ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά

Ήχος βαρύς

Ασώτου δίκην απέστην, τής χάριτός σου Κύριε, καί τόν πλούτον δαπανήσας τής χρηστότητος, επί σέ έδραμον, εύσπλαγχνε κραυγάζων σοι. o Θεός ήμαρτον ελέησόν με.

Είτα τά δ' Μαρτυρικά, τά κατά τόν τυχόντα Ήχον, καί τού Μηναίου Προσόμοια δ'.

Δόξα... Τό Νεκρώσιμον

Καί νύν... Θεοτοκίον,

τά τού αυτού Ήχου.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός νθ'

Δός ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως, καί ματαία σωτηρία ανθρώπου.

Στίχ. Ο Θεός, απώσω ημάς, καί καθείλες ημάς.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Η', 4-21)

Εκάθισεν η κιβωτός εν μηνί τώ εβδόμω, εβδόμη καί εικάδι τού μηνός, επί τά όρη τά Αραράτ. Τό δέ ύδωρ πορευόμενον ηλαττονούτο έως τού δεκάτου μηνός. Εν δέ τώ δεκάτω μηνί, τή πρώτη τού μηνός, ώφθησαν αι κεφαλαί τών ορέων. Καί εγένετο μετά τεσσαράκοντα ημέρας, ηνέω ξε Νώε τήν θυρίδα τής κιβωτού, ήν εποίησε. Καί απέστειλε τόν κόρακα τού ιδείν, ει κεκόπακε τό ύδωρ, καί εξελθών, ουκ ανέστρεψεν, έως τού ξηρανθήναι τό ύδωρ από τής γής. Καί απέστειλε τήν περιστεράν οπίσω αυτού ιδείν, ει κεκόπακε τό ύδωρ από τής γής. Καί ουχ ευρούσα η περιστερά ανάπαυσιν τοίς ποσίν αυτής, υπέστρεψε πρός αυτόν εις τήν κιβωτόν, ότι ύδωρ ήν επί πάν τό πρόσωπον τής γής, καί εκτείνας τήν χείρα αυτού, έλαβεν αυτήν, καί εισήγαγεν αυτήν πρός αυτόν εις τήν κιβωτόν. Καί επισχών έτι ημέρας επτά ετέρας, πάλιν εξαπέστειλε τήν περιστεράν εκ τής κιβωτού. Καί ανέστρεψε πρός αυτόν η περιστερά τό πρός εσπέραν, καί είχε φύλλον ελαίας, κάρφος εν τώ στόματι αυτής, καί έγνω Νώε, ότι κεκόπακε τό ύδωρ από τής γής. Καί επισχών έτι ημέρας επτά ετέρας, πάλιν εξαπέστειλε τήν περιστεράν, καί ου προσέθετο τού επιστρέψαι πρός αυτόν έτι. Καί εγένετο εν τώ ενί καί εξακοσιοστώ έτει εν τή ζωή τού Νώε, τού πρώτου μηνός μιά τού μηνός, εξέλιπε τό ύδωρ από τής γής. Καί απεκάλυψε Νώε τήν στέγην τής Κιβωτού, ήν εποίησε, καί είδεν, ότι εξέλιπε τό ύδωρ από προσώπου τής γής. Εν δέ τώ δευτέρω μηνί, εβδόμη καί εικάδι τού μηνός, εξηράνθη η γή. Καί είπε Κύριος ο Θεός πρός Νώε, λέγων. Έξελθε εκ τής κιβωτού σύ, καί η γυνή σου, καί οι υιοί σου, καί αι γυναίκες τών υιών σου μετά σού, καί πάντα τά θηρία, όσα εστί μετά σού, καί πάσα σάρξ, από πετεινών έως κτηνών, καί πάν ερπετόν κινούμενον επί τής γής εξάγαγε μετά σεαυτού, καί αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε επί τής γής. Καί εξήλθε Νώε, καί η γυνή αυτού, καί οι υίοι αυτού, καί αι γυναίκες τών υιών αυτού μετ' αυτού, καί πάντα τά θηρία, καί πάντα τά κτήνη, καί πάν πετεινόν, καί πάν ερπετόν κινούμενον επί τής γής κατά γένος αυτών, εξήλθεν εκ τής κιβωτού, εν μιά τού μηνός τού τρίτου. Καί ω κοδόμησε Νώε θυσιαστήριον τώ Κυρίω, καί έλαβεν από πάντων τών κτηνών τών καθαρών, καί από πάντων τών πετεινών τών καθαρών, καί ανήνεγκεν εις ολοκάρπωσιν επί τό θυσιαστήριον. Καί ωσφράνθη Κύριος ο Θεός οσμήν ευωδίας.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός ξ'

Εισάκουσον, ο Θεός, τής δεήσεώς μου, πρόσχες τή προσευχή μου.

Στίχ. Ούτω ψαλώ τώ ονόματί σου εις τούς αιώνας.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ι', 31 - ΙΑ', 12)

Στόμα δικαίου αποστάζει σοφίαν, γλώσσα δέ αδίκου εξολείται. Χείλη ανδρών δικαίων αποστάζει χάριτας, στόμα δέ ασεβών καταστρέφεται. Ζυγοί δόλιοι βδέλυγμα ενώπιον Κυρίου, στάθμιον δέ δίκαιον δεκτόν αυτώ. Ού εάν εισέλθη ύβρις εκεί καί ατιμία, στόμα δέ ταπεινών μελετά σοφίαν. Τελειότης ευθέων οδηγήσει αυτούς, και υποσκελισμός αθετούντων προνομεύσει αυτούς, ουκ ωφελήσει υπάρχοντα εν ημέρα θυμού, δικαιοσύνη δέ ρύσεται από θανάτου. Αποθανών δίκαιος έλιπε μετάμελον, πρόχειρος δέ γίνεται καί επίχαρτος ασεβών απώλεια. Δικαιοσύνη αμώμου ορθοτομεί οδούς, άσέβεια δέ περιπίπτει αδικία. Δικαιοσύνη ανδρών ορθών ρύεται αυτούς, τή δέ αβουλία αλίσκονται παράνομοι. Τελευτήσαντος ανδρός δικαίου, ουκ όλλυται ελπίς, τό δέ καύχημα τών ασεβών όλλυται. Δίκαιος εκ θήρας εκδύνει, αντ' αυτού δέ παραδίδοται ο ασεβής. Εν στόματι ασεβών παγίς πολίταις, αίσθησις δέ δικαίων εύοδος. Εν αγαθοίς δικαίων κατώρθωται πόλις, καί εν απωλεία ασεβών αγαλλίαμα. Εν ευλογία ευθέων υψωθήσεται πόλις, στόμασι δέ ασεβών κατεσκάφη. Μυκτηρίζει πολίτας ενδεής φρενών, ανήρ δέ φρόνιμος ησυχίαν άγει.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Τροπάρια

Ήχος β'

Απόστολοι, Μάρτυρες, καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Μνήσθητι Κύριε, ως αγαθός τών δούλων σου, καί όσα εν βίω ήμαρτον συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ει μή σύ ο δυνάμενος, καί τοίς μεταστάσι δούναι τήν ανάπαυσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ αγία η τού αφράστου φωτός, Αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.

Τροπάριον

Ήχος πλ. α'

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον, εν ταίς αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια, καί τά ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία, καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Δόξα...

Καί πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου ανατείλας τώ Κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

Ωδή ς' Ήχος δ'

Ήλθον εις τά βάθη

Αιμάτων ηρδεύσατε σταγόσι, τών ευσεβών καρδίας δυσσεβούντων δέ τάς παρατάξεις, περιφανώς εν αυταίς επνίξατε, Αθλοφόροι αξιάγαστοι.

Δοξάσαντες μέλεσιν οικείοις, τόν τού παντός Δεσπότην, νύν δοξάζεσθε αδιαλείπτως, δόξα πιστών, Αθληταί υπάρχοντες καί μεγάλοι αντιλήπτορες.

Νεκρώσιμον

Εν λάκκω ετέθης κατωτάτω, τοίς ούν πιστώς θανούσι τήν ανάπαυσιν Λόγε, παράσχου, τών ιερών Αθλητών δεήσεσι, καί πταισμάτων απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Ίνα σε φωναίς διαπρυσίοις, ανευφημώμεν Κόρη, τάς φωνάς ημών ταύτας προσδέχου, καί ιλασμόν οφλημάτων λήψεσθαι, τόν Υιόν σου καθικέτευε.

Έτερον Ποίημα τού κυρίου Θεοδώρου

Ήχος πλ. δ'

Συνεχόμενον δέξαι με

Νύν Μαρτύρων πανήγυρις, συνδράμωμεν καί τά άθλα αυτών, τά πανσέβαστα μακαριούντες, Χριστόν τόν τούτους στέψαντα υμνήσωμεν.

Εν τή θεία πυρούμενοι αγάπη Χριστού, επ' ανθράκων πυρός διαβαίνετε, ως επί δρόσου, αυτόν υμνούντες Μάρτυρες μακάριοι.

Δόξα...

Σέ Τριάς υπεράρχιε, καί θεία Μονάς, φώς καί φώτα μέλπω, ζωήν καί ζωάς, Νούν Λόγον, Πνεύμα άγιόν τε, καί άγια, τόν ένα Θεόν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ τής ρίζης ανέτειλε, σού άνθος ζωής, Ιεσσαί προπάτορ ανασκίρτησον, ο σώζων Κόσμον, εκ τής αγνής Νεάνιδος, Χριστός ο Θεός.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Πύρ καί ξίφος καί θάνατον ου πτήξαντες, τήν ομολογίαν διεσώσατε τής σωτηρίας, υπό Χριστού νευρούμενοι μακάριοι.

Στίχ. Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Εν νεκροίς ο ελεύθερος, ως ών αρχηγός, ζωής καί θανάτου, σύ ανάπαυσον, ούς προσελάβου, καί εν αυλαίς σου, σκήνωσον Φιλάνθρωπε.

Ο Ειρμός

Συνεχόμενον δέξαι με φιλάνθρωπε, εκ πταισμάτων πολλών, καί προσπίπτοντα τοίς οικτιρμοίς σου, ως τόν Προφήτην Κύριε, καί σώσόν με.

Ωδή ζ'

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι

Τίνι στέργουσα τά πάθη, τών αλόγων αληθώς, ψυχή εξωμοίωσαι; τίνα υπερβάλλοντα έσχες, εν αμαρτίαις; βόησον τώ Χριστώ. Σώσόν με Αγαθέ.

Άγιοι τόν εν Αγίοις, αιτήσατε εκτενώς, επαναπαυόμενον, ταίς αγίαις ταύταις ημέραις, καθαγιάσαι πάντων, τών ευσεβών τά φρονήματα.

Νεκρώσιμον

Ύψιστε ο εν ελέει, πλούσιος καί αγαθός, τοίς δούλοις σου άφεσιν, τοίς προκοιμηθείσι παράσχου, χοροίς Αγίων τούτους, συναριθμών ως φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον

Τέτοκας νομίμων δίχα φύσεως τόν Πλαστουργόν, γενόμενον άνθρωπον. Άχραντε αυτόν ούν δυσώπει, πάντων τάς ανομίας νύν παριδείν, καί τά πταίσματα.

Ειρμός άλλος

Ο δι' Αγγέλου Παίδας

Ο τών σεπτών Μαρτύρων, δειξας τά μνημόσυνα, χαράν τή Εκκλησία σου, καί ψυχής θυμηδίαν, ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ου ψευδόμεθά σε Χριστέ, ουδέ αρνούμεθα οι Μάρτυρες εκραύγαζον εν μέσω τών βασάνων, τούς παρανόμους δικαστάς καταπλήττοντες.

Δόξα...

Εν τρισί προσώποις, μίαν φύσιν σέβομεν, Πατρός Υιού καί Πνεύματος, προφητικώς βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς ως μήτηρ τίκτεις, καί παρθένος έμεινας; Ότι Θεόν εγέννησα, μή ζήτει μοι τόν τρόπον, όσα γάρ βούλεται ποιεί, η θεόπαις βοά.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού...

Μαρτυρική χορεία, η θεοφάνωτος τούς δούλους σου αξίωσον, προσκυνητάς γενέσθαι, τού θείου καί ζωοποιού τού Σωτήρος Σταυρού.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου Κύριε.

Ο τής ζωής ταμίας, Βασιλεύ αθάνατε, ούς εξελέξω δούλους σου εν πίστει καί ελπίδι, τής αιωνίου σου ζωής, καταξίωσον.

Ο Ειρμός

Ο δι' Αγγέλου Παίδας, δροσίσας εν καμίνω, καί τήν βροντώσαν κάμινον, μεταβαλών εις δρόσον, ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Λυτρωτά τού παντός

Απτοήτω χορούντες φρονήματι, πρός επίπονα σκάμματα Μάρτυρες, πόνους σαρκός υπέστητε, καί πρός άπονον λήξιν μετατεθέντες, πάντα πόνον καρδίας κουφίζετε.

Οι τά άνω φθαρτοίς αλλαξάμενοι, σαρκικοίς με φθειρόμενον πάθεσι, διά νηστείας σώσατε, καί ευχών εμμελείας, Μάρτυρες θείοι, τόν τών όλων Θεόν ικετεύοντες.

Νεκρώσιμον

Ικεσίαις Χριστέ τών Μαρτύρων σου, τά ελέη σου πάσι κατάπεμψον, καί τοίς πρό σέ τόν εύσπλαγχνον, μεταστάσι τού βίου, λύσιν παράσχου, οφλημάτων καί θείαν ανάπαυσιν.

Θεοτοκίον

Ως τεκούσα Θεόν αναμάρτητον, τάς ημών αμαρτίας εξάλειψον, ταίς μητρικαίς πρεσβείαις σου, Θεοτόκε καί σώζε, αναβοώντας. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Ειρμός άλλος

Οι θεορρήμονες Παίδες

Τάς πυριφλέκτους βασάνους ενεγκόντες, ως δροσισμώ Αθλοφόροι, μετά χαράς ανεκράζετε. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Η θεοστράτευτος φάλαγξ τών Μαρτύρων, τροπωσαμένη τήν πλάνην, νικητικώς ανεκραύγαζεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Σύν τώ Υιώ τόν Πατέρα προσκυνούντες, καί τό πανάγιον Πνεύμα, πάντες πιστώς εκβοήσωμεν. Τριάς η εν Μονάδι, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σύ καί Παρθένος καί Μήτηρ ανεδείχθης, κυοφορούσα ανάνδρως, Θεόν τών όλων η πάναγνος. Αλλ' αυτόν εκδυσώπει, σωθήναι τούς δούλους σου.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Τών Αθλοφόρων πρεσβείαις τούς σούς δούλους, καί προσκυνήσαι καί βλέψαι, Χριστέ Σωτήρ καταξίωσον, τόν ζωοποιόν Σταυρόν, τής σής αγαθότητος.

Στίχ. Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Ο καταλύσας τό κράτος τού θανάτου, τή εκ νεκρών σου Εγέρσει, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, μετά τών εκλεκτών σου, αινείν σε τόν Κύριον.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν φλόγα, καταπατούντες υπέψαλλον. Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Στηρίξαντες πέτρα νοητή, τό φρόνημα Αθλοφόροι, απερίτρεπτοι, πάσαις εχθρού μηχανουργίαις εμείνατε, διό με τρεπόμενον, πρός πάθη ψυχοφθόρα στηρίξατε, ταίς πρός τό θείον παρακλήσεσιν.

Η θεία καί όντως φωταυγής, ομήγυρις τών Μαρτύρων, καθικέτευε, τόν υπεράγαθον Δεσπότην, καιρώ τής εγκρατείας, συγχώρησιν, πταισμάτων ημίν πάσι δωρήσασθαι, καί αιωνίαν αγαλλίασιν.

Νεκρώσιμον

Φιλάνθρωπε μόνε Αγαθέ, τούς δούλους σου επ ελπίδι, αναστάσεως, κεκοιμημένους αιωνίου, φωτός σου ανεσπέρου αξίωσον, μετέχειν καί τροφής απολαύσεως, ίνα σε φόβω μεγαλύνωμεν.

Θεοτοκίον

Φωτός οικητήριον η σή, γεγένηται παναγία, μήτρα, Πάναγνε, όθεν πιστώς αναβοώ σοι. Τάς κόρας τής ψυχής μου καταύγασον, καί τρίβον τήν ευθείαν υπόδειξον, τώ σε γνησίως μακαρίζοντι.

Άλλος

Μεγαλύνομέν σε, τήν Μητέρα

Τών Μαρτύρων μνήμην, εκτελέσωμεν πιστοί, ίνα τής εκείνων, κοινωνήσωμεν δόξης, ευφημούντες τά άθλα, τών αγώνων αυτών.

Τήν υμών ανδρείαν, θήρες έπτηξαν σφοδρώς, υπεχώρησε πύρ, συνετρίβησαν τόξα, εν υμίν Αθλοφόροι, θαυμαστός ο Θεός.

Δόξα...

Υπεράρχιε φύσις, τρισυπόστατε Μονάς, Πάτερ, Υιέ, καί Πνεύμα άγιον, φώς καί ζωή θεαρχία, τούς σέ δοξολογούντας, διαφύλαττε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ευλογούμέν σε, τόν Θεόν τού Ισραήλ, τόν εκ τής Παρθένου, επιφανέντα τώ Κόσμω, καί εγείραντα κέρας, σωτηρίας ημίν.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Πρεσβευταί τού Κόσμου, Αθλοφόροι τού Χριστού, τόν αυτού ιδέσθαι Σταυρόν, καί προσκυνήσαι, καταξιώσατε πάντας, ικεσίαις υμών.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω, καί προσελάβου, Κύριε.

Όπου αναβλύζει, πηγή ζωής Υιέ Θεού, καί επισκοπεί σου, ο τού προσώπου φωτισμός, τούς πρός σέ μεταστάντας εγκατάταξον.

Ο Ειρμός

Μεγαλύνομέν σε, τήν Μητέρα τού φωτός, καί δοξάζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, ως τεκούσαν Χριστόν, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Προκείμενον Ήχος πλ. β'

Ευφράνθητε επί Κύριον, καί αγαλλιάσθε δίκαιοι.

Στίχ. Μακάριοι, ών αφέθησαν αι ανομίαι.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ι', 32-38)

Αδελφοί, αναμιμνήσκεσθε τάς πρότερον ημέρας, εν αίς φωτισθέντες, πολλήν άθλησιν υπεμείνατε παθημάτων. Τούτο μέν, ονειδισμοίς τε καί θλίψεσι θεατριζόμενοι, τούτο δέ, κοινωνοί τών ούτως αναστρεφομένων γενηθέντες, καί γάρ τοίς δεσμοίς μου συνεπαθήσατε, καί την αρπαγήν τών υπαρχόντων υμών μετά χαράς προσεδέξασθε, γινώσκοντες έχειν εν εαυτοίς κρείττονα ύπαρξιν εν ουρανοίς, καί μένουσαν. Μή αποβάλητε ούν τήν παρρησίαν υμών, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Υπομονής γάρ έχετε χρείαν, ίνα τό θέλημα τού Θεού ποιήσαντες, κομίσητε τήν επαγγελίαν. Έτι γάρ μικρόν όσον όσον, ο ερχόμενος ήξει, καί ου χρονιεί. Ο δέ δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται.

Αλληλούϊα Ήχος πλ. β'

Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε, Αλληλούϊα,