ΤΗ ΑΥΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος γ' Μεγάλη τού Σταυρού σου

Μεγίστους εν καιρώ, πιστοί επιδειξώμεθα, τής εγκρατείας πόνους, όπως μεγίστης δόξης επιτύχωμεν ελέει, τού μεγάλου Θεού καί Βασιλέως, απολυτρούμενοι, τής φλογός τής γεέννης.

Τόν χρόνον τής Νηστείας, νύν υπερμεσάσαντες, αρχήν ενθέου δόξης, σαφώς επιδειξώμεθα, καί εις τέλος εναρέτου πολιτείας, φθάσαι θερμώς σπεύσωμεν, όπως ληψώμεθα, τήν τρυφήν τήν αγήρω.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος βαρύς

Καταφρονήσαντες πάντων

Υπερμεσάσαντες ταύτην, τήν ιεράν τής Νηστείας περίοδον, πρός τό μέλλον εν χαρά, διευθυδρομήσωμεν, ευποιϊας ελαίω, τάς ψυχάς αλειφόμενοι, όπως αξιωθώμεν Χριστού τού Θεού ημών, καί τά θεία Παθήματα, προσκυνήσαι, προφθάσαι, καί τήν φρικτήν καί αγίαν Ανάστασιν.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Θεοτοκίον

Δόξα... Καί νυν...

Προκείμενον Ήχος πλ. δ'

Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου από τού παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου, πρόσχες τή ψυχή μου, καί λύτρωσαι αυτήν.

Στίχ. Η σωτηρία σου, ο Θεός, αντιλάβοιτό μου.

Στίχ. Ιδέτωσαν πτωχοί, καί ευφρανθήτωσαν.

Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος βαρύς

Ο τόν αμπελώνα φυτεύσας, καί τούς εργάτας καλέσας, εγγύς υπάρχει Σωτήρ, δεύτε οι τής Νηστείας αγωνισταί, μισθόν απολαύσωμεν, ότι πλούσιος υπάρχει, ο δοτήρ καί ελεήμων, μικρόν εργασάμενοι, κομισώμεθα, τό τής ψυχής έλεος.

Έτερον Ιδιόμελον Ποίημα Στεφάνου

Ήχος πλ. β'

Λησταίς λογισμοίς, περιπεσών ο Αδάμ, εκλάπη τόν νούν, τραυματισθείς τήν ψυχήν, καί έκειτο γυμνός αντιλήψεως, ούτε Ιερεύς ο πρό τού νόμου προσέσχεν αυτώ, ούτε Λευϊτης μετά νόμον επείδεν αυτόν, ειμή σύ ο παραγενόμενος Θεός, ουκ εκ Σαμαρείας, αλλ' εκ τής Θεοτόκου, Κύριε δόξα σοι.

Μαρτυρικόν

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, ουκ ηρνήσαντό σε, ουκ απέστησαν από τών εντολών σου, ταίς αυτών πρεσβείαις ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αρχαγγελικώς ανυμνήσωμεν πιστοί, τήν ουράνιον Παστάδα, καί πύλην σφραγισθείσαν αληθώς. Χαίρε δι' ής ανεβλάστησεν ημίν, ο Σωτήρ τών απάντων, Χριστός ο ζωοδότης καί Θεός, κατάβαλε Δέσποινα τούς αθέους τυράννους εχθρούς ημών, τή χειρί σου Άχραντε, η ελπίς Χριστιανών.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Ε ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Ο ωραιότατος, καιρός εφέστηκεν, η αξιέπαινος, ημέρα έλαμψε, τής εγκρατείας αδελφοί, σπουδάσωμεν καθαρθήναι, όπως εποφθείημεν, καθαροί τώ Ποιήσαντι, καί τής ωραιότητος, τής αυτού επιτύχωμεν, πρεσβείαις τής αυτόν κυησάσης, μόνης αγνής Θεομήτορος.

Θεοτοκίον Αυτόμελον

Τήν ωραιότητα, τής παρθενίας σου, καί τό υπέρλαμπρον, τό τής αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι Θεοτόκε. Ποίόν σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον, τί δέ ονομάσω σε; απορώ καί εξίσταμαι, διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος βαρύς

Κύριε ημείς εσμέν

Κύριε οδούς ημίν προφθάσαι, τήν σήμερον ημέραν, Εβδομάδα αγίαν, προλάμπουσαν φαιδρώς, τής Λαζάρου εκ νεκρών εγέρσεως φρικτής, αξίωσον τούς δούλους σου, τώ φόβω σου πορεύεσθαι, τό στάδιον τής Νηστείας, άπαν διανύοντας.

Θεοτοκίον

Τιμιωτέρα τών ενδόξων Χερουβίμ, υπάρχεις Παναγία Παρθένε, εκείνα γάρ τήν θείαν μή φέροντα δύναμιν, πτέρυξι κατακεκαλυμμένω προσώπω, τήν λειτουργίαν επιτελούσιν, αυτή δέ σεσαρκωμένον τόν Λόγον, αυτόπτως ορώσα φέρεις, όν απαύστως ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ωδή α' Ήχος γ'

Ο τά ύδατα

Τάς ημών διανοίας, θείω αρότρω νεώσαντες, τής ενθέου Nηστείας, αρετών άσταχυν καρποφορήσωμεν, όπως μή πεινάσωμεν εις τόν αιώνα τρυφώντες, τρυφήν τήν αδάπανον, επαγαλλόμενοι.

Πολυχρόνια πάθη, ένδοθεν φέρω σκοτίζοντα, την αθλίαν ψυχήν μου, πρός τήν σήν άχρονε, Λόγε ανάρχου Πατρός, δύναμιν αήττητον, συντετριμμένη καρδία, προσπίπτω καί δέομαι. Οίκτειρον σώσόν με.

Η καλλίστη νηστεία, τρέφει καρδίας, πιαίνουσα λογισμούς θεαρέστους, καί παθών άβυσσον αποξηραίνουσα, όμβροις κατανύξεως, αποκαθαίρει τούς πίστει, αίνεσιν προσάγοντας, τώ Παντοκράτορι.

Θεοτοκίον

Πολυώνυμε Κόρη, χαίροις αγία Παρθένε, Θεοκυήτορ Μαρία, τών πιστών καύχημα, κατάρας λύτρωσις, κλίμαξ επουράνιε, ακατανόητον θαύμα, βάτε ακατάφλεκτε, γή αγεώργητε.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος βαρύς Άσωμεν τώ Κυρίω

Τό ζωηφόρον Ξύλον, προσκυνήσαντες, εντεύθεν ίωμεν, δι' οδού τής νηστείας, πρός τό Πάθος τού Χριστού, αγαλλόμενοι.

Χριστώ ακολουθούντες, αρνησώμεθα Κόσμον, καί άρωμεν τόν Σταυρόν επί ώμων, συμμορφούμενοι αυτού, τοίς θείοις Πάθεσι.

Δόξα...

Τήν εν τρισί προσώποις, υπερούσιον μίαν θεότητα, ανυμνήσωμεν πάντες, τόν Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα άγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όν ακατανοήτως, απεκύησας, φθοράν μή γνούσα Αγνή, Ιησούν τόν Σωτήρα, εξιλέωσαι καί νύν, υπερ τών δούλων σου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Όταν έλθης εν δόξη, μετά τών Αγγέλων, κρίναι τά σύμπαντα, καλήν απολογίαν, αποδούναί σοι Χριστέ, ημάς καταξίωσον.

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ βυθίσαντι, πάσαν τήν δύναμιν, Φαραώ εν θαλάσση, επινίκιον ωδήν, ότι δεδόξασται.

Ωδή η'

Βαβυλωνία κάμινος

Ταίς βλαβεραίς τού όφεως, πλάναις εξελκόμενος, καί δελεαζόμενος τόν νούν, καθ' ημέραν τώ άλγει μου, προστίθω Σώτερ άλγος, διό κραυγάζω σοι, Ιατρέ τών νοσούντων, επίστρεψον σώσόν με.

Νενηστευκώς ανέστησε, παίδα Σωμανίτιδος πάλαι, δυναμούμενος σοφώς, Ελισσαίος τώ πνεύματι, ημείς δέ νεκρωθέντες, ταίς ηδοναίς τών παθών, ζωηφόρω Νηστεία, πιστοί αναζησώμεθα.

Τούς Νινευϊτας έσωσας, Κύριε φιλάνθρωπε πάλαι, μεταγνόντας εν κλαυθμώ, καί νηστεία, ως εύσπλαγχνος, ημάς δέ τώ ελέει τώ σώ οικτείρησον, απορούντας δι' έργων, εξομολογείσθαί σοι.

Θεοτοκίον

Η μετά τόκον άφθορος, μείνασα πανάμωμε, λύτρωσαι δεόμεθα Αγνή, καταφθοράς τούς δούλους σου, πιστώς τούς μελωδούντας εν ομονοία ψυχής. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Ειρμός άλλος

Τόν φοβερόν τοίς Χερουβίμ

Τής εγκρατείας σύν Θεώ, τήν νύσσαν έχοντες πιστοί, τό λοιπόν νεανικώς διαδράμωμεν άγιον στάδιον, καί στεφηφορήσωμεν.

Τήν ακαρπίαν καθορών, τής πολυνόσου μου ψυχής, έτι έμμεινον Χριστέ, καί μή εκκόψης με, ως τήν συκήν εκείνην, τήν επικατάρατον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Μοναρχικώτατε Τριάς, και τρισυπόστατε Μονάς, Πάτερ, Υιέ καί τό Πνεύμα, εκ παντοίων ρύσαι, πειρασμών καί κινδύνων, τούς σέ αναμέλποντας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε τό όρος τού Θεού, χαίρε αείφωτε λαμπάς, χαίρε νέε ουρανέ, χαίρε νούς αστράπτων, χαίρε ναέ Κυρίου, χαίρε Πανύμνητε.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τόν φοβερόν σου ετασμόν, κατανοούμενος Χριστέ, φρίττω τρέμω καί βοώ, ο αμέτρητον έχων, τό μέγα έλεος, σώσόν με τόν δείλαιον.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν ύριον

Ο Ειρμός

Τόν φοβερόν τοίς Χερουβίμ, καί θαυμαστόν τοίς Σεραφίμ, καί τού Κόσμου ποι ητήν, Ιερείς καί δούλοι, καί πνεύματα Δικαίων, υμνείτε τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Καινόν τό θαύμα

Κρατήρα θείον, πλήσασα νυνί, κατανύξεως, η τής Νηστείας χάρις, σαφώς συγκαλείται άπαντας, πιστούς εκβοώσα. Μετ' ευφροσύνης δεύτε απολαύσατε, τήν μέθην παθών αποβαλόντες, ίνα μελλούσης, αξιωθείητε παρακλήσεως.

Εγγύς η κρίσις, πρόσεχε ψυχή, συνειδήσεως επιμελού, καί πράττε καλώς, καί σέ ακατάκριτον, αεί συντηρούσα, ει εαυτούς δέ ώδε διεκρίναμεν, ουδόλως εκεί κατακριθώμεν, άνευ μαρτύρων, ένθα υπεύθυνοι κατακρίνονται.

Αρχαί Δυνάμεις, θρόνοι Σεραφίμ, Κυριότητες καί Εξουσίαι καί Χερουβίμ, Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θεόν δυσωπείτε, τών Νηστειών τόν χρόνον διανύσαι ημάς, τό τούτου ευάρεστον ποιούντας, ίνα ως δούλοι, ευαρεστήσαντες δόξης τύχωμεν.

Θεοτοκίον

Μετά Μαρτύρων, μετά Προφητών, τήν Τεκούσάν σε, μετά οσίων πάντων Χριστέ, δυσωπούσαν πρόσδεξαι αεί, υπέρ δούλων τών παροργισάντων σε, τόν μόνον φιλάνθρωπον Δεσπότην, όν επουράνιαι Τάξεις τρέμουσι.

Ειρμός άλλος

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα

Τόν γαληνόν τής Νηστείας, εν τή τού Πνεύματος αύρα υπερπεράσαντες πλούν, πρός τόν λιμένα, τών Παθημάτων Χριστού, καταντήσαι επευξώμεθα.

Τήν Χαναναίαν ζηλώσας, Ελέησόν με βοώ σοι, Υιέ Δαυϊδ ο Θεός, καί ίασαί μου, τήν ασθενούσαν ψυχήν, ως εκείνης τό θυγάτριον.

Δόξα...

Τήν τής θεότητος φύσιν, ενιζομένην Μονάδα, καί χαρακτήρσι τρισί, τρισσευομένην, Πατέρα, καί τόν Υιόν, καί τό Πνεύμα ανυμνήσωμεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η εν γαστρί συλλαβουσα, τόν απερίληπτον Λόγον, καί τούτον άνευ σποράς, σαρκί τεκούσα, ικέτευε εκτενώς, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Ο δικαιώσας Τελώνην, ιλάσθητί μοι βοώντα, καμοί τώ αμαρτωλώ, ίλεως έσο, ο τών απάντων Κριτής, συγχωρών μου τά εγκλήματα.

Ο Ειρμός

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα, καί κατά φύσιν Παρθένον, τήν μόνην εν γυναιξίν ευλογημένην, άσμασιν οι πιστοί, καταχρέως μεγαλύνωμεν.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ'

Τώ τοίς λησταίς περιπεσόντι, ωμοιώθην εγώ Δέσποτα τών απάντων, τοίς πταίσμασί μου περιπεσών, καί υπ' αυτών ανηλεώς κατετρώθην, αλλά μή εγκαταλίπης με ανιάτρευτον, ο ουκ εκ Σαμαρείας, αλλ' εκ τής αχράντου Παρθένου παραγενόμενος, Ιησού τό σωτήριον όνομα, ελέησόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; Χερουβίμ; ότι υμίν επανεπαύσατο Χριστός, Σεραφίμ; ότι απαύστως εδοξάσατε αυτόν, Αγγέλους; τό γάρ σώμα απεστράφητε, Δυνάμεις; ενεργείτε εν τοίς θαύμασι. Πολλά υμών τά ονόματα, καί μείζονα τά χαρίσματα, πρεσβεύσατε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε, Κεχαριτωμένη Μήτερ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν. Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος γ'

Ότι αι ανομίαι ημών αντέστησαν ημίν, ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν, σύ γάρ εί Πατήρ ημών, καί εκτός σου άλλον ου γινώσκομεν.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. δ' Ψαλμός πγ'

Τά θυσιαστήριά σου Κύριε τών δυνάμεων, ο Βασιλεύς μου καί ο Θεός μου.

Στίχ. Ως αγαπητά τά σκηνώματά σου, Κύριε τών δυνάμεων!

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΛΖ', 33 - ΛΗ', 6)

Τάδε λέγει Κύριος επί Βασιλέα Ασσυρίων. Ου μή εισέλθη εις τήν πόλιν ταύτην, ουδέ μή βάλη επ' αυτήν βέλος, ουδέ μή επιβάλη επ' αυτήν θυρεόν, ουδέ μή κυκλώση επ' αυτήν χάρακα, αλλά τή Οδώ, ή ήλθεν, εν αυτή αποστραφήσεται, καί εις τήν πόλιν ταύτην ου μή εισέλθη. Τάδε λέγει Κύριος. Υπερασπιώ υπέρ τής πόλεως ταύτης τού σώσαί αυτήν δι' εμέ, καί διά Δαυϊδ τόν παίδά μου. Καί εξήλθεν Άγγελος Κυρίου, καί ανείλεν εκ τής παρεμβολής τών Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας, καί αναστάντες τό πρωϊ, εύρον πάντα τά σώματα νεκρά. Καί απήλθεν αποστραφείς Σεναχηρείμ, βασιλεύς Ασσυρίων, καί ώκησεν εν Νινευϊ. Καί εν τώ αυτόν προσκυνείν εν τώ οίκω Νασαράχ Θεού αυτού, πάτραρχον αυτού, Αδραμέλεχ καί Σαρασάρ οι υιοί αυτού επάταξαν αυτόν μαχαίραις, αυτοί δέ διεσώθησαν εις Αρμενίαν, καί εβασίλευσεν Ασορδάν ο υιός αυτού, αντ' αυτού. Εγένετο δέ εν τώ καιρώ εκείνω, εμαλακίσθη Εζεκίας έως θανάτου, καί ήλθε πρός αυτόν Ησαϊας υιός Αμώς, ο Προφήτης, καί είπε πρός αυτόν. Τάδε λέγει Κύριος. Τάξαι περί τού οίκου σου, αποθνήσκεις γάρ σύ, καί ου ζήση. Καί απέστρεψεν Εζεκίας τό πρόσωπον αυτού πρός τόν τοίχον, καί προσηύξατο πρός Κύριον, λέγων. Μνήσθητι, Κύριε, ως επορεύθην ενώπιόν σου μετά αληθείας, εν καρδία αληθινή, καί τά αρεστά ενώπιόν σου εποίησα. Καί έκλαυσεν Εζεκίας κλαυθμώ μεγάλω. Καί εγένετο λόγος Κυρίου πρός Ησαϊαν, λέγων. Πορεύθητι, καί είπον Εζεκία. Τάδε λέγει Κύριος ο Θεός Δαυϊδ τού πατρός σου. Ήκουσα τής προσευχής σου, καί είδον τά δάκρυά σου, καί ιδού προστίθημι πρός τόν χρόνον σου δεκαπέντε έτη, καί εκ χείρός βασιλέως Ασσυρίων ρύσομαί σε, καί τήν πόλίν ταύτην, καί υπερασπιώ υπέρ τής πόλεως ταύτης.

Προκείμενον Ήχος πλ. δ' Ψαλμός πδ'

Δείξον ημίν, Κύρίε, τό έλεός σου.

Στίχ. Ευδόκησας, Κύριε, τήν γήν σου.