ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος δ' Ο εξ υψίστου κληθείς

Τών Αποστόλων δυάς ιερωτάτη, ένα τής Τριάδος σε, επισταμένη Χριστέ, νύν παρά σού αποστέλλεται, αγάγαι πώλον, υποζυγίου υιόνως γέγραπται, έφ ώ ταπεινούμενος, καθίσεις εύσπλαγχνε, τήν εν υψίστοις θελήματι, καθέδραν πάσι, τοίς σέ ποθούσιν ετοιμαζόμενος, καί τούς αλόγοις υποκύψαντας, φρενοβλαβώς Λόγε πάθεσι λογισμούς απεργάσω, Ωσαννά σοι ανακράζοντας.

Καθυποδέχου Σιών τόν Βασιλέα, ιδού σοιπραότατος, ήδη εφίσταται, εξαναστήσαι τόν Λάζαρον, καί καταλύσαι, τό τού θανάτου πικρόν βασίλειον, Πληθύς θεοσύλλεκτε, τών ιερών Μοναστών, μετά Μιγάδων αθροίσθητε, καθυπαντήσαι, μετά Βαϊων Χριστώ κραυγάζοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος, σώσαι γένος βροτών διά πάθους Σταυρού, καί απάθειαν πάσι, παρασχείν δι' αγαθότητα.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος πλ. δ' Ο εν Εδέμ Παράδεισος

Ο Σεραφίμ τοίς άνω φοβερός, Χριστέ εποχούμενος, ως Θεός τε καί τών όλων ποιητής, αυτός εν πώλω επί γής, καθεσθήναι επείγεσαι, ως υπάρχων καθ' ημάς ανθρωπικώς, η Βηθανία αγάλλεται, ως δεχομένη σε Σωτήρ, Ιεροσόλυμα χαίρει δέ, ως προσδοκώντά σε λαβείν, θάνατος τέθνηκε, προαισθόμενος τόν Λάζαρον, φοιτάν εκ τών νεκρών, καί ημείς τοίς Βαϊοις, προϋπαντήν τελούντες εν χαρά, ανυμνούμεν τό κράτος, τής αγαθότητός σου Κύριε.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ριθ'

Πρός Κύριον εν τώ θλίβεσθαί με, εκέκραξα.

Στίχ. Κύριε, ρύσαι τήν ψυχήν μου από χειλέων αδίκων.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Kεφ. ΜΣΤ' 1-7)

Απάρας Ισραήλ, αυτός καί πάντα τά αυτού, ήλθεν επί τό φρέαρ τού όρκου, καί έθυσε θυσίαν τώ Θεώ τού πατρός αυτού Ισραήλ, Είπε δέ ο Θεός Ισραήλ εν οράματι τής νυκτός, ειπών, Ιακώβ, Ιακώβ. Ο δέ είπε, Τί εστιν; Ο δέ λέγει αυτώ, Εγώ ειμι ο Θεός τών πατέρων σου, μή φοβού καταβήναι εις Αίγυπτον, εις γάρ έθνος μέγα ποιήσω σε εκεί, καί εγώ καταβήσομαι μετά σού εις Αίγυπτον, καί εγώ αναβιβάσω σε εις τέλος, καί Ιωσήφ επιβαλεί τάς χείρας αυτού επί τούς οφθαλμούς σου, Ανέστη δέ Ιακώβ από τού φρέατος τού όρκου, καί ανέλαβον οι υιοί Ισραήλ τόν πατέρα αυτών, καί τήν αποσκευήν, καί τάς γυναίκας αυτών επί τάς αμάξας, άς απέστειλεν Ιωσήφ άραι αυτόν. Καί αναλαβοντες τά υπάρχοντα αυτών καί πάσαν τήν κτήσιν, ήν εκτήσαντο εν γή Χαναάν, εισήλθον εις Αίγυπτον, Ιακώβ, και πάν τό σπέρμα αυτού, οι υιοί, καί οι υιοί τών υιών αυτού μετ' αυτού, αι θυγατέρες αυτού, καί αι θυγατέρες τών θυγατέρων αυτού, καί πάν τό σπέρμα αυτού ήγαγεν εις Αίγυπτον.

Προκείμενον Ήχος πλ. δ' Ψαλμός ρκ'

Κύριος φυλάξαι σε από παντός κακού, φυλάξοι τήν ψυχήν σου ο Κύριος.

Στίχ. Ήρα τούς οφθαλμούς μου εις τά όρη.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΚΓ', 15 - ΚΔ', 5)

Υιέ, εάν σοφή γένηταί σου η καρδία, ευφρανείς καί τήν εμήν καρδίαν, καί ενδιατρίψει λόγοις τά σά χείλη πρός τά εμά χείλη, εάν ορθά ώσι. Μή ζηλούτω η καρδία σου αμαρτωλούς, αλλά εν φόβω Κυρίου ίσθι όλην τήν ημέραν, εάν γάρ τηρήσης αυτά, έσται σοι έκγονα, η δέ ελπίς σου ουκ αποστήσεται. Άκουε, υιέ, καί σοφός γίνου, καί κατεύθυνε εννοίας σής καρδίας. Μή ίσθι οινοπότης, μηδέ εκτείνου συμβουλαίς, κρεών τε αγορασμοίς, πάς γάρ μέθυσος καί πορνοκόπος πτωχεύσει, καί ενδύσεται διερρηγμένα καί ρακώδη πάς υπνώδης. Άκουε, υιέ πατρός τού γεννήσαντός σε, καί μή καταφρόνει ότι γεγήρακέ σου η μήτηρ. Αλήθειαν κτήσαι καί μή απώση σοφίαν καί παιδείαν καί σύνεσιν. Καλώς εκτρέφει πατήρ δίκαιος, επί δέ υιώ σοφώ ευφραίνεται η ψυχή αυτού, Ευφραινέσθω ο πατήρ καί η μήτηρ επί σοί, καί χαιρέτω η τεκούσά σε, Δός μοι, υιέ, σήν καρδίαν, οι δέ σοί οφθαλμοί εμάς οδούς τηρείτωσαν, Πίθος γάρ τετριμμένος εστίν αλλότριος οίκος, καί φρέαρ στενόν αλλότριον, ούτος γάρ συντόμως απολείται, καί πάς παράνομος αναλωθήσεται. Τίνι ουαί; τίνι θόρυβος; τίνι κρίσεις; τίνι αηδίαι καί λέσχαι; τίνι συντρίμματα διακενής; τίνος πελιδνοί οι οφθαλμοί; ου τών εγχρονιζόντων εν οίνοις; ου τών ιχνευόντων πού πότοι γίνονται; μή μεθύσκεσθε οίνω, αλλά ομιλείτε ανθρώπoις δικαίοις, καί ομιλείτε εν περιπάτοις, εάν γάρ εις τάς φιάλας καί τά ποτήρια δώς τούς οφθαλμούς σου, ύστερον περιπατήσεις γυμνότερος υπέρου, τό δέ έσχατον, ώσπερ υπό όφεως πεπληγώς εκτείνεται, καί ώσπερ υπό κεράστου διαχείται αυτού ο ιός, Οι οφθαλμοί σου όταν ίδωσιν αλλοτρίαν, τό στόμα σου τότε λαλήσει σκολιά, καί κατακείση ώσπερ εν καρδία θαλάσσης, καί ώσπερ κυβερνήτης εν πολλώ κλύδωνι. Ερείς δέ, Ετυπτόν με, καί ουκ επόνεσα, καί ενέπαιξάν μοι, εγώ δέ ουκ ήδειν, πότε όρθρος έσται, ίνα ελθών ζητήσω μεθ' ών συνελεύσομαι. Υιέ, μή ζηλώσης κακούς άνδρας, μηδέ επιθυμήσης είναι μετ' αυτών, ψευδή γάρ μελετά η καρδία αυτών, καί πόνους τά χείλη αυτών λαλεί, Μετά σοφίας οικοδομείται οίκος, καί μετά συνέσεως ανορθούται. Μετά αισθήσεως, εμπίπλανται τά ταμιεία εκ παντός πλούτου τιμίου καί καλού, Κρείσσων σοφός ισχυρού, καί ανήρ φρόνησιν έχων γεωργίου μεγάλου.

Εις τά Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ'

Τού Πλουσίου τής ασυμπαθούς ομοιώσεως, καί αμεταδότσυ γνώμης, ρύσαί με Χριστέ ο Θεός, ο διά Σταυρού σου, καθαρισμόν τών αμαρτιών ημών ποιησάμενος, Λαζάρου δέ τού πτωχού, τής ευχαρίστου υπομονής, ζηλωτήν ανάδειξον, καί τών κόλπων τού Πατριάρχου Αβραάμ, μή αποξενώσης με, διά τό μέγα σου έλεος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου φρικτού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεν, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο, ληστών κρεμάμενον, όν ανωδύνως, φρικτώς εκύησεν, έκλαιε λέγουσα. Οίμοι Τέκνον φίλτατον! πώς ο δεινός, δήμος καί αχάριστος, σταυρώ προσήλωσε;

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Δυάς αποστέλλεται, τών Μαθητών αγαγείν, τόν πώλον ως γέγραπται, εν ώ Χριστός επιβάς, ωραίος ελεύσεται, αίνεσιν εκ νηπίων, καταρτίσασθαι θείαν. Τούτον ούν υπαντήσαι, επειχθώμεν σπουδαίως, Βαϊα εναρέτων, αυτώ φέροντες πράξεων.

Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία δι' ήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, καιρώ νηστείας δωρήσασθαι.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών

Δυάς τών Μαθητών, αποστέλλεται σήμερον, τόν πώλον αγαγείν, τώ Δεσπότη τών απάντων, έρχεται επιβήναι, ο οχούμενος Σεραφίμ πλήθεσιν, άρχεται δειματούσθαι, ο κοσμοκράτωρ παμφάγος θάνατος, διά Λαζάρου πρώτον σκυλευθείς, τό γένος τών ανθρώπων.

Σταυροθεοτοκίον

Τώ πάθει τού Υιού, η Αγνή εφεστώσα, θρηνούσα γοερώς, κατηλάλαζε μέλος. Πώς σε τόν ασιγήτως, Αγγέλων ύμνοις δοξολογούμενον, παίδες Εβραίων φεύ μοι! Πιλάτου κρίσει Υιέ παρέστησαν! Υμνολογώ σου Λόγε τήν πολλήν, καί άρρητον ευσπλαγχνίαν.

Ωδή ε' Ήχος δ'

Ανάτειλόν μοι Κύριε

Επί Σταυρού σύ Κύριε, υπνώσας μεταβέβληκας, εις ύπνον Δέσποτα τόν θάνατον. Λάζαρος γάρ εβόας, ο φίλος κεκοίμηται, αλλά απελεύσομαι, εξυπνήσαι νύν αυτόν.

Τών Προφητών κηρύγματα, πληρών προφητευόμενα, προφητοκτόνον πρός τήν πόλιν Χριστέ, οικτίρμον παρεγένου, κτανθήναι θελήματι, τόν αποκτανθέντα με, διασώζων τής φθοράς.

Οι σώμα τό δυσήνιον, τώ λόγω υποτάξαντες, δι' εγκρατείας καί δεήσεως, μονασταί καί μιγάδες, Χριστώ υπαντήσατε, πώλω επιβαίνοντι, ερχομένω τε παθείν.

Θεοτοκίον

Ρανίσι τού ελέους σου, κατάρδευσον Πανάχραντε, τήν εκτακείσάν μου καρδίαν, φλογμώ τής αμαρτίας, καί τόν εσβεσμένον μου, τής καρδίας άναψον, λύχνον πύλη τού φωτός.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος πλ. δ' Τόν ζόφον τής ψυχής μου

Δυάδα Μαθητών σου, εν τώ μέλλειν σε φθάνειν εις Βηθανίαν Χριστέ, στέλλεις αγάγαι σοι πώλον, εφ' όν ουδείς ανθρώπων εκάθισε, πλήν γάρ σου, ουδείς τά άλογα έθνη, Σωτήρ καθυπέταξε.

Συνήλθεν Ιουδαίων, εξ Ιεροσολύμων εις Βηθανίαν πληθύς, καί ταίς συγγόνοις Λαζάρου, σήμερον μέν συμπάσχει, επάν δέ αύριον γνώ, τούτον εκ τάφου πηδώντα, κινείται πρός φόνον Χριστού.

Δόξα...

Τριάς η παναγία, ο Πατήρ, ο Υιός, καί Πνεύμα τό παντουργόν, η μακαρία θεότης, η άναρχος ουσία, τό τριλαμπέστατον φώς, τό πανδερκέστατον κράτος, τούς δούλους σου φύλαττε.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε κατιδούσα, εμπεπαρμένον τοίς ήλοις, Χριστέ η Μήτηρ σου, καί εκ πλευράς ζωηράς σου, ρυέν Αίμα καί ύδωρ, κατετιτρώσκετο, τή μητρική συμπαθεία, Υιόν γάρ σε έγνω αυτής.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ιδού παρεσκευάσθη, ο Χριστός επιστήναι, πρός τήν Ιερουσαλήμ, οι εν τοίς όρεσι πάντες, καί εν ταίς ερημίαις, συνέλθετε μονασταί, αυτώ χαρά υπαντήσαι, σύν πάση τή υπ' ουρανώ.

Ο Ειρμός

Τόν ζόφον τής ψυχής μου, διασκέδασον φωτοδότα Χριστέ ο Θεός, ο τό αρχέγονον σκότος, διώξας τής αβύσσου, καί δώρησαί μοι τό φώς, τών προσταγμάτων σου Λόγε, ίνα ορθρίζων δοξάζω σε.

Ωδή η'

Γή καί πάντα τά εν αυτή

Τήν ανάστασιν καί ζωήν, έχουσαι Γυναίκες προσφιλή, τι αποδύρεσθε πικρώς; παραγίνεται καί ζωώσει, τόν γνήσιον φίλον, τή αυτού αναστάσει τήν έγερσιν, πάντων προμηνύων, ο πάντων ευεργέτης.

Καταγώγια μοναστών, αθροίσθητε ως άρνες λογικοί, τώ αρχιποίμενι Χριστώ, υπαντήσαι νύν κλαδηφόροι, προέρχεται θέλων, ως αρνίον σφαγήναι ο Κύριος, όπως τήν τού λύκου, εξάρη τυραννίδα.

Ερχομένου πρός Βηθσφαγή, κρότου σου ποδών ο δυσμενής, ήσθετο Άδης, καί ποδών τού Λαζάρου ήπτετο λέγων. Ει μέλλει φωνείν σε η ζωή, μή μελήσης, αλλ' έξελθε, έγνων τήν εμήν γάρ, κατάλυσιν εν τάχει.

Θεοτοκίον

Ιεραί σε τών Προφητών, κηρύττουσι φωναί συμβολικώς, πύλην καί όρος καί σκηνήν τήν αγίαν, φωτός νεφέλην, εξ ής τοίς εν σκότει, καί σκιά καθημένοις ανέτειλεν, Ήλιος Παρθένε, ο μόνος φωτοδότης.

Ειρμός άλλος

Άγγελοι καί ουρανοί

Ηδυάς τών Μαθητών, αποσταλείσα φέρει υποζύγιον, τώ επί ταίς νεφέλαις επιβαίνοντι, όν τά πάντα υμνούσι, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Επί θύραις ο Χριστός, λοιπόν η Βηθανία μή σκυθρώπαζε, εις γάρ χαράν τό πένθος μεταβάλλει σου, τό σόν θρέμμα εγείρων, Λάζαρον εκ τάφου, αυτόν υμνολογούντα.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Είς Θεός ούν η Τριάς, ου τού Πατρός εκστάντος εις υιότητα, ουδέ Υιού τραπέντος εις εκπόρευσιν, αλλ' ιδία καί άμφω, φώς Θεόν τά τρία, δοξάζω εις αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μόνη άφθορος κύεις, μόνη θηλάζεις βρέφος μή λοχεύουσα, μόνη τόν κτίστην τίκτεις, καί Δεσπότην σου, ει καί Μήτηρ καί δούλη, Σέ Παρθενομήτορ, υμνούμεν εις αιώνας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τοίς φυτοίς τών αρετών, καί αισθητώς τοίς κλάδοις, ως διπλούν Χριστόν, ετοιμασθώμεν πάντες υποδέξασθαι, οχούμενον εν πώλω, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Άγγελοι καί ουρανοί, τόν επί θρόνου δόξης εποχούμενον, καί ως Θεόν απαύστως δοξαζόμενον, ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ότι εποί η σέ μοι μεγαλεία

Ιδού προανεφώνεις, αναβαίνομεν Ιησού, πρός Πόλιν, τήν αγίαν, καί χερσίν μιαιφόνων αληθώς, παραδοθήσομαι σταυρώ, αποκτανθήναι σαρκί.

Θανάτου θέλων Λόγε, εξαρπάσαι φίλον τόν σόν, σαρκί θανατωθήναι δι' ημάς, κατεπείγη τούς βροτούς, αθανατίζων τούς πιστούς, μόνε αθάνατε.

Βαϊα σωφροσύνης, επεισοίσωμεν τώ Χριστώ, εν πώλω μετριάζοντι σαρκί, καί προσείπωμεν αυτώ, Επί τό πάθος ο ελθών, ευλογητός εί Σωτήρ.

Θεοτοκίον

Φρικτή σου η λοχεία, Θεοτόκε Μήτηρ Χριστού, διό σε μακαρίζομεν πιστώς, καί δοξάζομεν σεπτώς, αι γενεαί τών γενεών, εις τούς αιώνας, Αμήν.

Άλλος Τόν προδηλωθέντα

Άρτι αποστέλλων, τούς Μαθητάς Χριστός έφη, Λύσαντές μοι πώλον, αγάγετε επιβήναι, ίνα λύσω τής αλογίας τά έθνη, καί καθυποτάξω, ως Υιός τώ Πατρί.

Έρχεται ο Κύριος, άνοιξόν σου τάς πύλας, Βηθανία πρόσδεξαι, εν πίστει τόν Δεσπότην, καί γάρ ήκει εξαναστήσαι εκ τάφου, Λάζαρον ως μόνος παντοδύναμος.

Δόξα...

Τό τρισσοφαές Κύριε, τής σής μοναρχίας, εκφαντορικαίς λάμψεσιν, εις νούν ημών αστράπτον, από πλάνης πολυσχιδούς επιστρέφει, πρός ενωτικήν ημάς ενθέωσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίροις τό παλάτιον, τού πάντων Βασιλέως, δι' ής τά βασίλεια ουρανών ηνεώχθη, τοίς επί γής Θεοτόκε Παρθένε, καί η μετά Αγγέλων συγκατοίκησις.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Οι εν ταίς ερήμοις, καί όρεσι καί σπηλαίοις, ήκατε αθροίσθητε, σύν ημίν βαϊοφόροι, υπαντήσαι τώ Βασιλεί καί Δεσπότη, έρχεται γάρ σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Ο Ειρμός

Τόν προδηλωθέντα, εν όρει τώ Νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Εις τά Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος δ'

Ποίημα Λέοντος τού Βασιλέως

Περιφρονήσασα ψυχή μου τών θείων χρησμών, ευάλωτος γέγονας, ταίς μηχαναίς τού εχθρού, οικεία ροπή, παραδοθείσα τή φθορά, καί καρωθείσα υπό αμαρτίας πολλής, τό θεότευκτον άμφιον ερρύπωσας, καί ανευτρέπιστον τού βασιλικού γάμου πεποίηκας, αλλ' ίνα μή σύν τή αμαρτία ελκυσθής, καί υποκεκρυμμένη τών παθών τώ ενδύματι, ανακλιθείσα, τάς ευθύνας τής εισόδου εισπραχθής, καί τού νυμφώνος εκβληθής, τώ Σωτήρι κράξον, Τό φοβερόν όμμα, ο λαβών όπερ ειμί, καί ός ής μή εάσας, καί πρό σταυρού, χλαμύδα εμπαιγμού δι' εμέ φορέσας, τόν σάκκον μου διάρρηξον, καί ευφροσύνην αμφίασον, καί εκ σκότους εξωτέρου, καί κλαυθμού αιωνίου ρύσαί με, καί ελέησόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Τούς Αθλοφόρους τού Χριστού δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας τού Κόσμου, και κήρυκας τής Πίστεως, τήν πηγήν τήν αένναον, εξ ής αναβλύζει, τοίς πιστοίς τά ιάματα, αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ Κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ιδιόμελον

Ήχος πλ. δ'

Τήν ψυχωφελή, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, καί τήν αγίαν Εβδομάδα τού Πάθους σου, αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε, τού δοξάσαι εν αυτή τά μεγαλείά σου, καί τήν άφατον δι' ημάς οικονομίαν σου, ομοφρόνως μελωδούντες, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... Τό αυτό

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος γ'

Ανυπόστατος Κύριε η οργή, τής επί αμαρτωλούς απειλής σου, καί ουκ εσμέν άξιοιατενίσαι, καί αιτήσαι παρά σού έλεος, μή τώ θυμώσου, μηδέ τή οργή σου απολέσης ημάς, ούς εκγής τή χειρί σου έπλασας.

Δόξα... Καίνύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ρκα'

Ευφράνθην επί τοίς ειρηκοσι μοι. Εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα.

Στίχ. Ένεκα τού οικου Κυρίου τού Θεού ημών εξεζήτησα αγαθά σοι.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΞΣΤ', 10-24)

Ευφράνθητι, Ιερουσαλήμ, καί πανηγυρίσατεεν αυτή, πάντες οι αγαπώντες αυτήν, καί οικατοικούντες αυτήν, χάρητε άμα αυτή χαρά πάντες όσοι επενθείτε επ' αυτή, ίνα θηλάσητε, καί εμπλησθήτε από μαστού παρακλήσεως αυτής, καί ίνα εκθηλάσαντες, τρυφήσητε από εισόδου δόξης αυτής. Ότι τάδε λέγει Κύριος, Ιδού εγώ κλινώεις αυτούς, ως ποταμός ειρήνης, καί ως χειμάρρους επικλύζων δόξαν εθνών, τά παιδία αυτών επ' ώμων αρθήσονται, καί επί γονάτων παρακληθήσονται, ως εί τινα μήτηρ παρακαλέσει, ούτω καγώ παρακαλέσω υμάς, καί εν Ιερουσαλήμ παρακληθήσεσθε. Καί όψεσθε, καί χαρήσεται η καρδία υμών, καί τά οστά υμών ως βοτάνη ανατελεί, καί γνωστή έσται η χείρ Κυρίου τοίς φοβουμένοις αυτόν, καί απειλήσει τοίς απειθούσιν, Ιδού γάρ Κύριος ως πύρ ήξει, καί ως καταιγίς τά άρματα αυτού, αποδούναι εν θυμώ εκδίκησιν, καί αποσκορακισμόν αυτού εν φλογί πυρός, εν γάρ τώ πυρί Κυρίου κριθήσεται πάσα η γή, καί εν τή ρομφαία αυτού πάσα σάρξ, Πολλοί τραυματίαι έσονται υπό Κυρίου, οι αγνιζόμενοι καί καθαριζόμενοι εις τούς κήπους, καί εν τοίς προθύροις οι εσθίοντες κρέας ύειον, καί τά βδελύγματα, καί τόν μύν, επί τό αυτό αναλωθήσονται, είπε Κύριος, καγώ τά έργα αυτών, καί τόν λογισμόν αυτών επίσταμαι, καί εγώ έρχομαι συναγαγείν πάντα τά έθνη, καί τάς γλώσσας, καί ήξουσι, καί όψονται τήν δόξαν μου, καί καταλείψω επ' αυτών σημείον, καί εξαποστελώ εξ αυτών σεσωσμένους εις τά έθνη, εις θαρσείς, καί Φούδ, καί Λούδ, καί Μοσόχ, καί εις Θοβέβ, καί εις τήν Ελλάδα, καί εις τάς νήσους τάς πόρρω, οί ουκ ακηκόασί μου τό όνομα, ούτε εωράκασί μου τήν δόξαν. Καί αναγγελούσι τήν δόξαν μου εν τοίς έθνεσι, καί άξουσι τούς αδελφούς ημών εκ πάντων τών εθνών, δώρον Κυρίω, μεθ' ίππων καί αρμάτων εν λαμπήναις ημιόνων, μετά σκιαδίων εις τήν αγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ, είπε Κύριος, ως άν εισενέγκοιεν εμοί οι υιοί Ισραήλ τάς θυσίας αυτών μετά ευφροσύνης, καί μετά ψαλμών εις τόν οίκον Κυρίου, καί απ αυτών λήψομαι Ιερείς καί Λευϊτας, είπε Κύριος. Όν τρόπον γάρ ο ουρανός καινός, καί η γή καινή, ά εγώ ποιώ, μένει ενώπιον εμού, λέγει Κύριος, ούτω στήσεται τό σπέρμα υμών, καί τό όνομα υμών. Καί έσται μήν εκ μηνός, καί σάββατον εκ σαββάτου, καί ήξει πάσα σάρξ τού προσκυνήσαι ενώπιον εμού εν Iερουσαλήμ, είπε Κύριος. Καί εξελεύσονται, καί όψονται τά κώλα τών ανθρώπων τών παραβεβηκότων εν εμοί, ο γάρ σκώληξ αυτών ου τελευτήσει, καί τό πύρ αυτών ου σβεσθήσεται, καί έσονται εις όρασιν πάση σαρκί.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ρκβ'

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς.

Στίχ. Πρός σέ ήρα τούς οφθαλμούς μου.