ΉΧΟΣ Α'

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Κατανυκτικά

Ήχος α'

Ότι τό πέλαγος πολύ, τών παραπτωμάτων μου Σωτήρ, καί δεινώς βεβύθισμαι ταίς πλημμελείαις μου, δός μοι χείρα, σώσόν με, ως τώ Πέτρω, ο Θεός, καί ελέησόν με.

Ότι εννοίαις πονηραίς, καί έργοις καταδεδίκασμαι Σωτήρ, λογισμόν μοι δώρησαι, επιστροφής ο Θεός, ίνα κράζω, Σώσόν με Ευεργέτα αγαθέ, καί ελέησόν με.

Άλλος σε κόσμος ψυχή αναμένει, καί Κριτής, τά σά μέλλων δημοσιεύειν κρυπτά καί δεινά, μη ούν εμμείνης τοίς ώδε, αλλά πρόφθασον βοώσα τώ Κριτή, ο Θεός Ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Μή αποδοκιμάσης με Σωτήρ μου, τή ραθυμία τής αμαρτίας συνεχόμενον, διέγειρόν μου τόν λογισμόν πρός μετάνοιαν, καί τού σού αμπελώνος, εργάτην δόκιμον ανάδειξόν με, δωρούμενός μοι τής ενδεκάτης, ώρας τόν μισθόν, καί τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος α'

Εν ανομίαις συλληφθείς εγώ ο άσωτος, ου τολμώ ατενίσαι εις τό ύψος τού ουρανού, αλλά θαρρών εις τήν φιλανθρωπίαν σου κράζω, ο Θεός ιλάσθητί μοι, καί σώσόν με.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, εγώ πού φανούμαι ο αμαρτωλός; τό βάρος καί τόν καύσωνα τής ημέρας ουκ εβάστασα, τοίς περί τήν ενδεκάτην ώραν συναρίθμησόν με, ο Θεός, καί σώσόν με.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θαύμα θαυμάτων Κεχαριτωμένη, εν σοί θεωρούσα η Κτίσις αγάλλεται, συνέλαβες γάρ ασπόρως, καί έτεκες αφράστως, όν ταξιαρχίαι Αγγέλων, Οράν ου δεδύνηνται, αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Αθλήσεως, καύχημα, καί στεφάνων αξίωμα, οι ένδοξοι Αθλοφόροι, περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο, αυτών ταίς ικεσίαις δώρησαι ημίν ο Θεός, τό μέγα σου έλεος.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Κατανυκτικά

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαί μοι σπεύσον, ασώτως τόν εμόν, κατηνάλωσα βίον, εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών, οικτιρμών σου Σωτήρ, νύν πτωχεύουσαν, μή υπερίδης καρδίαν, σοί γάρ Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω, Ήμαρτον εις τόν ουρανόν, καί ενώπιόν σου.

Στίχ. Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με μηδέ τή οργή σου παιδεύσης με.

Τό βήμά σου φρικτόν, καί η κρίσις δικαία, τά έργα μου δεινά, αλλ' αυτός Ελεήμον, προφθάσας με διάσωσον, καί κολάσεως λύτρωσαι, ρύσαι Δέσποτα, τής τών ερίφων μερίδος, καί αξίωσον, εκ δεξιών σου με στήναι κριτά δικαιότατε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Συλλαβούσα αφλέκτως τό πύρ τής θεότητος, καί τεκούσα ασπόρως πηγήν ζωής τόν Κύριον κεχαριτωμένη Θεοτόκε, περίσωζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ως καλοί στρατιώται, ομοφρόνως πιστεύσαντες, τάς απειλάς τών τυράννων μή πτοούμενοι Άγιοι, προσήλθετε προθύμως τώ Χριστώ αράμενοι τόν τίμιον Σταυρόν, καί τελέσαντες τόν δρόμον, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξασθε, Δόξα τώ ενισχύσαντι υμάς, δόξα τώ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ορώσά σε Χριστέ, η πανάμωμος Μήτηρ, νεκρόν επί Σταυρού, ηπλωμένον εβόα, Υιέ μου συνάναρχε, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, τίς η άφατος οικονομία σου αύτη; δι' ής έσωσας, τό τών χειρών σου οικτίρμον, πλαστούργημα Δέσποτα.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τού Σταυρού σου τό ξύλον προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης η ζωή τών απάντων, Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ, τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη ομολογών σοι, Μνήσθητί μου Κύριε, δέξαι ώσπερ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας, Ημάρτομεν, πάντες τή ευσπλαγχνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Τόν Άρνα επί ξύλου η αμνάς καθορώσα, μετά ληστών μακροθύμως σταυρούμενόν σε Λόγε, καί λόγχη κεντούμενον πλευράν, ηλάλαζε βοώσα μητρικώς, Τί τό ξένον καί φρικώδες, Υιέ μου μυστήριον, πώς καλύπτει τάφος τόν απερίγραπτον Θεόν, άφραστον τό τελούμενον! Μή με τήν τεκούσαν εάσης, Υιέ μου γλυκύτατε.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αποστολικά

Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τή σαγήνη τού λόγου, τάς πλοκάς τών ρητόρων, οι Αλιείς τώ καλάμω τού Σταυρού ανατρέψαντες, εφώτισαν τά έθνη ευσεβώς, δοξάζειν σε Θεόν αληθινόν, διό σοι καί τόν ύμνον, τώ ενδυναμώσαντι αυτούς βοώμεν, Δόξα τώ Πατρί, καί τώ Υιώ, δόξα τώ ομοουσίω Πνεύματι, δόξα τώ δι' αυτών φωτίσαντι τόν Κόσμον.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Οι σοφοί τής Οικουμένης Αλιείς, εκ Θεού λαβόντες τό συμπαθές, πρεσβεύσατε καί νύν υπέρ ημών τών βοώντων, Κύριε σώσον τούς βασιλείς καί τήν πόλιν σου, καί τών συνεχόντων δεινών ελευθέρωσον, διά τών Αποστόλων, τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τον αμήτορα εν ουρανώ, υπέρ έννοιαν καί ακοήν, επί γής απάτορα έτεκες, αυτόν Θεοτόκε ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τούς Μάρτυρας Χριστού, ικετεύσωμεν πάντες, αυτοί γάρ τήν ημών, σωτηρίαν αιτούσι, καί πάντες προσέλθωμεν, πρός αυτούς μετά πίστεως, ούτοι βρύουσι, τών ιαμάτων τήν χάριν, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες τής Πίστεως.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Σταυρώσιμα

Ήχος α'

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ανηρέθη η τυραννίς, επατήθη η δύναμις τού εχθρού, ούτε γάρ Άγγελος, ουκ άνθρωπος, αλλ' αυτός ο Κύριος έσωσας ημάς, δόξα σοι.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τό όπλον τού Σταυρού, εν πολέμοις εδείχθη, ποτέ τώ ευσεβεί, Βασιλεί Κωνσταντίνω, αήττητον τρόπαιον, κατ' εχθρών διά πίστεως, τούτο τρέμουσι, καί αι δυνάμεις τού Άδου, τούτο γέγονε, καί τών πιστών σωτηρία, καί Παύλου τό καύχημα.

Δόξα... Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον

Οι τήν σήν προστασίαν, κεκτημένοι Άχραντε, καί ταίς σαίς ικεσίαις, τών δεινών εκλυτρούμενοι, τώ Σταυρώ τού Υιού σου εν παντί φρουρούμενοι, καταχρέως σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Εις τήν ζ' Ωδήν

Μαρτυρικόν

Αθλήσεως καύχημα, καί στεφάνων αξίωμα οι ένδοξοι Αθλοφόροι περιβέβληνταί σε Κύριε, καρτερία γάρ αικισμών, τούς ανόμους ετροπώσαντο, καί δυνάμει θεϊκή, εξ ουρανού τήν νίκην εδέξαντο, αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι ημίν ο Θεός, τό μέγα σου έλεος.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΕΣΠΕΡΑΣ

Εις τό Κύριε εκέκραξα

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος α'

Τή πρεσβεία Κύριε, πάντων τών Αγίων, καί τής Θεοτόκου, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.

Η εν σταδίω υμών ομολογία Άγιοι, τών δαιμόνων κατέπτηξε τήν δύναμιν, καί τής πλάνης τούς ανθρώπους ηλευθέρωσε, διό καί τάς κεφαλάς αποτεμνόμενοι εκράζετε, Γενέσθω Κύριε ή θυσία τών ψυχών ημών, ευπρόσδεκτος ενώπιόν σου, ότι σε ποθήσαντες, κατεφρονήσαμεν τής προσκαίρου ζωής φιλάνθρωπε.

Ώ τής καλής υμών πραγματείας Άγιοι! ότι αίματα εδώκατε, καί ουρανούς εκληρονομήσατε, καί πρός καιρόν πειρασθέντες, αιωνίως αγάλλεσθε, Όντως καλόν υμών τό εμπόρευμα, φθαρτά γάρ καταλιπόντες, τά άφθαρτα απελάβετε, καί σύν Αγγέλοις χορεύοντες, υμνείτε απαύστως Τριάδα ομοούσιον, ανεύφημοι Μάρτυρες υμάς, ουχ η γή κατέκρυψεν, αλλ' ουρανός υπεδέξατο, υμίν ηνοίγησαν Παραδείσου πύλαι, καί εντός γενόμενοι, τού ξύλου τής ζωής απολαύετε, Χριστώ πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ιδιόμελον

Ήχος α' Νεκρώσιμον

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Ποία τού βίου τρυφή, διαμένει λύπης αμέτοχος; ποία δόξα έστηκεν επί γής αμετάθετος; πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρων απατηλότερα, μιά ροπή, καί ταύτα πάντα, θάνατος διαδέχεται, Αλλ' εν τώ φωτί Χριστέ τού προσώπου σου, και τώ γλυκασμώ τής σής ωραιότητος, ούς εξελέξω ανάπαυσον, ως φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν παγκόσμιον δόξαν, τήν εξ ανθρώπων σπαρείσαν, καί τόν Δεσπότην τεκούσαν, τήν επουράνιον πύλην, υμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον τών Ασωμάτων τό άσμα, καί τών πιστών τό εγκαλλώπισμα, αύτη γάρ ανεδείχθη ουρανός, καί ναός τής θεότητος, αύτη τό μεσότοιχον τής έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε, καί τό βασίλειον ηνέωξε, Ταύτην ούν κατέχοντες τής Πίστεως τήν άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Κύριον, θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαός τού Θεού, καί γάρ αυτός πολεμήσει, τούς εχθρούς ως παντοδύναμος.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Μαρτυρικά

Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ως καλοί στρατιώται, Ομοφρόνως πιστεύσαντες, τάς απειλάς τών τυράννων, μή πτοούμενοι Άγιοι, προσήλθετε προθύμως τώ Χριστώ, αράμενοι τόν τίμιον Σταυρόν, καί τελέσαντες τόν δρόμον, εξ Ουρανού τήν νίκην εδέξασθε, Δόξα τώ ενισχύσαντι υμάς, δόξα τώ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωμεν πάντα τά θέλημα αυτού εν αυτοίς.

Τούς μάρτυρας Χριστού ικετεύσωμεν πάντες, αυτοί γάρ τήν ημών σωτηρίαν αιτούνται, καί πάντες προσέλθωμεν, πρός αυτούς μετά πίστεως, ούτοι βρύουσι, τών ιαμάτων τήν χάριν, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες τής Πίστεως.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Όμοιον

Ο σάρκα δι' ημάς εκ Παρθένου ατρέπτως, φορέσας εκ Μητρός, επ' εσχάτων τών χρόνων, καί γινώσκων ως Κύριος, τό καθ' ημάς ευόλισθον, άνες, οίκτειρον, τούς μεταστάντας τού βίου, σοί γάρ Δέσποτα, ψυχάς ανέθεντο πίστει, τώ μονω Θεώ ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αυτόμελον

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι, Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο, ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, Εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς, διά τού τόκου σου.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Μαρτυρικά

Ήχος α'

Τούς Αθλοφόρους τού Χριστού, δεύτε λαοί άπαντες τιμήσωμεν, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, τούς φωστήρας τού Κόσμου, καί κήρυκας τής Πίστεως, τήν πηγήν τήν αένναον, εξ ής αναβλύζει τοίς πιστοίς τά ιάματα, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός ημών, τήν ειρήνην δώρησαι τώ Κόσμω σου, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ούτοι οι Στρατιώται τού Βασιλέως τού μεγάλου, αντέστησαν τοίς δόγμασι τών τυράννων, γενναίως κατεφρόνησαν τών βασάνων, καί τήν πλάνην πάσαν πατήσαντες, αξίως στεφανωθέντες, αιτούνται παρά τού Σωτήρος ειρήνην, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Υμάς πανεύφημοι Μάρτυρες, ου θλίψις, ου στενοχωρία, ου λιμός, ουδέ μάστιγες, ου θυμός θηρών, ου ξίφος, ουδέ πύρ απειλούν, χωρίσαι Θεού δεδύνηνται, πόθω δέ μάλλον τώ πρός αυτόν, ως εν αλλοτρίοις αγωνισάμενοι σώμασι, τήν φύσιν ελάθετε, θανάτου καταφρονήσαντες, όθεν καί επαξίως, τόν τών πόνων υμών μισθόν εκομίσασθε, ουρανών Βασιλείας, κληρονόμοι γεγόνατε, πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών δεόμεθα.

Αγαλλιάσθε Μάρτυρες εν Κυρίω, ότι τόν αγώνα τόν καλόν ηγωνίσασθε, αντέστητε βασιλεύσι, καί τυράννους ενικήσατε, πύρ καί ξίφος ουκ επτοήθητε, θηρών αγρίων κατεσθιόντων τά σώματα υμών, Χριστώ μετά Αγγέλων, τήν υμνωδίαν αναπέμποντες, τούς απ' ουρανών στεφάνους εκομίσασθε, αιτήσασθε δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Νεκρώσιμον

Ποίημα Ιωάννου Δαμασκηνού

Έργω Σωτήρ μου δεικνύς, ότι σύ εί η πάντων ανάστασις λόγω Λόγε Λάζαρον, εκ νεκρών εξανέστησας, τότε μοχλοί εσαλεύθησαν, πύλαι δέ Άδου συνεταράχθησαν, τότε ύπνος ο τών ανθρώπων, θάνατος απεδείκνυτο, αλλ' ο εις τό σώσαί σου τό πλαστούργημα, καί ουκ εις τό κρίναι παραγενόμενος, ούς εξελέξω, ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Φαιδρύνεται Κόρη Προφητών, ο χορός τώ τόκω σου, Πατριαρχών θείος σύλλογος, σεπτοί Απόστολοι, καί Αρχιερέων, καί Μαρτύρων σύστημα, Οσίων καί Δικαίων τά τάγματα, καί σέ γινώσκουσιν, αφορμήν τής τούτων τάξεως, καί τιμώσιν, ως Θεού γεννήτριαν.

Απόστιχα

Νεκρώσιμα τού Θεοφάνους

Ήχος α'

Πανεύφημοι

Σού Σώτερ δεόμεθα τής σής, γλυκείας μεθέξεως, τούς μεταστάντας ανάπαυσον, καί κατασκήνωσον, εν σκηναίς Δικαίων, εν μοναίς Αγίων σου, εν τοίς επουρανίοις σκηνώμασι, τή ευσπλαγχνία σου, παρορών τά παραπτώματα, καί παρέχων αυτοίς τήν ανάπαυσιν.

Στίχ. Μακάριοι, ούς εξελέξω καί προσελάβου, Κύριε.

Ουδείς αναμάρτητος ουδείς, τών ανθρώπων γέγονεν, ειμή σύ μόνε Αθάνατε, διό τούς δούλους σου, ως Θεός οικτίρμον, εν φωτί κατάταξον, σύν ταίς χοροστασίαις Αγγέλων σου, τή ευσπλαγχνία σου, υπερβαίνων ανομήματα, καί παρέχων αυτοίς τήν συγχώρησιν.

Στίχ. Καί τό μνημόσυνον αυτών εις γενεάν καί γενεάν.

Υπέρ τά ορώμενα τά σά, Σώτερ επαγγέλματα, ά οφθαλμός ου τεθέαται, καί ούς ουκ ήκουσε, καί επί καρδίαν, ουκ ανέβη πώποτε, ών τής προσενεστώσης μεθέξεως, τυχείν ευδόκησον, τούς πρός σέ μεταχωρήσαντας, καί παρέχων ζωήν τήν αιώνιον.

Δόξα...

Σταυρώ σου γηθόμενοι Σταυρώ, θαρρούντες οι δούλοί σου, πρός σέ μετέστησαν Κύριε, οίς νύν αντίλυτρον, τών αυτών πταισμάτων, τόν Σταυρόν σόυ δώρησαι, καί αίμα τό χυθέν υπέρ τού Κόσμου ζωής, τή ευσπλαγχνία σου, συγχωρών τά πλημμελήματα, καί φωτίζων φωτί τού προσώπου σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χριστόν εκδυσώπησον τόν σόν, τόκον Μητροπάρθενε, τήν τών πταισμάτων συγχώρησιν, δούναι τοίς δούλοις σου, τοίς σέ Θεοτόκον, ευσεβώς κηρύξασι, καί λόγω αληθεί δογματίσασι, καί τής λαμπρότητος, τών Αγίων καί φαιδρότητος αξιώσαι εν τή βασιλεία σου.