ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Τόν αειμακάριστον, αξιωθέντες ασπάσασθαι, οι πιστοί Σταυρόν Κύριε, δι' ού ημάς έσωσας, ανυμνολογούμεν, τήν σήν ευσπλαγχνίαν, καί δυσωπούμεν εκτενώς, πάσι παράσχου τήν αγαλλίασιν, Σωτήρ τού σωτηρίου σου, εν μετανοία διδούς ημίν, κατιδείν σου τήν Έγερσιν, καί τά Πάθη τά τίμια.

Νέκρωσιν υπέμεινας, επί Σταυρού εκτεινόμενος, ο νεκρώσας τόν θάνατον, νεκρούς αναστήσας δέ, ζωηφόρω λόγω, όθεν δυσωπώ σε. Τήν νεκρωθείσάν μου ψυχήν, τή αμαρτία ζώωσον Κύριε, παρέχων μοι κατάνυξιν, καί τών κακών απολύτρωσιν, εν ημέραις αγίαις σου, τής Νηστείας φιλάνθρωπε.

Έτερον Προσόμοιον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος δ' Τόν νοερόν αδάμαντα

Τόν σόν Σταυρόν τόν άγιον, αξιωθέντες εν χαρά, κατιδείν καί προσπτύξασθαι, αιτούμέν σε ο Θεός ο Σωτήρ ημών, ίνα καί αυτά τά άχραντα, προφθάσωμεν Πάθη σου, τή νηστεία νευρούμενοι, προσκυνούντες υμνούντες τήν Σταύρωσιν, τήν λόγχην, τόν σπόγγον τόν κάλαμον, δι' ών ημάς απαθανατίσας, εις τήν αρχαίαν πάλιν τρυφής ζωήν επανήγαγες, ως φιλάνθρωπος, διό σε ευχαρίστως νύν δοξάζομεν.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός οε'

Εύξασθε, καί απόδοτε Κυρίω τώ Θεώ ημών.

Στίχ. Γνωστός εν τή Ιουδαία ο Θεός.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ι', 32 - ΙΑ' 9)

Αύται αι φυλαί υιών Νώε, κατά γενέσεις αυτών, κατά έθνη αυτών. Από τούτων διεσπάρησαν νήσοι τών εθνών επί τής γής, μετά τόν κατακλυσμόν. Καί ήν πάσα η γή χείλος έν, καί φωνή μία πάσι Καί εγένετο εν τώ κινήσαι αυτούς από ανατολών, εύρον πεδίον εν γή Σεναάρ, καί κατώ κησαν εκεί. Καί είπεν έκαστος τώ πλησίον αυτού. Δεύτε πλινθεύσωμεν πλίνθους, καί οπτήσωμεν αυτάς πυρί. Καί εγένετο αυτοίς η πλίνθος εις λίθον, καί άσφαλτος αυτοίς ήν ο πηλός. Καί είπον. Δεύτε οικοδομήσωμεν εαυτοίς πόλιν καίπύργον, ού η κεφαλή έσται έως τού ουρανού, καί ποιήσωμεν εαυτοίς όνομα πρό τού διασπαρήναι ημάς επί προσώπου πάσης τής γής. Καί κατέβη Κύριος ο Θεός ιδείν τήν πόλιν καί τόν πύργον, όν ω κοδόμησαν οι υιοί τών ανθρώπων. Καί είπε Κύριος. Ιδού γένος έν, καί χείλος έν πάντων, καί τούτο ήρξαντο ποιήσαι, καί νύν ουκ εκλείψει απ' αυτών πάντα, όσα άν επιθώνται ποιείν. Δεύτε καί καταβάντες συγχέωμεν αυτών εκεί τήν γλώσσαν, ίνα μή ακούσωσιν έκαστος τής φωνής τού πλησίον. Καί διέσπειρεν αυτούς Κύριος ο Θεός εκείθεν επί πρόσωπον πάσης τής γής, καί επαύσαντο οικοδομούντες τήν πόλιν καί τόν πύργον. Διά τούτο εκλήθη τό όνομα αυτής, Σύγχυσις, ότι εκεί συνέχεε Κύριος ο Θεός τά χείλη πάσης τής γής, καί εκείθεν διέσπειρεν αυτούς Κύριος ο Θεός επί πρόσωπον πάσης τής γής.

Προκείμενον Ήχος βαρύς Ψαλμός ος'

Φωνή μου πρός Κύριον εκέκραξα.

Στίχ. Εν ημέρα θλίψεώς μου τόν Θεόν εξεζήτησα.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΓ', 19 - ΙΔ', 6)

Επιθυμίαι ευσεβών ηδύνουσι ψυχήν, έργα δέ ασεβών, μακράν από γνώσεως, ο συμπορευόμενος σοφοίς, σοφός έσται. Ο δέ συμπορευόμενος άφροσι, γνωσθήσεται. Αμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά, τούς δέ δικαίους καταλήψεται αγαθά. Αγαθός ανήρ, κληρονομήσει υιούς υιών, θησαυρίζεται δέ δικαίοις πλούτος ασεβών. Δίκαιοι ποι ήσουσιν εν πλούτω έτη πολλά, άδικοι δέ απολούνται συντόμως, ος φείδεται τής εαυτού βακτηρίας, μισεί τόν εαυτού υιόν. Ο δέ αγαπών παιδεύει επιμελώς. Δίκαιος εσθίων, εμπλήσει ψυχήν αυτού, ψυχαί δέ ασεβών ενδεείς. Σοφαί γυναίκες ω κοδόμησαν οίκους, η δέ άφρων κατέσκαψε ταίς χερσίν αυτής, ο πορευόμενος ορθώς, φοβείται τόν Κύριον. Ο δέ σκολιάζων ταίς οδοίς αυτού, ατιμασθήσεται. Εκ στόματος αφρόνων, βακτηρία ύβρεως, χείλη δέ σοφών, φυλάσσει αυτούς. Ού μή εισι βόες, φάτναι καθαραί, ού δέ πολλά γεννήματα, φανερά βοός ισχύς. Μάρτυς πιστός ου ψεύδεται, εκκαίει δέ ψευδή μάρτυς άδικος. Ζητήσεις σοφίαν παρά κακοίς, καί ουχ ευρήσεις, αίσθησις δέ παρά φρονίμοις, ευχερής.

Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος πλ. β'

Παρά Κυρίου, τού ταπεινώσαντος εαυτόν, μέχρι τού διά σταυρού θανάτου, διά σέ μαθούσα ψυχή μου, τήν εξ επάρσεως ταπείνωσιν, καί τήν εκ ταπεινώσεως ύψωσιν, επ' αρεταίς μή επαίρου, μηδέ σαυτήν δικαίαν υποπτεύσασα, τόν πλησίον κατάκρινε, ως ο μεγάλαυχος Φαρισαίος, αλλ' εν φρονήματι καταβεβλημένω, τών σών αμαρτημάτων μνημονεύουσα μόνον, ως ο Τελώνης βόησον. Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ, καί σώσόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, ουκ η ρνήσαντό σε, ουκ απέστησαν από τών εντολών σου, ταίς αυτών πρεσβείαις ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Η πάναγνος ως είδέ σε, επί Σταυρού κρεμάμενον, ανεβόα. Τί τό ξένον ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου; πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος ζωής χορηγέ;

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τής εγκρατείας τόν καιρόν αγιάζων, ο πανσεβάσμιος Σταυρός καθοράται, όν προσκυνούντες σήμερον βοήσωμεν. Δέσποτα φιλάνθρωπε, τή αυτού συμμαχία, δίδου διελθείν ημάς, τό λοιπόν τής Νηστείας, εν κατανύξει καί τά ζωηρά, βλέψαι σου Πάθη, δι' ών ελυτρώθημεν.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε Χριστέ τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ηλάλαζεν. Οίμοι ποθεινότατε Ιησού! ανεβόα, πώς ο δοξαζόμενος, ως Θεός υπ' Αγγέλων, υπό ανόμων νύν βροτών Υιέ, θέλων σταυρούσαι; Υμνώ σε Μακρόθυμε.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τό φώς τών ψυχών ημών, νύν καθορώντες Χριστέ, Σταυρόν σου τόν άχραντον, καί προσκυνούντες χαρά, φαιδρώς εκβοήσωμεν. Δόξα σοι ο εν τούτω, υψωθήναι θελήσας, δόξα σοι ο φωτίσας, δι' αυτού πάσαν Κτίσιν, εν ώ σε ακαταπαύστως, ύμνοις δοξάζομεν.

Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε υψούμενον, ως εθεάσατο, η άνυμφος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς θρηνούσα εφθέγγετο. Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο Υιέ μου θαύμα; πώς η ζωή τών όλων ομιλείς τώ θανάτω; ζωώσαι τούς τεθνεώτας, θέλων ως εύσπλαγχνος.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην

Τόν τού Κυρίου προσελθόντες σήμερον, Σταυρόν νοϊ καθαρώ, καί ευσεβεί γνώμη, δεύτε προσκυνήσωμεν, πρόκειται γάρ δωρούμενος, τοίς αυτόν προσκυνούσιν, αγιασμόν τε σωτήριον, έλλαμψιν καί δόξαν καί έλεος.

Ο ζωοδώρητος Σταυρός προκείμενος, καί καθορώμενος, φωτοειδή αίγλην, αποπέμπει χάριτος, προσέλθωμεν καί λάβωμεν, φωτισμόν ευφροσύνης, καί σωτηρίαν καί άφεσιν αίνεσιν Κυρίω προσάγοντες.

Πρόκειται ξένον τοίς Ορώσι θέαμα, Σταυρός ο τίμιος, καί ως πηγή βρύει, ψυχικά χαρίσματα, καί παύει αμαρτήματα, καί νοσήματα, λύει, καί τά φρονήματα ρώννυσι, τών ειλικρινώς προσιόντων αυτώ.

Ράβδος ετύπου τού Σταυρού τό τρόπαιον, θάλασσαν τέμνουσα, δι' ού ημείς πίστει, αποντίστως πλέομεν, τού βίου ύδωρ άστατον, καί τά ρεύματα πάντα, τής αμαρτίας εκφεύγομεν, καί θείας γαλήνης πληρούμεθα.

Σταυροθεοτοκίον

Ότε σε Τέκνον απορρήτως έτεκον, ωδίνας έφυγον, καί πώς νυνί όλη, οδυνών πεπλήρωμαι; Ορώ γάρ σε κρεμάμενον, ως κακούργον τώ ξύλω, τόν γήν ασχέτως κρεμάσαντα, έλεγεν η Πάναγνος κλαίουσα.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας καταρχάς

Σταυρός απάντων τών καλών, παρεκτικός καθοράται, προσκυνούμενος, καί πάσα η Κτίσις, εορτάζει εν χαρά, φωτιζομένη χάριτι, τού εν αυτώ βουλήσει, ανυψωθέντος Θεού ημών.

Καταυγαζόμενοι φωτί, τών τού Σταυρού λαμπηδόνων, μεσασμώ τής ιεράς εγκρατείας, σκοτασμόν αμαρτιών, εκφύγωμεν καί κράξωμεν. Ο φωτισμός τών όλων, εύσπλαγχνε Κύριε δόξα σοι.

Υμνολογούμέν σε Σταυρέ, καί προσπτυσσόμεθα πίστει, εξαιτούμενοι τή σή δυναστεία, εξελού ημάς εχθρού, παγίδων καί κυβέρνησον, πάντας ημάς πρός όρμον, τής σωτηρίας τιμώντάς σε.

Σταυροθεοτοκίον

Νενεκρωμένην τήν ζωήν, επί Σταυρού θεωρούσα, καί μή φέρουσα τών σπλάγχνων τόν πόνον, εδονείτο ή σεμνή, Παρθένος ανακράζουσα. Οίμοι Υιέ μου, τί σοι, δήμος ανόμων απέδωκεν!

Κάθισμα

Ήχος πλ. β'

Μόνον επάγη τό ξύλον Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθη τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο Άδης, απέλυσε τρόμω, έδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε, καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού. Ελέησον ημάς.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Σήμερον τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί Ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς

Η κραταιά, σκέπη τε καί επανόρθωσις, τών ανθρώπων, τό ακαταμάχητον, όπλον τής πίστεως ο Σταυρός, ο σωτηριώδης, ιδού οράται προκείμενος, καί πάντων τάς καρδίας, τών πιστώς προσιόντων, αγιάζει φωτίζει εν χάριτι.

Τώ μεσασμώ, τής εγκρατείας προκείμενος, εν τώ μέσω, πάντων υπεράγαθε, Σταυρός ο τίμιος μέσον γής, εν ώ ανυψώθης, εθελουσίως φιλάνθρωπε τόν Κόσμον αγιάζει, τή αυτού προσκυνήσει, καί διώκει δαιμόνων τάς φάλαγγας.

Ο Ουρανός, καί πάσα γή συνευφραίνεται, Αθλοφόροι, Μάρτυρες, Απόστολοι, ψυχαί Δικαίων περιχαρώς, νύν αγαλλιώνται, τό πάντας σώζον Θεώμενοι, προκείμενον εν μέσω, ζωοδώρητον Ξύλον, καί πιστούς αγιάζον εν χάριτι.

Νόμους τούς σούς, Κύριε ο ασυνείδητος μή φυλάξας, μέλλω κατακρίνεσθαι, ηνίκα έρχη εξ ουρανού, κρίναι τών ανθρώπων, τά έργα, όθεν κραυγάζω σοι. Δυνάμει τού Σταυρού σου, επιστρέψας με σώσον μετανοίας παρέχων μοι δάκρυα.

Σταυροθεοτοκίον

Παρθενικής, Τέκνον εκ μήτρας σε έτεκον καί ορώσα, Ξύλω σε κρεμάμενον, εξαπορώ, καί ου συνορώ, ύψος μυστηρίου, καί βάθος πολλών κριμάτων σου, η Πάναγνος εβόα, ήν φωναίς ασιγήτοις, ως Μητέρα Θεού μακαρίζομεν.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Αλαλάξατε έθνη, άσατε καί ψάλατε, φυλαί σκιρτήσατε, τώ Θεώ τώ δόντι, τόν Σταυρόν αδιάσειστον έρεισμα, οι τής εγκρατείας, νύν τώ καιρώ κατατρυφώντες, εστιώντες ψυχήν καί διάνοιαν.

Νοεραί στρατιαί σε, πάσαι περιέπουσι, Σταυρέ πανάγιε, καί βροτοί πηλίνοις, σοί προσψαύοντες χείλεσι σήμερον, απαντλούμεν πόθω, αγιασμόν καί ευλογίαν, τόν εν σοί προσπαγέντα δοξάζοντες.

Τής ψυχής μου τά πάθη, ίασαι τά χρόνια, εύσπλαγχνε Κύριε, καί προσκυνητήν με, τών αγίων Παθών σου αξίωσον, τής νηστείας χρόνω, βελτιωθέντα αναδείξαι, καί κακών αποσχείν υπεράγαθε.

Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ καθορώσα, τόν δι' αγαθότητα, εκ σού Πανάμωμε, υπέρ νούν τεχθέντα, ετιτρώσκου τά σπλάγχνα, καί έλεγες. Οίμοι θείον Τέκνον! πώς υπέρ πάντων οδυνάσαι; Προσκυνώ σου τό εύσπλαγχνον Κύριε.

Τό Τριώδιον Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή ε' Ήχος δ'

Εξέστη τά σύμπαντα

Φωστήρες απέκρυπτον, τό φώς αυτών Θεώμενοι, ξύλω προσηλούμενον αδίκως, δίκαιε μόνε, σέ τόν μακρόθυμον, καί τού πονηρού τάς ζοφεράς, Σώτερ δειγματίζοντα, εξουσίας τώ κράτει σου.

Νηστείας εν ύδατι, τά πρόσωπα νιψώμεθα, καί περιπτυξώμεθα τό Ξύλον, μόνος ο πάντων, εν ώ υψώθη Χριστός, σάρκα περικείμενος θνητήν, όπως θανατώσειε, τόν ημάς θανατώσαντα.

Σταυρέ πανσεβάσμιε, τών Αποστόλων καύχημα, όπλον Αθλοφόρων, Ιερέων, δόξα Οσίων, περιχαράκωμα, πάντων τών πιστών ο φυλακτήρ, φρούρησον αγίασον, τούς πιστώς προσκυνούντάς σε.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν βότρυν η άμπελος, Παρθένος όν εβλάστησε, ξύλω κρεμασθέντα κατιδούσα, Τέκνον, εβόα, γλεύκος απόσταξον, μέθην αναστέλλων τών εχθρών, μάτην σταυρωσάντων σε, τόν εν πάσι μακρόθυμον.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Εκ νυκτός ορθρίζοντα

Σήμερον προτίθεται ο Σταυρός σου, ξύλον ζωής προσκυνητόν, καί κόσμος αγάλλεται, φοιτήσει τή τού Πνεύματος, αυτόν κατασπαζόμενος.

Προκείμενον βλέποντες τόν Σταυρόν σου, οι Λειτουργοί τών ουρανών, υμνούσί σε Κύριε, καί δαίμονες φρίττουσι, μή φέροντες τό κράτος σου.

Δόξα...

Τριάδα δοξάσωμεν ορθοδόξως, σύν τώ Πατρί καί τώ Υιώ, καί Πνεύμα τό άγιον τήν μίαν θεότητα, Μονάδα τρισυπόστατον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μητέρα και Παρθένον σε ορθοδόξως, ομολογούμεν οι πιστοί, αρρήτως κυήσασαν, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν μόνον πολυέλεον.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Εν πεύκη καί κέδρω καί κυπαρίσσω, ο σταυρωθείς Υιέ Θεού, αγίασον πάντας ημάς, καί τό ζωηφόρον σου, καταξίωσον Πάθος ιδείν.

Ο Ειρμός

Εκ νυκτός ορθρίζοντα φώτισόν με ζωοποιέ Χριστού Σταυρέ, φόβω προσκυνούντά σε, ημέραν σωτήριον, αεί εξανατέλλων μοι.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Σταυρού παγέντος εν γή, δαιμόνων πτώσις εγένετο, όν νύν ορώντες ημείς, ενδόξως προκείμενον, καί κατασπαζόμενοι, από συμπτωμάτων, αμαρτίας ανιστάμεθα.

Υψούντές σε τόν Χριστόν, ως Βασιλέα καί Κύριον, όν εδωρήσω ημίν, Σταυρόν τείχος άρρηκτον, όν περιπτυσσόμεθα, μεσασμώ τής θείας, εγκρατείας αγαλλόμενοι.

Μεγάλα πάσιν ημίν, δωρήματα παρεχόμενος, ο τού Κυρίου Σταυρός, οράται προκείμενος, προσέλθωμεν άνθρωποι, φωτισμόν καρδίας, καί ψυχής απαρυσώμεθα.

Θεοτοκίον

Νηστεύειν ημάς Αγνή, κακίας πάσης ενίσχυσον, καί φαύλων καί πονηρών, απέχεσθαι πράξεων, αεί ενδυνάμωσον, προστασία πάντων, τών ανθρώπων χρηματίζουσα.

Κοντάκιον Αυτόμελον

Ήχος βαρύς

Ουκέτι φλογίνη ρομφαία φυλάττει τήν πύλην τής Εδέμ, αυτή γάρ επήλθε παράδοξος σβέσις, τό ξύλον τού Σταυρού, θανάτου τό κέντρον, καί Άδου τό νίκος ελήλαται, επέστης δέ Σωτήρ μου βοών τοίς εν Άδη, εισάγεσθε πάλιν εις τόν Παράδεισον.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Ο χρόνων επέκεινα, εν χρόνω σάρκα φορέσας δείκνυται, καί τά χρόνια πάθη, ημών ιάται δι' αγαθότητα, τής εγκρατείας καιρώ, έν ώ πρόκειται, ο θείος ούτος Σταυρός, καθαγιάζων ημάς.

Υμνούμεν δοξάζομεν, καί προσκυνούμεν καί μεγαλύνομεν, τό σόν Κύριε κράτος, ότι παρέσχου ημίν τοίς δούλοις σου, Σταυρόν τόν θείον, τρυφήν αδαπάνητον καί φύλακα τών ψυχών, καί τών σωμάτων ημών.

Μή δείξης με Κύριε, εν τή ημέρα τής διαγνώσεως, κακοίς κατεγνωσμένον, μή απορρίψης εκ τού προσώπου σου, κατησχυμένον, αλλ' οίκτειρον σώσόν με, τώ σώ τιμίω Σταυρώ, ως υπεράγαθος.

Ετύπου τήν χάριν σου, Σταυρέ γλυκαίνων Μωσής τά ύδατα, τά πικρότατα ξύλω, καί γάρ πικρίας παθών ερρύσθημεν, τή σή δυνάμει, διό ημάς γλύκανον, ασπαζομένους σε νύν, εν κατανύξει ψυχής.

Θεοτοκίον

Νοός μου τήν στένωσιν, τή σή πρεσβεία πλάτυνον Δέσποινα, η στενώσασα πάσας, τάς μεθοδίας τού πολεμήτορος, καί δι' οδού με στενής κατευόδωσον, πρός πλατυσμόν τής ζωής, βαδίζειν Μήτηρ Θεού.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ξύλω ποτέ ανείλκυσε, ποταμού τό σιδήριον, θείος Ελισσαίος, ο σέ προγράψας πόρρωθεν, Σταυρέ πανσεβάσμιε, εκ τού βυθού τής πλάνης καί γάρ, διά σού πρός πίστιν αναχθέντες βεβαίαν, τήν σήμερον η μέραν, αξιούμεθα βλέπειν, καί πίστει προσκυνείν σε, τρυγώντες σωτηρίαν.

Υποσημαίνει πόρρωθεν, σέ Σταυρέ πανσεβάσμιε, εν ταίς ευλογίαις, Ιακώβ τρανώτατα, ημείς δέ έν χάριτι, αξιωθέντες βλέπειν σε, πίστει αδιστάκτω, προσερχόμεθα πάντες, καί ψαύοντες πλουσίαν, ευλογίαν τρυγώμεν, καί φώς καί σωτηρίαν, καί τών πταισμάτων λύσιν.

Λευχειμονούντες πράξεσιν, εναρέτοις προσέλθωμεν, τώ τής εγκρατείας μεσασμώ γηθόμενοι, καί περιπτυξώμεθα, τόν τού Κυρίου πίστει Σταυρόν, όπως τώ αυτού κατευοδούμενοι σθένει, τελέσωμεν τόν δρόμον, εν καλή προθυμία, καί φθάσωμεν τό θείον, λελαμπρυσμένοι Πάθος.

Τριαδικόν

Ομοφυή συνάναρχον, συναϊδιον σύνθρονον, φύσιν μέν απλήν, διαιρετήν προσώποις δέ, Πατέρα αγέννητον Υιόν καί Πνεύμα άγιον, άκτιστον ουσίαν, καί θεότητα πάντες, υμνούντες μελωδούμεν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Νύν ως αρνίον άκακον, καθορώ σε κρεμάμενον, καί υπό ανόμων, τώ Σταυρώ πηγνύμενον, Υιέ μου προάναρχε, τοίς οδυρμοίς συγκόπτομαι, καί ταίς μητρικαίς περιστατούμαι οδύναις, η Πάναγνος εβόα, ήν φωναίς ασιγήτοις, υμνούμεν καταχρέως, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Τριωδίου Ειρμός άλλος

Παίδας ευαγείς

Πάθος σου τού απαθούς ορώσα, η Κτίσις συνέπασχε Μακρόθυμε, ήλιος εσβέννυτο, πέτραι δέ ερρήγνυντο, πάσα η γή εσείετο, φόβω κραυγάζουσα, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θηρίοις δεινοίς τοίς τού καλάμου, Θεέ μου οικτίρμον επιτίμησον, ένδον με συνθλίβουσι, Σώτερ ο τήν άτιμον, υπενεγκών τυπτόμενος, ύβριν καλάμω Χριστέ, τιμήσαι προελόμενος πάντας, τούς ατιμασθέντας, τή πάλαι παραβάσει.

Εις νούν τό φρικτόν σου όταν λάβω, Κριτά δικαιότατε κριτήριον, τρέμω καί εξίσταμαι, φρίττω καί οδύρομαι, κατανοών τά έργα μου, δίκης επάξια, διό σου τήν πολλήν ευσπλαγχνίαν, Σώτερ μή νικήση, τό πλήθος τών κακών μου.

Σταυροθεοτοκίον

Τεκούσά σε άνευθεν ωδίνων, οδύνας τή σή σταυρώσει καθυφίσταμαι, φλέγονται τά σπλάγχνα μου, ήλοις γάρ προσήλωσαι, τήν σήν πλευράν Μακρόθυμε, εξορυττόμενος, η πάναγνος εβόα Παρθένος, ήν ως Θεοτόκον, συμφώνως ανυμνούμεν.

Έτερος Ειρμός τού αυτού

Πάντα τά έργα

Ρηξάτωσαν τά όρη νοητώς, δικαιοσύνην καί βουνοί αγαλλίασιν, τό ξύλον τού Σταυρού προσκυνούμενον βλέποντες, όν υπερυψούμεν, Χριστέ εις τούς αιωώνας.

Η χάρις τού Σταυρού σου φοβερά, καί γάρ δαιμόνων ελαύνει τάς φάλαγγας, ανθρώποις τών ιαμάτων παρέχουσα νάματα, διό σε ανυμνούμεν, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Τόν άναρχον Πατέρα καί Υιόν, σύν τώ αγίω ανυμνήσωμεν Πνεύματι, Τριάδα Ομοούσιον, μίαν Αρχήν καί Θεόν, αινούντες υμνούμεν, αυτήν εις τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάσα γλώσσα γηγενών, υμνεί σε Παρθένε, ότι φώς τό απρόσιτον, ηύγασας φωταγωγούντα τόν Κόσμον, Χριστόν τόν Θεόν, όν υπερυψούμεν, αεί εις τούς αιώνας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Αγάλλεται τά πέρατα τής γής, τή προσκυνήσει τού Σταυρού σου φιλάνθρωπε. Άγγελοι εν ουρανοίς συγχορεύουσι σήμερον, σύν ημίν υμνούντες, σέ Χριστέ εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

Πάντα τά έργα τού Θεού, καί πάσα κτίσις ευλογείτε τόν Κύριον, όσιοι καί ταπεινοί τή καρδία, υμνείτε λαοί, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Ιάσω υπεράγαθε τήν εμήν, συντριβήν εν Σταυρώ προσπηγνύμενος, ήλοις ποτέ, χείράς σου καί πόδας Παμβασιλεύ, καί τήν πλευράν νυττόμενος, όξος ποτιζόμενος καί χολήν, η πάντων ευφροσύνη, ο γλυκασμός η δόξα, η αιωνία απολύτρωσις.

Ωραίος υπέρ σάπφειρον καί χρυσόν, φωταυγής ώσπερ ήλιος πέφυκας, θείε Σταυρέ, κείμενος μέν τόπω περιγραπτός, καί νοεραίς Δυνάμεσι, πάντοτε κυκλούμενος φοβερώς, ακτίσι δέ σου θείας, δυνάμεως φωτίζων, τής Οικουμένης τά πληρώματα.

Σταυρός χειμαζομένων εστί λιμήν, οδηγός πλανωμένων καί στήριγμα, δόξα Χριστού, σθένος Αποστόλων καί Προφητών, τών Αθλητών κραταίωμα, πάντων τών ανθρώπων καταφυγή. Αυτόν εν μέσω πάντες, προκείμενον ορώντες, τή εγκρατεία ασπαζόμεθα.

Ηνίκα μέλλης έρχεσθαι επί γής, κρίναι Κόσμον, όν έπλασας Κύριε, Αγγελικών, προπορευομένων σου στρατιών, καί τού Σταυρού προλάμποντος, υπέρ τάς αυγάς τάς ηλιακάς, τή τούτου δυναστεία, οικτείρησόν με σώσον, τόν υπέρ πάντας βροτούς πταίσαντα.

Σταυροθεοτοκίον

Φθοράς σε δίχα τέτοκα εκ γαστρός, πρό αιώνων Πατήρ όν εγέννησε, καί πώς φθορείς, άνθρωποι σπαράττουσί σε Υιέ, καί τήν πλευράν ορύττουσι, λόγχη καί τάς χείρας σύν τοίς ποσίν, ηλούσιν απανθρώπως; η Πάναγνος εβόα, ήν επαξίως μεγαλύνομεν.

Ειρμός άλλος τού Τριωδίου

Άπας γηγενής

Ξύλω τού Σταυρού, τήν φλόγα εμάρανας, τής αμαρτίας Χριστέ, χείρας πεπαρμένας δέ, χειρός ερρύσω τού πολεμήτορος, τόν ακρατώς εκτείναντα, χείρας πρός βρώσιν καρπού, ούπερ μόνου, φεύγειν τήν μετάληψιν, απεφήνω Χριστέ πολυέλεε.

Πάθος σου Χριστέ, τό πάσιν απάθειαν, βροτοίς πηγάσαν σεπτώς, βλέψαι καταξίωσον, εν απαθεία τούς προσκυνήσαντας, σού τόν Σταυρόν τόν τίμιον, τάς αμαρτίας ημών, παραβλέπων, καί τής Αναστάσεως, αληθείας υιούς εργαζόμενος.

Ύψωσας ημάς, πεσόντας εις θάνατον, τή Αναστάσει σου, έλυσας τόν θάνατον, καί τώ Πατρί σου ημάς κατήλλαξας, υπέρ ημών τό Αίμά σου, καταβαλλόμενος, Ευεργέτα, όθεν σε δοξάζομεν, ως Θεόν λυτρωτήν παντοδύναμον.

Θεοτοκίον

Μόνη τού Θεού, σοφίαν κυήσασα, τήν ενυπόστατον, σόφισόν με δέομαι, τού τής κακίας διαφυγείν σοφιστού, επιβουλάς καί ένεδρα, καί πανουργήματα, Θεοτόκε, Κόρη απειρόγαμε, κραταιόν τών πιστών καταφύγιον.

Ειρμός άλλος τού αυτού

Τόν άσπορον τόκον σου

Τόν Σταυρόν τόν τίμιον, όν περ περιέπουσιν, Αγγέλων στρατεύματα, καί ημείς προσκυνούντες μεγαλύνομεν.

Τό Ξύλον τό άχραντον, δι' ού μετελάβομεν ζωής, οι πρίν θανέντες, τόν Σταυρόν τού Σωτήρος μεγαλύνομεν.

Δόξα...

Πατέρα τόν άναρχον, Υιόν τόν συνάναρχον, καί Πνεύμα τό σύνθρονον, τήν αγίαν Τριάδα μεγαλύνομεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μητέρα ανύμφευτον, καί Παρθένον άπαντες, Σεμνή ανυμνούμέν σε, ασπόρως γάρ τόν κτίστην απεκύησας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τούς αξιωθέντας σε ιδείν, καί προσπτύξασθαι, ευόδωσον προφθάσαι, τό πανάγιον Πάθος, ο Σταυρός τού Χριστού.

Ο Ειρμός

Τόν άσπορον τόκον σου, Θεοτόκε άχραντε, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εν ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος δ'

Ο τής αληθείας εξεταστής, καί τών κρυπτών γνώστης Κύριος, τόν Φαρισαίον τή κενοδοξία νικώμενον, καί ταίς εξ έργων αρεταίς, δικαιούμενον κατέκρινας, τόν δέ Τελώνην κατανύξει προσευχόμενον, καί υπ' εκείνου κατακριθέντα εδικαίωσας, ού καί ημάς, τής μετανοίας ζηλωτάς, ο σταυρωθείς ανάδειξον, καί τής αφέσεως αξίωσον ως φιλάνθρωπος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Τίς ουκ εξίσταται ορών, άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ενικήσατε, Χριστόν ομολογήσαντες, καί Σταυρόν οπλισάμενοι; όθεν επαξίως ανεδείχθητε, δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, απαύστως πρεσβεύσατε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ'

Σήμερον ο Δεσπότης τής Κτίσεως, καί Κύριος τής δόξης, τώ Σταυρώ προσπήγνυται, καί τήν πλευράν κεντάται, χολήν καί όξος γεύεται, ο γλυκασμός τής Εκκλησίας, στέφανον εξ ακανθών περιβάλλεται, ο καλύπτων ουρανόν τοίς νέφεσι, χλαίναν ενδύεται χλεύης, καί ραπίζεται πηλίνη χειρί, ο τή χειρί πλάσας τόν άνθρωπον, τόν νώτον φραγγελλούται, ο περιβάλλων τόν ουρανόν έν νεφέλαις, εμπτυσμούς καί μάστιγας δέχεται, ονειδισμούς καί κολαφισμούς, καί πάντα υπομένει, δι' εμέ τόν κατάκριτον, ο Λυτρωτής μου καί Θεός, ίνα σώση Κόσμον εκ πλάνης, ως εύσπλαγχνος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος πλ. β'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν αγίαν σου ανάστασιν δοξάζομεν.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός οζ'

Αυτός εστιν οικτίρμων, καί ιλάσκεται ταίς αμαρτίαις ημών.

Στίχ. Προσέχετε, λαός μου, τώ νόμω σου

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΚΘ', 13-23)

Τάδε λέγει Κύριος. Εγγίζει μοι ο λαός ούτος έν τώ στόματι αυτού, καί εν τοίς χείλεσιν αυτών τιμώσί με, η δέ καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού, μάτην δέ σέβονταί με, διδάσκοντες εντάλματα ανθρώπων καί διδασκαλίας. Διά τούτο, ιδού εγώ προσθήσω, τού μετατεθήναι τόν λαόν τούτον, καί μεταθήσω αυτούς καί απολώ τήν σοφίαν τών σοφών, καί τήν σύνεσιν τών συνετών κρύψω, ουαί οι βαθέως βουλήν ποιούντες, καί ου διά Κυρίου! ουαί οι εν κρυφή βουλήν ποιούντες! καί έσται εν σκότει τά έργα αυτών, καί ερούσι. Τίς εώρακεν ημάς; καί τίς ημάς γνώσεται, ή ά ημείς ποιούμεν; Ουχ ως πηλός τού κεραμέως λογισθήσεσθε; μή ερεί τό πλάσμα τώ πλάσαντι αυτό, ου σύ με έπλασας; ή τό ποίημα τώ ποιήσαντι, ου συνετώς με εποίησάς; ουκέτι μικρόν, καί μετατεθήσεται ο Λίβανος, ως τό όρος τό Χέρμελ, καί τό Χέρμελ εις δρυμόν λογισθήσεται; Καί ακούσονται εν τή ημέρα εκείνη κωφοί λόγους βιβλίου, καί οι εν τώ σκότει, καί οι εν τή ομίχλη οφθαλμοί τυφλών όψονται, καί αγαλλιάσονται πτωχοί διά Κύριον εν ευφροσύνη, καί οι απηλπισμένοι τών ανθρώπων εμπλησθήσονται ευφροσύνης. Εξέλιπεν άνομος, καί απώλετο υπερήφανος, καί εξωλοθρεύθησαν οι ανομούντες επί κακία, καί οι ποιούντες αμαρτείν ανθρώπους εν λόγω, πάντας δέ τούς ελέγχοντας εν πύλαις, πρόσκομμα θήσουσιν, ότι επλαγίασαν επ αδίκοις δίκαιον. Διά τούτο, τάδε λέγει Κύριος επί τόν οίκον Ιακώβ, όν αφώρισεν εξ Αβραάμ, ου νύν αισχυνθήσεται Ιακώβ, ουδέ, νύν τό πρόσωπον μεταβαλεί Ισραήλ, αλλ' όταν ίδωσι τά τέκνα αυτών τά έργα μου, δι' εμέ αγιάσουσι τό όνομά μου, καί αγιάσουσι τόν Άγιον Ιακώβ, καί τόν Θεόν τού Ισραήλ φοβηθήσονται.

Προκείμενον Ήχος πλ. α' Ψαλμός οη',

Βοήθησον ημίν, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών.

Στίχ. Ο Θεός, ήλθοσαν έθνη εις τήν κληρονομίαν σου.