ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν

Μέσον διϊππεύοντες σήμερον, ημερών τής εγκρατείας, τή δυνάμει τού Σταυρού, τόν εν τούτω υψωθέντα, μέσον γής ως κραταιόν, Σωτήρα, καί Θεόν δοξολογήσωμεν, βοώντες, θεωρούς ημάς ανάδειξον, τών Παθημάτων σου Δέσποτα, καί τής σεπτής Αναστάσεως, δωρούμενος, ιλασμόν ημίν, καί μέγα έλεος.

Πάθη ταπεινώσωμεν σώματος, τών βρωμάτων αποχή, καί ηδονών αποστροφή, καί τό ξύλον τού Σταυρού περιπτυξώμεθα πιστώς. Οράται, εμφανώς γάρ προσκυνούμενος, καί πάντας, αγιάζει θεία χάριτι, καί τώ Κυρίω βοήσωμεν. Ευχαριστούμέν σοι Εύσπλαγχνε, τώ σώζοντι, διά τούτου τάς ψυχάς ημών.

Έτερον, Ποίημα Θεοδώρου

Τήν Θεοτόκον

Νύν τόν Σταυρόν προσκυνούντες, πάντες κραυγάζομεν. Χαίρε ξύλον τής ζωής, χαίρε σκήπτρον άγιον τού Χριστού, χαίρε βροτών δόξα επουράνιε, χαίρε Ανάκτων τό καύχημα, χαίρε τό κράτος τής πίστεως, χαίρε όπλον αήττητον, χαίρε τών εχθρών φυγαδευτήριον, χαίρε φέγγος λαμπρόν, σωτήριον τού Κόσμου, χαίρε Μαρτύρων τό μέγα κλέος, χαίρε σθένος Δικαίων, χαίρε Αγγέλων λαμπρότης, χαίρε πάνσεπτε.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος πλ. δ' Ψαλμός ξγ'

Εισάκουσον, ο Θεός, τής φωνής μου, εν τώ δέεσθαί με πρός σέ.

Στίχ. Από φόβου εχθρού εξελού τήν ψυχήν μου.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Η', 21 - Θ', 7)

Είπε Κύριος ο Θεός, διανοηθείς, ου προσθήσω έτι καταράσασθαι τήν γήν, διά τά έργα τών ανθρώπων, ότι έγκειται η διάνοια τού ανθρώπου επιμελώς επί τά πονηρά εκ νεότητος, ου προσθήσω ούν έτι πατάξαι πάσαν σάρκα ζώσαν, καθώς εποίησα. Πάσας τάς ημέρας τής γής, σπέρμα καί θερισμός, ψύχος καί καύμα, θέρος καί έαρ, ημέραν καί νύκτα ου καταπαύσωσι. Καί ευλόγησεν ο Θεός τόν Νώε, καί τούς υιούς αυτού, καί είπεν αυτοίς. Αυξάνεσθε, καί πληθύνεσθε, καί πληρώσατε τήν γήν, καί κατακυριεύσατε αυτής, καί ο φόβος υμών, καί ο τρόμος έσται επί πάσι τοίς θηρίοις τής γής, καί επί πάντα τά πετεινά τού Ουρανού, καί επί πάντα τά κινούμενα επί τής γής, καί επί πάντας τούς ιχθύας τής θαλάσσης, υπό χείρας υμίν δέδωκα, καί πάν ερπετόν, ό εστι ζών, υμίν έσται εις βρώσιν, ως λάχανα χόρτου δέδωκα υμίν τά πάντα. Πλήν κρέας εν αίματι ψυχής ου φάγεσθε, καί γάρ τό υμέτερον αίμα τών ψυχών υμών, εκ χειρός πάντων τών θηρίων εκζητήσω αυτό, καί εκ χειρός ανθρώπου αδελφού εκζητήσω τήν ψυχήν τού ανθρώπου, ο εκχέων αίμα ανθρώπου, αντί τού αίματος αυτού εκχυθήσεται, ότι έν εικόνι Θεού εποίησα τόν άνθρωπον. Υμείς δέ αυξάνεσθε, καί πληθύνεσθε, καί πληρώσατε τήν γήν, καί κατακυριεύσατε αυτής.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ξδ'

Επάκουσον ημών, ο Θεός, η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής.

Στίχ. Σοί πρέπει ύμνος, ο Θεός, εν Σιών.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΑ', 19 - ΙΒ', 6)

Υιός δίκαιος γεννάται εις ζωήν, διωγμός δε άσεβούς εις θάνατον. Βδέλυγμα Κυρίω διεστραμμέναι οδοί, δεκτοί δέ αυτώ πάντες άμωμοι εν ταίς οδοίς αυτών. Χειρί χείρας εμβαλών αδίκως, ουκ ατιμώρητος έσται κακών. Ο δέ σπείρων δικαιοσύνην, λήψεται μισθόν πιστόν. Ώσπερ ενώτιον χρυσούν εν ρινί υός, ούτω γυναικί κακόφρονι κάλλος. Επιθυμία δικαίων πάσα αγαθή, ελπίς δέ ασεβών απολείται. Εισίν, οί τά ίδια σπείροντες πλείονα ποιούνται, εισί δέ καί οί συνάγοντες τά αλλότρια, ελαττονούνται. Ψυχή ευλογουμένη πάσα απλή, ανήρ δέ θυμώδης ουκ ευσχήμων, ο συνέχων σίτον, υπολείποιτο αυτόν τοίς έθνεσιν, ευλογία δέ εις κεφαλήν τού μεταδιδόντος. Τεκταινόμενος αγαθά, ζητεί χάριν αγαθήν, εκζητούντα δέ κακά καταλήψεται αυτόν. Ο πεποιθώς επί τώ πλούτω αυτού, ούτος πεσείται. Ο δέ αντιλαμβανόμενος δικαίων, ούτος ανατελεί, ο μή συμπεριφερόμενος τώ εαυτού οίκω, κληρονομήσει άνεμον, δουλεύσει δέ άφρων φρονίμω. Εκ καρπού δικαιοσύνης φύεται δένδρον ζωής, αφαιρούνται δέ άωροι ψυχαί παρανόμων. Ει ο μέν δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής καί αμαρτωλός πού φανείται; ο αγαπών παιδείαν, αγαπά αίσθησιν, ο δέ μισών ελέγχους, άφρων. Κρείσσων ο ευρίσκων χάριν παρά Κυρίω, ανήρ δέ παράνομος παρασιωπηθήσεται, ου κατορθώσει άνθρωπος εξ ανόμου, αι δέ ρίζαι τών δικαίων ουκ εξαρθήσονται. Γυνή ανδρεία στέφανος τώ ανδρί αυτής, ώσπερ δέ εν ξύλω σκώληξ, ούτως άνδρα απόλλυσι γυνή κακοποιός. Λογισμοί δικαίων κρίματα, κυβερνώσι δέ ασεβείς δόλους. Λόγοι ασεβών δόλιοι εις αίμα, στόμα δέ ορθών ρύσεται αυτούς.

Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ'

Μεγαλορρήμων Φαρισαίος, εβδελύχθη καυχησάμενος, καί Τελώνης ταπεινόφρων, διά σιγής εδικαιώθη προσευξάμενος, διό τών εκατέρων μαθούσα ψυχή μου τό διάφορον, τήν ταπεινοφροσύνην ελού καί κατάσπαζε. Χριστός γάρ ταπεινοίς επηγγείλατο, διδόναι χάριν ως φιλάνθρωπος.

Μαρτυρικόν

Μάρτυρες Κυρίου, ικετεύσατε τόν Θεόν ημών, καί αιτήσασθε ταίς ψυχαίς ημών, πλήθος οικτιρμών, καί τόν ιλασμόν, τών πολλών παραπτωμάτων δεόμεθα.

Δόξα Καί νύν... Θεοτοκίον

Εγώ Παρθένε αγία Θεοτόκε, τή σκέπη σου προστρέχω, οίδα ότι τεύξομαι τής σωτηρίας, δύνασαι γάρ αγνή βοηθήσαί μοι.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά δέ τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τό ασάλευτον στήριγμα

Εγκρατεία λαμπρύναντες, τάς ψυχάς ημών, τόν Σταυρόν προσκυνήσωμεν, τόν σωτήριον, εν ώ Χριστός προσηλώθη, καί βοήσωμεν αυτώ. Χαίρε νηστευόντων η τρυφή, καί βεβαία βοήθεια. Χαίρε αναιρέτα τών παθών, τών δαιμόνων αντίπαλε, χαίρε Ξύλον μακάριον.

Θεοτοκίον

Τό ασάλευτον στήριγμα, τό τής Πίστεως, καί σεβάσμιον δώρημα, τών ψυχών ημών, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν πιστοί. Χαίρε η τήν πέτραν τής ζωής, εν γαστρί σου χωρήσασα, χαίρε τών περάτων η ελπίς, θλιβομένων αντίληψις, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς τής φύσεως

Ώσπερ ζωήν τής Κτίσεως, τόν σόν Σταυρόν προκείμενον, η Οικουμένη ασπάζεται Κύριε, καί προσκυνούσα κράζει σοι. Τή αυτού ενεργεία, εν ειρήνη βαθεία, τούς ανυμνούντάς σε, τούς ευλογούντάς σε, διά τής εγκρατείας συντήρησον Πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Χαίρε η δι' Αγγέλου, τήν χαράν τού Κόσμου δεξαμένη, χαίρε η τεκούσα τόν Ποιητήν σου καί Κύριον, χαίρε η αξιωθείσα γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

Ωδή β' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Ίδετε ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός, ο πάλαι τόν Ισραήλ, εν ερυθρά θαλάσση διαγαγών, καί σώσας καί θρέψας, καί εκ δουλείας πικράς, ελευθερώσας Φαραώ.

Μέσον τής Κτίσεως, όν καθυπέμεινας Σταυρόν, Μεσσία Λόγε Θεού, τώ τής Νηστείας σήμερον μεσασμώ, πιστώς προσκυνούμεν, αι τούμενοι κατιδείν, καί τήν Ανάστασιν τήν σήν.

Ράβδω δυνάμεως, προτυπωθείση τώ Μωσή, τήν θάλασσαν τών παθών, διατεμόντες φθάσωμεν πρός γήν, τής επαγγελίας, καί μάννα τού νοητού, εμφορηθώμεν δαψιλώς.

Τίς μή θρηνήσει σε; τίς μή πενθήσει σε ψυχή, ποθούσαν τά πονηρά, ουκ εκζητούσαν πόθω τά αγαθά, δικαίου Κριτού δέ, καταφρονούσαν αεί, μακροθυμούντος επί σοί;

Θεοτοκίον

Σάρκα γενόμενον, αναλλοιώτως τόν Χριστόν, Παρθένε κυοφορείς, όν εκτενώς ικέτευε, σαρκικών παθών απαλλάξαι, τούς προσκυνούντας Σταυρόν, όν καθυπέμεινε σαρκί.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ειρμός άλλος

Ήχος πλ. δ'

Ιδετε ίδετε

Ίδετε ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός ημών, ο τή Οικουμένη, τόν Σταυρόν μου παρασχών, όπλον σωτηρίας, εις τό νύν προσκυνείσθαι αυτόν, όπως οι ασπαζόμενοι, καταργώσι τού εχθρού μηχανήματα.

Μέγας εί Κύριε, καί πολυέλεος, ότι δέδωκας τόν ζωοποιόν σου, προσκυνείσθαι νύν Σταυρόν, ένθα σου αι χείρες, καί οι πόδες ηλώθησαν, εν ώ τό αίμα ερρύη, τής αχράντου σου Πλευράς, ζωήν πηγάζον ημίν.

Δόξα...

Υπερτελεστάτη Μονάς, υπέρθεε, τρισυπόστατε, αγέννητε Πάτερ, καί Υιέ μονογενές, Πνεύμα εκ Πατρός εκπορευθέν, δι' Υιού δέ φανέν, ουσία μία καί φύσις, κυριότης, βασιλεία, σώσον πάντας ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Άρρητον τό θαύμα, τής σής κυήσεως Μητροπάρθενε, πώς γάρ καί λοχεύεις, καί αγνεύεις εν ταυτώ; πώς παιδοτοκείς, καί αγνοείς πείραν όλως ανδρός; Ως είδεν ο υπέρ φύσιν, εξ εμού καινοπρεπώς, Λόγος Θεού γεννηθείς.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Σέ Μωσής ο μέγας, προδιετύπωσε, τόν Σταυρόν ημίν, χείρας εκπετάσας, καί πορθήσας Αμαλήκ, σε εκτυπούντες εν σκιαίς καί αέρι, ημείς εκτρέπομεν καί νικώμεν, τόν αρχέκακον εχθρόν, υμνολογούντες Χριστόν.

Ο Ειρμός

Ίδετε ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός ημών, ο πρό τών αιώνων, γεννηθείς εκ τού Πατρός, καί εκ τής Παρθένου επ' εσχάτων δίχα ανδρός κυηθείς, καί λύσας τήν αμαρτίαν, τού προπάτορος Αδάμ ως φιλάνθρωπος.

Ωδή η'

Ο στεγάζων εν ύδασι

Ο συσσείσας θεμέλια, πάσης τής γής ως Θεός, υψωθείς εν ξύλω, άσειστον πάσιν εδωρήσω, πιστοίς έρεισμα Κύριε, τό σωτήριον όπλον τού Σταυρού σου, όν περ προσκυνούντες, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Απαστράπτον Θεώμενοι, υπέρ ηλίου αυγάς, τού Σταυρού τό ξύλον, δεύτε νηστεία αστραπτόμενοι, νύν ασπασώμεθα, αρυόμενοι χάριν φωτοφόρον, σκότος εκμειούσαν, τών υπερυψούντων, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ύδωρ ζών τό αλλόμενον, εις αιωνίαν ζωήν, σύ υπάρχων Λόγε, αίμα καί ύδωρ, εκ πλευράς εν Σταυρώ, έβλυσας Δέσποτα, αμαρτίας χειμάρρους αναστέλλων. Όθεν δυσωπώ σε. Ξήρανον παθών μου, τάς πονηράς εκβλύσεις.

Θεοτοκίον

Νοητόν ως αγίασμα, τόν εν αγίοις Θεόν, αναπεπαυμένον, τίκτεις αγία, Θεομήτορ αγνή, πάντα τά πέρατα, αγιάζοντα θεία προσκυνήσει, σήμερον Παρθένε Ξύλου παναγίου, εν ώ σαρκί επάγη.

Ειρμός άλλος

Άγγελοι καί Ουρανοί

Δεύτε ίδωμεν λαοί, τό Ζωηφόρον Ξύλον, νύν προκείμενον, εν ώ Χριστός επάγη ο Θεός ημών, καί σύ φόβω υμνούντες, τούτον προσκυνούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν τρισύνθετον Σταυρόν, ως τής Τριάδος τύπον ανυμνήσωμεν, καί προσκυνούντες φόβω ανακράξωμεν. Ευλογούντες υμνούντες, καί υπερυψούντες Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί Άγιον Πνεύμα

Είς Θεός ούν η Τριάς, ου τού Πατρός εκστάντος εις υιότητα, ουδέ Υιού τραπέντος εις εκπόρευσιν, αλλ' ιδία καί άμφω, ως Θεόν τά τρία δοξάζω εις αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μόνη αφθόρως κύεις, μόνη θηλάζεις βρέφος μή λοχεύουσα, μόνη τόν Κτίστην τίκτεις καί Δεσπότην σου, ει καί δούλη καί μήτηρ, σέ Παρθενομήτορ, υμνούμεν εις αιώνας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τόν τυφλόν εκ γενετής, ο ομματώσας λόγω, πηρωθέν μου σύ, τό τής καρδίας όμμα, πάλιν άνοιξον, ίνα βλέψω τό φώς, τών σών προσταγμάτων, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

Άγγελοι καί ουρανοί, τόν επί θρόνου δόξης εποχούμενον, καί ως Θεόν απαύστως δοξαζόμενον, ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Ευλογητός Κύριος ο Θεός

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο Σταυρώ σου λύσας τήν αρχαίαν αράν, καί τούτον ημίν δωρησάμενος, κραταίωμα καί καταφυγήν, καί ασφαλη κρηπίδα, δι' ού τούς εχθρούς ημών, νύν κερατιούμεν.

Ότι σειραίς συσφίγγομαι, αμετρήτων μου κακών, καί τάς τρίβους σου τάς σωτηρίους Χριστέ, εκών επί γνώναι ου βούλομαι, τώ σώ με επίστρεψον Σταυρώ, τήν πώρωσίν μου λύων, δι' άφατον έλεος, τής σής ευσπλαγχνίας.

Τήν Φαρισαίου έπαρσιν, μιμησάμενος κακώς, κατηνέχθην, πτώμα χαλεπόν καί δεινόν, καί κείμαι εχθρών καταπάτημα, αλλ' οίκτειρον σώσόν με Χριστέ, σεαυτόν δι' οίκτον, ταπεινώσας ύψιστε, Βασιλεύ τής δόξης.

Θεοτοκίον

Αι γενεαί σε άπασαι, μακαρίζουσιν Αγνή, Ιησούς γάρ μόνος, ο τεχθείς εκ τής σής νηδύος, αυτός ως επίσταται, εποίησε Κόρη μετά σού, Παρθένε μεγαλεία, όν δυσώπει σώζεσθαι, ποίμνην καί λαόν σου.

Ειρμός ο αυτός

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο Σταυρώ σου λύσας, τήν αρχαίαν αράν, καί τούτον τιθείς ημίν εις προσκύνησιν, αυτόν ασπαζόμενοι πιστώς, αυτόν καί ανυμνούντες, σού τό μέγα έλεος, υμνούμεν απαύστως.

Τής Εκκλησίας καύχημα, σύ εί τίμιε Σταυρέ, βασιλείας όπλον, καί τού Κόσμου παντός, ειρήνης βραβείον θεότευκτον. Σταυρέ Ορθοδόξων η χαρά, τής Οικουμένης φύλαξ, φύλαξον αγίασον, τούς σέ προσκυνούντας.

Δόξα...

Τριάς αγία δόξα σοι, η Ομότιμος Μονάς, θεία φύσις, μία βασιλεία φρικτή. Ο Πατήρ, ο Υιός σύν τώ Πνεύματι, τό φώς τό απρόσιτον παντί, η άναρχος θεότης, σώσον τούς λατρεύοντας, σοί τώ πάντων Κτίστη.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εν τώ σταυρώ ως ίστατο, η Αμνάς σου Ιησού, τόν Ποιμένα, καί Δεσπότην αυτής, Ορώσα πικρώς επωδύρετο, καί σπλάγχνα κινούσα επί σοί, Χριστέ ανεκαλείτο. Τί τό ξένον θέαμα; η ζωή πώς θνήσκεις;

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τόν Μανασσήν ως έσωσας, μεταγνόντα ο Θεός, σώσον καμέ, δάκρυσι μετανοούντα πικρώς, καί μή αποστρέψης τόν δούλόν σου, εξέκλινα γάρ μου τήν ψυχήν, ως πάλαι Ισραήλ εκείνος, πάσας τάς ημέρας μου, ζών εν ασωτία.

Ο Ειρμός

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας, σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυϊδ τού παιδός αυτού, εν οίς επεσκέψατο ημάς, Ανατολή εξ ύψους, καί κατεύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ'

Τού μεγαλαύχου Φαρισαίου, τήν εξ οιήσεως εννοούσα ψυχή μου κατάκρισιν, καί τού ταπεινόφρονος Τελώνου, τήν δι' εξαγορεύσεως πταισμάτων, επιγνούσα δικαίωσιν, τού μέν αποθέσθαι κατεπείγου, τήν επ αρετής προπέτειαν, τού δέ προλαβέσθαι, τήν εφ' οίς επλημμέλησας εξομολόγησιν, διεγείρου τήν αταπείνωτον σεαυτή καρπουμένη, διά μετριοπαθείας ύψωσιν, παρά Χριστού τού έχοντος τό μέγα έλεος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Μεγάλως ηγωνίσασθε Μάρτυρες, τάς βασάνους τών ανόμων, υπομείναντες γενναίως, τόν Χριστόν ομολογούντες, εναντίον βασιλέων, καί πάλιν μεταστάντες εκ τού βίου, δυνάμεις ενεργείτε εν τώ Κόσμω, καί ασθενείς θεραπεύετε, εκ τών παθών αυτών Άγιοι, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημώv.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η σκέπη σου Θεοτόκε Παρθένε, ιατρείον υπάρχει πνευματικόν, εν αυτή γάρ καταφεύγοντες, ψυχικών νοσημάτων λυτρούμεθα.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος πλ. β'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ξε'

Αλαλάξατε τώ Κυρίω πάσα η γή.

Στίχ. Ευλογείτε έθνη τόν Θεόν ημών, καί ακουτίσατε τήν φωνήν τής αινέσεως αυτού.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΚΕ', 1-9)

Κύριε ο Θεός μου, δοξάσω σε, καί υμνήσω τό όνομά σου, ότι εποίησας θαυμαστά πράγματα, βουλήν αρχαίαν αληθινήν. Γένοιτο Κύριε. Ότι έθηκας πόλιν εις χώμα, πόλεις οχυράς τού μή πεσείν αυτών τά θεμέλια, ασεβών πόλις εις τόν αιώνα ου μή οικοδομηθή. Διά τούτο ευλογήσει σε ο λαός ο πτωχός, καί πόλεις ανθρώπων αδικουμένων ευλογήσουσί σε, εγένου γάρ πάση πόλει ταπεινή βοηθός, καί τοίς αθυμήσασι δι' ένδειαν σκέπη, από ανθρώπων πονηρών ρύση αυτούς, σκέπη διψώντων, καί πνεύμα ανθρώπων αδικουμένων, ως άνθρωποι ολιγόψυχοι διψώντες εν Σιών, ότι ρύση αυτούς από ανθρώπων ασεβών οίς ημάς παρέδωκας. Καύσων εν σκέπη νέφους, κληματίδα ισχυρών ταπεινώσει. Καί ποιήσει Κύριος Σαβαώθ πάσι τοίς έθνεσιν επί τό όρος τούτο πότον λιπασμάτων, πότον τρυγιών, πίονται εν ευφροσύνη, πίονται οίνον, χρίσονται μύρον εν τώ όρει τούτω, παράδος ταύτα πάντα τοίς έθνεσιν, η γάρ βουλή αύτη επί πάντα τά έθνη. Κατέπιεν ο θάνατος ισχύσας, καί πάλιν αφείλε Κύριος ο Θεός πάν δάκρυον από παντός προσώπου, τό όνειδος τού λαού αυτού αφείλεν από πάσης τής γής, τό γάρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα. Καί ερούσιν εν τή ημέρα εκείνη. Ιδού ο Θεός ημών εφ' ώ ηλπίζομεν, καί σώσει ημάς, ούτος Κύριος, υπεμείναμεν αυτώ, καί ηγαλλιώμεθα, καί ευφρανθησόμεθα επί τή σωτηρία ημών.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ξς'

Ευλογήσαι ημάς ο Θεός, ο Θεός ημών.

Στίχ. Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς.