ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχηρά

Ήχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Σταυρώ εξεπέτασας Χριστέ, τάς αχράντους χείράς σου, επισυνάγων τά πέρατα, διό κραυγάζω σοι, Τόν εσκορπισμένον, νούν μου επισύναξον, αιχμάλωτον ελκόμενον πάθεσι, καί παθημάτων με, κοινωνόν τών σών ανάδειξον, εγκρατεία όλον καθαιρόμενον.

Τούς Παίδας στομώσασα ποτέ, η νηστεία έδειξε, δυνατωτέρους ως γέγραπται, πυρός φλογίζοντος, Ταπεινή ψυχή μου, νήστευσον ανάπτουσα, εν σοί τήν τού Δεσπότου αγάπησιν, δι' ής τήν μέλλουσαν, εκφυγείν δυνήση γέενναν, καί τά πάθη φλέξαι τά ολέθρια.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος γ' Γενναίοι Μάρτυρες

Καιρός ευφρόσυνος τής Νηστείας, διά αγνείας φωτοειδούς, καί αγάπης ειλικρινούς, προσευχής φωταυγούς, καί πάσης άλλης αρετής, εμφορηθέντες πλουσίως, φαιδρώς εκβοήσωμεν, Σταυρέ τού Χριστού πανάγιε, ο βλαστήσας τήν τρυφήν τής ζωής, πάντας καθαρά σε προσκυνήσαι καρδία, αξίωσον ημάς, ιλασμόν ημίν διδούς, καί τό μέγα έλεος.

Καί τού Μηναίου, Προσόμοια γ'

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός κζ'

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

Στίχ. Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι, ο Θεός μου.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Δ', 8-15)

Είπε Κάϊν πρός Άβελ τόν αδελφόν αυτού, Διέλθωμεν δή εις τό πεδίον, Καί εγένετο, εν τώ είναι αυτούς εν τώ πεδίω, ανέστη Κάϊν επί Αβελ τόν αδελφόν αυτού, καί απέκτεινεν αυτόν. Καί είπεν ο Θεός πρός Κάϊν, Πού έστιν Άβελ ο αδελφός σου; καί είπεν, Ου γινώσκω, μή φύλαξ τού αδελφού μου ειμί εγώ; Καί είπεν ο Θεός, Τί εποίησας τούτο; φωνή αίματος τού αδελφού σου βοά πρός με εκ τής γής, Καί νύν επικατάρατος σύ επί τής γής, ή έχανε τό στόμα αυτής δέξασθαι τό αίμα τού αδελφού σου εκ τής χειρός σου, ότε εργά τήν γήν, καί ου προσθήσει τήν ισχύν αυτής δούναί σοι, στένων καί τρέμων έση επί τής γής, Καί είπε Κάϊν πρός Κύριον, Μείζων η αιτία μου τού αφεθήναί με, καί ει εκβάλης με σήμερον από προσώπου τής γής, από τού προσώπου σου κρυβήσομαι, καί έσομαι στένων καί τρέμων επί τής γής, καί έσται, πάς ο ευρίσκων με, αποκτενεί με. Καί είπεν αυτώ Κύριος ο Θεός, ουχ ούτω, πάς ο αποκτείνας Κάϊν, επτά εκδικούμενα παραλύσει. Καί έθετο Κύριος ο Θεός σημείον τώ Κάϊν, τού μή ανελείν αυτόν, πάντα τόν ευρίσκοντα αυτόν.

Προκείμενον Ήχος βαρύς Ψαλμός κη'

Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει.

Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ε', 1-15)

Υιέ, εμή σοφία πρόσεχε, τή δέ φρονήσει μου κλίνον τό ούς σου, ίνα φυλάξης έννοιαν αγαθήν, αίσθησιν δέ εμών χειλέων εντέλλομαί σοι, Μή πρόσεχε φαύλη γυναικί, μέλι γάρ αποστάζει από χειλέων γυναικός πόρνης, ή πρός; καιρόν λιπαίνει σόν φάρυγγα, υστερον μέντοι πικρότερον χολής ευρήσεις, καί ηκονημένον μάλλον μαχαίρας διστόμου, τής γάρ αφροσύνης πόδες κατάγουσι τούς χρωμένους αυτή μετά οι θανάτου εις τόν Άδην, τά δέ ίχνη αυτής ουκ ερείδεται. Οδούς γάρ ζωής ουκ επέρχεται, σφαλεραί δέ αι τροχιαί αυτής, καί ουκ εύγνωστοι. Νύν ούν, υιέ, άκουέ μου, καί μή ακύρους ποιήσης εμούς λόγους, Μακράν ποίησον απ' αυτής σήν οδόν, μή εγγίσης πρός θύραις οίκων αυτής, ίνα μή πρόη άλλοις ζωήν σου, καί σόν βίον ανελεήμοσιν, ίνα μή πλησθώσιν αλλότριοι σής Ισχύος, οι δέ σοί πόνοι εις οίκους αλλοτρίους εισέλθωσι, καί μεταμεληθήση επ' εσχάτων σου, ηνίκα άν κατατριβώσι σάρκες σώματός σου, καί ερείς, Πώς εμίσησα παιδείαν, καί ελέγχους δικαίων εξέκλινεν η καρδία μου. Ουκ ήκουον φωνής παιδεύοντός με καί διδά, σκοντός με, ουδέ παρέβαλον τό ούς μου, παρ' ολίγον εγενόμην εν παντί κακώ, εν μέσω εκκλησίας καί συναγωγής. Υιέ, πίνε ύδατα από σών αγγείων, καί από σών φρεάτων πηγής.

Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος γ'

Ο σαρκί σταυρωθείς Κύριε, καί σαυτώ συσταυρώσας, τόν παλαιόν ημών άνθρωπον, τή δέ λόγχη νυγείς τήν πλευράν, καί τόν ανθρωπόλεθρον συνεκκεντήσας όφιν, καθήλωσον τώ φόβω σου τάς σάρκας μου, καί τώ πόθω σου τρώσόν μου τήν ψυχήν, ίνα τό σόν κατοπτριζόμενος πάθος, εγκρατώς διανύσω τήν τής νηστείας προθεσμίαν, μή μόνον γαστρός, αλλά καί τών άλλων εισόδων τής αμαρτίας κρατών, συντριβήν δέ καρδίας, καί πνεύματος ταπείνωσιν θύσω σοι, περί τών προγεγονότων μοι πταισμάτων αφ' ών με ρύσαι φιλάνθρωπε. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Προφήται, καί Απόστολοι Χριστού, καί Μάρτυρες, εδίδαξαν υμνείσθαι, Τριάδα Ομοούσιον, καί εφώτισαν τά έθνη τά πεπλανημένα, καί κοινωνούς Αγγέλων εποίησαν, τούς υιούς τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Ορώσα τόν εκ σού τεχθέντα Παναμώμητε, κρεμάμενον εν ξύλω, ηλάλαζες βοώσα, Ποθεινότατόν μου Τέκνον, πού σου έδυ τό κάλλος τό φωσφόρον, ό εκαλλώπισε, τών ανθρώπων τήν, φύσιν.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Β' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Εις τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Χριστέ επί Σταυρού, απλωθείς ενεκρώθης, νεκρώσας τόν εχθρόν, καί αρχέκακον όφιν, ζωώσας δέ τούς δήγματι, τώ εκείνου τεθνήξαντας, όθεν δέομαι, τήν νεκρωθείσαν ψυχήν μου, Σώτερ ζώωσον, εν προσευχή καί νηστεία, πρός σέ ατενίζουσαν.

Σταυροθεοτοκίον

Ως είδεν εν Σταυρώ, η, Αμνάς σε τόν Άρνα, κρεμάμενον Χριστέ, τών κακούργων εν μέσω εβόα δακρύουσα, καί πικρώς ολολύζουσα, τέκνον φίλτατον, τί τό ορώμενον θαύμα; Μήτερ άχραντε, ζωή παγκόσμιος τούτο, αντέφης γνωσθήσεται.

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Ασμάτων σάλπιγγι, κατασαλπίσωμεν, ημέραν εύσημον, διεξερχόμενοι, τής εγκρατείας τόν καιρόν, καί κράξωμεν εκβοώντες, Αύτη τήν ζωήν ημών εν τώ Κόσμω εξήνθησεν, εναπομαράνασα, ακρασίας τόν θάνατον, δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ Λόγε, εν ταύτη τούς δούλους σου φύλαττε.

Σταυροθεοτοκίον

Τόν επονείδιστον, Οικτίρμον θάνατον, διά σταυρώσεως, εκών υπέμεινας, όν η Τεκούσά σε Χριστέ, ορώσα ετιτρώσκετο, σπλάγχνα κοπτομένη γάρ, μητρικώς επωδύρετο, ής ταίς παρακλήσεσι, διά σπλάγχνα ελέους σου, οικτείρησον, καί σώσον τόν Κόσμον, ο αίρων τήν τούτου αμαρτίαν.

Ο Κανών

Ωδή γ' Ήχος α'

Στερεωθήτω η καρδία μου

Σταυρώ παλάμας εξεπέτασας, τής ταθείσης πάλαι χειρός τού Αδάμ, πρός τό τής γνώσεως φυτόν, αναιρών τό αμάρτημα, διά σπλάγχνα οικτιρμών, Λόγε Θεού υπεράγαθε.

Στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, κλονουμένην φθόνω τού όφεως, τάς τών παθών επαγωγάς, τώ σώ πάθει ανάστειλον, ο παθών καί τήν απάθειαν, πιστοίς χαρισάμενος.

Η τής Νηστείας χάρις έλαμψεν, ακρασίας σκότος διώκουσα. Ιδού ευπρόσδεκτος καιρός, καί ημέρα σωτήριος, μετανοίας ενδειξώμεθα, καρπούς καί ζησώμεθα.

Θεοτοκίον

Καταπιπτόντων επανόρθωσις, ηδονών κρημνώ συμπτωθέντα με, καί αμαρτίαις χαλεπαίς, εμπεσόντα εις βάραθρα, εξανάστησον Αγνή, καί πρός ζωήν καθοδήγησον.

Έτερον Ποίημα Θεοδώρου

Ήχος γ'

Στερέωσον Κύριε, τάς καρδίας

Στερέωσον Κύριε, τάς καρδίας ημών, τώ σώ Σταυρώ, μή εκκλίνειν από σού, επί λόγους πονηρούς, ή εις πράξεις βδελυράς.

Τού πάθους σου Δέσποτα, ο ουρανός καί η γή, αισθόμενοι ηλλοιούντο εμφανώς, Βασιλέα τού παντός, σέ δεικνύντες αληθώς.

Δόξα...

Ισότιμε άναρχε, παναγία Τριάς, ζωοποιέ, καί αρχίφωτε Μονάς, ο Πατήρ καί ο Υιός, καί τό Πνεύμά με σώσον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μητρόθεε άνανδρε, τίκτεις μόνη Θεόν, μή φθαρείσα παρθενίας τό αγνόν, αλλά μείνασα σεμνή, ώσπερ ής πρό τού τόκου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τήν κόκκινον χλαίνάν σου, ήλους καί τόν Σταυρόν, τόν σπόγγον τε, καί τήν λόγχην Ιησού, προσκυνώ καί ανυμνώ, τά ζωώσαντα τό πάν.

Ο Ειρμός

Στερέωσον Κύριε, τάς καρδίας ημών, καί φώτισον εις τήν σήν υμνωδίαν, τού δοξάζειν σε Σωτήρ, εις τούς αιώνας άπαντας.

Ωδή η'

Τόν τούς υμνολόγους

Ο μετά ανομων λογισθήναι, διά πλήθους ελέους καταδεξάμενος, τάς εμάς αμαρτίας, εξάλειψον εν πίστει, όπως σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Τών αμαρτιών μου τό χειρόγραφον, τή σή διάρρηξον λόγχη, καί τής καρδίας μου τάς οδύνας, θεράπευσον Κύριε, πληγείσης βέλει τής κακίας, τών πονηρών δαιμόνων.

Μεμελανωμένην τήν καρδίαν μου, τής αμαρτίας τώ λύθρω, τώ σώ απόπλυνον εκ πλευράς αποστάζοντι, Αίματι Χριστέ μου, ίνα σε δοξάζω, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Η αγεωργήτως βλαστήσασα, τόν επουράνιον Στάχυν, τόν διατρέφοντα θεϊκή δυναστεία τά σύμπαντα, Παρθένε, έμπλησον πεινώσαν, τήν ταπεινήν ψυχήν μου.

Ειρμός άλλος

Τόν εν φλογί, τοίς Παισί

Χαίροις Σταυρέ, δι' ού ανεγνωρίσθη, μιά ροπή Ληστής θεολόγος κραυγάζων, Μνήσθητί μου Κύριε εν τή σή Βασιλεία, ούπερ τής μερίδος, κοινωνούς ημάς δείξον.

Σύ λογχευθείς, τή φλογίνη ρομφαία, ανθυποστρέφεις Χριστέ, καί βροτοίς εξανοίγεις, πάλιν τόν Παράδεισον, εν ώ καί εισιόντες, σού τής αθανάτου, ζωής αεί τρυφώμεν.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα

Σύν τώ Πατρί, τόν Υιόν προσκυνούμεν, καί Πνεύμα άγιον, εν μιά τή ουσία, ασιγήτως κράζοντες, τοίς πηλίνοις στόμασι, Δόξα εν υψίστοις, Θεώ τώ εν Τριάδι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παιδοτοκείς παρθενεύουσα μόνη Θεοχαρίτωτε, τό Μυστήριον μέγα, φρικτόν τό τεράστιον! Θεόν γάρ εγέννησας, σεσωματωμένον τόν Σωτήρα τού Κόσμου.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Σταυρέ Χριστού, η ελπίς τών περάτων, διαπεράσαι ημάς εν τή σή κυβερνήσει, γαληνώς τό πέλαγος, τής καλλίστης Νηστείας αξίωσον σώσας, εκ τρικυμίας πταισμάτων.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον

Ο Ειρμός

Τόν εν φλογί, τοίς Παισί τών Εβραίων, συγκαταβάντα θεϊκή τή δυνάμει, καί οφθέντα Κύριον, Ιερείς ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Τήν ζωοδόχον πηγήν

Νενηστευκώς Ελισσαίος ανέστησε, νενεκρωμένον τόν παίδα, ως γέγραπται, καί ημείς νηστεύοντες, σαρκικά φρονήματα απονεκρώσαι πιστοί κατεπειχθώμεν, ίνα ζωής τής εκεί επιτύχωμεν.

Οίμοι ψυχή! φοβερόν τό κριτήριον, καί τού Κριτού η φρικώδης απόφασις, σπεύσον μετανόησον, Χριστώ διαλλάγηθι, τώ διά σε εν Σταυρώ αναρτηθέντι, καί ρυσαμένω πιστούς κατακρίσεως.

Τής μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον, τάς τών παθών μου εισόδους απόκλεισον, ο Ληστή τήν είσοδον δείξας ευεπίβατον, τού Παραδείσου Χριστέ, τή σή Σταυρώσει, ίνα δοξάζω τήν σήν αγαθότητα.

Θεοτοκίον

Ότι εις βάθη κακίας απέρριμμαι, καί λογισμοίς εναντίοις χειμάζομαι, δαίμοσι πειθόμενος, ηδοναίς δουλούμενος, βοήθησόν μοι αγνή Παρθενομήτορ, πρός σωτηρίας οδόν οδηγούσά με.

Ειρμός άλλος

Εν Σιναίω τώ όρει

Παρεδόθης εκών καί υπήγαγες, εαυτόν τοίς φονευταίς, κριτηρίω παρέστης τυπτόμενος, εξ ών έπλασας χειρών, εσταυρώθης επαίχθης, ελογχεύθης Κύριε, έπαθες σώματι πάντα ενεγκών συμπαθώς, ίνα σώσης ημάς.

Τών Αγγέλων οι δήμοι ετρόμαξαν, βλέποντές σε εν Σταυρώ, οι φωστήρες τό φέγγος απέλιπον, καί εσείετο η γή, εδονείτο τά πάντα τή ύβρει σου Κύριε, θείοις σου Πάθεσιν, ειργάσω ημίν, ο Θεός τό σωτήριον.

Δόξα...

Τή ουσία Μονάς εστιν άτμητος, η υπέρθεος Τριάς, ενουμένη τή φύσει μερίζεται, τοίς προσώποις ιδικώς, μή τμωμένη γάρ τμάται, έν ούσα τρισσεύεται, αύτη Πατήρ εστιν, ο Υιός καί Πνεύμα τό ζών, η φρουρούσα τό πάν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παιδοτόκον παρθένον τίς ήκουσε, καί μητέρα πλήν ανδρός; Μαριάμ εκτελείς τό τεράστιον, αλλά φράζε μου τό Πώς; Μή ερεύνα τά βάθη, τής παιδοτοκίας μου, τούτο παναληθές, υπέρ δέ ανθρώπινον νούν η κατάληψις.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι

Τώ σώ μώλωπι πάντες ιάθημεν, εκ παθών αμαρτιών, εν Σταυρώ γάρ αρθείς ετραυμάτισας, τόν αρχέκακον εχθρόν, Αλλά ακατακρίτως ημάς καταξίωσον, καί τήν Ανάστασιν φθάσαι διανύσαντας, τόν τής Νηστείας καιρόν.

Ο Ειρμός

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε, εν τή βάτω Μωϋσής, τήν αφλέκτως τό πύρ τής θεότητος, συλλαβούσαν εν γαστρί, Δανιήλ δέ σε είδεν, όρος αλατόμητον, ράβδον βλαστήσασαν Ησαϊας, κέκραγε, τήν εκ ρίζης Δαυϊδ.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον Ήχος βαρύς

Ο διά σταυρού σου Κύριε, λύσας θάνατον, επεισαχθέντα τώ Κόσμω, διά ξύλου βρώσιν, ήν απηγόρευσας εν Παραδείσω, αυτός, διά τής ενεστώσης Νηστείας ημάς, ρύσαι πάσης ηδονής ψυχοφθόρου, καί αξίωσον εργάζεσθαι τήν μένουσαν βρώσιν, εις ζωήν αιώνιον, ίνα τύχωμεν τών στεφάνων τής αφθάρτου τρυφής, ών ητοίμασας, τοίς αληθέσιν ηστευταίς δεόμεθα. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Φωστήρες ανεδείχθησαν Οικουμένης, οι πανεύφημοι Αθλοφόροι, Χριστώ βοώντες, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ουκέτι κωλυόμεθα

Εν ξύλω προσπαγέντα σε εκουσίως, ως εώρακεν η Πανάμωμος, θρηνωδούσα ύμνει τό κράτος σου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος πλ. β'

Ύψιστε ο εν ουρανοίς κατοικών, ο κτίσας πάσαν πνοήν, σώσον ημάς ο Θεός, επί σοί γάρ ηλπίσαμεν Σωτήρ ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. α' Ψαλμός κθ'

Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι ο Θεός μου.

Στίχ. Υψώσω σε, Κύριε, ότι υπέλαβές με.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Ε', 16-25)

Υψωθήσεται Κύριος Σαβαώθ εν κρίματι, καί ο Θεός ο άγιος δοξασθήσεται εν δικαιοσύνη. Καί βοσκηθήσονται οι διηρπασμένοι ως ταύροι, καί τάς ερήμους τών απειλημμένων άρνες φάγονται, ουαί, οι επισπώμενοι τάς αμαρτίας αυτών, ως σχοινίω μακρώ, καί ως ζυγού ιμάντι δαμάλεως τάς ανομίας αυτών! ουαί οι λέγοντες, Τό τάχος εγγισάτω ά ποιήσει, ίνα ίδωμεν, καί ελθέτω η βουλή τού Αγίου Ισραήλ, ίνα γνώμεν, ουαί, οι λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν, οι τιθέντες τό σκότος φώς, καί τό φώς σκότος, οι τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν! ουαί, οι συνετοί εν εαυτοίς, καί ενώπιον αυτών επιστήμονες! ουαί, οι ισχύοντες υμών, οι πίνοντες τόν οίνον, καί οι δυνάσται, καί οι κεραννύντες τά σίκερα, οι δικαιούντες τόν ασεβή ένεκεν δώρων, καί τό δίκαιον τού δικαίου αίροντες. Διά τούτο, όν τρόπον καυθήσεται καλάμη υπό άνθρακος πυρός, καί συγκαυθήσεται υπό φλογός ανημμένης, η ρίζα αυτών ως χούς έσται, καί τό άνθος αυτών ως κονιορτός αναβήσεται, ου γάρ ηθέλησαν τόν νόμον Κυρίου Σαβαώθ, αλλά τό λόγιον τού Αγίου Ισραήλ παρώξυναν. Καί εθυμώθη οργή Κύριος Σαβαώθ επί τόν λαόν αυτού, καί επέβαλε τήν χείρα αυτού επ' αυτούς, καί επάταξεν αυτούς, καί παρωξύνθη τά όρη, καί εγενήθη τά θνησιμαία αυτών, ως κοπρία εν μέσω οδού, καί εν πάσι τούτοις ουκ απεστράφη ο θυμός αυτού, αλλ' έτι η χείρ αυτού υψηλή.

Προκείμενον Ήχος πλ. β' Ψαλμός λ'

Επί σοί, Κύριε, ήλπισα, μή καταισχυνθείην εις τόν αιώνα.

Στίχ. Εν τή δικαιοσύνη σου ρύσαί με, καί εξελού με.