ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος πλ. δ' Τί υμάς καλέσωμεν

Βρώμα τήν αγάπην ποιούμενοι, εγκρατεία τών παθών, κατακρατήσωμεν πιστοί, καί Θεώ τώ δι' ημάς, ανυψωθέντι εν Σταυρώ, καί λόγχη, κεντηθέντι τήν πλευράν, βιώσαι, ευαρέστως επειχθείημεν, ίνα τρυφής απολαύσωμεν, αιωνιζούσης καί κρείττονος, δοξάζοντες, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Ξύλω πάλαι θάνατον εύρομεν, νύν δέ πάλιν τήν ζωήν, διά τού ξύλου τού Σταυρού, τών παθών ούν τάς Ορμάς, απονεκρώσωμεν πιστοί, καί φθάσαι, τήν σωτήριον Ανάστασιν, τών πάντων Ευεργέτην δυσωπήσωμεν, πράξεσι θείαις λαμπόμενοι, καί αρεταίς καλλυνόμενοι, δοξάζοντες, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος β' Τών υπέρ νούν αγαθών

Τόν ζωηφόρον Σταυρόν, αινούμέν σου Κύριε, καί τά καθ' ημάς ιερά, τής σαρκός σου παθήματα, τήν λόγχην τε τήν σφαγήν, τούς γέλωτας τούς εμπτυσμούς, τά ραπίσματα καί τά κολαφίσματα, σύν τή πορφύρα, καί τό στέφος τό ακανθόπλεκτον, εν οίς εκ τής κατάρας πάντας, εκλυτρωσάμενος έσωσας ημάς. Διό δυσωπούμέν σε. Τών Νηστειών τόν χρόνον, ειρηνικώς τελέσαι παράσχου ημίν.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός πθ'

Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν.

Στίχ. Καί έστω η λαμπρότης Κυρίου τού Θεού ημών εφ' ημάς.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Kεφ. ΙΕ', 1-15)

Εγένετο ρήμα Κυρίου πρός Άβραμ εν Οράματι τής νυκτός, λέγων. Μή φοβού Άβραμ, εγώ υπερασπίζω σου. Ο μισθός σου πολύς έσται σφόδρα. Λέγει δέ Άβραμ. Δέσποτα Κύριε, τί μοι δώσεις; εγώ δε απολύομαι άτεκνος. Ο δέ υιός Μασέκ τής οικογενούς μου, ούτος Δαμασκός Ελιέζερ. Καί είπεν Άβραμ. Επειδή εμοί ουκ έδωκας σπέρμα, ο δέ οικογενής μου κληρονομήσει με. Καί ευθύς φωνή Κυρίου εγένετο πρός αυτόν, λέγουσα. Ου κληρονομήσει σε ούτος, αλλ' ός εξελεύσεται εκ σού, ούτος κληρονομήσει σε. Εξήγαγε δέ αυτόν έξω, καί είπεν αυτώ. Ανάβλεψον εις τόν ουρανόν, καί αρίθμησον τούς αστέρας, ει δυνήση εξαριθμήσαι αυτούς, καί είπεν. Ούτως έσται τό σπέρμα σου. Καί επίστευσεν Άβραμ τώ Θεώ, καί ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. Είπε δέ πρός αυτόν. Εγώ ο Θεός, ο εξαγαγών σε εκ χώρας Χαλδαίων, ώστε δούναί σοι τήν γήν ταύτην κληρονομήσαι. Είπε δέ, Δέσποτα Κύριε, κατά τί γνώσομαι, ότι κληρονομήσω αυτήν; Είπε δέ αυτώ. Λάβε μοι δάμαλιν τριετίζουσαν, καί αίγα τριετίζουσαν, καί κριόν τριετίζοντα, καί τρυγόνα, καί περιστεράν. Έλαβε δέ αυτώ πάντα ταύτα, καί διείλεν αυτά μέσα, καί έθηκεν αυτά αντιπρόσωπα αλλήλοις, τά δέ όρνεα ου διείλε, κατέβη δέ τά όρνεα επί τά σώματα, τά διχοτομήματα αυτών, καί συνεκάθισεν αυτοίς Άβραμ. Περί δέ ηλίόυ δυσμάς, έκστασις επέπεσε τώ Άβραμ, καί ιδού, φόβος σκοτεινός μέγας εμπίπτει αυτώ, καί ερρέθη πρός Άβραμ. Γινώσκων γνώση, ότι πάροικον έσται τό σπέρμα σου εν γή ουκ ιδία, καί δουλώσουσιν αυτούς, καί κακώσουσιν, αυτούς, καί ταπεινώσουσιν αυτούς τετρακόσια έτη, τό δέ έθνος, ώ εάν δουλεύσωσι, κρινώ εγώ, μετά δέ ταύτα εξελεύσονται ώδε μετά αποσκευής πολλής. Σύ δέ απελεύση πρός τούς πατέρας σου εν ειρήνη, τραφείς εν γήρα καλώ.

Προκείμενον Ήχος πλ. α' Ψαλμός 90

Ο κατοικών εν βοηθεία τού Υψίστου.

Στίχ. Ερεί τώ Κυρίω, Αντιλήπτωρ μου εί.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΕ', 7-19)

Χείλη σοφών δέδεται αισθήσει, καρδίαι δέ αφρόνων ουκ ασφαλείς, θυσίαι ασεβών, βδέλυγμα Κυρίω, ευχαί δέ κατευθυνόντων, δεκταί παρ' αυτώ. Βδέλυγμα Κυρίω, Οδοί ασεβών, διώκοντας δέ δικαιοσύνην αγαπά. Παιδεία ακάκου γνωρίζεται υπό τών παριόντων, οι δέ μισούντες ελέγχους, τελευτώσιν αισχρώς. Άδης καί απώλεια φανερά παρά τώ Κυρίω, πώς ουχί καί αι καρδίαι τών ανθρώπων; ουκ αγαπήσει απαίδευτος τούς ελέγχοντας αυτόν, μετά δέ σοφών ουχ ομιλήσει. Καρδίας ευφραινομένης θάλλει πρόσωπον, εν δέ λύπαις ούσης, σκυθρωπάζει. Καρδία ορθή ζητεί αίσθησιν, στόμα δέ απαιδεύτων γνώσεται κακά. Πάντα τόν χρόνον οι οφθαλμοί τών κακών προσδέχονται κακά, οι δέ αγαθοί ησυχάζουσι διαπαντός. Κρείσσον μερίς μικρά μετά φόβου Θεού, ή θησαυροί μεγάλοι μετά αφοβίας. Κρείσσον ξενισμός μετά λαχάνων πρός φιλίαν καί χάριν, ή παράθεσις μόσχων μετά έχθρας. Άνηρ θυμώθης παρασκευάζει μάχας, μακρόθυμος δέ καί τήν μέλλουσαν καταπραϋνει. Μακρόθυμος ανήρ κατασβέσει κρίσεις. Ο δέ ασεβής εγείρει μάλλον. Οδοί αέργων εστρωμέναι ακάνθαις, αι δέ τών ανδρείων λείαι.

Εις τά Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος πλ. α'

Εξοστρακισθείς τής ευθείας οδού σου, υπό παθών ο δύστηνος κατεκρημνίσθην εις βάραθρον. Λευϊτης δέ σύν Ιερεί αθροισθέντες, απηξίωσαν, σύ δέ Χριστέ με ηλέησας, καί τώ όπλω τώ τού Σταυρού, τής αμαρτίας τό έγγραφον διαρρήξας, τή απαθεία ελάμπρυνας, καί τώ Πατρί σύνεδρόν με πεποίηκας, όθεν κραυγάζω. Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.

Έτερον Ιδιόμελον

Ήχος πλ. δ'

Εξ Ιερουσαλήμ κατέβην απολισθήσας, τών εν αυτή τοίς έθνεσιν, γραφέντων ενταλμάτων σου, εις Ιεριχώ δε πορευόμενος, τή πρός μιμήσει Ορμή, τών εν αυτή πάλαι διά κακίαν, υπό σού πρός φόνον εκδοθέντων τώ λαώ σου, διά τής παρακοής, ψυχοφθόροις ενέτυχον πάθεσιν, ως λησταίς, υφ' ών πληγέντα, καί παραβραχύ θανατωθέντα, ο τοίς ήλοις καί τή λόγχη, τό σώμα τραυματισθείς εκουσίως διά αμαρτίας ανθρώπων, καί τήν κοινήν τελέσας διά Σταυρού σωτηρίαν εν Ιερουσαλήμ, ίασαί με Κύριε, καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, επιλαθόμενοι τών εν τώ βίω, καταφρονήσαντες καί τών βασάνων, διά τήν μέλλουσαν ζωήν, ταύτης κληρονόμοι ανεδείχθησαν, όθεν καί Αγγέλοις συναγάλλονται. Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι τώ λαώ σου, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Κύριε, ότε σε ο ήλιος είδεν, επί τού ξύλου κρεμάμενον, Ήλιε τής δικαιοσύνης, τάς ακτίνας εναπέκρυψε, καί η σελήνη τό φώς, εις σκότος μετεβάλετο, η δέ πανάμωμός σου Μήτηρ, τά σπλάγχνα διετέτρωτο.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν

Ξύλου γευσάμενος, Αδάμ μή προσηκόντως, τής ακρασίας τούς καρπούς πικρώς ετρύγησεν, υψωθείς δέ εν ξύλω τούτον ελυτρώσω, Οικτίρμον, τής καταδίκης τής χαλεπής, διό σοι αναβοώμεν. Δίδου ημίν, εγκρατεύεσθαι Δέσποτα, από καρπού φθοροποιού, καί πράττειν σου τό θέλημα, όπως εύρωμεν έλεος.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ αιμάτων σου αγνών σωματωθέντα, καί υπέρ έννοιαν εκ σού Σεμνή τεχθέντα, επί ξύλου κρεμάμενον μέσον τών κακούργων, ορώσα, τά σπλάγχνα ήλγεις, καί μητρικώς, θρηνούσα, εβόας. Οίμοι Τέκνον εμόν! τίς η θεία καί άφατος, οικονομία σου δι' ής, εζώωσας τό πλάσμα σου., ανυμνώ σου τό εύσπλαγχνον.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος β'

Τήν άχραντον Εικόνα σου

Τό ξύλον τό πανάγιον, ανυμνούντες τού Σταυρού, τήν άκραν αγαθότητα, προσκυνούμέν σου αεί, Χριστέ ο Θεός, εν τούτω γάρ κατήσχυνας, τάς δυνάμεις τού εχθρού, καί έδωκας σημείωσιν, τοίς πιστεύουσιν εις σέ, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι. Πάντας αξίωσον, ευθύμως ειρηνεύοντας, αποπληρώσαι τής Νηστείας τόν χρόνον.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν άμωμον Ποιμένα σε, καθορώσα η Αμνάς, εν ξύλω αναρτώμενον, θρηνωδούσα μητρικώς, εβόα, θανάτω σε, Υιέ κατέκρινεν ο αχάριστος λαός, ανθ' ών νεφέλην ήπλωσας, εις διάβασιν αυτώ, οίμοι ατεκνούμαι η άνανδρος! αλλ' εξανάστηθι καί λάμψον Ήλιε, καί δοξασθήσομαι εν τοίς υιοίς τών γηγενών.

Ωδή γ' Ήχος πλ. δ'

Ουρανίας αψίδος

Κατακρίνας τήν έχθραν, εν τώ Σταυρώ έτεινας, σού Δικαιοκρίτα παλάμας, νύν δέ κατάκριτον, όντα με πταίσμασι, σώσον τόν άσωτον Σώτερ, τόν παραπικράναντα, σέ τόν μακρόθυμον.

Τήν κτηνώδη ποθήσας, παθοποιόν βίωσιν, σού τών εντολών εμακρύνθην, Σώτερ πανάγαθε, ξένοις δουλούμενος, καί ακαθάρτοις πολίταις, νύν δέ επιστρέφοντα, δέξαι καί σώσόν με.

Μογγιλάλου ως πάλαι, τάς ακοάς ήνοιξας, άνοιξον ψυχής μου τά ώτα, γνώμη κωφεύοντα, καί ενωτίζεσθαι, σού τόν σωτήριον λόγον, Ιησού αξίωσον, μόνε φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Η σωτήριος πύλη, η πρός Θεόν γέφυρα τών Χριστιανών η προστάτις, πάναγνε Δέσποινα, περιστατούμμμιενον, ταίς συμφοραίς με τού βίου, καί κλυδωνιζόμενον, Κόρη κυβέρνησον.

Έτερον Τριώδιον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος β' Στειρωθέντα μου τόν νούν

Διά σπλάγχνα οικτιρμών, ανελθών εν τώ Σταυρώ, ανείλκυσάς με, εκ βαράθρων παθών, καί ανύψωσας Χριστέ εις τά ουράνια.

Εκπετάσας εν Σταυρώ, τάς παλάμας σου Χριστέ, τά έθνη πάντα, τά μακράν από σού, ηγκαλίσω κατεγγύς, στήναι τού κράτους σου.

Δόξα...

Τρισυπόστατε Μονάς, υπερούσιε Τριάς, θεότης μία, ο Πατήρ, καί ο Υιός, καί τό Πνεύμα τό ευθές, σώζε τούς σέβοντάς σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς αινείν σε γηγενών, κατ' αξίαν ικανοί, Παρθενομήτορ, γάρ εν γυναιξί, μόνη, συ ώφθης εκλεκτή, καί παμμακάριστος.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ανυψώθης εν Σταυρώ, ελογχεύθης τήν πλευράν, χολής εγευ σω, δι' εμέ Ιησού, τόν εκ τής παρακοής, παραπικράναντά σε.

Ο Ειρμός

Στειρωθέντα μου τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός, ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Τώ ακοιμήτω όμματι, επιβλέψας με οίκτειρον, τώ τής ραθυμίας νυσταγμώ κρατούμενον, καί ύπνω, δουλεύοντα, τών ηδονών εν κλίνη παθών, ο επί Σταυρού τήν κεφαλήν σου προσκλίνας, καί θέλων αφυπνώσας, καί τήν νύκτα μειώσας, Χριστέ τής αμαρτίας, φώς ών δικαιοσύνης.

Πλουτοποιοίς χαρίσμασι, κοσμηθείς εκ βαπτίσματος, μάλλον τήν πενίαν τών κακών ηγάπησα, καί ξένος γεγένημαι, τών αρετών ο τάλας εγώ, χώραν εις μακράν, αποδημήσας κακίας, διό με επιστρέψας, εναγκάλισαι Σώτερ, τώ σώ Σταυρώ τειχίζων, εις πάντας τούς αιώνας.

Μέθην παθών απόρριψον, καί δακρύων εκζήτησον, τόν καθαρτικόν διά νηστείας οίνον ψυχή, καρδίαν ευφραίνοντα, καί ηδονάς μαραίνοντα, καί τάς τής σαρκός, αποτεφρούντα καμίνους, καί σπεύσον τώ παγέντι, διά σέ επί ξύλου, Χριστώ συσταυρωθήναι, καί ζήσαι εις αιώνας.

Θεοτοκίον

Θεογεννήτορ πάναγνε, τής ψυχής μου τά τραύματα, καί τής αμαρτίας τάς ουλάς εξάλειψον, πηγαίς αποσμήχουσα, ταίς εκ πλευράς τού τόκου σου, καί τοίς εξ αυτής, αποκαθαίρουσα ρείθροις, πρός σέ γάρ ανακράζω, καί πρός σέ καταφεύγω, καί σέ επικαλούμαι, τήν Κεχαριτωμένην.

Ειρμός άλλος

Τόν εν φωναίς Αγγελικαίς

Τόν σταυρωθέντα σαρκικώς, καί θεϊκώς μή παθόντα Ιησούν, υμνούσιν οι άγγελοι, καί ημείς οι γηγενείς, εις τούς αιώνας άπαντας.

Εν τή σταυρώσει σου Χριστέ, τόν επονείδιστον θάνατον ελών, τόν επικατάρατον, έσωσας ημάς, φθοράς εκλυτρωσάμενος.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Χερουβικώς σε ώ Τριάς, Άγιος, Άγιος, Άγιος υμνώ, τήν μίαν θεότητα, άναρχον απλήν, καί πάσιν ακατάληπτον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τοίς εγκωμίοις σε Αγνή, λαμπρώς γεραίρουσι, πάσαι αι γενεαί τόν Κτίστην γάρ τέτοκας, ώ θαύμα φρικτόν, καί έργον παμμακάριστον!

Δόξα σοι, ο Θεός ήμών, δόξα σοι

Πάντα υπήνεγκας παθείν, υπέρ ενός τού σωθήναί με Χριστέ ύμνώ σου τήν Σταύρωσιν, τούς ήλους, τήν σφαγήν εις τούς αιώνας άπαντας.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Τόν εν φωναίς Αγγελικαίς, εν Ουρανοίς δοξαζόμενον Θεόν, αινέσωμεν άπαντες οι γηγενείς, εις τούς αιώνας άπαντας.

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Ορών σε ηπλωμένον επί Σταυρού, τάς ακτίνας συνέστειλεν ήλιος, πάσα δέ γή, τρόμω εκλονείτο Παμβασιλεύ, εθελουσίως βλέπουσα, πάσχοντα τόν φύσει σε απαθή διό σε ικετεύω, τά πάθη τής ψυχής μου, ως ιατρός Χριστέ θεράπευσον.

Οδούς σωτηριώδεις καταλιπών, τάς εις Άδην φερούσας διώδευσα, σκότος βαθύ, έχων περικύκλω τάς ηδονάς, καί τών παθών τόν όλισθον, καί τήν καταιγίδα τών πειρασμών, διό σε ικετεύω. Τώ σώ Σταυρώ με σώσον, Χριστέ ως μόνος πολυέλεος.

Χειμώνι συνεχόμενος πειρασμών, καί παθών τρικυμίαις ποντούμενος, καί ηδονών, σάλω χειμαζόμενος χαλεπώς, τό τής Νηστείας πέλαγος, έφθασα τό πράον καί γαληνόν, εν ώ με κυβερνήσας, τώ σώ Σταυρώ Οικτίρμον, πρός σωτηρίαν εγκαθόρμισον.

Θεοτοκίον

Συνέλαβες Παρθένε δίχα σποράς, τόν τά σύμπαντα δημιουργήσαντα, Λόγον Θεού, άνευ θελημάτων τών τής σαρκός, άνευ φθοράς δέ τέτοκας, άνευθεν ωδίνων τών μητρικών, διό σε Θεοτόκον, καί γλώσση καί καρδία, ομολογούντες μεγαλύνομεν.

Άλλος

Τήν παρθενίαν σου

Εκών υπέμεινας, σταυρωθήναι Σωτήρ ημών, ίνα παράσχης πάσι ζωήν, τού θανάτου εκλυτρωσάμενος.

Ξύλω νενέκρωμαι, καί Σταυρού ξύλω έζησα, εν ώ ο Χριστός μου προσηλωθείς, τόν εχθρόν μου εθανάτωσε.

Δόξα...

Ως συνυπάρχοντα, τόν Υίόν τώ Γεννήτορι καί Πνεύμα τό άγιον συμπαρόν, ομοφρόνως προσκυνήσωμεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θαύμα παράδοξον, καί εξαίσιον άκουσμα! πώς καί ως μήτηρ τίκτεις Αγνή, καί ουκ έγνως ως παρθένος φθοράν;

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Υμνώ τήν λόγχην σου, ανυμνώ καί τούς ήλους σου τόν σπόγγον τόν κάλαμον τόν Σταυρόν, δι' ών σέσωσμαι, Ιησού ο Θεός.

Ο Ειρμός

Τήν παρθενίαν σου Θεοτόκε αμίαντε, ήν ου κατέφλεξε, τό πύρ τής θεότητος, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Εις τά Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος γ'

Τό ύψος τών αρετών, καταλιπούσα ψυχή μου, επί τό βάθος τής αμαρτίας κατελήλυθας, πονηροίς οδοστάταις εμπεσούσα, τραυμάτων δέ οδωδότων γέμουσα, κείται ερριμμένη άπορος. Διό βόησον Χριστώ τώ Θεώ, τώ διά σέ σταυρωθέντι, καί μώλωπας εκουσίως δεξαμένω. Επιμελήθητί μου Κύριε, καί σώσόν με.

Έτερον Ιδιόμελον

Ήχος πλ. δ'

Τοίς ληστρικοίς λογισμοίς, τραυματισθείς ο δείλαιος, ημίθνητος γέγονα Κύριε. Προφητών δέ ο χορός παρείδεν, ημιθανή κατιδών τυγχάνοντα, καί τέχναις ανθρωπίναις ανιάτρευτον. Διό χαλεπώς οδυνώμενος, εν ταπεινώσει καρδίας κραυγάζω σοι. Χριστέ ο Θεός, επίχεε ως εύσπλαγχνος, επ' εμέ τό μέγα σου έλεος.

Μαρτυρικόν

Μάρτυρες Χριστού οι αήττητοι, οι νικήσαντες τήν πλάνην, τή δυνάμει τού Σταυρού, απελάβετε τήν χάριν τής αιωνίου ζωής, τυράννων απειλάς ουκ επτοήθητε, βασάνοις αικιζόμενοι ηυφραίνεσθε, καί νύν τά αίματα υμών, γέγονεν ιάματα ταίς ψυχαίς ημών, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η Πάναγνος ως είδέ σε, σαρκί κρεμάμενον τώ ξύλω, τήν καρδίαν ετιτρώσκετο καί ωλόλυζε δακρύουσα. Λόγε, πού μου έδυς παμφίλτατε Ιησού, Υιέ μου καί Κύριε; μή λίπης με μόνην, Χριστέ τήν τεκούσάν σε.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος α'

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός 91

Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω, καί ψάλλειν τώ ονόματί σου, Ύψιστε.

Στίχ. Τού αναγγέλλειν τό πρωϊ τό έλεός σου καί τήν αλήθειάν σου καθ εκάστην.

Προφητείας Ησαϊου το Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΜΑ', 4-14)

Ούτω λέγει Κύριος. Εγώ Θεός πρώτος, καί εις τά επερχόμενα εγώ ειμι. Είδον έθνη, καί εφοβήθησαν, τά άκρα τής γής εξέστησαν, ήγγισαν καί ήλθον άμα, κρίνων έκαστος τώ πλησίον, καί τώ αδελφώ βοηθήσαι, καί ερεί, Ίσχυσεν ανήρ τέκτων, καί χαλκεύς τύπτων σφύρα, άμα ελαύνων, τότε μεν ερεί. Σύμβλημα καλόν εστιν, ισχύρωσαν αυτά εν ήλοις, θήσουσι ν αυ' τά, καί ου κινηθήσονται. Σύ δέ Ισραήλ, παίς μου Ιακώβ, όν εξελεξάμην, σπέρμα Αβραάμ, όν ηγάπησα, ού αντελαβόμην απ' άκρων τής γής, καί εκ τών σκοπιών αυτής εκάλεσά σε καί είπόν σοι. Παίς μου εί, εξελεξάμην σε, καί ουκ εγκατέλιπόν σε, μή φοβού, μετά σού γάρ εΙμι, μή πλανώ, εγώ γάρ ειμι ο Θεός σου ο ενισχύσας σε, καί εβοήθησά σοι, καί ησφαλισάμην σε τή δεξιά μου τή δικαία. Ιδού αισχυνθήσονται, καί εντραπήσονται πάντες οι αντικείμενοί σοι, έσονται γάρ ως ουκ όντες, καί απολούνται πάντες οι αντίδικοί σου, ζητήσεις αυτούς, καί ου μή εύρης τούς ανθρώπους, οί παροινήσουσιν εις σέ, έσονται γάρ ώς ουκ όντες, καί ουκ έσονται οι αντιπολεμούντές σε, ότι εγώ ο Θεός ο κρατών τής δεξιάς σου, ο λέγων σοι. Μή φοβού, εγώ βοηθός σου, μή φοβού, Ιακώβ, ολιγοστός Ισραήλ, εγώ εβοήθησά σοι, λέγει ο Θεός, ο λυτρούμενός σε, ο Άγιος τού Ισραήλ.

Προκείμενον Ήχος β' Ψαλμός 92

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Στίχ. Ενεδύσατο Κύριος δύναμιν, καί περιεζώσατο.