ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος γ' Σταυροφανώς Μωϋσής

Οδούς ημίν τής Νηστείας τόν χρόνον, τού επιστρέψαι καί ζήσαι, καί μηδαμώς απολέσθαι, Λόγε Θεού, καταξίωσον πάντας, ευαρεστήσαί σοί καλώς, καί εν θερμή κατανύξει, θεραπεύσαί σε Χριστέ, ώσπερ η Πόρνη η σώφρων καί σεμνή, η ποτέ τώ μύρω, καί ταίς προσχύσεσί τών τών πταίσμάτων λαβούσα τήν θερμών δακρύων, άφεσιν.

Ως o Τυφλός εκ καρδίας σοι κράζω. Υιέ Θεού φώτισόν μου, τούς οφθαλμούς τής καρδίας, ως η πιστή Χαναναία βοώ σοι. Ελέησόν με Οικτίρμον, καί γάρ ψυχήν δαιμονώσαν, κέκτημαι ταίς ηδοναίς, ήν απαλλάξας τού σκότους τών παθών, τό λοιπόν βιώσαι, καθαρώς ποίησον, ίνα δοξάζω σου τήν πολλήν αγαθότητα.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος β' Η θεόκλητος Μάρτυς

Η θεόφωτος χάρις τής εγκρατείας, ημίν σήμερον λάμψασα, φαιδρότερον τού ηλίου, τάς ψυχάς ημών φωταγωγεί, ώσπερ νέφη τά πάθη, τής αμαρτίας εκδιώκουσα, διά τούτο άπαντες, δράμωμεν εμψύχως, αυτήν ασπαζόμενοι, χαίροντες τελούμεν, τό θείον στάδιον αυτής, ής ταίς ευφροσύναις ευωχούμενοι, βοήσωμεν Χριστώ. Αγίασον τούς ταύτην Αγαθέ, εκτελούντας πιστώς.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός πε'

Οδήγησόν με, Κύριε, εν τή οδώ σου, καί πορεύσομαι εν τή αληθεία σου.

Στίχ. Κλίνον, Κύριε, τό ούς σου, καί επάκουσόν μου.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΓ' 12-18)

Άβραμ κατώκησεν εν γή Χαναάν, Λώτ δέ κατώκησεν εν πόλει τών περιχώρων, καί εσκήνωσεν εν Σοδόμοις. Οι δέ άνθρωποι οι εν Σοδόμοις πονηροί καί αμαρτωλοί εναντίον τού Θεού σφόδρα. Ο δέ Θεός είπε τώ Άβραμ, μετά τό διαχωρισθήναι τόν Λώτ απ' αυτού. Ανάβλεψον τοίς οφθαλμοίς σου, καί ίδε από τού τόπου, ού νύν σύ εί, πρός βορράν καί λίβα καί ανατολάς καί θάλασσαν, ότι πάσαν τήν γήν, ήν σύ οράς, σοί δώσω αυτήν, καί τώ σπέρματί σου έως τού αιώνος, καί ποιήσω τό σπέρμα σου ως τήν άμμον τής γής, ει δύναταί τις εξαριθμήσαι τήν άμμον τής γής, καί τό σπέρμα σου εξαριθμηθήσεται, αναστάς, διόδευσον τήν γήν εις τε τό μήκος αυτής καί εις τό πλάτος, ότι σοί δώσω αυτήν, καί τώ σπέρματί σου εις τόν αιώνα. Καί αποσκηνώσας Άβραμ ελθών κατώκησε παρά τήν Δρύν τήν Μαμβρή, ή ήν εν Χεβρώμ, καί ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον τώ Κυρίω.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός πς'

Αγαπά Κύριος τάς πύλας Σιών υπέρ πάντα τά σκηνώματα Ιακώβ.

Στίχ. Οι θεμέλιοι αυτού εν τοίς όρεσι τοίς αγίοις.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΔ', 27 - ΙΕ', 4)

Φόβος Κυρίου πηγή ζωής, ποιεί δέ εκκλίνειν εκ παγίδος θανάτου. Εν πολλώ έθνει, δόξα βασιλέως, εν δέ εκλείψει λαού, συντριβή δυνάστου. Μακρόθυμος ανήρ, πολύς εν φρονήσει. Ο δέ ολιγόψυχος, ισχυρός άφρων. Πραϋθυμος ανήρ, καρδίας ιατρός, σής δέ οστέων, καρδία αισθητική, ο συκοφαντών πένητα, παροξύνει τόν ποιήσαντα αυτόν, ο δέ τιμών αυτόν, ελεεί πτωχόν. Εν κακία αυτού απωσθήσεται ασεβής, ο δέ πεποιθώς επί Κύριον, τή εαυτού Οσιότητι δίκαιος. Εν καρδία αγαθή ανδρός αναπαύσεται σοφία, εν δέ καρδία αφρόνων ου διαγινώσκεται. Δικαιοσύνη υψοί έθνος, ελαττονούσι δέ φυλάς αμαρτίαι. Δεκτός βασιλεί υπηρέτης νοήμων, τή δέ εαυτού ευστροφία αφαιρείται ατιμίαν. Οργή απόλλυσι καί φρονίμους, απόκρισις δέ υποπίπτουσα αποστρέφει θυμόν, λόγος δέ λυπηρός εγείρει οργάς. Γλώσσα σοφών καλά επίσταται, στόμα δέ αφρόνων αναγγέλλει κακά. Εν παντί τόπω οφθαλμοί Κυρίου σκοπεύουσι κακούς τε καί αγαθούς. Ίασις γλώσσης, δένδρον ζωής. Ο δέ συντηρών αυτήν, πλησθήσεται πνεύματος.

Εις τά Απόστιχα, τό Ιδιόμελον

Ήχος βαρύς

Ως ο περιπεσών εις τούς ληστάς, καί τετραυματισμένος, ούτω καγώ περιέπεσον, εξ εμών αμαρτιών, καί τετραυματισμένη, υπάρχει μου η ψυχή, πρός τίνα καταφύγω, τού θεραπευθήναι, ει μή πρός σέ τόν ιατρόν ψυχών τε καί σωμάτων; Επίχεε επ εμέ ο Θεός, τό μέγα σου έλεος.

Έτερον Ιδιόμελον

Ήχος δ'

Αποσφαλέντες εκ παραβάσεως τής πρώην, εν Παραδείσω τρυφής καί απολαύσεως, κατήχθημεν εις ατιμωτάτην ζωήν, τών αρετών γάρ τήν πρέπουσαν επαινετήν διαγωγήν, εκδυθέντες τοίς πταίσμασιν, ως λησταίς περιεπέσομεν, ημιθανείς δέ τυγχάνομεν, εξαμαρτήσαντες τών σωτηρίων σου διδαγμάτων. Αλλά σέ ικετεύομεν, τόν εκ Μαρίας επιφανέντα, καί απαθώς πάθεσι, προσομιλήσαντα Δεσπότην. Κατάδησον ημών, τούς εκ τής αμαρτίας επιγενομένους μώλωπας, καί τόν ανείκαστόν σου οίκτον επίχεον ημίν, τήν σήν θεραπευτικήν επιμέλειαν, ως φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Ο τών αγίων Μαρτύρων, δεξάμενος τήν υπομονήν, καί παρ' ημών δέχου τήν υμνωδίαν Φιλάνθρωπε, δωρούμενος ημίν, ταίς αυτών ικεσίαις τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

ΤΗ ΤPΙΤΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Ζέσει πίστεως δι' εγκρατείας, πάθη φλέξωμεν τής ακρασίας, καί τόν κρυμόν τής αμαρτίας εκφύγωμεν, καί τών δακρύων κρουνοίς κατασβέσωμεν, τήν αιωνίζουσαν φλόγα κραυγάζοντες. Υπεράγαθε, ημάρτομέν σοι, ιλάσθητι καί δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Θεία γέγονας σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε, Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπεράρασα, τόν υπέρ πάντας εμέ χούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβείαις σου, τοίς ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή, τό μέγα έλεος.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος β'

Υπερευλογημένη υπάρχεις

Υπερδεδοξασμένη η χάρις, τής πανσέπτου Νηστείας, δι' αυτής Ηλιού ο Προφήτης ευρίσκει άρμα πύρινον, καί Μωϋσής πλάκας δέχεται. Δανιήλ τεθαυμάστωται. Ελισσαίος νεκρόν ήγειρεν, οι Παίδες τό πύρ κατέσβεσαν, καί πάς τις Θεώ οικείωται. Αυτή εντρυφώντες βοήσωμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Τήν άχραντον

Τήν άμαχον πρεσβείαν σου, κεκτημένος εν δεινοίς, λυτρούμαι τών θλιβόντων με, παρ' ελπίδα θαυμαστώς, ώ Μήτερ Θεού, προφθάνεις γάρ πάντοτε, τοίς αιτούσί σε πιστώς, και λύεις συνεχόμενα, πειρατήρια εχθρών, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι. Δέξαι Δέσποινα βραχέα χαριστήρια, ανθ' ών υπάρχεις μοι εν πάσι βοήθεια.

Ωδή β' Ήχος γ'

Ο Ειρμός

Πρόσεχε γή καί ουρανέ, καί ενωτίζου τά ρήματά μου, λαλήσω γάρ τοίς εν γή, Θεού θαυμάσια.

Αδιαλείπτοις προσευχαίς, καί εγκρατεία καί θεωρία, πτερώσωμεν τάς ψυχάς, πρός θείον έρωτα.

Τής ακρασίας τόν κρυμόν, διεκφυγόντες θαλφθώμεν πάντες, τής εγκρατείας φωτί καί θείω Πνεύματι.

Άλατι θείων αρετών, τήν σηπεδόνα τής αμαρτίας, αποβαλούσα ψυχή, Θεώ κολλήθητι.

Θεοτοκίον

Επανεπαύσατο Χριστός, εν σή τή μόνη ευλογημένη, καί σάρκα τήν εαυτού, εκ σού εφόρεσεν.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος β' Προσέχετε λαοί

Νηστείαν καθαράν, ευχάς δάκρυα, μελέτην τών θείων, καί πάσαν άλλην, αρετήν συμποριζόμενοι, τώ Δεσπότι Θεώ καί νύν προσοίσωμεν.

Η Εύα αλωτή, καρπού γέγονε, ψυχή μου, βλέπε σύ μή δελεάζου, ει προσβάλλει σοι ο όφις ποτέ, συμβουλεύων φαγείν σε, ηδονής τούς καρπούς.

Δόξα...

Τά τρία τής μιάς, μορφής πρόσωπα δοξάζω, Πατέρα, Υιόν καί Πνεύμα, έν τό κράτος τής θεότητος, βασιλείαν απάντων καί λαμπρότητα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο τόκος σου Αγνή, φρικτός πέφυκε, Θεός γάρ υπάρχει ενανθρωπήσας, ο ανάρχως εκ Πατρός γεννηθείς, καί εκ σού επ' εσχάτων πλήν ανδρός κυηθείς.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Αιμόρρουν επαφή, τού κρασπέδου σου, Ιάσω Χριστέ μου, καμέ εν πίστει, τού ελέους σου απτόμενον, υγιή εκ παθών αποκατάστησον.

Ο Ειρμός

Προσέχετε λαοί, τά τεράστια τών έργων, τής θείας μου δυναστείας, καί εν τούτω επιγνώσεσθε, ότι μόνος εγώ ειμι Θεός τού παντός.

Ωδή η'

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως

Εν αποκρύφω ενεδρεύων, καθ' ημέραν ο παμπόνηρος, επιζητεί με συλλαβείν, καί κατάβρωμα ποιήσασθαι, αυτού με τής κακίας, ρύσαι Σωτήρ, ο σώσας τόν, Ιωνάν εκ τού κήτους.

Διά νηστείας καθαιρόμενοι, αρετών όρει προσέλθωμεν, καί άκουσώμεθα τρανώς, τί λαλήσει εν ημίν ο Θεός, λαλήσει γάρ ειρήνην, καί φωτισμόν, καί ίασιν ψυχικών συντριμμάτων.

Αμαρτημάτων αμαυρότητι, καθ' εκάστην εκτυφλούμενος, αδυνατώ κατανοείν, τά θαυμάσιά σου Κύριε, διό μου τής καρδίας τούς οφθαλμούς, διάνοιξον Ιησού φωτοδότα.

Θεοτοκίον

Τών οικτιρμών σου ταίς ρανίσιν, Αειπάρθενε αμόλυντε, τούς μολυσμούς τούς εμπαθείς, τής καρδίας μου απόπλυνον, δακρύων οχετούς μοι, παρεκτικούς, καθάρσεως ψυχικής δωρουμένη.

Ειρμός άλλος

Τόν πάλαι δροσίσαντα

Τό πύρ ου σβεσθήσεται, καί ο σκώληξ φησίν ου τελευτά. Φοβού τήν απείλησιν, ώ ψυχή μου, θεραπεύουσα Χριστόν, ίνα εύρης απόλαυσιν, ένθα πάντων τών ευφραινομένων, εστίν η κατοικία.

Τή καύσει πυρέττουσαν, τήν ψυχήν μου τών επιθυμιών, ανάστησον δέομαι, δι' αφής σου, ως τήν τού Πέτρου πενθεράν, ίνα εύρη δουλεύσαί σοι, ευαρέστως ανθομολογούσα, εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Αϊδιον άναρχον, τόν Πατέρα υμνήσωμεν πιστοί, Υιόν δέ συνάναρχον, καί τό Πνεύμα, συνεκλάμψαν εκ Πατρός, Ομοούσια πρόσωπα, μιάς όντα τής παντοδυνάμου, αρχής καί εξουσίας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μαρία θεόκλητε, ιλαστήριον όντως τών πιστών, εκ σού γάρ η άφεσις, παροχεύεται, τοίς πάσι δαψιλώς, τόν Υιόν σου καί Κύριον, μή ελλίπης ευμενιζομένη υπέρ τών σέ υμνούντων.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τά ώτα διάνοιξον, τής ψυχής μου κωφεύοντα Χριστέ, καί γλώσσάν μου τράνωσον, ως τού πάλαι μογγιλάλου καί κωφού, ίνα ενωτιζόμενος τών φωνών σου, ψάλλω, καί τή γλώττη, αινώ σε εις αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Τόν πάλαι δροσίσαντα, τών Εβραίων τούς Παίδας εν φλογί, καί φλέξαντα Κύριον, τούς Χαλδαίους παραδόξως εν αυτή, ανυμνήσωμεν λέγοντες. Ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Σέ τήν ακατάφλεκτον

Φλόγα τού πυρός τού ασβέστου, κατά νούν κεκτημένοι, θερμοτάτω λογισμώ τής μετανοίας, τώ πυρί νύν προσέλθωμεν, πάθη φλογίζοντες.

Στόματος νηστεύοντος πάλαι, πυρακτούμενος λόγος, εξελθών ζηλωτικώς, κλονεί στοιχεία, τούτον ζήλου ψυχή, καί καλώς πολιτεύθητι.

Βήμα τό φρικτόν εννοούσα, παναθλία ψυχή μου, τάς πορείας σου αεί, πρός θελημάτων αποπλήρωσιν, τού Λυτρωτού διευτρέπιζε.

Θεοτοκίον

Τήν εσκοτισμένην ψυχήν μου, ηδονών αμαυρώσει, φωταγώγησον Αγνή, η φώς τεκούσα, ίνα φόβω καί πίστει, αεί μεγαλύνω σε.

Άλλος

Τήν υπερφυώς σαρκί

Μέλος πάν ημών σαρκός, παραστήσωμεν Χριστώ, όπλα δικαιοσύνης, χείρας φησίν αίροντες Οσίας, χωρίς οργής, καί τών διαλογισμών.

Σύ ποτέ τοίς μαθηταίς, εν τώ πλοίω επιστάς, κατέπαυσας Χριστέ μου, μαινομένην θάλασσαν, καμού τάς τρικυμίας, κόπασον τών λογισμών.

Δόξα...

Μίαν φύσιν προσκυνώ, τρία πρόσωπα υμνώ ένα Θεόν τών όλων τόν Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα τό άγιον, τήν αϊδιον αρχήν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η Αγνή παιδοποιείς, η Παρθένος γαλουχείς, πώς ενταυτώ τά δύο, παρθενεύεις τίκτουσα; Θεός εστιν ο δράσας, μή εκζήτει μοι τό, Πώς.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Εκ ληστείας με παθών, μιανθέντα τήν ψυχήν, θεράπευσον Χριστέ μου, χέων σου τό έλεος, ως τόν περιπεσόντα, υπό χείρας τών ληστών.

Ο Ειρμός

Τήν υπερφυώς σαρκί, συλλαβούσαν εν γαστρί, τόν εκ Πατρός αχρόνως, προεκλάμψαντα Λόγον, εν ύμνοις ασιγήτοις, μεγαλύνωμεν πιστοί.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος βαρύς

Τήν τετραυματισμένην μου ψυχήν, καί τεταπεινωμένην, επίσκεψαι Κύριε, ιατρέ τών νοσούντων, καί τών απηλπισμένων λιμήν αχείμαστε, σύ γάρ εί ο ελθών Λυτρωτής τού Κόσμου, εγείραι εκ φθοράς τόν παραπεσόντα, καμέ προσπίπτοντα ανάστησον, διά τό μέγα σου έλεος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Εν μέσω τού σταδίου τών παρανόμων, αγαλλόμενοι ανεβόων, οι Αθλοφόροι. Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Υμνούμέν σε πανάχραντε Θεοτόκε, καί δοξάζομεν, όν εκύησας Θεόν Λόγον, κράζοντες. Δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος γ'

Αντιλήπτωρ ημών ο Θεός Ιακώβ, καί υπερασπιστής εστιν, εν ημέρα θλίψεως.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός πζ'

Πτωχός εγώ ειμι, καί εν κόποις εκ νεότητός μου.

Στίχ. Κύριε ο Θεός τής σωτηρίας μου, ημέρας εκέκραξα.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Μ', 18-31)

Τάδε λέγει Κύριος. Τίνι ωμοιώσατε τόν Κύριον, καί τίνι oμοιώματι ωμοιώσατε αυτόν, μη εικόνα εποίησε τέκτων, ή χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον, περιεχρύσωσεν αυτόν, ομοίωμα κατεσκεύασεν αυτόν; Ξύλον γάρ άσηπτον εκλέγεται τέκτων, καί σοφώς ζητεί, πώς στήσει εικόνα αυτώ, καί ίνα μή σαλεύηται, ου γνώσεσθε; ουκ ακούσεσθε; ουκ ανηγγέλη εξ αρχής υμίν, ουκ έγνωτε τά θεμέλια τής γής; Ο κατέχων τόν γύρον τής γής, καί οι κατοικούντες εν αυτή, ως ακρίδες, ο στήσας ως καμάραν τόν ουρανόν, καί διατείνας ως σκηνήν κατοικείν, ο διδούς άρχοντας ως ουδέν άρχειν, τήν δέ γήν ως ουδέν εποίησεν, ου γάρ μή φυτεύσωσιν, ουδέ μή σπείρωσιν, ουδέ μή ριζωθή εις τήν γήν η ρίζα αυτών. Έπνευσεν επ' αυτούς, καί εξηράνθησαν, καί καταιγίς ως φρύγανα λήψεται αυτούς. Νύν ούν τίνι με ωμοιώσατε, καί υψωθήσομαι; Είπεν ο Άγιος. Αναβλέψατε εις τό ύψος τούς οφθαλμούς υμών, καί ίδετε τίς κατέδειξε ταύτα πάντα, ο εκφέρων κατ' αριθμόν τόν κόσμον αυτού, πάντας επ' ονόματι καλέσει από πολλής δόξης, καί εν κράτει ισχύος αυτού ουδέν σε έλαθε. Μή γάρ είπης Ιακώβ, καί τί ελάλησας Ισραήλ; Απεκρύβη η οδός μου από τού Θεού, καί ο Θεός μου τήν κρίσιν μου αφείλε, καί απέστη. Καί νύν ουκ έγνως, ει μή ήκουσας. Θεός αιώνιος, Θεός ο κατασκευάσας τά άκρα τής γής, ου πεινάσει, ουδέ κοπιάσει, ουδέ εστι εξεύρεσις ής φρονήσεως αυτού, διδούς τοίς πεινώσιν ισχύν, καί τοίς μή όδυνωμένοις λύπην. Πεινάσουσι γάρ νεώτεροι, καί κοπιάσουσι νεανίσκοι, καί εκλεκτοί ανίσχυες έσονται, οι δέ υπομένοντες τόν Θεόν, αλαλάξουσιν Ισχύν.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός πη'

Εξομολογήσονται οι Ουρανοί τά θαυμάσιά σου.

Στίχ. Τά ελέη σου, Κύριε, εις τόν αιώνα άσομαι.