
the ecclesiastical delivery and, without their contribution, this publication
likely even would not have been dared. [K].[D].
[Theocharis] [St]. [Anestidis]
|
70
χρόνια μετά
την
πραγματοποίηση
τους, οι
ηχογραφήσεις
αυτές βλέπουν
το φως μιας
ευρύτερης
δημοσιότητας,
όπως το
ευχόταν (από
τότε!) η πρωτεργάτριά
τους, η Μέλπω
Μερλιέ.
Η Μέλπω Μερλιέ
κάλυψε με τις
ηχογραφήσεις
της, δειγματικά
βέβαια, τρία
ψαλτικά πεδία.
Το ένα είναι η
ζωντανή
παράδοση του
Πατριαρχείου
της Κωνσταντινούπολης,
εκπροσωπούμενη
εδώ από τον
Ειρηναίο, που η
ίδια η Μερλιέ
φαίνεται να
εκτιμά σαν τη
σημαντικότερη
παράδοση και
της αφιερώνει
τις
περισσότερες
ηχογραφήσεις.
Το δεύτερο
είναι η έρευνα
των νέων
μουσικολόγων
στην Αθήνα, που
αναζητά τις
ρίζες και την
αποκατάσταση
της εκκλησιαστικής
παράδοσης - ο
Καράς είναι
ακριβώς μια
τέτοια
περίπτωση. Το
τρίτο, είναι η
ψαλτική όπως
ασκείται από
τους κατά
τόπους
ιεροψάλτες
στην επαρχία.
Τα τρία αυτά
πεδία έχουν
τις
ιδιαιτερότητες
τους. Η
Πατριαρχική
παράδοση
μεταφέρει μια
συστηματική
παιδεία και
μια αρκετά
ιδιότυπη
τεχνική
εκφοράς, που πιθανά
ανταποκρίνεται
στις
απαιτήσεις
για ένταση της
φωνής (σε μια
εποχή όπου δεν
υπήρχαν
μικρόφωνα).
Στον Καρά,
διακρίνεται
ένα φλογερό
πάθος για το ζωντάνεμα
των παλαιών
παραδόσεων.
Αντίθετα στον Παπαποστόλη
και τον Κορώνη
είναι φανερές,
αν και χωρίς να
αλλοιώνουν το
ύφος, οι
επιδράσεις
από τη
δημοτική παράδοση
κυρίως, αλλά
και κάποιες
αποχρώσεις
από το ελαφρό
τραγούδι
εκείνης της
εποχής.
Αυτός ο δίσκος
αποτελεί μια
επετειακή, ας
το πούμε,
έκδοση για τη
συμπλήρωση
της δεύτερης
χιλιετίας του
Χριστιανισμού
- και ο
Χριστιανισμός,
ιδιαίτερα ο
Ορθόδοξος, έχει
μια ιδιαίτερη
σχέση με το
παρελθόν και
τις παραδόσεις.
Η πατίνα του
χρόνου
αποτελεί
αισθητικό
στοιχείο. Αποφασίσαμε
λοιπόν κι
εμείς να μην
εκσυγχρονίσουμε
τελείως την
ποιότητα των
ηχογραφήσεων,
αφήνοντας
ζωντανό τον
απόηχο της
άλλης εποχής.
Κλείνοντας,
είναι αδύνατο
να αποφύγει
κανείς ένα σχόλιο
για τη
σπουδαιότητα
του έργου της
Μέλπως Μερλιέ
και του Σίμωνα
Καρά στην
διατήρηση της
Ελληνικής
μουσικής
παράδοσης και,
κυρίως, στην
επικοινωνία
της με το σημερινό
κόσμο. Για
αναρίθμητους
ακροατές,
συμπεριλαμβανομένου
και του
υπογράφοντος,
αποτέλεσε μια
αφετηρία, μια
πηγή
έμπνευσης
αλλά και έναν
αισθητικό
οδηγό, μέσα στο
χάος που
δημιουργεί ο
καταιγισμός
των πληροφοριών
στο μουσικό
χώρο. Ας είναι
αυτή η έκδοση
ένας μικρός
φόρος τιμής
στη μνήμη τους.
ΥΓ. Χρωστάω
επίσης ένα
μεγάλο
ευχαριστώ
στον Χρήστο
Καλαντζή, τον
Κώστα
Καραγκούνη
και τον παπα-Γιάννη
Κάρκα (από τα
Μέγαρα).
Υπήρξαν
πολύτιμοι
συμπαραστάτες
σ' όλη την
εμπλοκή μου με
την
εκκλησιαστική
παράδοση και,
χωρίς την
συμβολή τους,
αυτή η έκδοση
πιθανόν δεν θα
είχε καν
αποτολμηθεί.
Κ.Δ.
Θεοχάρης Στ.
Ανεστίδης
|
70 ans après leur
réalisation, [ichografiseis] celles-ci voient la lumière d'une publicité plus
large, comme il le souhaitait (d'alors !) leur promotrice, [Melpo] [Merlie].
[Melpo] [Merlie] tu couvre avec
[ichografiseis] ses, [deigmatika] bien sûr, trois [psaltika] champs. De un il
est la livraison vivante du patriarcat d'Istanbul, représenté ici d'Ireneus,
qui [Merlie] elle-même semble apprécier comme la livraison plus importante et
elle consacre la plupart [ichografiseis]. Le deuxième est l'enquête des
jeunes musicologues à Athènes, qui recherche les racines et le rétablissement
de la livraison ecclésiastique - [Karas] est exactement un tel cas. Le tiers,
est [psaltiki] comme il est exercé par les locaux [ieropsaltes] sur la
province.
Trois ces champs ont leurs
particularités. [Patriarchiki] livraison transporte une éducation systématique
et assez [idiotypi] technique [ekforas], qui probablement correspond aux
exigences pour intensité de la voix (à une époque où n'existaient pas des
microphones). À [Kara], est distinguée une passion ardente pour le renouveau
des anciennes livraisons. Au contraire [Papapostoli] et à [Koroni] elles sont
évidentes, même si sans qu'altèrent le style, les effets de la livraison
municipale principalement, mais aussi certaines nuances de la chanson légère
de cette époque.
Ce disque constitue
[epeteiaki], une [as] le disons, publication sur la mise au point du deuxième
millénaire du christianisme - et le christianisme, en particulier le
orthodoxe, a une relation particulière du passé et les livraisons.
[Patina] du temps il constitue
élément esthétique. Nous avons décidé donc aussi nous de ne pas moderniser
parfaitement la qualité des [ichografiseon], en laissant vivant [apoicho] de
l'autre époque.
En se fermant, est impossible
d'éviter un aucun commentaire sur l'importance du travail de [Melpos]
[Merlie] et de [Simona] [Kara] au maintien de la livraison musicale grecque
et, principalement, à sa communication avec le monde actuel. Pour des
auditeurs innombrables, compris aussi signataire, a constitué un point de
départ, une source d'inspiration mais aussi un conducteur esthétique, dans t
o chaos que il crée [kataigismos] des informations à l'espace musical. [As]
est cette publication un petit hommage à leur mémoire.
[YG]. [Chrostao] également
grand je remercie à bon [Kalantzi], Kostas [Karagkoyni] et curé-Yannis
[Karka] (des palais). Ont existé des assistants précieux tout à mon blocage
grâce à la livraison ecclésiastique et, sans leur contribution, cette
publication probable même n'aurait pas été osé. [K].[D].
[Theocharis] [St]. [Anestidis]
|
SAMOS AND IKARIA IRENEUS
AND THE “[PATRIARCHIKON] STYLE”
|
Ο
ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ
ΙΚΑΡΙΑΣ
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ
"ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ
ΥΦΟΣ"
|
DE SAMOS ET D'IKARIA IRENEUS
ET « LE [PATRIARCHIKON]
STYLE »
|
The Metropolite Samos and
Ikaria Ireneus [Papamichail] [diakonise] the Church of Christ more from half
century and was distinguished for the complete awareness of his high mission,
his attachment in the ecclesiastical delivery as well as his theological and
in general intellectual education.
Ireneus, at world Ioannis, son
elder, was given birth in 1878 in [Katirli] of [Bithynias], place from where
[eilke] his origin and Oecumenical
Patriarch [Parthenios] [D]'
[Mogilalos] ([IZ] " century). His circular education it received in his
[exataxia] urban faculty [geneteiras]. In 1898 were registered in the
[perionymi] Theological Faculty of [Chalkis], from which you graduate as
[aristoychos] 1905, while, in 1903, it had [cheirotonithei] deacon from then
[Scholarchi], Metropolite [Stayroypoleos] and later Serres, Apostle
[Christodoyloy]. After his graduation, on two years roughly, it directed
[Scholarcheio] of community [Artakis] (Metropolis [Kyzikoy]) and declared the
divine reason. In 1907, on patriarchy [Ioakeim] G, it entered in the service
of Patriarchate as deacon of line, while it simultaneously taught religious
in [Ioakeimeio] [Parthenagogeio]. On 10 March 1913 [cheirotonithike] bishop
and was given to him the seat of [Mitropoleos] [Dardanellion] and
[Lampsakoy], which was founded, then, from the Patriarch German [E]'. With
the explosion of [A]' of World War and [ef]' that [Dardanellia] was found in
the maelstrom of martial enterprises, was installed in the City, where it
participated also in the things of Patriarchate. Synodical it became in 1918,
with [Proysis] [Dorotheo] of [topotiriti] Oecumenical Throne. In February
1922, on patriarchy [Meletioy] [D]', [metatethi]κ?
e in the Metropolis [Elassonos], which [epoimane]
until 1924. The next time, it recovered the title of Metropolite [Dardanellion]
and was installed in Athens. His passage in Paris, for reasons of health,
stood the reason in order to it watches systematic courses of philosophy and
literature in [Sorbonni]. On 10 April 1926 was elected Metropolite Samos and
remained in this seat until the death of (29 June 1963). His theological and
philosophical work was assembled in the five volumes of [Meletimaton], while
translated and published [Peri] destination of person and the Spirit and
Freedom of Nikolaos [Mperntiaef].
Ireneus existed [idymolpos]
[ieroyrgos] and executant of most excellent ecclesiastical music. When
[epsalle] [ethelge] the [ekklisiasma] and inspired in the souls the
[katanyxi]. It had exceptional musical perception and susceptibility.
Qualifications, which it developed at the period of his ministration in the
[patriarchiko] temple, the dances of which directed [Protopsaltis] [Iakobos]
[Naypliotis] and [Lampadarios] Konstantinos [Klabbas]. In Big Christ Church
Ireneus was taught and adopted the “[patriarchikon] style”. His main
characteristics styles of this constitute the gravity, [ieroprepeia], the
clean articulation, the correctness in the implementation of intervals and,
mainly, the rythm. Reports thereupon unforgettable [Protopsaltis]
[Thrasyboylos] [Stanitsas]: “The [patriarchikon] style is a simple psalmody,
equitably and at conscience - [psallomeni], I constituted [syzygian] sounds,
art, holy [prosomilias], mental crash, dialogic dynamism, [biomatikis]
emotion, receptive faculty. What [ypsiston], tries it achieves, it is not the
pleasure, [terpsis] listener or faithful. It is the change [eaytoy] to the
[exaylomenon] object of adoration”. The “[patriarchikon] style” with his
simple and [katanyktiki] melody [apokroyei] “[armonikin] [idypatheian]” and
seeks “[aposin]” [logismoy] from [egkosmia] to [epoyrania]. The sovereigns of
[patriarchikon] dances know that the ecclesiastical music is medium, is body
of adoration. When [psalloyn] their psalmody is humble, as it sees
[paraklitiki]. It is ecclesiastical ministration that aim it has to underline
the meanings of reason that [anakainizoyn] the person and [zoopoioyn] his
soul.
The chants that are attributed
here by the unforgettable Metropolite Samos Ireneus elect the musical talent
the [filomoysoy] and [pefotismenoy] this of ecclesiastical man and they
provide in [moysikofiloys] the acquaintance and the [methexi] in this
particular musical style, said “[patriarchikon]”. Consequently, it
constitutes wish work for the musical deposit of Big Christ of Church the
present publication of Musical Folklore File. Kostis [Drygianakis]
|
Ο
Μητροπολίτης
Σάμου και
Ικαρίας
Ειρηναίος Παπαμιχαήλ
διακόνησε την
Εκκλησία του
Χριστού περισσότερο
από μισόν
αιώνα και
διακρίθηκε
για την πλήρη
συναίσθηση
της υψηλής του
αποστολής, την
προσήλωση του
στην
εκκλησιαστική
παράδοση
καθώς και την
θεολογική και
εν γένει
πνευματική
του παιδεία.
Ο Ειρηναίος,
κατά κόσμον
Ιωάννης, γιος
πρεσβυτέρου,
γεννήθηκε το 1878
στο Κατιρλί
της Βιθυνίας,
τόπο από όπου είλκε
την καταγωγή
του και ο
Οικουμενικός
Πατριάρχης
Παρθένιος Δ' ο
Μογιλάλος (ΙΖ"
αιώνας). Την
εγκύκλιο
μόρφωση του
έλαβε στην
εξατάξια αστική
σχολή της
γενέτειρας
του. Το 1898
ενεγράφη στην
περιώνυμη Θεολογική
Σχολή της
Χάλκης, από την
οποία
αποφοίτησε ως
αριστούχος το
1905, ενώ, το 1903, είχε
χειροτονηθεί
διάκονος από
τον τότε
Σχολάρχη,
Μητροπολίτη
Σταυρουπόλεως
και μετέπειτα
Σερρών,
Απόστολο
Χριστοδούλου.
Μετά από την
αποφοίτηση
του, επί δύο
χρόνια περίπου,
διηύθυνε το
Σχολαρχείο
της
κοινότητας
Αρτάκης
(Μητρόπολη
Κυζίκου) και
κήρυττε τον
θείο λόγο. Το 1907,
επί
πατριαρχίας
Ιωακείμ Γ,
εισήλθε στην
υπηρεσία του
Πατριαρχείου
ως διάκονος
της σειράς, ενώ
συγχρόνως
δίδασκε τα
θρησκευτικά
στο
Ιωακείμειο Παρθεναγωγείο.
Στις 10 Μαρτίου 1913
χειροτονήθηκε
επίσκοπος και
του δόθηκε η
έδρα της
Μητροπόλεως
Δαρδανελλίων
και Λαμψάκου, η
οποία
ιδρύθηκε, τότε,
από τον
Πατριάρχη
Γερμανό Ε'. Με
την έκρηξη του
Α' Παγκοσμίου
Πολέμου και εφ'
όσον τα
Δαρδανέλλια
βρέθηκαν στην
δίνη των
πολεμικών
επιχειρήσεων,
εγκαταστάθηκε
στην Πόλη, όπου
και
συμμετείχε
στα πράγματα
του Πατριαρχείου.
Συνοδικός
έγινε το 1918, με
τον Προύσης Δωρόθεο
τοποτηρητή
του
Οικουμενικού
Θρόνου. Τον Φεβρουάριο
του 1922, επί
πατριαρχίας
Μελετίου Δ',
μετατέθηκε στην
Μητρόπολη
Ελασσώνος, την
οποία
εποίμανε έως το
1924. Τον επόμενο
χρόνο,
επανέκτησε
τον τίτλο του
Μητροπολίτη
Δαρδανελλίων
και
εγκαταστάθηκε
στην Αθήνα. Η
μετάβαση του
στο Παρίσι, για
λόγους υγείας, στάθηκε
η αφορμή για να
παρακολουθήσει
συστηματικά
μαθήματα
φιλοσοφίας
και
φιλολογίας
στην Σορβόννη.
Στις 10 Απριλίου
1926 εξελέγη
Μητροπολίτης
Σάμου και
παρέμεινε
στην έδρα αυτή
έως τον θάνατο
του (29 Ιουνίου 1963).
Το θεολογικό
και
φιλοσοφικό
του έργο συγκεντρώθηκε
στους πέντε
τόμους των
Μελετημάτων, ενώ
μετέφρασε και
εξέδωσε το
Περί
προορισμού
του ανθρώπου
και το Πνεύμα
και Ελευθερία
του Νικολάου
Μπερντιάεφ.
Ο Ειρηναίος
υπήρξε
ηδύμολπος
ιερουργός και
εκτελεστής
άριστος της
εκκλησιαστικής
μουσικής. Όταν
έψαλλε έθελγε
το
εκκλησίασμα
και ενέπνεε
στις ψυχές την
κατάνυξη. Είχε
εξαιρετική
μουσική
αντίληψη και
επιδεκτικότητα.
Προσόντα, τα
οποία αξιοποίησε
κατά την
περίοδο της
διακονίας του
στον πατριαρχικό
ναό, τους
χορούς του
οποίου
διηύθυναν ο Πρωτοψάλτης
Ιάκωβος
Ναυπλιώτης
και ο
Λαμπαδάριος
Κωνσταντίνος
Κλάββας. Στην
Μεγάλη του
Χριστού
Εκκλησία ο Ειρηναίος
διδάχθηκε και
υιοθέτησε το
"πατριαρχικόν
ύφος". Κύρια
χαρακτηριστικά
του ύφους
αυτού αποτελούν
η σοβαρότητα, η
ιεροπρέπεια, η
καθαρή άρθρωση,
η ορθότητα στην
εκτέλεση των
διαστημάτων
και, κυρίως, ο
ρυθμός.
Αναφέρει επ'
αυτού ο
αείμνηστος
Πρωτοψάλτης
Θρασύβουλος
Στανίτσας: "Το
πατριαρχικόν
ύφος είναι μια
απλή ψαλμωδία,
ορθώς και κατ'
επίγνωσιν
-ψαλλομένη,
αποτελούσα
μίαν συζυγίαν
ήχων, τέχνης,
ιεράς προσομιλίας,
ψυχικής
συντριβής,
διαλογικού
δυναμισμού, βιωματικής
συγκινήσεως,
δεκτικής
ικανότητος. Το
ύψιστον, το
οποίον
προσπαθεί να
επιτύχει, δεν
είναι η
ευχαρίστησις,
η τέρψις τον
ακροατού ή του
πιστού. Είναι η
μετάθεσις τον
εαυτού τον εις
το εξαϋλωμένον
αντικείμενον
της λατρείας
του". Το
"πατριαρχικόν
ύφος" με την
απλή και
κατανυκτική
μελωδία του
αποκρούει την
"αρμονικήν
ηδυπάθειαν"
και επιζητεί
την "άπωσιν"
του λογισμού
από τα
εγκόσμια προς
τα επουράνια.
Οι άρχοντες
των
πατριαρχικών
χορών γνωρίζουν
ότι η εκκλησιαστική
μουσική είναι
μέσον, είναι
όργανο λατρείας.
Όταν ψάλλουν η
ψαλμωδία τους
είναι ταπεινή, ως
δει
παρακλητική.
Είναι
εκκλησιαστική
διακονία που
σκοπόν έχει να
υπογραμμίσει
τα νοήματα του λόγου
που
ανακαινίζουν
τον άνθρωπο
και ζωοποιούν
την ψυχή του.
Τα τροπάρια
που
αποδίδονται
εδώ από τον
αείμνηστο
Μητροπολίτη
Σάμου
Ειρηναίο
αναδεικνύουν
το μουσικό
χάρισμα του
φιλόμουσου
και
πεφωτισμένου
αυτού
εκκλησιαστικού
ανδρός και
παρέχουν
στους μουσικόφιλους
την γνωριμία
και την μέθεξη
στο ιδιαίτερο
αυτό μουσικό
ύφος, το
λεγόμενο
"πατριαρχικόν".
Επομένως, αποτελεί
ευχής έργον
για την
μουσική
παρακαταθήκη
της Μεγάλης
του Χριστού
Εκκλησίας η
παρούσα έκδοση
του Μουσικού
Λαογραφικού
Αρχείου.
Κωστής Δρυγιανάκης
|
Le métropolite de Samos et
d'Ikaria Ireneus [Papamichail] [diakonise] l'église du Christ davantage de
demi- siècle et a été distingué pour la conscience complète de son envoi
élevé, son attachement à la livraison ecclésiastique ainsi qu'et au sens
large son éducation intellectuelle théologique.
Ireneus, par monde Ioannis,
fils plus âgè, a été engendrée en 1878 à [Katirli] de [Bithynias], lieu d'où
[eilke] son origine et le oecuménique
Patriarche [Parthenios] [D]'[Mogilalos]
([IZ] " siècle). Sa circulaire éducation il a reçu à sa faculté urbaine
à six classes [geneteiras]. En 1898 a été inscrit [perionymi] à la faculté
théologique de [Chalkis], de laquelle tu sors en tant que [aristoychos] 1905,
tandis que, en 1903, il a eu [cheirotonithei] diacre alors de [Scholarchi],
métropolite [Stayroypoleos] et de Serres arrières, d'apôtre [Christodoyloy].
Après ses fin des études, sur deux ans
approximativement, il dirigeait [Scholarcheio] de la communauté [Artakis]
(métropole [Kyzikoy]) et proclamait la raison divine. En 1907, sur patriarcat
[Ioakeim] G, il est entré dans le service du patriarcat en tant que diacre de
la série, tandis que simultanément il enseignait les religieux à [Ioakeimeio]
[Parthenagogeio]. Le 10 mars 1913 [cheirotonithike] et lui on évêque a donné
le siège de [Mitropoleos] [Dardanellion] et [Lampsakoy], laquelle a alors été
fondé, du patriarche allemand [E]'. avec l'explosion
de [A]'de guerre mondiale et [ef]'celui qui [Dardanellia] se sont trouvés au
tourbillon des entreprises de guerre, s'est installée à la ville, où aussi il
a participé aux choses du patriarcat. Synodique il est devenu en 1918, avec
[Proysis] [Dorotheo] [topotiriti] du trône oecuménique. En février 1922, sur
patriarcat [Meletioy] [D]', [metatethi]κ
? e à la métropole [Elassonos], que [epoimane]
jusqu'à 1924. Le temps prochain, il a repris le titre du métropolite
[Dardanellion] et s'est installé à Athènes. Son passage à Paris, pour des
raisons de santé, s'est tenu le motif pour qu'il suive des cours
systématiques de philosophie et de philologie à [Sorbonni]. Le 10 avril 1926
a été élu métropolite de Samos et il est resté à ce siège jusqu'au décès (le
29 juin 1963). Son travail théologique et philosophique a été réuni aux cinq
volumes de [Meletimaton], tandis qu'a traduit et a publié au sujet de
destination de la personne et l'esprit et la liberté de Nikolaos
[Mperntiaef].
Ireneus a existé [idymolpos]
[ieroyrgos] et exécutant excellent de la musique ecclésiastique. Lorsque
[epsalle] [ethelge] le [ekklisiasma] et inspirait aux âmes la [katanyxi]. Il
avait perception musicale exceptionnelle et susceptibilité. Qualifications,
que il a mises en valeur pendant la période de sa diaconat [patriarchiko] au
temple, les danses dont ont dirigé [Protopsaltis] [Iakobos] [Naypliotis] et
[Lampadarios] Constantinos [Klabbas]. À grande du Christ église Ireneus a été
enseignée et a adopté « [patriarchikon] le style ». Ses
caractéristiques principales styles de celui-ci
constituent la gravité, [ieroprepeia], l'articulation nette, la justesse à
l'exécution des intervalles et, principalement, le rythme. Mentionne à cet
égard [Protopsaltis] [Thrasyboylos] [Stanitsas] regretté :
« [Patriarchikon] le style est une psalmodie simple, équitablement et par
conscience - [psallomeni], je constituais [syzygian] de sons, d'art,
d'écrasement sacré [prosomilias] ET mental, de dynamisme dialogique,
[biomatikis] d'émotion, de faculté susceptible. Le suprême Dieu, quel essaye
qu'il réussisse, il n'est pas le plaisir, [terpsis] d'auditeur ou le fidèle.
Il est la mutation [eaytoy] [exaylomenon] à l'objet de l'adoration ».
« [Patriarchikon] le style » avec sa et [katanyktiki] mélodie
simple [apokroyei] « [armonikin] [idypatheian] » et recherche « [aposin] »
[logismoy] de [egkosmia] vers [epoyrania]. Les seigneurs [patriarchikon] des
danses connaissent que la musique ecclésiastique est moyenne, est organe
d'adoration. Lorsque ils [psalloyn] leur psalmodie est humble, en tant qu'il
voit [paraklitiki]. Il est diaconat ecclésiastique que but il a de souligner
les sens de la raison qui [anakainizoyn] la personne et [zoopoioyn] son âme.
Les chants liturgiques qui sont
attribués ici par le métropolite de Samos Ireneus regretté révèlent le
charisme musical [filomoysoy] et [pefotismenoy] de celui-ci d'homme
ecclésiastique et ils offrent [moysikofiloys] la connaissance et à la
[methexi] à ce style musical particulier, dit « [patriarchikon] ».
Par conséquent, il constitue de voeu travail pour le dépôt musical du grand
le Christ d'église la présente publication de l'archive folklorique musicale.
Kostis [Drygianakis]
|
THE SIMOS [KARAS]
|
ΣΙΜΩΝ
ΚΑΡΑΣ
|
DE SIMOS [KARAS]
|
The Simos [Karas] it was
given birth in [Lepreon] ([Strobitsi] the older name) Ilia, in 1903. As it
informs us his narrow collaborator Nikos [Mpazianas], his [myisi] in the
music began from very young age, from his father - [mparmpa]-[Giannaki] -
that played [tampoyra], and from priest-stand [Lamprinopoylo], a [kallifono]
and educated priest, that to him learned the first musical letters, in the
High school, and him encouraged to continue his musical study.
[Karas] came in Athens in 1921,
as student of Law, which it finished, even if it did not take diploma.
Simultaneously, it began his personal musical study and researches, outside
from the organised conservatoires, and, always at Nikos [Mpaziana],
“[entryfa] in theoretical work of ancient Greeks, Byzantine and post
byzantine writers, it seeks, [apokryptografei] and interprets old musical
manuscripts of various libraries of (Patriarchate Istamboul, Mouth Athos,
National Library etc). Thus, elects itself gradually in unique
self-instructive [moysikodidaskalo], in a eminent theorist, acquaintance of
[simeiografias] various forms and developments of Byzantine but also the
[archaias] Greek music”.
For three years (1931 - 34),
[Karas] [epsalle] in the [ekklisaki] of Prophet [Elissaioy] in [Monastiraki]
(there where [epsalle] in the old days Alexandros [Papadiamantis] and
functioned priest-Nikolas Fallacies). Already it had founded, in 1929, the
“Association to Distribution of National Music”, in which it chaired also
lifelongly, developing multifaceted and most important activity, so much in
the space of [psaltikis] art what in that of municipal song - with the
operation of Faculty [exaetoys] (and in particular completely free of charge)
study, the organisation of Ecclesiastical Chorus and “Mixed Chorus of
National Songs”, team of traditional dances etc the choruses of association
were systematically presented in the emission Greek [Antilaloi], a emission
in which [Karas] presented traditional music from all Greece, from the
foundation of [E].[I].[R]. (the National Institution of Broadcasting
corporation), in 1937, until 1973, that is to say for above 35 years. The
publication of books and disks (from 1972 and afterwards) on the Greek music
was other one from the important work of [Kara] and Association. It deserves
it is marked that all these took place in a season where Greece passed a
crisis of identity, [apopoioymeni] the wealth of her delivery, turned in the
cultural models of Western world. The [aoknes] efforts and the iron will of
[Kara] accomplished they remedy the economic and practical difficulties, the
government owned indifference and the lack of means. The association
developed in example for imitation, while himself the Simos [Karas] he gained
the entire respect of all musical world.
In in question [ichografiseis],
that is older the Ecclesiastical Chorus of Association, the organised
operation and her educational role it is already explicit. Thus, we see a
bigger team [chorodon] (are heard also children) in the easier chants
(Gentleman [ekekraxa]), while in most exigent participate less, with [Kara]
is heard [eykrinos] head ([Exedysan] with, Not the deterioration). Are
impressive the [peripathes] style and the [katanyktiki] atmosphere that are
created, particularly in [ainoys] the M of. Thursday (No 6), as also and the
freshness of juvenile voice 27[chronoy] then [Simona] [Kara], characteristic
that of course is absent from the by far later disks of Association.
Innovative in combination [ichografiseis] that season, it is the coexistence
[protopsalti] and [chorodon], that transports the real sense of
ecclesiastical [psaltikoy] dance, avoiding the trap of [monofonari]-soloist
but also the chorus of European type. With all his inquiring, instructive and
organisational work, the Simos [Karas] it contributed in the upgrade of Greek
musical delivery, so much in the international audience as long as, mainly,
in himself Greek. His death, even if in very advanced age, in 1999, it
deprived Greece from from her [diaprepesteroys] musicologists and
[protopsaltes].
[Lykoyrgos] [Aggelopoylos]
|
Ο
Σίμων Καράς
γεννήθηκε στο
Λέπρεον (Στροβίτσι
η παλαιότερη
ονομασία) της
Ηλείας, το 1903.
Όπως μας
πληροφορεί ο
στενός
συνεργάτης
του Νίκος Μπαζιάνας,
η μύηση του στη
μουσική
ξεκίνησε από
πολύ νεαρή
ηλικία, από τον
πατέρα του – τον
μπάρμπα-Γιαννάκη
- που έπαιζε
ταμπουρά, και
από τον
παπα-Στάθη Λαμπρινόπουλο,
ένα καλλίφωνο
και μορφωμένο
ιερέα, που του
έμαθε τα πρώτα
μουσικά
γράμματα, στο
Γυμνάσιο, και
τον ενθάρρυνε
να συνεχίσει
τις μουσικές του
σπουδές.
Ο Καράς ήρθε
στην Αθήνα το 1921,
ως φοιτητής
της Νομικής,
την οποία
τελείωσε, αν
και δεν πήρε δίπλωμα.
Ταυτόχρονα,
άρχισε τις
προσωπικές
του μουσικές
σπουδές και
έρευνες, έξω
από τα
οργανωμένα
ωδεία, και,
πάντα κατά τον
Νίκο Μπαζιάνα,
"εντρυφά σε
θεωρητικά
έργα αρχαίων
Ελλήνων,
Βυζαντινών και
μεταβυζαντινών
συγγραφέων,
αναζητά,
αποκρυπτογραφεί
και ερμηνεύει
παλιά μουσικά
χειρόγραφα
διαφόρων βιβλιοθηκών
(του
Πατριαρχείου
Κωνσταντινουπόλεως,
του Αγίου
Όρους, της
Εθνικής
Βιβλιοθήκης
κλπ.). Έτσι,
αναδεικνύεται
βαθμιαία σ'
έναν μοναδικό
αυτοδίδακτο
μουσικοδιδάσκαλο,
σ' έναν επιφανή
θεωρητικό,
γνώστη της σημειογραφίας
των διαφόρων
μορφών και
εξελίξεων της
βυζαντινής
αλλά και της
αρχαίας
Ελληνικής μουσικής".
Για τρία
χρόνια (1931 - 34), ο
Καράς έψαλλε
στο εκκλησάκι
του Προφήτη
Ελισσαίου στο
Μοναστηράκι
(εκεί όπου έψαλλε
παλαιότερα ο
Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης
και
λειτουργούσε
ο παπα-Νικόλας
Πλανάς). Είχε ήδη
ιδρύσει, το 1929, το
"Σύλλογο προς
Διάδοσιν της
Εθνικής
Μουσικής",
στον οποίο και
προήδρευσε
ισοβίως,
αναπτύσσοντας
πολύπλευρη
και
σημαντικότατη
δραστηριότητα,
τόσο στο χώρο
της ψαλτικής
τέχνης όσο και
σ' αυτόν του
δημοτικού
τραγουδιού - με
την λειτουργία
Σχολής
εξαετούς (και
μάλιστα
εντελώς
δωρεάν) φοιτήσεως,
την οργάνωση
Εκκλησιαστικής
Χορωδίας και
"Μεικτής
Χορωδίας
Εθνικών
Τραγουδιών",
ομάδας
παραδοσιακών
χορών κλπ.
Συστηματικά
οι χορωδίες
του συλλόγου
εμφανίζονταν
στην εκπομπή
Ελληνικοί
Αντίλαλοι, μια
εκπομπή στην
οποία ο Καράς
παρουσίαζε
παραδοσιακή
μουσική απ' όλη
την Ελλάδα, από
την ίδρυση του
Ε.Ι.Ρ. (του
Εθνικού
Ιδρύματος
Ραδιοφωνίας),
το 1937, μέχρι και
το 1973, δηλαδή για
πάνω από 35
χρόνια. Η έκδοση
βιβλίων και
δίσκων (από το 1972
και μετά) για
την Ελληνική
μουσική ήταν
άλλο ένα από τα
σημαντικά έργα
του Καρά και
του Συλλόγου.
Αξίζει να
σημειωθεί ότι
όλα αυτά
έλαβαν χώρα σε
μια εποχή που η
Ελλάδα περνούσε
μια κρίση
ταυτότητας,
αποποιούμενη
τον πλούτο της
παράδοσης της,
στρεφόμενη
στα πολιτιστικά
πρότυπα του
Δυτικού
κόσμου. Οι
άοκνες
προσπάθειες
και η
σιδερένια
θέληση του
Καρά
κατάφεραν να ξεπεράσουν
τις
οικονομικές
και πρακτικές
δυσκολίες, την
κρατική
αδιαφορία και
την έλλειψη
μέσων. Ο
Σύλλογος εξελίχθηκε
σε παράδειγμα
προς μίμηση,
ενώ ο ίδιος ο Σίμων
Καράς κέρδισε
τον αμέριστο
σεβασμό όλου
του μουσικού
κόσμου.
Στις
προκείμενες
ηχογραφήσεις,
που είναι οι
παλαιότερες
της
Εκκλησιαστικής
Χορωδίας του
Συλλόγου, η
οργανωμένη
λειτουργία
και ο
εκπαιδευτικός
της ρόλος
είναι ήδη
σαφής. Έτσι,
βλέπουμε μια μεγαλύτερη
ομάδα χορωδών
(ακούγονται
και παιδιά) στα
ευκολότερα
τροπάρια
(Κύριε
εκέκραξα), ενώ
στα πιο
απαιτητικά
συμμετέχουν
λιγότεροι, με
τον Καρά να
ακούγεται
ευκρινώς
επικεφαλής
(Εξέδυσαν με, Μη
της φθοράς).
Είναι
εντυπωσιακό
το περιπαθές
ύφος και η κατανυκτική
ατμόσφαιρα
που
δημιουργείται,
ιδιαίτερα
στους αίνους
της Μ. Πέμπτης
(αρ. 6), όπως
επίσης και η
φρεσκάδα της
νεανικής
φωνής του
27χρονου τότε Σίμωνα
Καρά,
χαρακτηριστικό
που βέβαια
απουσιάζει
από τους κατά
πολύ
μεταγενέστερους
δίσκους του
Συλλόγου.
Καινοτομική
σε σχέση με τις
ηχογραφήσεις
της εποχής
εκείνης, είναι
η συνύπαρξη
πρωτοψάλτη και
χορωδών, που
μεταφέρει την
πραγματική
αίσθηση του
εκκλησιαστικού
ψαλτικού
χορού,
αποφεύγοντας την
παγίδα του μονοφωνάρη-σολίστ
αλλά και της
χορωδίας
Ευρωπαϊκού
τύπου. Με όλο το
ερευνητικό,
διδακτικό και
οργανωτικό
έργο του, ο
Σίμων Καράς
συντέλεσε
στην αναβάθμιση
της Ελληνικής
μουσικής
παράδοσης,
τόσο στο
διεθνές
ακροατήριο
όσο, κυρίως, στο
ίδιο το Ελληνικό.
Ο θάνατος του,
αν και σε πολύ
προχωρημένη
ηλικία, το 1999, στέρησε
την Ελλάδα από
έναν από τους
διαπρεπέστερους
μουσικολόγους
και
πρωτοψάλτες
της.
Λυκούργος
Αγγελόπουλος
|
De Simos [Karas] il a été
engendré à [Lepreon] ([Strobitsi] l'plus ancienne appellation) de l'Élide, en
1903. Comme il nous informe son collaborateur étroit Nikos [Mpazianas], sa
[myisi] à la musique a commencé d'âge très jeune, son de père -
[mparmpa]-[Giannaki] - qui jouait [tampoyra], et de curé-être tenu
[Lamprinopoylo], [kallifono] et un prêtre instruit, qui lui a appris les
premières lettres musicales, au lycée, et lui encourageait à continuer ses
études musicales.
[Karas] est venu à Athènes en
1921, en tant qu'étudiant du droit, que il a terminé, même s'il n'a pas pris
diplôme. Simultanément, il a commencé ses études musicales personnelles et
enquêtes, dehors des conservatoires de musique organisés, et, toujours selon
Nikos [Mpaziana], « [entryfa] à des travaux théoriques de Grecs anciens,
d'écrivains byzantins et post-byzantins, il recherche, [apokryptografei] et
interprète d'anciens manuscrits musicaux de diverses bibliothèques (du
patriarcat d'Istanbul, de Mont Athos, de la bibliothèque nationale etc.).
Ainsi, se révèle graduellement unique à un autodidacte [moysikodidaskalo], à
un théoricien illustre, connaissance [simeiografias] des diverses formes et
des évolutions du Byzantin mais aussi [archaias] de la musique
grecque ».
Pour trois ans (1931 - 34),
[Karas] [epsalle] au [ekklisaki] du prophète [Elissaioy] à [Monastiraki] (là
où [epsalle] plus anciennement Alexandros [Papadiamantis] et fonctionnait curé-Nikolas
erreurs). Déjà il avait fondé, en 1929, « l'association pour la
diffusion de la musique nationale », à laquelle aussi il a présidé pour
toujours, en développant activité complexe et la plus importante, tant à
l'espace [psaltikis] de l'art qu'à celui de la chanson municipale - grâce au
fonctionnement de faculté [exaetoys] (et en particulier tout à fait
gratuitement) d'études, l'organisation de choeur ecclésiastique et « de
choeur mixte de chansons nationales », de groupe de danses traditionnelles
etc. systématiquement les choeurs de l'association étaient présentés à
l'émission grecs [Antilaloi], une émission auquel [Karas] présentait musique
traditionnelle de toute la Grèce, de la création du [E].[I].[R]. (de l'institution nationale de radiophonie), en 1937,
jusque à 1973, c'est-à-dire pour plus de 35 ans. La publication de livres et
de disques (de 1972 et après) sur la musique grecque était autre un des
travaux importants de [Kara] et de l'association. Il vaut la peine qu'il soit
marqué que tous ceux-ci ont eu lieu à une époque où la Grèce passait un
jugement d'identité, [apopoioymeni] la richesse de sa livraison, tournée aux
normes culturelles du monde occidental. [Aoknes] les efforts et la volonté de
fer de [Kara] ont réussi qu'ils remédient à difficultés économiques et
pratiques, à l'indifférence de l'Etat et au manque de moyens. L'association
s'est développée à exemple à suivre, tandis que lui-même de Simos [Karas] il
a gagné le respect entier de tout le monde musical.
Aux en question [ichografiseis],
qui sont plus anciennes du choeur ecclésiastique de l'association, le
fonctionnement organisé et son rôle éducatif il est déjà clair. Ainsi, nous
voyons un plus grand groupe [chorodon] (sont entendus aussi des enfants) aux
chants liturgiques plus faciles (Monsieur [ekekraxa]), tandis qu'aux plus
exigeants participent moins, avec [Kara] que soit entendu [eykrinos] chef
([Exedysan] avec, non de la détérioration). Est impressionnant [peripathes]
le style et [katanyktiki] l'atmosphère qui est créée, en particulier à
[ainoys] du M. de jeudi (No 6), comme également et la fraîcheur de la voix
juvénile 27[chronoy] alors [Simona] [Kara], caractéristique qui bien sûr
s'absente de beaucoup des disques ultérieurs de l'association. Innovatrice en
association [ichografiseis] de cette époque, il est la coexistence
[protopsalti] et [chorodon], qui fait part du sens réel [psaltikoy] de la
danse ecclésiastique, en évitant la piège du [monofonari]-soliste mais aussi
du choeur de type européen. Avec tout son travail de recherche,
d'enseignement et d'organisation, de Simos [Karas] il a contribué à la
revalorisation de la livraison musicale grecque, tellement à l'auditoire
international aussi longtemps que, principalement, à le grec lui-même. Son
décès, même s'à âge très avancé, en 1999, il a privé de la Grèce de de ses
[diaprepesteroys] musicologues et [protopsaltes].
[Lykoyrgos] [Aggelopoylos]
|
THE SIMOS [KARAS]: THE FIRST
[ICHOGRAFISI]
|
ΣΙΜΩΝ
ΚΑΡΑΣ: Η ΠΡΩΤΗ
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
|
DE SIMOS [KARAS] : LA
PREMIÈRE [ICHOGRAFISI]
|
The musical activity of
[Simonos] [Kara] is extended in the bigger part of twentieth century, the
century where [ezise] (1903 -1999). His work however, theoretical and
practical, begins to see the light of wider publicity, when the himself has
passed two his third life and has completed his research, giving answers in
each musical subject that puzzled him. It is as if I hear him now, it says “I
could not sleep, if I did not resolve the problem that me occupied”.
This flame that burned him from
the children's [chronia], was the one that led the thought and his research
and him helped it formulates his sure conclusions, theoretical and
practically, conclusions that open streets, and connect the older methods
with current the two last centuries.
The juvenile starting line of
course of [Simonos] [Kara] gives us embossed the [ichografisi] of File of
[Melpos] [Merlie].
I would say that it is not by
no means easy affair you hear this first [ichografisi] - [monodiaki] and
choral - having in mind the theoretical teaching of system, as later
formulated him analytically himself the P. [Karas] (mainly as for the
structure and operation of sounds and in consequence and [isokratimaton]), if
you seriously do not calculate the situation of our music of first half the
20th century, and the musical and social environment of decade the '20 and
the '30. When, that is to say, [kakopoiimenes] rhythmical and melodically
Byzantine melodies with the escort a second and third voice in vertical
harmonisation, were presented as genuine, “[apokekatharmenes]” from
[anatolitikes] influences in order to they replace western type plurality
that had been imported violently also as foreigner body, mainly in the [th].
Operation in central temples of Athens.
This season the authentic
chanters want [antiparataxoyn] with [polymeleis] dances the magnificence and
[katanyxi] [monofonis] ecclesiastical musical and the musicians they try they
apply a type of horizontal harmony, as Mr [Psachos] with the [synichitiki]
line and the P. [Karas] with double [isokratima].
This [isokratima] we even
distinguish him in a lot of points in the present [ichografisi], in musical
phrases that the later theoretical foundation of himself P. [Kara] us teaches
that it cannot be applied, as, as an example, in the [plagio] fourth sound of
verses Blissful [Anir] (No 16).
At the same time, however, with
separate interest we discover not only the juvenile voice of [Simonos]
[Kara], but also the art and his technique, as well as all those elements and
the subjects, that him will later occupy, as the complete formulation of his
teaching for the written musical delivery, and oral that interpret written:
[oktoichia] and from this resulting [polyichia], the [mikrodiastimatiki]
variety, the energy of marks and finally the interpretation.
Without doubt, this
[ichografisi] is also historical and didactics. [Markos] F. [Dragoymis]
|
Η
μουσική
δραστηριότητα
του Σίμωνος
Καρά εκτείνεται
στο μεγαλύτερο
μέρος του
εικοστού
αιώνα, του
αιώνα που
έζησε (1903 -1999). Το
έργο του
ωστόσο,
θεωρητικό και
πρακτικό,
αρχίζει να
βλέπει το φως
της ευρύτερης
δημοσιότητας,
όταν ο ίδιος
έχει περάσει
τα δύο τρίτα
της ζωής του κι
έχει
ολοκληρώσει
την ερευνά του,
δίνοντας
απαντήσεις σε
κάθε μουσικό
θέμα που τον προβλημάτισε.
Είναι σαν να
τον ακούω τώρα,
να λέει "δεν
μπορούσα να
κοιμηθώ, αν δεν
έλυνα το
πρόβλημα που
με
απασχολούσε".
Αυτή η φλόγα
που τον έκαιγε
από τα παιδικά
του χρόνια,
ήταν εκείνη
που οδήγησε τη
σκέψη και την
ερευνά του και
τον βοήθησε να
διατυπώσει τα
ασφαλή
συμπεράσματα
του, θεωρητικά
και πρακτικά,
συμπεράσματα
που ανοίγουν
δρόμους, και συνδέουν
τις
παλιότερες
μεθόδους με τη
σημερινή των
δυο
τελευταίων
αιώνων.
Τη νεανική
αφετηρία της
πορείας του
Σίμωνος Καρά
μας δίνει
ανάγλυφη η
ηχογράφηση του
Αρχείου της
Μέλπως Μερλιέ.
Θα έλεγα πως
δεν είναι
καθόλου
εύκολη
υπόθεση να ακούσεις
αυτή την πρώτη
ηχογράφηση -
μονωδιακή και
χορωδιακή -
έχοντας κατά
νου τη
θεωρητική
διδασκαλία
του
συστήματος,
όπως αργότερα
τη διατύπωσε
αναλυτικά ο
ίδιος ο Σ. Καράς
(κυρίως ως προς
τη δομή και
λειτουργία
των ήχων και κατά
συνέπεια και
των
ισοκρατημάτων),
αν δεν υπολογίσεις
σοβαρά την
κατάσταση της
μουσικής μας
το πρώτο μισό
του 20ου αιώνα,
και τον
μουσικό και
κοινωνικό περίγυρο
της δεκαετίας
του '20 και του '30.
Όταν, δηλαδή, κακοποιημένες
ρυθμικά και
μελωδικά
βυζαντινές μελωδίες
με τη συνοδεία
μιας δεύτερης
και τρίτης φωνής
σε κάθετη
εναρμόνιση,
παρουσιάζονταν
ως οι γνήσιες,
"αποκεκαθαρμένες"
από
ανατολίτικες
επιρροές για
να
αντικαταστήσουν
τη δυτικού
τύπου
πολυφωνία που
είχε εισαχθεί
βιαίως και ως
ξένο σώμα,
κυρίως στη θ.
Λειτουργία σε
κεντρικούς
ναούς της
Αθήνας.
Αυτή την εποχή
οι αυθεντικοί
ψάλτες θέλουν
να αντιπαρατάξουν
με πολυμελείς
χορούς τη
μεγαλοπρέπεια
και κατάνυξη
της μονόφωνης
εκκλησιαστικής
μουσικής και
οι μουσικοί
προσπαθούν να
εφαρμόσουν
ένα είδος
οριζόντιας
αρμονίας , όπως
ο Κ. Ψάχος με τη
συνηχητική
γραμμή και ο Σ.
Καράς με το
διπλό
ισοκράτημα.
Αυτό το
ισοκράτημα το
διακρίνουμε
σε πολλά σημεία
στην παρούσα
ηχογράφηση,
ακόμα και σε
μουσικές
φράσεις που η
μεταγενέστερη
θεωρητική
θεμελίωση του
ίδιου του Σ.
Καρά μας
διδάσκει πως
δεν μπορεί να
εφαρμοστεί,
όπως, για
παράδειγμα,
στον πλάγιο
του τετάρτου
ήχο των στίχων
του Μακάριος
Ανήρ (αρ. 16).
Παράλληλα, όμως,
με ξεχωριστό
ενδιαφέρον
ανακαλύπτουμε
όχι μόνο τη
νεανική φωνή
του Σίμωνος
Καρά, αλλά και
την τέχνη και
την τεχνική
του, καθώς και
όλα εκείνα τα
στοιχεία και
τα θέματα, που
μεταγενέστερα
θα τον
απασχολήσουν,
ως την πλήρη
διατύπωση της
διδασκαλίας
του για τη
γραπτή
μουσική
παράδοση, και
την προφορική
που ερμηνεύει
τη γραπτή: την
οκτωηχία και
την εξ αυτής
προκύπτουσα
πολυηχία, τη
μικροδιαστηματική
ποικιλία, την
ενέργεια των
σημαδιών και
τέλος την
ερμηνεία.
Χωρίς
αμφιβολία, η
ηχογράφηση
αυτή είναι και ιστορική
και διδακτική.
Μάρκος Φ.
Δραγούμης
|
L'activité musicale de
[Simonos] [Kara] s'étend à la plus grande partie du vingtième siècle, du
siècle où [ezise] (1903 -1999). Son travail cependant, théorique et pratique,
commence à voir la lumière de la publicité plus large, lorsqu'elle-même est passé deux de sa troisièmes vies et a complété son
enquête, en donnant des réponses à chaque sujet musical qui l'a inquiété. Il
est comme si je l'entends maintenant, qu'il dise « je ne pouvais pas
dormir, si je ne résolvais pas le problème qui m'occupait ».
Cette flamme qui le brûlait des
vêtements pour enfant de maniére chronique, était celle qui a conduit la
pensée et son enquête et lui a aidé à ce qu'il formule ses conclusions sûres,
théoriques et pratiquement, conclusions qui ouvrent des routes, et lient les
plus anciennes méthodes avec actuelle des deux derniers siècles.
Le point de départ juvénile de
la marche de [Simonos] [Kara] nous donne en relief la [ichografisi] de
l'archive de [Melpos] [Merlie].
Je dirais qu'il n'est pas
affaire nullement facile que tu entendes cette première [ichografisi] -
[monodiaki] et chorale - en ayant à l'esprit l'enseignement théorique du
système, comme ultérieurement l'a formulée de manière analytique p. [Karas]
la elle-même (principalement en ce qui concerne la structure et le
fonctionnement des sons et en conséquence et [isokratimaton]), si tu ne
calcule pas sérieusement la situation de notre musique premier demi- du 20ème
siècle, et les alentours musicaux et sociaux de la décennie 'le 20 et 'le 30.
Lorsque, donc, [kakopoiimenes] des mélodies rythmiques et mélodieusement
byzantines grâce à l'escorte d'une deuxième et troisième voix à harmonisation
verticale, étaient présentées en tant que les authentiques,
« [apokekatharmenes] » [anatolitikes] d'influences pour qu'ils
remplacent de type pluralité occidental qui avait violemment été introduite
aussi en tant que corps étranger, principalement à la [th]. Fonctionnement à
des temples centraux d'Athènes.
Cette époque les chantres
authentiques veulent que ils [antiparataxoyn] avec [polymeleis] des danses la
magnificence et [katanyxi] [monofonis] ecclésiastique musicale et les
musiciens ils essayent qu'ils appliquent un type d'harmonie horizontale,
comme M. [Psachos] avec [synichitiki] la ligne et la p. [Karas] avec le
double [isokratima].
Ce [isokratima] nous le distinguons
à de nombreux points à la présente [ichografisi], même à des phrases
musicales que le fondement théorique ultérieur p. [Kara] de la elle-même nous
enseigne qu'il ne peut pas être appliqué, comme, comme exemple, [plagio]
quatrième au son des vers béat [Anir] (No 16).
Parallèlement, cependant, avec
intérêt distinct nous découvrons non seulement la voix juvénile de [Simonos]
[Kara], mais aussi l'art et sa technique, ainsi que ces tous éléments et les
sujets, qui ultérieurement lui occuperont, en tant que formulation complète
de son enseignement pour la livraison musicale écrite, et l'orale qui
interprète l'écrite : [oktoichia] et de celle-ci résultante [polyichia],
[mikrodiastimatiki] la variété, l'énergie des marques et enfin
l'interprétation.
Sans doute, cette [ichografisi]
est aussi historique et la didactique. [Markos] F. [Dragoymis]
|
DIMITRIS [PAPAPOSTOLIS]
[KAI] DIMITRIS [KARONIS]
|
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΑΡΩΝΗΣ
|
DIMITRI [PAPAPOSTOLIS] [KAI]
DIMITRI [KARONIS]
|
In the collection of disks
of Musical Folklore File that [ichografithikan] in 1930, the Palaces is
represented by 28 songs, that all (apart from) were attributed by their
Dimitri [Papapostoli] and Dimitri [Karoni] (10 and 17 songs respectively).
And because first was [protopsaltis] in Saint Friday of Palaces and the
second assistant his, [Merlie] asked [ichografithoyn] and in three Byzantine
anthems. Dimitris [Papapostolis], son of priest, at main profession [moysikodidaskalos],
was then 61 years. Schoolteacher his was the priest Grig3orios [Nikolakeas],
that came from the Suburb of Lakonia (Municipality [Kardamylon]), and had
learned [psaltiki] in Kalamata. [Papapostolis] was acquaintance in the
Palaces with the name “[Kontomitros]”. It died in 1933. Dimitris [Karonis],
carpenter the profession, was roughly twenty years newer and had been taught
[psaltiki] by [Papapostoli]. Had big interest for the Byzantine delivery and
existed member of Company of Byzantine Study. It died in 1955.
|
Στη
συλλογή των
δίσκων του
Μουσικού
Λαογραφικού Αρχείου
που
ηχογραφήθηκαν
το 1930, τα Μέγαρα
αντιπροσωπεύονται
από 28 τραγούδια,
που όλα (εκτός
από ένα) αποδόθηκαν
από τους
Δημήτρη
Παπαποστόλη
και Δημήτρη
Καρώνη (10 και 17 τραγούδια
αντίστοιχα). Κι
επειδή ο
πρώτος ήταν πρωτοψάλτης
στην Αγία
Παρασκευή των
Μεγάρων κι ο δεύτερος
βοηθός του, η
Μερλιέ ζήτησε
να
ηχογραφηθούν
και σε τρεις
βυζαντινούς
ύμνους. Ο
Δημήτρης Παπαποστόλης,
γιος ιερέα,
κατά κύριο
επάγγελμα
μουσικοδιδάσκαλος,
ήταν τότε 61
χρονών.
Δάσκαλος του
ήταν ο ιερέας
Γρηγόριος
Νικολακέας,
που καταγόταν
από το Προάστιον
της Λακωνίας
(Δήμος
Καρδάμυλων),
και είχε μάθει
την ψαλτική
στην Καλαμάτα.
Ο
Παπαποστόλης
ήταν γνωστός
στα Μέγαρα με
το όνομα
"Κοντομήτρος".
Πέθανε το 1933. Ο
Δημήτρης
Καρώνης,
ξυλουργός το
επάγγελμα, ήταν
περίπου
είκοσι χρόνια
νεότερος και
είχε διδαχθεί
την ψαλτική
από τον
Παπαποστόλη.
Είχε μεγάλο
ενδιαφέρον
για την
Βυζαντινή
παράδοση και
υπήρξε μέλος
της Εταιρείας
Βυζαντινών
Σπουδών.
Πέθανε το 1955.
|
À la collecte des disques de
l'archive folklorique musicale qui [ichografithikan] en 1930, les palais sont
représentés par 28 chansons, qui tous (en dehors de) ont été attribuées par
leur Dimitri [Papapostoli] et Dimitri [Karoni] (10 et 17 chansons
respectivement). Et puisque le premier était [protopsaltis] à vendredi saint
des palais et le deuxième assistant son, [Merlie] a demandé que
[ichografithoyn] et à trois hymnes byzantins. Dimitri [Papapostolis], fils de
prêtre, par profession principale [moysikodidaskalos], était alors de 61 ans.
Instituteur son était le prêtre Grigorios [Nikolakeas], qui était originaire
de la banlieue de Laconie (municipalité [Kardamylon]), et avait appris
[psaltiki] à Calamata. [Papapostolis] était connaissance aux palais avec le
nom « [Kontomitros] ». Il est mort en 1933. Dimitri [Karonis],
charpentier la profession, était approximativement vingt ans plus nouveau et
avait été enseigné [psaltiki] par [Papapostoli]. Avait grand intérêt pour la
livraison byzantine et a existé membre de la société d'études byzantines. Il
est mort en 1955.
|
|
|
|
|
|
WARNING: SYSTRAN did not
translate the document entirely. The document exceeds the maximum size
allowed by the solution. ( 65536 bytes for HTML)
|
|
WARNING: SYSTRAN did not
translate the document entirely. The document exceeds the maximum size
allowed by the solution. ( 65536 bytes for HTML)
|