ΤΗ ΑΥΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΛΥΧΝΙΚΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Τού Ιωσήφ

Ήχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Πτωχεύσας ο πλούσιος Χριστέ, τούς βροτούς επλούτισας, αθανασίαν καί έλλαμψιν, διό πτωχεύσαντα, ηδοναίς τού βίου, αρεταίς με πλούτισον, καί πένητι Λαζάρω με σύνταξον, τής τού Πλουσίου με, τιμωρίας εξαιρούμενος, καί γεέννης, τής αποκειμένης μοι.

Κακίαν επλούτησα δεινώς, καί τρυφήν ηγάπησα, καί τών εν βίω απήλαυσα, ηδονών Κύριε, καί πυρός γεέννης, υπόδικος γέγονα, λιμώττοντα τόν νούν μου ως Λάζαρον, παραβλεψάμενος, πρό πυλών τών θείων πράξεων, ερριμμένον, οίκτειρόν με Δέσποτα.

Έτερον Προσόμοιον Τού Θεοδώρου

Νεφέλην σε φωτός

Τήν έκτην τών σεπτών, Νηστειών Εβδομάδα, προθύμως απαρχόμενοι, Κυρίω, προεόρτιον ύμνον, τών Βαϊων άσωμεν πιστοί, ερχομένω εν δόξη, δυνάμει θεότητος, επί τήν Ιερουσαλήμ, νεκρώσαι τόν θάνατον, διό ετοιμάσωμεν ευσεβώς, τά τής νίκης σύμβολα, τούς κλάδους τών αρετών, τό Ωσαννά εκβοήσαι, τώ Ποιητή τού παντός.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος πλ. δ'

Έδωκας κληρονομίαν τοίς φοβουμένοις τό όνομά σου, Κύριε.

Στίχ. Από τών περάτων τής γής πρός σέ εκέκραξα.

Στίχ. Σκεπασθήσομαι εν τή σκέπη τών πτερύγων σου.

Εις τά Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος α'

Θαυμαστή τού Σωτήρος, η δι' ημάς φιλάνθρωπος γνώμη, τών μελλόντων γάρ τήν γνώσιν, ως παρόντων κεκτημένος, τού Λαζάρου καί τού Πλουσίου, τόν βίον εστηλίτευσε, τών εκατέρων ούν τό τέλος ενοπτριζόμενοι, τού μέν φύγωμεν, τό απηνές καί μισάνθρωπον, τού δέ ζηλώσωμεν, τό καρτερές καί μακρόθυμον, πρός τό σύν αυτώ τού Αβραάμ κόλποις, ενθαλπόμενοι βοάν, Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Τή πρεσβεία Κύριε πάντων τών Αγίων, καί τής Θεοτόκου, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αυτόμελον

Τών ουρανίων ταγμάτων, τό αγαλλίαμα, τών επί γής ανθρώπων, κραταιά προστασία, άχραντε Παρθένε, σώσον ημάς, τούς εις σέ καταφεύγοντας, ότι εν σοί τάς ελπίδας μετά Θεόν, Θεοτόκε ανεθέμεθα.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τόν λίθον εκκυλίσας, τής πωρώσεως Κύριε, από τής εμής καρδίας, νεκρωθείσαν τοίς πάθεσιν, εξέγειρον ψυχήν μου αγαθέ, καί φέρειν σοι βαϊα αρετών, ως νικητή τού Άδου, εν κατανύξει Δέσποτα, αξίωσον, όπως τής αιωνίου ζωής τύχω, υμνολογών σου τό κράτος, καί τήν ευσπλαγχνίαν σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Θαύμα θαυμάτων Κεχαριτωμένη, εν σοί θεωρούσα η Κτίσις αγάλλεται, συνέλαβες γάρ ασπόρως, καί έτεκες αφράστως, όν ταξιαρχίαι Αγγέλων οράν ου δεδύνηνται, αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Κάθίσματα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τήν έκτην Εβδομάδα, τής Νηστείας επέχοντες, προεόρτιον ύμνον, τών Βαϊων άσωμεν, Χριστώ τώ ερχομένω δι' ημάς, καθίσαι επί πώλου ονικού, τό τών εθνών υποκλίναι ως Βασιλεύς, αλόγιστον τώ Γεννήτορι, τούς κλάδους αυτώ τών αρετών, πάντες προευτρεπίσωμεν, όπως καί τήν Ανάστασιν αυτού, χαίροντες ίδωμεν.

Θεοτοκίον

Τάς χείράς σου τάς θείας, αίς τόν Κτίστην εβάστασας, Παρθένε Παναγία, σαρκωθέντα χρηστότητι προτείνασα δυσώπησον, λυτρώσασθαι ημάς, εκ πειρασμών καί παθών καί κινδύνων, τούς ευφημούντας καί πόθω βοώντάς σοι, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντιεκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

Τριώδιον Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή α' Ήχος α'

Ωδήν επινίκιον

Τά πάθη νεκρώσωμεν, δι' εγκρατείας, τό πνεύμα ζωώσωμεν, δι' ενθέων πράξεων, όπως οψώμεθα, Πάθος Χριστού τό σεπτόν καθαρωτάτω νοϊ.

Ασπλάγχνου ζηλώσαντα, Πλουσίου τρόπους, Χριστέ πολυεύσπλαγχνε, ικετεύω σύνταξον, Λαζάρω πένητι, λυτρούμενός με τής φλογός, καί τού ασβέστου πυρός.

Εκ πάντων ενήστευσα, κατορθωμάτων, εις κόρον απήλαυσα, τών σφαλμάτων Κύριε, νύν ούν πεινώντά με, σωτηριώδους καί σεπτής, έμπλησον βρώσεως.

Θεοτοκίον

Εμέ τόν κατάκριτον, εν καταδίκη, πανάχραντε Δέσποινα, ερριμμένον έργων μου, σώσον οικτείρησον, τόν πανοικτίρμονα Θεόν, αποκυήσασα.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος α' Τώ βοηθήσαντι Θεώ

Τή τών Βαϊων Εορτή, υπαντήσωμεν πιστοί, προεορτάζοντες αυτήν, από σήμερον φαιδρώς, ίνα τό ζωηφόρον, αξιωθώμεν Πάθος ιδείν.

Έρχεται ήκει ο Χριστός, πρός τήν Ιερουσαλήμ, ως Βασιλεύς κεκαθηκώς, επί πώλουονικού, τό τών εθνών υποκλίναι, αλόγιστον, υπό ζυγόν τώ Πατρί.

Δόξα...

Η εν θεότητι μιά, τρισυπόστατος Μονάς, Πάτερ αγέννητε Θεέ, καί Υιέ μονογενές, καί μόνον άγιον Πνεύμα, ομοβασίλειον κράτος, σώσον πάντας ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεδοξασμένα περί σού, ελαλήθη πανταχού, ότι εκύησας σαρκί, τόν τών όλων Ποιητήν, Θεοτόκε Μαρία, ανύμφευτε καί απειρόγαμε.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ιδού αφίκετο Χριστός, πρός τήν πόλιν Βηθφαγή, Χαίρε Λαζάρου η πατρίς, Βηθανία, ότι σοί, δείξει θαυμάσιον μέγα, τόν Λάζαρον, εξανιστών εκ νεκρών.

Ο Ειρμός

Τώ βοηθήσαντι Θεώ, εν Αιγύπτω, τώ Μωσή, καί δι' αυτού τόν Φαραώ, πανστρατιά βυθίσαντι, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Ωδή η'

Ον φρίττουσιν

Ακάρπους επλούτησα, ο τάλας λογισμούς, ψυχήν κατεμόλυνα, αθέσμοις ηδοναίς, καίσκότος κυκλοί με απογνώσεως, αύγασόν μοι φέγγος, Θεέ μου μετανοίας.

Ως πάλαι εφώτισας, Τυφλόν εκ γενετής, ψυχήν μου καταύγασον, μή βλέπουσαν τό φώς, τό σόν Ελεήμον, αλλ' εν σκότει δεινής, λήθης συγχωσθείσαν, καί μερίμναις τού βίου.

Νηστεύσας ηνέωξεν, Ηλίας ουρανούς, καί όμβροις κατήρδευσε, διψήσασαν τήν γήν, Νηστεύσωμεν ρείθροις, καταντλούμενοι, ψυχικών δακρύων, όπως ελεηθώμεν.

Θεοτοκίον

Ως έμψυχος άμπελος, εξήνθησας ημίν, τόνβότρυν τόν πέπειρον, πηγασαντα Αγνή, Παρθένε τόν οίνον, τής αφέσεως, καί τής αμαρτίας, ξηράναντα τήν μέθην.

Ειρμός άλλος

Ύμνον σοι προσφέρομεν

Ήνοικται τά πρόθυρα, τής τού Λαζάρου ζωοποιϊας, Χριστός γάρ ήκει, ως εξ ύπνου εγείραι τόν θανέντα, καί καταπαλαίσαι, ζωή τόν θάνατον.

Μέγα σου τό καύχημα, ώ Βηθανία! ότι τόν Κτίστην ξεναγωγήσαι, αξιούσαι βοώσα, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Σέ τήν υπερούσιον, τριπλήν Μονάδα, τήν ενουμένην εν διαιρέσει, τή μορφή τοίς προσώποις, τόν Πατέρα, καί Υιόν, καί Πνεύμα, θείον δοξολογήσωμεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό Χαίρε φθεγγόμεθα, σύν τώ Αγγέλω, ότι ανήψας χαράν τώ Κόσμω, τόν Σωτή ρα τού Κόσμου, όν δυσώπει υπέρ πάντων, Παρθένε πανύμνητε.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ύμνον σοι προσφέρομεν, ότι εν πώλω οχηματίζεις, ο εν υψίστοις, Χερουβίμ επιβαίνων, ίνα πάντας καθυποτάξης, Χριστέ τώ κράτεισου.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Ύμνον σοι προσφέρομεν, τών Ασωμάτων, ώσπερ οι Παίδες εν τή καμίνω, καί υμνούντες λέγομεν, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Τήν ζωοδόχον πηγήν

Θανατωθείς τοίς πολλοίς πλημμελήμασι, τής αμελείας εν τάφω συνέχομαι, λίθον απογνώσεως έχων επικείμενον, όν περ διάρας Χριστέ τώ σώ ελέει, ώσπερ τόν Λάζαρον πρίν εξανάστησον.

Τήν τού Πλουσίου εκφύγωμεν μίμησιν, κατακριθέντος εις φλόγα τήν άσβεστον, καί Λαζάρου στέρξωμεν, τό εν πόνοις, έμμονον, όπως ημάς Ιησούς παρακαλέση, καί βασιλείας μετόχους εργάσηται,

Τήν παθοκτόνον Νηστείαν ποθήσωμεν, ταίς προσευχαίς επιμόνως σχολάσωμεν, κλαύσωμεν, πενθήσωμεν καί θερμώς στενάξωμεν, όπως εντεύθεν ημάς αποδημούντας, ο Αβραάμ, εν τοίς κόλποις εισδέξηται.

Θεοτοκίον

Τής παρθενίας τό θείον κειμήλιον, τών Προπατόρων τήν μόνην ανόρθωσιν, τήν πηγήν τήν βρύουσαν, ευσπλαγχνίας άβυσσον, τήν καλλονήν Ιακώβ, τήν Θεοτόκον, οι δι' αυτής σεσωσμένοι υμνήσωμεν.

Άλλος

Σέ τήν οραθείσαν πύλην

Σήμερον Χριστώ δηλούται, πέραν Ιορδάνου διατρίβοντι, η νόσος τού Λαζάρου, καί ως προγνώστης λέγει, Η ασθένεια αύτη, ουκ έστι πρός θάνατον.

Ευτρεπίζου Βηθανία, κόσμησόν σου θείως τάς εισόδους, πλάτυνον τάς επαύλεις, ιδού γάρ ο Δεσπότης, ήξει σύν Αποστόλοις, τό θρέμμα σου ζωούμενος.

Δόξα...

Σέ τήν τρισυπόστατον Μονάδα, καί αδιαίρετον ουσίαν, η τών Εξαπτερύγων δοξολογεί στρατιά, καί ανθρώπων τό γένος, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τόν εκ Πατρός αχρόνως, καί εκ τής Μητρός ανερμηνεύτως, εν χρόνω γεννηθέντα εις πάντων σωτηρίαν, ως Ποιητήν καί Δεσπότην, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Σύν τοίς ευποιϊας κλάδοις, καί αγνείας φέροντες βαϊα, ετοιμασθώμεν πάντες, Χριστώ προσυπαντήσαι, πρός τήν Ιερουσαλήμ, ήκοντι, ως Θεώ ημών.

Ο Ειρμός

Σε τήν οραθείσαν πύλην, υπό Ιεζεκιήλ τού Προφήτου, εν ή ουδείς διήλθεν, ει μή Θεός μόνος, Θεοτόκε Παρθένε, εν ύμνοις μεγαλύνομεν,

Εις τά Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος πλ. α'

Μή καταδικάσης με Χριστέ, εν φλογί γεέννης, ως τόν Πλούσιον διά Λάζαρον, αλλά δώρησαι καμοί, εν κλαυθμώ αιτούντι, ρανίδα φιλανθρωπίας, ο Θεός, καί ελέησόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Ευλογημένος ο στρατός, τού Βασιλέως τών ουρανών, ει γάρ καί γηγενείς υπήρχον οι Αθλοφόροι, αλλά Αγγελικήν αξίαν έσπευδον φθάσαι, τών σωμάτων καταφρονήσαντες, καί διά τών παθημάτων τής τών Ασωμάτων αξιωθέντες τιμής, ευχαίς αυτών Κύριε, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η Κεχαριτωμένη, μεσίτευσον σαίς δεήσεσι, καί αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών, πλήθος οικτιρμών, καί τόν ιλασμόν, τών πολλών παραπτωμάτων δεόμεθα.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος πλ. β'

Αύτη εστίν, ο Θεός, η φοβερά ημέρα, ής φθάσαι τήν εσπέραν ουκ ηλπίζομεν, καί ταύτην ιδείν ημάς, φιλανθρώπως κατηξίωσας, Τρισάγιε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ρδ'

Ευφρανθήτω καρδία ζητούντων τόν Κύριον.

Στίχ. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα αυτού.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΜΗ', 17 - ΜΘ', 4)

Ούτω λέγει Κύριος ο ρυσάμενός σε, ο Άγιος Ισραήλ, Εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου, δέδειχά σοι τού ευρείν σε τήν οδόν, εν ή πορεύσηεν αυτή, Καί, ει ήκουσας τών εντολών μου, εγένετο άν ωσεί ποταμός η ειρήνη σου, καί η δικαιοσύνη σου ως κύμα θαλάσσης, καί εγένετο άν ως η άμμος τό σπέρμα σου καί τά έκγονα τής κοιλίας σου, ως ο χούς τής γής, ουδέ νύν ου μή εξολοθρευθής, ουδέ απολείται τό όνομά σου ενώπιον εμού, Έξελθε εκ Βαβυλώνος, φεύγων από τών Χαλδαίων, φωνήν ευφροσύνης αναγγείλατε, καί ακουστόν γενέσθω τούτο, απαγγείλατε έως εσχάτου τής γής, λέγετε, Ερρύσατο Κύριος τόν δούλον αυτού Ιακώβ, καί εάν διψήσωσι, δι' ερήμου άξει αυτούς, ύδωρ εκ πέτρας εξάξει αυτοίς σχισθήσεται πέτρα, καί ρυήσεται ύδωρ, καί πίεται ο λαός μου, ουκ έστι χαίρειν, λέγει Κύριος, τοίς ασεβέσιν, Ακούσατέ μου νήσοι, καί προσέχετε έθνη, διά χρόνου πολλού στήσεται, λέγει Κύριος, εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσε τό όνομά μου, καί έθηκε τό στόμα μου ως μάχαιραν οξείαν, καί υπό τήν σκέπην τής χειρός αυτού έκρυψέ με, έθηκέ με ωσεί βέλος εκλεκτόν, καί εν τή φαρέτρα αυτού έκρυψέ με, καί είπέ μοι, Δούλός μου εί σύ, Ισραήλ, καί εν σοί δοξασθήσομαι, Καί εγώ είπα, Κενώς εκοπίασα, εις μάταιον καί εις ουδέν έδωκα τήν ισχύν μου, διά τούτο η κρίσις μου παρά Κυρίω, καί ο πόνος μου εναντίον τού Θεού μου.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ρε'

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός Ισραήλ.

Στίχ. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι χρηστός.