ΤΗ ΑΥΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΙΣ ΤΟ ΛΥΧΝΙΚΟΝ

Στιχηρά

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, ει καί κριτηρίω

Κύριε, ο επί Σταυρού εκουσίως, υφαπλώσας τάς παλάμας σου, τούτον κατανύξει καρδίας, προσκυνείν ημάς αξίωσον, λελαμπρυσμένους καλώς, νηστείαις καί δεήσεσι, καί εγκρατεία, καί ευποιϊα, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Κύριε, τών αμαρτιών μου τά πλήθη, κατά τό πλήθος εξάλειψον, τών σών οικτιρμών Πανοικτίρμον, καί τόν Σταυρόν σου αξίωσον, εν καθαρά τή ψυχή, καί βλέπειν καί προσπτύσσεσθαι, εν τή παρούση τής εγκρατείας, Εβδομάδι ως φιλάνθρωπος.

Έτερον Προσόμοιον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος γ' Μέγιστον θαύμα

Μέγιστον θαύμα! τό Ξύλον οράται, εν ώ Χριστός σαρκί εσταυρώθη, προσκυνεί ο Κόσμος καί φωτιζόμενος ανακράζει. Ώ τού Σταυρού τή δυνάμει! καί θεωρούμενος δαίμονας καίει, καί εκτυπούμενος, τούτους φλέγων δείκνυται. Μακαρίζω σε τό άχραντον Ξύλον, τιμώ καί προσκυνώ εν φόβω, καί Θεόν δοξάζω, τόν διά σού μοι χαριζόμενον, ζωήν τήν ατελεύτητον.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ',

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον

Ήχος πλ. δ'

Έδωκας κληρονομίαν τοίς φοβουμένοις τό Ονομά σου, Κύριε.

Στίχ. Από τών περάτων τής γής πρός σέ εκέκραξα.

Στίχ. Σκεπασθήσομαι εν τή σκέπη τών πτερύγων σου.

Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ'

Ατενίσαι τό όμμα εις ουρανόν, ου τολμώ ο τάλας εγώ, εκ τών πονηρών μου πράξεων, αλλ' ως ο Τελώνης στενάξας κραυγάζω σοι. Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ, καί φαρισαϊκής υποκρίσεως ρύσαί με, ως μόνος εύσπλαγχνος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε κεχαριτωμένη, Μήτερ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Δ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά δέ τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών

Τό πάνσεπτον πιστοί, προσκυνήσωμεν Ξύλον, εν ώ ο Ποιητής, τών απάντων υψώθη, πρόκειται αγιάζον, τούς προσιόντας ψυχή καί σώματι, ρύπον αποκαθαίρον, τής αμαρτίας τών νηστευόντων πιστώς, καί ανυμνούντων πάντοτε Χριστόν, τόν μόνον ευεργέτην.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο Λόγος τού Πατρός, επί τής γής κατήλθε, καί Άγγελος φωτός, τή Θεοτόκω εβόα. Χαίρε ευλογημένη, η τήν παστάδα μόνη φυλάξασα, σύλληψιν συλλαβούσα, τόν πρό αιώνων Θεόν καί Κύριον, ίνα τής πλάνης σώση ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Μεσοπονήσαντες, νύν τήν εγκράτειαν, καί εις προσκύνησιν, Χριστέ μου φθάσαντες, τού ζωηφόρου σου Σταυρού, προσπίπτοντες βοώμέν σοι. Μέγας εί Φιλάνθρωπε, καί μεγάλα τά έργα σου, ότι εφανέρωσας τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, όν φόβω προσκυνούντες κραυγάζομεν. Δόξα τή άκρα ευσπλαγχνία σου.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως αγεώργητος Παρθένε άμπελος, τόν ωραιότατον, βότρυν εβλάστησας, αναπηγάζοντα ημίν, τόν οίνον τόν σωτήριον, πάντων τόν ευφραίνοντα, τάς ψυχάς καί τά σώματα, όθεν ως αιτίαν σε τών καλών μακαρίζοντες, αεί σύν τώ Αγγέλω βοώμέν σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Η φωτοφόρος τού Σταυρού προσκύνησις, πάσιν επέφανεν, ηλιακήν αίγλην, σωτηρίας πέμπουσα, καί πάντας καταυγάζουσα, τούς παθών αμαυρώσει, κεκρατημένους, συνδράμωμεν, τούτον καθαρώς κατασπάσασθαι.

Τή τής νηστείας καθαρθέντες χάριτι, καθαρωτάτω νοϊ, τώ καθαρώ μόνω, δεύτε εκβοήσωμεν, φωνήν ευχαριστήριον. Σύ τό Αίμά σου Λόγε, υπέρ ημών πάντων δέδωκας, σύ καί τώ Σταυρώ αγιάζεις ημάς.

Συμποδισθείς ταίς προσβολαίς τού όφεως, τραύμα εξαίσιον, διαπαντός κείμαι, Σώτερ ο τήν έκπτωσιν, τών πρωτοπλάστων πάθει σου, τού Σταυρού ανορθώσας, ανόρθωσον, καί Οδήγησον, σού πρός θελημάτων εκπλήρωσιν.

Σταυροθεοτοκίον

Παρισταμένη τώ Σταυρώ σου Κύριε, η, Απειρόγαμος, καί τάς εν σοί τρώσεις, καθορώσα Δέσποτα, τιτρωσκομένη έλεγεν. Οίμοι τέκνον! ωδίνας, αποφυγούσα τώ τόκω σου, νύν οδυνηρώς κατατρύχομαι.

Έτερον Ποίημα τού κυρίου Θεοδώρου

Ήχος γ'

Άσωμεν τώ Κυρίω τώ ποιήσαντι

Εβδομάς αγία, καί φωσφόρος αύτη, τόν Σταυρόν τόν τίμιον, προτιθεμένη Κόσμω, δεύτε ασπασώμεθα, φόβω τε καί πόθω, τάς ψυχάς φωτιζόμενοι, τόν εν αυτώ παγέντα Χριστόν, εν άσμασι δοξάζοντες.

Τόν Σταυρόν σου πάντες, προσκυνούμεν Χριστέ, προπομπήν ποιούμενοι, τής Αναστάσεώς σου, υμνούμεν τούς ήλους σου, τιμώμεν καί τήν λόγχην σου, τά χείλη καί τά όμματα, ψυχής τε καί τού σώματος, εν τούτοις αγνιζόμενοι.

Δόξα...

Τριάς η εν Μονάδι, ουσίας υμνουμένη, Πάτερ Υιέ σύν Πνεύματι, τώ υπερπαναγίω, άναρχε αϊδιε, άκτιστε θεότης, η τού φωτός πηγή καί ζωή. Σε προσκυνούμεν πάντες βροτοί, τήν τό πάν ουσιώσασαν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Υμνούμέν σε Παρθένε, Θεοτόκε αγνή, Χερουβικόν όχημα, εξ ής Θεός ετέχθη, σύ γάρ μόνη γέγονας, πηγή αφθαρσίας, πηγάζουσα πάσι ζωήν, αφ' ής αρυόμενοι, ιάματα λαμβάνομεν.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τεσσαράκοντα νηστειών σταδίου, μέσον διϊππεύοντες, δεύτε τή διαθέσει, Χριστώ συναπίωμεν, πρός τό θείον Πάθος, ίνα συσταυρωθέντες αυτώ, κοινωνοί γενώμεθα, τής αυτού Αναστάσεως.

Ο Ειρμός

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα εν Ερυθρά θαλάσση, πόντω γάρ εκάλυψε τούς υπεναντίους, καί έσωσε τόν Ισραήλ αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Τόν ιοβόλοις πάθεσι, καί ψυχήν, καί διάνοιαν, τετραυματισμένην κεκτημένον Κύριε, ελέησον οίκτειρον, τώ σώ Σταυρώ θωράκισον, καί ταίς εκ πλευράς σου κενωθείσαις ρανίσι, προθύμως ίνα μέλπω. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Επί τού όρους πάλαι σε, Μωϋσής προετύπωσε, χείρας ανυψών, καί Αμαλήκ τροπούμενος, Σταυρέ πανσεβάσμιε, όν προσκυνούντες σήμερον, τρέπομεν δαιμόνων τά αλλόφυλα στίφη, καί πίστει μελωδούμεν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Υπό παθών κλονούμενον, υπ' εχθρών σκελιζόμενον, υπό συνηθείας πονηράς ελκόμενον, οικτείρησον Εύσπλαγχνε, τώ σώ Σταυρώ θωράκισον, όπως μελωδώ εν ακλονήτω καρδία. Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυροθεοτοκίον

Οδυνηρώς στενάζουσα, μητρικώς ολολύζουσα, καί τήν εκ σών σπλάγχνων, συνοχήν μή φέρουσα, Σταυρώ, ενητένιζες, τώ εκ τής σής τεχθέντι γαστρός, Τέκνον, εκβοώσα, τί τό όραμα τούτο, πώς πάσχεις ο τή φύσει, απαθής; πάντων, θέλων, τό γένος τών ανθρώπων, φθοράς ελευθερώσαι.

Ειρμός άλλος

Τόν υπ' Αγγέλων

Τή Εκκλησία προτεθέντα, τόν Σταυρόν Χριστού Θεώμενοι, φόβω καί πίστει αδελφοί, προσελθόντες προσκυνήσωμεν, αυτώ αναβοώντες. Σύ τήν ζωήν εξήνθησας, τοίς βροτοίς φωτοφόρε.

Τροπαιοφόρον εν πολέμοις, ουρανός σε καθυπέδειξε, ζωοποιέ ημών Σταυρέ, Βασιλέων όπλον άμαχον, εχθρών ο καθαιρέτης, Εκκλησιών τό κέρας, καί τών πιστών σωτηρία.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Πατέρα άγιον δοξάζω, καί Υιόν άγιον σέβω, καί Πνεύμα άγιον υμνώ, Ομοούσιον. Τριάδα απλήν, Θεόν έκαστον τούτων, φώτα καί φώς, ως εξ Ηλίου ενός προϊόντα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη αδιόδευτε, χαίρε βάτε ακατάφλεκτε, χαίρε η στάμνος η χρυσή, χαίρε όρος αλατόμητον, χαίρε Θεοτόκε ελπίς αρραγής, καί τείχος τών επί σοί πεποιθότων.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τήν Νηστείαν εκμεσάσαντες, ευθαρσήσωμεν τώ πνεύματι, πρός τό εξής νεανικώς, ευδρομούντες σύν Θεώ αδελφοί, όπως καί τό Πάσχα περιχαρώς οψώμεθα, τού Χριστού αναστάντος.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν...

Ο Ειρμός

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν Υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή, καί όρη, καί βουνοί, καί βυθός, καί πάν γένος ανθρώπων ύμνοις αυτόν ως Κτίστην καί Ποιητήν, ευλογείτε υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακοή

Εγγόνους πάλαι Ιακώβ, ευλογών προδιετύπου τρανώτατα, Σταυρόν τόν τίμιον, δι' ού Οικτίρμον, ημάς ευλόγησον, αγιασμού παρεκτικήν, χάριν παρεχόμενος, τοίς προσκυνούσιν αυτόν, καί τών πάντων Λυτρωτήν σε δοξάζουσι.

Νηστείας ύδατι πιστοί, καθαρθέντες καί ψυχήν καί διάνοιαν, τό ζωοδώρητον, καί θείον Ξύλον, περιπτυξώμεθα, πρόκειται πάσιν εμφανώς, βρύον θείαν άφεσιν, καί φώς ουράνιον, καί ζωήν καί αληθή αγαλλίασιν.

Κριτήν σε οίδα φοβερόν, ελευσόμενον εν δόξη θεότητος, πάντων τά κρύφια, ελέγχειν τότε, μέλλοντα Κύριε, διό σοι κράζω Αγαθέ. Ήμαρτον συγχώρησον, μή θριαμβεύσης μου, τά πολλά καί χαλεπά πλημμελήματα.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν Άρνα πάλαι η Αμνάς, θεωρούσα πρός σφαγήν καθελκόμενον, καί σκοτιζόμενον, ηλίου φέγγος, κλαίουσα έλεγεν. Ήλιε, δόξης Ιησού, έδυς θανατούμενος, αλλά ανάτειλον, τής εγέρσεως τό φώς τοίς ποθούσί σε.

Ειρμός άλλος

Εν Σιναίω τώ όρει

Εις τόν τόπον οι πόδες ού έστησαν, τού Δεσπότου καί Θεού, προσκυνήσωμεν άπαντες σήμερον, τόν σεπτότατον Σταυρόν, ως Δαυϊδ ανακράζει, ο θεοφωνότατος, καί γάρ ο άπαντα περιέχων δρακί, εν τούτω βέβηκεν.

Οι τήν γήν κατοικούντες προσέλθετε, τή νηστεία καθαροί, καί προκείμενον βλέποντες σήμερον, τόν πανσέβαστον Σταυρόν, προσκυνήσατε φόβω, καί πίστει ευφραίνεσθε, καί συναγάλλεσθε, τόν αγιασμόν ταίς ψυχαίς αρυόμενοι.

Δόξα...

Τή ουσία Μονάς εστιν άτμητος, η υπέρθεος Τριάς, ενουμένη τή φύσει μερίζεται, τοίς προσώποις ιδικώς, μή τμωμένη γάρ τμάται, εν ούσα τρισσεύεται, αύτη Πατήρ εστιν, ο Υιός, καί Πνεύμα τό ζών, η φρουρούσα τό πάν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παιδοτόκον παρθένον τίς ήκουσε; καί μητέρα πλήν ανδρός; Μαριάμ εκτελείς τό τεράστιον, αλλά φράζε μοι τό, Πώς; Μή ερεύνα τά βάθη, τής Θεοτοκίας μου, τούτο πανάληθες, υπέρ δέ ανθρώπινον νούν η κατάληψις.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Χαριστήριον αίνον προσάξωμεν, τώ Θεώ πάς ο λαός, ότι βλέποντες νύν ασπαζόμεθα, τόν πανάγιον Σταυρόν, γνώτε ούν καί ηττάσθε, εν τούτω οι δαίμονες, έθνη τά βάρβαρα γνώτε, καί ηττάσθε, δι' ού μεθ' ημών ο Θεός.

Ο Ειρμός

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε, εν τή βάτω Μωϋσής, τήν αφλέκτως τό πύρ τής θεότητος, συλλαβούσαν εν γαστρί, Δανιήλ δέ σε είδεν, όρος αλατόμητον, ράβδον βλαστήσασαν Ησαϊας, κέκραγε, τήν εκ ρίζης Δαυϊδ.

Απόστιχα τών Αίνων

Ήχος πλ. β'

Αρίστην οδόν υψώσεως Χριστέ, τήν ταπείνωσιν έδειξας, σεαυτόν κενώσας, καί μορφήν δούλου λαβών, τού Φαρισαίου τήν μεγάλαυχον ευχήν μή προσιέμενος, τού δέ Τελώνου τόν συντετριμμένον στεναγμόν, ως ιερείον άμωμον, εν τοίς υψίστοις προσδεχόμενος, διό καγώ βοώ σοι. Ιλάσθητι ο Θεός, Ιλάσθητι, Σωτήρ μου καί σώσόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Κύριε, εν τή μνήμη τών Μαρτύρων σου, πάσα η Κτίσις εορτάζει, οι ουρανοί αγάλλονται σύν τοίς Αγγέλοις, καί η γή ευφραίνεται σύν τοίς ανθρώποις. Αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αρχαγγελικόν λόγον υπεδέξω, καί Χερουβικός θρόνος ανεδείχθης, καί εν αγκάλαις σου εβάστασας Θεοτόκε, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος βαρύς

Κύριε μή τώ θυμώ σου ελέγξης, λαόν ημαρτηκότα, μηδέ τή οργή σου παιδεύσης ημάς, αγαθός υπάρχων. Σέ γάρ δοξάζει πάσα η γή, καί δεόμεθα. Φείσαι ημών Άγιε.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ξα'

Επί τώ Θεώ τό σωτήριον μου καί η δόξα μου.

Στίχ. Ουχί τώ Θεώ υποταγήσεται η ψυχή μου;

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΔ' 24-32)

Τάδε λέγει Κύριος Σαβαώθ. Όν τρόπον είρηκα, ούτως έσται, καί όν τρόπον βεβούλευμαι, ούτω μενεί, τού απολέσαι τούς Ασσυρίους επί τής γής τής εμής, καί επί τών ορέων μου, καί έσονται εις καταπάτημα, καί αφαιρεθήσεται απ' αυτών ο ζυγός αυτών, καί τό κύδος αυτών από τών ώμων αφαιρεθήσεται. Αύτη η βουλή, ήν βεβούλευται Κύριος εφ όλην τήν Οικουμένην, καί αύτη η χείρ η υψηλή, επί πάντα τά έθνη, ά γάρ ο Θεός ο άγιος βεβούλευται, τίς διασκεδάσει; καί τήν χείρα αυτού τήν υψηλήν τίς αποστρέψει; Τού έτους, ού απέθανεν Άχαζ ο βασιλεύς, εγενήθη τό ρήμα τούτο. Μή ευφρανθείητε πάντες οι αλλόφυλοι, συνετρίβη γάρ ο ζυγός τού παίοντος υμάς, εκ γάρ σπέρματος όφεως εξελεύσεται έγγονα ασπίδων, καί τά έγγονα αυτών εξελεύσονται όφεις πετώμενοι. Καί βοσκηθήσονται πτωχοί δι' αυτού, πένητες δέ άνθρωποι επί ειρήνης αναπαύσονται, ανελεί δέ τό σπέρμα σου εν λιμώ, καί τό κατάλειμμά σου ανελεί. Ολολύξατε πύλαι πόλεων, κεκραγέτωσαν πόλεις τεταραγμέναι, οι αλλόφυλοι πάντες, ότι από Βορρά καπνός έρχεται, καί ουκ έστι τού είναι. Καί τί αποκριθήσονται βασιλείς εθνών; ότι Κύριος εθεμελίωσε τήν Σιών, καί δι' αυτού σωθήσονται οι ταπεινοί τού λαού.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός ξβ'

Στίχ. Ούτως ευλογήσω σε εν τή ζωή μου.

Ο Θεός ο Θεός μου, πρός σέ ορθρίζω.