ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρόν Ιδιόμελον Ήχος πλ. α'

Πλούσιος εν πάθεσιν υπάρχων, τήν απατηλήν τής υποκρίσεως περίκειμαι στολήν, ευφραινόμενος εν τοίς κακοίς τής ακρασίας, καί τήν άμετρον ασπλαγχνίαν επιδείκνυμαι, παρορών μου τόν νούν, πρό τού πυλώνος βεβλημένον τής μετανοίας, λιμώττοντα παντός αγαθού, καί νοσούντα τήν απροσεξίαν, Αλλά σύ Κύριε, Λάζαρόν με ποίησον, πτωχόν αμαρτημάτων, μήποτε δεηθείς, αποτύχω δακτύλου δροσίζοντος, οδυνωμένης μου τής γλώττης, εν ασβέστω φλογί, εν δέ τοίς τού Πατριάρχου με κόλποις Αβραάμ, κατασκήνωσον ως φιλάνθρωπος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Ακορέστω διαθέσει ψυχής, Χριστόν ουκ αρνησάμενοι, άγιοι Μάρτυρες, οίτινες διαφόρους αικισμούς, παθημάτων υπομείναντες, τών τυράννων τά θράση κατηδαφίσατε, ακλινή καί άτρωτον τήν Πίστιν φυλάξαντες, εις ουρανούς μετέστητε, όθεν καί παρρησίας τυχόντες πρός αυτόν, αιτήσατε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Στιχηρα Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Πέραν τού Ιορδάνου σαρκί, περιπολεύων Ιησού, τοίς συνούσί σοι, εβόας, o φίλος ήδη, Λάζαρος αποθανών, τή ταφή αρτίως παραδίδοται, διό χαίρω φίλοι μου, δι' ημάς ίνα μάθητε, ως πάντα οίδα, Θεός ών αδιάστατος, ει καί πέφυκα, τό ορώμενον άνθρωπος. Άγωμεν ούν ζωώσοντες αυτόν όπως θάνατος αίσθηται τούτου τό νίκος, καί τήν τελείαν κατάλυσιν, σαφώς ήν ποιήσω, παρεχόμενος τώ Κόσμω, τό μέγα έλεος.

Μάρθαν καί τήν Μαρίαν πιστοί, εκμιμησάμενοι πρός Κύριον πέμψωμεν, ενθέους, ως πρέσβεις πράξεις, όπως ελθών τόν ημών, νούν εξαναστήση νεκρόν κείμενον, δεινώς εν τώ μνήματι, αμελείας αναίσθητον, φόβου τού θείου, μηδαμώς αισθανόμενον, καί ενέργειαν, ζωτικήν νύν μή έχοντα, κράζοντες. Ίδε Κύριε, καί ώσπερ τόν φίλον σου, Λάζαρον πάλαι Οικτίρμον, επιστασία εξήγειρας, φρικτή, ούτω πάντας, ζωοποίησον παρέχων, τό μέγα έλεος.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος πλ. β' Κύριε επί τόν τάφον

Δισημερεύει Λάζαρος εν τώ τάφω, τούς απ' αιώνος βλέπει θανέντας, εκεί τεθέαται δείματα ξένα, πληθύν αναρίθμητον, Άδου κρατουμένην τοίς δεσμοίς, διό αι σύγγονοι θρηνούσι πικρώς προσβλέπουσαι τόν τάφον αυτού, Χριστός δέ ήκει ζωώσαι τόν φίλον τόν εαυτού, τού μίαν παρά πάντων επιτελείσθαι συμφωνίαν, Ευλογημένος εί Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Καί τού Μηναίου Προσόμοια δ'

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ριδ'

Ευαρεστήσω ενώπιον Κυρίου, εν χώρα ζώντων.

Στίχ. Ηγάπησα, ότι εισακούσεται Κύριος τής φωνής τής δεήσεώς μου.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΜΓ', 25-30 ΜΕ', 1-16)

Προσήνεγκαν τώ Ιωσήφ οι αδελφοί αυτού τά δώρα, ά είχον εν ταίς χερσίν αυτών εις τόν οίκον, καί προσεκύνησαν αυτώ επί πρόσωπον επί τήν γήν, Ηρώτησε δέ αυτούς, πώς έχετε;καί είπεν αυτοίς, Υγιαίνει ο πατήρ υμών ο πρεσβύτης, όν είπατε έτι ζήν, οι δέ είπον, Υγιαίνει, ο παίς σου ο πατήρ ημών, έτι ζή. Καί είπεν, Ευλογητός ο άνθρωπος εκείνος τώ Θεώ, καί κύψαντες προσεκύνησαν αυτώ, Αναβλέψας δέ τοίς οφθαλμοίς Ιωσήφ, είδε Bενιαμίν τόν αδελφόν αυτού τόν ομομήτριον, καί είπεν, Ούτός εστιν ο αδελφός υμών ο νεώτερος, όν είπατε πρός με αγαγείν, καί είπεν, ο Θεός ελεήσαι σε τέκνον, Εταράχθη δέ Ιωσήφ, συνεστρέφετο γάρ τά σπλάγχνα αυτού επί τώ αδελφώ αυτού, καί εζήτει κλαύσαι, εισελθών δέ εις τό ταμείον, έκλαυσεν εκεί, καί νιψάμενος τό πρόσωπον, εξελθών ενεκρατεύσατο. Καί ουκ ηδύνατο Ιωσήφ ανέχεσθαι πάντων τών παρεστηκότων αυτώ, αλλ' είπεν, Εξαποστείλατε πάντας απ' εμού, καί ου παρειστήκει ουδείς τώ Ιωσήφ, ηνίκα ανεγνωρίζετο τοίς αδελφοίς αυτού, καί αφήκε φωνήν μετά κλαυθμού, Ήκουσαν δέ πάντες οι Αιγύπτιοι, καί ακουστόν εγένετο εις τόν οίκον Φαραώ, Είπε δέ Ιωσήφ πρός τούς αδελφούς αυτού, Εγώ ειμι Ιωσήφ, έτι ο πατήρ μου ζή; Καί ουκ ηδύναντο οι αδελφοί αποκριθήναι αυτώ, εταράχθησαν γάρ, Είπε δέ Ιωσήφ πρός τούς αδελφούς αυτού, Εγγίσατε πρός με, καί ήγγισαν. Καί είπεν. Εγώ ειμι Ιωσήφ ο αδελφός υμών, όν απέδοσθε εις Αίγυπτον, νύν ούν μή λυπείσθε, μηδέ σκληρόν υμίν φανείτω, ότι απέδοσθέ με ώδε, εις γάρ ζωήν απέστειλέ με ο Θεός έμπροσθεν υμών. Τούτο γάρ δεύτερον έτος λιμός επί τής γής, καί έτι λοιπά πέντε έτη, εν οίς ουκ έστιν αροτρίασις, ουδέ αμητός, Απέστειλε γάρ με ο Θεός έμπροσθεν υμών, υπολείπεσθαι υμίν κατάλειμμα επί τής γής, καί εκθρέψαι υμών κατάλειψιν μεγάλην, Νύν ούν ουχ υμείς με απεστάλκατε ώδε, αλλά ο Θεός, καί εποίησέ με, ως πατέρα Φαραώ καί Κύριον παντός τού οίκου αυτού, καί άρχοντα πάσης γής Αιγύπτου, Σπεύσαντες ούν, ανάβητε πρός τόν πατέρα μου, καί είπατε αυτώ. Τάδε λέγειο υιός σου Ιωσήφ. Εποίησέ με ο Θεός κύριον πάσης γής Αιγύπτου, κατάβηθι ούν πρός με, καί μή μείνης, καί κατοικήσεις εν γή Γεσέμ Αραβίας, καί έση εγγύς μου σύ, καί οι υιοί σου, καί οι υιοί τών υιών σου, τά πρόβατά σου, καί οι βόες σου, καί όσα σοί εστι, καί εκθρέψω σε εκεί, έτι γάρ πέντε έτη λιμός έσται επί τής γής, ίνα μή εκτριβής σύ, καί οι υιοί σου, καί πάντα τά υπάρχοντά σου. Ιδού οι οφθαλμοί υμών βλέπουσι, καί οι οφθαλμοί Βενιαμίν τού αδελφού μου, ότι τό στόμα μου τό λαλούν πρός υμάς, Απαγγείλατε ούν τώ πατρί μου πάσαν τήν δόξαν μου τήν εν Αιγύπτω, καί όσα ίδετε, καί ταχύναντες, καταγάγετε τόν πατέρα μου ώδε. Καί επιπεσών επί τόν τράχηλον Βενιαμίν τού αδελφού αυτού, έκλαυσεν επ' αυτώ, καί Βενιαμίν έκλαυσεν επί τώ τραχήλω αυτού. Καί καταφιλήσας πάντας τούς αδελφούς αυτού, έκλαυσεν επ' αυτοίς, καί μετά ταύτα, ελάλησαν οι αδελφοί αυτού πρός αυτόν. Καί διεβοήθη η φωνή εις τά ώτα Φαραώ, λέγοντες, Ήκασιν οι αδελφοί Ιωσήφ, Εχάρη δέ Φαραώ, καί πάσα η θεραπεία αυτού.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ριε'

Τάς ευχάς μου τώ Κυρίω αποδώσω, εναντίον παντός τού λαού αυτού.

Στίχ. Επίστευσα, διό ελάλησα, εγώ δέ εταπεινώθην σφόδρα.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΚΑ', 23 - ΚΒ', 4)

Ός φυλάσσει τό στόμα αυτού καί τήν γλώσσαν, διατηρεί εκ θλίψεως τήν ψυχήν αυτού, θρασύς καί αυθάδης καί αλαζών, λοιμός καλείται, ός δέ μνησικακεί, παράνομος, Επιθυμίαι οκνηρόν αποκτείνουσιν, ου γάρ προαιρούνται αι χείρες αυτού ποιείν τι, Ασεβής επιθυμεί όλην τήν ημέραν επιθυμίας κακάς, ο δέ δίκαιος ελεεί καί οικτείρει αφειδώς, θυσίαι ασεβών, βδέλυγμα Κυρίω, καί γάρ παρανόμως προσφέρουσιν αυτάς, Μάρτυς ψευδής απολείται, ανήρ δέ υπήκοος φυλασσόμενος λαλήσει, Ασεβής ανήρ αναιδώς υφίσταται προσώπω, ο δέ ευθύς, αυτός συνιεί τάς οδούς αυτού, ουκ έστι σοφία, ουκ έστιν ανδρεία, ουκ έστι βουλή κατέναντι Κυρίου, πρός τόν ασεβή, Ίππος ετοιμάζεται εις ημέραν πολέμου, παρά δέ Κυρίου η βοήθεια, Αιρετώτερον όνομα καλόν, ή πλούτος πολύς, υπέρ δέ χρυσίον καί αργύριον χάρις αγαθή, Πλούσιος καί πτωχός συνήντησαν αλλήλοις, αμφοτέρους δέ ο Κύριος εποίησε, Πανούργος ιδών πονηρόν τιμωρούμενον κραταιώς, αυτός παιδεύεται, οι δέ άφρονες παρελθόντες εζημιώθησαν, Γενεά σοφίας φόβος Κυρίου, καί πλούτος, καί δόξα, καί ζωή.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον λόγον

Θεωρίαν καί πράξιν, ώσπερ συζεύξαντες, πρός Χριστόν ικεσίαν, εκπέμψαι σπεύσωμεν, τόν τεθαμμένον ημών νούν, ως άλλον Λάζαρον νεκρόν, όπως ζωώση τή αυτού, επιστασία τή φρικτή, βαϊα δικαιοσύνης, αυτώ προσφέρειν καί κράζειν, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος.

Θεοτοκίον

Τής ψυχής μου τά πάθη, τά πολυώδυνα, καί σαρκός μου τάς νόσους, εν τάχει ίασαι, τάς τού νοός μου εκτροπάς, στήσον Πανάμωμε, καί εν γαλήνη λογισμού, ευχάς προσφέρειν καθαράς, τώ Βασιλεί τών απάντων, αξίωσον Θεοτόκε, καί εξαιτείσθαι πταισμάτων άφεσιν.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Αγγελικαί δυνάμεις

Δισημερευει σήμερον, θανών ο Λάζαρος, καί επί τούτω χέουσι λύπης τά δάκρυα, αι σύγγονοι Μαρία σύν τή Μάρθα, τόν λίθον τού μνήματος προσβλέπουσαι, εφίσταται ο Κτίστης, σύν τοίς αυτού Μαθηταίς, τόν θάνατον σκυλεύσαι, δωρούμενος τήν ζωήν, Διό βοήσωμεν αυτώ, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Ελπίς τού Κόσμου

Αγία Δέσποινα, Χριστού τού Θεού ημών Μήτηρ, ως τών απάντων Ποιητήν, απορρήτως τεκούσα, ικέτευε σύν Αποστόλοις, ιεροίς, εκάστοτε τήν αγαθότητα αυτού, παθών ημάς λυτρώσασθαι, καί άφεσιν ημίν, δούναι ανομημάτων.

Ωδή δ' Ήχος πλ. α'

Τήν θείαν εννοήσας

Ακτίσι τής ημών παρακλήσεως, κατωκισμένους εν φρουρά, αμαρτημάτων φωτίσατε, τούς ευσεβώς φωτοφόροι, ημάς ανευφημούντας, Απόστολοι.

Αγάπην συμπαθεία συζεύξαντες, πρός ικεσίαν τώ Χριστώ, πιστοί εκπέμψαι σπουδάσωμεν, όπως ημάς αναστήση, εκ τάφου τών κρυφίων παθών ημών.

Φιλίαν σαρκικήν αφειδήσωμεν, οι νεκρωθέντες τή ψυχή, καί προσφιλείς χρηματίσωμεν, τώ Λυτρωτή, όπως Άδου, φρικτής ημάς λυτρώσηται κρίσεως.

Προέφης τού Λαζάρου τήν κοίμησιν, όν μετ' ολίγον ανιστών, εκ θηλαζόντων τήν αίνεσιν, κλαδηφορούντων προσδέξη, τού Πάθους σου Σωτήρ μου τά σύμβολα.

Θεοτοκίον

Εκ σού τό θείον ύδωρ ανέβλυσεν, αθανασίας καί ζωής, Θεοκυήτορ Πανάμωμε, ού οι γευόμενοι δίψης, αγνή, θανατηφόρου ρυσθήσονται.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ειρμός άλλος

Ήχος πλ. β' Ακήκοα Κύριε

Ενθάπτεται Λάζαρος, καί εν τώ τάφω αι περί Μάρθαν, νύν πενθούσί τε καί κλαίουσιν, επιστήναι, σέ τόν Ζωοδότην γλιχόμεναι.

Ο θάνατος άρχεται, εκδειματούσθαι τήν πρός αυτόν σου, άφιξιν Χριστέ αισθόμενος, ως ζωή γάρ, φρούδον αυτόν δείξεις τοίς πέρασιν.

Δόξα...

Μονάς απλή άκτιστε, άναρχε φύσις η εν Τριάδι, υμνουμένη υποστάσεων, ημάς σώσον, πίστει προσκυνούντας τό κράτος σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν εκ Πατρός άχρονον, Υιόν εν χρόνω Θεομήτορ, απειράνδρως απεκύησας, ξένον θαύμα! μείνασα Παρθένος θηλαζουσα.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Συνέλθετε ήκετε, οι εν ερήμοις καί εν σπηλαίοις, υπαντήσαι τόν ερχόμενον, επί πώλου, Κύριον τής δόξης εν άσμασιν.

Ο Ειρμός

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή η'

Σοί τώ παντουργώ

Λίθον τόν βαρύν, εκ τής εμής καρδίας, διάραι πρεσβεύσατε, τόν Πανοικτίρμονα, λίθοιφανέντες, τού ακρογωνιαίου, λίθου θεηγόροι, Απόστολοι Κυρίου.

Άγωμεν τοίς σοίς, προανεφώνεις φίλοις, ο φίλος μου Λάζαρος, ήδη κεκοίμηται, τούτον εγείρων, ολέσω τού θανάτου, τήν ολεθροτόκον, κακίαν εις αιώνας,

Πράοι τή ψυχή, καί ταπεινοί τή γνώμη, γενόμενοι χάριτι, υποδεξώμεθα, πράον τόν πάντων, ερχόμενον Δεσπότην, τήν αλαζονείαν, τού πονηρού συντρίψαι.

Θεοτοκίον

Πύλην σε φωτός, πεφωτισμένην βλέπει, Προφήτης πανάμωμε, τόν Φωτοδότην γάρ τίκτεις αφράστως, ημίν ομοιωθέντα, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Άλλος Οι όσιοί σου Παίδες

Μαρία τε καί Μάρθα, νύν θρηνωδούσιν, εν τάφω κατακείμενον, βλέπουσαι τόν Λάζαρον, καί πόνω αναβοώσιν, Ει ήν Χριστός ενταύθα, ο σύγγονος ημών ουκ άν τέθνηκεν.

Ο Άδης προσδοκάσθω ολοθρευθήναι, η γάρ ζωή επελεύσεται, τόν Λάζαρον εγείραι αναβοώντα, Ευλογείτε υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Ανάρχω καί γεννήσει τε, καί προόδω, Πατέρα προσκυνώ τόν γεννήσαντα, Υιόν δοξάζω τόν γεννηθέντα, υμνώ τό συνεκλάμπον, Πατρίτε καί Υιώ, Πνεύμα άγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όν έτεκες Παρθένε ανερμηνεύτως, διαπαντός ως φιλάνθρωπον, μή διαλίπης εκδυσωπούσα, ίνα κινδύνων σώση, τούς εις σέ καταφεύγοντας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τάς αρετάς ως κλάδους, καί ως βαϊα, πρός υπαντήν ετοιμάσωμεν, τού Βασιλέως πιστοί βοώντες, Ευλογείτε υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω, τά Χερουβίμ εμιμήσαντο, τόν τρισάγιον Ύμνον αναβοώντες, Ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Ησαϊα χόρευε

Τής φιλίας ρύσαί με, τού δολίου, Δέσποτα Χριστέ, ο φίλος σου τούς σοφούς, δείξας Μαθητάς, μεθ' ών αφικόμενος, εξήγειρας, φίλον σου πιστόν, Σώτερ τόν Λάζαρον, ευχαρίστως ανυμνούντά σε.

Συμπληρώσει Κύριε, τής Νηστείας, πλήρωσον ημών καρδίας τε καί τόν νούν, εύσπλαγχνε χαράς, ταίς τών Αποστόλων σου, ικεσίαις, τών ειλικρινώς, αγαπησάντων σε, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Οδωδώς τοίς έλκεσι, τής κακίας, τάφον κατοικώ, τής ραθυμίας Χριστέ, όθεν βοώ, Ανάστησον σώσόν με, όπως καγώ, κλάδοις αρετών, καθυπαντήσω σοι, ανακράζων, Ωσαννά τώ Θεώ.

Θεοτοκίον

Εv δυσί θελήσεσι, καί ουσίαις, τέτοκας ημίν, Υιόν τόν μονογενή, Κόρη τού Πατρός, γενόμενον άνθρωπον, ίνα ημάς, δείξη κοινωνούς, φύσεως Άχραντε, θειοτέρας ο υπέρθεος.

Άλλος Ασπόρου συλλήψεως

Εν τάφω ο Λάζαρος, δισημερεύει σήμερον, καί επί τούτω, χέουσι τά δάκρυα, Μαρία τε καί Μάρθα, ως αδελφαί γνήσιαι, Χριστός δέ έρχεται πρός αυτόν, σύν τοίς θείοις Αποστόλοις, δείξαι μέγιστον τεράστιον.

Θάνατε πανόλεθρε, εκδέχου τήν κατάλυσιν, οι πυλωροί σου, τά κλείθρα βλεπέτωσαν, καί γάρ διά ρήματος, συνθλάσει σου τάς πύλας, Χριστός τόν Λάζαρον ανιστών, Πίε πρώτον τούτο Άδη, ο Προφήτης σοι βοά σύν ημίν.

Δόξα...

Μόνε Μονογεννήτορ, μονογενούς Υιού Πατήρ, καί μόνε μόνου, Φώς φωτός απαύγασμα, καί μόνον μόνως μόνου, Θεού άγιον Πνεύμα, Κυρίου Κύριον όντως όν, ώ Τριάς Μονάς αγία, σώσόν με θεολογούντά σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό θαύμα τού τόκου σου, εκπλήττει με Πανάμωμε, πώς συλλαμβάνεις, ασπόρως τόν άληπτον, ειπέ πώς παρθενεύεις, γεννήσασα ως Μήτηρ; Τό υπέρ φύσιν πίστει λαβών; τό τικτόμενον προσκύνει, όσα θέλει γάρ καί δύναται.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ο Κύριος έρχεται, καθίσαι ώσπερ γέγραπται, επί τού πώλου, λαοί ετοιμάσθητε, προσδέξασθαι εν φόβω, τόν πάντων Βασιλέα, μετά Βαϊων ως νικητήν, τού θανάτου καί τού Άδου, εξεγείραντα τόν Λάζαρον.

Ο Ειρμός

Ασπόρου συλλήψεως, ο τόκος ανερμήνευτος, Μητρός ανάνδρου, άφθορος η κύησις, Θεού γάρ η γέννησις, και νοποιεί τάς φύσεις, διό σε πάσαι αι γενεαί, ως Θεόνυμφον Μητέρα, ορθοδόξως μεγαλύνομεν.

Εις τά Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος πλ. α'

Δεύτε πρό τέλους πάντες αδελφοί, εν καθαρά καρδία, προσέλθωμεν τώ ευσπλάγχνω Θεώ, τάς βιωτικάς περιστάσεις απορρίψαντες, τών ψυχών τήν φροντίδα ποιησώμεθα, τών βρωμάτων τάς ηδονάς, δι' εγκρατείας βδελυξάμενοι, τής ελεημοσύνης επιμελησώμεθα, δι' αυτής γάρ ως γέγραπται, έλαθόν τινες ξενήσαντες Αγγέλους, θρέψωμεν διά τών πενήτων, τόν θρέψαντα ημάς οικεία σαρκί, ενδύσωμεν εαυτούς, τόν αναβαλλόμενον τό φώς ώσπερ ιμάτιον, ίνα ταίς πρεσβείαις τής αχράντου Θεοτόκου, καί Παρθένου Μητρός, τής αφέσεως τυχόντες τών αμαρτιών, εν κατανύξει πρός αυτόν εκβοήσωμεν, Κύριε ρύσαι ημάς, τής εξ ευωνύμων αποφάσεως, καί αξίωσον ημάς, τής εκ δεξιών σου παραστάσεως, ως ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Εν ταίς βασάνοις όντες οι Άγιοι, αγαλλόμενοι ανεβόων, Συναλλάγματα ημίν εστι ταύτα πρός τόν Δεσπότην, αντί τών επανισταμένων μωλώπων τού σώματος, φωτεινόν ένδυμα, εν τή αναστάσει επανθήσει ημίν, αντί τής ατιμίας οι στέφανοι, αντί δεσμωτηρίων ο Παράδεισος, καί αντί τής μετά τών κακούργων καταδίκης, η μετά Αγγέλων διαγωγή, διό ευχαίς αυτών Κύριε, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η Κεχαριτωμένη

Η προεκλελεγμένη εκ πασών τών γενεών, εισάκουσον τής φωνής ημών, καί δώρησαι τά αιτήματα τών ψυχών ημών, λύτρωσιν παθών, καί τών οδυνών, διά τών Αποστόλων, πάντα δυναμένη, ως Μήτηρ Θεού.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος α'

Τής φωνής τών οικετών σου, Κύριε, μή επιλάθη, μνήσθητι ότι πάντοτε εις σέ, τήν ελπίδα εθέμεθα, τόν πάντα δυνάμενον, καί βοήθησον ημίν δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ριζ'

Αύτη η πύλη τού Κυρίου, δίκαιοι εισελεύσονται εν αυτή.

Στίχ. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω ότι αγαθός.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΞΕ', 8-16)

Ούτω λέγει Κύριος, ον τρόπον ευρεθήσεται η ρώξ εν τώ βότρυϊ, καί ερούσι. Μή λυμήνηαυτόν, ότι ευλογία εστίν εν αυτώ, ούτω ποιήσω, ένεκεν τού δουλεύοντός μοι, τούτου ένεκεν, ου μή απολέσω πάντας, καί εξάξω τό εξ Ιακώβ σπέρμα, καί τό εξ Ιούδα, καί κληρονομήσει τό όρος τό άγιόν μου, καί κληρονομήσουσιν οι εκλεκτοί μου καί οι δούλοί μου, καί κατοικήσουσιν εκεί. Καί έσονται εν τώ δρυμώ επαύλεις ποιμνίων, καίφάραγξ, Αχώρ εις ανάπαυσιν βουκολίων τώ λαώμου, οι εζήτησάν με. Υμείς δέ οι εγκαταλιπόντες με, καί επιλανθανόμενοι τό όρος τό άγιόν μου, καί ετοιμάζοντες τώ δαιμονίω τράπεζαν, καί πληρούντες τή τύχη κέρασμα, εγώ παραδώσω υμάς εις μάχαιραν, πάντες εν σφαγή πεσείσθε, ότι εκάλεσα υμάς, καί ουχ υπηκούσατε, ελάλησα, καί παρηκούσατε, καί εποιήσατε τό πονηρόν εναντίον μου, καί ά ουκ εβουλόμην, εξελέξασθε, Διά τούτο τάδε λέγει Κύριος. Ιδού οι δουλεύοντές μοι φάγονται, υμείς δέ πεινάσετε, ιδού οι δουλεύοντές μοι πίονται, υμείς δέ διψήσετε, ιδού οι δουλεύοντές με ευφρανθήσονται, υμείς δέ αισχυνθήσεσθε, ιδού οι δουλεύοντές μοι αγαλλιάσονται εν ευφροσύνη, υμείς δέ κεκράξεσθε διά τόν πόνον τής καρδίας υμών, καί από συντριβής πνεύματος υμών ολολύξετε. Καταλείψετε γάρ τό όνομα υμών εις πλησμονήν τοίς εκλεκτοίς μου, υμάς δέ ανελεί Κύριος, τοίς δέ δουλεύουσί μοι, κληθήσεται όνομα καινόν, ο ευλογηθήσεται επί τής γής, ευλογήσουσι γάρ τόν Θεόν τόν αληθινόν.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ριη'

Οδόν εντολών σου έδραμον, όταν επλάτυνας τήν καρδίαν μου.

Στίχ. Νομοθέτησόν με, Κύριε, τήν οδόν τών δικαιωμάτων σου.