ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Ιδιόμελον

Ήχος δ'

Ασώτως διασπείρας, τόν πατρικόν μου πλούτον, έρημος γέγονα, εν τή χώρα οικήσας, τών πονηρών πολιτών, καί τή αλογία ωμοιώθην ανοήτοις κτήνεσι καί πάσης γεγύμνωμαι θείας χάριτος, διό επιστρέψας βοώ σοι, τώ ευσπλάγχνω καί οικτίρμονι Πατρί. Ήμαρτον, δέξαι με μετανοούντα ο Θεός, καί ελέησόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Ιερεία έμψυχα, ολοκαυτώματα λογικά, Μάρτυρες Κυρίου, θύματα τέλεια Θεού, Θεόν γινώσκοντα, καί Θεώ γινωσκόμενα, πρόβατα, ών η μάνδρα λύκοις ανεπίβατος, πρεσβεύσατε, καί ημάς συμποιμανθήναι υμίν, επί ύδατος αναπαύσεως.

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος πλ. β' Όλην αποθέμενοι

Ηλίου αυγάσματα, τού νοητού δεδειγμένοι, θεόπται Απόστολοι, φωτισμόν αιτήσατε, ταίς ψυχαίς ημών, καί παθών ρύσατε, αχλυώδους σκότους, καί ημέραν τήν σωτήριον, ιδείν πρεσβεύσατε, διά πρεσβειών καί δεήσεων, καρδίας εκκαθάραντες, άς ο πονηρός ετραυμάτισεν, όπως ημάς πίστει, σωζόμενοι γεραίρωμεν αεί, τούς τώ πανσόφω κη ρύγματι, Κόσμον διασώσαντας.

Εις χώραν ο Άσωτος, αποδημήσας κακίας, κακώς εδαπάνησα, όν περ Πάτερ εύσπλαγχνε, πλούτον δέδωκας, καί λιμώ τήκομαι, αγαθών πράξεων, και αισχύνην παραβάσεως, ιδού ενδέδυμαι, χάριτος ενθέου γυμνούμενος, καί κράζω σοι τό. Ήμαρτον, οίδα γάρ τήν σήν αγαθότητα, δέξαι με ως ένα, οικτίρμον τών μισθίων σου Χριστέ, τών Αποστόλων δεήσεσι, τών ηγαπηκότων σε.

Έτερον, Προσόμοιον Ποίημα Θεοδώρου

Εκ δεξιών τού Σωτήρος

Απόστολοι τού Σωτήρος, φωστήρες Οικουμένης, καί ευεργέται καί σώσται, οι Θεού τής δόξης, ως ουρανοί διηγήτορες, καί πεποικιλμένοι τοίς άστροις τών θαυμάτων, καί τοίς τέρασι τών ιάσεων, εκτενώς υπέρ ημών, τάς Ικετηρίας Κυρίω προσάγετε, εις οσμήν άχραντον, τάς ευχάς δεχθήναι ημών, καί αξιωθήναι τόν ζωηφόρον Σταυρόν καί προσπτύξασθαι, καί βλέψαι φόβω άπαντας, αυτού τή προσκυνήσει, κατάπεμψον ημίν τά ελέησου, Σωτήρ ως φιλάνθρωπος.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια δ'

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός να'

Ήλπισα επί τό έλεος τού Θεού εις τόν αιώνα.

Στίχ. Τί εγκαυχά εν κακία ο δυνατός;

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ζ', 6-9)

Νώε ήν ετών εξακοσίων, καί ο κατακλυσμός τού ύδατος εγένετο επί τής γής. Εισήλθε δέ Νώε, καί οι υιοί αυτού, καί η γυνή αυτού, καί αι γυναίκες τών υιών αυτού μετ' αυτού εις τήν κιβωτόν, διά τό ύδωρ τού κατακλυσμού. Καί από τών πετεινών τών καθαρών, καί από τών πετεινών τών μή καθαρών, καί από τών κτηνών τών καθαρών, καί από τών κτηνών τών μή καθαρών, καί από τών θηρίων, καί από πάντων τών ερπόντων επί τής γής, δύο δύο εισήλθον πρός Νώε εις τήν κιβωτόν, άρσεν καί θήλυ, καθά ενετείλατο ο Θεός τώ Νώε.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός νβ'

Εν τώ επιστρέψαι Κύριον τήν αιχμαλωσίαν τού λαού αυτού.

Στίχ. Είπεν άφρων εν καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Θ', 12-18)

Υιέ, εάν σοφός γένη σεαυτώ, σοφός έση καί τοίς πλησίον σου, εάν δέ κακός αποβής, μόνος άν αντλήσεις τά κακά. Υιός πεπαιδευμένος σοφός έσται, τώ δέ άφρονι διακόνω χρήσεται, ός ερείδεται επί ψεύδεσιν, ούτος ποιμανεί ανέμους, ο δ' αυτός διώξεται όρνεα πετώμενα, απέλιπε γάρ οδούς τού εαυτού αμπελώνος, τούς δέ άξονας τού ιδίου γεωργίου πεπλάνηται. Διαπορεύεται δέ δι' ανύδρου ερήμου, καί γήν διατεταγμένην εν διψώδεσι, συνάγει δέ χερσίν ακαρπίαν. Γυνή άφρων καί θρασεία ενδεής ψωμού γίνεται, ή ουκ επίσταται αισχύνην, εκάθισεν επί θύραις τού εαυτής οίκου, επί δίφρου εμφανώς εν πλατείαις, προσκαλουμένη τούς παριόντας καί κατευθύνοντας εν ταίς οδοίς αυτών. Ός εστιν υμών αφρονέστατος, εκκλινάτω πρός με, καί τοίς ενδεέσι φρονήσεως παρακελεύομαι λέγουσα. Άρτον κρυφίων ηδέως άψασθε, καί ύδατος κλοπής γλυκερού πίετε. Ο δέ ουκ οίδεν, ότι γηγενείς παρ' αυτή όλλυνται, καί επί, πέταυρον Άδου συναντά. Αλλά αποπήδησον, μή χρονίσης εν τώ τόπω αυτής, μηδέ επιστήσης τό σόν όμμα πρός αυτήν, ούτω γάρ διαβήση ύδωρ αλλότριον, από δε ύδατος αλλοτρίου απόσχου, καί από πηγής αλλοτρίας μή πίης, ίνα πολύν ζήσης χρόνον, προστεθήσεται δέ σοι έτη ζωής.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Εις τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Ελπίς τού Κόσμου αγαθή

Φωστήρες κόσμου απλανείς, Μαθηταί τού Σωτήρος, φωτίσατέ μου τήν ψυχήν, αμαρτία τυφλώττουσαν, καί δείξατε θείας ημέρας κοινωνόν, φυλάττοντα τάς σωτηρίους εντολάς, καί σκότους με λυτρώσατε εκεί τού αφεγγούς, όπως ημάς δοξάζω.

Θεοτοκίον

Αγία Δέσποινα Χριστού, τού Θεού ημών Μήτερ, ως τών απάντων ποιητήν απορρήτως τεκούσα, ικέτευε σύν Αποστόλοις Ιεροίς, εκάστοτε τήν αγαθότητα αυτού, παθών ημάς λυτρώσασθαι, καί άφεσιν ημίν, δούναι αμαρτημάτων.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. β'

Αγγελικαί δυνάμεις

Κοσμολαμπείς φωστήρες, θείοι Απόστολοι, καταφωτίσατε τούς υμνωδούς υμών, αμείβοντες τόν χρόνον τής Νηστείας, αξίως αιτούμενοι, πάντας θεάσασθαι, τό ξύλον τού ζωηφόρου Σταυρού, καί ασπάσασθαι αρρύποις χείλεσι, καί οφθαλμοίς, εκβοώντας ψαλμικώς. Κύριε δόξα σοί.

Θεοτοκίον

Ελπίς τού Κόσμου αγαθή, Θεοτόκε Παρθένε, τήν σήν καί μόνην φοβεράν, προστασίαν αιτούμεν. Σπλαγχνίσθητι εις απερίστατον λαόν, δυσώπησον τόν ελεήμονα Θεόν, ρυσθήναι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης απειλής, μόνη ευλογημένη.

Ωδή δ' Ήχος πλ. β'

Χριστός μου δύναμις

Νηστείαν δάκρυα, ευχάς συμπάθειαν, ευκατάνυκτον ήθος, γνώμην ορθήν, βίου καθαρότητα, επιδειξώμεθα πιστοί, όπως δόξης απολαύσωμεν.

Φωστήρες φαίνοντες, τώ στερεώματι, τής σεπτής Εκκλησίας περιφανώς, ώφθητε Απόστολοι, διό φωτίσατεημών, τάς καρδίας θείω Πνεύματι.

Ως θείοι άνθρακες, προσαναπτόμενοι, τώ πυρί τώ αϋλω τάς εμπαθείς, ύλας καταφλέξατε, τών καρδιών ημών σοφοί, τού Θεού ημών Απόστολοι.

Θεοτοκίον

Λυχνία άσβεστος, νυμφών ολόφωτε, Σεραφίμ υπερτέρα καί Χερουβίμ, όχημα Πανάμωμε, αμαρτιών με χαλεπών, καί κινδύνων ελευθέρωσον.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ακήκοεν ο προφήτης

Λαμπτήρες θεοφανείας, Απόστολοι τού Σωτήρος αναδειχθέντες, τής αγνοίας τήν νύκτα ελύσατε, καί τήν Εκκλησίαν αιθριάσαντες φωτίζετε τήν Οικουμένην ταίς πυριφθόγγοις, θείαις διδαχαίς υμών.

Τόν Κόσμον διαδραμόντες, άλλος ούν κατ άλλο μέρος, εις μίαν πίστιν, πάντας συνηθροίσατε Απόστολοι, καί μεταλαχόντες τά ουράνια, χορεύετε, Χριστόν απαύστως εκδυσωπούντες, τού σωθήναι πάντας ημάς.

Δόξα...

Υιόν εκ Πατρός καί Πνεύμα, δοξάζω ως εξ ηλίου φώς καί ακτίνα τό μέν γεννητώς, ότι καί γέννημα, τό δέ προβλητώς, ότι καί πρόβλημα συνάναρχον, μίαν ουσίαν, προσκυνουμένην, υπό πάσης κτίσεως.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένος βρέφος τεκούσα, καί τήν αγνείαν φρουρούσα, σεμνή σύ ώφθης, τόν Θεόν γεννήσασα καί άνθρωπον, ένα τόν αυτόν εν εκατέρα μορφή, τό θαύμα σου Παρθενομήτορ, εκπλήττει πάσαν, ακοήν καί έννοιαν.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Πρεσβείαις υμών αγίαις, Απόστολοι τού Κυρίου αξιωθώμεν, τόν ζωοποιόν Σταυρόν προσπτύξασθαι, αγνοίς καί τοίς χείλεσι καί όμμασι, προκείμενον τοίς εν τώ Κόσμω, καί υπό πάντων καταπροσκυνούμενον.

Ο Ειρμός

Ακήκοεν ο Προφήτης, τήν έλευσίν σου Κύριε, καί εφοβήθη, ότι μέλλεις εκ Παρθένου τίκτεσθαι, καί ανθρώποις δείκνυσθαι, καί έλεγεν. Ακήκοα τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην. Δόξα τή δυνύμει σου Κύριε.

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς οσίοις

Μωϋσήν η νηστεία, θεόπτην έδειξε, καί Ηλίαν πυρίνω άρματι έλαβε, σπεύσον λογισμών βλαβερών εγκρατεύθητι, όπως χαμαιζήλου, ψυχή ρυσθής απάτης.

Ολισθαίνων τοίς χείρω, προσεπεκτείνομαι, καί τώ μώλωπι τραύμα, προσεπιτίθημι, ίασαι Χριστέ τήν λιθώδη μου πώρωσιν, ταίς τών Αποστόλων, Οικτίρμον ικεσίαις.

Οι τού Κόσμου φωστήρες, οι θεαυγέστατοι, τών παθών ημών νέφη, διασκεδάσατε, καί προσκυνητάς, τής λαμπράς Αναστάσεως, δείξατε υμνούντας, τόν Ήλιον τής Δόξης.

Θεοτοκίον

Γενεαί γενεών σου Θεομακάριστε μακαρίζουσι πάλαι, ως προεφήτευσας, μόνη γάρ βροτοίς τόν μακάριον τέτοκας, Λόγον απορρήτως, εκ σού σωματωθέντα.

Ειρμός άλλος

Οι όσιοί σου Παίδες

Εν τώ βυθώ τής πλάνης τούς νηχομένους, αγρεύσαντες καλάμω τής πίστεως, Απόστολοι Κυρίου φέρετε τούτους, ευλογούντας, υμνούντας, καί υπερυψούντας τόν Κύριον, εγάλη η ισχύς σου εν Αποστόλοις, ότι σκιαί καί σουδάρια αυτών, ιώνται τούς ασθενούντας, ευλογούντας, υμνούντας, καί υπερυψούντας τόν Κύριον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Ανάρχω καί γεννήσει τε καί προόδω, Πατέρα προσκυνώ τόν γεννήσαντα, Υιόν δοξάζω τόν γεννηθέντα, υμνώ τό συνεκλάμπον, Πατρί τε καί Υιώ Πνεύμα άγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όν έτεκες Παρθένε ανερμηνεύτως, διαπαντός ως φιλάνθρωπον, μή διαλίπης δυσωπούσα, ίνα κινδύνων σώση, τούς εις σέ καταφεύγοντας.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών δόξα σοι

Η δωδεκάς αγία τών Αποστόλων, τόν τίμιον Σταυρόν καταξίωσον, ακατακρίτως με προσκυνήσαι ευλογούντα, υμνούντα, καί υπερυψούντα τόν Κύριον.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν...

Ο Ειρμός

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω, τά Χερουβίμ εμιμήσαντο, τόν Τρισάγιον ύμνον αναβοώντες. Ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Θεόν ανθρώποις ιδείν

Θεέ καί Κύριε, πολυέλεε, τά τής εμής καρδίας, αποκάθαρον τραύματα, μετανοίας προσπλάττων μοι φάρμακα, ήμαρτον, ήμαρτόν σοι, οίκτειρον σώσόν με, ταίς τών Αποστόλων σου ευχαίς, ως πολυέλεος.

Ορμαίς ατόποις εξηκολούθησα, φρενοβλαβώς καί έξω, εμαυτού όλως γέγονα, ηδονών τό τραχύ σιτιζόμενος, καί τής σωτηριώδους καθυστερούμενος, βρώσεως ο άσωτος Χριστέ, οίκτειρον σώσόν με.

Ψυχή κακίας μή καθαρεύουσα, καί ηδονών σαυτήν, φθοροποιών μή μακρύνουσα, τί ακαίρως αγάλλη νηστεύουσα; ταύτην γάρ τήν νηστείαν ουκ εξελέξατο, Κύριος ο μόνος, τήν ημών θέλων διόρθωσιν.

Θεοτοκίον

Φωτί τώ θείω με φωταγώγησον, η τού φωτός Παρθένε, Θεοτόκε λοχεύτρια, καί ψυχής μου τόν ζόφον απέλασον, όπως σε μακαρίζω, ήν μακαρίζουσι, πάσαι τών ανθρώπων γενεαί, ως προεφήτευσας.

Ειρμός άλλος

Ασπόρου συλλήψεως

Οι λόγω ιδιώται, σοφοί τή γνώσει ώφθητε, πλοκάς τών λόγων, φιλοσόφων λύσαντες, ρητόρων τάς διπλόας, καί ψήφους αστρονόμων, διό Απόστολοι τού Χριστού, μόνοι πάσης οικουμένης, ανεδείχθητε Διδάσκαλοι.

Ο Πέτρος ρητορεύει, καί Πλάτων κατεσίγησε, διδάσκει Παύλος, Πυθαγόρας έδυσε, λοιπόν τών Αποστόλων, θεολογών ο δήμος, τήν τών Ελλήνων νεκράν φθογγήν, καταθάπτει, καί τόν Κόσμον, συνεγείρει πρός λατρείαν Χριστού.

Δόξα...

Ως μόνου μονογεννήτωρ, μονογενούς Υιού Πατήρ, καί μόνε μόνου, φώς φωτός απαύγασμα, καί μόνον μονως μόνου, Θεού άγιον Πνεύμα. Κυρίου Κύριον όντως όν, ώ Τριάς μονάς αγία, σώσόν με θεολογούντά σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό θαύμα τού τόκου σου, εκπλήττει με Πανάμωμε, πώς συλλαμβάνεις, ασπόρως τόν άληπτον; ειπέ πώς παρθενεύεις, γεννήσασα ως μήτηρ; Τό υπέρ φύσιν πίστει λαβών, τό τικτόμενον προσκύνει, όσα θέλει γάρ καί δύναται.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τόν Σταυρόν τόν τίμιον, τό ξύλον τό πανάγιον, ό τήν τού Κόσμου, σωτηρίαν ήνθησεν, ιδείν καί προσκυνήσαι, πάντες αξιωθώμεν, αγνοίς καί χείλεσι καί ψυχή ικεσίαις υμών πάντων, τών αγίων Αποστόλων Χριστού.

Ο Ειρμός

Ασπόρου συλλήψεως, ο τόκος ανερμήνευτος, Μητρός ανάνδρου, άφθορος η κύησις, Θεού γάρ η γέννησις, καινοποιεί τάς φύσεις, διό σε πάσαι αι γενεαί, ως Θεόνυμφον Μητέρα ορθοδόξως μεγαλύνομεν.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος πλ. β'

Τής υιοθεσίας εκπεσών ο άσωτος εγώ, δουλοπρεπώς χοίροις συνδιαιτώμενος, καί μηδέ τής αυτών τροφής χορταζόμενος, επανέρχομαι πρός σέ, τόν Πατέρα τόν εύσπλαγχνον, όθεν εξήλθον κακώς, υποστρέφω καλώς, εν μετανοία κραυγάζων. Ήμαρτον εις τόν ουρανόν, καί ενώπιόν σου Πάτερ, Παράσχου μοι εν επιστροφή τό μέγα έλεος. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Τούς εκλεκτούς εθαυμάστωσε, καί Αγίους ο Θεός ημών. Αγαλλιάσθε, καί ευφραίνεσθε πάντες οι δούλοι αυτού, υμίν γάρ ητοίμασε τόν στέφανον, καί τήν βασιλείαν αυτού. Αλλ' αιτούμεν, καί ημών μή επιλάθοισθε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, σέ ικετεύομεν. Πρέσβευε Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος βαρύς

Εάν ανομίας παρατηρήσης Φιλάνθρωπε, ποία σωτηρίας ελπίς ημίν, αλλά τήν σήν εξ ύψους βοήθειαν, ως οικτίρμων τώ λαώ σου, κατάπεμψον Κύριε.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός νγ'

Ο Θεός, εν τώ ονόματί σου σώσόν με.

Στίχ. Ο Θεός, εισάκουσον τής προσευχής μου.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΑ', 10 - ΙΒ', 2)

Τάδε λέγει Κύριος. Έσται εν τή ημέρα εκείνη η ρίζα τού Ιεσσαί, καί ο ανιστάμενος άρχειν εθνών, επ αυτώ έθνη ελπιούσι, καί έσται η ανάπαυσις αυτού, τιμή. Καί έσται τή ημέρα εκείνη, προσθήσει ο Κύριος τού δείξαι τήν χείρα αυτού, τού ζηλώσαι τό καταλειφθέν υπόλοιπον τού λαού, ό άν καταλειφθή υπό τών Ασσυρίων, καί από Αιγύπτου, καί από Βαβυλώνος, καί από Αιθιοπίας καί από Ελαμιτών, καί από ηλίου ανατολών, καί εξ Αραβίας. Καί αρεί σημείον εις τά έθνη, καί συνάξει τούς απολομένους Ισραήλ, καί τούς διεσπαρμένους Ιούδα συνάξει εκ τών τεσσάρων πτερύγων τής γής. Καί αφαιρεθήσεται ο ζήλος Εφραϊμ, καί οι εχθροί Ιούδα απολούνται. Καί έσται τώ Ισραήλ, ως τή ημέρα, ότε εξήλθεν εκ γής Αιγύπτου. Καί ερείς εν τή ημέρα εκείνη. Ευλογώ σε, Κύριε, διότι ωργίσθης μοι, καί απέστρεψας τόν θυμόν σου, καί ηλέησάς με. Ιδού, ο Θεός μου σωτήρ μου πεποιθώς έσομαι επ' αυτώ, καί σωθήσομαι εν αυτώ, καί ου φοβηθήσομαι, διότι η δόξα μου, καί η αίνεσίς μου Κύριος, και εγένετό μοι εις σωτηρίαν.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός νδ'

Ενώτισαι, ο Θεός, τήν προσευχήν μου.

Στίχ. Πρόσχες μοι, καί εισάκουσόν μου.