ΉΧΟΣ Δ'

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Κατανυκτικά

Ήχος δ'

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι, τών εμών πταισμάτων Κύριε, τό χειρόγραφον, καί τό υπόλοιπον τής ζωής μου, διά μετανοίας ευαρεστήσαί σοι, αλλ' ο εχθρός απατά με, καί πολεμεί τήν ψυχήν μου, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Τίς χειμαζόμενος καί προστρέχων, τώ λιμένι τούτω ου διασώ, ζεται; ή τίς οδυνώμενος καί προσπίπτων, τώ ιατρείω τούτω ου θεραπεύεται; Δημιουργέ τών απάντων, καί ιατρέ τών νοσούντων, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Πλύνόν με τοίς δάκρυσί μου Σωτήρ, ότι ρερύπωμαι εν πολλαίς αμαρτίαις, διό καί προσπίπτω σοι, Ήμαρτον ελέησόν με ο Θεός, ρόβατον ειμί τής λογικής σου ποίμνης, καί πρός σέ καταφεύγω, τόν ποιμένα τόν καλόν, ζήτησόν με τόν πλανηθέντα ο Θεός, καί ελέησόν με.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος δ'

Τήν ταπεινήν μου ψυχήν επίστρεψαι Κύριε, τήν εν αμαρτίαις τόν βίον όλον δαπανήσασαν, όν τρόπον τήν Πόρνην, δέξαι καμέ, καί σώσόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Διαπλέων τό πέλαγος τής παρούσης ζωής, άβυσσον τών πολλών μου ενθυμούμαι τήν κακών, καί μή έχων τόν κυβερνήτην λογισμόν, τήν τού Πέτρου σοι προσφθέγγομαι φωνήν, Σώσόν με Χριστέ, σώσόν με ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τή άνατραφείση εν τώ ναώ, εις τά Άγια τών Αγίων, τή περιβεβλημένη τήν πίστιν καί τήν σοφίαν, καί τήν άμεμπτον παρθενίαν, ο Αρχιστράτηγος Γαβριήλ, προσέφερεν ουρανόθεν, τον ασπασμόν καί τό Χαίρε, Χαίρε ευλογημένη, Χαίρε δεδοξασμένη, ο Κύριος μετά σού.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Σήμερον τά τών Αγγέλων στρατεύματα, εν τή μνήμη τών Αθλοφόρων παραγέγονε, τάς τών πιστών διανοίας φωτίσαι, καί τήν Οικουμένην τή χάριτι φαιδρύναι, δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ταχύ συνεισέλθωμεν, εις τόν νυμφώνα Χριστού, ίνα πάντες ακούσωμεν τής μακαρίας φωνής, αυτού τού Θεού ημών, Δεύτε οι αγαπώντες, τήν ουράνιον δόξαν, σύμμορφοι γεγονότες, ταίς φρονίμοις Παρθένοις, φαιδρύνωμεν τάς λαμπάδας ημών διά τής πίστεως.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Αναλόγισαι ψυχή, πώς παραστώμεν τώ Κριτή, εν τή ώρα τή φρικτή, τίθενται θρόνοι φοβεροί, καί εκάστου αι πράξεις εξελέγχονται, τότε ο Κριτής αδυσώπητος, εκεί τό πύρ δεινώς σοι ητοίμασται, ως περ αγρία θάλασσα κυμαινομένη, ως καλύψαι τά σύμπαντα, Σύν πάσι τούτοις, βλέπε ψυχή μου, στέναξον πρό τού τέλους.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η κυρίως καί αληθώς Θεοτόκος, η πρεσβεύουσα ως μήτηρ εν παρρησία, τώ Υιώ σου καί Θεώ ημών, διαφύλαττε πόλιν εξαιρέτως, τή σκέπη σου προστρέχουσαν, εν σοί τό κράτος έχουσαν, καί πρός σέ καταφεύγουσαν, τόν λιμένα τό τείχος, τήν μόνην προστασίαν, τού γένους τών ανθρώπων.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τών εν όλω τώ Κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι Χριστέ ο Θεός, Τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Εξηγόρασας ημάς εκ τής κατάρας τού νόμου, τώ τιμίω σου Αίματι, τώ Σταυρώ προσηλωθείς, καί τή λόγχη κεντηθείς, τήν αθανασίαν επήγασας ανθρώποις, Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Αυτόμελον

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η Πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Όμοιον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Όμοιον

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Φωστήρας εις τά πέρατα, τούς Μαθητάς σου Χριστέ, ανέδειξας εκλάμποντας, εν τώ κηρύγματι τώ σώ, φωτίζοντας ημών τάς ψυχάς, πλάνην τήν τών ειδώλων, δι' αυτών αμαυρώσας, δόγμασιν ευσεβείας, καταλάμψας τώ Κόσμω, Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ως Μωϋσής τόν Ισραήλ εκ δουλείας, διά θαλάσσης ερυθράς οδηγήσας, τή δεξιά σου Δέσποτα βυθίσας Φαραώ, ούτως εν τοίς θαύμασιν, οι σοφοί Μαθηταί σου, τήν θάλασσαν διέρρηξαν, τής πικράς αθεϊας, καί τόν λαόν ωδήγησαν πρός σέ, άναρχε Λόγε, καί μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν Λόγον τού Πατρός, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εκ σού σαρκωθέντα έγνωμεν, Θεοτόκε Παρθένε, μόνη αγνή, μόνη ευλογημένη, διό απαύστως, σέ ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώ οπλισάμενοι οι Αθλοφόροι σου, ενίκησαν τά μηχανήματα τού αρχεκάκου εχθρού, Χριστέ ο Θεός ημών, έλαμψαν ως φωστήρες, τούς βροτούς οδηγούντες διδούσι τάς ιάσεις, τοίς εν πίστει αιτούσιν, Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι Ιουδαίοι Σωτήρ, δι' ού εκ τών εθνών ημάς, ανεκαλέσω τό πρίν, φιλάνθρωπε Κύριε, ήπλωσας τάς παλάμας, εν αυτώ τή βουλήσει, λόγχη δέ τήν πλευράν σου κατεδέξω νυγήναι, τώ πλήθει τών οικτιρμών σου, δόξα Μακρόθυμε.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Όμοιον

Τό φώς τών ψυχών ημών, νύν καθορώντες Χριστέ, Σταυρόν σου τόν άχραντον, καί προσκυνούντες αυτόν, φαιδρώς εκβοώμέν σοι, Δόξα σοι ο εν τούτω, υψωθήναι θελήσας, δόξα σοι ο φωτίσας, δι' αυτού πάσαν κτίσιν, εν ώ σε ακαταπαύστως, ύμνοις δοξάζομεν.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Όμοιον

Σταυρώ σε υψούμενον, ως εθεάσατο, η άχραντος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς, θρηνούσα εφθέγγετο, Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο Υιέ μου θαύμα; πώς η ζωή τών όλων ομιλείς τώ θανάτω; ζωώσαι τούς τεθνεώτας, θέλων ως εύσπλαγχνος.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Η σεπτή τών Αθλοφόρων πανήγυρις, Ουρανόν τήν Εκκλησίαν έδειξε, καί τοίς ανθρώποις συγχορεύουσιν Άγγελοι, ταίς αυτών ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος δ'

Ο ενδοξαζόμενος, εν ταίς μνείαις τών Αγίων σου, Χριστέ ο Θεός, υπ' αυτών δυσωπούμενος, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Ο τών αγίων Μαρτύρων δεξάμενος τήν υπομονήν, καί παρ' ημών δέχου τήν υμνωδίαν φιλάνθρωπε, δωρούμενος ημίν, ταίς αυτών, ικεσίαις, τό μεγα έλεος.

Έχοντες παρρησίαν, πρός τόν Σωτήρα Άγιοι, πρεσβεύσατε απαύστως, υπέρ ημών τών αμαρτωλών, άφεσιν πταισμάτων αιτούμενοι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ιερεία έμψυχα, ολοκαυτώματα λογικά, Μάρτυρες Κυρίου, θύματα τέλεια Θεού, Θεόν γινώσκοντα, καί Θεώ γινωσκόμενα, πρόβατα, ών η μάνδρα λύκοις ανεπίβατος, πρεσβεύσατε καί ημάς, συμποιμανθήναι υμίν, επί ύδατος αναπαύσεως.

Δόξα... Νεκρώσιμον

τού Δαμασκηνού

Πού εστιν η τού Κόσμου Προσπάθεια; πού εστιν η τών προσκαίρων φαντασία; πού εστιν ο χρυσός, καί ο άργυρος; πού εστι τών οικετών η πλημμύρα, καί ο θόρυβος; πάντα τέφρα, πάντα κόνις, πάντα σκιά, Αλλά δεύτε βοήσωμεν τώ αθανάτω Bασιλεί, Κύριε τών αιωνίων σου αγαθών αξίωσον, τούς μεταστάντας εξ ημών, καί ανάπαυσον αυτούς, εν τή αγήρω μακαριότητι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο διά σέ θεοπάτωρ Προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι, Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, σέ γάρ Μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, ο απάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ίνα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ορειάλωτον ευρών, πρόβατον τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι ταίς ουρανίαις συνάψη Δυνάμεσι, καί σώση Θεοτόκε τόν Κόσμον, Χριστός ο έχων τό μέγα, καί πλούσιον έλεος.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Αυτόμελον

Τών εν όλω τώ Κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι Χριστέ ο Θεός, τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρόν οπλισάμενοι οι Αθλοφόροι σου, ενίκησαν τά μηχανήματα, τού αρχεκάκου εχθρού, Χριστέ ο Θεός ημών, έλαμψαν ως φωστήρες, τούς βροτούς οδηγούντες, διδούσι τάς ιάσεις τοίς εν πίστει αιτούσιν, Αυτών ταίς ικεσίαις, σώσον τόν Κόσμον σου.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Όμοιον

Ψυχάς άς μετέστησας, εκ τών προσκαίρων πρός σέ, ανάπαυσον ως εύσπλαγχνος καί παντοδύναμος, Χριστέ ο Θεός ημών, συγχώρησον ως οικτίρμον, τά αυτών πεπραγμένα, ελέησον ελεήμον, τών χειρών σου τό έργον, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αυτόμελον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επι γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος δ'

Τίς ουκ εξίσταται ορών άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ενικήσατε, Χριστόν ομολογήσαντες, καί Σταυρόν οπλισάμενοι; όθεν επαξίως ανεδείχθητε, δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, απαύστως πρεσβεύσατε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Αγγέλων συμμέτοχοι γεγόνατε, Άγιοι Μάρτυρες, εν σταδίω τόν Χριστόν, ανδρείως κηρύξαντες, πάντα γάρ τά εν Κόσμω κατελίπετε τερπνά, ως ανύπαρκτα, τήν Πίστιν δέ ως άγκυραν, ασφαλή εκρατήσατε, όθεν καί τήν πλάνην απελάσαντες, πηγάζετε τοίς πιστοίς ιαμάτων χαρίσματα, απαύστως πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Πώς υμών θαυμάσωμεν, τούς αγώνας άγιοι Μάρτυρες, ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, τούς ασωμάτους εχθρούς ετροπώσασθε; ουκ εφόβησαν υμάς, τών τυράννων αι απειλαί; ου κατέπτηξαν υμάς, τών βασάνων αι προσβολαί, όντως αξίως παρά Χριστού εδοξάσθητε, τού παρέχοντος ταίς ψυχαίς ημών, τό μέγα έλεος.

Τίμιος ο θάνατος τών Αγίων σου Κύριε, ξίφεσι γάρ καί πυρί, καί ψύχει συντετριμμένοι, εξέχεαν τό αίμα αυτών, ελπίδα έχοντες εις σέ, απολαβείν τού καμάτου τόν μισθόν, υπέμειναν καί έλαβον, παρά σού Σωτήρ, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Εις τήν κατάπαυσίν σου Κύριε, όπου πάντες οι Άγιοί σου αναπαύονται, ανάπαυσον τούς δούλους σου, ότι μόνος υπάρχεις φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Έχοντές σε Θεοτόκε, ελπίδα καί προστασίαν, εχθρών επιβουλάς ου πτοούμεθα, ότι σκέπεις τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα

Νεκρώσιμα Προσόμοια

τού Θεοφάνους

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Όντως φοβερώτατον, τό τού θανάτου μυστήριον! πώς ψυχή εκ τού σώματος, βιαίως χωρίζεται, εκ τής αρμονίας, καί τής συμφυϊας, ο φυσικώτατος δεσμός, θείω βουλήματι αποτέμνεται; Διό σε ικετεύομεν, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν σκηναίς τών Αγίων σου, Ζωοδότα φιλάνθρωπε.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Ύπνος αναδέδεικται, τών πιστευόντων ο θάνατος, σού τεθέντος εν μνήματι, τού πάντων δεσπόζοντος, καί τό τού θανάτου, κράτος λελυκότος, καί καταργήσαντος αυτού, τήν δυναστείαν τήν πολυχρόνιον, Διό σε ικετεύομεν, Τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν σκηναίς τών Αγίων σου, Ζωοδότα φιλάνθρωπε.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Σύ δικαιοσύνη τε, αγιασμός ημίν γέγονας, καί ψυχών απολύτρωσις, Πατρί γάρ προσήγαγες, δεδικαιωμένους, καί λελυτρωμένους, αναδεξάμενος ημών, τό οφειλόμενον επιτίμιον, καί νύν εκδυσωπούμέν σε, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν χαρά καί φαιδρότητι, ευεργέτα Σωτήρ ημών.

Δόξα...

Γένος τό ανθρώπινον, πρός αφθαρσίαν ανώλεθρον, εκ φθοράς ανακέκληται, λουσάμενον αίματι, τώ εκ τής πλευράς σου, Σώτερ κενωθέντι, εν ώ απέπλυνας ημάς, τής παραβάσεως τού Προπάτορος, Διό σε ικετεύομεν, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, εν σκηναίς αιωνίοις σου, εν χοροίς τών Μαρτύρων σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ρήσεσιν επόμενοι, τών θεηγόρων πανάμωμε Θεοτόκον φρονούμέν σε, Θεόν γάρ εγέννησας, σεσωματωμένον, απερινοήτως, τόν λυτρωσάμενον ημάς, τούς αιχμαλώτους τοίς παραπτώμασιν, όν καί νύν εκδυσώπησον, τούς μεταστάντας οικέτας σου, ταίς οικείαις εκλάμψεσι, καταυγάσαι Πανάχραντε.