ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, τά παρόντα Στιχηρά προσόμοια, εις δ'.

Ποίημα Νικολάου

Ήχος α' Τών ουρανίων ταγμάτων

Νύν ευσεβείας τό σέλας, πάσιν εφήπλωται, διασκεδάζον πλάνην, ασεβείας ώς νέφος, φωτίζον δέ καρδίας, τών ευσεβών. Δεύτε πάντες προσπέσωμεν, ευσεβοφρόνως Εικόνας Χριστού σεπτάς, προσκυνούντες οι Ορθόδοξοι.

Ιεροτύποις Εικόσι, νύν ωραϊζεται, ώς νύμφη κοσμηθείσα, η Χριστού Εκκλησία, καί πάντας συγκαλείται πνευματικώς, εορτάσαι συνέλθωμεν, εν ομονοία καί πίστει χαρμονικώς, μεγαλύνοντες τόν Κύριον.

Κόσμος ο σύμπας ευφραίνου, ιδού γάρ Κύριος, καθείλεν από ύψους, ασεβείας τό κράτος, αρρήτω προμηθεία, καί ταπεινοί, ανυψώθημεν σήμερον, Ορθοδοξίας πρός πίστιν δι' ευσεβούς, Βασιλίδος οδηγούμενοι.

Πρός τό πρωτότυπον φέρει, φησί Βασίλειος, τιμή η τής εικόνος, διά τούτο εν σχέσει, τιμώντες τάς Εικόνας, Σωτήρος Χριστού, τών Αγίων απάντων τε, ίνα αυτών δεδραγμένοι, μήποτε νύν, δυσσεβεία υπαχθείημεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, Όμοιον

Ο τή ανάρχω, καί θεία, φύσει αόρατος, βροτός ωράθη Κόρη, εξ αγνών σου αιμάτων, δι' άκραν ευσπλαγχνίαν, ού τής σαρκός, γεγραφότες τήν μιμησιν, τιμητικώς προσκυνούμεν πάντες πιστοί, ευσεβώς καί μεγαλύνομεν.

Απόστιχα Προσόμοια

Ήχος β' Οίκος τού Ευφραθά

Λύμης φθοροποιού, φυγόντες κακοδόξων, ορθοδοξίας φέγγει, καρδίας ελλαμφθώμεν, πιστοί Θεόν δοξάζοντες.

Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού.

Αρείου θολερά, κατήργηται απάτη, Μακεδονίου Πέτρου, Σεβήρου τε καί Πύρρου, καί λάμπει Φώς τρισήλιον.

Στίχ. Προσκυνήσατε τώ Κυρίω εν αυλή αγία αυτού.

Ουκέτι δυσσεβών, αυχεί τό νόθον δόγμα, Θεός γάρ Ορθοδόξοις, τή νεύσει Θεοδώρας, ράβδον ισχύος δίδωσι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, Όμοιον

Ύψωσας ταπεινών, τό κέρας Θεοτόκε, τεκούσα Θεόν Λόγον, όθεν πιστώς σε πάντες, τιμώντες μεγαλύνομεν.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηύ δόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, Χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν Κόσμον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΝ ΔΕ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, καί τό α' Κάθισμα Ψαλτηρίου, τό, Μακάριος ανήρ, εις τό Κύριε του εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου ς' καί τού Τριωδίου δ'.

Στιχηρά Προσόμοια τού Τριωδίου

Ήχος πλ. β' Όλην αποθέμενοι

Σέ τόν ακατάληπτον, πρό εωσφόρου ανάρχως, εξ αϋλου λάμψαντα, ασωμάτου τε γαστρός τού Γεννήτορος, οι Προφήται Κύριε, οι τώ σώ Πνεύματι, εμπνευσθέντες προηγόρευσαν, Παιδίον έσεσθαι, εξ Απειρογάμου σαρκούμενον, ανθρώποις συναπτόμενον, καί τοίς επί γής καθορώμενον, δι' ών ώς Οικτίρμων, ελλάμψεως αξίωσον τής σής, τούς ανυμνούντας τήν άφραστον, σού σεπτήν Ανάστασιν.

Λόγω σε κηρύξαντες, οι θεηγόροι Προφήται, καί έργοις τιμήσαντες, ατελεύτητον ζωήν εκαρπώσαντο, τή γάρ κτίσει Δέσποτα, παρά σέ τόν Κτίσαντα μή λατρεύειν καρτερήσαντες, τόν Κόσμον άπαντα, ευαγγελικώς απεστράφησαν, καί σύμμορφοι γεγόνασιν, ούπερ προηγόρευσαν Πάθους σου, ών ταίς ικεσίαις, αξίωσον αμέμπτως διελθείν, τής εγκρατείας τό στάδιον, μόνε Πολυέλεε.

Φύσει απερίγραπτος, τή θεϊκή σου υπάρχων, επ' εσχάτων Δέσποτα, σαρκωθείς ηξίωσας περιγράφεσθαι, τής σαρκός προσλήψει γάρ, καί τά ιδιώματα, ανελάβου ταύτης άπαντα, διό τό είδός σου, τό τής εμφερείας, εγγράφοντες, σχετικώς ασπαζόμεθα, πρός τήν σήν αγάπην υψούμενοι, καί τών ιαμάτων, τήν χάριν απαντλούμεν εξ αυτού, τών Αποστόλων επόμενοι, θείαις παραδόσεσιν.

Υπέρτιμον κόσμησιν, η τού Χριστού Εκκλησία, τών σεπτών απείληφε, καί αγίων Εικόνων, τού Σωτήρος Χριστού, καί τής Θεομήτορος καί Αγίων πάντων, φαιδροτάτην αναστήλωσιν, δι' ής φαιδρύνεται, καί καταγλαϊζεται χάριτι, καί στίφος αποβάλλεται, τών αιρετικών εκδιώκουσα, καί αγαλλομένη, δοξάζει τόν φιλάνθρωπον Θεόν τόν δι' αυτήν υπομείναντα, πάθη τά εκούσια.

Δόξα... Ήχος β'

Η χάρις επέλαμψε τής αληθείας, τά προτυπούμενα πάλαι σκιωδώς νύν αναφανδόν εκτετέλεσται, ιδού γάρ η Εκκλησία, τήν ένσωμον Εικόνα Χριστού, ώς υπερκόσμιον κόσμον επαμφιέννυται, τής σκηνής τού μαρτυρίου τόν τύπον προϋπογράφουσα, καί τήν Ορθόδοξον Πίστιν κατέχουσα, ίνα όν σεβόμεθα, τούτου καί τήν Εικόνα διακρατούντες μή πλανώμεθα, Ενδυσάσθωσαν αισχύνην, οι ούτω μή πιστεύοντες, ημίν γάρ δόξα τού Σαρκωθέντος η μορφή, ευσεβώς προσκυνουμένη, ου θεοποιουμένη, Ταύτην κατασπαζόμενοι, πιστοί βοήσωμεν. Ο Θεός σώσον τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό α' τού ενδιατάκτου Ήχου

Εις τήν Λιτήν δέ, ώς συνήθως, τό Ιδιόμελον τού Αγίου τής Μονής, καί μετά τούτο, τό παρόν.

Δόξα... Ιδιόμελον Ήχος β'

Χαίρετε Προφήται τίμοι, οι τόν νόμον Κυρίου καλώς διαταξάμενοι, καί τή πίστει φανέντες, απόρθητοι στύλοι ακλινείς, υμείς γάρ καί μεσίται ώφθητε τής νέας Διαθήκης Χριστού, καί μεταστάντες πρός Ουρανόν, αυτόν ικετεύσατε, ειρηνεύσαι τόν Κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος ο αυτός

Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Απόστιχα

Τά κατ' Αλφάβητον τής Οκτωήχου

Δόξα... Ιδιόμελον Ήχος β'

Οι εξ ασεβείας, εις ευσέβειαν προβάντες, καί τώ φωτί τής γνώσεως ελλαμφθέντες, ψαλμικώς τάς χείρας κροτήσωμεν, ευχαριστήριον αίνον Θεώ προσάγοντες, καί τας εν τοίχοις καί πίναξι, καί ιεροίς σκεύεσιν εγχαραχθείσας ιεράς Χριστού Εικόνας, τής Πανάγνου, καί πάντων τών Αγίων, τιμητικώς προσκυνήσωμεν, αποβαλλόμενοι τήν δυσσεβή τών κακοδόξων θρησκείαν, η γάρ τιμή τής Εικόνος, ώς φησι Βασίλειος, επί τό πρωτότυπον διαβαίνει, αιτούμενοι ταίς πρεσβείαις τής αχράντου σου Μητρός, Χριστέ ο Θεός ημών, καί πάντων τών Αγίων, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος ο αυτός

Ώ θαύματος καινού, πάντων τών πάλαι θαυμάτων! τίς γάρ έγνω Μητέρα άνευ ανδρός τετοκυίαν, καί εν αγκάλαις φέρουσαν, τόν άπασαν τήν Κτίσιν περιέχοντα; Θεού εστι βουλή τό κυηθέν, όν ως βρέφος Πάναγνε, σαίς ωλέναις βαστάσασα, καί μητρικήν παρρησίαν πρός αυτόν κεκτημένη, μή παύση δυσωπούσα υπέρ τών σέ τιμώντων, τού οικτειρήσαι, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού, ευλουημένη σύ εν γυναιξί, καί ευλοημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών. (εκ γ')

Καί η λοιπή Ακολουθία τής Αγρυπνίας.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τόν Εξάψαλμον, τό, Θεός Κύριος, τό Απολυτίκιον Αναστάσιμον.

Δόξα... Ήχος β'

Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηύ δόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, Χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν Κόσμον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είτα η συνήθης Στιχολογία, οι Αναβαθμοί τού Ήχου, τό, πάσα πνοή, καί τό ενδιάτακτον Εωθινόν Ευαγγέλιον.

Καί μετά τό, Ανάστασιν Χριστού, καί τόν Ν' ψάλλομεν τά παρόντα Ιδιόμελα.

Δόξα,.. Ήχος πλ. δ'

Τής μετανοιας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός Ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, Αλλ' ώς Οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.

Καί νύν... Θεοτοκίον, Ο αυτός

Τής σωτηρίας ευθυνόν μοι τρίβους Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ώς ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Στίχ. Ελέησόν με, ο Θεός...

Ήχος πλ. β'

Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής Κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ώς Δαυϊδ βοώ σοι Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Oι Κανόνες. Ο Αναστάσιμος, ο Σταυροαναστάσιμος, και τής Θεοτόκου, εις η' και τού Τριωδίου, εις ς'.

Ο Κανών τού Τριωδίου, ού η ακροστιχίς.

Σημερoν ευσεβίης θεοφεγγέος ήλυθεν αίγλη.

Ποίημα τού κυρίου Θεοφάνους,

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Σκιρτώντες μετ' ευφροσύνης σήμερον, πιστοί βοήσωμεν, Ως θαυμαστά τά έργα σου Χριστέ, καί μεγάλη η δύναμις, ο τήν ημών ομόνοιαν, καί συμφωνίαν εργασάμενος!

Ημέραν χαρμονικήν θεόφρονες, δεύτε τελέσωμεν, νύν ουρανός ευφραίνεται καί γή, καί Αγγέλων τά τάγματα, καί τών βροτών συστήματα, διαφερόντως εορτάζοντα.

Μεγίστην ευεργεσίαν βλέποντες, χείρας κροτήσωμεν, τά διεστώτα μέλη τού Χριστού, συνηγμένα πρός ένωσιν, καί τόν Θεόν αινέσωμεν, τόν τήν ειρήνην πρυτανεύσαντα.

Εδόθη τή Εκκλησία σήμερον, τά νικητήρια θεοκινήτω νεύσει και βουλή, Μιχαήλ Θεοδώρας τε, τών ευσεβώς τής Πίστεως, αντεχομένων Βασιλέων ημών.

Θεοτοκίον

Ρομφαίαι τών δυσσεβών εξέλιπον, σαφώς αίρέσεων, τόν γάρ Ναόν σου Πάναγνε σεμνή, εν Εικόσι κοσμούμενον, πανευσεβώς θεώμενοι, νύν πανιέρως αγαλλόμεθα.

Καταβασία

Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Ωδή γ' Ευφραίνεται επί σοί

Ουκέτι τών ασεβών, αιρετικών νύν η οφρύς αίρεται, η γάρ Θεού δύναμις, τήν Ορθοδοξίαν εκράτυνε.

Νεφέλαι προφητικώς, ζωοποιόν εξ ουρανού σήμερον, δρόσον ημίν ρανάτωσαν, επί τή εγέρσει τής Πίστεως.

Ευήχως αί μυστικαι, τών Αποστόλων τού Χριστού σάλπιγγες, υπερφυώς βοάτωσαν, τών σεπτών Εικόνων ανόρθωσιν.

Υμνήσωμεν τόν Χριστόν, τόν αναδείξαντα ημίν Ανασσαν, θεοσεβή φιλόχριστον, σύν τώ θεοστέπτω βλαστήματι.

Θεοτοκίον

Σκηνήν σου τήν ιεράν, καταλαβόντες οι πιστοί Πάναγνε, φωτοειδεί χάριτι, νύν καταυγασθήναι δεόμεθα.

Καταβασία

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Κάθισμα Ήχος α' Χορός Αγγελικός

Τήν θείαν σου μορφήν, εν Εικόνι τυπούντες, τήν Γέννησιν Χριστέ, αριδήλως βοώμεν, τά θαύματα τά άρρητα, τήν εκούσιον Σταύρωσιν, όθεν Δαίμονες, αποδιώκονται φόβω, καί κακόδοξοι, εν κατηφεία θρηνούσιν, ώς τούτων συμμέτοχοι.

Δόξα... Όμοιον

Μορφάς τών Προφητών, Αποστόλων τά είδη, Μαρτύρων ιερών, καί Αγίων απάντων, Εικόνας καί μορφώματα, ιερώς ωραϊζεται, τού Νυμφίου δέ, τού νοητού καί τής Νύμφης, αγλαϊζεται, ταίς νοεραίς αγλαϊαις, η μήτηρ η άνω Σιών.

Καί νύν... Θεοτοκίον, Όμοιον

Τοίς πόθω σου Σεμνή, τήν αγίαν Εικόνα, τιμώσι καί Θεού, αληθή σε Μητέρα, συμφώνως καταγγέλλουσι, καί πιστώς προσκυνούσί σε, φύλαξ φάνηθι, καί κραταιά προστασία, αποτρέπουσα, πάν δυσχερές πόρρω τούτων, ώς πάντα ισχύουσα.

Ωδή δ' Επαρθέντα σε ιδούσα

Επιφοιτήσει τή θεία τού Παρακλήτου, τόν σόν Ναόν αγίασον, καί τή παρουσία, τούτου τής αιρέσεως, τήν πλάνην απέλασον, Λόγε τού Θεού πολυέλεε.

Βιαιοτάτης ρυσάμενος δυσσεβείας, τόν σόν λαόν ανάδειξον τώ τής ευσεβείας, ζήλω πυρπολούμενον, καί πίστει κραυγάζοντα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε,

Ιεροτύποις μορφώσεσι τών Εικόνων, τών τού Χριστού θεώμενοι, καί τής Θεοτόκου, τύποις καταλάμποντα, τά θεία σκηνώματα, ιεροπρεπώς αγαλλόμεθα.

Η Βασίλισσα στεφάνω κεκοσμημένη, τήν αληθή ποθήσασα, Χριστού βασιλείαν, τούτου ανιστόρησεν Εικόνα τήν άχραντον, καί τά τών Αγίων μορφώματα,

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον τεκούσα τόν Θεόν Λόγον, θεοπρεπές αγίασμα, Κεχαριτωμένη, τούτου αναδέδειξαι, διό σου τό τέμενος, τό φωτοειδές εγκαινίζομεν.

Καταβασία

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε' Σύ Κύριέ μου φώς

Θού Κύριε τή σή, Εκκλησία, κραταίωμα, ακλόνητον διαμένειν, εις αιώνα αιώνος, τώ σάλω τών αιρέσεων.

Εις άπασαν τήν γήν, η φαιδρότης εξέλαμψε, τής άνωθεν δεδομένης, τοίς πιστοίς ευφροσύνης, καί θείας αντιλήψεως.

Ο μόνος αγαθός, καί πηγή αγαθότητος, σύ ύψωσον ορθοδόξων, Βασιλέων τό κέρας, τιμώντων τήν Εικόνα σου.

Φώς άδυτον ημίν, ευσεβείας ανέτειλε, θεσπίσματι θεοπνεύστω, τών πιστών Βασιλέων, καί νεύματι θεόφρονι.

Θεοτοκίον

Εγκαίνισον ημίν, τήν αρχαίαν ευπρέπειαν, πανάχραντε Θεομήτορ, καί τόν Οίκόν σου τούτον, αγίασον σή χάριτι,

Καταβασία

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως

Γράφεται, καί τιμάται πιστώς προσκυνούμενος, ο χαρακτήρ τού Δεσπότου, καί λαμβάνει πάλιν η Εκκλησία, παρρησίαν. ευσεβώς τόν Σωτήρα δοξάζουσα.

Γυμνούται, κατηφείας καί σκότους αιρέσεως, η τού Χριστού Εκκλησία, καί φορεί χιτώνα τής ευφροσύνης, καί τή θεία, καί φωσφόρω πυκάζεται χάριτι.

Ευκλείας, τής αρχαίας ελλάμψεως έτυχε, τών Ορθοδόξων ο δήμος, Θεοδώρας νεύσει τής Βασιλίδος, καί τού ταύτης, ευσεβούς Μιχαήλ Αυτοκράτορος,

Θεοτοκίον

Ο πάλαι, μαρτυρίου προστάξας γενέσθαι σκηνήν, ως εν σκηνή λογική σοι, κατοικείομονος δεδοξασμένος, ο δοξάζων, τόν Ναόν σου Παρθένε τοίς θαύμασι.

Καταβασία

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής Πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Κοντάκιον

Αυτόμελον Ήχος πλ. δ'

Ο απερίγραπτος Λόγος τού Πατρός, εκ σού Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καί τήν ρυπωθείσαν εικόνα εις τό αρχαίον αναμορφώσας, τώ θείω κάλλει συγκατέμιξεν. Αλλ' Ομολογούντες τήν σωτηρίαν, έργω καί λόγω ταύτην ανιστορούμεν.

Ο Οίκος

Τούτο τό τής Οικονομίας μυστήριον, πάλαι Προφήται θειωδώς εμπνευσθέντες, δι' ημάς, τούς εις τά τέλη τών αιώνων καταντήσαντας, προκατήγγειλαν, τής τούτου τυχόντες ελλάμψεως. Γνώσιν ούν θείαν δι' αυτού λαβόντες, ένα Κύριον τόν Θεόν γινώσκομεν, εν τρισίν υποστάσεσι δοξαζόμενον, καί αυτώ μόνω λατρεύοντες, μίαν Πίστιν, έν Βάπτισμα έχοντες, Χριστόν ενδεδύμεθα, Αλλ' Ομολογούντες τήν σωτηρίαν, έργω καί λόγω, ταύτην ανιστορούμεν.

Συναξάριον τού Μηναίου

είτα τό παρόν

Tή αυτή ημέρα, Κυριακή πρώτη τών Νηστειών, ανάμνησιν ποιούμεθα τής αναστηλώσεως τών αγίων καί σεπτών Εικόνων, γενομένης παρά τών αειμνήστων Αυτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαήλ καί τής μητρός αυτού Θεοδώρας, επί τής Πατριαρχείας τού αγίου καί Ομολογητού Μεθοδίου.

Στίχοι

· Τάς ου πρεπόντως εξορίστους Εικόνας,

· Χαίρω, πρεπόντως προσκυνουμένας βλέπων.

Η απαράλλακτος Εικών τού Πατρός, πρεσβείαις τών αγίων σου Ομολογητών, ελέησον ημάς, Αμήν.

Ωδή ζ' Εν τή καμίνω

Συγχορευέτω, τής Εκκλησίας τή φαιδρότητι, πόθω θεϊκώ Αγγέλων η στρατιά, θεοφρόνως αναμέλπουσα, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Η Εκκλησία, τών πρωτοτόκων καί πανήγυρις, χαίρει θεωμένη νύν τόν θείον λαόν, ομοφρόνως αναμέλποντα, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Λελυτρωμένοι, τής πρίν αχλύος τής αιρέσεως, νεύσει Θεοδώρας τής αξιοπρεπούς, Βασιλίδος αναμέλπομεν, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Υπέρ τάς άνω, χοροστασίας ήρθης Πάναγνε, μόνη γενομένη Μήτηρ τού Παντουργού, γεγηθότες ούν κραυγάζομεν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις πανάμωμε Δέσποινα.

Καταβασια

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Ωδή η' Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Εκκλησίας πατρικούς, διαφυλάττοντες, εικόνας γράφομεν, καί ασπαζόμεθα στόμασι, καί καρδία καί θελήματι, τών τού Χριστού καί τών αυτού Αγίων κράζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Επί τό πρωτότυπον σαφώς, τήν τής Εικόνος τιμήν, καί τήν προσκύνησιν, αναβιβάζοντες σέβομεν, θεηγόρων τοίς διδάγμασιν ακολουθούντες, τώ Χριστώ πίστει κραυγάζομεν, Ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Νούν καταυγασθείσα φωτισμώ, τού θείου Πνεύματος, σεπτή Βασίλισσα, καρπούς θεόφρονας έχουσα, τήν ευπρέπειαν ηγάπησε, τής Εκκλησίας τού Χριστού, καί ωραιότητα, ευλογούσα, άμα πιστοίς Ιησούν τόν θεάνθρωπον.

Θεοτοκίον

Ακτίσι φωτός τού νοητού, καταλαμπόμενος θείος Οίκός σου, κατασκιάζει νύν άπαντας, τή νεφέλη τή τού Πνεύματος, καί αγιάζει τούς πιστούς, συμφώνως ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Καταβασία

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε. πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ' Λίθος αχειρότμητος

Ιερογραφίαις Εικόνων, κεκοσμημένην καθορώντες, πάλιν τήν σεπτήν Εκκλησίαν, μετ' ευλαβείας πάντες προσδράμωμεν, καί τώ Χριστώ βοήσωμεν. Σέ μεγαλύνομεν Τρισάγιε.

Γέρας καί τιμήν κεκτημένη, η Εκκλησία τόν Σταυρόν σου, καί τάς σεβασμίους Εικόνας, καί τών Αγίων τά εκτυπώματα, μετ' ευφροσύνης Δέσποτα, καί θυμηδίας μεγαλύνει σε.

Λάμπρυνον τή θεία σου δόξη, τούς Βασιλείς ημών Οικτίρμον, καί παρεμβολαίς αγγελικαίς, καί πανοπλίαις τούτους περίφραξ ον, τήν τών εθνών θρασύτητα. καθυποτάσσων αυτοίς Δέσποτα,

Θεοτοκίον

Ήρθη τής προμήτορος Εύας, η καταδίκη Θεοτόκε, ότι σύ τόν πάντων Δεσπότην, ανερμηνεύτως Αγνή γεγέννηκας, ού νύν τήν εμφέρειαν, εν ταίς Εικόσιν ασπαζόμεθα.

Καταβασία

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώτας φύσεις, Διό επαγαλλόμενοι σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Τό Εωθινόν Αναστάσιμον (άπαξ)

Είτα τά παρόντα

Γυναίκες ακουτίσθητε

Σκιρτήσατε κροτήσατε, μετ' ευφροσύνης άσατε, Ως θαυμαστά σου καί ξένα, Χριστέ βοώντες τά έργα! καί τίς ισχύσει εξειπείν, Σώτερ τάς δυναστείας σου, τού τήν ημών ομόνοιαν, καί συμφωνίαν εις μίαν, ενώσαντος Εκκλησίαν.

Θεοτοκίον

Ρομφαίαι νύν εξέλιπον, τής δυσμενούς αιρέσεως, καί τό μνημόσυνον ταύτης, εξηφανίσθη μετ' ήχου, τόν γάρ Ναόν σου Πάναγνε, πανευπρεπώς θεώμενοι, κεκοσμημένον χάρισι, τών σεβασμίων Εικόνων, χαράς πληρούμεθα πάντες.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Αναστάσιμα, δ' καί έν Ανατολικόν, καί τού Τριωδίου τά παρόντα Προσόμοια γ'.

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Εν σοί νύν αγάλλεται η Εκκλησία φιλάνθρωπε, τώ Νυμφίω καί Κτίστη αυτής, τώ ταύτην θελήματι, θεοπρεπεστάτω, εξ ειδώλων πλάνης, λυτρωσαμένω καί σαυτώ, αρμοσαμένω τιμίω Αίματι, φαιδρώς απολαμβάνουσα, τήν ιεράν αναστήλωσιν, τών Εικόνων, καί χαίρουσα, σέ υμνεί καί δοξάζει πιστώς.

Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, δι' ηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

Σαρκός τό εκτύπωμα, αναστηλούντές σου Κύριε, σχετικώς ασπαζόμεθα, τό μέγα μυστήριον, τής Οικονομίας, τής σής εκδηλούντες, ου γάρ δοκήσει, ως φασίν, οι θεομάχοι παίδες τού Μάνεντος, ημίν ώφθης φιλάνθρωπε, αλλ' αληθεία καί φύσει σαρκός, δι' αυτού αναγόμε νοι, πρός σόν πόθον καί έρωτα.

Στίχ. Ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθου τών πενήτων σου εις τέλος.

Ημέρα χαρμόσυνος, καί ευφροσύνης ανάπλεως, πεφανέρωται σήμερον, φαιδρότης δογμάτων γάρ, τών αληθεστάτων, αστράπτει καί λάμπει, η Εκκλησία τού Χριστού, κεκοσμημένη αναστηλώσεσιν, Εικόνων τών αγίων νύν, εκτυπωμάτων καί λάμψεσι, καί ομόνοια γίνεται, τών Πιστών θεοβράβευτος.

Δόξα... Ιδιόμελον Ήχος πλ. β'

Μωσής τώ καιρώ τής εγκρατείας, Νόμον εδέξατο, καί λαόν επεσπάσατο, Ηλίας νηστεύσας, ουρανούς απέκλεισε, τρείς δέ Παίδες Αβραμιαίοι, τύραννον παρανομούντα, διά νηστείας ενίκησαν. Δι' αυτής καί ημάς Σωτήρ αξίωσον, τής Αναστάσεως τυχείν, ούτω βοώντας Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς.

Καί νύν...

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις δέ τήν Λιτήν, εν τώ Νάρθηκι, ψάλλομεν τό Δοξαστικόν Εωθινόν Ιδιόμελον.

Η ΛΙΤΑΝΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

Προπορευομένων τών Ιεροπαίδων μετά εικόνων καί θυμιατού, ο Ιερεύς εξέρχεται τού Ιερού μετά τού Τιμίου Σταυρού καί γίνεται λιτανεία πέριξ τού εσωτερικού τού Ναού εις τέσσαρες στάσεις. Εις εκάστην γίνεται δέησις καί ψάλλεται τό Απολυτίκιον τής Εορτής εις στάσεις τέσσαρες.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

α' Εν τή βορεία πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (Όνομα) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις καί Σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιωνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

β' Εν τή δυτική πλευρά, τελείται δέησις υπέρ τών κεκοιμημένων, ευσεβών Βασιλέων Ορθοδόξων πατριαρχών, Αρχιερέων κ.τ.λ.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης καί αιωνίου αναπαύσεως τών ψυχών τών κεκοιμημένων δούλων σου βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων ιερομονάχων ιεροδιακόνων μοναχών καί πάντων τών από περάτων έως περάτων τής οικουμένης κεκοιμημένων ευσεβών καί ορθοδόξων χριστιανών πατέρων προπατόρων πάππων προπάππων γονέων αδελφών καί συγγενών ημών.

Λαός: Αιωνία η μνήμη αυτών (3).

Ιερεύς: Ότι σύ εί η ανάστασις η ζωή καί η ανάπαυσις τών κεκοιμημένων δούλων σου Χριστέ ο Θεός ημών καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν σύν τώ ανάρχω σου Πατρί καί τώ παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

γ' Εν τή νοτίω πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ετι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (Όνομα) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν και άει και εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

δ' Εν δέ τή ανατολική πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα καί υπέρ τού διαφυλαχθήναι τήν αγίαν Εκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πάσαν πόλιν καί χώραν, από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου καί αιφνιδίου θανάτου. υπέρ τού ίλεων ευμενή καί ευδιάλλακτον γενέσθαι τόν αγαθόν καί Φιλάνθρωπον Θεόν ημών, τού αποστρέψαι καί διασκεδάσαι πάσαν οργήν καί νόσον τήν καθ' ημών κινουμένην, καί ρύσασθαι ημάς έκ τής επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, καί ελεήσαι ημάς.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών , η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής καί τών εν θαλάσση μακράν, καί ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα, επί ταίς αμαρτίαις ημών, καί ελέησον ημάς.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3),

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί Φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί άει καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

(Ενταύθα αναγινώσκει ο Ιερεύς τάς εξής περικοπάς εκ τού Συνοδικού τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.)

Ιερεύς: Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται, τό ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν τόν αληθινόν Θεόν ημών, καί τούς Αυτού Αγίους εν λόγοις τιμώντες, εν συγγραφαίς, εν νοήμασιν, εν θυσίαις, εν Ναοίς, εν Εικονίσμασι, τόν μέν ως Θεόν καί Δεσπότην προσκυνούντες καί σέβοντες, τούς δέ διό τόν κοινόν Δεσπότην ως Αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες καί τήν κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμονες. Αύτη η πίστις τών Αποστόλων, αύτη η πίστις τών Πατέρων, αύτη η πίστις τών Ορθοδόξων, αύτη η πίστις τήν Οικουμένην εστήριξεν. Επί τούτοις τούς τής ευσεβείας Κήρυκας αδελφικώς τε καί πατροποθήτως εις δόξαν καί τιμήν τής ευσεβείας, υπέρ ής αγωνίσαντο, ανευφημούμεν καί λέγομεν. Τών τής Ορθοδοξίας προμάχων ευσεβών Βασιλέων, αγιωτάτων Πατριαρχών, Αρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Αιωνία η μνήμη.

Λαός: Αιωνία η μνήμη αυτών (3).

Ιερεύς: Τούτων τοίς υπέρ ευσεβείας μέχρι θανάτου άθλοις τε καί αγωνίσμασι καI διδασκαλίαις παιδαγωγείσθαί τε καί κρατύνεσθαι Θεόν έκλιπαρούντες, καί μιμητός τής ενθέου αυτών πολιτείας μέχρι τέλους αναδεικνύσθαι εκδυσωπούντες, αξιωθείημεν τών εξαιτουμένων, οικτιρμοίς καί χάριτι τού Μεγάλου καί Πρώτου Αρχιερέως Χριστού τού αληθινού Θεού ημών, πρεσβείαις τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, τών θεοειδών Αγγέλων καί πάντων τών Αγίων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών. Σύ εί ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος (3).

Λαός: Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν, άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών. καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν καί μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τα Τυπικά, οι Μακαρισμοί τής Οκτωήχου, καί εκ τού Κανόνος τού Τριωδίου, η ς' Ωδή.

Ο Απόστολος

Προκείμενον Ήχος δ'

Ωδή τών Πατέρων

Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΑ', 24-26 32-40)

Αδελφοί, πίστει Μωσής μέγας γενόμενος, ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ. μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τώ λαώ τού Θεού ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος τών εν Αιγύπτω θησαυρών, τόν ονειδισμόν τού Χριστού, απέβλεπε γάρ εις τήν μισθαποδοσίαν, Καί τί έτι λέγω; επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος, περί Γεδεών, Βαράκ τε, καί Σαμψών, καί Ιεφθάε, Δαυϊδ τε καί Σαμουήλ, καί τών Προφητών, Οί διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων, Έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τούς νεκρούς αυτών, άλλοι δέ ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι τήν απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν, έτεροι δέ εμπαιγμών καί μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δέ δεσμών καί φυλακής, ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, (ών ουκ ήν άξιος ο κόσμος) εν ερημίαις πλανώμενοι, καί όρεσι, καί σπηλαίοις, καί ταίς οπαίς τής γής. Καί ούτοι πάντες, μαρτυρηθέντες διά τής πίστεως, ουκ εκομίσαντο τήν επαγγελίαν, τού Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μή χωρίς ημών τελειωθώσιν.

Αλληλούϊα Ήχος πλ. δ'

Μωϋσής καί Ααρών εν τοίς ιερεύσιν αυτού.

Ευαγγέλιον

Εκ τού κατά Ιωάννην.

Τώ καιρώ εκείνω, ηθέλησεν ο Ιησούς εξελθείν...

Κοινωνικόν

Αινείτε τόν Κύριον εκ τώv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις. Αλληλούϊα.

Μετά τήν Απόλυσιν τού Όρθρου, καί πρό τής Λειτουργίας, λιτανεύομεν κοινώς μετά τών αγίων τού Σταυρού ξύλων, καί τών σεπτών Εικόνων, καί απερχόμεθα εν τόπω ωρισμένω όπου δεί αναγινώσκειν τό Συνοδικόν Πορευομένων δέ καί αναστρεφόντων ημών, ψάλλομεν τόν παρόντα Κανόνα, ποίημα τού αγίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Στουδίτου.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Βοηθός καί σκεπαστής

Χαριστήριον ωδήν, τώ ευεργέτη Θεώ τών όλων, άσωμεν πιστοί, ότι ήγειρεν ημίν, σωτήριον κέρας, βασιλείαν κραταιάν, Ορθοδοξίας πρόμαχον. (Δίς)

Επεφάνη αληθώς, η θεία χάρις τή Οικουμένη, δόξα καί τιμή, πεφανέρωται νύν, σκιρτά Εκκλησία, δεξαμένη τήν στολήν, τής εαυτής γυμνώσεως.

Τόν χιτώνα τού Χριστού, διερρηγμένον υπό τού πλάνου, καί φαρμακουργού, Ιωάννου τό πρίν, οι θείοι Πατέρες, εξυφάναντες σαφώς, τή Εκκλησία έδωκαν.

Τού Κυρίου τήν μορφήν, απολαβούσα η Εκκλησία, χαίρει καί σκιρτά, σύν τοίς τέκνοις αυτής, ως νίκης βραβεία, δεξαμένη παρ' αυτού, Ορθοδοξίας σύμβολα.

Αισχυνθήτωσαν λοιπόν, καί εντραπήτωσαν μεμηνότες, Λήζιξ ο δεινός, καί Αντώνιος, σύν τώ Ιωάννη, καί Θεόδωρος αμφοίν, οι αρνηταί τής πίστεως.

Ιαννής καί Ιαμβρής, ανθεστηκότες τώ νομοθέτη, πάλαι Μωϋσή, κατησχύνθησαν, νυνί δέ ο πλάνος, Ιωάννης αληθώς, σύν Αντωνίω δείκνυται.

Σύ διέρρηξας Χριστέ, τήν ξυνωρίδα τών θεομάχων, καί τόν στολισμόν, αποδέδωκας τή σή Εκκλησία, υπέρ ής ως αγαθός, τό Αίμά σου εξέχεας.

Δόξα...

Σέ Τριάς θεολογώ, καί προσκυνώ σου τό θείον κράτος, ρύσαι πειρασμών, εκ παντοίων με, εις σέ γάρ πιστεύω, τόν Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα τό πανάγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν βασίλειον στολήν, εκ σού Παρθένε Θεός φορέσας, ώφθη τοίς βροτοίς, ανθρωπόμορφος, διπλούς κατ ουσίαν, ού τό είδος τής μορφής, εν προσκυνήσει έχομεν.

Ωδή γ'

Στερέωσον Κύριε

Ευφραίνεσθε άπαντες, χοροί Πατέρων καί Αποστόλων, καθορώντες, τήν προσκύνησιν, τών Εικόνων, ήν περ εμφανώς παρεδώκατε. (Δίς)

Τό κάλλος μου έλαβον, καί τήν στολήν μου ενεδυσάμην, εκβοάτω η πανάμωμος, Εκκλησία, ήν περ Ιωάννης εξέδυσεν.

Αισχύνθητε άνομοι, ερεσχελούντες κατά Κυρίου, εσαρκώθη καί εφάνη γάρ, εν εικόνι, ήν περ σχετικώς ασπαζόμεθα.

Τά βέβηλα δόγματα, καί τάς αθέσμους διδασκαλίας, Ιωάννου τού παράφρονος, τίς εξείποι, τρόπους δελφικούς εκτιθέμενος;

Ανάθεμα Λήζικι, καί Ιωάννη σύν Αντωνίω, Θεοδώρω τώ αθέω τε, καί βλασφήμω, άμα Θεοδότω παράφρονι.

Τά αίματα κράζουσι, τά εκχυθέντα υπέρ τής θείας, σαρκοφόρου Ομοιώσεως, τού Δεσπότου, άπερ Ιωάννης εξέχεεν.

Εδίωξε Κύριος, τήν ξυνωρίδα τών αλλοτρίων, καί απέδωκε τά ίδια, τοίς ιδίοις, Δόξα τή αυτού αγαθότητι.

Δόξα...

Τήν άναρχον θέλησιν, καί εξουσίαν καί βασιλείαν, τής Τριάδος προσκυνήσωμεν, ορθοδόξως, Άρειον αεί στηλιτεύοντες.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κυρίως σε Δέσποιναν, Ομολογούμεν Θεόν τεκούσαν, μή προσέχοντες τοίς ρήμασι, Νεστορίου, αλλά τών Πατέρων τοίς δόγμασι.

Ωδή δ'

Ακήκοεν ο Προφήτης

Αγάλλου η Εκκλησία καί πάσα πόλις καί χώρα εν ευφροσύνη, ανοιγέσθω νύν τά ασκητήρια, καί οι παρθενώνες καλλωπίζεσθε, τά Λείψανα, καί Εικονίσματα τών Μαρτύρων, αξίως προσκυνείσθωσαν. (Δίς)

Χριστός υμάς προσκαλείται, συνέλθετε νύν προθύμως, θείοι Πατέρες, καί τήν θέαν τής αυτού σαρκώσεως, Αποστολικώς ανιστορήσατε, τά θαύματα καί τά παθήματα, καθώς γράφει, τό θείον Ευαγγέλιον.

Αθροίσθητε γεγηθότες, τά πλήθη τών Μοναζόντων εν παρρησία, εάν γάρ κακώς ισχύσωσι, πάλιν ηττηθήσονται οι δείλαιοι, καί ήν άν βουλήν βουλεύσωνται οι τοιούτοι, διασκεδάσει Κύριος.

Αι μάστιγες τών Πατέρων, τά αίματα τών μωλώπων έλειψαν όντως, εξορίαι συνεχείς επαύσαντο, καί ειρήνη πάσι πολιτεύεται, ουκέτι ισχύσει τό δράμα τής γοητείας, Θεός γάρ μεθ' ημών εστιν.

Η άμπελος τής κακίας, εξέτεινε τά κλήματα τής ασεβείας, καί τόν βότρυν τόν πικρόν εξήνθησε, καί θυμός δρακόντιος ο οίνος αυτών, εξ ού τόν λαόν τού Κυρίου επότισαν όντως, τήν θολεράν κακόνοιαν.

Εμίαναν τόν Ναόν σου, αθέσμοις χειροτονίαις διά χρημάτων, καί κανονικώς ούτοι εκβέβληνται, καί τής θείας δόξης εκπεπτώκασιν, ο Σίμων ο μάγος, σύν τούτω καί Ιωάννης, καί ο δεινός Αντώνιος.

Τούς θήρας καί θεομάχους, Αντώνιον τόν βέβηλον, καί παραβάτην, Ιωάννην τόν σατανογνώμονα, καί τής Εκκλησίας πολεμήτορα, ως λύκους βαρείς συνελθόντες, Ανάθεμα τρίς, πιστοί αναβοήσωμεν.

Δόξα...

Η άκτιστος Μοναρχία, Πάτερ Υιέ καί Πνεύμα σέ προσκυνούμεν, ήν τά Χερουβίμ τά πολυόμματα, καί τά Σεραφίμ τά εξαπτέρυγα, υμνούσι κραυγάζοντα, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, ώ Παντοκράτορ ύψιστε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αγίων αγιωτέρα, καί πάντων υψηλοτέρα τών ποιημάτων, μόνη ανεδείχθης Μητροπάρθενε, ως αυτόν κυήσασα τόν Πλάστην σου, διό τήν αγίαν μορφήν σου Θεογεννήτορ, εν προσκυνήσει έχομεν.

Ωδή ε'

Εκ νυκτός ορθρίζοντα

Ο Χριστός νενίκηκε, σκιρτάτω η γή, πέπαυται θόρυβος, πέπαυται καί ο κλαυθμός, τών τού Κυρίου δούλων, η πίστις δέ πανταχού, τώ Κόσμω εφηπλώθη. (Δίς)

Εν εικόνι βλέποντες τήν Σταύρωσιν, σέβοντες στέργομεν, ασπαζόμενοι Χριστόν, καί τά αυτού σημεία, καί προσκυνούμεν αυτά, ουχ ως Θεούς τιμώντες.

Πνεύμα τό πολύρρημον καί βλάσφημον, Λήζικος πέπαυται, τό λαλούν διαπαντός, ημέραν καθ' ημέραν, κατά τής θείας μορφής, Χριστού καί τών Αγίων.

Ίνα τί τρισάθλιε μεμίσηκας, μόρφωσιν άχραντον, τής σαρκώσεως Χριστού, καί τών Αγίων πάντων, μή γάρ ειδώλοις κωφοίς, οι πιστοί προσκυνούμεν;

Ασεβείας όργανα τυγχάνοντες, ήθροισαν σύνοδον, ιερέων ασεβών, κατά Θεού υψίστου, ως Ιουδαίοι τό πρίν, Άννας καί Καϊάφας.

Εν ημέρα Κρίσεως πανάθλιε, στήσονται έλεγχοι, τής αθέου σου ψυχής, ο δήμος τών Πατέρων, ών περ αμέτροις πληγαίς, εγύμνωσας τάς σάρκας.

Εκκλησίαι άπασαι βοήσουσι, κράζουσαι άπασαι στερηθείσαι υπό σού, τής μορφής τού Κυρίου, καί τών Αγίων αυτού, τών ιερών Εικόνων.

Δόξα...

Η τό πάν συνέχουσα τώ κράτει σου, δόξα σοι, δόξα σοι, τρισυπόστατε Μονάς, Πάτερ Υιέ καί Πνεύμα, τούς πεποιθότας εις σέ, ρύσαι παντοίας βλάβης.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως χρυσοκαλλώπιστον λυχνίαν σε, Δέσποινα σέβομεν, τήν τό φώς τό νοητόν, γεννήσασαν τώ κόσμω, καί τήν ζοφώδη αχλύν, μειώσασαν Παρθένε.

Ωδή ς'

Εβόησα εν όλη καρδία μου

Εβόησαν οι άγρυπνοι φύλακες, τής Εκκλησίας τού Χριστού, πρός αυτόν αιτούντες, δοθήναι τήν ειρήνην, καί εισήκουσε, καί προσέσχε τή δεήσει. (Δίς)

Διήλεγκται τού πλάνου τά θήρατρα, ταίς τών Πατέρων διδαχαίς, καί Θεός υμνείται, σαρκί μεμορφωμένος, ο απερίγραπτος, τή θεότητι υπάρχων.

Οι συνεργοί τής πλάνης αισχύνεσθε, καί απολέσθωσαν ομού, σύν τώ Αντωνίω, Θεόδοτος καί Λήζιξ, καί Θεόδωρος, ο βυθός τής απωλείας.

Τό στόμα σου δι' ήνοιξας άθλιε, ουκ εν ωδαίς πνευματικαίς, αλλ' εν βλασφημίαις, κατά τού σού Δεσπότου, απωθούμενος, τήν σεπτήν Εικονουργίαν.

Διέστρεψας Πατέρων τά δόγματα, καί Αποστόλων διδαχάς, αλληνάλλως γράφων, κατά τήν σήν θρησκείαν, τήν παράνομον, Ιωάννη χριστομάχε.

Σού ο καπνός δακρύων ενέπλησε, τών ευσεβούντων οφθαλμούς, αλλά τώ ανέμω, τών θείων Διδασκάλων, διεσκέδασται, ματαιόφρον Ιωάννη.

Σύ τήν στολήν τήν θείαν διέρρηξας, ώσπερ ο Άρειος τό πρίν, τόν Χριστού χιτώνα, διό τής Εκκλησίας, πόρρω βέβλησαι, εκβληθείς καθάπερ κύων.

Δόξα...

Μίαν αρχήν δοξάζω θεότητος, εν υποστάσεσι τρισίν, είς Θεός γάρ εστι, Πατήρ, Υιός καί Πνεύμα, κάν διήρηται, χαρακτήρσι καί προσώποις.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προφητικώς Αγνή θεοδόξαστε, πόλις εδείχθης τού Θεού, έξ ής εγεννήθη, αυτός ο Ποιητής σου, μετά τόκον σε, ως τό πρίν διαφυλάξας.

Ωδή ζ'

Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν

Τήν κάμινον τής αιρέσεως, νύν κατέσβεσεν η θεία χάρις, φλέγουσα νοουμένους Χαλδαίους, καί δροσίζουσα, Τριάδος θεράποντας, τετραπλαίς εβδομάδεσιν ετών, αυτήν διακρατήσασαν. (Δίς)

Πεποίκιλται, περιβέβληται, κεκαλλώπισται η Εκκλησία, μόρφωσιν τού Δεσπότου τών όλων, τής σαρκώσεως, καί τών παθημάτων αυτού, καί τά σύμβολα φέρουσα εις τέλος, κατά τούς θείους θεσμούς.

Εόρταζε, πανηγύριζε, ο χριστώνυμος λαός Κυρίου, βλέπων τήν Εκκλησίαν καί πάλιν, διαλάμπουσαν τό κάλλος τής θείας μορφής, ήν Θεός ών εφόρεσεν, ως άνθρωπος, διά τό σώσαι ημάς.

Επτώχευσε, καί επείνασε, καί εδίψησε σαρκί ο Λόγος, ταύτα τής ανθρωπίνης ουσίας, ιδιώματα, δι' ών περιγράφεται, ούτος δέ τή θεότητι, απλούς εστι, καί απερίγραπτος.

Κατήργηται, τά τεράστια, καί μαντεύματα τού χριστομάχου, ίσος γάρ τών Ελλήνων εδείχθη, υψαυχούμενος, τοίς τούτων συγγράμμασιν, ά δικαίως ελίκμησαν καθάπαν, αι τών δικαίων φωναί.

Τά κρύφια, καί παμβέβηλα, καί ψυχόλεθρα διδάγματά σου, ποία εκδιηγήσεται γλώσσα;ή τήν πρόρρησιν, τής εγγαστριμύθου σου, Ιωάννη ψευδώνυμε, καί πρόδρομε, τού αντιχρίστου Σατάν;

Ουκ έδει σε, ώ παράνομε, ονομάζεσθαι τοιαύτην κλήσιν, μάλλον δέ Πυθαγόραν καί Κρόνον, καί Απόλλωνα, ή τινά τών άλλων Θεών, ών τόν βίον εζήλωσας, τερπόμενος, ταίς ασελγείαις αυτών.

Δόξα...

Αϊδιον, παντοδύναμον, ακατάληπτον πιστοί Τριάδα, πάντες Πατέρα Υιόν, καί Πνεύμα προσκυνήσωμεν, καί θεολογήσωμεν, ασυγχύτως κραυγάζοντες, Άγιος, Άγιος, Άγιος, εί ο Θεός.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πανύμνητε, πολυδόξαστε, Μητροπάρθενε Θεοκυήτορ, λύτρωσαι χαλεπών εγκλημάτων, τούς τιμώντάς σου, τήν άχραντον κύησιν, ου γάρ άλλην βοήθειαν κεκτήμεθα, πλήν σου Θεόνυμφε.

Ωδή η'

Όν Στρατιαί ουρανών

Προφητικώς, αγαλλιασώμεθα, καί ευφρανθώμεν πιστοί, πάντες μυστικώς, αύτη γάρ η ημέρα, εν η Χριστός ο Λόγος, τήν ιδίαν στολήν, απέδωκε τή Εκκλησία.

Πολεμικώς, ώσπερ παρετάξαντο, κατά Χριστού τής μορφής, Ομοθυμαδόν, Λήζιξ καί Ιωάννης, τό ζεύγος τού Βελίαρ, πελέκει τής κακίας, εγκόψαντες τήν Εκκλησίαν.

Τίς μή θρηνήση, τό μέγα τόλμημα, τήν θείαν βλέπων Μορφήν, τήν εν τή Χαλκή, πύλη τού παλατίου, υπό ανδρών ανόμων, λίθοις βαλλομένην, τή διδαχή τού Ιωάννου;

Πώς ου συνήκας, τυφλέ πανάθλιε, εσκοτισμένε τόν νούν, τήν υπ' ουρανόν, βλέπων κεκοσμημένην, Χριστού τώ χαρακτήρι, αλλά μόνος έσχες, τό φρόνημα τών Ιουδαίων;

Σύ παντελώς, καθελείν ενόμισας τών θείων Εκκλησιών, τήν σαρκολαμπή, Μόρφωσιν τού Κυρίου, καί τών Αγίων πάντων, αλλ' η θεία χάρις, καθείλέ σου τήν τυραννίδα.

Τά ιερά, τών Αγίων Λείψανα, καί τάς Εικόνας αυτών, Λήζιξ ο δεινός, άμα τώ Ιωάννη, ουδόλως προσκυνείσθαι, έφασκον ανόμως, οι αρνηταί τής ευσεβείας.

Δόξα...

Παντουργικήν, θεαρχίαν σέβοντες, εν χαρακτήρσι τρισί, πάντες ευσεβώς, άναρχον τόν Πατέρα, συνάναρχον τόν Λόγον, Πνεύμα συνεκλάμπον, δοξάσωμεν εις τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χριστιανών, η βεβαία γέφυρα, τό καύχημα τών πιστών, καί καταφυγή, Δέσποι να Θεοτόκε, αυτή υπάρχεις μόνη, πάντας βοηθούσα, καί σώζουσα εκ τών κινδύνων.

Ωδή θ'

Ασπόρου συλλήψεως

Τά έθνη κροτήσατε, χοροί Πατέρων σπεύσατε, οι Ασκηταί δέ, καί οι εν τοίς όρεσι, συνέλθετε ήκετε, οι διωχθέντες πάλαι, από τού πλάνου καί δυσσεβούς, Ιωάννου στηλιτεύσαι, τάς μαγείας καί μαντεύματα. (Δίς)

Ευφραίνου η έρημος, καί Οικουμένη άπασα, τά όρη πάντα, γλυκασμόν σταλάξατε, βουνοί αγαλλιάσθε, ότι Χριστός ο Λόγος, ειρήνην έδωκε τοίς εν γή, καί ταίς θείαις Εκκλησίαις, τήν ενότητα τής πίστεως.

Θεός εκδικήσεων, νύν επαρρησιάσατο, Χριστός επέστη, ενισχύων σήμερον, τούς θείους Διδασκάλους, εν παρρησία λέγειν, τήν συγκατάβασιν αυτού, καί τήν σάρκωσιν βεβαίως, εν εικόνι περιγράφεσθαι.

Μακρόθυμε Κύριε, ως θαυμαστά τά έργα σου! τίς αριθμήσει, τήν φιλανθρωπίαν σου; πώς βλέπων κτεινομένους, διά τήν σήν Εικόνα, τούς Ιερείς σου, καί Ασκητάς, ου κατέφλεξας τούς πλάνους, αλλ' ηνέσχου υβριζόμενος;

Ο πήξας ασάλευτον, τήν Εκκλησίαν Κύριε, καί πύλαι Άδου, ταύτης ου κατίσχυσαν, αυτός τήν ειρήνην σου, παράσχου τώ λαώ σου, ίνα σέ πάντες ειλικρινώς, εν μιά δοξολογία, προσκυνώμεν καί δοξάζωμεν.

Ανάθεμα έστωσαν, οι μή τιμώντες Δέσποτα, τόν χαρακτήρα, τής σής σωματώσεως, πρό πάντων Ιωάννης, άμα σύν Αντωνίω, καί Θεοδώρω τώ δυσσεβεί, Θεοδότω καί τοίς άλλοις, τοίς αλάστορσι τής Πίστεως.

Οδούς τήν ειρήνην σου, τοίς Αποστόλοις Δέσποτα, καί νύν παράσχου, σήν γαλήνην άπασι, συνάγων τή χειρί σου, τούς διεσκορπισμένους, καί ώσπερ πρόβατα λογικά, συναρίθμησον τή μάνδρα, τής αγίας Εκκλησίας σου.

Δόξα...

Δοξάζω θεότητα, Πατρός Υιού καί Πνεύματος, τήν μίαν φύσιν, τρισίν υποστάσεσιν, ουσίαν αμέριστον, διαιρετήν προσώποις, Ομοβασίλειον παντουργόν, πανσθενή τελεταρχίαν, τήν συνέχουσαν τά σύμπαντα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η πάντων βοήθεια, καί σκέπη καί αντίληψις, Θεοκυήτορ, δείξον ότι δύνασαι, πρεσβεύειν υπέρ πάντων, εις σέ καταφευγόντων, καί απελαύνεις τούς δυσσεβείς, τή δυνάμει τού Υιού σου, ως γάρ Μήτηρ πάντα δύνασαι.

Τροπάριον

Ήχος β'

Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηύ δόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, Χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν Κόσμον.

Δόξα... Καί νύν...

Έτερον Ήχος β

Καί ο χορός τών Προφητών, μετά Μωσή καί Ααρών, ευφροσύνη ευφραίνεται σήμερον, ότι πέρας τής προφητείας προαγαγών, λάμπει ο Σταυρός, εν ώ ημάς έσωσας, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Η ΛΙΤΑΝΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

Προπορευομένων τών Ιεροπαίδων μετά εικόνων καί θυμιατού, ο Ιερεύς εξέρχεται τού Ιερού μετά τού Τιμίου Σταυρού καί γίνεται λιτανεία πέριξ τού εσωτερικού τού Ναού εις τέσσαρες στάσεις. Εις εκάστην γίνεται δέησις καί ψάλλεται τό Απολυτίκιον τής Εορτής εις στάσεις τέσσαρες.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

α' Εν τή βορεία πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (Όνομα) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις καί Σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιωνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

β' Εν τή δυτική πλευρά, τελείται δέησις υπέρ τών κεκοιμημένων, ευσεβών Βασιλέων Ορθοδόξων πατριαρχών, Αρχιερέων κ.τ.λ.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης καί αιωνίου αναπαύσεως τών ψυχών τών κεκοιμημένων δούλων σου βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων ιερομονάχων ιεροδιακόνων μοναχών καί πάντων τών από περάτων έως περάτων τής οικουμένης κεκοιμημένων ευσεβών καί ορθοδόξων χριστιανών πατέρων προπατόρων πάππων προπάππων γονέων αδελφών καί συγγενών ημών.

Λαός: Αιωνία η μνήμη αυτών (3).

Ιερεύς: Ότι σύ εί η ανάστασις η ζωή καί η ανάπαυσις τών κεκοιμημένων δούλων σου Χριστέ ο Θεός ημών καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν σύν τώ ανάρχω σου Πατρί καί τώ παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

γ' Εν τή νοτίω πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ετι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (Όνομα) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν και άει και εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

δ' Εν δέ τή ανατολική πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα καί υπέρ τού διαφυλαχθήναι τήν αγίαν Εκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πάσαν πόλιν καί χώραν, από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου καί αιφνιδίου θανάτου. υπέρ τού ίλεων ευμενή καί ευδιάλλακτον γενέσθαι τόν αγαθόν καί Φιλάνθρωπον Θεόν ημών, τού αποστρέψαι καί διασκεδάσαι πάσαν οργήν καί νόσον τήν καθ' ημών κινουμένην, καί ρύσασθαι ημάς έκ τής επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, καί ελεήσαι ημάς.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών , η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής καί τών εν θαλάσση μακράν, καί ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα, επί ταίς αμαρτίαις ημών, καί ελέησον ημάς.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3),

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί Φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί άει καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

Λαός: Αμήν.

(Ενταύθα αναγινώσκει ο Ιερεύς τάς εξής περικοπάς εκ τού Συνοδικού τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.)

Ιερεύς: Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται, τό ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν τόν αληθινόν Θεόν ημών, καί τούς Αυτού Αγίους εν λόγοις τιμώντες, εν συγγραφαίς, εν νοήμασιν, εν θυσίαις, εν Ναοίς, εν Εικονίσμασι, τόν μέν ως Θεόν καί Δεσπότην προσκυνούντες καί σέβοντες, τούς δέ διό τόν κοινόν Δεσπότην ως Αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες καί τήν κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμονες. Αύτη η πίστις τών Αποστόλων, αύτη η πίστις τών Πατέρων, αύτη η πίστις τών Ορθοδόξων, αύτη η πίστις τήν Οικουμένην εστήριξεν. Επί τούτοις τούς τής ευσεβείας Κήρυκας αδελφικώς τε καί πατροποθήτως εις δόξαν καί τιμήν τής ευσεβείας, υπέρ ής αγωνίσαντο, ανευφημούμεν καί λέγομεν. Τών τής Ορθοδοξίας προμάχων ευσεβών Βασιλέων, αγιωτάτων Πατριαρχών, Αρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Αιωνία η μνήμη.

Λαός: Αιωνία η μνήμη αυτών (3).

Ιερεύς: Τούτων τοίς υπέρ ευσεβείας μέχρι θανάτου άθλοις τε καί αγωνίσμασι καI διδασκαλίαις παιδαγωγείσθαί τε καί κρατύνεσθαι Θεόν έκλιπαρούντες, καί μιμητός τής ενθέου αυτών πολιτείας μέχρι τέλους αναδεικνύσθαι εκδυσωπούντες, αξιωθείημεν τών εξαιτουμένων, οικτιρμοίς καί χάριτι τού Μεγάλου καί Πρώτου Αρχιερέως Χριστού τού αληθινού Θεού ημών, πρεσβείαις τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, τών θεοειδών Αγγέλων καί πάντων τών Αγίων.

Λαός: Αμήν.

Λαός: Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών. Σύ εί ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος (3).

Λαός: Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν, άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών. καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν καί μέγα έλεος.