ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά Προσόμοια Ποίημα Ιωσήφ

Ήχος πλ. δ'

Αμέτρητος υπάρχει

Αμέτρητά σοι πταίσας, αμετρήτους κολάσεις εκδέχομαι, βρυγμόν οδόντων, καί κλαυθμόν απαράκλητον, γέενναν πυρός, καί σκότος καί τάρταρον. Κριτά δικαιότατε, δάκρυα ούν μοι δώρησαι, δι' ών εύρω τήν άφεσιν, καί κακών μού τήν λύσιν, νηστεύων καί κράζων σοι. Δέσποτα Χριστέ, οικτείρησόν με, διά μέγα καί πλούσιον έλεος.

Εμέ τόν πλανηθέντα, επί όρη δεινών παραβάσεων, ζήτησον Λόγε, καί πρός σέ ανακάλεσαι, ήθη πονηρά εκ τής διανοίας μου, μακράν απωθούμενος, θνήξαντα πάλιν ζώωσον, καί νηστεία καθάρισον, εν κλαυθμώ δι' ηνεκεί, βοώντα καί λέγοντα. Δέσποτα Χριστέ, οικτείρησόν με, διά μέγα καί πλούσιον έλεος.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Τήν ένδοξον

Νηστείας εναρξάμενοι, Εβδομάδος τής τρίτης, τήν Τριάδα τήν σεπτήν, ευφημήσωμεν οι πιστοί, τό εξής περιχαρώς διανύοντες, τής σαρκός δέ τά πάθη απομαράναντες, εκ ψυχής ημών, άνθη θεία δρεψώμεθα, στεφάνους πλεξάμενοι τής κυρίας τών ημερών, ίνα πάντες τόν Χριστόν, ως νικητήν, στεφανηφορούντες ανυμνήσωμεν.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον

Ήχος πλ. δ'

Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου, από τού παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου, πρόσχες τή ψυχή μου, καί λύτρωσαι αυτήν.

Στίχ. Η σωτηρία σου, ο Θεός, αντιλάβοιτό μου.

Στίχ. Ιδέτωσαν πτωχοί, καί ευφρανθήτωσαν.

Απόστιχα

Ήχος πλ. δ'

Χαλινούς αποπτύσας τούς πατρικούς, αστάτω φρενί, τοίς κτηνώδεσι τής αμαρτίας, λογισμοίς συνέζησα, όλον μου τόν βίον δαπανήσας ασώτως, ο τάλας εγώ, τροφής δέ λειπόμενος, βεβαιούσης καρδίαν, πρός καιρόν λιπαίνουσαν, ηδονήν εσιτούμην. Αλλά Πάτερ αγαθέ, μή κλείσης μοι τά φιλάνθρωπα σπλάγχνα, αλλ' ανοίξας δέξαι με, ως τόν Άσωτον Υιόν, καί σώσόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια ύμνεί σε, κεχαριτωμένη Μήτερ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν. Θεοτόκε πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Τής εγκρατείας τώ πυρί φλέξωμεν πάντες, τάς φρυγανώδεις τών παθών επαναστάσεις, καί τήν φλόγα εκείνην τήν μή σβεννυμένην, δακρύων νύν κατασβέσωμεν οχετοίς, βοώντες τώ κρίναι μέλλοντι πάσαν τήν γήν. Σώτερ εύσπλαγχνε Κύριε, ακατακρίτους ημάς, συντήρησον, διδούς ημίν, τών πταισμάτων τήν συγχώρησιν.

Θεοτοκίον

Θεοχαρίτωτε Αγνή ευλογημένη, τόν διά σπλάγχνα οι κτιρμών εκ σού τεχθέντα, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, καί τοίς Αρχαγγέλοις, καί πάσι τοίς Ασωμάτοις υπέρ ημών, δυσώπει ακαταπαύστως δούναι ημίν, πρό τού τέλους συγχώρησιν, καί ιλασμόν αμαρτιών, καί βίου επανόρθωσιν, όπως εύρωμεν έλεος.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν

Τριάς αγία καί σεπτή τούς τήν Νηστείαν, εν εβδομάδεσι τρισί διανύοντας, διαφύλαξον σώους καί ακατακρίτους, αξίως διευδρομήσαι πρός τό εξής, καί πάσας τάς εντολάς σου διατελείν, ίνα ούτω προφθάσωμεν, ακατακρίτως ιδείν, τήν ένδοξον Ανάστασιν, ύμνον αίνον προσάγοντες.

Θεοτοκίον

Η προστασία τών πιστών Θεοκυήτορ, τών θλιβομένων η χαρά καί τών πενθούντων, η μεγίστη παράκλησις, τόν εκ τής γαστρός σου, Παρθένε τής παναγίας υπερφυώς, τεχθέντα αδιαλείπτως υπέρ ημών, σύν Αγγέλοις καί άρχουσι, δυσώπει ρύσασθαι ημάς, εν ώρα τής ετάσεως, τής δεινής κατακρίσεως.

Ο Κανών

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσμα αναπέμψωμεν

Έχων ως Θεός τό συμπαθές, μετανοούντα δέξαι με, τόν δαπανήσαντα, τόν βίον μου ασώτως, βοώ σοι τό, Ήμαρτον, κατηγόρων ου χρήζω, τήν αισχύνην τών έργων προσφέρων.

Βρώσιν λελοιπώς Αγγελικήν, παρωμοιώθην κτήνεσιν, εν τώ σιτίζεσθαι τήν μοχθηράν κακίαν, αλλ' ούν επιστρέφοντα, δέξαι με ώσπερ ένα τών μισθίων, ουράνιε Πάτερ.

Νύκτα ηδονών τήν εκ τρυφής, προσγινομένην άπαντες, πιστοί αφέμενοι, φωτί τής αληθείας, σπουδαίως προσέλθωμεν, ίνα τής φωτοφόρου ευωχίας, καταξιωθώμεν.

Θεοτοκίον

Χαίροις ο πανάγιος ναός, ο πόκος ο θεόδροσος, εσφραγισμένη πηγή τού αθανάτου ρείθρου, τήν ποίμνην σου, Δέσποινα, φύλαττε εκ παντοίων πολεμίων, απολιορκήτως.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν ωδήν τώ Θεώ

Νύν εν εβδομάσι τρισίν, ως πάλαι τριήμερος ο Ισραήλ, αγνισθέντες αδελφοί, όρει ευχών φθάσωμεν, καί εκείθεν θείων φωνών ακούσαντες, Χριστόν υμνήσωμεν.

Ώσπερ Σαμψών νηστεία, δυναμωθέντες δεύτε, ως άλλον θήρα πατάξωμεν λαοί, τόν τής γαστρός δαίμονα, καί ου μή γελάση η Δαλιδά τών παθών, εξαπατώσα ημάς.

Δόξα...

Τρία μέλπω χερουβικώς, αγία σε θεότης, φώτα καί φώς, καί ζωήν τε καί ζωάς, Θεόν τόν γεννήσαντα, Θεόν τόν γεννηθέντα, Θεόν καί τό εκ Πατρός εκπορευθέν, Πνεύμα τό ζών.

Καί νύν... Θεοτοκίοv

Χαίρε η τής Εύας χαρά, η γάρ εκείνης λύπη, διά τού τόκου σου, πέπαυται Αγνή, χαίρε αδύτου φωτός, φωτεινή νεφέλη, έξ ής ανέτειλε Χριστός ο Θεός.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Πίστει ως Δαυϊδ καί ημείς, τή ταπεινοφροσύνη, καθοπλισθέντες, ως άλλον Γολιάθ, τόν υπερήφανον νούν, καταβεβληκότες, συνδιακόψωμεν καί μυριάδας παθών.

Ο Ειρμός

Άσωμεν ωδήν τώ Θεώ, τώ εκ πικράς δουλείας, τού Φαραώ ρυσαμένω Ισραήλ, καί εν πυρίνω στύλω, καί φωτός νεφέλη καθοδηγήσαντι, ότι δεδόξασται.

Ωδή η'

Οι θεορρήμονες

Εκδαπανήσας ουσίαν τήν πατρώαν, μετά πορνών εξεβλήθην, τών προαυλίων τής χάριτος, αλλά δέξαι με Πάτερ, δι' άμετρον έλεος.

Εν φαιδροτάτη νηστείας φωταυγεία, τών προσευχών λαμπρυνθέντες χρηματίσωμεν, όπως τής αμαρτίας, το σκότος εκφύγωμεν.

Εκδυσωπεί σε χορός τών Ασωμάτων, τά Χερουβίμ ικετεύει, καί τών Αγίων τά τάγματα, τάς ψυχάς ημών σώσον, Χριστέ πολυέλεε.

Θεοτοκίον

Τόν αγεώργητον βότρυν συλλαβούσα, εσκοτισμένον με μέθη, τής αμαρτίας σωφρόνισον, Θεοτόκε Παρθένε, ελπίς τών ψυχών ημών.

Ειρμός άλλος

Ο στεγάζων εν ύδασι

Τό πατρώον κειμήλιον, τό χρήμα τό θαυμαστόν, τήν μητέρα πάντων τών λατρευσάντων τώ Δεσπότη Χριστώ, δεύτε τρυφήσωμεν, αδελφοί τήν Νηστείαν, καί γάρ αύτη ρώννυσι τό σώμα, καί καταφωτίζει τόν νούν, καί τήν καρδίαν.

Γεδεών τόν θαυμάσιον, εκμιμουμένη ψυχή, αρετάς φέρουσα, πίστιν ελπίδα, καί αγάπην Χριστού, έξελθε κτείνουσα, τά αλλόφυλα πάθη, ως εκείνος, σύν τριακοσίοις, τό Μαδινιαίον έθνος αποκαθαίρων.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Καί Τριάδα δοξάζω σε, καί ως Μονάδα υμνώ, σέ θεότης μία, Πάτερ παντοκράτορ, καί μονάρχα Υιέ, Πνεύμα τό άγιον, καί πανδέσποτον κράτος, μία φύσις, μία βασιλεία, εν δέ χαρακτήρσι, τρισί προσκυνουμένη.

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Άς εν τόκω διέφυγεν, ωδίνας υπερφυώς εν τώ σώ τιμίω Πάθει, επέγνω η τεκούσά σε, ήλγει γάρ βλέπουσα, εν σταυρώ σε παγέντα εκουσίως, υπό Ιουδαίων, τόν επί υδάτων, τήν γήν θεμελιούντα.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Όταν έλθης εν τή δόξη σου, τού κρίναι πάσαν τήν γήν, σύν ταίς χιλιάσι, καί μυριάσι τών Δυνάμεων, τότε μου Κύριε φείσαι άνες, καί ρύσαι καταδίκης, μή με κατασχύνης, μή με κατακρίνης, πυρί τώ αιωνίω.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Ο στεγάζων εν ύδασι τά υπερώα αυτού, ο τιθείς θαλάσση, όριον ψάμμον, καί συνέχων τό πάν, σέ υμνεί ήλιος, σέ δοξάζει σελήνη, σοί προσφέρει ύμνον πάσα κτίσις, τώ Δημιουργώ καί Κτίστη, εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Τόν προδηλωθέντα εν όρει

Τόν από τής σής μακρυνθέντα, Πάτερ αγάπης, καί εθελουσίοις Ορμαίς, ηδονών δουλωθέντα, επιστρέφοντα ως τόν Άσωτον δέξαι, μόνος γάρ υπάρχεις πολυέλεος.

Άκαρπος εδείχθην συκή, μόνην τήν κακίαν γεωργών ο άθλιος, τό πύρ μοι προξενούσαν. Σύ ούν Κύριε καρποφόρον με δείξον, πράξεις αγαθάς καρποφορούντά σοι.

Νήστευσον ψυχή μου, κακίας καί πονηρίας, κράτησον οργής, καί θυμού καί πάσης αμαρτίας. Ιησούς γάρ τοιαύτην θέλει νηστείαν, ο φιλανθρωπότατος Θεός ημών.

Θεοτοκίον

Σύ εί Θεοτόκε, τά όπλα ημών καί τείχος, σύ εί η αντίληψις, τών εις σέ προστρεχόντων, σέ καί νύν εις πρεσβείαν κινούμεν, ίνα λυτρωθώμεν τών εχθρών ημών.

Ειρμός άλλος

Μεγαλύνομέν σε

Καθαράν νηστείαν, τών κακών τήν αποχήν, προσενέγκωμεν, ως δώρα ευπρόσδεκτα, Χριστώ τώ Θεώ ημών.

Ελισσαίος πάλαι, πώς διέτρεφε Προφήτας, μαθούσα ψυχή, σχεδίως εκτράφηθι, απευχαριστούσα Χριστώ.

Δόξα...

Τρισσουμένην μίαν, σέ θεότης ανυμνώ, τοίς προσώποις μορφήν, Πατέρα τόν άναρχον, Υιόν, καί Πνεύμα τό ζών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεομήτορ Κόρη, η παστάς τού ουρανίου, Βασιλέως Χριστού, σώζε τή πρεσβεία σου, τούς πόθω υμνούντάς σε.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Δανιήλ τούς θήρας, εν τώ λάκκω ημεροί, εγκρατείας κημώ, καί ημείς δαμάσωμεν, τά πάθη νηστεύοντες.

Ο Ειρμός

Μεγαλύνομέν σε, τήν πανάμωμον Μητέρα, Χριστού τού Θεού, εν ή επεσκίασε τό Πνεύμα τό πανάγιον.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος δ'

Τόν χαλεπόν τών πταισμάτων μου, ρύπον ενδέδυμαι, καί τής χαράς τού νυμφώνος εκβέβλημαι οίκτειρόν με τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, ως τόν Άσωτον παίδα ο Θεός, καί ελέησόν με. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Τίς ουκ εξίσταται Ορών, άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ενικήσατε, Χριστόν Ομολογήσαντες, καί Σταυρώ Οπλισάμενοι; όθεν επαξίως ανεδείχθητε, δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, απαύστως πρεσβεύσατε, σωθήναι τάς ψυχας ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η λαμπάς η άσβεστος, ο θρόνος τής δικαιοσύνης, άχραντε Δέσποινα πρέσβευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος δ'

Ότι ασθενείς ημείς, καί παρειμένοι ταίς αμαρτίαις, ίασαι τά συντρίμματα ημών, ο ιατρός τών ψυχών ημών, ο επιστάμενος τόν νούν τών ανθρώπων, Φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός μα'

Έλπισον επί τόν Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτώ.

Στίχ. Όν τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τάς πηγάς τών υδάτων.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Η', 13 - Θ', 7)

Κύριον τόν Θεόν αυτόν αγιάσατε, καί αυτός έσται σοι φόβος, καί εάν επ' αυτώ πεποιθώς ής, έσται σοι εις αγιασμόν. Καί ουχ ως λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε, ουδέ ως πέτρας πτώματι, οι δέ οίκοι Ιακώβ εν παγίδι, καί εν κυλάσματι εγκαθήμενοι εν Ιερουσαλήμ. Διά τούτο αδυνατήσουσιν εν αυτοίς πολλοί, καί πεσούνται καί συντριβήσονται καί εγγιούσι, καί αλώσονται άνθρωποι εν ασφαλεία όντες. Τότε φανεροί έσονται οι σφραγιζόμενοι τόν νόμον, τού μή μαθείν. Καί ερεί, Μενώ τόν Θεόν τόν αποστρέψαντα τό πρόσωπον αυτού από τού οίκου Ιακώβ, καί πεποιθώς έσομαι επ' αυτώ. Ιδού, εγώ καί τά παιδία, ά μοι έδωκεν ο Θεός, καί έσται σημεία καί τέρατα εν τώ οίκω Ισραήλ, παρά Κυρίου Σαβαώθ, ός κατοικεί εν τώ όρει Σιών. Καί εάν είπωσι πρός υμάς. Ζητήσατε τούς εγγαστριμύθους, καί τούς από τής γής φωνούντας, τούς κενολογούντας, οι εκ τής κοιλίας φωνούσιν, ουχί έθνος πρός Θεόν αυτού εκζητήσουσι; Τί εκζητούσι περί τών ζώντων τούς νεκρούς; νόμον γάρ εις βοήθειαν έδωκεν, ίνα είπωσιν ουχ ως τό ρήμα τούτο, περί ού ουκ έστι δώρα δούναι περί αυτού. Καί ήξει εφ' ημάς σκληρός λιμός, καί έσται ως άν πεινάσητε, λυπηθήσεσθε, καί κακώς ερείτε τόν άρχοντα, καί τά πάτρια, καί αναβλέψονται εις τόν ουρανόν άνω, καί εις τήν γήν κάτω εμβλέψονται, καί ιδού, απορία στενή, θλίψις, καί στενοχωρία, καί σκότος, ώστε μή βλέπειν. Καί ουκ αποκριθήσεται ο εν τή στενοχωρία ών, έως καιρού, τούτο πρώτον πίε, ταχύ ποίει, χώρα Ζαβουλών, γή Νεφθαλείμ, καί οι τήν παραλίαν κατοικούντες καί πέραν τού Ιορδάνου, Γαλιλαία τών εθνών. Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει, ίδετε φώς μέγα, οι κατοικούντες εν χώρα, καί σκιά θανάτου, φώς λάμψει εφ' υμάς. Τό πλείστον τού λαού, ο κατήγαγες εν ευφροσύνη σου, καί ευφρανθήσονται ενώπιόν σου, ως οι ευφραινόμενοι εν αμήτω, καί όν τρόπον οι διαιρούμενοι σκύλα. Διότι αφήρηται ο ζυγός, ο επ' αυτών κείμενος, καί η ράβδος, η επί τού τραχήλου αυτών, τήν γάρ ράβδον τών απαιτούντων διεσκέδασεν, ως τή ημέρα τή επί Μαδιάμ. Ότι πάσαν στολήν επισυνηγμένην δόλω, καί ιμάτιον μετά καταλλαγής αποτίσουσι, καί θελήσουσιν, ει εγένοντο πυρίκαυστοι. Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν, υιός καί εδόθη ημίν, ού η αρχή εγενήθη επί τού ώμου αυτού, καί καλείται τό όνομα αυτού, Μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, Πατήρ τού μέλλοντος αιώνος, άξω γάρ ειρήνην επί τούς άρχοντας, καί υγείαν αυτώ. Μεγάλη η αρχή αυτού, καί τής ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον, επί τόν θρόνον Δαυϊδ, καί επί τήν βασιλείαν αυτού, κατορθώσαι αυτήν, καί αντιλαβέσθαι εν κρίματι καί δικαιοσύνη, από τού νύν, καί εις τόν αιώνα. Ο ζήλος Κυρίου Σαβαώθ ποιήσει ταύτα.

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός μβ'

Σωτήριον τού προσώπου μου, καί ο Θεός μου.

Στίχ. Κρίνόν μοι, ο Θεός, καί δίκασον τήν δίκην μου.