ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Α π ό σ τ ι χ α

Ήχος πλ. δ'

Λιχνευσάμενοι, τήν πρώτην υπέστημεν γύμνωσιν, ηττηθέντες τής πικράς γεύσεως, καί τού Θεού εξόριστοι γεγόναμεν, αλλ' επανάγωμεν πρός μετάνοιαν, καί τάς αισθήσεις εκκαθάρωμεν πρός άς ο πόλεμος, επεισόδιον τήν νηστείαν ποιούμενοι, ελπίδι χάριτος, τάς καρδίας βεβαιούμενοι, ου βρώμασιν, εν οίς ουκ ωφελήθησαν οι περιπατήσαντες, καί βρωθήσεται ημίν ο Αμνός τού Θεού, εν τή ιερά καί φωτοφόρω νυκτί τής εγέρσεως, τό υπέρ ημών αχθέν σφάγιον, τό τοίς Μαθηταίς κοινωνήσαν, εν εσπέρα τού μυστηρίου, καί σκότος λύον τής αγνωσίας, εν τώ φωτί τής αυτού Αναστάσεως. (Δίς)

Μαρτυρικόν

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τά ουράνια υμνεί σε, κεχαριτωμένη Μήτηρ ανύμφευτε, καί ημείς δοξολογούμεν, τήν ανεξιχνίαστόν σου γέννησιν, Θεοτόκε πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΠΡΩΪ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Καθίσματα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ηνέωκται τής θείας, μετανοίας τά πρόθυρα, προσέλθωμεν προθύμως, αγνισθέντες τά σώματα, βρωμάτων, καί παθών τήν αποχήν, ποιούντες ως υπήκοοι Χριστού, τού καλέσαντος τόν κόσμον, εις βασιλείαν τήν επουράνιον, δεκάτας τού παντός ενιαυτού, προσφέροντες τώ πάντων Βασιλεί, όπως καί τήν Ανάστασιν αυτού, πόθω κατίδωμεν. (Δίς)

Θεοτοκίον Όμοιον

Τάς χείράς σου τάς θείας, αίς τόν κτίστην εβάστασας, Παρθένε Παναγία σαρκωθέντα θεότητι, προτείνασα δυσώπησον αυτόν, λυτρώσασθαι ημάς εκ πειρασμών, καί παθών καί κινδύνων, τούς ευφημούντάς σε πόθω, καί βοώντάς σοι, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς, διά τού τόκου σου.

Ωδή α' Ήχος α'

Ωδήν επινίκιον άσωμεν

Φαιδρά προεόρτια, τής εγκρατείας, λαμπρά τα προοίμια τής νηστείας σήμερον, διό συνδράμωμεν, εν πεποιθήσει αδελφοί, καί προθυμία πολλή.

Αδάμ τόν προπάτορα, τή παραβάσει, ζηλώσας εκβέβλημαι, τής τρυφής ο άθλιος, διό προσπίπτω σοι, εν μετανοία καί κλαυθμώ, Κύριε σώσόν με.

Αρχή κατανύξεως, καί μετανοίας, κακών αλλοτρίωσις, καί παθών εγκράτεια, διό σπουδάσωμεν, αποκοπήν τών πονηρών, έργων ποιήσασθαι.

Θεοτοκίον

Νυκτί παραπτώσεων, ημαυρωμένος, πρός σέ τήν κυήσασαν, τοίς εν σκότει Ήλιον, δικαιοσύνης Χριστόν, νύν καταφεύγω εκτενώς, Δέσποινα σώσόν με.

Έτερον Τριώδιον

Ειρμός ο αυτός

Ιδού προηνέω κται, τής μετανοίας, η θύρα φιλόθεοι, δεύτε ούν σπουδάσωμεν, τού εισελθείν δι' αυτής, πρίν κλείση ταύτην ο Χριστός, ως αναξίοις ημίν.

Τό έαρ μηνύουσα, ήγγικεν αύτη, η νύν προκαθάρσιος, Εβδομάς η πάνσεπτος, τών ιερών Νηστειών, τά σώματα καί τάς ψυχάς, πάντων φωτίζουσα.

Δόξα...

Ασύγχυτε, άκτιστε, Τριάς αγία, μονάς υπεράγαθε, ο Πατήρ, καί ο Υιός, καί Πνεύμα τό συγγενές, τούς προσκυνούντάς σε πιστώς, αεί περίσωζε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Νενίκηνται πάναγνε, εν σοί οι όροι, Παρθένε τής φύσεως, μένεις γάρ τέξασα, άνευ ανδρός τόν Θεόν, ως πρό τού τόκου σεμνή, πάλιν απήμαντος.

Ο Ειρμός

Ωδήν επινίκιον, άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι, θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σωσαντι τόν Ισραήλ, ότι δεδόξασται.

Ωδή η'

Ον φρίττουσιν Άγγελοι

Τόν βίον μου άπαντα, ασώτως δαπανών, πολίταις εδούλευσα, πικροίς καί πονηροίς, αλλά με ποθούντα, πρός τούς σούς οικτιρμούς, νύν επαναστρέψαι, Χριστέ μή υπερίδης.

Ο τρόπος τού βίου μου, αισχρός καί χαλεπός, τό έλεος άμετρον, φιλάνθρωπε Σωτήρ, τής σής ευσπλαγχνίας, μετανοίας καιρόν, δίδου μοι αιτούντι, καί πόθω σε υμνούντι.

Τού Κάϊν τήν δύστηνον, επόθησα ζωήν, τού νού τό αξίωμα, νεκρώσας αληθώς, καί τρέμω τήν κρίσιν, ευεργέτα τήν σήν, μή με κατακρίνης, σύν τούτω εις αιώνας.

Θεοτοκίον

Παρθένε πανύμνητε, η μόνη, πρός Θεόν, πιστών ενυπάρχουσα, βοήθεια στερρά, τού σκότους με ρύσαι, καί κολάσεως, τής αποκειμένης, τοίς πονηρώς βιούσιν.

Ειρμός άλλος

Ύμνον σοι προσφέρομεν

Ούτος ο καιρός εστι, τής μετανοίας, διό ευφρόνως εναρξώμεθα, αδελφοί εκβοώντες, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Σήμερον τοίς βρώμασιν, αποταχθέντες, σπευσωμεν έργω, καί τών πταισμάτων, τοίς επαξίως μετανοούσιν.

Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα.

Δόξα σοι αόρατε Τριάς αγία, η εν Μονάδι προσκυνουμένη, ήν πιστώς δοξάζομεν, σώζε τούς δούλους σου, εκ πάσης βλάβης.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίροις παμμακάριστε, αγνή Παρθένε, χαίρε Κυρίου δούλη, καί Μήτηρ, χαίρε σκέπη τού κόσμου, Θεοτόκε ευλογημένη, Μαρία ολόφωτε.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν...

Ο Ειρμός

Ύμνον σοι προσφέρομεν τών Ασωμάτων, ώσπερ οι Παίδες εν τή καμίνω, καί υμνούντες λέγομεν, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ'

Τήν φωτοφόρον νεφέλην

Ειρηνική καταστάσει, ειλικρινεί διαθέσει, τόν ιερώτατον καιρόν, τής αγίας Νηστείας, υποδεξώμεθα πιστοί, αιτούντες τήν άφεσιν, ών έκαστος επλημμέλησεν, όπως τής εκείθεν, επι τύχωμεν χαράς.

Ιδού καιρός μετανοίας, η προεόρτιος αύτη, τών Νηστειών εισαγωγή, Διανάστα ψυχή μου, τώ ευεργέτη καί Θεώ, θερμώς διαλλάγηθι, τής κρίσεως, όπως φύγης εκείνης τής δικαίας, καί φρικτής ως αληθώς.

Τών Νηστειών τάς εισόδους, καί τά προπύλαια πάντες, μή καθαρίσωμεν κακώς, ακρασία, και μέθη, αλλ' εν αγνεία λογισμών, προθύμως εισέλθωμεν, ληψόμιενοι αφθαρσίας στεφάνους, καί τών πόνων, επαξίως τούς καρπούς.

Θεοτοκίον

Υπέρ ημών δυσωπούσα, τόν αγαθόν μή ελλείπης, τόν τήν ασθένειαν ημών, επιστάμενον μόνον, λοιμού λιμού τε, καί σεισμού, καί πάσης κακώσεως, λυτρώσασθαι, τήν τιμώσάν σε πόλιν Θεοτόκε, η ελπίς τών γηγενών.

Ειρμός άλλος

Σέ τήν οραθείσαν

Εισήκται καιρός ψυχή μου, ο τής μετανοίας, μή αμέλει, πεινώσι δίδου άρτον, προσεύχου τώ Κυρίω, καθ' ημέραν καί νύκτα, καί ώραν ίνα σώση σε.

Κρεών καί λοιπών βρωμάτων, ώσπερ αποχήν εποιησάμεθα, ούτω καί πάσαν έχθραν, πρός τούς πλησίον άμα, πορνείαν τε καί ψεύδος, καί πάν κακόν εκφύγωμεν.

Δόξα...

Μίαν προσκυνώ τή φύσει, άναρχον θεότητα, τρισί δέ προσώποις, δοξάζω τόν Πατέρα, τόν Υιόν καί τό Πνεύμα, εν Τριάδι μονάδα, αμέριστον καί σύνθρονον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σύ εί τών πιστών Παρθένε, καύχημα ελπίς καί προστασία, σέ ωδαίς ασμάτων, δοξάζομεν απαύστως, Θεοτόκε Μαρία, διάσωσον τούς δούλους σου.

Ο Ειρμός

Σέ τήν Οραθείσαν πύλην, υπό Ιεζεκιήλ τού Προφήτου, εν ή ουδείς διήλθεν, ειμή ο Θεός μόνος, Θεοτόκε Παρθένε, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Εις τά Α π ό σ τ ι χ α τών Αίνων.

Ιδιόμελον Ήχος γ'

Πάντα τόν χρόνον, η νηστεία ωφέλιμός εστι, τοίς αιρουμένοις καί ποιούσιν αυτήν, ούτε γάρ επήρεια δαιμόνων, κατατολμά τού νηστεύοντος, αλλά καί οι φύλακες τής ζωής ημών Άγγελοι, φιλοπονώτερον παραμένουσι, τοίς διά νηστείας ημίν κεκαθαρμένοις.

Μαρτυρικόν

Τών Αγίων Αθλοφόρων τήν μνήμην, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ότι θέατρον γενομενοι, Αγγέλοις καί ανθρώποις, τόν τής νίκης στέφανον, παρά Χριστού εκομίσαντο, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ασπόρως συνέλαβες, εκ Πνεύματος αγίου, καί δοξολογούντες ανυμνούμέν σε, Χαίρε Παναγία Παρθένε.