ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Στιχηρά

Ήχος πλ. δ'

Ο εν Εδέμ Παράδεισος

Τών απ' αιώνος σήμερον νεκρών, απάντων κατ' όνομα, μετά πίστεως ζησάντων ευσεβώς, μνήμην τελούντες οι πιστοί, τόν Σωτήρα καί Κύριον, ανυμνήσωμεν, αιτούντες εκτενώς, τούτους εν ώρα τής κρίσεως, απολογίαν αγαθήν, δούναι αυτώ τώ Θεώ ημών, τώ πάσαν κρίνοντι τήν γήν, τής δεξιάς αυτού παραστάσεως τυχόντας εν χαρά, εν μερίδι Δικαίων, καί εν Αγίων κλήρω φωτεινώ, καί αξίους γενέσθαι, τής ουρανίου βασιλείας αυτού.

Ο τώ οικείω αίματι Σωτήρ, βροτούς εκπριάμενος, καί θανάτω σου, θανάτου τού πικρού, εκλυτρωσάμενος ημάς, καί ζωήν τήν αιώνιον, παρασχών τή αναστάσει σου ημίν, πάντας ανάπαυσον Κύριε, τούς κοιμηθέντας ευσεβώς, ή εν ερήμοις, ή πόλεσιν, ή εν θαλάσση, ή εν γή, ή εν παντί τόπω, βασιλείς τε, ιερείς, αρχιερείς, μοναστάς καί μιγάδας, εν ηλικία πάση παγγενεί, καί αξίωσον αυτούς, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Τή εκ νεκρών εγέρσει σου Χριστέ, ουκέτι ο θάνατος, κυριεύει τών θανόντων ευσεβώς, διό αιτούμεν εκτενώς, τούς σούς δούλους ανάπαυσον, εν αυλαίς σου, καί εν κόλποις Αβραάμ, τούς εξ, Αδάμ μέχρι σήμερον, λατρεύσαντάς σοι καθαρώς, πατέρας καί αδελφούς ημών, φίλους ομού καί συγγενείς, άπαντα άνθρωπον, τά τού βίου λειτουργήσαντα πιστώς, καί πρός σέ μεταστάντα, πολυειδώς, καί πολυτρόπως ο Θεός, καί αξίωσον τούτους, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Θρηνώ καί οδύρομαι, όταν εννοήσω τόν θάνατον, καί ίδω εν τοίς τάφοις κειμένην τήν κατ' εικόνα Θεού, πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μή έχουσαν είδος, Ώ τού θαύματος! τί τό περί ημάς, τούτο γέγονε μυστήπώς παρεδόθημεν τή φθορά; πώς συνεζεύριον, χθημεν τώ θανάτω; Όντως Θεού προστάξει, ως γέγραπται, τού παρέχοντος τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

τό τού Ήχου

Ήχον πλ δ'

Αλληλούϊα γ'

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω, καί προσελάβου, Κύριε.

Αλληλούϊα γ'

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Αλληλούϊα γ'

Τά Απόστιχα

Τά δ' Μαρτυρικά τά τού Ήχου, καί τά β' Νεκρώσιμα, Ιωάννου τού Δαμασκηνού

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Αρχή μοι καί υπόστασις, τό πλαστουργόν σου γέγονε πρόσταγμα, βουληθείς γάρ εξ αοράτου τε καί όρατής με ζώον συμπήξαι φύσεως, γήθέν μου τό σώμα διέπλασας, δέδωκας δέ μοι ψυχήν, τή θεία σου καί ζωοποιώ εμπνεύσει, διό Σωτήρ τούς δούλους σου, εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς Δικαίων ανάπαυσον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πρεσβείαις τής Τεκούσης σε, Χριστέ καί τών Μαρτύρων σου, Αποστόλων, Προφητών, Ιεραρχών, Οσίων, καί Δικαίων, καί πάντων τών Αγίων, τούς κοιμηθέντας δούλους σου ανάπαυσον.

Απολυτίκιον

Ήχος πλ. δ'

Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών, καί τό συμφέρον πάσιν απονέμων μόνε Δημιουργέ, ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς τών δούλων σου, εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τώ ποιητή καί πλάστη καί Θεώ ημών.

Δόξα...

Εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τώ ποιητή καί πλάστη καί Θεώ ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ καί τείχος, καί λιμένα έχομεν, καί πρέσβιν ευπρόσδεκτον, πρός όν έτεκες Θεόν, Θεοτόκε ανύμφευτε, τών πιστών η σωτηρία.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Ήχον πλ. δ'

Αλληλούϊα γ'

Στίχ. Μακάριοι ούς εξελέξω, καί προσελάβου, Κύριε.

Αλληλούϊα γ'

Στίχ. Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Αλληλούϊα γ'

Απολυτίκιον

Ήχος πλ. δ'

Δόξα...

Εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τώ ποιητή καί πλάστη καί Θεώ ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κάθισμα

Ήχος πλ. α'

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον εν ταίς αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός, τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια, καί τά ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου ανατείλας τώ κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

Τού αναξίου Θεοδώρου

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

Άσμα αναπέμψωμεν λαοί, τώ θαυμαστώ Θεώ τώ ημών, απαλλάξαντι τόν Ισραήλ έκ δουλείας, ωδήν επινίκιον άδοντες καί βοώντες, Ασωμέν σοι, τώ μόνω Δεσπότη.

Πάντες δυσωπήσωμεν Χριστόν, τελούντες μνήμην σήμερον, τών απ' αιώνος νεκρών, ίνα τού αιωνίου πυρός αυτούς ρύσηται, πίστει κεκοιμημένους, καί ελπίδι ζωής αιωνίου.

Βάθει τών κριμάτων σου Χριστέ, πανσόφως σύ προώρισας, εκάστου τέλος ζωής, τόν όρον καί τόν τρόπον, διό ούς εκάλυψε τάφος, εν πάση χώρα, εν τή κρίσει, σώσον Πανοικτίρμον.

Όρους τής ζωής ημών ο δούς, διό τούς αφυπνώσαντας εκ τής τού βίου νυκτός, ημέρας ανεσπέρου, υιούς δείξον, Κύριε, Ιερείς ορθοδόξους, Βασιλείς τε, καί πάντα λαόν σου.

Ούς περ κατεκάλυψεν υγρά, καί πόλεμος εθέρισε, σεισμος δέ ούς συνέσχε, καί έκτειναν φονώντες, καί πύρ ούς ετέφρωσε, τών πιστών Ελεήμον, εν μερίδι, τάξον τών Δικαίων.

Πάντα παρορών τά τής σαρκός, οφλήματα Σωτήρ ημών εν πάση ηλικία, παντός γένους ανθρώπων, πρό τού κριτηρίου σου, στήσον ακατακρίτους, σοί τώ Κτίστη, απολογουμένους.

Δόξα...

Τρία μιάς φύσεως υμνώ, πρόσωπα αυθυπόστατα, αγέννητον Πατέρα, Υιόν τόν γεννηθέντα, καί Πνεύμα τό άγιον, άναρχον βασιλείαν, εξουσίαν, θεότητα μίαν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όντως σύ εφάνης ουρανός, επί τής γής μειζότερος, τού ανωτάτου πόλου, ανύμφευτε, τώ Παρθένε, εκ σού γαρ ανέτειλεν, Ήλιος εν κόσμω, ο δεσπόζων, τής δικαιοσύνης.

Καταβασία

Ωδή β' Ο Ειρμός

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός υμών, ο πρό τών αιώνων γεννηθείς εκ τού Πατρός, καί εκ τής Παρθένου επ' εσχάτων, πλήν ανδρός κυηθείς, καί λύσας τήν αμαρτίαν, τού προπάτορος Αδάμ, ως φιλάνθρωπος. (Δίς)

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός υμών, ο δικαία κρίσει, πήξας όρους τής ζωής, ο εις αφθαρσίαν, εκ φθοράς προσλαβόμενος, πάντας τούς κοιμηθέντας, επ' ελπίδι αιωνίου αναστάσεως.

Ο εκ τών τεσσάρων, περάτων Κύριε, προσλαβόμενος, τούς πιστώς θανέντας, εν θαλάσση, ή εν γή, ή εν ποταμοίς, πηγαίς, ή λίμναις, ή φρέασι, βορά, θηρσί γενομένους, πετεινοίς καί ερπετοίς, πάντας ανάπαυσον.

Σού εν τή παλάμη, τά πάντα Κύριε προδιέκρινας, τούς διαλυθέντας, εις στοιχείων τετρακτύν, εν τή παρουσία σου, συμπήξας ανάστησον, πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει, συγχωρών αυτοίς οφλήματα.

Ώ τής φοβεράς σου, δευτέρας Κύριε επελεύσεως! ότι ως εν είδει αστραπής, επί τής γής ήκων αναστήσεις, πάν τό πλάσμα σου κρίνεσθαι, τούς πίστει σοι, τότε βιώσαντας, υπαντώντάς σοι, συνείναι καταξίωσον.

Δόξα...

Υπερτελεστάτη μονάς, υπέρθεε, Τρισυπόστατε, αγέννητε Πάτερ, καί Υιέ μονογενές, Πατρος εκπορευθέν, δι' Υιού δέ φανέν, Πνεύμα εκ ουσία μία καί φύσις, κυριότης βασιλεία, σώσον πάντας ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Άρρητον τό θαύμα, τής σης κυήσεως Μητροπάρθενε, πώς γάρ καί λοχεύεις, καί αγνεύεις εν ταυτώ; πώς παιδοτοκείς, καί αγνοείς πείραν όλως ανδρός; ως οίδεν ο υπέρ φύσιν εκ σού και νοπρεπώς, Λόγος Θεού γεννηθείς.

Καταβασία

Ωδή γ' Ο Ειρμός

Ο στερεώσας εν τή χειρί σου, Λόγε Θεού τους ουρανούς εν τω φωτισμώ, τής σής αληθούς επιγνώσεως, στερέωσον καί ημών, τών επί σοί πεποιθότων τάς καρδίας.

Τούς διανύσαντας τόν τού βίου, δρόμον εν δόξη ευσεβεί, τής δικαιοσύνης αναδύσασθαι στέφανον, αξίωσον ο Θεός, τών αιωνίων αγαθών απολαύσαι.

Τούς αιφνιδίως αναρπασθέντας, καταφλεχθέντας αστραπαίς, καί εναποψύξαντας εκ κρύους, καί πάσης πληγής, ανάπαυσον ο Θεός, ότε τά πάντα εν πυρί δοκιμάσης.

Τήν αειτάραχον τούς τού βίου, θάλασσαν πλεύσαντας Χριστέ, εν τώ τής αφθάρτου σου, ζωής καταξίωσον, λιμένι καταδραμείν, τούς ορθοδόξω ζωή κυβερνηθέντας.

Ούς πάσα φύσις τών εναλίων, καί πετεινών τού ουρανού, έλαβε κατάβρωμα Χριστέ, τοίς σοίς κρίμασιν, ανάστησον ο Θεός, εν τή εσχάτη ημέρα μετά δόξης.

Δόξα...

Νοητικώς τήν θείαν Μονάδα, ως τρία Πρόσωπα απλώς, άμα τώ τεμείν επισυνάπτω τά άτομα, ως τάχος γάρ αστραπής τρισσολαμπούσα, οράται εις Ενάδα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ακατανόητόν σου τό θαύμα, πλήν γάρ ανδρός κυοφορείς, καί τήν παρθενίαν σου Αγνή φρουρείς τίκτουσα, διό Αγγέλων πληθύς, καί βροτών γένος, υμνεί σε εις αιώνας.

Καταβασία

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ο δι' ημάς υπομείνας Σταυρόν καί θάνατον, καί νεκρώσας τόν Άδην, καί συνεγείρας νεκρούς, τούς μεταστάντας έξ ημών, Σώτερ ανάπαυσον, ως φιλάνθρωπος Θεός, καί τή φρικτή καί φοβερά, ελεύσει σου Ζωοδότα, ως έχων πλήθος ελέους, τής βασιλείας σου αξίωσον. (Δίς)

Θεοτοκίον

Τήν ταχείάν σου σκέπην, καί τήν βοήθειαν, καί τό έλεος δείξον, επί τούς δούλους σου, καί τά κύματα αγνή καταπράϋνον, τών ματαίων λογισμών, καί τήν πεσούσάν μου ψυχήν, ανάστησον Θεοτόκε, οίδα γάρ οίδα Παρθένε, ότι ισχύεις όσα καί βούλεσαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο Προφήτης, τής μόνης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόει, καί τώ φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν. (Δίς)

Πατέρων προπατόρων, πάππων καί προπάππων, εκ τών απ' αρχής, καί μέχρι τών εσχάτων, εν ευνομία θανέντων, καί ευπιστία, πάντων μνημόνευσον Σωτήρ ημών.

Εν όρει, έν οδώ, έν τάφοις, έν ερήμοις, τόν βίον καταλύσαι, φθάσαντας εν πίστει, μοναδικούς τε, μιγάδας, νέους, πρεσβύτας, μετά αγίων Χριστέ σκήνωσον.

Εκ λύπης καί χαράς, ελθούσης παρ' ελπίδα, τούς πίστει παρευθύς, αλλάξαντας τόν βίον, ευημερία παθόντας, ή δυσπραγία, πάντας ανάπαυσον Σωτήρ ημών.

Ούς ανείλε ψύξ, καί ίππος συναρπάσας, χάλαζα, χιών, καί όμβρος πλεονάσας, ούς δέ απέπνιξε πλίνθος, ή χούς συνέσχε, Χριστέ Σωτήρ ημών ανάπαυσον.

Δόξα...

Ξένον ότι έν καί τρία η θεότης, όλη καθ' ενός, προσώπου αμερίστως, Πατήρ γάρ Υιός, καί άγιον Πνεύμα εστί, τά προσκυνούμενα, ως είς δέ Θεός.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ίθυνον ημάς, ευχαίς σου κυβερνώσα, κλυδωνιζομένους, σάλω αμαρτίας, εις σωτηρίους λιμένας Κυριοτόκε, εκλυτρουμένη εκ παντοίων δεινών.

Καταβασία

Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο Προφήτης, τής μόνης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόει, καί τώ φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

Ορθρίζει τό πνεύμά μου, πρός σέ ό Θεός, διότι φώς τά προστάγματα, τής παρουσίας σου, εν αυτοίς ούν καταύγασον, τόν νούν ημών Δέσποτα, καί οδήγησον, έν τρίβω ζωής. (Δίς)

Εκάστου μνημόσυνα, τών θανόντων ευσεβώς, εκ τού αιώνος Κύριε, ποιούμενοι σήμερον, εκτενώς σοι βοώμεν, Πάντας ανάπαυσον, μετά τών αγίων σου.

Εκ πάσης ούς έλαβες, γενεάς καί γενεάς, έν βασιλεύσιν, εν άρχουσιν, ή έν μονάζουσιν, ορθοδόξως Οικτίρμον, τής αιωνίου λύτρωσαι κολάσεως.

Απάντων ών έπλασας, τά συμφέροντα ειδώς, ούς παρεχώρησας Κύριε, αθρόοις συμπτώμασι, παρ' ελπίδα τεθνάναι, ρύσαι κολάσεως πάσης ο Θεός ημών.

Πυρός αεί φλέγοντος, καί εκ σκότους αφεγγούς, βρυγμού οδόντων, καί σκώληκος, αλήκτως κολάζοντος, καί πάσης τιμωρίας, ρύσαι Σωτήρ ημών, πάντας τούς θανέντας πιστώς.

Δόξα...

Ομόθρονε, άναρχε, τρισυπόστατε μονάς, η διαιρέσει τήν ένωσιν, καί έμπαλιν έχουσα, τοίς προσώποις τήν φύσιν, εις έν ημάς σύναψον, θέλημα τών σών εντολών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Υπέρ τά πυρίμορφα, Σεραφίμ ώφθης, Αγνή τιμιωτέρα κυήσασα, τόν τούτοις απρόσιτον, Ιησούν τόν Σωτήρα, σαρκώσει Θεώσαντα, τών γηγενών τό φύραμα.

Καταβασία

Ορθρίζει τό πνεύμά μου, πρός σέ ό Θεός, διότι φώς τά προστάγματα, τής παρουσίας σου, εν αυτοίς ούν καταύγασον, τόν νούν ημών Δέσποτα, καί οδήγησον, έν τρίβω ζωής.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

Συνεχόμενον δέξαι με φιλάνθρωπε, εκ πταισμάτων πολλών, προσπίπτοντα τοίς οικτιρμοίς σου, ως τόν Προφήτην Κύριε, καί σώσόν με.

Τού θανάτου ο λύσας, τάς οδύνας παθών, αρχηγέ τής ζωής, ο Θεός ημών, τούς εξ αιώνος κεκοιμημένους, δούλους σου ανάπαυσον.

Τοίς αρρήτοις κρίμασιν, ούς έκτειναν, φαρμακοποσίαι, δηλητήρια, οστώδεις πνίξεις, μετά Αγίων, Κύριε ανάπαυσον.

Όταν κρίνης τά σύμπαντα, εστώτα γυμνά, τετραχηλισμένα πρό προσώπου σου, τότε Οικτίρμον, φείσαι τών λατρευσάντων σοι πιστώς ο Θεός.

Τή εσχάτη ούν σάλπιγγι, σαλπίζοντος, τού σού Αρχαγγέλου, εις ανάστασιν ζωής απάντων, τότε Χριστε τούς δούλους σου ανάπαυσον.

Εξ αιώνος ούς έλαβες, πιστούς ο Θεός, γένος άπαν, βροτών καταξίωσον, εις τούς αιώνας, μετά τών θεραπόντων σου δοξάζειν σε.

Δόξα...

Θεαρχία τρισάγιε, ομόθρονε, ο Πατήρ ο Υιός, σύν τώ πνεύματι, σύ εί Θεός μου, ο παντοκρατορία σου συνέχων τό πάν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ τής ρίζης ανέτειλε, σού άνθος ζωής Ιεσσαί προπάτορ, ανασκίρτησον, ο σώζων κόσμον εκ τής αγνής Νεάνιδος, Χριστός ο Θεός.

Καταβασία

Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ'

Μετά τών Αγίων ανάπαυσον Χριστέ, τάς ψυχάς τών δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

Ο Οίκος

Αυτός μόνος υπάρχεις αθάνατος, ο ποιήσας καί πλάσας τόν άνθρωπον, οι βροτοί ούν εκ γής διεπλάσθημεν, καί εις γήν τήν αυτήν πορευσόμεθα, καθώς εκέλευσας ο πλάσας με, καί ειπών μοι, Ότι γή εί, καί εις γήν απελεύση, όπου πάντες βροτοί πορευσόμεθα, επιτάφιον θρήνον ποιούντες ωδήν τό, Αλληλούϊα.

Συναξάριον

Tή αυτή ημέρα, μνείαν πάντων τών απ' αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, επ' ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου, οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν.

Στίχοι

· Αμνημόνησον πταισμάτων νεκροίς, Λόγε,

· Τά χρηστά νεκρά σπλάγχνα σου μή δεικνύων.

Τάς τών προαναπαυσαμένων ψυχάς καταταξον, Δέσποτα Χριστέ, εν ταίς τών Δικαίων σου σκηναίς, καί ελέησον ημάς, ως μόνος αθάνατος, Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

Ο εν αρχή, τήν γήν θεμελιώσας, καί ουρανούς τώ λόγω, στερεώσας, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τών ευσεβώς, εξ αιώνος θανέντων, μνημόσυνα εκτελούντες βοώμεν, Ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τών ευσεβώς, εξαπίνης θανέντων, καί εκβολής παντοδαπής ριφείσης, σιδήρου, ξύλου, παντοίου λίθου, ανάπαυσον ο Θεός, κεκοιμημένους πιστούς.

Εν τή φρικτή, ελεύσει σου Οικτίρμον, εκ δεξιών τών προβάτων σου στήσον, τούς ορθοδόξως σοι εν βίω λει τουργήσαντας Χριστέ, καί μεταστάντας πρός σέ.

Εν τώ χορώ, Χριστέ τών εκλεκτών σου, κατάταξον τούς σούς δούλους βοάν σοι, Ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Ο από γής, τόν χούν δημιουργήσας, τό τής σαρκός, καί Πνεύματι ζωώσας, Σωτήρ οικτίρμων, ούς προσελάβου ανάπαυσον ο Θεός, εν τή αγήρω ζωή.

Δόξα...

Οία τρισίν, ηλίοις η θεότης, μιά φωτός συγκράσει ανυμνείσθω, Πατήρ Υιός τε, καί θείον Πνεύμα, εν τή φύσει, αλλά τρία υποστάσεσι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Δαυϊτικόν, μελωδούμέν σοι άσμα, όρος Θεού, σέ καλούντες Παρθένε, εν ώ οικήσας σαρκί ο Λόγος, εθεούργησεν ημάς, πνευματικώς εν αυτώ.

Καταβασία

Ωδή η' Ο Ειρμός

Τόν εν όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω, πυρί τό τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας. (Δίς)

Ο εκτρίψας, πρώην σκιάν θανάτου, ανα τείλας, ως Ήλιος εκ τάφου, υιούς τής αναστάσεώς σου ποίησον, Κύριε τής δόξης, πάντας τούς θανέντας, εν πίστει εις αιώνας.

Τών αδήλων, καί κρυφίων ο γνώστης, όταν μέλλης, εκκαλύπτειν τού σκότους, τά έργα, καί βουλάς τών καρδιών ημών, τότε μή συνάρης, λόγον μετά πάντων, τών πίστει κοιμηθέντων.

Όταν μέλλης, καθίσαι επί θρόνου, καί κελεύσης, εις κρίσιν παραστήναι, τούς εξ εσχάτων γής διά τής σάλπιγγος, συναθροιζομένους, τότε φείσαι πάντων, Χριστέ ως ελεήμων.

Τούς θανέντας, άφνω εκ συμπτωμάτων, εκ βοής τε σφοδράς καί τάχους δρόμου, ραπίσματος, πυγμής τε καί λακτίσεως, Κύριε τής δόξης, πίστει κοιμηθέντας, άνες εις τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί Άγιον Πνεύμα.

Ως Μονάδα, τή ουσία υμνώ σε, ως Τριάδα, τοίς προσώποις σε, σέβω, Πάτερ Υιέ καί Πνεύμα τό πανάγιον, άναρχον τό κράτος, τής σής βασιλείας, δοξάζω εις αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ρείθρου ζώντος, πηγή εσφραγισμένη, ανεδείχθης, Θεοτόκε Παρθένε, ανάνδρως, γάρ τόν Κύριον γεννήσασα, τής αθανασίας, τούς πιστούς ποτίζεις, τό νάμα εις αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν καί προσκυνούμεν...

Καταβασία

Τόν εν όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω, πυρί τό τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

Τόν προδηλωθέντα εν όρει τώ Νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Ένθα ευφραινομένων εστίν η κατοικία, τών Αγίων σου Κύριε, πάντας τούς απ' αιώνος, κεκοιμημένους εν πίστει τε καί ελπίδι, αγαλλιασθήναι καταξίωσον.

Τούς θεομηνία, θανατικών εκτριβέντας, κεραυνών παντοίων, εξ ουρανού ενεχθέντων, γής σχισθείσης, επικλυσάσης θαλάσσης πάντας τούς πιστούς, Χριστέ ανάπαυσον.

Πάσαν ηλικίαν, πρεσβύτας καί νεανίσκους, νέους καί εφήβους, παίδας, καί τά άωρα βρέφη, αρρενικήν φύσιν τε καί θηλείαν, ανάπαυσον ο Θεός, ούς προσελάβου πιστούς.

Τούς εξ ιοβόλων δηγμάτων κεκοιμημένους, καταπόσεως όφεων, συμπατήσεως ίππων καί εκ πνιγμού, καί αγχόνης τού πέλας, πίστει σοι λατρεύσαντας ανάπαυσον.

Έκαστον κατ' όνομα, τών εν πίστει θανέντων, από τού αιώνος, καί γενεών καί γενεάς, ακατακρί τως παρασταθήναί σοι τότε, εν τή παρουσία σου αξίωσον.

Δόξα...

Ο είς εν Τριάδι Θεός, δόξα σοι απαύστως, ει γάρ καί Θεός έκαστον, αλλ' είς τή φύσει πέλει, ο Πατήρ ο Υιός και τό Πνεύμα, τοίς τρισοφαέσιν ιδιώμασι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Υπέρ νούν ο τόκος σου, γεννάς γάρ τόν προόντα, καί γαλουχείς αφράστως, τόν τροφοδότην τού κόσμου, ανακλίνεις τόν τού παντός συνοχέα, Χριστόν μόνον λυτρωτήν ημών Πανάμωμε.

Καταβασία

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Ο καί νεκρών καί ζώντων, εξουσιάζων ως Θεός, ανάπαυσον τούς σούς δούλους, εν ταίς σκηναίς τών εκλεκτών, ει γάρ καί ήμαρτον Σώτερ, αλλ' ουκ απέστησαν εκ σού.

Έτερον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ανάπαυσον τούς δούλους σου, εν χώρα ζώντων Κύριε, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη ομού καί στεναγμός, ίλαθι ως φιλάνθρωπος, άπερ εν βίω ήμαρτον, μόνος γάρ αναμάρτητος, υπάρχεις καί ελεήμων, νεκρών καί ζώντων Δεσπότης.

Θεοτοκίον Όμοιον

Μαρία θεονύμφευτε, Χριστόν απαύστως πρέσβευε, υπερ ημών τών σών δούλων, σύν θεηγόροις Προφήταις, καί τών Μαρτύρων δήμοις τε, Ιεραρχών Οσίων τε, καί πάντων τε τών Δικαίων, συγκληρονόμους γενέσθαι, τής ουρανών βασιλείας.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. δ'

Ο εν Εδέμ Παράδεισος

Δεύτε πρό τέλους πάντες Αδελφοί, τόν χούν ημών βλέποντες, καί τής φύσεως ημών τό ασθενές, καί τήν ευτέλειαν ημών, καί τό τέλος οψώμεθα, καί τά όργανα τού σκεύους τής σαρκός, καί ότι κόνις ο άνθρωπος, βρώμα σκωλήκων καί φθορά, ότι ξηρά τά οστά ημών, όλως μή έχοντα πνοήν, τούς τάφους κατίδωμεν, πού η δόξα; πού τό κάλλος τής μορφής; πού η εύλαλος γλώσσα;πού η οφρύς; ή πού ο οφθαλμός; πάντα κόνις καί σκιά, διό φείσαι Σωτήρ πάντων ημών.

Τί απατάται άνθρωπος αυχών, τί μάτην ταράττεται, ο πηλός, καί μετ' ολίγον ο αυτός; τί ου λογίζεται ο χούς, ότι κόνις τό φύραμα, καί σαπρίας καί φθοράς αποβολή; Ει ούν πηλός εσμέν άνθρωποι, τί προστετήκαμεν τή γή; καί ει Χριστού εσμέν σύμφυτοι, τί ου προστρέχομεν αυτώ, καί όλην αφέμενοι τήν επίκηρον καί ρέουσαν ζωήν, τή ζωή τή αφθάρτω, ακολουθούντες; ήτις εστίν ο Χριστός, ο φωτισμός τών ψυχών ημών.

Ο τή χειρί σου πλάσας τόν Αδάμ, καί στήσας μεθόριον, αφθαρσίας, καί θνητότητος Σωτήρ, καί τής εν χάριτι ζωής, τής φθοράς απαλλάξας τε, πρός τήν πρώτην μεταθέμενος ζωήν, αυτός τούς δούλους σου Δέσποτα, ούς προσελάβου εξ ημών, μετά Δικαίων ανάπαυσον, καί εν χορώ τών εκλεκτών, καί τούτων τά ονόματα, μεταγράψας εν βίβλω τής ζωής, εν φωνή Αρχαγγέλου, εξαναστήσας σάλπιγγος ηχοί, καταξίωσον αυτούς, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Χριστός ανέστη λύσας τών δεσμών, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον, καί τού Άδου καταλύσας τήν ισχύν, θαρσείτε πάντες οι νεκροί, ενεκρώθη ο θάνατος, εσκυλεύθη καί ο Άδης σύν αυτώ, καί ο Χριστός εβασίλευσεν, ο σταυρωθείς καί αναστάς, αυτός ημίν εχαρίσατο, τήν αφθαρσίαν τής σαρκός, αυτός ανιστά ημάς, καί δωρείται τήν ανάστασιν ημίν, καί τής δόξης εκείνης, μετ' ευφροσύνης πάντας αξιοί, τούς εν πίστει ακλινεί, πεπιστευκότας θερμώς επ' αυτώ.

Δόξα... Νεκρώσιμον Ήχος β'

Ως άνθος μαραίνεται, καί ως όναρ παρέρχεται, καί διαλύεται πάς άνθρωπος, πάλιν δέ ηχούσης τής σάλπιγγος, νεκροί ως εν συσσεισμώ πάντες αναστήσονται, πρός τήν σήν υπάντησιν Χριστέ ο Θεός, Τότε Δέσποτα, ούς μετέστησας εξ ημών, έν ταίς τών Αγίων σου κατάταξον σκηναίς, τά πνεύματα Δέσποτα τών σών δούλων αεί.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ο ναός ο ακατάλυτος, μάλλον δέ ο άγιος, καθώς βοά ο Προφήτης, Άγιος ο ναός σου, θαυμαστός εν δικαιοσύνη.

Απόστιχα

Τά κατά τόν τυχόντα Ήχον Στιχηρά Προσόμοια τού Θεοφάνους

Δόξα... Νεκρώσιμον

Τού Δαμασκηνού Ήχος πλ. β'

Άλγος τώ Αδάμ εχρημάτισεν, η τού ξύλου απόγευσις, πάλαι εν Εδέμ, ότε όφις ιόν εξηρεύξατο, δι' αυτού γάρ εισήλθεν ο θάνατος, παγγενή κατεσθίων τόν άνθρωπον, αλλ' ελθών ο Δεσπότης, καθείλε τόν δράκοντα, καί ανάπαυσιν ημίν εδωρήσατο, Πρός αυτόν ούν βοήσωμεν, Φείσαι Σωτήρ, καί ούς προσελάβου, μετά τών εκλεκτών σου ανάπαυσον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σύ εί ο Θεός ημών, ο εν σοφια τά πάντα δημιουργών, καί πληρών, Προφήτας εξαπέστειλας Χριστέ, προφητεύσαί σου τήν παρουσίαν, καί Αποστόλους, κηρύξαί σου τά μεγαλεία, καί οι μέν προεφήτευσαν τήν έλευσίν σου, οι δέ τώ Βαπτίσματι εφώτισαν τά έθνη, Μάρτυρες δέ παθόντες, έτυχον ών περ επόθουν, καί πρεσβεύει σοι ο χορός τών αμφοτέρων, σύν τή Τεκούση σε, Ανάπαυσον ο Θεός, ψυχάς άς προσελάβου, καί ημάς καταξίωσον τής βασιλείας σου, ο Σταυρόν υπομείνας, δι' εμέ τόν κατάκριτον, ο λυτρωτής μου, καί Θεός.

Απολυτίκιον

Ήχος πλ. δ'

Δόξα...

Εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τώ ποιητή καί πλάστη καί Θεώ ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά, καί εν τοίς Μακαρισμοίς, εκ τού Κανόνος τού Τριωδίου, Ωδή γ' καί ς'.

Προκείμενον Ήχος πλ. β'

Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται.

Στίχ. Πρός σε Κύριε κεκράξομαι, ο Θεός μου.

Πρός Κορινθίους Α' Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ Ι' 23-28)

Αδελφοί, πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει, Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα οικοδομεί, Μηδείς τό εαυτού ζητείτω, αλλά τό τού ετέρου έκαστος, Πάν τό εν μακέλλω πωλούμενον εσθίετε, μηδέν ανακρίνοντες διά τήν συνείδησιν, τού γάρ Κυρίου η γή, καί τό πλήρωμα αυτής, Ει δέ τις καλεί υμάς τών απίστων, καί θέλετε πορεύεσθαι, πάν τό παρατιθέμενον υμίν εσθίετε, μηδέν ανακρίνοντες διά τήν συνείδησιν, Εάν δέ τις υμίν είπη, Τούτο ειδωλόθυτόν εστι, μή εσθίετε, δι' εκείνον τόν μηνύσαντα, καί τήν συνείδησιν αυτού, τού γάρ Κυρίου η, γή, καί τό πλήρωμα αυτής.

Έτερος εις Κοιμηθέντας

Πρός Θεσσαλονικείς Α' Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ Δ' 13-17)

Αδελφοί, ου θέλω υμάς αγνοείν περί τών κεκοιμημένων, ίνα μή λυπήσθε, καθώς καί οι λοιποί οι μή έχοντες ελπίδα, Ει γάρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε καί ανέστη, ούτω καί ο Θεός τούς κοιμηθέντας διά τού Ιησού άξει σύν αυτώ, Τούτο γάρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι, εις τήν παρουσίαν τού Κυρίου, ου μή φθάσωμεν τούς κοιμηθέντας, ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή Αρχαγγέλου, καί εν σάλπιγγι Θεού, καταβήσεται απ' ουρανού, καί οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι, άμα σύν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις, εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα, καί ούτω πάντοτε σύν Κυρίω εσόμεθα.

Αλληλούϊα Ήχος πλ. β'

Μακάριοι, ούς εξελέξω, καί προσελάβου.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Ευαγγέλιον Εκ τού κατά Λουκάν

Είπεν ο Κύριος, Βλέπετε μή πλανηθήτε...

Έτερον εις Κοιμηθέντας

Κατά Ιωάννην

Είπεν ο Κύριος πρός τούς εληλυθότας πρός αυτόν Ιουδαίους, Αμήν, αμήν λέγω υμίν...

Κοινωνικόν

Μακάριοι ούς εξελέξω, καί προσελάβου Κύριε, καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν, Αλληλούϊα.