ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος πλ. β' Όλην αποθέμενοι

Πολλοίς παραπτώμασι, καί ηδοναίς ταίς τού βίου, ασθενούσαν κέκτημαι, τήν ισχύν ο δείλαιος, καί κατάκειμαι, επί κλίνης πάντοτε, ραθυμίας Δέσποτα, καί βοώ σοι, Συμπαθέστατε, ελθών επίσκεψαι, ρώσίν μοι παρέχων καί έλεος, καί μή εγκαταλίπης με, μήποτε υπνώσω εις θάνατον, καί επιχαρή μοι, εχθρός τή απωλεία, οζητών, εις Άδου βάραθρα πάνδεινα, Σώτερ κατασπάσαι με.

Τόν άσπλαγχνον Πλούσιον, εν αφροσύνη ζηλώσας, ηδέως ευφραίνομαι, ηδοναίς καί πάθεσι βυθιζόμενος, καί ορών κείμενον, πρό πυλών πάντοτε, μετανοίας ώσπερ Λάζαρον, τόν νούν μου Κύριε, τούτον αναισθήτως παρέρχομαι λιμώττοντα νοσούντά τε, καί διηλκωμένον τοίς πάθεσιν, όθεν τής γεέννης, υπόδικος ειμί τής εν φλογί, εξ ής με λύτρωσαι Δέσποτα, μόνε πολυέλεε.

Έτερον Προσόμοιον Τού Θεοδώρου

Ήχος πλ. α' Κύριε επί Μωϋσέως

Κύριε, πέραν Ιορδάνου σαρκί διατρίβων, προαγορεύεις Λαζάρου τήν νόσον, πρός θάνατον μή είναι, αλλ' υπέρ σού τού Θεού ημών τής δόξης γεγενήσθαι, Δόξα τή μεγαλουργία σου, καί παντοκρατορία σου, ότι καθείλες τόν θάνατον, διά πλήθος ελέους φιλάνθρωπε.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενόν Ήχος δ' Ψαλμός ρς'

Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι χρηστός, ότιεις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.

Στίχ. Ειπάτωσαν οι λελυτρωμένοι υπό Κυρίου.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΚΖ', 1-41)

Εγένετο μετά τό γηράσαι τόν Ισαάκ, καί ημβλύνθησαν οι οφθαλμοί αυτού τού οράν, καί εκάλεσεν Ησαύ τόν υιόν αυτού τόν πρεσβύτερον, καί είπεν αυτώ, Υιέ μου, καί είπεν, Ιδούεγώ. Καί είπεν αυτώ, Ιδού εγώ γεγήρακα, καί ου γινώσκω τήν ημέραν τής τελευτής μου, νύν ούν λάβε τό σκεύος σου, τήν τε φαρέτραν, καί τό τόξον, καί έξελθε εις τό πεδίον, καί θήρευσόν μοι θήραν, καί ποίησόν μοι εδέσματα, ως φιλώ εγώ, καί ένεγκέ μοι, ίνα φάγω, όπως ευλογήση σε η ψυχή μου, πρίν ή αποθανείν με, Ρεβέκκα δέ ήκουσε λαλούντος Ισαάκ πρός Ησαύ τόν υιόν αυτού, Επορεύθη δέ Ησαύ εις τό πεδίον, θηρεύσαι θήραν τώ πατρί αυτού, Ρεβέκκα δέ είπε πρός Ιακώβ, τόν υιόν αυτής τόν νεώτερον. Ίδε, εγώ ήκουσα τού πατρός σου λαλούντος πρός Ησαύ τόν αδελφόν σου, λέγοντος, Ένεγκόν μοι θήραν, καί ποίησόν μοι εδέσματα, καί φαγών ευλογήσω σε εναντίον Κυρίου, πρό τού αποθανείν με, νύν ούν, υιέ μου, άκουσόν μου, καθά εγώ σοι εντέλλομαι, καί πορευθείς εις τά πρόβατα, λάβε μοι εκείθεν δύω ερίφους απαλούς καί καλούς, καί ποιήσω εδέσματα τώ πατρί σου, ως φιλεί, καί εισοίσεις τώ πατρί σου, καί φάγεται, όπως ευλογήση σε ο πατήρ σου πρό τού αποθανείν αυτόν, Είπε δέ Ιακώβ πρός Ρεβέκκαν τήν μητέρα αυτού, Εστιν ο Ησαύ ο αδελφός μου ανήρ δασύς, εγώ δέ ανήρ λείος, μήποτε ψηλαφήση με ο πατήρ, καί έσομαι εναντίον αυτού ως καταφρονών, καί επάξω επ' εμαυτόν, κατάραν, καί ουκ ευλογίαν, Είπε δέ αυτώ η μήτηρ. Επ' εμέ η κατάρα σου τέκνον, μόνον επάκουσον τής φωνής μου, καί πορευθείς ένεγκέ μοι, Πορευθείς δέ, έλαβε, καί ήνεγκε τή μητρί αυτού, καί μήτηρ αυτού εδέσματα, καθά εφίλει εποίησεν η ο πατήρ αυτού. Καί λαβούσα Ρεβέκκα τήν στολήν Ησαύ τού υιού αυτής τού πρεσβυτέρου, τήν καλήν, ή ήν παρ' αυτή εν τώ οίκω, ενέδυσεν Ιακώβ τόν υιόν αυτής τόν νεώτερον, καί τά δέρματα τών ερίφων περιέθηκε περί τούς βραχίονας αυτού, καί επί τά γυμνά τού τραχήλου αυτού, καί έδωκε τά εδέσματα, καί τούς άρτους, ούς εποίησεν, εις τάς χείρας Ιακώβ τού υιού αυτής, καί εισήνεγκε τώ πατρί αυτού, καί είπε, Πάτερ, ο δέ είπεν, Ιδού εγώ, τίς εί σύ, τέκνον; Καί είπεν Ιακώβ τώ πατρί αυτού, Εγώ Ησαύ ο πρωτότοκός σου, πεποίηκα καθά ελάλησάς μοι, αναστάς, κάθισον, καί φάγε τής θήρας μου, όπως ευλογήση με η ψυχή σου, Είπε δέ Ισαάκ τώ υιώ αυτού, τί τούτο, ό ταχύ εύρες, ώ τέκνον; ο δέ είπεν, ο παρέδωκε Κύριος ο Θεός σου εναντίον εμού, Είπε δέ Ισαάκ τώ Ιακώβ, Εγγισόν μοι, καί ψηλαφήσω σε τέκνον, ει σύ εί ο υιός μου Ησαύ, ή ού, Ηγγισε δέ Ιακώβ πρός Ισαάκ τόν πατέρα αυτού, καί εψηλάφησεν αυτόν, καί είπεν, Η μέν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δέ χείρες, χείρες Ησαύ. Καί ουκ επέγνω αυτόν, ήσαν γάρ αι χείρες αυτού, ως αι χείρες Ησαύ τού αδελφού αυτού δασείαι. Καί ευλόγησεν αυτόν, καί είπε, Σύ εί ο υιός μου Ησαύ; ο δέ είπεν, Εγώ, Καί είπε, Προσάγαγέ μοι, καί φάγομαι από τής θήρας σου, τέκνον, ίνα ευλογήση σε η ψυχή μου. Καί προσήνεγκεν αυτώ, καί έφαγε, καί εισήνεγκεν αυτώ οίνον, καί έπιε, Καί είπεν αυτώ Ισαάκ ο πατήρ αυτού, Εγγισόν μοι καί φίλησόν με τέκνον, Καί εγγίσας εφίλησεν αυτόν, καί ωσφράνθη τήν οσμήν τών ιματίων αυτού, καί ευλόγησεν αυτόν, καί είπεν, Ιδού οσμή τού υιού μου, ως οσμή αγρού πλήρους, όν ευλόγησε Κύριος, καί δώ η σοι ο Θεός από τής δρόσου τού ουρανού, καί από τής πιότητος τής γής, καί πλήθος σίτου καί οίνου, καί δουλευσάτωσάν σοι έθνη, καί προσκυνησάτωσάν σοι άρχοντες, καί γίνου Κύριος τού αδελφού σου, καί προσκυνήσουσί σοι οι υιοί τού πατρός σου, ο καταρώμενός σε επικατάρατος, ο δέ ευλογών σε, ευλογημένος. Καί εγένετο μετά τό παύσασθαι Ισαάκ ευλογούντα Ιακώβ τόν υιόν αυτού, καί εγένετο, ως άν εξήλθεν Ιακώβ από προσώπου Ισαάκ τού πατρός αυτού, καί Ησαύ ο αδελφός αυτού ήλθεν από τής θήρας, καί εποίησε καί αυτός εδέσματα, καί προσήνεγκε τώ πατρί αυτού, καί είπεν, Αναστήτω ο πατήρ μου, καί φαγέτω από τής θήρας τού υιού αυτού, όπως ευλογήση με η ψυχή σου. Καί είπεν αυτώ Ισαάκ ο πατήρ αυτού. Τίς εί σύ; ο δέ είπεν, εγώ ειμι ο υιός σου ο πρωτότοκος Ησαύ. Εξέστη δέ Ισαάκ έκστασιν μεγάλην σφόδρα, καί είπε. Τίς εστιν ο θηρεύσας μοι θήραν, καί εισενέγκας μοι; καί έφαγον από πάντων πρό τού ελθείν σε, καί ευλόγησα αυτόν, καί ευλογημένος έσται. Εγένετο δέ, ηνίκα ήκουσεν Ησαύ τά ρήματα τού πατρός αυτού Ισαάκ, ανεβόησε φωνήν μεγάλην καί πικράν σφόδρα, καί είπεν, Ευλόγησον δή καμέ, πάτερ, Είπε δέ αυτώ. Ελθών ο αδελφός σου μετά δόλου, έλαβε τήν ευλογίαν σου. Καί είπε, Δικαίως εκλήθη τό όνομα αυτού Ιακώβ, επτέρνικε γάρ με ήδη δεύτερον τούτο, τα τε πρωτοτόκιά μου είληφε, καί νύν είληφε τήν ευλογίαν μου. Καί είπεν Ησαύ τώ πατρί αυτού, ουχ υπελίπου μοι ευλογίαν, πάτερ, Αποκριθείς δέ Ισαάκ είπε τώ Ησαύ, Ει κύριον αυτόν πεποίηκά σου, καί πάντας τούς αδελφούς αυτού πεποίηκα αυτού οικέτας, σίτω καί οίνω εστήριξα αυτόν, σοί δέ τί ποιήσω, τέκνον. Είπε δέ Ησαύ πρός τόν πατέρα αυτού. Μή ευλογία μία σοί εστι, πάτερ; ευλόγησον δή καμέ, πάτερ, Κατανυχθέντος δέ Ισαάκ, ανεβόησε φωνή μεγάλη Ησαύ, καί έκλαυσεν, Αποκριθείς δέ Ισαάκ ο πατήρ αυτού, είπεν αυτώ. Ιδού από τής πιότητος τής γής έσται η κατοίκησίς σου, καί από τής δρόσου τού ουρανού άνωθεν, καί επί τή μαχαίρα σου ζήση, καί τώ αδελφώσου δουλεύσεις, έσται δέ ηνίκα άν καθέλης καί εκλύσης τόν ζυγόν αυτού από τού τραχήλου σου. Καί ενεκότει Ησαύ τώ Ιακώβ περί τής ευλογίας, ής ευλόγησεν αυτόν ο πατήρ αυτού.

Προκείμενον Ήχος βαρύς Ψαλμός ρζ'

Υψώθητι επί τούς ουρανούς, ο Θεός.

Στίχ. Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΘ', 16-25)

Ός φυλάσσει εντολήν, τηρεί τήν εαυτού ψυχήν, ο δέ καταφρονών τών εαυτού οδών, απολείται, ο ελεών πτωχόν, δανείζει Θεώ, κατά δέ τό δόμα αυτού, ανταποδώσει αυτώ, Παίδευευιόν σου, ούτω γάρ έσται εύελπις, εις δέ ύβριν μή επαίρου τή ψυχή σου, Κακόφρων ανήρ πολλά ζημιωθήσεται, εάν δέ λοιμεύηται, καί τήν ψυχήν αυτού προσθήσει, Άκουε, υιέ, παιδείαν πατρός σου, ίνα σοφός γένη επ' εσχάτων σου, Πολλοί λογισμοί εν καρδία ανδρός, η δέ βουλή τού Κυρίουεις τόν αιώνα μένει, Καρπός ανδρί ελεημοσύνη, κρείσσον δέ πτωχός δίκαιος, ή πλούσιος ψεύστης, Φόβος Κυρίου εις ζωήν ανδρί, ο δέ άφοβος αυλισθήσεται εν τόποις, ού ουκ επισκοπεί γνώσις, ο εγκρύπτων εις τόν κόλπον αυτού χείρας αδίκως, ουδέ τώ στόματι ου μή προσαγάγη αυτάς, Λοιμού μαστιγωμένου, άφρων πανουργότερος έσται, εάν δέ ελέγχης άνδρα φρόνιμον, νοήσει αίσθησιν.

Εις τά Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος δ'

Τής ψυχοβλαβούς πλεονεξίας, ελευθέρωσον Σωτήρ, καί μετά Λαζάρου τού πένητος, εντοίς κόλποις Αβραάμ αρίθμησον ημάς, σύ γάρ εν ελέει πλούσιος ών, εκουσίως δι' ημάς επτώχευσας, καί εκ φθοράς εις αφθαρσίαν μετεπανήγαγες, ως συμπαθής Θεός καί φιλάνθρωπος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Ο τών αγίων Μαρτύρων δεξάμενος τήν υπομονήν, καί παρ' ημών δέχου τήν υμνωδίαν Φιλάνθρωπε, δωρούμενος ημίν, ταίς αυτών ικεσίαις, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ρύσαι ημάς εκ τών αναγκών ημών Μήτηρ Χριστού τού Θεού, η τεκούσα τόν τών όλων Ποιητήν, ίνα πάντοτε κράζωμέν σοι, Χαίρε η προστασία τών ψυχών ημών.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Αγγελικαί δυνάμεις

Αμαρτιών τή νόσω κατατηκόμενος, τής απογνώσεως κλίνη κατάκειμαι, διό με Ιατρέ τών ασθενούντων, επίσκεψαι σή φιλανθρωπία, καί μή παραχωρήσης, εναφυπνώσαι δεινώς, εις θάνατον πανοικτίρμον, ίνα βοώ σοι θερμώς, ο τού ελέους χορηγός, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Αρχή σωτηρίας, η τού Γαβριήλ προσηγορία, πρός τήν Παρθένον γέγονεν, ήκουσε γάρ τό Χαίρε, ουκ απέφυγε τόν ασπασμόν, ουκ εδίστασεν ως η Σάρρα εν τή σκηνή, αλλ' ούτως έλεγεν. Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρήμάσου.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. α'

Λάμπει σήμερον

Χθές καί σήμερον, η νόσος η τού Λαζάρου, ταύτην γάρ Χριστώ δηλούσιν αι σύγγονοι, εν χαρά η Βηθανία προευτρεπίζου, τόν Δεσπότην ξεναγωγήσαι καί Βασιλέα, σύν ημίν βοήσαι, Κύριε δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Μήτηρ Θεού Παναγία, τό τείχος τών Χριστιανών, ρύσαι λαόν σου συνήθως, κραυγάζοντά σοι εκτενώς, Αντιτάχθητι αισχροίς, καί αλαζόσι λογισμοίς, ίνα βοώμέν σοι, Χαίρε Αειπάρθενε.

Τριώδιον Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή β' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός, ο μάννα επομβρήσας, καί τό ύδωρ εκ πέτρας, πηγάσας πάλαι εν ερήμω τώ λαώ μου, τή μόνη δεξιά, καί τή ισχύϊ τή εμή.

Θέλων επτώχευσας, ο φύσει πλούσιος Χριστέ, επείνασας θελήσει, ο εμπιπλών πάν ζώον, διό με κόρεσον πεινώντά σου τήν χάριν, καί δείξον τής εκεί, τραπέζης Λόγε κοινωνόν.

Λάζαρον πτωχόν με, αμαρτιών δείξον Χριστέ, καί σκόρπισον τόν πλούτον, όν περ κακώς συνήξα, καί τήν τελείαν σου αγάπησιν οικτίρμον, εμπλήσας τής εκεί, ρύσαι κολάσεως φρικτής.

Παίδας στομώσασα, δυνατωτέρους τού πυρός, ειργάσατο νηστεία, ποτέ έν Βαβυλώνι, αυτούς ζηλούσα ώ ψυχή μου, μή αθύμει, καί πύρ τών ηδονών, πνεύματος σβέσεις δροσισμώ.

Θεοτοκίον

Χαίρέ σοι βοώμεν, τή κυησάση τήν χαράν, η Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε, Θεόν όν έτεκες, δυσώπει λυτρωθήναι, κινδύνων καί φθοράς, τούς ανυμνούντάς σε αεί.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ειρμός άλλος

Ήχος πλ. α' Ίδετε ίδετε

Ίδετε ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός, ο πέραν, Ιορδάνου διατρίβων επακούσας, ότι Λάζαρος νοσεί, καί φήσας ότι ου θνήσκει, αλλ' έστι τούτο υπέρ τής δόξης μου.

Θρήνοις βαλλόμεναι, αι τού Λαζάρου αδελφαί, τό πάθος, σοί τώ Γνώστη τών απάντων φανερούσιν, αλλά μένεις πρός μικρόν, ίνα επανάγης τό θαύμα, καί υποδείξης τοίς Μαθηταίς σου φρικτά.

Δόξα...

Ομοβασίλειε, η τρισυπόστατος Μονάς, κυρία, βασιλεία τών αιώνων, σέ δοξάζει τόν Πατέρα, καί Υιόν, καί τό άγιον Πνεύμα, πληθύς Αγγέλων, καί πάσα φύσις βροτών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή θαυμάσει, βλέπων εν σοί τόν Πλαστουργόν, Παρθένε αναπλάσαντα Αδάμ τόν πεπτωκότα καί αφράστω ενώσει, εκ σού σαρκί τεχθέντα, αναλλοιώτως εις σωτηρίαν ημών,

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Νύν ευτρεπίσθητι, ώ Βηθανία εν χαρά ποιούσα, τήν δοχήν τού Βασιλέως τών απάντων, ότι ήξει επί σέ, ίνα τόν Λάζαρον δείξη, παλινδρομούντα εκ τής φθοράς πρός ζωήν.

Ο Ειρμός

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός, ο σάρκα ενδυσάμενος, βουλήσει εκουσία, ίνα σώσω τόν Αδάμ, τόν εκ πλάνης πεσόντα, τή παραβάσει διά τού όφεως.

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς Οσίοις

Εννοών μου τά πλήθη τών παραπτώσεων, καί πληττόμενος κέντρω τής συνειδήσεως, ώσπερ εν φλογί, οδυνώμαι ο άθλιος, Οίκτειρόν με Λόγε, Θεού τώ σώ ελέει.

Παραβλέψας Λαζάρου τά κατορθώματα, τού ασπλάγχνου Πλουσίου τρόπους εζήλωσα, εύσπλαγχνε Θεέ, επιστρέψας με οίκτειρον, ίνα σέ δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Ψυχική ασθενεία περικρατούμενος, καί τεθνήξεσθαι μέλλων δι' απογνώσεως, τής σής Ιησού, επισκέψεως δέομαι, τής ζωοποιούσης, τούς σέ προσκαλουμένους.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε σύ με διάσωσον, τής εμής ασθενείας γενού βοήθεια, η τόν θελητήν τού ελέους κυήσασα όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ειρμός άλλος

Οι όσιοί σου Παίδες

Αγάλλου Βηθανία, η τού Λαζάρου πατρίς, επίσοί γάρ Χριστός επιστάς, μεγαλείον τελέσει, ζωώσας τόν Λάζαρον.

Λάζαρος νοσηλεύεται, ίνα σύ δοξασθής, ο Υιός τού Θεού εν αυτώ, καί υμνεί σε απαύστως, τά έργα τόν Κύριον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Τριάδα παναγίαν, τήν εν Πατρί, καί Υιώ, καί Πνεύματι, υμνούντες ψάλλομεν, Ευλογείτε, τά έργα τόν Κύριον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν άρρητόν σου τόκον, πάντες υμνούμεν Αγνή, καί σέβοντες αυτόν ως Θεόν, ευλογούμεν υμνούμεν, απαύστως τόν Κύριον.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τών αρετών τούς κλάδους, πρός υπαντήν τού Χριστού, ευτρεπίζοντες νύν κράζομεν, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Οι όσιοί σου Παίδες, εν τή καμίνω Χριστέ, ανυμνούντες έψαλλον, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Θεόν ανθρώποις

Τό πρίν τόν άνθρωπον τόν Πρωτόπλαστον, γεύσις πικρά δεινώς τού Παραδείσου εξώρισε, καί θανάτου τοίς βρόχοις υπέζευξε, Νήστευσον ώ ψυχή μου, φεύγε τήν μίμησιν, φεύγε τής τροφής τήν ηδονήν, τήν πολυώδυνον.

Εις νούν λαμβάνω σού τό κριτήριον, τό τής φλογός τό άσβεστον, Κριτά δικαιότατε, εμαυτόν κατακρίνω πρό κρίσεως, δέδοικα γάρ καί τρέμω, άμετρα πταίσας σοι, άλλος ως ουδείς επί τής γής, διό με οίκτειρον.

Παθών εκπλύνωμεν αμαυρότητα, φωτιστικαίς ευχαίς, καί αρετών κλάδους φέροντες, υπαντήσαι Χριστώ επισπεύσωμεν, πώλω προσδοκωμένω, νύν επιβήσεσθαι, ετοιμαζομένω τε παθείν, διά τό σώσαι ημάς.

Θεοτοκίον

Εκ σού Παρθένε θεοχαρίτωτε, τοίς εκ νυκτί παθών κεκρατημένοις ανέτειλε, τού φωτός καί ειρήνης Χριστός χορηγός, τήν εξ απροσεξίας, λύων παράβασιν, καί τήν απολύτρωσιν ημίν, σαφώς δωρούμενος.

Άλλος Ησαϊα χόρευε

Νύν τά νεκροτάφια, ετοιμάζου, Λάζαρε σοφέ, εκλείπεις γάρ τής ζωής, αύριον θανών, τόν τάφον επίβλεψον, όν οικήσεις, αλλά σε Χριστός, πάλιν ζωώσεται, αναστήσας τετραήμερον.

Βηθανία χόρευε, επί σέ γάρ, ήξει ο Χριστός, θαύμά σοι εκτελών, μέγα καί φρικτόν, δεσμεύσας τόν θάνατον, αναστήσει, πάντως ως Θεός, Λάζαρον θνήξαντα, καί τόν Κτίστην μεγαλύνοντα.

Δόξα...

Ομοουσιότητι, ανυμνώ σε, άναρχε Τριάς, σεπτή ζωαρχική, άτμητε Μονάς Πατήρ ο αγέννητος καί γεννητέ, Λόγε καί Υιέ, Πνεύμα τό άγιον, ημάς σώσον τούς υμνούντάς σε.

Καί νύν...

Υπέρ νούν ο τόκος σου, Θεομήτορ, άνευ γάρ ανδρός, η σύλληψις εν σοί, καί παρθενικώς, η κύησις γέγονε, καί γάρ Θεός εστιν ο τεχθείς όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Δεύτε ετοιμάσωμεν, τώ Κυρίω, τά πρός υπαντήν, βαϊα αρετών, φέροντες αυτώ, ούτω γάρ δεξόμεθα, ως εις πόλιν Ιερουσαλήμ εν τή ψυχή ημών, προσκυνούντες καί υμνούντες αυτόν.

Ο Ειρμός

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος, έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν Υιόν, τόν Εμμανουήλ Θεόν τε καί άνθρωπον, Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.

Εις τά Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος πλ. α'

Ολισθηρώς τοίς παραπτώμασι, καί ταίς σειραίς τών αμαρτημάτων, συνδεδεμένη ώ ψυχή, τί ραθυμείς; τί αμελείς; φεύγε αεί Σοδόμων καί Γομόρρας ως ο Λώτ, ασελγείας τόν εμπρησμόν, μή στραφής εις τά οπίσω, καί γένη καθάπερ στήλη αλός, εις όρος ανασώζου τών αρετών, φεύγε αεί τού απηνούς Πλουσίου, ασπλαγχνίας τήν φλεγμονήν, εις τούς κόλπους πρόβαινε τού Αβραάμ, ως ο Λάζαρος, διά ταπεινοφροσύνης κράζουσα, Η ελπίς μου καί καταφυγή, Κύριε δόξα σοι. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Οι Αθλοφόροι σου Κύριε, τάξεις τών Αγγέλων μιμησάμενοι, ως ασώματοι ταίς βασάνοις ενεκαρτέρησαν, μονολόγιστον ελπίδα έχοντες, τών επηγγελμένων αγαθών τήν απόλαυσιν, ταίς αυτών πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ Κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σε δυσωπούμεν, ως Θεού Μητέρα, ευλογημένη, Πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος πλ. α

Ακαταμάχητον τείχος έδωκας τή πόλει ημών, τήν τεκούσάν σε Παρθένον, δι' αυτής Σώτερ, από τών κύκλω συνεπιτιθεμένων κακών, εξελού δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ρη'

Βοήθησόν μοι, Κύριε ο Θεός μου.

Στίχ. Ο Θεός, τήν αίνεσίν μου μή παρασιωπήσης.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΜΘ', 6-10)

Τάδε λέγει Κύριος, Ιδού δέδωκά σε εις διαθήκην γένους, εις φώς εθνών, τού είναί σε εις σωτηρίαν έως εσχάτου τής γής, Ούτω λέγει Κύριος ο ρυσάμενός σε, ο Θεός Ισραήλ, Αγιάσατε τόν φαυλίζοντα τήν ψυχήν αυτού, τόν βδελυσσόμενον υπό τών εθνών, τόν δούλον τών αρχόντων, Βασιλείς όψονται αυτόν, καί αναστήσονται άρχοντες, καί προσκυνήσουσιν αυτώ ένεκεν Κυρίου, ότι πιστός εστιν ο Άγιος τού Ισραήλ, ός εξελέξατό σε. Ούτω λέγει Κύριος, Καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, καί εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι, καί έπλασά σε, καί έδωκά σε εις διαθήκην εθνών, τού καταστήσαι τήν γήν, καί κατακληρονομήσαι κληρονομίας ερήμους, λέγοντα τοίς εν δεσμοίς, Εξέλθετε, καί τοίς εν τώ σκότει, Ανακαλύφθητε. Εν πάσαις ταίς οδοίς βοσκηθήσονται, καί εν πάσαις ταίς τρίβοις η μονή αυτών, ουπεινάσουσιν, ουδέ διψήσουσιν, ουδέ πατάξει αυτούς ο καύσων, ουδέ ο ήλιος, αλλ' ο ελεών αυτούς παρακαλέσει, καί διά πηγών υδάτων άξει αυτούς.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ρθ'

Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Στίχ. Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, Κάθουεκ δεξιών μου.