ΉΧΟΣ ΠΛ. Α'

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Κατανυκτικά

Ήχος πλ. α'

Κύριε αμαρτάνων ου παύομαι, φιλανθρωπίας αξιούμενος ου γινώσκω, νίκησόν μου τήν πώρωσιν, μόνε Αγαθέ, καί ελέησόν με.

Κύριε, καί τόν φόβον σου πτοούμαι, καί τό πονηρόν ποιείν ου παύομαι, τίς εν δικαστηρίω τόν δικαστήν ου πτοείται; ή τίς ιαθήναι βουλόμενος, τόν ιατρόν παροργίζει ως καγώ; Μακρόθυμε Κύριε, επί τή ασθενεία μου σπλαγχνίσθητι, καί ελέησόν με.

Οίμοι! τί ομοιώθην εγώ, τή ακάρπω συκή, καί πτοούμαι τήν κατάραν σύν τή εκκοπή, αλλ' επουράνιε γεωργέ Χριστέ ο Θεός, τήν χερσωθείσάν μου ψυχήν, καρποφόρον ανάδειξον, καί ως τόν άσωτον Υιόν, δέξαι με καί ελέησόν με.

Τά πλήθη τών πταισμάτων μου πάριδε Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί πάσας εξάλειψον τάς ανομίας μου, λογισμόν μοι παρέχων επιστροφής, ως μόνος φιλάνθρωπος, δέομαι καί ελέησόν με.

TΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. α'

Κριτού καθεζομένου, καί Αγγέλων εστώτων, σάλπιγγος ηχούσης, καί φλογός καιομένης, τί ποιήσεις ψυχή μου απαγομένη εις κρίσιν, τότε, γάρ τά δεινά σου παρίστανται, τά κρυπτά σου ελέγχονται εγκλήματα, διό πρό τέλους βόησον Χριστώ τώ Θεώ, Καρδιογνώστα, ήμαρτον, ελέησόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Ψυχή τά ώδε πρόσκαιρα, τά δέ εκεί αιώνια, ορώ τό δικαστήριον, καί επί θρόνου τόν Κριτήν, καί τρέμω τήν απόφασιν, λοιπόν ψυχή επίστρεψον, η κρίσις ασυγχώρητος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μετά Αγγέλων τά ουράνια, μετά ανθρώπων τά επίγεια, εν φωνή αγαλλιάσεως Θεοτόκε βοώμέν σοι, χαίρε πύλη τών ουρανών πλατυτέρα, χαίρε μόνη τών γηγενών σωτηρία, χαίρε σεμνή, χαίρε κεχαριτωμένη, η τεκούσα Θεόν σεσαρκωμένον.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου, οι Αθλοφόροι σου ζηλώσαντες, κατέλιπον τήν τού βίου τερπνότητα, καί γεγόνασι τών Αγγέλων συμμέτοχοι, αυτών ταίς παρακλήσεσι παράσχου ταίς ψυχαίς ημών, ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος πλ. α'

Εν κλίνη κατακείμενος, αμαρτημάτων πολλών, συλούμαι τήν ελπίδα τής σωτηρίας μου, ο γάρ ύπνος τής εμής ραθυμίας, προξενεί μου τή ψυχή τιμωρίαν, Διό φείσαί μου Χριστέ ο Θεός, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Πάντες αγρυπνήσωμεν, καί Χριστώ υπαντήσωμεν πάντες, μετά πλήθους ελέους καί λαμπάδων φαεινών, όπως τού νυμφώνος ένδον αξιωθώμεν, ο γάρ τής θύρας έξω φθεγγόμενος, άπρακτα τώ Θεώ κέκραγεν, Ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αυτόμελον

Τό ξένον τής Παρθένου μυστήριον, τώ κόσμω ανεδείχθη σωτήριον, εξ αυτής γάρ ετέχθη άνευ σποράς, καί σαρκί ανεδείχθη δίχα φθοράς, η πάντων χαρά, Κύριε δόξα σοι.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τά θαύματα τών αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον, ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, βουλάς εθνών διασκέδασον, τής βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν σταυρωθέντα Σωτήρα, καί Λυτρωτήν ημών, εκουσίως ως οίδε καί ως ηυδόκησεν, ανυμνούμεν οι πιστοί, καί δοξάζομεν, ότι προσήλωσεν αυτός τάς αμαρτίας τών βροτών, ρυσάμενος εκ τής πλάνης, τό γένος τό τών ανθρώπων, καί βασιλείας ημάς κατηξίωσε.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Όμοιον

Ο Σταυρόν υπομείνας εκουσία βουλή, καί φθοράς τούς ανθρώπους ελευθερώσας Σωτήρ, ανυμνούμεν οι πιστοί, καί προσκυνούμέν σε, ότι εφώτισας ημάς, τή δυνάμει τού Σταυρού, καί πάντες δοξολογούμεν, φιλάνθρωπε, καί οικτίρμον, ως ζωοδότην καί Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τώ σταυρώ τού Κυρίου παρισταμένη, θρηνωδούσα εβόα η Θεοτόκος, Οίμοι ώ Τέκνον μου! οίμοι φώς τών εμών οφθαλμών! πώς ετανύθης εν Σταυρώ, ο εκτείνας θεϊκώς τόν ουρανόν ωσεί δέρριν, καί εκ θαλάσσης ανάγων, πηγάς υδάτων Τώ σώ προστάγματι;

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τούς Αθλοφόρους σου Κύριε, μεγάλους αντιλήπτορας ανέδειξας, Σωτήρ τή Οικουμένη, δι' ών τά πάθη φυγαδεύονται, ταίς αυτών πρεσβείαις σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ως αυτόπτας τού Λόγου, καί υπηρέτας Χριστού, τούς σοφούς Αποστόλους εγκωμιάσωμεν, εν ωδαίς πνευματικαίς, καί ύμνοις πάντες βροτοί, τόν Χριστόν γάρ εκτενώς ικετεύουσιν αυτοί, υπέρ ημών τών υμνούντων, τήν ιεράν αυτών μνήμην, καί προσκυνούντων τά λείψανα.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Όμοιον

Τούς Αποστόλους Κυρίου, συμφώνως ανευφημήσωμεν, ως φωστήρας φανέντας τή Οικουμένη, τά γάρ έθνη ευσεβώς εσαγήνευσαν, καί φωτίσαντες ημάς, ανακηρύττουσι τρανώς, Τριάδα τή ουσία, διαιρετήν σέβειν αγίαν, ηνωμένην μεν δέ ταίς υποστάσεσιν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Όμοιον

Απειρόγαμε Νύμφη, καί αειπάρθενε, σύν Αγγέλοις απαύστως ανευφημούμέν σε, ότι εποίησεν ημίν μεγαλεία διά σού, ο Υιός σου καί Θεός, ο πρό αιώνων εκ Πατρός, εν μήτρα σου χωρηθήναι, ευδοκήσας, καί εκ τής πλάνης, ελευθερώσαι τό γένος ημών.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Όμοιον

Τών αγίων Μαρτύρων τά κατορθώματα, ουρανών αι Δυνάμεις υπερεθαύμασαν, ότι εν σώματι θνητώ, τόν ασώματον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού, αγωνισάμενοι καλώς, ενίκησαν αοράτως, καί πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος πλ. α'

Τόπος Κρανίου Παράδεισος γέγονε, μόνον γάρ επάγη τό ξύλον τού Σταυρού, ευθύς εβλάστησε τόν βότρυν τής ζωής, σέ Σωτήρ εις ημών ευφροσύνην, δόξα σοι.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τό ξένον τής Παρθένου

Τό ξύλον τού Σταυρού σου Σωτήρ ημών, τώ Κόσμω ανεδείχθη σωτήριον, εν αυτώ γάρ βουλήσει προσηλωθείς, τής κατάρας ερρύσω τούς γηγενείς, η πάντων χαρά, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εν Σταυρώ σε Ορώσα, Χριστέ η Μήτηρ σου, εκουσίως εν μέσω ληστών κρεμάμενον, κοπτομένη μητρικώς, τά σπλάγχνα έλεγεν, Αναμάρτητε Υιέ, πώς αδίκως εν Σταυρώ, ως περ κακούργος επάγης; τό γένος τό τών ανθρώπων, ζωώσαι θέλων, ως υπεράγαθος.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Λάμπει σήμερον η μνήμη τών Αθλοφόρων, έχει γάρ καί ουρανόθεν απαύγασμα, ο Αγγέλων πανηγυρίζει, καί τών ανχορός των θρώπων τό γένος συνεορτάζει, Διό πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος πλ. α'

Τών επιγείων απάντων καταφρονήσαντες, καί τών βασάνων ανδρείως κατατολμήσαντες, τών μακαρίων ελπίδων ουκ ηστοχήσατε, αλλ' ουρανών Βασιλείας κληρονόμοι γεγόνατε, πανεύφημοι Μάρτυρες, έχοντες παρρησίαν, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, τώ Κόσμω τήν ειρήνην αιτησασθε, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Τόν θυρεόν τής Πίστεως περιβαλλόμενοι, καί τώ τύπω τού Σταυρού, εαυτούς διαναστήσαντες, πρός τάς βασάνους ανδρείως απηυτομόλησαν, καί Διαβόλου τήν πλάνην, καί τό θράσος κατήργησαν, οι Άγιοί σου Κύριε, αυτών ταίς ικεσίαις, ως παντοδύναμος Θεός, τώ Κόσμω τήν ειρήνην κατάπεμψον, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Πρεσβεύσατε υπέρ ημών άγιοι Μάρτυρες, ίνα ρυσθώμεν τών ανομιών ημών, υμίν γάρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Ακορέστω διαθέσει ψυχής, Χριστόν ουκ αρνησάμενοι, άγιοι Μάρτυρες, οίτινες διαφόρους αικισμούς, παθημάτων υπομείναντες, τών τυράννων τά θράση κατηδαφίσατε, ακλινή καί άτρωτον τήν Πίστιν φυλάξαντες, εις Ουρανούς μετέστητε, όθεν καί παρρησίας τυχόντες πρός αυτόν, αιτήσασθε δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Νεκρώσιμον

τού Δαμασκηνού

Εμνήσθην τού Προφήτου βοώντος, Εγώ ειμι γή καί σποδός, καί πάλιν κατενόησα εν τοίς μνήμασι, καί είδον τά οστά τά γεγυμνωμένα, καί είπον, Άρα τίς εστι βασιλεύς, ή στρατιώτης, ή πλούσιος, ή πένης, ή δίκαιος, ή αμαρτωλός; Αλλά ανάπαυσον Κύριε, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, ως φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εν τή Ερυθρά θαλάσση, τής απειρογάμου νύμφης εικών διεγράφη ποτέ, εκεί Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος, ενθάδε Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος, τότε τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως Ισραήλ, νύν δέ τόν Χριστόν εγεννησεν, ασπόρως η Παρθένος, η θάλασσα Ισραήλ έμεινεν άβατος, μετά τήν πάροδον του ή άμεμπτος μετά τήν κύησιν τού Εμμανουήλ, έμεινεν άφθορος, ο ών καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος Θεός, ελέησον ημάς.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος πλ. α'

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου, οι Αθλοφόροι σου ζηλώσαντες, κατέλιπον τήν τού βίου τερπνότητα, καί γεγόνασι τών Αγγέλων συμμέτοχοι, αυτών ταίς παρακλήσεσιν, ειρήνην παράσχου ταίς ψυχαίς ημών.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Τά θαύματα τών αγίων σου Μαρτύρων, τείχος ακαταμάχητον ημίν δωρησάμενος, Χριστέ ο Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις βουλάς εθνών διασκέδασον, τής βασιλείας τά σκήπτρα κραταίωσον, ως μόνος Αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Διωγμούς καί κινδύνους υπεριδόντες, καί τυράννων τά θράση μή πτοηθέντες, παρρησία τόν Χριστόν ανεκήρυττον καί βασάνων αικισμούς υπομείναντες στερρώς, ειδώλων πλάνην καθείλον, καί κράτος τού Διαβόλου, οι Αθλοφόροι σαφώς νικήσαντες.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον εν ταίς αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός, τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια καί τά ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου ανατείλας, τώ Κόσμω Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος πλ. α'

Ευλογημένος ο στρατός, τού βασιλέως τών ουρανών, ει γάρ καί γηγενείς υπήρχον οι Αθλοφόροι, αλλά αγγελικήν αξίαν έσπευδον φθάσαι, τών σωμάτων καταφρονήσαντες, καί διά τών παθημάτων, τής τών ασωμάτων αξιωθέντες τιμής, Διό ευχαίς αυτών Κύριε, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Οι Αθλοφόροι σου Κύριε, τάς τάξεις τών Αγγέλων μιμησάμενοι, ως ασώματοι ταίς βασάνοις ενεκαρτέρησαν, μονολόγιστον ελπίδα έχοντες, τών επηγγελμένων αγαθών τήν απόλαυσιν, ταίς αυτών πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ Κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Οι άγιοι Μάρτυρες, επί τής γής ηγωνίσαντο, τώ αέρι ενεκαρτέρησαν, τώ πυρί παρεδόθησαν, τό ύδωρ αυτούς υπεδέξατο, εκείνων εστίν η φωνή η λέγουσα, Διήλθομεν διά πυρός καί ύδατος, καί εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν, Ταίς πρεσβείαις αυτών ο Θεός, ελέησον ημάς.

Εν ταίς βασάνοις όντες οι Άγιοι, αγαλλόμενοι εβόων, Συναλλάγματα ημίν εστι ταύτα πρός τόν Δεσπότην, αντί τών επανισταμένων μωλώπων τώ σώματι, φωτεινόν ένδυμα εν τή αναστάσει επανθήσει ημίν, αντί τής ατιμίας οι στέφανοι, αντί δεσμωτηρίων ο Παράδεισος, καί αντί τής μετά τών κακούργων καταδίκης, η μετ' Αγγέλων διαγωγή, Διό ευχαίς αυτών Κύριε, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Σύ έπλασάς με Κύριε, καί έθηκας επ' εμέ τήν χείρά σου καί ενετείλω μοι καί είπας, Εις γήν πάλιν πορεύση, Οδήγησόν με εις ευθείαν οδόν σου, συγχώρησόν μοι τά πλημμελήματά μου, καί σώσόν με δέομαι φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, ότι εκ σού ανέτειλεν ο Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ο έχων τό μέγα έλεος.

Απόστιχα

Νεκρώσιμα Προσόμοια

τού Θεοφάνους

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Αίγλη τού σού προσώπου Χριστέ, τούς μεταστάντας ως οικτίρμων κατάταξον, σκηνώσαι εις τόπον χλόης, επί υδάτων τής σής, ακραιφνούς καί θείας αναπαύσεως, εν τοίς ορεκτοίς κόλποις, Αβραάμ τού προπάτορος, ένθα τό φώς σου, καθαρόν επιφαί νεται, καί προχέουσιν, αι πηγαί τής χρηστότητος, ένθα περιχορεύουσι, τρανώς αγαλλόμεναι, αι τών Αγίων χορείαι, περί τήν σήν αγαθότητα, μεθ' ών κατατάξαι, τούς ικέτας σου παράσχου, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Ψάλλει παναρμονίω φωνή, δοξολογούντας τό σόν κράτος ευδόκησον, οικτίρμον, τούς μεταστάντας, εκ τών προσκαίρων πρός σέ, τόν Δεσπότην πάντων καί φιλάνθρωπον, διδούς ωραιότητος, τού σού κάλλους ελλάμπεσθαι, καί τής γλυκείας, καί τερπνής μετουσίας σου, απολαύειν τε, καί τρυφάν καθαρώτερον, ένθα περί τόν θρόνον σου, χορεύουσιν Άγγελοι, καί τών Αγίων οι δήμοι, χαρμονικώς περιέπουσι, μεθ' ών τοίς σοίς δούλοις, τήν ανάπαυσιν παράσχου, καί μέγα έλεος.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Όπου τών Προφητών ο χορός, τών Αποστόλων καί Μαρτύρων τά τάγματα, καί πάντες οι απ' αιώνος, δικαιωθέντες τώ σώ, σωτηρίω πάθει καί τώ Αίματι, δι' ού εξηγόρασας τόν αιχμάλωτον άνθρωπον, εκεί τούς πίστει, κοιμηθέντας ανάπαυσον, ως φιλάνθρωπος, συγχωρών καί τά πταίσματα, μόνος γάρ αναμάρτητος, εν γή πεπολίτευσαι, Άγιος μόνος καί μόνος, εν τεθνεώσιν ελεύθερος, Διό τοίς σοίς δούλοις, τήν ανάπαυσιν παράσχου, καί μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Όμοιον

Νόμω τής αμαρτίας ημάς, δεδουλωμένους ηλευθέρωσας Πάναγνε, εν μήτρα τόν Νομοδότην, καί Βασιλέα Θεόν, συλλαβούσα μόνη Μητροπάρθενε, δι' ού δικαιούμεθα, δωρεά τε καί χάριτι, όν νύν δυσώπει, τάς ψυχάς τών υμνούντων σε, Θεομήτορα, κατατάξαι εν βίβλω ζωής, όπως τή μεσιτεία σου, σωθέντες πανάμωμε, τής τού Υιού σου ευκταίας, απολυτρώσεως τύχοιμεν, αυτόν προσκυνούντες, τόν παρέχοντα τώ Κόσμω, τό μέγα έλεος.