ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ

Απόστιχα

Ιδιόμελον Ήχος α'

Περιχαρώς δεξώμεθα πιστοί, τό θεόπνευστον διάγγελμα τής Νηστείας, ως πρώην οι Νινευίται, καί αύθις πόρναι καί τελώναι, τό τής μετανοίας κήρυγμα, παρά τού Ιωάννου, δι' εγκρατείας ετοιμασθώμεν πρός μετουσίαν, τής εν τή Σιών δεσποτικής ιερουργίας, διά δακρύων προκαθαρθώμεν τού εν αυτή θείου Νιπτήρος, προσευξώμεθα ιδείν τήν τού τυπικού ενταύθα, Πάσχα τελείωσιν, καί τού αληθινού ανάδειξιν, παρασκευασθώμεν εις προσκύνησιν τού Σταυρού, καί τής Εγέρσεως Χριστού τού Θεού, βοώντες πρός αυτόν, Μή καταισχύνης ημάς, από τής προσδοκίας ημών φιλάνθρωπε! (Δίς)

Μαρτυρικόν

Ώ τής καλής υμών πραγματείας Αγιοι! ότι αίματα εδώκατε, καί ουρανούς εκληρονομήσατε, καί προσκαίρως πειρασθέντες, αιωνίως αγάλλεσθε, όντως καλόν υμών τό εμπόρευμα! φθαρτά γάρ καταλιπόντες, τά άφθαρτα απελάβετε, καί σύν Αγγέλοις χορεύοντες, υμνείτε απαύστως Τριάδα ομοούσιον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Παρθένος η άσπιλος ποτέ, επί ξύλου βλέπουσα, όν εξ ασπόρου γάρ έτεκε, γαστρός μή φέρουσα, τήν τών σπλάγχνων τρώσιν, τρυχομένη έλεγεν, ο νεύματι κρατών κτίσιν άπασαν, πώς ως κατάκριτος, εν Σταυρώ εναπηώρησαι; πάντως θέλων, σώσαι τό ανθρώπινον.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΠΡΩΪ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος β'

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα

Μετ' ειρήνης διελθείν ημάς τούς ταπεινούς, τήν προκαθάρσιμον ευδόκησον τών Νηστειών, τή αφάτω φιλανθρωπία σου Χριστέ ο Θεός, κατάβαλε τού εχθρού τά πανουργεύματα, καί τώ Σταυρώ σου πάντας διάσωσον, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον, Όμοιον

Παρεστώσα τώ Σταυρώ σου, η ασπόρως τεκούσά σε, καί μή φέρουσα οράν αδίκως πάσχοντα, ωλοφύρετο κλαυθμώ καί ανεβόα σοι, Πώς πάσχεις ο τή φύσει απαθής, γλυκύτατε Υίέ; Υμνώ σου τήν άκραν αγαθότητα.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

Ασομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι εξήγαγες λαόν δουλείας Αιγύπτου, εκάλυψας δέ άρματα, Φαραώ καί τήν δύναμιν.

Νηστεύων ο Κύριος ανθρωπίνως, πρός υποτύπωσιν ημών, νικά τόν πειράζοντα, δεικνύς τό ημέτερον, καί όρους υπογράφων ημίν.

Μωσής ο θειότατος εν Σιναίω, δι' εγκρατείας τώ Θεώ, πρόσωπον πρός πρόσωπον, λαλείν κατηξίωται, Αυτόν πιστοί ζηλώσωμεν.

Ιλάσθητι Κύριε τώ λαώ σου, καί επιβλέψας ως Θεός, ιλέω σου όμματι, επίσκεψαι άπαντας, τώ πλήθει τού ελέους σου.

Θεοτοκίον

Σοί πάντες προστρέχομεν Θεοτόκε, ως υπερμάχω ασφαλεί, εις πρεσβείαν κινούντές σε, λυτρώσασθαι τήν ποίμνην σου εκ πάσης περιστάσεως.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Εν Κυρίω Θεώ μου, εστερεώθη η καρδία μου, διό οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν.

Ο θαυμάσιος Ενώχ, δι' εγκρατείας μετετέθη εκ γής, αυτόν ζηλοτυπούντες, μετατεθώμεν εκ φθοράς πρός ζωήν.

Προσευχαίς καί νηστείαις, τόν Λυτρωτήν ιλεωσώμεθα, συγχαίρει γάρ ο Κτίστης, τή μετανοία τών κτισμάτων αυτού.

Ετοιμάζου ώ ψυχή, καί προκαθαίρου, πρό τού πάθους Χριστού, ίνα τή αναστάσει, πνευματικώς συνεορτάσης αυτώ.

Θεοτοκίον

Ως τεκούσα Θεόν, υπέρ ημών απαύστως πρέσβευε, πρός σέ γάρ Θεοτόκε, αμαρτωλοί καταφεύγομεν.

Ωδή γ' Ήχος β'

Εν πέτρα με τής πίστεως

Εξέτει νας παλάμας εν τώ Σταυρώ σου, ενέκρωσας νεκρώσει σου τήν κατάραν, εζώωσας τώ πάθει σου τούς ανθρώπους, διό υμνούμέν σου, τήν θείαν Σταύρωσιν, Ιησού φιλάνθρωπε ο Θεός ημών.

Τή βρώσει τή τού ξύλου θανατωθέντες, τώ ξύλω εζωώθημεν τού Σταυρού σου, Αυτόν ούν σοι προσάγομεν εις πρεσβείαν, χάριν καί έλεος, ημίν κατάπεμψον, ευεργέτα Δέσποτα πολυέλεε.

Τά πρόθυρα ηνέωκται τής νηστείας, τό στάδιον εγγίζει τής εγκρατείας, ζεούσή προθυμία διανιστώμεν, υποδεξόμενοι, δώρον θεόσδοτον, αναστέλλον καύσωνα παραπτώσεων.

Ο χρόνος ο μακάριος τής νηστείας, ακτίνας αποστίλβων τής μετανοίας, ανέτειλε, προσέλθωμεν φιλοτίμως, εκτιναξάμενοι, σκότος βαθύτατον, ραθυμίας άπαντες αγαλλόμενοι.

Νηστείαν αγιάσωμεν φιλοφρόνως, κηρύξωμεν εγκράτειαν παθημάτων, βοήσωμεν εν δάκρυσι, τώ Δεσπότη, Δός ημίν Κύριε, χάριν συμπράττουσαν, εις τά σά θελήματα πολυέλεε.

Δεξάμενοι τό δώρημα τής νηστείας, δοξάσωμεν τόν δόντα εις σωτηρίαν, καί τούτο εργασώμεθα επιπόνως, ίνα τήν άφεσιν, τών επται σμένων ημίν, εκ χειρός δεξώμεθα τού ποιησαντος

Θεοτοκίον

Κατεύνασον τόν τάραχον τών παθών μου, θεραπευσον τά τραύματα τής ψυχής μου, εξέγειρον εξ ύπνου με ραθυμίας, τή μεσιτεία σου, τή προστασία σου, Παναγία Δέσποινα Μητροπάρθενε.

Ειρμός άλλος

Στειρωθέντα μου τόν νούν

Υψωθέντος σου Σωτήρ, εκουσίως εν Σταυρώ, η κτίσις πάσα, εδονήθη τής γής, και ερράγη τού Ναού τό καταπέτασμα.

Εμαστίχθης εν Σταυρώ ώ, Ιησού μου δι' εμέ, καί εκεντήθης, τήν πλευράν αγαθέ, όθεν πίστει προσκυνώ, τό θείον κράτος σου.

Δόξα...

Κλίνας γόνυ εν τή γή, τόν Πατέρα προσκυνώ, Υιόν δοξάζω, καί τό πνεύμα ανυμνώ, τήν μονόθελον αρχήν, καί τρισυπόστατον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ακατάληπτόν εστι τό μυστήριον σεμνή, τής σής λοχείας, τίκτεις γάρ Μαριάμ, απειράνδρως τόν Θεόν, καί μένεις άφθορος.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Τής νηστείας τόν καιρόν, τή δυνάμει σου Χριστέ, καθαγιάσας, σώσον πάντας ημάς, τών παγίδων τού εχθρού, τούς προσκυνούντάς σε.

Ο Ειρμός

Στειρωθέντα μου τόν νούν, καρποφόρον αρετών, ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Ωδή δ'

Εισακήκοα τήν ακοήν σου

Ο Αβραάμ δι' αρετής καί φιλοξενίας, τήν Τριάδα υπεδέξατο, αγγελικώς ενδημήσασαν.

Πλούτος άσυλος τής εγκρατείας εστί, τό δώρον, καί ο τούτω πλουτιζόμενος, καταπλουτήσει θεότητα.

Δεύτε κλαύσωμεν άμα τώ λόγω, πίστει βοώντες, ο Θεός ημίν Ιλάσθητι, τοίς πολλά πλημμελήσασι.

Θεοτοκίον

Μήτηρ άχραντε ευλογημένη, αγνή Παρθένε, τόν Υιόν σου καί Θεόν ημών, υπέρ τού κόσμου ικέτευε.

Ωδή ε'

Ο ανατείλας τό φώς

Νηστεύσας πάλαι Μωσής, εν Σιναίω τώ όρει, θεόπτης ανεδείχθη, καί Ηλίας έμπυρος, αρματηλάτης ανεφέρετο.

Διά νηστείας ποτέ, ο σοφός Ησαϊας τού άνθρακος εκείνου, τή λαβίδι γεύεται, ότε χειλέων αυτού καθήψατο.

Νηστεύσας πρίν ο Δανιήλ, καί οι τρείς Παίδες άμα, τάς μύλας τών λεόντων θλάσαντες, καιομένης φλογός κατεπάτησαν.

Θεοτοκίον

Θεογεννήτορ Αγνή, Θεόν εν γαστρί σου, βαστάσασα αφθόρως, φύλαττε τήν ποίμνην σου, καί διατήρησον άτρωτον.

Ωδή ς'

Ως Ιωνάν τόν Προφήτην

Τόν Ιωνάν εν τώ κήτει, η σεμνή διασώζει νηστεία ποτέ, Νηστεύσωμεν ούν εκ καρδίας, καί φύγωμεν εκείνην, τήν εν γεέννη φθοράν.

Οι Νινευίται δέ πάλιν, τήν οργήν τού Θεού μετεποίησαν, θερμή μετανοία καί πόθω, αυτούς νύν εκ πόθου, πάντες ζηλώσωμεν.

Η ενεστώσα νηστεία, συγκαλείται ημάς εις μετάνοιαν, προσδράμωμεν, ούν εκ πόθου, καί γνώμεν, τί τό δώρον τής εγκρατείας εστίν.

Θεοτοκίον

Η αφράστως τεκούσα, τόν Σωτήρα τού κόσμου, Χριστόν τόν Θεόν ημών, αυτόν δυσωπούσα μή παύση, τό γένος άπαν σώσαι τών ανυμνούντων σε.

Ο Ειρμός

Ως Ιωνάν τόν Προφήτην, ελυτρώσω τού κήτους, Χριστέ ο Θεός, καμέ τού βυθού τών πταισμάτων ανάγαγε, καί σώσόν με, μόνε φιλάνθρωπε.

Ωδή ζ'

Ο τών Πατέρων Θεός

Γενώμεθα καί ημείς, ως ο Δανιήλ εκείνος, ο τούς λέοντας ποτέ, διά νηστείας εν λάκκω, εξημερώσας βρύχοντας.

Τούς νεανίας τούς τρείς, ζηλώσωμεν εν φόβω, ίνα φύγωμεν, καί τό πύρ τής γεέννης, ως ούτοι τήν Βαβυλώνος κάμινον.

Νηστεύσωμεν καί ημείς, εν καθαρά τή καρδία, καί αγνίσωμεν σώμα, καί όλον όλως τό πνεύμα, Θεώ καθιερώσωμεν.

Θεοτοκίον

Παρθενομήτορ Αγνή, τόν εκ σού σαρκωθέντα, προαιώνιον Λόγον, εκδυσωπούσα μή παύση, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν Βασιλέα Χριστόν, ωμολόγησαν οι αιχμάλωτοι Παίδες, εν τή καμίνω, λέγοντες μεγάλη τή φωνή, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Νηστεύσας πρίν Ιωσήφ, μίξιν έφυγε παρανόμου γυναίου, καί βασιλείας έτυχε, διό καί ημείς σβέσωμεν, διά νηστείας τά πεπυρωμένα βέλη, τού εχθρού Βελίαρ.

Διά νηστείας Δαυϊδ, νίκην εστήσατο κατά τού αλλοφύλου, καί βασιλείαν εύρατο, διό καί ημείς λάβωμεν, δι' εγκρατείας νίκην κατ' εχθρών καί εν Κυρίω στεφανωθώμεν.

Φυλάξωμεν καί ημείς, τάς αρετάς αυτών, τού ιώβ τήν ανδρείαν, τού Ιακώβ τό άπλαστον, τήν πίστιν Αβραάμ, τήν σωφροσύνην τήν τού Ιωσήφ, καί τού Δαυϊδ τάς αριστείας.

Θεοτοκίον

Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ημίν έτεκεν η Παρθένος Μαρία καί μετά τόκον έμει νε παρθένος αγνή, πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ωδή η'

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Σταυροφανώς ο Μωϋσής, τάς παλάμας ανυψών επί τού όρους, τούς εχθρούς ετροπούτο, σύ δέ Σωτήρ εν Σταυρώ, τάς χείρας εκτείνας ενέκρωσας, τήν ολεθροτόκον, τού Άδου τυραννίδα.

Ήλοις παγείς επί Σταυρού, καί πλευράν διανυγείς, Χριστέ Σωτήρ μου, τής κατάρας ερρύσω τούς γηγενείς, καί χαράς αλήκτου, μετόχους ανέδειξας, όθεν ευλογούμεν, τήν σήν φιλανθρωπίαν.

Τής εγκρατείας ο καιρός, ανατείλας νοητώς καταφωτίζει, τής ψυχής τάς αισθήσεις, καί παθών τήν αχλύν ελαύνει, διό ασπασώμεθα, τούτον εκ καρδίας, Χριστόν υπερυψούντες.

Πάθη ολέθρια ψυχής, ηδονάς θανατηφόρους νηστεία θανατοί, καί τώ όντι εν καταστάσει ποιεί, καρδίας ορμάς καί κινήματα, ταύτην ούν εν πίστει, δεξώμεθα προθύμως.

Ουχί νηστείας απαρχήν, τήν παρούσαν ιεράν πιστοί ημέραν, επιστάμενοι, ταύτην ειλικρινεί λογισμώ, τιμώμεν, αλλ' είσοδον λέγοντες, καί τών τής νηστείας, παρείσβασιν προθύρων.

Προδεξιούται δεξιώς, τήν φιλόθεον ψυχήν τοίς προοιμίοις, η καλλίστη νηστεία, προκαθαρσίων γερών, οία βαθμίσι καί κλίμακι, ταύτη προστεθείσα τήν σήμερον ημέραν.

Θεοτοκίον

Άνοιξον κρούουσιν ημίν, καί τό έλεος, τό σόν προσκαλουμένοις, ταχινή τών ανθρώπων καταφυγή καί στερρά, εν πάσι Παρθένε βοήθεια, καί τών εν ανάγκαις βεβαία προστασία.

Άλλος

Τόν εν τή βάτω Μωσεί

Αναρτηθείς εν Σταυρώ, ο τών όλων Δεσπότης, τόν Αδάμ σύν τή Εύα, πάλιν ανεκαλέσω, καί εν τώ Παραδείσω Χριστέ Σωτήρ εισήξας, σέ ανυμνολογούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Σού υψωθέντος Χριστέ, εν Σταυρώ εκουσίως, αι αυγαί τού ηλίου, συνεστάλησαν φόβω, καί έδυ η ημέρα, όθεν ο Ληστής σέ Θεόν καθωμολόγει, εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα.

Ίσον Πατρί τόν Υιόν, καί τό άγιον Πνεύμα, πεπιστεύκαμεν είναι, τήν αγίαν Τριάδα, εν θεότητι μιά, ήν πίστει προσκυνούμεν, τό τού Αρείου δόγμα, αεί καταπατούντες.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς σε υμνήσω ως δεί, Θεοτόκε Παρθένε, δυσωδών αμαρτιών εγώ νύν ο σκοτεινός; αλλ' ούν Υπεραγία, σύγγνωθί μοι τή τόλμη, τού πενιχρού μου έπους.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Σταυρέ πιστών η ελπίς, Βασιλέων τό όπλον, Ιερέων η δόξα, Μοναζόντων τό σθένος, τή σή δυνάμει πάντας, τούς σέ δοξολογούντας, σώζε εις αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν καί προσκυνούμεν...

Ο Ειρμός

Τόν εν τή βάτω Μωσεί, τής Παρθένου τό θαύμα, εν Σιναίω τώ όρει προτυπώσαντα ποτέ, υμνείτε ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Μεγαλύνομεν πάντες, τήν φιλανθρωπίαν σου Χριστέ Σωτήρ ημών, η δόξα τών δούλων σου, καί στέφανος τών πιστών, ο μεγαλύνας τήν μνήμην τής τεκούσης σε.

Μωϋσής εν Αιγύπτω, θάλασσαν διέρρηξε, καί λαόν διήγαγε, καί τούτον έθρεψεν, εν ερήμω αβάτω, διά νηστείας εκτελών τεράστια.

Ιησούς ο τού Ναυή, διά τής εγκρατείας λαόν καθηγίασε, καί εκληροδότησεν, εις γήν επαγγελίας, τόν Ιορδάνην διαβιβάσας τό πρότερον.

Ο Γεδεών εκείνος, μόνοις τριακοσίοις, ανδράσι τοίς λάμψασι, νικά τόν αλλόφυλον, εγκρατεία καί ευχή, αυτόν ζηλούντες, καί ημείς μιμησώμεθα.

Θεοτοκίον

Χαίρε πάνσεμνε Αγνή, παρθενίας τό καύχημα, Αγγέλων τό στήριγμα, ανθρώπων βοήθεια, κόσμου η χαρά, Μαρία, καί Μήτηρ, καί δούλη τού Θεού ημών.

Είτα τό τριώδιον

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Σταυρώ τάς θείας παλάμας εξαπλώσας, συνήψας, τά πρώην διεστώτα Λυτρωτά, καί τώ Πατρί τήν κατάκριτον, μεσιτεύσας ως δώρον, προσήγαγες ουσίαν τών βροτών, διά τούτο υμνούμεν, τήν άχραντόν σου Σταύρωσιν.

Η τής αγίας Νηστείας, επιλάμψασα χάρις, ακτίνας επαφίησιν ημίν, προκαθαιρούσας παλίρροιαν λογισμών, καί τού κόρου, τό σκότος ελαυνούσας, οι πιστοί, διά τούτο προθύμως, ταύτην υποδεξώμεθα.

Η φωτοφόρος Νηστεία, χαρισμάτων ενθέων, κρατήρα συγκεράσασα ημίν, σήμερον πάσι προδείκνυσιν, ως βουλόμενοι τούτων μεθέξειν, εις ωφέλειαν ψυχής, τώ Δεσπότη τών όλων, συμπράξαι δυσωπήσωμεν.

Ήλοις τών θείων χειρών σου, προσηλώσας Οικτίρμον, ημών τάς αμαρτίας εν Σταυρώ, Λόγχη πλευράς σου διέρρηξας, πονηρά γραμματεία, σφαλμάτων καί πταισμάτων χαλεπών, διά τούτο υμνούμεν, τήν άχραντόν σου Σταύρωσιν.

Τών αρετών ή καλλίστη, εξανοίγεται τρίβος, τό στάδιον τών θείων Νηστειών, πάσιν ιδού ευτρεπίζεται, οι αθλήσαι νομίμως, βουλόμενοι αιτήσατε Χριστόν, ειρηναίον εξ ύψους, καιρόν ημίν δωρήσασθαι.

Θεοτοκίον

Τή οξυτάτη πρεσβεία, τή αγρύπνω σου σκέπη, τή κραταιά σου Δέσποι να άγνη, νύν βοηθεία συντήρησον, τούς πιστούς σου οικέτας, εκ πάσης εναντίας προσβολής, καί παθών καί πταισμάτων, καί πειρασμών διάσωσον.

Άλλος

Τήν υπερφυώς σαρκί

Εν τώ ξύλω τού Σταυρού, εκουσίως προσπαγείς, πάντας ημάς ερρύσω, τής κατάρας τού νόμου, διό σε κατά χρέος μεγαλύνομεν Χριστέ.

Πάντες προσκυνούμέν σου, τά παθήματα Σωτήρ, άπερ εκών εδέξω, ίνα ελευθερώσης, τό γένος τών ανθρώπων, τής δουλείας τού εχθρού.

Δόξα...

Αϊδίως ο Πατήρ, καί αρρεύστως τόν Υιόν, εγέννησε, καί Πνεύμα εκπεπόρευκεν, όθεν, αμέριστος πέλει, καί ομότιμος Τριάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Νέμειν τήν συγχώρησιν, τών πταισμάτων Μαρία, υπερευλογημένη, τόν εκ σού σαρκωθέντα, ικέτευε Σωτήρα, ημίν τοίς αμαρτωλοίς.

Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Τούς ασπαζομένους σε, τή δυνάμει σου Σταυρέ, τόν τής νηστείας χρόνον, διελθείν εν ειρήνη, αξίωσον καί ρύσαι, τής δουλείας τού εχθρού.

Ο Eιρμός

Τήν υπερφυώς σαρκί, συλλαβούσαν εν γαστρί, τόν εκ Πατρός αχρόνως, προεκλάμψαντα Λόγον, τήν μόνον Θεοτόκον, μεγαλύνομεν πιστοί.

Απόστιχα τών Αίνων

Ιδιόμελον

Ήχος α'

Βρωμάτων νηστεύουσα ψυχή μου, καί παθών μή καθαρεύουσα, μάτην επαγάλλη τή ατροφία, ει μή γάρ αφορμή σοι γένηται πρός διόρθωσιν, ως ψευδής μισείσαι παρά Θεού, καί τοίς κακίστοις δαίμοσιν ομοιούσαι, τοίς μηδέποτε σιτουμένοις, μή ούν αμαρτάνουσα, τήν νηστείαν αχρειώσης, αλλ' ακίνητος, πρός ορμάς ατόπους μένε, δοκούσα παρεστάναι εσταυρωμένω τώ Σωτήρι, μάλλον δέ συσταυρούσθαι, τώ διά σέ σταυρωθέντι, εκβοώσα πρός αυτόν, Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Υμάς πανεύφημοι Μάρτυρες, ου θλίψις, ου στενοχωρία, ου λιμός, ου διωγμός, ουδέ κίνδυνος, ου θυμός θηρών, ου ξίφος, ουδέ πύρ απειλούν, χωρίσαι Θεού δεδύνηνται, πόθω δέ μάλλον τώ πρός αυτόν, ως εν αλλοτρίοις αγωνισάμενοι σώμασι, τήν φύσιν ελάθετε, θανάτου καταφρονήσαντες, όθεν καί επαξίως, τών πόνων υμών μισθόν εκομίσασθε, ουρανών βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Αναρτηθέντα ως είδεν, επί Σταυρού τόν Αμνόν, η άμωμος Παρθένος, θρηνωδούσα εβόα, Γλυκύτατόν μου Τέκνον, τί τό καινόν, καί παράδοξον θέαμα; πώς ο κατέχων τά πάντα εν τή δρακί, επί ξύλου προσηλώθης σαρκί; Είτα, Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω, καί ψάλλειν τώ ονόματί σου, Ύψιστε, Τού αναγγέλλειν τό πρωϊ τό έλεός σου, καί τήν αλήθειαν σου καθ' εκάστην.

ΕΙΣ ΔΕ ΤΗΝ ΤΡΙΘΕΚΤΗΝ

Τροπάριον τής Προφητείας

Ήχος γ'

Βασιλεύ άγιε παντοδύναμε, όν φρίσσει καί τρέμει τά σύμπαντα, σώσον ημάς, δύνασαι γάρ συγχωρείν αμαρτίας, ως εύσπλαγχνος.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Προκείμενον Ήχος πλ. β

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου.

Στίχ. Πρός σέ Κύριε, κεκράξομαι ο Θεός μου.

Προφητείας Ιωήλ τό Ανάγνωσμα

(Κεφ Β' 1-26)

Τάδε λέγει Κύριος, Επιστράφητε πρός με εξ όλης τής καρδίας υμών, εν νηστεία, καί εν κλαυθμώ, καί εν κοπετώ, καί διαρρήξατε τάς καρδίας υμών, καί μή τά ιμάτια υμών, καί επιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν υμών, ότι ελεήμωv καί οικτίρμων εστί, μακρόθυμος καί πολυέλεος, καί μετανοών επί ταίς κακίαις, Τίς οίδεν, εί επιστρέψει καί μετανοήσει, καί υπολείψεται οπίσω αυτού ευλογίαν, καί θυσίαν καί σπονδήν Κυρίω τώ Θεώ υμών, Σαλπίσατε σάλπιγγι εν Σιών, αγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε λαόν, αγιάσατε εκκλησίαν, εκλέξασθε πρεσβυτέρους, συναγάγετε νήπια θηλάζοντα μαστούς, εξελθέτω νυμφίος εκ τού κοιτώνος αυτού, καί νύμφη εκ τού παστού αυτής, Ανά μέσον τής κρηπίδος τού θυσιαστηρίου κλαύσονται οι Ιερείς, οι λειτουργούντες τώ Κυρίω, καί ερούσι, Φείσαι, Κύριε, τού λαού σου, καί μή δώς τήν κληρονομίαν σου εις όνειδος, τού κατάρξαι αυτών έθνη, όπως μή είπωσιν εν τοίς έθνεσι, Πού εστιν ο Θεός αυτών; Καί εζήλωσε Κύριος τήν γήν αυτού, καί εφείσατο τού λαού αυτού, Καί απεκρίθη Κύριος, καί είπε τώ λαώ αυτού, Ιδού, εγώ εξαποστελώ υμίν τόν σίτον, καί τόν οίνον, καί τό έλαιον, καί εμπλησθήσεσθε αυτών, καί ου δώσω υμάς ουκέτι εις ονειδισμόν εν τοίς έθνεσι, Καί τόν από Βορρά εκδιώξω αφ' υμών, καί εξώσω αυτόν εις γήν άνυδρον, καί αφανιώ τό πρόσωπον αυτού εις τήν θάλασσαν τήν πρώτην, καί τά οπίσω αυτού εις τήν θάλασσαν τήν εσχάτην, καί αναβήσεται η σαπρία αυτού, καί αναβήσεται ο βρώμος αυτού, ότι εμεγάλυνε Κύριος τά έργα αυτού, θάρσει η γή, χαίρε καί ευφραίνου, ότι εμεγάλυνε Κύριος τού ποιήσαι, θαρσείτε, κτήνη τού πεδίου, ότι βεβλάστηκε τά πεδία τής ερήμου, ότι ξύλον ήνεγκε τόν καρπόν αυτού, συκή καί άμπελος έδωκαν τήν ισχύν αυτών. Καί τά τέκνα Σιών χαίρετε, καί ευφραίνεσθε επί Κυρίω τώ Θεώ υμών, ότι έδωκεν υμίν βρώματα εις δικαιοσύνην, καί βρέξει υμίν υετόν πρώϊμον καί όψιμον, καθώς έμπροσθεν, καί πλησθήσονται αι άλωνες σίτου, καί υπερεκχυθήσονται οι ληνοί οίνου καί ελαίου. Καί ανταποδώσω υμίν αντί τών ετών, ών κατέφαγεν η ακρίς, καί ο βρούχος, καί η ερυσίβη, καί η κάμπη, η δύναμίς μου η μεγάλη, ήν εξαπέστειλα εις υμάς. Καί φάγεσθε εσθίοντες, καί εμπλησθήσεσθε, καί αινέσετε τό όνομα Κυρίου τού Θεού υμών, ός εποίησε μεθ' υμών θαυμάσια, καί ου μή καταισχυνθή ο λαός μου εις τούς αιώνας.

Προκείμενον Ήχος βαρύς

Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει.

Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού.