ΉΧΟΣ Β'

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Κατανυκτικά

Ήχος β'

Ήμαρτον είς σέ Σωτήρ, ως ο άσωτος Υιός, δέξαι με Πάτερ μετανοούντα, καί ελέησόν με ο Θεός.

Κράζω σοι Χριστέ Σωτήρ, τού Τελώνου τήν φωνήν, Ιλάσθητί μοι ώσπερ εκείνω, καί ελέησόν με ο Θεός.

Τών πεπραγμένων μου δεινών, εννοών τά άτοπα, επί τούς σούς καταφεύγω οικτιρμούς, Τελώνην μιμούμενος, καί Πόρνην δακρύσασαν, καί τόν Άσωτον Υιόν, διό καί προσπίπτω σοι Ελεήμον, πρίν με καταδικάσης, φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Τάς ανομίας μου πάριδε Κύριε, ο εκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αυτήν ποιών τού αγίου σου Πνεύματος, μή με εξουδενώσης από τού σού προσώπου, ο αμέτρητον έχων τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος β'

Ως κύματα θαλάσσης, επ εμέ επανέστησαν αι ανομίαι μου, ως σκάφος εν πελάγει, εγώ μόνος χειμάζομαι, υπό πταισμάτων πολλών, αλλ' εις εύδιον λιμένα, οδήγησόν με Κύριε τή μετανοία, καί σώσόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Εγώ υπάρχω τό δένδρον τό άκαρπον Κύριε, κατανύξεως καρπόν, μή φέρων τό σύνολον, καί τήν εκκοπήνπτοούμαι, καί τό πύρ εκείνο δειλιώ τό ακοίμητον, διό σε ικετεύω, πρό εκείνης τής ανάγκης, επίστρεψον, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Αυτόμελον

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς πανύμνητε Θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί τήν δυναστείαν σου, εις σέ γάρ ελπίζοντες, τό Χαίρε βοώμέν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Σέ τόν περιβάλλοντα τόν ουρανόν εν νεφέλαις, έχοντες οι Άγιοι περιβολήν εν τώ Κόσμω, τάς βασάνους τών ανόμων υπέμει ναν, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησαν, αυτών ταίς ικεσίαις καί ημάς ελευθέρωσον, τού αοράτου εχθρού Σωτήρ, καί σώσον ημάς.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος β'

Ελέησόν με είπεν ο Δαυϊδ, καγώ σοι κράζω, Ήμαρτον Σωτήρ, τάς εμάς αμαρτίας διά τής μετανοίας εξαλείψας, ελέησόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Ελέησόν με ο Θεός ελέησόν με, επί δυσίν αμαρτήμασιν ο Δαυϊδ εθρήνει, επί μυρίοις εγώ πλημμελήμασι βοώ σοι, εκείνος τήν στρωμνήν τοίς δάκρυσιν έβρεχεν, εγώ δέ ρανίδα μίαν ου κέκτημαι, απέγνωσμαι, καί δέομαι, Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε μή παρίδης με, δεόμενον αντιλήψεως τής υπό σού, επί σοί γάρ πέποιθεν η ψυχή μου, Ελέησόν με.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Ο φαιδρύνας τούς Αγίους σου υπέρ χρυσόν, καί δοξάσας τούς Οσίους σου ως αγαθός, υπ' αυτών δυσωπούμενος Χριστέ ο Θεός, τήν ζωήν ημών ειρήνευσον ως φιλάνθρωπος, καί την ευχήν κατεύθυνον ως θυμίαμα, ο μόνος εν αγίοις αναπαυόμενος.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος β'

Αυτόμελον

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, Σώζε τούς βασιλείς και τάς πόλεις σου, ικετεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Όν τρόπον ηχμαλώτευσεν ο εχθρός τόν Αδάμ, διά ξύλου τής βρώσεως Κύριε, ωσαύτως ηχμαλώτευσας καί αυτός τόν εχθρόν, διά ξύλου Σταυρού, καί τού πάθους σου, εν τούτω γάρ παρεγένου ο δεύτερος Αδάμ, αναζητήσαι τόν πλανηθέντα, ζωοποιήσαι τόν νεκρωθέντα, ο Θεός δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Η παρθένος καί Μήτηρ σου Χριστέ, επί ξύλου ορώσά σε νεκρόν ηπλωμένον, κλαίουσα πικρώς, Υιέ μου έλεγε, τί τό φοβερόν τούτο μυστήριον, ο πάσι δωρούμενος, ζωήν τήν αιώνιον, εκουσίως εν Σταυρώ, πώς θνήσκεις θάνατον επονείδιστον.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή, η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά σώματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε, καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε, αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος β'

Ο σοφίσας υπέρ ρήτορας τούς Αλιείς, καί εκπέμψας ώσπερ κήρυκας πάση τή γή, τή αφάτω φιλανθρωπία σου Χριστέ ο Θεός, δι' αυτών κραταίωσον τήν Εκκλησίαν σου, καί τοίς πιστοίς κατάπεμψον τήν ευλογίαν σου, ο μόνος ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Σαγηνεύσαντες τά έθνη οι Αλιείς, καί διδάξαντες τά πέρατα σέ προσκυνείν, τή αφάτω φιλανθρωπία σου Χριστέ ο Θεός, δι' αυτών στερέωσον τήν Εκκλησίαν σου, καί τοίς πιστοίς κατάπεμψον τήν ευλογίαν σου, ο μόνος εν Αγίοις αναπαυόμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες, Χαίρε αδύτου φωτός νεφέλη, αυτόν βαστάσασα εν κόλποις, τής δόξης τόν Κύριον.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Απόστολοι Μάρτυρες, καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Hχος β'

Αυτόμελον

Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, Χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ η μών παραγενόμενος, εις τό σώσαι τόν Κόσμον.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω τής γής Χριστέ ο Θεός, επί Σταυρού τάς αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τά έθνη, κράζοντα, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Αυτόμελον

Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε υμνούμέν σε, διά γάρ τού Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο Άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Επί τήν πέτραν τήν ασάλευτον, θεμελιώσαντες οι Άγιοι, κατά τών τυράννων κραταιώς ηνδρίσαντο, καί διά βασάνων τών στεφάνων έτυχον, δι' αυτών ο Θεός, σώσον ημάς.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος β'

Οι τήν επίγειον απόλαυσιν μή ποθήσαντες, Αθλοφόροι, ουρανίων αγαθών ηξιώθησαν, καί Αγγέλων συμπολίται γεγόνασι, Κύριε πρεσβείαις αυτών, ελέησον καί σώσον ημάς.

Τών αγίων Μαρτύρων πρεσβευόντων υπέρ ημών, καί τόν Χριστόν υμνούντων, πάσα πλάνη πέπαυται, καί τών ανθρώπων τό γένος, πίστει διασώζεται.

Χοροί Μαρτύρων αντέστησαν, τοίς τυράννοις λέγοντες, Ημείς στρατευόμεθα τώ Βασιλεί τών δυνάμεων, ει καί πυρί καί βασάνοις αναλώσετε ημάς, ουκ αρνούμεθα τής Τριάδος τήν δύναμιν.

Μεγάλη η δόξα, ήν εκτήσασθε Άγιοι, διά τής πίστεως, ου μόνον γάρ εν τώ πάσχειν τόν εχθρόν ενικήσατε, αλλά καί μετά θάνατον πνεύματα απελαύνετε, ασθενούντας θεραπεύετε, ψυχών καί σωμάτων ιατροί, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ελεηθήναι τάς ψυχάς ήμών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

τού Δαμασκηνού

Οίμοι οίον αγώνα έχει η ψυχή, χωριζομένη εκ τού σώματος! οίμοι πόσα δακρύει τότε, καί ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! πρός τους Αγγέλους τά όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει, πρός τούς ανθρώπους τάς χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τόν βοηθούντα, Διό αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών τό βραχύ τής ζωής, τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρήλθεν η σκιά τού Νόμου, τής χάριτος ελθούσης, ως γάρ η βάτος ουκ εκαίετο καταφλεγομένη, ούτω παρθένος έτεκες, καί παρθένος έμεινας, αντί στύλου πυρός, δικαιοσύνης ανέτειλεν Ήλιος, αντί Μωϋσέως Χριστός, η σωτηρία τών ψυχών ημών.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος β'

Ο φαιδρύνας τούς Αγίους σου υπέρ χρυσόν, καί δοξάσας τούς Οσίους σου ως αγαθός, υπ' αυτών δυσωπούμενος Χριστέ ο Θεός, τήν ζωήν ημών ειρήνευσον ως φιλάνθρωπος, καί τήν ευχήν κατεύθυνον ως θυμίαμα, ο μόνος εν Αγίοις αναπαυόμενος.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή, η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά σώματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε, καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Απόστολοι Μάρτυρες, καί Προφήται Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Η μνήμη τών κεκοιμημένων Κύριε, εις μνείαν τών προσδοκωμένων άγει με, καί καθορών μου τήν καταδίκην, προσφέρω τήν εκ βασάνων φωνήν, Ελεήμον ελέησόν με.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μήτηρ αγία η τού αχράντου Φωτός, Αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος β'

Υπέρ Χριστού παθόντες μέχρι θανάτου, ώ αθλοφόροι Μάρτυρες, ψυχάς μέν έχετε εις ουρανούς εν χειρί Θεού, καί κατά Κόσμον όλον δορυφορείται υμών τά λείψανα, Ιερείς καί βασιλείς προσκυνούσι, καί λαοί πάντες επαγαλλόμενοι, συνήθως βοώμεν, Ύπνος τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος τών Οσίων αυτού.

Τόν Σταυρόν τού Χριστού λαβόντες οι άγιοι Μάρτυρες, όπλον ακαταγώνιστον, πάσαν τού Διαβόλου τήν ισχύν κατήργησαν, καί λαβόντες στέφος ουράνιον, τείχος ημίν γεγόνασιν, υπέρ ημών αεί πρεσβεύοντες.

Τών Αγίων σου τά πλήθη, δυσωπούσί σε Χριστέ, Ελέησον ημάς, ως φιλάνθρωπος.

Πάσα πόλις καί χώρα, τιμά υμών τά λείψανα, ώ αθλοφόροι Μάρτυρες, υμείς γάρ νομίμως αθλήσαντες, στέφανον ουράνιον ελάβετε, διά τούτο Ιερέων εστέ τό καύχημα, Βασιλέων τό νίκος, Εκκλησιών η ευπρέπεια.

Δόξα... Νεκρώσιμον

τού Δαμασκηνού

Ήχος β'

Εκ γής πλαστουργήσας με, εις γήν πάλιν πορεύεσθαι, τή παραβάσει με κατέκρινας, έστησας ημέραν ετάσεως, εν ή τά κρυπτά τής εκάστου πράξεως, φανερά παρίστανται ενώπιόν σου, τότε φείσαί μου αναμάρτητε, καί τών εσφαλμένων μοι συγχώρησιν διδούς, τής Βασιλείας σου μή χωρίσης με.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ο ναός ο ακατάλυτος, μάλλον δέ ο άγιος, καθώς βοά ο Προφήτης, Άγιος ο Ναός σου, θαυμαστός εν δικαιοσύνη.

Απόστιχα

Νεκρώσιμα Προσόμοια

τού Θεοφάνους

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε

Ρύμην, τού θανάτου καί φθοράν, σού τώ ζωηφόρω θανάτω, καθείλες Δέσποτα πάσι δέ επήγασας ζωήν αιώνιον, καί νεκροίς εξανάστασιν, θνητοίς εδωρήσω, όθεν σου δεόμεθα, Σώτερ άνάπαυσον, πίστει τούς πρός σέ μεταστάντας, καί τής ακηράτου σου δόξης, τούτους καταξίωσον φιλάνθρωπε.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Ίνα, τούς ανθρώπους κοινωνούς θείας Βασιλείας εργάση, σταυρόν υπέμεινας, θάνατον εκούσιον καταδεξάμενος, διά τούτο δεόμεθα, τή σή ευσπλαγχνία, μετόχους ανάδειξον τής Βασιλείας σου, πίστει τούς πρός σέ μεταστάντας, καί τής αϊδίου σου δόξης, καί μακαριότητος αξίωσον.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Σώσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς, τής οικονομίας τό όντως, βαθύ μυστήριον, χαίρων εξετέλεσας, ως υπεράγαθος, καί τιμής εξηγόρασας, τόν σύμπαντα Κόσμον, Αίματι τιμίω σου, διό δεόμεθα, πίστει τούς πρός σέ μεταστάντας, καί τού γλυκυτάτου σου κάλλους, τούτους καταξίωσον Φιλάνθρωπε.

Δόξα...

Τρόμω τώ φρικτώ καί φοβερώ, βήματι τώ σώ παρεστώτες, οι απ' αιώνος νεκροί, ψήφον αναμένουσι, τήν σήν δικαίαν Σωτήρ, καί τήν θείαν εκδέχονται, δικαιοκρισίαν, τότε φείσαι Δέσποτα, Σώτερ τών δούλων σου, πίστει τούς πρός σέ μεταστάντας, καί τής αϊδίου τρυφής σου, καί μακαριότητος αξίωσον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εύας τής προμήτορος Αγνή, σύ τήν οφειλήν συλλαβούσα, Θεόν απήτησας, τόν τήν αφθαρσίαν τε, καί τήν ανάστασιν, τοίς πιστοίς χαριζόμενον, καί τή αθανάτω, δόξη στεφανώσαντα, τούς σε δοξάζοντας, όν νύν δυσωπούσα μή παύση, τούτους εν φωτί κατατάξαι, τής αυτού λαμπρότητος Θεόνυμφε.