ΉΧΟΣ ΠΛ. Δ'

ΤΗ KΥPIAKH EΣΠEPAΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Κατανυκτικά

Ήχος πλ. δ

Σέ τόν Βασιλέα καί Δεσπότην, Άγγελοι απαύστως ανυμνούσιν, εγώ δέ σοι προσπίπτω ως ο Τελώνης κράζων, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Αθάνατος υπάρχουσα ψυχή μου, τοίς κύμασι τού βίου μή καλύπτου, ανάνηψον βοώσα, πρός τόν σόν Ευεργέτην ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Δάκρυά μοι δός ο Θεός, ως ποτέ τή γυναικί τή αμαρτωλώ, καί αξίωσόν με βρέχειν τούς πόδας σου, τούς εμέ εκ τής οδού τής πλάνης ελευθερώσαντας, καί μύρον ευωδίας σοι προσφέρειν, βίον καθαρόν, εν μετανοία μοι κτισθέντα, ίνα ακούσω καγώ τής ευκταίας σου φωνής, Η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην.

Όταν λάβω κατά νούν, τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, καί εις έννοιαν έλθω, τής φοβεράς εκείνης ετάσεως, τρόμω συνεχόμενος, πρός σέ καταφεύγω, τόν φιλάνθρωπον Θεόν, Διό μή με παρίδης, ικετεύω σε μόνε αναμάρτητε, δώρησαι κατάνυξιν, τή ταπεινή μου ψυχή, πρό τελευτής καί σώσόν σε.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Kαθίσματα Κατανυκτικά

Hχος πλ. δ'

Όμματι ευσπλάγχνω Κύριε, ίδε τήν εμήν τα κατά μικρόν η ζωή μου δαπείνωσιν, οτι πανάται, καί εξ έργων εν εμοί ουχ υπάρχει σωτηρία διά τούτο δέομαι, Όμματι ευσπλάγχνω Κύριε, ίδε τήν εμήν ταπείνωσιν, καί σώσόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Ως τού κριτού παρόντος, μερίμνησον ψυχή, καί τής φρικτής ημέρας τήν ώραν εννοού η γάρ κρίσις ανίλεώς εστι τοίς μή πράξασιν έλεος, Διό φείσαί μου Σωτήρ, μόνος γάρ υπάρχεις φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η νοητή πύλη τής ζωής ημών, άχραντε Θεοτόκε, τούς προστρέχοντάς σοι πιστώς, λύτρωσαι τών κινδύνων, ίνα δοξάζωμεν τόν πανάγιον τόκον σου, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Φωστήρες νοεροί, ανεδείχθητε άγιοι Μάρτυρες, τήν γάρ αχλύν τής πλάνης, κατηργήσατε διά τής πίστεως, τάς ψυχικάς ημών λαμπάδας εφαιδρύνατε, καί τώ Νυμφίω μετά δόξης συνεισήλθετε, εις τόν ουράνιον νυμφώνα καί νύν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. δ'

Ως η Πόρνη σοι προσπίπτω, ίνα λάβω τήν άφεσιν, καί αντί μύρου τά δάκρυα εκ καρδίας, προσφέρω σοι Χριστέ ο Θεός, ίνα ως εκείνην οικτειρήσης με Σωτήρ, καί παράσχης ίλασμόν αμαρτιών, ως αυτή γάρ κραυγάζω σοι, Λύτρωσαί με τού βορβόρου τών έργων μου.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τήν ημέραν εκείνην τήν φοβεράν, εννοούσα ψυχή μου γρηγόρησον, ανάπτουσα λαμπάδα σου, εν ελέω φαιδρύνουσα, ου γάρ οίδας πότε, πρός σέ επελεύσεται, η φωνή η λέγουσα, Ιδού ο Νυμφίος σου, Βλέπε ούν ψυχή μου, μή νυστάξης, καί μείνης, έξωθεν κρούουσα, ως αι πέντε Παρθένοι, αλλά αγρύπνως καρτέρησον, ίνα υπαντήσης Χριστώ τώ Θεώ, εν ελέω πίονι καί δώη σοι τόν νυμφώνα, τόν θείον τής δόξης αυτού.

Δόξα Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό ασάλευτον στήριγμα τό τής Πίστεως, καί σεβάσμιον δώρημα τών ψυχών ημών, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν πιστοί, χαίρε η τήν πέτραν τής ζωής, εν γαστρί σου χωρήσασα, χαίρε τών περάτων η ελπίς, θλιβομένων αντίληψις, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Eις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Φωτί ουρανίω, καταλάμπεται σήμερον, αύτη η σκηνή εν ταύτη γάρ στρατιαί Αγγέλων αγάλλονται, σύν αυτοίς καί Μαρτύρων χοροί ευφραίνονται, επί τή μνήμη τών Αθλοφόρων, αυτών ταίς παρακλήσεσι, κατάπεμψον τώ Κόσμω σου τήν ειρήνην Χριστέ, καί τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. δ'

Βλέπων ο Ληστής, τόν Αρχηγόν τής ζωής, επί Σταυρού κρεμάμενον έλεγεν, Ειμή Θεός υπήρχε σαρκωθείς, ο σύν ημίν σταυρωθείς, ουκ άν ο ήλιος τάς ακτίνας εναπέκρυψεν, ουδέ η γή σειομένη εκυμαίνετο αλλ' ο πάντων ανεχόμενος, μνήσθητί μου Κύριε εν τή Βασιλεία σου.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Εν μέσω δύο ληστών, ζυγός δικαιοσύνης, ευρέθη ο Σταυρός σου, τού μεν καταγομένου εις Άδην, τώ βάρει τής βλασφημίας, τού δέ κουφιζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας, Χριστέ ο Θεός δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα, καί Σωτήρα τού Κόσμου, εν τώ Σταυρώ θεωρούσα, η τεκούσα έλεγε δακρύουσα. Ο μεν Κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν υπέρ πάντων υπομένεις, ο Υιός καί Θεός μου.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τής στενής καί τεθλιμμένης οδού, ακλινείς οδοιπόροι γεγόνατε, άγιοι Μάρτυρες, τών γάρ πειρασμών τήν τρικυμίαν υπεμείνατε, καί τών ασωμάτων Λειτουργών τήν πολιτείαν ανελάβετε, πέτρα υπομονής, καί θεμέλιοι ευσεβείας ανεδείχθητε, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, υπέρ τών ψυχών ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος πλ. δ'

Ευλογητός εί Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τούς Αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς τό Πνεύμα τό άγιον, καί δι' αυτών τήν Οικουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε δόξα σοι.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τούς φωστήρας τού Κόσμου καί Οδηγούς, τής ημών σωτηρίας τήν απαρχήν, τούς θείους υμνήσωμεν, Μαθητάς τού Θεού ημών, ότι φώς τοίς εν σκότει, ημίν εξανέτειλαν, καί τόν Ήλιον πάσι, τής δόξης εγνώρισαν, όθεν καί τήν πλάνην, τών ειδώλων καθείλον, Τριάδα κηρύξαντες, εν μιά τή θεότητι, Διά τούτο δεόμεθα, Απόστολοι Χριστού τού Θεού, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η δι' Αγγέλου τήν χαράν τού Κόσμου δεξαμένη, χαίρε η τεκούσα τόν Ποιητήν σου καί Κύριον, χαίρε η αξιωθείσα γενέσθαι Μήτηρ Χριστού τού Θεού.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Γενναίως τόν δρόμον τελέσαντες, τυράννοις αντέστητε Μάρτυρες, τά γάρ σώματα νεκρώσαντες εν γή, απελάβετε ουράνιον ζωήν Άγιοι.

TΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Hχος πλ. δ'

Εν μέσω τής Εδέμ, ξύλον ήνθησε τόν θάνατον, εν μέσω πάσης γής, ξύλον εβλάστησε τήν ζωήν, γευσάμενοι γάρ τού πρώτου, άφθαρτοι όντες, φθαρτοί γεγόναμεν, τυχόντες δέ τού δευτέρου, τής αφθαρσίας κατετρυφήσαμεν, εν τώ Σταυρώ γάρ σώζεις ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τό προσταχθέν μυστικώς

Εν Παραδείσω μεν τό πρίν, ξύλω εγύμνωσεν, επί τή γεύσει ο εχθρός, εισφέρων νέκρωσιν, του Σταυρού δε τό ξύλον τής ζωής τό ένδυμα, ανθρώποις φέρον επάγη επί τής γής, καί Κόσμος όλος επλήσθη πάσης χαράς, όν ορώντες υψούμενον, Θεώ εν πίστει λαοί, συμφώνως ανακράξωμεν, Πλήρης δόξης ο οίκος αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Όμοιον

Τόν εξ αιμάτων σου αγνών σωματωθέντα, καί υπέρ έννοιαν εκ σού Σεμνή τεχθέντα, επί ξύλου κρεμάμενον μέσον τών κακούργων, ορώσα τά σπλάγχνα ήλγεις, καί μητρικώς, θρηνούσα εβόας, Οίμοι Τέκνον εμόν! τίς η θεία καί άφατος, Οικονομία σου, δι' ής, εζώωσας τό πλάσμα σου; Ανυμνώ σου τό εύσπλαγχνον.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Όμοιον

Δι' εγκρατείας τών παθών τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες μορφάς, καί τάς κινήσεις, τού Χριστού οι Μάρτυρες έλαβον τήν χάριν, τάς νόσους αποδιώκειν τών ασθενών, καί ζώντες, καί μετά τέλος θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζουσιν ιάματα, Δόξα τώ μόνω σοφώ, καί κτίστη Θεώ.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Μαρτυρικά

Hχος πλ. δ'

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον αγιάζετε, καί πάσαν νόσον θεραπεύετε, καί νύν πρεσβεύσατε, ρυσθήναι τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών δεόμεθα.

Μάρτυρες Κυρίου, ικετεύσατε τόν Θεόν ημών, καί αιτήσασθε ταίς ψυχαίς ημών, πλήθος οικτιρμών, καί τόν ιλασμόν, τών πολλών παραπτωμάτων δεόμεθα.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, επιλαθόμενοι τών εν τώ βίω, καταφρονήσαντες καί τών βασάνων, διά τήν μέλλουσαν ζωήν, ταύτης κληρονόμοι ανεδείχθησαν, όθεν καί Αγγέλοις συναγάλλονται, Αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι τώ λαώ σου τό μέγα έλεος.

Εί τις αρετή, καί είτις έπαινος, πρέπει τοίς Aγίοις, ξίφεσι γάρ έκλιναν τούς αυχένας, διά σέ τόν κλίναντα ουρανούς καί καταβάντα, εξέχεαν τό αίμα αυτών, διά σέ τόν κενώσαντα εαυτόν, καί μορφήν δούλου λαβόντα, εταπεινώθησαν έως θανάτου, τήν πτωχείαν σου μιμούμενοι, Ων ταίς ευχαίς, κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, ο Θεός ελέησον ημάς.

Δόξα... Νεκρώσιμον

τού Δαμασκηνού

Θρηνώ καί οδύρομαι, όταν εννοήσω τόν θάνατον, καί ίδω εν τοίς τάφοις κειμένην τήν κατ' εικόνα Θεού, πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μή έχουσαν είδος, ώ τού θαύματος! τί τό περί ημάς τούτο γέγονεν μυστήριον, Πώς παρεδόθημεν τή φθορά; Πώς συνεζεύχθημεν τώ θανάτω; όντως Θεού προστάξει, ως γέγραπται.

τού παρέχοντος τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο Βασιλεύς τών ουρανών διά φιλανθρωπίαν, επί τής γής ώφθη, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, εκ Παρθένου γάρ αγνής, σάρκα προσλαβόμενος, καί εκ ταύτης προελθών μετά τής προσλήψεως, είς εστιν Υιός, διπλούς τήν φύσιν, αλλ' ου τήν υπόστασιν, Διό τέλειον αυτόν Θεόν, καί τέλειον άνθρωπον, αληθώς κηρύττοντες, ομολογούμεν Χριστόν τόν Θεόν ημών, όν ικέτευε Μήτερ ανύμφευτε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΤΩ ΣABΒAΤΩ ΠΡΩΪ

EΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος πλ. δ

Φωστήρες νοεροί, ανεδείχθητε άγιοι Μάρτυρες την γάρ αχλύν τής πλάνης κατηργήσατε διά τής πίστεως, τάς ψυχικας υμών λαμπάδας εφαιδρύνατε, καί τώ Νυμφίω μετά δόξης συνεισήλθετε, εις τόν ουράνιον νυμφώνα, καί νύν ικετεύσατε δεόμεθα, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Οικουμένης φωστήρες αειλαμπείς, ανεδείχθητε πίστει μαρτυρική, όλην αναθέμενοι, τήν ελπίδα πρός Κύριον, καί νοητώ ελαίω, τού Πνεύματος Άγιοι, τάς ψυχικάς λαμπάδας υμών εφαιδρύνατε, όθεν καί κρατήρες νοεροί, προχέοντες τά αίματα, ως νάματα, τή Εκκλησία εφάνητε, Αθλοφόροι πανεύφημοι, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην υμών.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Τό προσταχθέν μυστικώς

Δι' εγκρατείας τών παθών τάς πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες μορφάς καί τάς κινήσεις, τού Χριστού οι Μάρτυρες έλαβον τήν χάριν, τάς νόσους αποδιώκειν τών ασθενών, καί ζώντες καί μετά τέλος θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζουσιν ιάματα, Δόξα τώ μόνω σοφώ, καί κτίστη Θεώ.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως, πάντα οικονομών, καί τό συμφέρον πάσιν απονέμων, μόνε δημιουργέ, ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς τών δούλων σου, εν σοί γάρ τήν ελπίδα ανέθεντο, τώ πλάστη, καί Θεώ ποιητή, και ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ καί τείχος καί λιμένα έχομεν, καί πρέσβιν ευπρόσδεκτον, πρός όν έτεκες Θεόν, Θεοτόκε ανύμφευτε, τών πιστών η σωτηρία.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Μαρτυρικά

Hχος πλ. δ

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; Χερουβίμ; ότι υμίν επανεπαύσατο Χριστός, Σεραφίμ; ότι απαύστως εδοξάσατε αυτόν, Αγγέλους; τό γάρ σώμα απεστράφητε, Δυνάμεις; ενεργείτε εν τοίς θαύμασι, πολλά υμών τά ονόματα, καί μείζονα τά χαρίσματα! πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μεγάλως ηγωνίσασθε Άγιοι, τάς βασάνους τών ανόμων, υπομείναντες γενναίως, τόν Χριστόν ομολογούντες, εναντίον βασιλέων, καί πάλιν μεταστάντες εκ τού βίου, δυνάμεις ενεργείτε εν τώ Κόσμω, καί ασθενείς θεραπεύετε, εκ τών παθών αυτών Άγιοι, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μάρτυρες Χριστού οι αήττητοι, οι νικήσαντες τήν πλάνην, τή δυνάμει τού Σταυρού, απελάβετε τήν χάριν, τής αιωνίου ζωής, τυράννων, απειλάς ουκ επτοήθητε, βασάνοις, αικιζόμενοι ευφραίνεσθε, καί νύν τά αίματα υμών, γέγονεν ιάματα ταίς ψυχαίς ημών, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τόν θώρακα τής Πίστεως, ενδυσάμενοι καλώς, καί τώ τύπω τού Σταυρού καθοπλίσαντες εαυτούς, στρατιώται ευσθενείς ανεδείχθητε, τοίς τυράννοις ανδρείως αντικατέστητε, καί διαβόλου τήν πλάνην κατηδαφίσατε, νικηταί γενόμενοι, τών στεφάνων ηξιώθητε, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, εις τό σωθήναι ημάς.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Ο θάνατός σου Κύριε, αθανασίας γέγονε πρόξενος, ει μή γάρ εν μνήματι κατετέθης, ουκ άν ο Παράδεισος ηνέωκται, Διό τούς μεταστάντας ανάπαυσον, ως εύσπλαγχνος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Η σκέπη σου Θεοτόκε Παρθένε, ιατρείον υπάρχει πνευματικόν, εν αυτή γάρ καταφεύγοντες, ψυχικών νοσημάτων λυτρούμεθα.

Απόστιχα

Νεκρώσιμα Προσόμοια

τού Θεοφάνους

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Βασιλικώς μοι υπέγραψας, ελευθερίαν βαφαίς, ερυθραίς τούς δακτύλους σου, αιματώσας Δέσποτα, καί φοινίξας τώ αίματι, καί νύν εν πίστει καθικετεύω σε, τοίς πρωτοτόκοις σου συναρίθμησον, καί τών Δικαίων σου, τής χαράς αξίωσον επιτυχείν, τούς μεταφοιτήσαντας, πρός σέ τόν εύσπλαγχνον.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Ιεραρχήσας ως άνθρωπος, σφαγιασθείς ως αμνός, προσφοράν προσενήνοχας, τώ Πατρί τόν άνθρωπον, τής φθοράς εξωνούμενος, τούς μεταστάντας ούν ως φιλάνθρωπος, εν τή τών ζώντων χώρα κατάταξον, ένθα οι χείμαρροι, τής τρυφής προέρχονται, ένθα πηγαί, τής αϊδιότητος, αναβλυστάνουσιν.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Βάθει σοφίας αρρήτου σου, οροθετείς τήν ζωήν, καί προβλέπεις τά μέλλοντα, καί πρός βίον έτερον, μετοικίζεις τούς δούλους σου, ούς προσελάβου τοίνυν κατάταξον, επί υδάτων τής αναπαύσεως, εν τή λαμπρότητι, τών Αγίων Κύριε, ένθα φωνή, τής αγαλλιάσεως, και τής αινέσεως.

Δόξα... Όμοιον

Λόγος υπάρχων αόρατος, Ομοφυής τώ Πατρί, καί τώ Πνεύματι σύνθρονος, δι' εμέ τόν άνθρωπον, έν σαρκί πεφανέρωσαι, ως ελεήμων ούν καί φιλάνθρωπος, τούς εκ τού βίου μεταφοιτήσαντας, τής ευπρεπείας σου, καί τής ωραιότητος, ταίς καλλοναίς, τούτους καταλάμπρυνον, Ζωαρχικώτατε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όμοιον

Ως συλλαβούσα τόν άναρχον, Λόγον Θεού καί Πατρός, μητρική παρρησία σου, εκτενώς ικέτευε, κατατάξαι τούς δούλους σου, ένθα χορεία η ακατάλυτος, ευφραινομένων, καί ευφημούντων σε, ένθα λαμπρότητες, αι διαιωνίζουσαι, καί ο γλυκύς, ήχος εορτάζοντος, Θεογεννήτρια.