ΉΧΟΣ Γ'

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Κατανυκτικά

Ήχος γ'

Εσπερινόν ύμνον, προσφέρομέν σοι Χριστέ, μετά θυμιάματος, καί ωδών πνευματικών, ελέησον Σωτήρ τάς ψυχάς ημών.

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου, σύ γάρ πάντων η σωτηρία, ο κλύδων με τών παθών εκταράττει, καί τό βάρος τών ανομιών με βυθίζει, δός μοι χείρα βοηθείας, καί πρός φώς ανάγαγέ με κατανύξεως, ως μόνος εύσπλαγχνος, καί φιλάνθρωπος.

Τόν διεσπαρμένον μου νούν συνάγαγε Κύριε, καί τήν χερσωθείσάν μου καρδίαν καθάρισον, ως τώ Πέτρω διδούς μοι μετάνοιαν, ως τώ Τελώνη στεναγμόν, καί ως τή Πόρνη δάκρυα, ίνα μεγάλη τή φωνή κραυγάζω σοι, ο Θεός σώσόν με, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Πολλάκις τήν υμνωδίαν εκτελών, ευρέθην τήν αμαρτίαν εκπληρών, τή μέν γλώττη άσματα φθεγγόμενος, τή δέ ψυχή άτοπα λογιζόμενος, αλλ' εκάτερα διόρθωσον Χριστέ ο Θεός, διά τής μετανοίας, καί ελέησόν με.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος γ'

Επί τής δίκης τής φοβεράς, άνευ κατηγόρων ελέγχομαι, άνευ μαρτύρων κατακρίνομαι, αι γάρ βίβλοι τού συνειδότος αναπτύσσονται, καί τά έργα τά κεκρυμμένα ανακαλύπτονται, πρίν ούν εν εκείνω τώ πανδήμω θεάτρω, μέλλης ερευνήσαι τά εμοί πεπραγμένα, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Έως πότε ψυχή μου επιμένεις τοίς πταίσμασιν, έως τίνος λαμβάνεις μιετανοίας υπέρθεσιν, λάβε κατά νούν τήν κρίσιν τήν μέλλουσαν, καί βόησον τώ Κυρίω, Ήμαρτον αναμάρτητε, Κύριε σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Έκαστος όπου σώζεται, εκεί δικαίως καί προστρέχει, καί ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή ως σύ Θεοτόκε, σκέπουσα τάς ψυχάς ημών.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τίς μή θαυμάση τών αγίων Μαρτύρων τούς αηττήτους αγώνας; τίς μή εκπλαγή τά τούτων αεί κατορθώματα; ότι εν πυρί καί μάστιξι, θηρσί τε καί σφαγαίς, τόν αντίδικον εχθρόν ετροπώσαντο, βασιλέων κολακείας βδελυξάμενοι, καί τυράννων απειλάς αποσεισάμενοι, διό καί τούς στεφάνους εκομίσαντο, παρά Χριστού τού Θεού, τού παρέχοντος τώ Κόσμω τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος γ'

Παροικούσα εν τή γή, ψυχή μου μετανόησον, χούς εν τάφω ουχ υμνεί, πταισμάτων ου λυτρούται, βόησον Χριστώ τώ Θεώ, Καρδιογνώστα ήμαρτον, πρίν καταδικάσης με ελέησόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Εν τή ώρα τής προσευχής, μετανοείν επαγγέλλομαι, καί ο εχθρός επιμελώς αμαρτάνειν, εμβάλλει μοι άτοπα, αλλ' εξ αυτού με ρύσαι ο Θεός, καί ελέησόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Καταφυγή καί δύναμις ημών Θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια τού Κόσμου, ταίς πρεσβείαις σου σώζε τούς δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη ευλογημένη.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τό εύψυχον τής καρτερίας υμών, ενίκησε τά μηχανήματα τού αρχεκάκου εχθρού, Αθλοφόροι πανεύφημοι, διά του το τής αιωνίου κατηξιώθητε μακαριότητος, αλλά πρεσβεύσατε τώ Κυρίω, τού φιλοχρίστου λαού, σώσαι τό ποίμνιον, μάρτυρες υπάρχοντες τής αληθείας.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Τό αναρίθμητον τής εξουσίας σου, καί τό εκούσιον τό τής σταυρώσεως, αι τών Αγγέλων στρατιαί, εξίσταντο καθορώσαι, πώς ο αθεώρητος, εν σαρκί εμαστίζετο, θέλων εκλυτρώσασθαι εκ φθοράς τό ανθρώπινον, διό ως Ζωοδότη βοώμέν σοι, Δόξα Χριστέ τή Βασιλεία σου.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Σταυρός επάγη επί γής, καί ήψατο τών ουρανών, ουχ ως τού ξύλου φθάσαντος τό ύψος, αλλά σού τού εν αυτώ πληρούντος τά σύμπαντα, δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Ράβδον δυνάμεως κεκτημένοι, τόν Σταυρόν τού Υιού σου Θεοτόκε, εν αυτώ καταβάλλομεν τών εχθρών τά φρυάγματα, οι πόθω σε απαύστως μεγαλύνοντες.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τών Αθλοφόρων σου τήν μνήμην Κύριε, υπερεφαίδρυνας ως Παντοδύναμος, ότι ενίσχυσας αυτούς τά πάθη σου μιμήσασθαι, ενίκησαν ανδρείως γάρ τού Βελίαρ τήν δύναμιν, όθεν καί απέλαβον, ιαμάτων χαρίσματα, αυτών ταίς ικεσίαις φιλάνθρωπε, ειρήνην παράσχου ταίς ψυχαίς ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείοι κήρυκες τής αληθείας, καί διδάσκαλοι τής Εκκλησίας, ανεδείχθητε αυτόπται Απόστολοι, καί γάρ ειδώλων τήν πλάνην πατήσαντες, καί τήν Τριάδα τρανώς εκηρύξατε, ήν πρεσβεύσατε μακάριοι, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Δεύτε άπαντες τούς Αποστόλους ανυμνήσωμεν ως κυβερνήτας, τών ειδώλων γάρ τήν πλάνην εδίωξαν, καί πρός τό φώς τής ζωής επανήγαγον, καί τήν Τριάδα δοξάζειν εδίδαξαν, όθεν άπαντες αυτών, τήν σεβάσμιον μνήμην τελούντες οι πιστοί, τόν Σωτήρα δοξάζομεν.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως αγεώργητος Παρθένε άμπελος, τόν ωραιότατον βότρυν εβλάστησας, αναπηγάζοντα ημίν τόν οίνον τόν σωτήριον, τόν πάντων ευφραίνοντα τάς ψυχάς καί τά σώματα, όθεν ως αιτίαν σε, τών καλών μακαρίζοντες, αεί σύν τώ Αγγέλω βοώμέν σοι, Χαίρε η κεχαριτωμένη.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Θωρακισάμενοι τήν πανοπλίαν Χριστού, καί ενδυσάμενοι όπλα τής πίστεως, τάς παρατάξεις τού εχθρού αθλητικώς κατεβάλετε, προθύμως τή ελπίδι γάρ, τής ζωής υπεμείνατε, καί πάσας τάς τών Τυράννων, απειλάς τε καί μάστιγας, διό καί τούς στεφάνους εδέξασθε, Μάρτυρες Χριστού καρτερόψυχοι.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Σταυρόν καί θάνατον, παθείν ελόμενος, μέσον τής Κτίσεως τούτον κατέπηξας, ότε ευδόκησας Σωτήρ, τό σώμά σου προσηλωθήναι, τότε καί ο ήλιος τάς ακτίνας απέκρυψε, ταύτα καί Ληστής Ορών, Θεόν σε ωμολόγησε, βοών σοι, Μνήσθητί μου Κύριε, καί έλαβε πιστεύσας τόν Παράδεισον.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Εν κυπαρίσσω, καί πεύκη, καί κέδρω, υψώθης ο Αμνός τού Θεού, ίνα σώσης τούς εν πίστει προσκυνούντας, τήν εκούσιον σου Σταύρωσιν, Χριστέ ο Θεός δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τήν ωραιότητα

Τόν επονείδιστον Οικτίρμον θάνατον, διά σταυρώσεως, εκών υπέμεινας, όν η τεκούσά σε Χριστέ, Ορώσα ετιτρώσκετο, ής ταίς παρακλήσεσι, διά σπλάγχνα ελέους σου, μόνε υπεράγαθε, καί φιλάνθρωπε Κύριε, οικτείρησον καί σώσον τόν Κόσμον, ο αίρων τήν τούτου αμαρτίαν.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Εκλάμπετε διά τής πίστεως, υπέρλαμπροι φωστήρες Άγιοι, θεοσεβείας ιατροί, αθλοφόροι πανεύφημοι, τών τυράννων γάρ τούς αικισμούς μή δειλανδρίσαντες, τών ειδώλων τάς δυσφημίας κατηδαφίσατε, τρόπαιον έχοντες αήττητον, τόν Σταυρόν τής αληθείας.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος γ'

Μεγάλη τών Μαρτύρων σου Χριστέ η δύναμις, εν μνήμασι γάρ κείνται, καί πνεύματα διώκουσι, καί κατήργησαν εχθρού τήν εξουσίαν, τή πίστει τής Τριάδος, αγωνισάμενοι υπέρ τής ευσεβείας.

Προφήται καί Απόστολοι Χριστού, καί Μάρτυρες, εδίδαξαν υμνείσθαι, Τριάδα Ομοούσιον, καί εφώτισαν τά έθνη τά πεπλανημένα, καί κοινωνούς Αγγέλων εποίησαν, τούς υιούς τών ανθρώπων.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε, πίστει στηριχθέντες, ελπίδι βεβαιωθέντες, τού εχθρού τήν τυραννίδα έλυσαν, καί τυχόντες τών στεφάνων, μετά τών Ασωμάτων πρεσβεύουσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Μεγάλη τού Σταυρού σου Κύριε η δύναμις, επάγη γάρ εν τόπω, καί ενεργεί εν Κόσμω, καί ανέδειξεν εξ αλιέων Αποστόλους, καί εξ εθνών Μάρτυρας, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

τού Δαμασκηνού

Πάντα ματαιότης τά ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον, ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα, επελθών γάρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται, Διό Χριστώ τώ αθανάτω βοήσωμεν, Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν ευφραινομένων η κατοικία.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς μή θαυμάσωμεν, τόν θεανδρικόν σου τόκον πανσεβάσμιε; Πείραν γάρ ανδρός μή δεξαμένη Πανάμωμε, έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας τήν ιδιότητα σώαν φυλάξαντα, Διό Mητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον ομολογούντων σε.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος γ

Όσοι φιλομάρτυρες, ευφράνθητε καί νύν, συμφώνως αναμέλποντες τήν υμνωδίαν τώ Χριστώ, ως γάρ φωστήρας εν Κόσμω, ανέτειλεν ημίν τήν ετήσιον μνήμην τών Αθλοφόρων αυτού, θαυμάτων χάριν εκπέμπουσαν, καί φωτίζουσαν τόν νούν, καί τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Τό εύψυχον τής καρτερίας υμών, ενίκησε τά μηχανήματα τού αρχεκάκου εχθρού, Αθλοφόροι πανεύφημοι, διά τούτο τής αιωνίου κατηξιώθητε μακαριότητος, Αλλά πρεσβεύσατε τώ Κυρίω, τού φιλοχρίστου λαού, σώσαι τό ποίμνιον, Μάρτυρες υπάρχοντες τής αληθείας.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Εκλάμπετε διά τής πίστεως, υπέρλαμπροι φωστήρες Άγιοι, θεοσεβείας ιατροί, αθλοφόροι πανεύφημοι, τών τυράννων γάρ τούς αικισμούς μή δειλανδρίσαντες, τών ειδώλων τάς δυσφημίας κατηδαφίσατε, τρόπαιον έχοντες αήττητον, τόν Σταυρόν τής αληθείας.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Τήν ωραιότητα

Ότε τώ λόγω σου παραστησόμεθα, τώ αδεκάστω σου Βήματι Κύριε, μή κατακρίνης τούς εις σέ, Σωτήρ ημών πεπιστευκότας, πάντες γάρ ημάρτομεν, αλλά σού ουκ απέστημεν, όθεν δυσωπούμέν σε, εν σκηναίς τών Δικαίων σου, Χριστέ, ούς προσελάβου κατάταξον, ως μόνος υπάρχων πολυέλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος γ'

Τών αγίων Αθλοφόρων τήν μνήμην, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ότι θέατρον γενόμενοι Αγγέλοις, καί ανθρώποις, τόν τής νίκης στέφανον, παρά Χριστού εκομίσαντο, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Βασιλέων καί τυράννων, τόν φόβον απώσαντο, οι Χριστού στρατιώται, καί ευθαρσώς καί ανδρείως, αυτόν ωμολόγησαν τών απάντων Κύριον, Θεόν καί Βασιλέα ημών, καί πρεσβεύουσιν υπερ τών ψυχών ημών.

Αι δυνάμεις τών αγίων Αγγέλων, εθαύμασαν τών Μαρτύρων τούς άθλους, ότι σώμα περικείμενοι, βασάνων κατεφρόνησαν, μιμηταί γενόμενοι, τού πάθους τού Σωτήρος Χριστού, καί πρεσβεύουσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Ως φωστήρες εν Κόσμω λάμπετε, καί μετά θάνατον άγιοι Μάρτυρες, τόν αγώνα τόν καλόν αγωνισάμενοι, διό έχοντες παρρησίαν, Χριστόν τόν Θεόν ικετεύσατε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Ανθρωποι τί μάτην ταραττόμεθα; ο δρόμος βραχύς εστιν, όν τρέχομεν, καπνός υπάρχει ο βίος, καί ατμίς καί τέφρα καί κόνις, πρός ολίγον φαινόμενος, καί ταχέως αχρειούμενος, Διό Χριστώ τώ αθανάτω βοήσωμεν, Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε η προστασία πάντων τών δεομένων, εις σέ θαρρούμεν, εις σέ καυχώμεθα, έν σοί πάσα η ελπίς ημών εστι, πρέσβευε τώ εκ σού τεχθέντι υπέρ αχρείων δούλων σου.

Απόστιχα

Νεκρώσιμα Προσόμοια

τού Θεοφάνους

Ήχος γ'

Τώ τύπω τού Σταυρού

Δοξάζω τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, δι' ού ζωή δεδώρηται, καί τρυφής η απόλαυσις, τοίς εν πίστει καί πόθω σε υμνούσι, μόνε Πολυέλεε, Διό βοώμέν σοι Χριστέ ο Θεός, Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Ο μόνος ελεήμων, καί εύσπλαγχνος, ο έχων ακατάληπτον αγαθότητος πέλαγος, ο γινώσκων τήν φυσιν τών ανθρώπων, ήν εδημιούργησας, σέ ικετεύομεν Χριστέ ο Θεός, Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Υπνώσας εν τώ τάφω ως άνθρωπος, δυνάμει αηττήτω σου, ως Θεός εξανέστησας, τούς εν τάφω υμνούντας, ασιγήτως ύμνον σοι προσφέροντας, Διό βοώμέν σοι Χριστέ ο Θεός, Τούς μεταστάντας εξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Λαμπάδα νοητήν σε βαστάζουσαν, τό φέγγος τής θεότητος, ομιλήσαν παχύτητι τής ανθρώπων ουσίας, Θεοτόκε πάντες επιστάμεθα, τόν σόν δυσώπησον Υιόν καί Θεόν, Τούς μεταστάντας εξ ημών αναπαύσαι, ένθα πάντων εστίν, ευφραινομένων η κατοικία εν σοί.