ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά

Ιδιόμελον Ήχος δ'

Νύν καιρός ευπρόσδεκτος, νύν ημέρα σωτηρίας, εν τώ πλήθει τού ελέους σου, επίσκεψαί μου την ψυχήν, καί τό φορτίον τών ανομιών μου, άνες μόνε Φιλάνθρωπε. (Δίς)

Είτα τά δ' Μαρτυρικά τά κατά τόν τυχόντα Ήχον, καί δ' τού Μηναίου

Δόξα... Τό Νεκρώσιμον

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος δ' Ψαλμός λθ'

Τό έλεός σου, Κύριε, καί η αλήθειά σου.

Στίχ. Υπομένων υπέμεινα τόν Κύριον.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ε', 32 - ΣΤ', 8)

Νώε ήν ετών πεντακοσίων, καί εγέννησε Νώε τρείς υιούς, τόν Σήμ, τόν Χάμ, καί τόν Ιάφεθ. Καί εγένετο, ηνίκα ήρξαντο οι άνθρωποι πολλοί γίνεσθαι επί τής γής, καί θυγατέρες εγεννήθησαν αυτοίς. Ιδόντες δέ οι υιοί τού Θεού τάς θυγατέρας τών ανθρώπων, ότι καλαί εισιν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών, ών εξελέξαντο. Καί είπε Κύριος ο Θεός, ου μή καταμείνη τό πνεύμά μου εν τοίς ανθρώποις τούτοις εις τόν αιώνα, διά τό είναι αυτούς σάρκας, έσονται δέ αι ημέραι αυτών, εκατόν είκοσιν έτη, οι δέ γίγαντες ήσαν επί τής γής εν ταίς ημέραις εκείναις, καί μετ εκείνο, ως άν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού πρός τάς θυγατέρας τών ανθρώπων, καί εγεννώσαν εαυτοίς, εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ' αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί. Ιδών δέ Κύριος ο Θεός, ότι επληθύνθησαν αι κακίαι τών ανθρώπων επί τής γής, καί πάς τις διανοείται εν τή καρδία αυτού επιμελώς επί τά πονηρά πάσας τάς ημέρας, καί ενεθυμήθη ο Θεός, ότι εποίησε τόν άνθρωπον επί τής γής, καί διενοήθη, καί είπεν, Απαλείψω τόν άνθρωπον, όν εποίησα, από προσώπου τής γής, από ανθρώπου έως κτήνους, καί από ερπετών έως τών πετεινών τού ουρανού, ότι μετεμελήθην, ότι εποίησα αυτούς, Νώε δέ εύρε χάριν εναντίον Κυρίου τού Θεού.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός μ'

Εγώ είπα, Κύριε, ελέησόν με.

Στίχ. Μακάριος ο συνιών επί πτωχόν.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Kεφ ΣΤ', 20 - Z', 1)

Υιέ, φύλασσε νόμους πατρός σου, καί μή απώση θεσμούς μητρός σου, άφαψαι δέ αυτούς επί σή ψυχή διαπαντός, καί εγκλοίωσαι περί σώ τραχήλω. Ηνίκα άν Περιπατής, επάγου αυτήν, καί μετά σού έστω, ως δ' άν καθεύδης, φυλασσέτω σε, ίνα εγειρομένω συλλαλή σοι, ότι λύχνος εντολή νόμου καί φώς, καί οδός ζωής, καί έλεγχος, καί παιδεία, τού διαφυλάσσειν σε από γυναικός υπάνδρου, καί από διαβολής γλώσσης αλλοτρίας. Υιέ, μή σε νικήση κάλλους επιθυμία, μηδέ αγρευθής σοίς οφθαλμοίς, μηδέ συναρπασθής από τών αυτής βλεφάρων, τιμή γάρ πόρνης, όση καί ενός άρτου, γυνή δέ ανδρών τιμίας ψυχάς αγρεύει, Αποδήσει τις πύρ εν κόλπω, τά δέ ιμάτια ου κατακαύσει; Η περιπατήσει τις επ' ανθράκων πυρός, τούς δέ πόδας ου κατακαύσει; Ούτως ο εισελθών πρός γυναίκα ύπανδρον, ουκ αθωωθήσεται, ουδέ πάς ο απτόμενος αυτής, ου θαυμαστόν, εάν αλώ τις κλέπτων, κλέπτει γάρ, ίνα εμπλήση ψυχήν πεινώσαν, εάν δέ αλώ, αποτίσει επταπλάσια, καί πάντα τά υπάρχοντα αυτού δούς, ρύσεται εαυτόν, ο δέ μοιχός δι' ένδειαν φρενών, απώλειαν τή ψυχή αυτού περιποιείται, οδύνας τε καί ατιμίας υποφέρει, τό τε όνειδος αυτού ουκ εξαλειφθήσεται εις τόν αιώνα, Μεστός γάρ ζήλου θυμός ανδρός αυτής, ου φείσεται εν ημέρα κρίσεως, ουκ ανταλλάξεται ουδενός λύτρου τήν έχθραν, ουδέ μή διαλυθή πολλών δώρων. Υιέ, φύλασσε εμούς λόγους, τάς δέ εμάς εντολάς κρύψον παρά σεαυτώ. Υιέ, τίμα τόν Κύριον, καί Ισχύσεις, πλήν δε αυτού, μή φοβού άλλον.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Τροπάρια

Ήχος β'

Απόστολοι, Μάρτυρες, καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Μνήσθητι Κύριε, ως αγαθός τών δούλων σου, καί όσα εν βίω ήμαρτον συγχώρησον, ουδείς γάρ αναμάρτητος, ει μή σύ ο δυνάμενος, καί τοίς μεταστάσι δούναι τήν ανάπαυσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ αγία η τού αφράστου φωτός, Αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.

Τροπάριον

Ήχος πλ. α'

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον, εν ταίς αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια, καί τά ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία, καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Δόξα...

Καί πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου ανατείλας τώ Κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

Ο Κανών

Ωδή ς' Ήχος πλ. δ'

Τήν δέησιν εκχεώ

Οι Άγιοι διά πλείστων βασάνων, τάς πολλάς τών δυσμενών μυριάδας, καταβαλείν, ηξιώθησαν Σώτερ, καί τών πολλών αγαθών σου επέτυχον, ευχαίς αυτών ως αγαθός, τά πολλά μου εξάλειψον πταίσματα.

Υμνήσωμεν τούς Χριστού Αθλοφόρους, καί βοήσωμεν αυτοίς όμο φρόνως, Δεσποτικών, μιμηταί παθημάτων, τά τών ψυχών ημών πάθη ιάσατε, νηστεύειν τε από κακής, συνηθείας ημάς ενισχύσατε.

Μετέβαλες τού θανάτου εις ύπνον, τό επίπονον εν τάφω υπνώσας, καί τοίς νεκροίς, τήν ζωήν εδωρήσω, τούς μεταστάντας ούν Σώτερ αξίωσον, τής στάσεως τών εκλεκτών, Αθλοφόρων αγίων δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Νηστεύειν με καί απέχεσθαι πάσης, αμαρτίας ενδυνάμωσον Κόρη, τόν δυνατόν, αναμάρτητον Λόγον, σωματωθέντα αρρήτως κυήσασα, καί δίδου μοι καθαρτικόν, μολυσμάτων Πανάμωμε δάκρυον.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ειρμός άλλος

Ήχος γ'

Βυθός μοι τών παθών επανέστη

Μαρτύρων μνήμην επιτελούμεν ενθέως, φιλομάρτυρες δεύτε, αγαλλιασώμεθα, ύμνοις αυτούς καταστέφοντες, τόν αθλοθέτην Χριστόν ευλογούντες.

Μαστίγων πρώτον πείραν λαβόντες, είθ ούτω λιθασθέντες πρισθέντες, θηρσί βορά δίδοσθε, σφαγιάζεσθε ως άρνες Χριστού, αλλά ζήτε εις αεί Αθλοφόροι.

Δόξα...

Τά τρία μιά φύσει συνάπτων, τό έν δέ, τρισί τέμνων προσώποις, ά η θεότης εστί, Σαβέλλιόν τε καί τόν Άρειον, τούς ισομέτρους κρημνούς διαφεύγω.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένος ώφθης, καί μετά τόκον αγνεύεις, άμφω γάρ καί λοχεύεις, ξενοπρεπές θέαμα, λεγόμενον, καί νοούμενον, εν σοί Θεομήτορ.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Μαρτυρικόν

Τό αίμα τής υμών καρτερίας, Κυρίω ικετεύει απαύστως, υπέρ ύμών Μάρτυρες, διό καί νύν, υπερεύξασθε νηστεύειν ημάς, εκ παθών ατιμίας.

Στίχ. Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Νεκρώσιμον

Ο πάντα μέλλων κρίναι τόν Κόσμον, παρόντων μυριάδων Αγγέλων, ακαταγνώστως τότε παραστήναί σοι καταξίωσον, τούς κοιμηθέντας, πιστώς Πανοικτίρμον.

Ο Ειρμός

Βυθός μοι τών παθών επανέστη, καί ζάλη εναντίων ανέμων, αλλά προφθάσας με σύ, σώσον Σωτήρ, καί ρύσαι φθοράς ως έσωσας, τού θηρός τόν Προφήτην.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων εν καμίνω

Όμβροις εσβέσατε αιμάτων, παναοίδιμοι τήν φλόγα τής απάτης, τού πυρός ούν ημάς, τού μέλλοντος πρεσβείαις, ταίς πρός Χριστόν λυτρώσατε, τού Κυρίου Αθλοφόροι.

Στόματα φράξαντες λεόντων, τών βασάνων τήν πυράν υπενεγκόντες; Αθλοφόροι τρυφήν, τήν κρείττονα κληρούσθε, ής περ τυχείν δεήθητε, καί ημάς εις τούς αιώνας.

Όλω φωτί περιλαμφθέντες, τώ τού πνεύματος γενναίοι Αθλοφόροι, μεταστάσι πιστοίς, τήν άνεσιν αιτείτε, καί Παραδείσου είσοδον, καί ζωής τήν μετουσίαν.

Θεοτοκίον

Ύμνον προσάγω σοι Παρθένε, μή παρίδης με κακοίς κεκρατημένον, αλλά δίδου Αγνή, διόρθωσιν τελείαν, διά νηστείας πάσης τε, αγωγής αγαθοτρόπου.

Ειρμός άλλος

Ο τήν φλόγα δροσίσας

Πύρ καί ξίφος καί θήρας Αθλοφόροι, ως τρυφήν λογισθέντες κατεπλήξατε, τούς φονείς υμών, ανυμνούντες Θεόν, τόν τών Πατέρων ημών.

Μεληδόν συγκοπέντες καί καέντες, τώ Χριστώ, ανηνέχθητε θυσία, ευωδεστάτη Χριστού Μάρτυρες, αλλ' αυτόν υπέρ ημών, αεί πρεσβεύσατε.

Δόξα...

Εν Τριάδι ένα Θεόν δοξάζω, τόν Πατέρα, Υιόν τε καί τό Πνεύμα, Μονάδα απλήν, Τριάδα σεπτήν, αρχήν προάναρχον, καί ομοούσιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, τάς ευχάς τών δούλων σου δεχομένη, προσένεγκε τώ πάντων Θεώ, ίνα σώση ημάς, από παντός πειρασμού.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Μαρτυρικόν

Τών Μαρτύρων οι δήμοι ουρανόθεν, τούς υμάς ανυμνούντας επιστάντες, ευλογήσατε, αγιάσατε προθύμως, τών Νηστειών, διατελείν τόν καιρόν.

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω, καί προσελάβου, Κύριε.

Νεκρώσιμον

Τών εν πίστει πρός σέ μετατεθέντων, Ο συνιών τά έργα τών ανθρώπων, τά εκούσια, καί ακούσια πταίσματα συγχωρών, ανάπαυσον ως Θεός.

Ο Ειρμός

Ο τήν φλόγα δροσίσας τής καμίνου, καί τούς Παίδας αφλέκτους διασώσας, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Νικηταί τυράννου

Τών βασάνων είδη, ασθενεία σώματος υπενεγκόντες, ιατροί νοσούντων, Αθλοφόροι ώφθητε, όθεν κραυγάζω. Τήν εμήν νοσούσαν ψυχήν ιατρεύσατε, χρόνω τής Νηστείας, διά τής μετανοίας.

Οίμοι! πώς παρήλθον, πάσαι αι ημέραι μου εν αμελεία, καί ιδού τό τέλος, φθάνει ατελείωτον, καλών λαβείν με. Οι καλώς τόν δρόμον, τελέσαντες Μάρτυρες, τέλος αγαθόν μοι, γενέσθαι δυσωπείτε.

Σταλαγμοίς αιμάτων, τήν πυράν εσβέσατε τής αθεϊας, θείοι Αθλοφόροι, καί τοίς εκδημήσασι τούδε τού βίου, εξαιτείτε όντως, τήν θείαν ανάπαυσιν, καί τών πεπραγμένων, τήν λύσιν εις αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιεζεκιήλ σε, πύλην αδιόδευτον Αγνή προείδε, μετανοίας πύλας, πάσιν υπανοίγουσαν απεγνωσμένοις, όθεν δυσωπώ σε, τρίβους μοι υπάνοιξον, τάς πρός τάς εκείθεν, φερούσας καταπαύσεις.

Ειρμός άλλος

Τόν εξ ανάρχου

Τούς πολυάθλους αικισμούς, διαφόρως υπομείναντες, οι μέν καέντες, έτεροι πρισθέντες, άλλοι δέ τεμνόμενοι, ευφραίνεσθε Αθληταί, αναμέλποντες Χριστώ, Υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Εν τοίς αίμασιν υμών, αγιάζετε τά πέρατα, μικραίς ρανίσι, ρείθρα Ιαμάτων πάσιν αναβλύζοντες, πανεύφημοι Μάρτυρες, διό βοάτε αεί, Υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Η τρισυπόστατος Μονάς, ο Πατήρ ο Υιός, καί Πνεύμα τό ζών, μία θεότης, μία Βασιλεία, σέ αινεί τό άδυτον φώς, Αγγέλων αι στρατιαί, καί ημείς οι επί γής, υμνούμεν, ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ιδού πάσαι γενεαί, μακαρίζομέν σε Άχραντε, τά μεγαλεία τά σά καθορώντες, σύ γάρ τίκτεις υπερφυώς, τόν τού παντός Ποιητήν, Θεόν όντα καί βροτόν, διό σε ευλογούμεν, και υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Μαρτυρικόν

Τών Αθλοφόρων ο χορός, δυσωπήθητι τού σώσαι ημάς, πρός τόν Σωτήρα, τάς ικετηρίας, καί τανύν ποιούμενοι, λατρεύειν ειλικρινώς, δι' εγκρατείας αυτώ, Υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Στίχ. Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Nεκρώσιμον

Τούς Κοιμηθέντας ευσεβώς, ελπίδι αναστάσεως, πρός αιωνίαν ζωήν εγερθήναι, Κύριε, αξίωσον αινείν σε ειλικρινώς, καί δοξάζειν ψαλμικώς, Υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός, γεννηθέντα πρό αιώνων Θεόν, καί επ' εσχάτων εκ τής Θεοτόκου, σάρκα ενδυσάμενον, ως τέλειον άνθρωπον, καί Θεόν εκ τού Θεού, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Όρους παρήλθες τής φύσεως

Ώφθητε θείοι ως άνθρακες, ύλην πονηράν αθεϊας συμφλέξαντες, καί στίφη τών δαιμόνων ξίφει συγκόψαντες, γενναίοι Αθλοφόροι, φωταγωγοί τών καρδιών ημών.

Σκότος βασάνων διήλθετε, καί πρός φωτισμόν νοητόν μετοικίσθητε, γενναίοι Αθλοφόροι, διό φωτίσατε τήν ταπεινήν ψυχήν μου, εσκοτισμένην πλημμελήμασιν.

Ήλγησαν πόνους προσφέροντες, οι πανευκλεείς Αθλοφόροι τού σώματος, καί νύν τοίς μεταστάσι πιστοίς τήν άπονον, ανάπαυσιν αιτούνται, καί παραδείσου τήν απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Φάνηθι άχραντε Δέσποινα, θείος συνεργός τοίς αχρείοις οικέταις σου, καιρώ τής εγκρατείας, τάς προσευχάς ημών προσάγουσα Κυρίω, τώ τών αιώνων βασιλεύοντι.

Ειρμός άλλος

Σέ τήν αθάνατον

Ως πύρ εμβληθέντες εκ Θεού, εις τήν γήν καταφλέξατε, πάσαν πλάνην ειδώλων, ανάψαντες πυρσόν, εις τά πέρατα ευσεβείας, Αθλοφόροι Χριστού.

Υμάς ούτε φλόγες ου σφαγαί, ου τροχοί ουκ αρθρέμβολα, καταπέλται, πριστήρες, ουκ άλλη βάσανος πικρά διεχώρισε, τής αγάπης Χριστού Αθληταί.

Δόξα...

Εν καί τρία ανυμνώ, ευσεβώς τήν θεότητα, τή μορφή τοίς προσώποις, συνάπτων καί διαιρών, ο Πατήρ, ο Υιός, καί τό άγιον Πνεύμα, ταύτα Έν εισι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήν εκ ρίζης Ιεσσαί, καί Δαυϊδ τού προπάτορος, εκβλαστήσασαν ράβδον, πανάχραντε Αγνή μεγαλύνομεν, ότι σώζεις τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού, εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Μαρτυρικόν

Πληθύς Μαρτύρων η σεπτή, τόν Χριστόν εκδυσώπησον, εν ειρήνη πληρούντας τόν δρόμον τών Νηστειών, κατιδείν ημάς, καί προσκυνήσαι καί τά Πάθη αυτού.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω, καί προσελάβου, Κύριε.

Νεκρώσιμον

Νεκρών καί ζώντων ως Θεός, ο νεκρώσας τόν θάνατον, καί ζωήν τή Εγέρσει σου πάσι παρασχών, Χριστέ ανάπαυσον, καί τούς δούλους σου, ούς μετέστησας.

Ο Ειρμός

Σέ τήν αθάνατον πηγήν, τήν δι' Αγίων ιάματα, τώ γένει τών ανθρώπων παρέχουσαν, Αγνή μεγαλύνομεν, ότι σώζεις τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Προκείμενον Ήχος πλ. β'

Ευφράνθητε επί Κύριον, καί αγαλλιάσθε δίκαιοι.

Στίχ. Μακάριοι, ών αφέθησαν αί ανομίαι.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Γ' 12-16)

Αδελφοί, βλέπετε, μήποτε έσται έν τινι υμών καρδία πονηρά απιστίας, εν τώ αποστήναι από Θεού ζώντος, αλλά παρακαλείτε εαυτούς καθ' εκάστην ημέραν, άχρις ού τό σήμερον καλείται, ίνα μή σκληρυνθή τις εξ υμών απάτη τής αμαρτίας, Μέτοχοι γάρ γεγόναμεν τού Χριστού, εάν περ τήν αρχήν τής υποστάσεως μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν εν τώ λέγεσθαι, Σήμερον, εάν τής φωνής αυτού ακούσητε, μή σκληρύνητε τάς καρδίας υμών, ως εν τώ παραπικρασμώ. Τινές γάρ ακούσαντες παρεπίκραναν, αλλ' ου πάντες οι εξελθόντες εξ Αιγύπτου διά Μωσέως.

Κοινωνικόν

Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω, τοίς ευθέσι πρέπει αίνεσις, Αλληλούϊα,

&

Μακάριοι ούς εξελέξω καί προσλάβω Κύριε, Αλληλούϊα,