ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρόν Ιδιόμελον

Ήχος δ'

Η τών αγαθών πρόξενος Νηστεία, τήν εαυτής μεσότητα νύν επήγαγε, ταίς προλαβούσαις ημέραις ευαρεστήσασα, καί ταίς εφεξής τήν ωφέλειαν προτιθείσα, καί γάρ τών χρηστών η επίτασις, πλείω τήν ευεργεσίαν ποιείται. Διό τώ πάντων καλών δοτήρι Χριστώ, ευαρεστούντες βοώμεν, ο νηστεύσας υπέρ ημών, καί Σταυρόν υπομείνας, ακατακρίτους ημάς αξίωσον, μετασχείν καί τού θείου Πάσχα σου, εν ειρήνη βιοτεύοντας, καί αξίως σύν Πατρί σε, καί Πνεύματι δοξάζοντας.

Έτερον Ήχος πλ. α'

Οι εν κρυπτώ αρετάς εργαζόμενοι, πνευματικάς αμοιβάς εκδεχόμενοι, ου μέσον τών πλατειών θριαμβεύουσι ταύτας, αλλ' ένδον τών καρδιών αποφέρουσι μάλλον, καί απάντων ο βλέπων τά εν κρυπτώ γινόμενα, τόν μισθόν τής εγκρατείας παρέχει ημίν. Νηστείαν τελέσωμεν, μή σκυθρωπάζοντες τά πρόσωπα, αλλ' εν τοίς, ταμείοις τών ψυχών προσευχόμενοι, απαύστως βοήσωμεν. Πάτερ ημών ο εν τοίς Ουρανοίς, μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν δεόμεθα, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

Μαρτυρικόν

Ακορέστω διαθέσει ψυχής, Χριστόν ουκ αρνησάμενοι άγιοι μάρτυρες, οί τινες διαφόρους αικισμούς παθημάτων υπομείναντες, τών Τυράννων τά θράση κατηδαφίσατε, ακλινή καί άτρωτον τήν Πίστιν φυλάξαντες, εις ουρανούς μετέστητε, όθεν καί παρρησίας τυχόντες πρός αυτόν, αιτήσατε δωρηθήναι ειρήνην τώ Κόσμω, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στιχηρά Προσόμοια τού Σταυρού

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Νηστείας εν ύδατι ψυχάς, πάντες απονίψωμεν, καί προσελθόντες τόν τίμιον, καί πανσεβάσμιον, Σταυρόν τού Κυρίου, πιστώς προσκυνήσωμεν, τόν θείον φωτισμόν αρυόμενοι, καί τήν αιώνιον, σωτηρίαν νύν καρπούμιενοι, καί ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Αποστόλων καύχημα Σταυρέ, όν περ περιέπουσιν, Αρχαί, Δυνάμεις, Αρχάγγελοι, τούς προσκυνούντάς σε, πάσης βλάβης σώζε, καί τό θείον στάδιον, ημάς τής εγκρατείας αξίωσον, καλώς ανύσαντας, τήν ημέραν τήν σωτήριον, επιφθάσαι, δι' ής καί σωζόμεθα.

Έτερον Προσόμοιον

Ήχος βαρύς

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας

Σήμερον τόν Σταυρόν τού Κυρίου προσκυνούντες, βοήσωμεν. Χαίρε ζωής ξύλον, Άδου καθαιρέτα, χαίρε χαρά Κόσμου, φθοράς αναιρέτα, χαίρε ο τούς δαίμονας σκορπίζων τή στήριγμα, τό όπλον δυνάμει σου, τών πιστών το τό άρρηκτον, τούς ασπαζομένους σε, φρούρησον, αγίασον δεόμεθα.

Καί τού Μηναίου Προσόμοια δ'

Δόξα... Καί νύν... Ιδιόμελον

Ήχος πλ. δ'

Σήμερον ο απρόσιτος τή ουσία, προσιτός μοι γίνεται, καί πάσχει πάθη, ελευθερών με τών παθών, ο φώς παρέχων τυφλοίς, υπό ανόμων χειλέων εμπτύεται, καί δίδωσι τόν νώτον, υπέρ αιχμαλώτων εις μάστιγας. Τούτον η αγνή Παρθένος καί Μήτηρ, επί Σταυρού θεωρούσα εφθέγγετο. Οίμοι Τέκνον εμόν! τί τούτο πεποίηκας; Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς, άπνους άμορφος φαίνη, ουκ έχων είδος ουδέ κάλλος;οίμοι τό εμόν φώς! ου δύναμαι υπνούντα καθοράν σε, τά σπλάγχνα τιτρώσκομαι, καί δεινή μοι ρομφαία τήν καρδίαν διέρχεται. Ανυμνώ σου τά Πάθη, προσκυνώ σου τό εύσπλαγχνον, μακρόθυμε Κύριε δόξα σοι.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός οα'

Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ο ποιών θαυμάσια μόνος.

Στίχ. Ο Θεός, τό κρίμα σου τώ Βασιλεί δός.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Θ', 18 - Ι', 1)

Ήσαν οι υιοί Νώε, οι εξελθόντες εκ τής κιβωτού, Σήμ, Χάμ, Ιάφεθ, Χάμ δέ ήν πατήρ Χαναάν. Τρείς ούτοί εισιν υιοί Νώε, από τούτων διεσπάρησαν επί πάσαν τήν γήν. Καί ήρξατο Νώε άνθρωπος γεωργός γής, καί εφύτευσεν αμπελώνα, καί έπιεν εκ τού οίνου, καί εμεθύσθη, καί εγυμνώθη εν τώ οίκω αυτού. Καί είδε Χάμ, Ο πατήρ Χαναάν, τήν γύμνωσιν τού πατρός αυτού καί εξελθών, απήγγειλε τοίς δυσίν αδελφοίς αυτού έξω. Καί λαβόντες Σήμ καί Ιάφεθ τό ιμάτιον, επέθεντο επί τά δύο νώτα αυτών, καί επορεύθησαν οπισθοφανώς, καί συνεκάλυψαν τήν γύμνωσιν τού πατρός αυτών, καί τό πρόσωπον αυτών οπισθοφανώς, καί τήν γύμνωσιν τού πατρός αυτών ουκ είδον. Εξένηψε δέ Νώε από τού οίνου, καί έγνω όσα εποίησεν αυτώ Ο υιός αυτού ο νεώτερος, καί είπεν. Επικατάρατος Χάμ παίς, οικέτης έσται τοίς αδελφοίς αυτού, καί είπεν, ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Σήμ, καί έσται Χαναάν παίς οικέτης αυτού, πλατύναι ο Θεός τώ Ιάφεθ, καί κατοικησάτω εν τοίς σκηνώμασι τού Σήμ, καί γενηθήτω Χαναάν παίς αυτού. Έζησε δέ Νώε μετά τόν κατακλυσμόν τριακόσια πεντήκοντα έτη. Καί εγένοντο πάσαι αι ημέραι Νώε, εννακόσια πεντήκοντα έτη, καί απέθανεν. Αύται δέ αι γενέσεις τών υιών Νώε, Σήμ, Χάμ, Ιάφεθ, καί εγεννήθησαν αυτοίς υιοί μετά τόν κατακλυσμόν.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός οβ'

Εμοί δέ το προσκολλάσθαι τώ Θεώ. αγαθόν εστι.

Στίχ. Ως αγαθός ο Θεός τώ Ισραήλ, τοίς ευθέσι τή καρδία!

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

( Κεφ ΙΒ' 23 - ΙΓ', 9)

Ανήρ συνετός θρόνος αισθήσεως, καρδία δέ αφρόνων συναντήσεται αραίς. Χείρ εκλεκτών κρατήσει ευχερώς, δόλιοι δέ έσονται εις προνομήν. Φοβερός λόγος καρδίαν ανδρός δικαίου ταράσσει, αγγελία δέ αγαθή ευφραίνει αυτόν. Επιγνώμων δίκαιος εαυτού φίλος έσται, αι δέ γνώμαι τών ασεβών ανεπιεικείς, αμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά, η δέ οδός τών ασεβών πλανήσει αυτούς. Ουκ επιτεύξεται δόλιος θήρας, κτήμα δέ τίμιον ανήρ καθαρός. Εν οδοίς δικαιοσύνης ζωή, οδοί δέ μνησικάκων εις θάνατον. Υιός, πανούργος υπήκοος πατρί, υιός δέ ανήκοος εν απωλεία. Από καρπών δικαιοσύνης φάγεται αγαθός, ψυχαί δέ παρανόμων, ολούνται άωροι. Ός φυλάσσει τό εαυτού στόμα, τηρεί τήν εαυτού ψυχήν. Ο δέ προπετής χείλεσι πτοήσει εαυτόν. Εν επιθυμίαις εστί πάς άεργος, χείρες δέ ανδρείων εν επιμελεία. Λόγον άδικον μισεί δίκαιος, ασεβής δέ αισχύνεται, καί ουχ έξει παρρησίαν. Δικαιοσύνη φυλάσσει ακάκους, τούς δέ ασεβείς φαύλους ποιεί αμαρτία. Εισίν οι πλουτίζοντες εαυτούς μηδέν έχοντες, καί εισιν οι ταπεινούντες εαυτούς εν πολλώ πλούτω. Λύτρον ανδρός ψυχής ο ίδιος πλούτος, πτωχός δέ ουχ υφίσταται απειλήν. Φώς δικαίοις διαπαντός, φώς δέ ασεβών σβέννυται. Ψυχαί δόλιοι πλανώνται εν αμαρτίαις, δίκαιοι δέ οικτείρουσι καί ελεούσι.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος α'

Χορός αγγελικός

Δυνάμει τού Σταυρού, κρατυνόμενοι πάσαν τήν πλάνην τού εχθρού, κατελύσατε όντως, Απόστολοι ένδοξοι, πρεσβευταί τών ψυχών ημών, όθεν σήμερον, εν τή αυτού προσκυνήσει, επαγάλλεσθε, υπέρ ημών δυσωπούντες, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

Θεοτοκίον

Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια καί κραταιά προστασία καί σώζεις τούς δούλους σου.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος βαρύς

Κύριε ημείς εσμέν

Κύριε τόν σόνΣταυρόν ορώντες, προκείμενον σήμερον, προσερχόμεθα πιστώς, καί ύμνοις καί ωδαίς, ασπαζόμενοι αυτόν, εν φόβω καί χαρά. Αγίασον τούς δούλους σου, ειρήνευσον τόν Κόσμον σου, τή τούτου επιφανεία, μόνε Πολυέλεε.

Θεοτοκίον Αυτόμελον

Κύριε ημείς εσμέν λαός σου, καί πρόβατα νομής σου, πλανηθέντας τή φθορά, επίστρεψον ημάς, σκορπισθέντας ως ποιμήν, συνάγαγε ημάς, ελέησον τήν ποίμνην σου, Φιλάνθρωπε σπλαγχνίσθητι, πρεσβείαις τής Θεοτόκου μόνε αναμάρτητε.

Ωδή δ' Ήχος α'

Επί τής θείας

Αγιασμού παρεκτικήν, χάριν δωρούμενος ημίν, άγιε Σταυρέ, Αποστόλων, στήριγμα καί καύχημα, πρόκεισαι εις προσκύνησιν, σήμερον πάση τή Οικουμένη, τόν τής νηστείας καιρόν, εξευμαρίζων ημίν.

Σκιογραφούσας τόν Σταυρόν, χείρας εκτείνας Αμαλήκ, έτρεψε Μωσής, όν τυπούντες, χείρας εκπετάσωμεν, νηστείαις καί δεήσεσι, στίφος όπως τρέψωμεν δαιμόνων, εκ πολεμούντων ημάς, διαπαντός φθονερώς.

Θείω αρότρω τού Σταυρού, κατενεώσατε τήν γήν, θείοι Μαθηταί, καρποφόρον, ταύτην αναδείξαντες, βλαστάνουσαν ευσέβειαν, όθεν υμάς φωναίς ετησίοις, ανευφημούντες, Χριστόν αεί δοξάζομεν.

Θεοτοκίον

Μήτηρ Θεού τού αγαθού, αγάθυνόν μου τήν ψυχήν, ήν ο πονηρός, συνηθεία, πονηρά εκάκωσεν, αθλίως δελεάσας με, όπως ως αιτίαν σωτηρίας, υμνολογώ σε αεί, τήν πολυϋμνητον.

Έτερον

Ήχος βαρύς Τήν ένσαρκον

Προτίθεται, ο πανάγιος Σταυρός, προσέλθωμεν, ασπασώμεθα αυτόν, καί γάρ εστι κέρας σωτηρίας ημίν.

Η χάρις σου, καί τώ τύπω σου φοιτά ελαύνουσα, τών δαιμόνων τήν αχλύν, Σταυρέ Χριστού, όπλον απροσμάχητον.

Δόξα...

Μονάδα σε, κατά φύσιν ανυμνώ, Τριάδα δέ, υποστάσεως τιμώ, Πάτερ, Υιέ, καί Πνεύμα τό πανάγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκύησας, Κόρη άνανδρε Θεόν, πανάμωμε, τόν κατέχοντα δρακί, τά πέρατα καί πάντων αρχαιότερον.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Απόστολοι, οι τού Κόσμου πρεσβευταί, αιτήσατε, τού σωθήναι καί ημάς, κατέχοντας, όπλον τόν Σταυρόν τού Χριστού.

Ο Ειρμός

Τήν ένσαρκον, παρουσίαν σου Χριστέ, πιστούμενος, ο Προφήτης Αββακούμ, εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου.

Ωδή η'

Αύτη η κλητή

Χαίροις ο Σταυρός ο τριμερής καί θείος, εν ώ ο είς τής Τριάδος, σάρκα φορέσας επάγη, εμπαγέντας ημάς, ασεβείας εις βυθόν λυτρωσάμενος, τούς υπερυψούντας αυτόν εις τούς αιώνας.

Σθένος τόν Σταυρόν κραταιόν κεκτημένοι τούς δεινή δυναστεία, τού πονηρού δουλωθέντας, ηλευθέρωσαν, οι τού Λόγου Μαθηταί αναμέλποντες. Σέ υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Οίμοι! τί φρικώδες τό Βήμα εκείνο, εν ώ Λόγε καθίσας, τά πεπραγμένα κρυφή μοι, φανερώσεις Χριστέ, στηλιτεύων τήν αναισθησίαν μου! αλλά φύσει ών συμπαθής, φείσαί μου τότε.

Θεοτοκίον

Κόλπων ουκ εκστάς τών πατρώ ων εν κόλποις, ανεκλίθης Παρθένου, επ' ανακλήσει τού γένους, ού εφόρεσας, διά σπλάγχνα Ιησού τό Ομοίωμα, όθεν σε υμνούμεν, βροτοί εις τούς αιώνας.

Ειρμός άλλος

Τόν μόνον άναρχον

Τήν σταυροφόρον σε, Εβδομάδα τιμώμεν, ως προσκυνήσιμον, εν σοί γάρ τό Ξύλον τό άχραντον, προσκυνούντες βοώμεν. Υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Βαβαί τού θαύματος, Βασιλεύ τών αιώνων! ότι τό Ξύλον εν ώ περ εσταυρώθης, ηξίωσας ημάς τούς σούς οικέτας, ιδείν καί προσκυνείν, διό σε μετά φόβου, υμνούμεν εις αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Ώ ομοούσιε, ώ Τριάς παναγία, Πάτερ, Υιέ, καί τό πανάγιον Πνεύμα, θεότης, αμερές σου τό κράτος, δοξάζω καί υμνώ, τήν μίαν βασιλείαν, εις πάντας τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν πλαστουργήσαντα, τόν Αδάμ κατ' εικόνα καί εκ φυράματος αυτού προελθόντα, καί λύσαντα τήν αρχαίαν κατάραν, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Η δωδεκάχορδος, λύρα τής Εκκλησίας, ως μελουργούσα τής σοφίας τόν Λόγον, Απόστολοι, τούς υμάς ανυμνούντας, αιτήσατε ιδείν, τό Πάθος τού Κυρίου, καί άσαι εις αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν...

Ο Ειρμός

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν φρίττουσιν Ουρανών αι Δυνάμεις, καί τρέμουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Φωτίζου φωτίζου

Φαιδρύνου φωτίζου, η Εκκλησία τού Θεού, τού Σταυρού ταίς ακτίσιν, όν φέρεις προκείμενον, πάντων πιστών εις προσκύνησιν, σύ δέ πληθύς, πάσα τών δαιμόνων, σκότους πλησθείσα απόδραθι.

Κράτος εγκρατείας, ο θείος πέφυκε Σταυρός, συνεργός αγρυπνούντων, νηστευτών ενίσχυσις, πολεμουμένων υπέρμαχος. Τούτον πιστοί, πόθω συνελθόντες, περιχαρώς προσκυνήσωμεν.

Θεμέλιοι θείοι, τής Εκκλησίας τού Χριστού, εδρασμώ ευσεβείας, πάντας συντηρήσατε, καί επί πέτραν στηρίξατε, τήν αρραγή, τού εκλεξαμένου, υμάς Απόστολοι ένδοξοι.

Θεοτοκίον

Χαράν συλλαβούσα, τού Αρχαγγέλου τή φωνή, τής εμής νύν καρδίας τήν λύπην αφάνισον, τήν ψυχοφθόρον, καί δίδου Αγνή, χαροποιόν, πένθος όπως εύρω, εκεί τήν θείαν παράκλησιν.

Άλλος

Σέ τήν άχραντον

Σύ τυπούμενος, Μερράς τά ρείθρα πάλαι, γλυκαίνεις πάνσεπτον Ξύλον, σύ μου γλύκανον καί τήν εγκράτειαν, ο Σταυρός τού Χριστού, σήμερον καταπροσκυνούμενος.

Σέ τό άμαχον, τής Βασιλείας όπλον, τού Στρατοπέδου τό σθένος, τής Συγκλήτου τό κραταίωμα, τόν Σταυρόν τού Χριστού, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Δόξα...

Σέ τόν άναρχον, Πατέρα καί Δεσπότην, καί τόν συνάναρχον Λόγον, καί τό Πνεύμα τό άγιον, ευσεβώς οι πιστοί, πάντες μεγαλύνομεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήν ένδοξον, καί μόνην Θεοτόκον, τήν τόν αχώρητον Λόγον, εν γαστρί χωρήσασαν, καί τεκούσαν σαρκί, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Σέ τήν πύρινον, φθογγήν τούς Αποστόλους, ως καταφλέξαντας, πάσαν ύλην πλάνης, καί ευσέβειαν εμφυτεύσαντας κόσμω, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

Σέ τήν άχραντον, Μητέρα καί Παρθένον, τήν τόν αχώρητον Λόγον, εν γαστρί χωρήσασαν, καί τεκούσαν σαρκί, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος βαρύς

Ζηλώσωμεν οι πιστοί, τού Τελώνου τήν μετάνοιαν, καί μή Φαρισαϊκώς εγκαυχησώμεθα, αλλ' εκ βάθους καρδίας, στεναγμόν προσοίσωμεν, τώ ευεργέτη τών όλων Θεώ, αυτός γάρ ενετείλατο, λέγων, οτι, πάς ο υψών εαυτόν, ταπεινωθήσεται. Ο δέ ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται. Διό ομοφρόνως βοήσωμεν αυτώ, ο Θεός, ιλάσθητι ημίν τοίς αμαρτωλοίς, καί σώσον ημάς. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Εν πνέοντες, πρός εν βλέποντες οι αθλοφόροι Μάρτυρες, μίαν οδόν ζωής ευράμενοι, τόν υπέρ Χριστού θάνατον, ζηλοτυπούντες αλλήλων τήν τελευτήν, ώ τού θαύματος! ώσπερ θησαυρούς τάς βασάνους προαρπάζοντες, πρός αλλήλους έλεγον. Ότι, κάν μή νύν αποθάνωμεν, τεθνηξόμεθα πάντως, καί τή γενέσει τά οφειλόμενα λειτουργήσωμεν, ποιήσωμεν τήν ανάγκην φιλοτιμίαν, τό κοινόν ίδιον ηγησάμενοι, θανάτω ζωήν ωνησώμεθα. Ταίς πρεσβείαις αυτών ο Θεός, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ειρήνευσον πρεσβείαις τής Θεοτόκου, τήν ζωήν ημών, τών βοώντων σοι. Ελεήμον, Κύριε δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος πλ. β'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ογ'

Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνων ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Στίχ. Ίνα τί, ο Θεός, απώσω εις τέλος;

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΚΗ', 14-22)

Τάδε λέγει Κύριος. Ακούσατε λόγον Κυρίου, άνδρες τεθλιμμένοι, καί οι άρχοντες τού λαού τούτου τού εν Ιερουσαλήμ, ότι είπατε. Εποιήσαμεν διαθήκην μετά τού Άδου, καί μετά τού θανάτου συνθήκην, καταιγίς φερομένη εάν παρέλθη, ου μή έλθη εφ' ημάς, εθήκαμεν ψεύδος τήν ελπίδα ημών, καί τώ ψεύδει σκεπασθησόμεθα. Διά τούτο, τάδε λέγει Κύριος ο Θεός. Ιδού εγώ εμβαλώ εις τά θεμέλια Σιών λίθον πολυτελή, εκλεκτόν, ακρογωνιαίον, έντιμον εις τά θεμέλια αυτής, καί ο πιστεύων επ' αυτώ, ου μή καταισχυνθή, καί θήσω κρίσιν εις ελπίδα, η δέ ελεημοσύνη μου εις σταθμούς, καί οι πεποιθότες μάτην ψεύδει, ότι ου μή παρέλθη υμάς καταιγίς. Μή καί αφέλη υμών τήν διαθήκην τού θανάτου, καί η ελπίς υμών η πρός τόν Άδην ου μή εμμείνη; Καταιγίς φερομένη εάν επέλθη, έσεσθε αυτή εις καταπάτημα, οταν παρέλθη, λήψεται υμάς, ότι πρωϊ πρωϊ, παρελεύσεται ημέρας, καί εν νυκτί έσται ελπίς πονηρά. Μάθετε ακούειν, στενοχωρούμενοι, ου δυνάμεθα μάχεσθαι, αυτοί δέ ασθενούμεν τού ημάς συναχθήναι. Ώσπερ όρος ασεβών, αναστήσεται Κύριος, καί έσται εν τή φάραγγι Γαβαών, μετά θυμού ποι ήσει τά έργα αυτού, πικρίας έργον, ο δέ θυμός αυτού αλλοτρίως χρήσεται, καί η πικρία αυτού αλλοτρία. Καί υμείς μή ευφρανθείητε, μηδέ ισχυσάτωσαν υμών οι δεσμοί, διότι συντετελεσμένα καί συντετμημένα πράγματα ήκουσα παρά Κυρίου Σαβαώθ, ά ποιήσει επί πάσαν τήν γήν.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός οδ'

Εγώ δέ αγαλλιάσομαι εις τόν αιώνα.

Στίχ. Εξομολογησόμεθά σοι, ο Θεός.