ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, τά παρόντα Στιχηρά Προσόμοια, εις δ', δευτερούντες τό α'.

Ήχος πλ. β'

Αι Αγγελικαί

Νύν Αγγελικαί, στρατιαί δορυφορούσι, Ξύλον τό σεπτόν, ευλαβώς περικυκλούσαι, καί πάντας συγκαλούσαι, τούς πιστούς εις προσκύνησιν, Δεύτε ούν νηστεία φαιδρυνθέντες, προσπέσωμεν αυτώ χαρά καί φόβω, πιστώς κράζοντες, Χαίροις ο τίμιος Σταυρός, τού Κόσμου ασφάλεια.

Ίνα τού Αδάμ, αφανίσης τήν κατάραν, σάρκα τήν ημών, προσλαμβάνεις δίχα ρύπου, σταυρούσαι δέ καί θνήσκεις, Ιησού υπεράγαθε, όθεν τόν Σταυρόν σου καί τήν λόγχην, σπόγγον τε καί τόν κάλαμον, τούς ήλους, πιστώς σέβομεν, καί τήν Ανάστασιν τήν σήν, ιδείν εξαιτούμεθα.

Κλείει τήν Εδέμ διά ξύλου πάλαι όφις ξύλον δέ Σταυρού υπανοίγει ταύτην πάσι τοίς θέλουσι νηστεία καθαρθήναι καί δάκρυσι, Δεύτε ούν προκείμενον ορώντες αυτώ προσπέσωμεν εν φόβω, πιστοί κράζοντες, Άνοιξον πύλας ουρανών Σταυρέ τοίς ποθούσί σε.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, Όμοιον

Ότε τώ σταυρώ προσηλούμενον εώρα, Λόγε τού Θεού η ασπόρως σε τεκούσα ηλάλαζε βοώσα, οίμοι τέκνον γλυκύτατον! τίς σου η ταπείνωσις Θεέ μου; πώς ο απαθής τό πάθος φέρεις αδίκω κρίματι; Υμνολογώ σου τήν φρικτήν καί άκραν συγκατάβασιν.

Απόστιχα προσόμοια

Ήχος β'

Οίκος τού Ευφραθά

Λυθέντες τών δεσμών, τής πάλαι καταδίκης, πιστοί Σταυρού τώ ξύλω, τόν εν αυτώ παγέντα, Χριστόν δοξολογήσωμεν.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Άγε νύν σύν ημίν, Δαυϊδ τήν λύραν κίνει, Χριστόν υψούτε ψάλλων, πιστοί καί προσκυνείτε, αυτού τό υποπόδιον.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Οψώμεθα λαοί, προκείμενον τό Ξύλον, δι' ού τήν σωτηρίαν, ημίν Χριστός βραβεύει, καί πίστει ασπασώμεθα.

Δόξα... Καί νύν...

Σταυροθεοτοκίον, Όμοιον

Υψούμενον Σταυρώ, υπέρ βροτών ορώσα, τόν σόν Υιόν Παρθένε εβόας θρηνωδούσα, Δόξα τή ευσπλαγχνία σου.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

ΕΝ ΔΕ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν καί τό Κάθισμα όλον τό, Μακάριος ανήρ εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου ς', καί τά παρόντα τού τιμίου Σταυρού, Προσόμοια δ'.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Λάμψον ο τού Κυρίου Σταυρός τάς φεγγοβόλους αστραπάς σου τής χάριτος καρδίας τών σέ τιμώντων καί θεολήπτω στοργή, περιπτυσσομένων κοσμοπόθητε, δι' ού τών δακρύων, εξηφανίσθη κατήφεια καί τού θανάτου, τών παγίδων ερρύσθημεν, καί πρός άληκτον, ευφροσύνην μετήλθομεν, δείξον τής ωραιότητος τής σής τήν ευπρέπειαν τάς αντιδόσεις παρέχων τής εγκρατείας τοίς δούλοις σουπιστώς αιτουμένοις σήν πλουσίαν προστασίαν καί μέγα έλεος.

Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, τής Εκκλησίας ο ωραίος παράδεισος τό ξύλον τής αφθαρσίας τό εξανθήσαν ημίν αιωνίου δόξης τήν απόλαυσιν, δι' ού τών δαιμόνων αποδιώκονται φάλαγγες καί τών Αγγέλων συνευφραίνονται τάγματα, καί συστήματα τών πιστών εορτάζουσιν, όπλον ακαταγώνιστον κραταίωμα άρρηκτον τών Βασιλέων τό νίκος τών Ιερέων τό καύχημα, Χριστού νύν τά πάθη καί ημίν δίδου προφθάσαι, καί τήν Ανάστασιν.

Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, τής ευσεβείας τό αήττητον τρόπαιον η θύρα τού Παραδείσου ο τών πιστών στηριγμός τό τής Εκκλησίας περιτείχισμα, δι' ού εξηφάνισται, η αρά καί κατήργηται καί κατεπόθη τού θανάτου η δύναμις καί υψώθημεν από γής πρός ουράνια, όπλον ακαταμάχητον δαιμόνων αντίπαλε δόξα Μαρτύρων Οσίων ώς αληθώς εγκαλλώπισμα λιμήν σωτηρίας ο δωρούμενος τώ Κόσμω τό μέγα έλεος.

Δεύρο τών Πρωτοπλάστων δυάς η τής χορείας εκπεσούσα τής άνωθεν τώ φθόνω τού βροτοκτόνου διά πικράς ηδονής τής τού ξύλου πάλαι απογεύσεως, ιδού τό πανσέβαστον όντως Ξύλον προσέρχεται ώ προσδραμόντες, εν χαρά περιπτύξασθε καί βοήσατε, πρός αυτό μετά πίστεως, Σύ ημών η αντίληψις Σταυρέ πανσεβάσμιε ού τού καρπού μετασχόντες τής αφθαρσίας ετύχομεν Εδέμ τήν προτέραν κομισάμενοι βεβαίαν καί μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος γ'

Χριστέ ο Θεός ημών ο τήν εκούσιον σταύρωσιν, εις κοι νήν εξανάστασιν, τού γένους τών ανθρώπων καταδεξάμενος, καί τώ καλάμω τού Σταυρού βαφαίς ερυθραίς, τούς σαυτού δακτύλους αιματώσας, ταίς αφεσίμοις ημίν, βασιλικώς υπογράψαι φιλανθρωπευσάμενος, μή παρίδης ημάς κινδυνεύοντας καί πάλιν τήν από σού διάστασιν, αλλ' οικτείρησον μόνε μακρόθυμε, τόν εν περιστάσει λαόν σου καί ανάστηθι, πολέμησον τούς πολεμούντας ημάς, ώς Παντοδύναμος.

Καί νύν...

Θεοτοκίον, τό τής Οκτωήχου

Είσοδος τό, Φώς ιλαρόν...

Προκείμενον

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Εις τήν Λιτήν

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. α'

Ορώσά σε η Κτίσις άπασα επί σταυρού γυμνόν κρεμάμενον τόν Δημιουργόν καί κτίστην τών απάντων ηλλοιούτο φόβω, καί επωδύρετο, ο ήλιος δέ τό φώς συνέστειλε, καί η γή εκυμαίνετο, πέτραι δέ εσχίζοντο καί ναού φαιδρότης διερρήγνυτο, νεκροί εξανίσταντο εκ μνημάτων καί Αγγέλων αί δυνάμεις εξίσταντο λέγουσαι, Ω τού θαύματος! ο Κριτής κρίνεται, καί πάσχει θέλων διά τήν τού Κόσμου σωτηρίαν καί ανάπλασιν.

Απόστιχα τά κατ' Αλφάβητον Αναστάσιμα

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Ο συμμαχήσας Κύριε τώ πραοτάτω Δαυϊδ τώ πιστώ ημών υποτάξαι τόν αλλόφυλον Βασιλεί συμπολέμησον, καί τώ όπλω τού Σταυρού κατάβαλε τούς εχθρούς ημών, δείξον εύσπλαγχνε εις ημάς τά αρχαία ελέη σου καί γνώτωσαν αληθώς ότι σύ εί Θεός καί εν σοί πεποιθότες νικώμεν πρεσβευούσης συνήθως τής αχράντου σου Μητρός δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού, ευλουημένη σύ εν γυναιξί, καί ευλοημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών. (εκ β' )

Καί τού Σταυρού Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα. (Άπαξ)

Καί η λοιπή, Ακολουθία τής, Αγρυπνίας.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τόν Εξάψαλμον εις τό, Θεός Κύριος Απολυτίκιον Αναστάσιμον τό τού τυχόντος Ήχου.

Δόξα... Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

Είτα η συνήθης Στιχολογία, εις ήν λέγομεν Καθίσματα Αναστάσιμα.

Μετά δέ τόν Πολυέλεον τό παρόν

Κάθισμα τού Σταυρού

Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Εν Παραδείσω μέν τό πρίν, ξύλω εγύμνωσεν, επί τή γεύσει ο εχθρός, εισφέρων νέκρωσιν, τού Σταυρού δέ τό ξύλον, τής ζωής τό ένδυμα, ανθρώποις φέρον επάγη επί τής γής, καί Κόσμος όλος επλήσθη πάσης χαράς, όν ορώντες προσκυνούμενον, Θεώ εν πίστει λαοί συμφώνως ανακράξωμεν, Πλήρης δόξης ο οίκος αυτού.

Οι Αναβαθμοί τού Ήχου καί τό ενδιάτακτον Εωθινόν Ευαγγέλιον.

Μετά δέ τό Ανάστασιν Χριστού... καί τόν Ν' ψάλλομεν τά Ιδιόμελα ταύτα.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου πρός Ναόν τόν άγιόν σου ναόν φέρον τού σώματος όλον εσπιλωμένον, Αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον ευσπλάγχνω σου ελέει.

Καί νύν... Όμοιον

Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός...

Ήχος πλ. β'

Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής Κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου ως ο Δαυϊδ βοώ σοι, Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Οι Κανόνες, ο Αναστάσιμος ο Σταυροαναστάσιμος, τής Θεοτόκου εις η' καί ο εφεξής Κανών τού Σταυρού εις η'.

Ποίημα τού αγίου Θεοδώρου τού Στουδίτου.

Ωδή α' Ήχος α'

Αναστάσεως ημέρα

Πανηγύρεως ημέρα, τή Εγέρσει Χριστού θάνατος φρούδος ώφθη, ζωής ανέτειλεν αυγή, ο Αδάμ εξαναστάς χορεύει χαρά, διό αλαλάξωμεν επινίκιον ά δοντες.

Προσκυνήσεως ημέρα τού τιμίου Σταυρού δεύτε πρός τούτον πάντες, τής γάρ Εγέρσεως Χριστού, τάς αυγάς φωτοβολών, προτίθεται νύν, Αυτόν ασπασώμεθα ψυχικώς αγαλλόμενοι.

Επιφάνηθι ο μέγας, τού Κυρίου Σταυρός, δείξόν μοι όψιν θείαν, τής ωραιότητός σου νύν άξιον προσκυνητήν, αινέσεώς σου, καί γάρ ως εμψύχω σοι, καί φωνώ, καί προσπτύσσομαι.

Αινεσάτωσαν συμφώνως, ουρανός καί η γή, ότι πρόκειται πάσιν, ο παμμακάριστος Σταυρός, ώ παγείς σωματικώς, ετύθη Χριστός, Αυτόν ασπασώμεθα, ψυχικώς αγαλλόμενοι.

Δόξα...

Τριάς τοίς χαρακτήρσιν, ώ Μονάς τή μορφή, Πάτερ, Υιέ καί Πνεύμα, η ομοδύναμος Ενάς εν βουλή καί θελήσει, καί κράτους αρχή, τόν Κόσμον σου φύλαττε, τήν ειρήνην βραβεύουσα.

Και νύν... Θεοτοκίον

Πείραν όλως η Παρθένος, μή ειδυία ανδρός, άσπορον τίκτεις βρέφος, άχραντον φέρεις τοκετόν, τόν τών όλων ποιητήν, Χριστόν τόν Θεόν, Αυτόν εκδυσώπησον ειρηνεύσαι τά σύμπαντα.

Καταβασία

Εις Ήχον καί Ειρμόν τον αυτόν

Ο θειότατος προετύπωσε πάλαι Μωσής, εν ερυθρά θαλάσση, διαβιβάσας Ισραήλ, τώ Σταυρώ σου τήν υγράν, τή ράβδω τεμών, ωδήν σοι εξόδιον, αναμέλπων Χριστέ ο Θεός.

Ωδή γ'

Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν

Δεύτε άσμα άσωμεν καινόν, τήν κατάλυσιν Άδου πανηγυρίζοντες, εκ γάρ τού τάφου Χριστός, ανέστη τόν θάνατον ελών, καί σώσας τά σύμπαντα.

Δεύτε αρυσώμεθα πιστοί ουκ εκ κρήνης βρυούσης ύδωρ φθειρόμενον, αλλά πηγήν φωτισμού, Σταυρού προσκυνήσει τού Χριστού, εν ώ καί καυχώμεθα.

Πάλαι δν ετύπου Μωϋσής ταίς παλάμαις Σταυρόν σου νύν προσπτυσσόμενοι, τόν νοητόν Αμαλήκ τροπούμεθα Δέσποτα Χριστέ, δι' ού καί σεσώσμεθα.

Όμμασι καί χείλεσιν αγνοίς, ανακρούοντες μέλος αγαλλιάσεως τόν τού Κυρίου Σταυρόν χαρά προσκυνήσωμεν πιστοί, κροτούντες εν άσμασι.

Δόξα...

Ένα υποστάσεσι τρισί Θεόν άναρχον σέβω μή διαιρούμενον τή τής ουσίας μορφή, Πατέρα, Υιόν καί Πνεύμα ζών, εν οίς βεβαπτίσμεθα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εν βάτω Μωσής σου τυπικώς τό μυστήριον πάλαι Σεμνή εώρακεν, ως γάρ εκείνην η φλόξ, τό πύρ τής θεότητος τήν σήν, νηδύν ου κατέφλεξεν.

Καταβασία

Στερέωσον Δέσποτα Χριστέ, τώ Σταυρώ σου εν πέτρα με τή τής πίστεως μή σαλευθήναι τόν νούν, εχθρού προσβολαίς τού δυσμενούς, μόνος γάρ εί άγιος.

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. β'

Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα τοίς ασθενούσιν εν αμαρτίαις, δι' αυτού σοι προσπίπτομεν, Ελέησον ημάς.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Σήμερον τό Προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν πρεσβείαις τής Θεοτόκου μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα...

Μόνον επάγη τό ξύλον Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθησαν τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο Άδης απέλυσε τρόμω, έδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού, Ελέησον ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε Παρθένε ικέτευε τόν Υιόν σου τόν εκουσίως προσπαγέντα εν Σταυρώ καί αναστάντα εκ νεκρών Χριστόν τόν Θεόν ημών σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή δ'

Επί τής θείας φυλακής

Ιδού ανέστη ο Χριστός, ταίς Μυροφόροις Γυναιξίν, Άγγελος φησί μή θρηνείτε πορευθείσαι είπατε, τοίς Αποστόλοις, Χαίρετε, σήμερον σωτηρία τώ Κόσμω, η τυραννίς τού εχθρού, θανάτω λέλυται.

Τού ζωηφόρου σου Σταυρού, τήν προσκυνήσιμον χαράν σήμερον Χριστέ υπαντώντες προπομπήν ποιούμεθα τού παναγίου Πάθους σου, εις σωτηρίαν τού Κόσμου, εναπειργάσω Σωτήρ, ως παντοδύναμος.

Σήμερον γίνεται χαρά, εν ουρανώ καί επί γής, ότι τού Σταυρού τό σημείον, Κόσμω εμφανίζεται, Σταυρός ο τρισμακάριστος, ούτος γάρ προτεθείς αναβλύζει, τοίς προσκυνούσιν αυτόν, χάριν αένναον.

Τί σοι προσάξωμεν Χριστέ; ότι τόν τίμιον Σταυρόν δέδωκας ημίν προσκυνήσαι εν ώ τό πανάγιον κατεκενώθη Αίμά σου ώ καί η Σάρξ σου ήλοις επάγη, όν ασπαζόμενοι νύν, ευχαριστούμέν σοι.

Δόξα...

Μιάς θεότητος υμνώ τρείς υποστάσεις αμερώς φύσεως απλής δογματίζων, τόν Πατέρα άναρχον Υιόν καί Πνεύμα άγιον, σύνθρονον κυριότητα μίαν, ομοβασίλειον έν κράτος αϊδιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μόνη εφάνης γυναικών, χρήμα πανθαύμα στον Αγνή, πράγμα φοβερόν, τήν γάρ φύσιν, σύ εκαινοτόμησας άνευ σποράς κυήσασα, μείνασα πάλιν ως πρίν Παρθένος, ο γεννηθείς γάρ εκ σού Θεός εστιν αληθής.

Καταβασία

Επί Σταυρού σε Δυνατέ φωστήρ ο μέγας κατιδών τρόμω επαρθείς τάς ακτίνας συν έστειλεν έκρυψε, πάσα δέ Κτίσις ύμνησεν, εν φόβω τήν σήν μακροθυμίαν, καί γάρ επλήσθη η γή, τής σής αινέσεως.

Ωδή ε'

Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος

Ανέτειλας από τού τάφου άδυτον φάος τώ Κόσμω αστράπτων τήν αφθαρσίαν εκμειώσας Κύριε θανάτου τήν κατήφειαν, εκ τών περάτων ως εύσπλαγχνος.

Προσέλθωμεν κεκαθαρμένοι τή εγκρατεία θερμώς, προσπτυσσόμενοι εν αινέσει, Ξύλον τό πανάγιον εν ώ Χριστός σταυρούμενος έσωσε Κόσμον ως εύσπλαγχνος.

Χορεύουσιν εν ευφροσύνη Αγγέλων τάξεις σήμερον Σταυρού σου τή προσκυνήσει, εν αυτώ γάρ τέθραυκας, τάς τών δαιμόνων φάλαγγας, σώσας Χριστέ τό ανθρώπινον.

Παράδεισος άλλος εγνώσθη, η Εκκλησία ως πρίν, ξύλον έχουσα ζωηφόρον, τόν Σταυρόν σου Κύριε, εξ ού διά προσψαύσεως, αθανασίας μετέχομεν.

Δόξα...

Συνάναρχα τρία δοξάζω μιάς ουσίας Θεόν τόν Πατέρα, Υιόν καί Πνεύμα φώς έν τριλαμπέστατον, ομοκρατές βασίλειον, εν ασυγχύτω ταυτότητι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκύησας φύσεως νόμω, αλλ' υπέρ νόμον, σού γάρ μόνης άσπορος η λοχεία φρικτός καί νοούμενος, ο τρόπος καί λεγόμενος, τού τοκετού σου Πανάμωμε.

Καταβασία

Ορθρίζοντες σέ ανυμνούμεν, Σωτήρ τού Κόσμου ειρήνην, ευράμενοι τώ Σταυρώ σου, δι ού ανεκαίνισας, τό γένος τό ανθρώπινον, φώς πρός, ανέσπερον άγων ημάς.

Ωδή ς'

Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις

Ανέστης τόν θάνατον θραύσας Χριστέ, ώσπερ μέγας Βασιλεύς, εκ τών τού Άδου ταμείων, ανακαλέσας ημάς, εις απόλαυσιν Βασιλείας ουρανών, εις γήν αθανασίας.

Κροτούντες εν άσμασι θείοις πιστοί, αλαλάξωμεν Θεώ τόν Σταυρόν τού Κυρίου κατασπαζόμενοι, αγιότητος αναβλύζει γάρ πηγήν, πάσι τοίς εν τώ Κόσμω.

Πληρούται η ασματογράφος φωνή, προσκυνούμεν γάρ ιδού τών αχράντων ποδών σου, τό υποπόδιον Παντοδύναμε, τόν Σταυρόν σου τόν σεπτόν, τό τριπόθητον ξύλον.

Ο είδε ξύλον τώ σώ άρτω βληθέν Προφητών ο θρηνητής τόν Σταυρόν σου οικτίρμον, κατασπαζόμενοι, ανυμνούμέν σου τά δεσμά καί τήν ταφήν, λόγχην τε καί τούς ήλους.

Επ' ώμων όν περ κατεδέξω Χριστέ, φέρειν άγιον Σταυρόν, καί εν τούτω αρθήναι, καί σταυρωθήναι σαρκί προσπτυσσόμενοι, κομιζόμεθα ισχύν κατ εχθρών αοράτων.

Δόξα...

Μονάδα τρισί χαρακτήρσιν υμνώ, καί Τριάδα εν μιά, φύσει προσκυνουμένην, Θεόν τά τρία ομού, φώς τρισήλιον τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό άγιον Πνεύμα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θαυμάτων τό μέγιστον θαύμα εν σοί ώφθη άσπιλε Αμνάς, τόν γάρ αίροντα Κόσμου τήν αμαρτίαν, Αμνόν απεκύησας, όν δυσώπει εκτενώς, υπέρ τών σέ υμνούντων.

Καταβασία

Τόν τύπον τού θείου Σταυρού Ιωνάς εν κοιλία τού κήτους, τεταμέναις παλάμαις, προδιεχάραξε καί ανέθορε σεσωσμένος τού θηρός τή δυνάμει σου Λόγε.

Κοντάκιον

Αυτόμελον Ήχος βαρύς

Ουκέτι φλογίνη ρομφαία φυλάττει τήν πύλην τής Εδέμ, αυτή γάρ επήλθε παράδοξος σβέσις τό ξύλον τού Σταυρού, θανάτου τό κέντρον, καί Αδου τό νίκος ελήλαται, επέστης δέ Σωτήρ μου βοών τοίς εν Άδη, Εισάγεσθε πάλιν εις τόν Παράδεισον.

Ο Οίκος

Τρείς σταυρούς επήξατο εν Γολγοθά ο Πιλάτος, δύω τοίς ληστεύσασι, καί ένα τού Ζωοδότου, όν είδεν ο Άδης, καί είπε τοίς κάτω, Ω λειτουργοί μου καί δυνάμεις μου τίς ο εμπήξας ήλον τή καρδία μου, ξυλίνη με λόγχη εκέντησεν άφνω καί διαρρήσομαι, τά ένδον μου πονώ, τήν κοιλίαν μου αλγώ, τά αισθητήριά μου, μαιμάσσει τό πνεύμά μου, καί αναγκάζομαι εξερεύξασθαι τόν Αδάμ καί τούς εξ Αδάμ, ξύλω δοθέντας μοι, ξύλον γάρ τούτους εισάγει πάλιν εις τόν Παράδεισον.

Συναξάριον

Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τρίτη τών Νηστειών, τήν Προσκύνησιν εορτάζομεν τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού.

Στίχοι

· Τόν Σταυρόν γή σύμπασα προσκυνησάτω,

· Δι' ού περ έγνωκε σέ προσκυνείν, Λόγε.

Τή αυτού δυνάμει, Χριστέ ο Θεός, καί ημάς τών τού πονηρού διαφύλαξον επηρειών, καί τά θείά σου Πάθη, καί τήν ζωηφόρον Ανάστασιν προσκυνήσαι αξίωσον, τό τεσσαρακονθήμερον ευμαρώς διανύσαντας στάδιον, καί ελέησον ημάς ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Ωδή ζ'

Ο Παίδας εκ καμίνου

Ανέστης εκ τού τάφου τρι ήμερος, ως ο υπνών Κύριε, Άδου πυλωρούς, πατάξας θεία δυνάμει, καί τούς πάλαι εγείρας Προπάτορας, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Τή λύρα τών ασμάτων χορεύοντες, αγαλλιασώμεθα, σήμερον λαοί τή τού Σταυρού προσκυνήσει, τόν εν τούτω παγέντα Χριστόν δοξάζοντες, τόν μόνον ευλογητόν τών Πατέρων Θεόν, καί υπερένδοξον.

Ο δείξας τό θνητότητος όργανον ζωής εργαστήριον, Κόσμω ασπαστόν, τόν σόν Σταυρόν Πανοικτίρμον, τούς αυτόν προσκυνούντας αγίασον ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Ο μόνος ελεήμων καί εύσπλαγχνος, φώτισον αγίασον, μόνε Ιησού, τούς προσ κυνούντάς σου πιστώς, τόν Σταυρόν καί τά θεία Παθήματα, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Δόξα...

Μονάδα εν τρισίν υποστάσεσιν, υμνώ τήν θεότητα, φώς γάρ ο Πατήρ, φώς ο Υιός, φώς τό Πνεύμα τού φωτός αμερούς διαμένοντος ενότητι φυσική, καί ακτίσι τρισί προσώπων λάμποντος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Το πάντων Προφητών πολυώνυμον, σύ υπάρχεις κήρυγμα, πύλη γάρ Θεού, στάμνος χρυσή γή αγία ανεδείχθης, Παρθένε Θεόνυμφε, κυήσασα εν σαρκί Ιησούν τόν Χριστόν, τών Πατέρων Θεόν καί υπερένδοξον.

Καταβασία

Φλογώσεως ο Παίδας ρυσάμενος σάρκα προσλαβόμενος, ήλθεν επί γής καί Σταυρώ προσηλωθείς, σωτηρίαν ημίν εδωρήσατο, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Ωδή η'

Αύτη η κλητή, καί αγία ημέρα

Μύρα εν χερσί, τί κατέχετε όλως; τίνα δέ εκζητείτε; νύν ο φανείς Νεανίας εν τώ τάφω βοά, Εξανέστη ο Χριστός, καί Θεός ήμών, αναστήσας φύσιν βροτών Άδου κευθμώνων.

Χαίροις τό τρισόλβιον ξύλον καί θείον, Σταυρέ φώς τοίς εν σκότει, ο τετραπέρατον Κόσμον, τή ελλάμψει τή σή, τής Εγέρσεως Χριστού προδεικνύς τάς αυγάς, αξίωσον πάντας πιστούς, φθάσαι τό Πάσχα.

Ταύτη τή ημέρα, μυρίζει τά μύρα, τής θείας μυροθήκης, τό ζωομύριστον ξύλον, ο Σταυρός τού Χριστού, οσφρανθώμεν τής αυτού θεοπνεύστου οδμής, αυτόν προσκυνούντες, πιστώς εις τούς αιώνας.

Δεύρο Ελισσαίε, Προφήτα ειπέ εμφανώς, Τί τό ξύλον εκείνο, ο εις τό ύδωρ καθήκες; ο Σταυρός τού Χριστού, δι' ού βάθους τής φθοράς ανειλκύσθημεν αυτόν προσκυνούντες, πιστώς εις τούς αιώνας.

Πάλαι Ιακώβ, προτυπών τόν Σταυρόν σου Χριστέ, Ιωσήφ προσεκύνει, τής θείας ράβδου τό άκρον σκήπτρον ταύτην φρικτόν, βασιλείας τε τής σής προορώμενος, όν νύν προσκυνούμεν, πιστώς εις τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα.

Μίαν εν τρισί, χαρακτήρσιν ουσίαν, δοξάζω ασυγχύτως μονοπροσώπως τά τρία, ουδέ τέμνω μορφή τόν Πατέρα καί Υίόν σύν τώ Πνεύματι, είς γάρ επί πάντων Θεός εις τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μόνη εν μητράσιν εδείχθης παρθένος, Θεόνυμφε Μαρία, άνευ ανδρός τετοκυία τόν Σωτήρα Χριστόν, τής αγνείας τήν σφραγίδα φυλάξασα, Σέ μακαριούμεν, πιστοί εις τούς αιώνας.

Ανούμεν ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον.

Καταβασία

Χείρας εν τώ λάκκω βληθείς τών λεόντων ποτέ ο μέγας εν Προφήταις σταυροειδώς εκπετάσας Δανιήλ αβλαβής εκ τής τούτων καταβρώσεως σέσωσται, ευλογών Χριστόν τόν Θεόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Φωτίζου φωτίζου

Εν τάφω κατήλθες ο ζωοδότης καί Θεός, καί συνέτριψας πάντα κλείθρά τε καί τούς μοχλούς, καί τούς νεκρούς εξανέστησας, Δόξα τή σή Εγέρσει βοώντας, Χριστέ Σωτήρ παντοδύναμε.

Ο τάφος ζωήν μοι Χριστέ ανέβλυσεν ο σός, ο κρατών τής ζωής γάρ, επιστάς εβόησας τοίς κατοικούσιν εν μνήμασιν, οι εν δεσμοίς, λύθητε, εγώ γάρ τού Κόσμου λύτρον ελήλυθα.

Εν ύμνοις σκιρτάτω πάντα τά ξύλα τού δρυμού τό ομώνυμον ξύλον, τού Σταυρού θεώμενα, κατασπαζόμενον σήμερον, ού ο Χριστός ύψωσε τήν κάραν ώς προφητεύει ο θείος Δαυίδ.

Εν ξύλω τεθνήξας ξύλον σε, εύρηκα ζωής, χριστοφόρε Σταυρέ μου φυλακτήρ μου άρρηκτε, κατά δαιμόνων ισχύς κραταιά, σέ προσκυνών σήμερον κραυγάζω, Αγίασόν με τή δόξη σου.

Ευφραίνου αγάλλου, η Εκκλησία τού Θεού τό τρισόλβιον ξύλον προσκυνούσα σήμερον, τού παναγίου Σταυρού τού Χριστού, ώ λει τουργεί, τάγματα Αγγέλων, καί μετά φόβου παρίστανται.

Δόξα...

Τριάδα προσώποις, Μονάδα φύσει προσκυνώ, σέ θεότης αγία, τόν Πατέρα, καί τόν Υίόν σύν τώ αγίω τε πνεύματι, μίαν αρχήν, μίαν βασιλείαν τήν τών απάντων δεσπόζουσαν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό όρος τό μέγα, εν ώ κατώκησε Χριστός σύ υπάρχεις Παρθένε ως Δαυϊδ ο θείος βοά, δι' ής ημείς, ανυψώθημεν πρός ουρανόν, υιοθετηθέντες, τώ Πνεύματι παμμακάριστε.

Καταβασία

Ώ Μήτερ Παρθένε, καί Θεοτόκε αψευδής, η τεκούσα ασπόρως, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν εν Σταυρώ υψωθέντα σαρκί σέ οι πιστοί, άπαντες αξίως, σύν τούτω νύν μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Τό Εωθινόν Αναστάσιμον

Καί τού Σταυρού

Τοίς Μαθηταίς

Σταυρόν Χριστού τόν τίμιον, σήμερον προτεθέντα ιδόντες προσκυνήσωμεν, καί πιστώς ευφρανθώμεν, κατασπαζόμενοι πόθω, τόν εν τούτω θελήσει, σταυρωθέντα αιτούμενοι, Κύριον αξιώσαι, πάντας ημάς, τόν Σταυρόν τόν τίμιον προσκυνήσαι, καί φθάσαι τήν Ανάστασιν, πάντας ακατακρίτως.

Θεοτοκίον, Όμοιον

Τό ξύλον εν ώ Πάνσεμνε τάς αχράντους παλάμας, υπέρ ημών εξέτει νε, προσπαγείς ο Υιός σου, νύν ευσεβώς προσκυνούμεν, δός ημίν τήν ειρήνην, καί τά κοσμοσωτήρια, φθάσαι πάνσεπτα Πάθη, καί τήν λαμπράν, καί κοσμοχαρμόσυνον προσκυνήσαι, τού Πάσχα κυριώνυμον καί φωσφόρον ημέραν.

Εις τούς Αίνους

Ιστώμεν Στίχους η' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου, δ', καί τού Σταυρού Προσόμοια, γ' δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εν φωναίς αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μεγαλύνωμεν, τόν Σταυρόν τόν τίμιον, ασπαζόμενοι, καί πρός αυτόν εκβοήσωμεν, Σταυρέ πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών τάς ψυχάς καί τά σώματα, τή δυνάμει σου, καί παντοίας εκ βλάβης εναντίων, διατήρησον ατρώτους τούς ευσεβώς προσκυνούντάς σε. (Δίς)

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Προσελθόντες αρύσατε, μή κενούμενα νάματα, τού Σταυρού τή χάριτι, προερχόμενα, ιδού προκείμενον βλέποντες τό Ξύλον τό άγιον, χαρισμάτων τήν πηγήν αρδομένην τώ Αίματι καί τώ ύδατι τού Δεσπότου τών όλων, τού εν τούτω, εκουσίως υψωθέντος καί τούς βροτούς ανυψώσαντος.

Στίχ. Ο δέ Θεός ημών πρό αιώνων ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Eκκλησίας εδραίωμα, βασιλέων κραταίωμα μοναζόντων καύχημα καί διάσωσμα, σύ εί Σταυρέ πανσεβάσμιε, διό προσκυνούντές σε, καί καρδίας καί ψυχάς, φωτιζόμεθα σήμερον, θεία χάριτι, τού εν σοί προσπαγέντος, καί τό κράτος, τού δολίου καθελόντος καί τήν αράν αφανίσαντος.

Δόξα ...

Ιδιόμελον τού Τριωδίου

Ήχος πλ. δ'

Τήν υψηλόφρονα γνώμην τών κακίστων Φαρισαίων ο πάντων Κύριος παραβολικώς εκφεύγειν ταύτην εδίδαξε καί μή υψηλοφρονείν, παρ' ο δεί φρονείν, πάντας επαίδευσεν υπογραμμός καί τύπος ο αυτός γενόμενος, μέχρι Σταυρού καί θανάτου, εαυτόν εκένωσεν, Ευχαριστούντες ούν συν τώ Τελώνη είπωμεν, ο παθών υπέρ ημών καί απαθής διαμείνας Θεός τών παθών ημάς ρύσαι, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν...

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία μεγάλη

Ψαλλομένης δέ τής Δοξολογίας ταύτης αλλάσσει ο Ιερεύς τήν στολήν αυτού, καί λαβών θυμιατόν θυμιά τήν αγίαν Τράπεζαν καί τόν Σταυρόν, είθ ούτω λαμβάνει αυτόν μετά δίσκου επί τής κεφαλής αυτού σύν τή θήκη καί εξέρχεται εκ τού αριστερού Βήματος προπορευομένων αυτού λαμπάδων καί θυμιατού καί απέρχεται εις τάς βασιλικάς πύλας, Τελεσθείσης δέ τής Δοξολογίας, καί τού Τρισαγίου, λέγει ο Ιερεύς, Σοφία, ορθοί καί ημείς ψάλλομεν τό Τροπάριον, Σώσον Κύριε τόν λαόν σου ... εκ τρίτου, καί εισοδεύει ο Ιερεύς, φέρων τόν τίμιον Σταυρόν έμπροσθεν των αγίων θυρών. κακείσε προευτρεπισθέντος τού τετραπόδου, τίθεται επάνω αυτού ο τίμιος Σταυρός.

Είτα ψάλλομεν τό παρόν

Τροπάριον εκ γ'

Ήχος πλ. β'

Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.

Ανοιχθείσης δέ τής θήκης, άρχεται προσκυνών ο Προεστώς καί ο Ιερεύς, βάλλοντες μετανοίας γ', κατενώπιον τού τιμιου Σταυρού, καί μετά τό ασπάσασθαι, πάλιν βάλλουσι μετάνοιαν ομοίως καί εις τούς Χορούς, πρός μίαν. Είθ ούτως άρχονται οι Αδελφοί, προσκυνούντες δύο δύο κατά τάξιν. Προσκυνούντων δέ τών Αδελφών ψάλλομεν τά Ιδιόμελα ταύτα.

Ποίημα Λέοντος Δεσπότου

Ήχος β'

Δεύτε πιστοί τό ζωοποιόν Ξύλον προσκυνήσωμεν, εν ώ Χριστός ο Βασιλεύς τής δόξης εκουσίως χείρας εκτείνας ύψωσεν ημάς εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, ούς πρίν ο εχθρός, δι ηδονής συλήσας εξορίστους Θεού πεποίηκε, Δεύτε πιστοί Ξύλον προσκυνήσωμεν, δι' ού ηξιώθημεν, τών αοράτων εχθρών συντρίβειν τάς κάρας. Δεύτε πάσαι αι πατριαί τών εθνών τόν Σταυρόν τού Κυρίου ύμνοις τιμήσωμεν. Χαίροις Σταυρέ τού πεσόντος Αδάμ η τελεία λύτρωσις, εν σοί οι πιστότατοι Βασιλείς ημών καυχώνται ως τή σή δυνάμει, Ισμαηλίτην λαόν, κραταιώς υποτάττοντες. Σέ νύν μετά φόβου, Χριστιανοί ασπαζόμεθα, καί τόν εν σοί προσπαγέντα Θεόν δοξάζομεν λέγοντες, Κύριε ο εν αυτώ προσπαγείς, ελέησον ημάς ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Ήχος πλ. δ'

Σήμερον ο Δεσπότης τής Κτίσεως, καί Κύριος τής δόξης, τώ Σταυρώ προσπήγνυται, καί τήν πλευράν κεντάται, χολής καί όξους γεύεται ο γλυκασμός τής Εκκλησίας, στέφανον εξ ακανθών περιβάλλεται ο καλύπτων ουρανόν τοίς νέφεσι , χλαίναν ενδύεται χλεύης, καί ραπίζεται πηλίνη χειρί ο τή χειρί πλάσας τόν άνθρωπον,τόν νώτον φραγγελούται, ο περιβάλλων τόν ουρανόν εν νεφέλαις, εμπτυσμούς καί μάστιγας δέχεται ονειδισμούς καί κολαφισμούς καί πάντα υπομένει δι' εμέ τόν κατάκριτον ο Λυτρωτής μου καί Θεός ίνα σώση Κόσμον εκ πλάνης ως εύσπλαγχνος.

Δόξα ... Ήχος ο αυτός

Σήμερον ο απρόσιτος τή ουσία προσιτός μοι γίνεται, καί πάσχει πάθη, ελευθερών με τών παθών, ο φώς παρέχων τυφλοίς υπό ανόμων χειλέων εμπτύεται, καί δίδωσι τόν νώτον υπέρ αιχμαλώτων εις μάστιγας. Τούτον η Αγνή καί Μήτηρ, επί Σταυρού θεωρούσα, οδυνηρώς εφθέγγετο, οίμοι Τέκνον εμόν! τί τούτο πεποίηκας; ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς, άπνους άμορφος φαίνη, ουκ έχων είδος ουδέ κάλλος, οίμοι τό εμόν φώς! ου δύναμαι υπνούντα καθοράν σε, τά σπλάγχνα τιτρωσκομαι καί δεινή μοι ρομφαία τήν καρδίαν διέρχεται, Ανυμνώ σου τά Πάθη, προσκυνώ σου τό εύσπλαγχνον, μακρόθυμε Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν...

Ήχος πλ. β' Ειρμολογικόν

Σήμερον τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, και ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις τής Θεοτόκου μόνε φιλάνθρωπε.

Είτα η συνήθης Εκτενής, η Λιτή μετά τού Εωθινού Ιδιομελου, καί η Α' Ώρα, εν ή αναγινώσκεται η Κατήχησις τού Στουδίτου.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά, οι Μακαρισμοί τής Οκτωήχου, καί εκ τού Κανόνος τού Σταυρού η ς' Ωδή.

Αντί δέ τού Τρισαγίου

Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.

Ο Απόστολος

Προκείμενον Ήχος πλ. β'

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον ήν κληρονομίαν σου.

Στίχ. Πρός σέ, Κύριε κεκράξομαι, ο Θεός μου.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ, Δ',14-Ε',6)

Αδελφοί, έχοντες Αρχιερέα μέγαν, διεληλυθότα τούς ουρανούς, Ιησούν τόν Υιόν τού Θεού, κρατώμεν τής ομολογίας, ου γάρ έχομεν Αρχιερέα, μή δυνάμενον συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις ημών, πεπειρασμένον δέ κατά πάντα καθομοιότητα, χωρίς αμαρτίας. Προσερχώμεθα ούν μετά παρρησίας τώ θρόνω τής χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον, καί χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν. Πάς γάρ Αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος, υπέρ ανθρώπων καθίσταται τά πρός τόν Θεόν, ίνα προσφέρη δώρά τε καί θυσίας υπέρ αμαρτιών, μετριοπαθείν δυνάμενος τοίς αγνοούσι καί πλανωμένοις, επεί καί αυτός περίκειται, ασθένειαν, καί διά ταύτην οφείλει, καθώς περί τού λαού, ούτω καί περί εαυτού προσφέρειν υπέρ αμαρτιών. Καί ουχ εαυτώ τις λαμβάνει τήν τιμήν, αλλ' ο καλούμενος υπό τού Θεού καθάπερ καί ο Ααρών, ούτω καί ο Χριστός, ουχ εαυτόν εδόξασε γενηθήναι Αρχιερέα, αλλ' ο λαλήσας πρός αυτόν. Υιός μου εί σύ εγώ σήμερον γεγέννηκά σε. Καθώς καί εν ετέρω λέγει. Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Αλληλούϊα Ήχος β'

Μνήσθητι τής συναγωγής σου, ής εκτήσω απ' αρχής.

Ευαγγέλιον Κατά Μάρκον

Είπεν ο Κύριος, ός τις θέλει οπίσω μου ελθείν...

Κοινωνικόν

Εσημειώθη εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου, Κύριε. Αλληλούϊα.

Τήν αυτήν Σταυροπροσκύνησιν ποιούμεν ημέρας δ', τή Κυριακή, ήτοι σήμερον, τή Δευτέρα, τή Τετάρτη καί τή Παρασκευή, ψάλλοντες εις τήν Α' Ώραν, αντί τού, «Τά διαβήματά μου... » τό, «Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν... »