ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν Προοιμιακόν Ψαλμόν, στιχολογούμεν τό α' Kάθισμα τού Ψαλτηρίου Μακάριος ανήρ, εις δέ τό, Kύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχ. ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου ζ', καί τά παρόντα Ιδιόμελα τού Τριφδίου β' δευτερούντες τό α'.

Ήχος α'

Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκώς, αδελφοί, ο γάρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθώμεν εναντίον τού Θεού, τελωνικώς διά νηστείας κράζοντες. Ιλάσθητι ημίν ο Θεός, τοίς αμαρτωλοίς. (Δίς)

Φαρισαίος κενοδοξία νικώμενος, καί Τελώνης τή μετανοία κλινόμενος, προσήλθόν σοι τώ μόνω Δεσπότη, αλλ' ο μέν καυχησάμενος, εστερήθη τών αγαθών, ο δέ μη φθεγξάμενος, ηξιώθη τών οωρεών, Εν τούτοις τοίς στεναγμοίς, στήριξόν με Χριστέ ο Θεός ως φιλάνθρωπος.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Παντοκράτορ Κύριε, οίδα, πόσα δύνανται τά δάκρυα, Εζεκίαν γάρ εκ τών πυλών τού θανάτου ανήγαγον, τήν αμαρτωλόν εκ τών χρονίων πταισμάτων ερρύσαντο, τόν δέ Τελώνην, υπέρ τόν Φαρισαίον εδικαίωσαν, καί δέομαι, σύν αυτοίς αριθμήσας, ελέησόν με.

Καί νύν... Θεοτοκ. τό α' τού ενδιατάκτου Ήχου, Είσοδος, καί τό Προκείμενον τής ημέρας.

Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Εις τήν Λιτήν Στιχηρά τού αγίου τής Mονής. Απόστιχα τής Οκτωήχου τά κατ' Αλφάβητον.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Βεβαρημένων τών οφθαλμών μου εκ τών ανομιών μου, ου δύναμαι ατενίσαι, καί ιδείν τόν αιθέρα τού ουρανού, αλλά δέξαι με ως τόν Τελώνην, μετανοούντα Σωτήρ, καί ελέησόν με.

Καί vύv... Θεοτοκίοv

Ήχος ο αυτός

Ναός καί πύλη υπάρχεις, παλάτιον καί θρόνος τού Βασιλέως, Παρθένε πάνσεμνε, δι' ής ο λυτρωτής μου Χριστός ο Κύριος τοίς εν σκότει καθεύδουσιν επέφανεν, Ήλιος υπάρχων δικαιοσύνης, φωτίσαι θέλων ούς έπλασε, κατ' εικόνα ιδίαν, χειρ' τή εαυτού, Διό Πανύμνητε, ως μητρικήν παρρησίαν, πρός αυτόν κεκτημένη, αδιαλείπτως πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον τό, Θεοτόκε Παρθένε, εκ γ'.

Μετά δέ τήν ευλόγησιν τών Άρτων καί τήν διάδοσιν, γίνεται Ανάγνωσις μεγάλη.

Ιστέον ότι τήν Ακολουθίαν τού εν τή παρούση Κυριακή επιλαχόντος Αγίου ψάλλομεν τή παρελθούση Παρασκευή εις τό Απόδειπνον, ει μήπου τύχη μεγάλου Αγίου μνήμη.

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τόν Εξάψαλμον, τό, Θεός Κύριος, η συνήθης στιχολογία, τά Καθίσματα καί οι Αναβαθμοί τής Οκτωήχου, τό Προκείμενον τό, Πάσα πνοή, καί τό ενδιάτακτον Εωθινόν Ευαγγέλιον.

Είτα τό, Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι καί τόν Ν' Ψαλμόν. Καί μετά ταύτα, ψάλλομεν τά παρόντα Ιδιόμελα.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.

Καί νύν... Θεοτοκίοv

Ήχος ο αυτός

Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'

Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Οι Κανόνες, ο Αναστάσιμος εις δ' ο Σταυροαναστάσιμος εις β' τής Θεοτόκου εις β', καί τού Τριωδίου εις στ'. Ποίημα Γεωργίου.

Καvώv Τριωδίου

Ου η ακροστιχ, εν τοίς Θεοτοκίοις. Γεωργίου.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ως εv ηπείρω πεζεύσας

Παραβολαίς εμβιβάζων πάντας Χριστός, πρός βίου διόρθωσιν, τόν Τελώνην ανυψοί, εκ τής ταπεινώσεως δεικνύς, Φαρισαίον τή επάρσει ταπεινούμενον.

Εκ ταπεινώσεως γέρας υψοποιόν, εκ δέ τής επάρσεως, πτώμα βλέπων χαλεπόν, τού Τελώνου ζήλου τά καλά, καί τήν φαρισαϊκήν, κακίαν μίσησον.

Εξ απονοίας κενούται πάν αγαθόν, εκ δέ ταπεινώσεως, καθαιρείται πάν κακόν, ήν περ ασπασώμεθα πιστοί, βδελυττόμενοι σαφώς, τρόπον κενόδοξον.

Τό ταπεινόφρονας είναι τούς εαυτού Μαθητάς βουλόμενος, ο τών πάντων Βασιλεύς, παραινών εδίδασκε ζηλούν, τόν Τελώνου στεναγμόν, καί τήν ταπείνωσιν.

Ως Τελώνης στενάζω, καί οδυρμοίς ασιγήτοις Κύριε, νύν προσέρχομαι τή σή ευσπλαγχνία, οίκτειρον καμέ, ταπεινώσει τήν ζωήν, νύν διεξάγοντα.

Θεοτοκίοv

Γνώμην, βουλήν, προσδοκίαν, σώμα, ψυχήν, καί τό πνεύμα Δέσποινα, ανατίθημι πρός σέ, δυσχερών εχθρών καί πειρασμών, καί μελλούσης απειλής, ρύσαι καί σώσόν με.

Καταβασία

Ωδή γ'

Ουκ έστιv άγιος ώς σύ

Από κοπρίας καί παθών, ταπεινός ανυψούται, αρετών από ύψους, καταπίπτει δέ δεινώς, υψηλοκάρδιος πάς, ού τόν τρόπον, τής κακίας φύγωμεν.

Κενοδοξία εκκενοί πλούτον δικαιοσύνης, τών παθών δέ σκορπίζει, η ταπείνωσις πληθύν, ήν μιμουμένους ημάς, τής μερίδος, δείξον τού Τελώνου Σωτήρ.

Ως ο Τελώνης καί ημείς, τύπτοντες εις τό στήθος, κατανύξει βοώμεν, Ιλάσθητι ο Θεός, ημίν τοίς αμαρτωλοίς, όπως τούτου λάβωμεν τήν άφεσιν.

Πρός ζήλον έλθωμεν πιστοί, κατορθούντες τό πρά ον, ταπεινώσει συζώντες, εκ καρδίας στεναγμώ, κλαυθμώ τε καί προσευχή, όπως σχώμεν εκ Θεού συγχώρησιν.

Αποβαλλώμεθα πιστοί, τόν υπέρογκον κόμπον, απόνοιαν δεινήν τε, καί τύφον τόν βδελυκτόν, καί τήν κακίστην Θεώ Φαρισαίου, απρεπή ωμότητα.

Θεοτοκίον

Εν σοί τή μόνη προσφυγή, πεποιθώς μή εκπέσω, τής καλής προσδοκίας, αλλά τύχοιμι τής σής, επικουρίας Αγνή, πάσης βλάβης δυσχερών ρυόμενος.

Καταβασία

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ταπείνωσις ύψωσε, κατησχυμμένον κακοίς, Τελώνην στυγνάσαντα, καί τό, Ιλάσθητι, τώ Κτίστη βοήσαντα, έπαρσις δέ καθείλεν, από δικαιοσύνης, δείλαιον Φαρισαίον, μεγαλορρημονούντα, ζηλώσωμεν διό τά καλά, κακών απεχόμενοι.

Δόξα... Όμοιον

Ταπείνωσις ύψωσε, πάλαι Τελώνην κλαυθμώ βοήσαντα, Ιλάσθητι, καί εδικαίωσεν, Aυτόν μιμησώμεθα, άπαντες οι εις βάθος, τών κακών εμπεσόντες, κράξωμεν τώ Σωτήρι, από βάθους καρδίας, Ημάρτομεν, ιλάσθητι, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί vύν... Θεοτοκίον, Όμοιον

Ταχύ δέξαι Δέσποινα τάς ικεσίας ημών, καί ταύτας προσάγαγε, τώ σώ Υιώ καί Θεώ, Κυρία Πανάμωμε, λύσον τάς περιστάσεις, τών εις σέ προστρεχόντων, σύντριψον μηχανίας, καί κατάβαλε θράσος, τών οπλιζομένων αθέων, κατά τών δούλων σου,

Ωδή δ'

Χριστός μου δύvαμις

Αρίστην έδειξεν, οδόν υψώσεως τήν ταπείνωσιν Λόγος, ταπεινωθείς, μέχρι καί μορφής δουλικής, ήν εκμιμoύμενος άπας, ανυψούται ταπεινούμενος.

Υψώθη δίκαιος, καί καταπέπτωκε, Φαρισαίος, εν πλήθει δέ τών κακών, βρίθων τεταπείνωται, αλλ' ανυψώθη Τελώνης, παρ' ελπίδα δικαιούμενος.

Πενίας πρόξενος, εκ πλούτου τών αρετών, η απόνοια ώφθη, καί πορισμός, αύθις η ταπείνωσις, δικαιοσύνης εξ άκρας απορίας ήν κτησώμεθα.

Προέφης Δέσποτα, τοίς μεγαλόφροσιν, αντιτάσσεσθαι πάντως, καί ταπεινοίς, χάριν σήν παρέχων Σωτήρ, ταπεινωθείσι νύν ημίν, τήν σήν χάριν εξαπόστειλον.

Πρός θείαν ύψωσιν, αεί ανάγων ημάς, ο Σωτήρ καί Δεσπότης υψοποιόν, έδειξε ταπείνωσιν, τούς πόδας γάρ τών Μαθητών αυτοχείρως εναπένιψεν.

Θεοτοκίοv

Ως φώς απρόσιτον, Παρθένε τέξασα, τής ψυχής μου τό σκότος φωτιστική, αίγλη διασκέδασον, καί σωτηρίας πρός τρίβους, τήν ζωήν μου χειραγώγησον.

Καταβασία

Ωδή ε'

Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ

Τού Φαρισαίου τάς αρετάς, σπεύσωμεν μιμείσθαι καί ζηλούν, τήν τού Τελώνου ταπείνωσιν τό εν εκατέροις μισούντες άτοπον, απόνοιαν καί λύμην τών παραπτώσεων.

Δικαιοσύνης δρόμος κενός ήλεγκται συζεύξας εν αυτώ, ο Φαρισαίος τήν οίησιν, αύθις δέ Τελώνης, υψοποιώ αρετή, κτησάμενος συνέμπορον τήν ταπείνωσιν.

Αρματηλάτης εν αρεταίς, ώετο δραμείν Φαρισαίος, αλλά πεζός παρακλύδιον, άρμα διαθέων, καλώς προέλαβε, συζεύξας ο Τελώνης οίκτω ταπείνωσιν.

Τήν του Τελώνου παραβολήν, πάντες αναπτύξαντες τώ νώ, δεύτε ζηλώσωμεν δάκρυσι, πνεύμα συντετριμμένον Θεώ προσάγοντες τήν τών αμαρτημάτων ζητούντες άφεσιν.

Τόν υψαυχή τε καί μοχθηρόν, αλαζονικόν τε καί θρασύν, πόρρω απώσωμεν έμφρονα, Φαρισαίου τρόπον, δεινόν μεγάλαυχον, όπως μή γυμνωθώμεν, τής θείας χάριτος.

Θεοτοκίοv

Ράβδον δυνάμεως, Αγαθή, πάσιν εξαπόστειλον ημίν, τοίς επί σοί καταφεύγουσι, κατακυριεύειν εν μέσω πάντων εχθρών, παρέχουσα, καί εκ πάσης βλάβης εξαίρουσα.

Καταβασία

Ωδή στ'

Τού βίου τήv θάλασσαν

Τού βίου τό στάδιον, ο Τελώνης εν ταυτώ, καί Φαρισαίος έδραμον, αλλ' ο μεν απονοία κατενεχθείς, αισχρώς εναυάγησεν, ο δέ τη ταπεινώσει διεσώζετο.

Τού βίου τό δίκαιον, διαμείβοντες ημείς, δρόμον εκμιμησώμεθα, τού Τελώνου μέν φρόνημα ζηλωτόν, φύγωμεν δέ φύσημα βδελυκτόν Φαρισαίου καί ζησώμεθα.

Τούς τρόπους ζηλώσωμεν, τού Σωτήρος' Ιησού καί τήν αύτού ταπείνωσιν, οΙ ποθούντες τήν άληκτον τής χαράς, τυχείν κατασκήνωσιν, εν τή χώρα τών ζώντων αυλιζόμενοι.

Υπέδειξας Δέσποτα, τοίς οικείοις Μαθηταίς υψοποιόν ταπείνωσιν, τώ λεντίω ζωννύμενος τήν οσφύν, τούς πόδας απέπλυνας, καί τόν τρόπον μιμείσθαι παρεσκεύασας.

Τόν βίον διείλοντο, Φαρισαίος αρεταίς, καί ο Τελώνης πταίσμασιν, αλλ' ο μέν τήν εξ όγκου φρενοβλαβή, υπέστη ταπείνωσιν, ο δέ ανυψούται ταπεινόφρων φανείς.

Θεοτοκίοv

Γυμνόν τή απλότητι, τή ατέχνω τε ζωή, πλασθέντα παραβάσεως διπλόη περιέβαλέ με εχθρός, σαρκός τε παχύτητι, νύν δέ σή μεσιτεία, Κόρη, σώζομαι.

Καταβασία

Κοντάκιοv Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν, καί Τελώνου μάθωμεν, τό ταπεινόν εν στεναγμοίς, πρός τόν Σωτήρα κραυγάζοντες, Ίλαθι μόνε ημίν ευδιάλλακτε.

Έτεροv Ήχος γ'

Η Παρθέvος σήμερον

Στεναγμούς προσοίσωμεν, τελωνικούς τώ Κυρίω, καί αυτώ προσπέσωμεν, αμαρτωλοί ως Δεσπότη, θέλει γάρ τήν σωτηρίαν πάντων ανθρώπων, άφεσιν παρέχει πάσι μετανοούσι, δι' ημάς γάρ εσαρκώθη Θεός υπάρχων Πατρί συνάναρχος.

Ο Οίκος

Εαυτούς αδελφοί άπαντες ταπεινώσωμεν, στεναγμοίς καί οδυρμοίς τύψωμεν τήν συνείδησιν, ίνα εν τή κρίσει τότε τή αιωνία, εκεί οφθώμεν πιστοί ανεύθυνοι, τυχόντες αφέσεως, εκεί γάρ εστιν όντως η άνεσις, ήν ιδείν ημάς νύν ικετεύσωμεν, εκεί οδύνη απέδρα λύπη καί οι εκ βάθους στεναγμοί, εν τή Εδέμ τή θαυμαστή, ής ο Χριστός δημιουργός, Θεός υπάρχων Πατρί συνάναρχος.

Συναξάριον

Tή αυτή ημέρα τής τού Τελώνου καί τού Φαρισαίου εκ τού Ιερού Ευαγγελίου τού Ευαγγελιστού Λουκά ιη' 10 - 14 παραβολης μνείαν ποιούμεθα.

Στίχοι

· Φαρισαίζων, Ιερού μακράν γίνου,

· Χριστός γάρ ένδον, Ώ ταπεινούς δεκτέον.

Έτεροι εις τό τριώδιοv

· Ο δημιουργός τών άνω καί τών κάτω,

· Τρισάγιον μέν ύμνον εκ τών Αγγέλων,

· Τριώδιον δέ καί παρ' ανθρώπων δέχου.

Ταίς τών Αγίων πάντων, μεγαλουργών σου πρεσβείαις, Χριστέ, ο Θεός ημών ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Δροσοβόλοv μέν τήv κάμιvοv

Δικαιώσεως τοίς έργοις επαιρόμενος, βρόχοις κενοδοξίας δεινώς, περιεπάρη Φαρισαίος άμετρα αυχών, Τελώνης δέ κούφω τώ πτερώ, τής ταπεινώσεως αρθείς, Θεώ προσήγγισε.

Ταπεινώσεως ως κλίμακι χρησάμενος, τρόπω Τελώνης πρός ουρανών, ύψος επήρθη, τής αλαζονείας δέ αρθείς, κουψότητι δείλαιος σαθρά, ο Φαρισαίος καταντά, πρός Άδου πέταυρον.

Τούς δικαίους ενεδρεύων μέν ο δόλιος, τρόποις κενοδοξίας συλά, αμαρτωλούς δέ, βρόχοις απογνώσεως δεσμεί, Αλλ' ούν εκατέρων τών κακών, οι τού Τελώνου ζηλωταί, ρυσθήναι σπεύσωμεν.

Εν προσευχή ημών Θεώ προσπέσωμεν, δάκρυσι καί θερμοίς στεναγμοίς, εκμιμούμενοι, τού Τελώνου τήν υψοποιόν ταπείνωσιν, μέλποντες πιστοί Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Εισηγούμενος τοίς Μαθηταίς προέλεγες, Δέσποτα, μή φρονείν υψηλά, συναπάγεσθαι ταπεινοίς διδάσκων δέ Σωτήρ, διό σοι κραυγάζομεν πιστοί. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίοv

Iακώβ σε καλλονήν καί θείαν κλίμακα, κάτωθεν, ήν εώρακε πρίν, εκτεταμένην, πρός ύψος γινώσκομεν, Σεμνή, κατάγουσαν άνωθεν Θεόν σεσαρκωμένον, καί βροτούς, αύθις ανάγουσαν.

Καταβασία

Ωδή η'

Εκ φλογός τοίς Οσίοις

Ταπεινόφρονι γνώμη, ίλεων Κύριον, ο Τελώνης στενάξας, εύρε καί σέσωσται, τρόπω δέ δεινώ γλώσσης μεγαλορρήμονος, της δικαιοσυνης εκπίπτει Φαρισαίος.

Φαρισαίου τόν τύφον, τής προαιρέσεως, καί τήν προσηγορίαν, τής καθαρότητος, φύγωμεν πιστοί, ζηλούντες τού Τελώνου καλώς, τήν ηλεημένην, ταπείνωσιν καί γνώμην.

Τάς φωνάς τού Τελώνου, πιστοί φθεγξώμεθα, Ιερώ εν αγίω, Ο Θεός ίλαθι, ίνα σύν αυτώ, τύχωμεν συγχωρήσεως, λύμης μεγα ρυσθέντες Φαρισαίου, λαυχου.

Στεναγμόν τού Τελώνου πάντες ζηλώσωμεν, καί Θεώ ομιλούντες θερμοίς τοίς δάκρυσι, κράξωμεν αυτώ. Φιλάνθρωπε ημάρτομεν, εύσπλαγχνε οΙκτίρμον, Ιλάσθητι καί σώσον.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόv καί Άγιοv Πvεύμα.

Στεναγμώ τού Τελώνου, Θεός επένευσε, δικαιώσας τε τούτον, πάσιν υπέδειξε, κάμπτεσθαι αεί, στεναγμοίς τε καί δάκρυσι, τών πλημμελημάτων, αιτούμενοι τήν λύσιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουκ επίσταμαι πλήν σου, άλλην αντίληψιν, Σέ προβάλλομαι πρέσβιν, Αγνή πανάμωμε, σέ πρός τόν εκ σού, Τεχθέντα μεσίτριαν, πάντων τών λυπούντων, ελεύθερόν με δείξον.

Καταβασία

Ωδή θ'

Θεόv ανθρώποις ιδείv

Οδόν υψώσεως τήν ταπείνωσιν, παρά Χριστού λαβόντες, σωτηρίας υπόδειγμα, τού Τελώνου τόν τρόπον ζηλώσωμεν, τύφον υπεροψίας, πόρρω βαλλόμενοι, γνώμη ταπεινόφρονι Θεόν εξιλεούμενοι.

Ψυχής απόνοιαν απωσώμεθα, γνώμην ευθή εν ταπεινοφροσύνη κτησώμεθα, εαυτούς δικαιούν μη σπουδάζωμεν, τόν τής κενοδοξίας, τύφον μισήσωμεν, καί σύν τώ Τελώνη, τόν Θεόν ιλεωσώμεθα.

Λιτάς τώ Κτίστη οίκτου προσφέρωμεν, τελωνικάς, τάς φαρισαϊκάς εκτρεπόμενοι, αχαρίστους ευχάς, μεγαλαύχους φωνάς, αι κατά τού πλησίον, κρίσιν επάγουσιν, ίνα Θεόν ίλεων, καί φώς επισπασώμεθα,

Πολλώ πταισμάτων εαμώ βαρουμενος, υπερβολή κακίας τόν Τελωνην παρήλασα, καί τού Φαρισαίου τόν μεγάλαυχον, τύφον προσεπισπώμαι, πάντοθεν έρημος, πάντων καθιστάμενος καλών. Κύριε φείσαί μου.

Τής σής αξίωσον μακαριότητος, τούς διά σέ τώ πνεύματι πτωχούς ενυπάρξαντας, εισηγήσει γάρ τής σής προστάξεως, πνεύμα συντετριμμένον, σοί προσκομίζομεν. Σώτερ προσδεξάμενος σώζε, τούς σοί λατρεύοντας,

Θεώ Τελώνης ποτέ ευξάμενος, τώ ιερώ πιστως προσανιών, δεδικαίωται, στεναγμοίς γάρ προσελθων καί δάκρυσι, συντριμμώ τε καρδίας, πάντα απέθετο, τών αμαρτημάτων τόν φόρτον εξιλεώσεσι.

Θεοτοκίον

Υμνείν, δοξάζειν καί μακαρίζειν σε, δίδου ημίν αξίως τοίς τιμώσί σε, Πάναγνε, καί τόν τόκον τόν σόν μεγαλύνουσι, μόνη ευλογημένη, σύ γάρ τό καύχημα, τών Χριστιανών καί πρός Θεόν, πρέσβις ευπρόσδεκτος.

Καταβασία

Εξαποστειλάριον, τό Εωθινόν Αναστάσιμον. Είτα τά παρόντα τού Τριωδίου.

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Υψηγορίαν φύγωμεν, Φαρισαίου κακίστην, ταπείνωσιν δέ μάθωμεν, τού Τελώνου αρίστην, ίν' υψωθώμεν βοώντες, τώ Θεώ σύν εκείνω Ιλάσθητι τοίς δούλοις σου, ο τεχθείς εκ Παρθένου, Χριστέ Σωτήρ, εκουσίως, καί Σταυρόν υπομείνας, συνήγειρας τόν κόσμον σου θεϊκή δυναστεία,

Θεοτοκίον, όμοιον

Ο ποιητής τής κτίσεως, καί Θεός τών απάντων, σάρκα βροτείαν έλαβεν, έξ αχράντου γαστρός σου, πανύμνητε Θεοτόκε, καί φθαρείσάν μου φύσιν, όλην ανεκαινούργησε, πάλιν ως πρό τού τόκου, καταλιπων μετά τόκον, όθεν πίστει σέ πάντες, άνευφημούντες κράζομεν, Χαίρε, κόαμου η δόξα.

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου δ' καί τά παρόντα τού Τριωδίου δ'.

Ήχος α'

Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκώς, αδελφοί, ο γάρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθώμεν εναντίον τού Θεού, τελωνικώς διά νηστείας κράζοντες, Ιλάσθητι ημίν ο Θεός, τοίς αμαρτωλοίς.

Ο αυτός

Φαρισαίος κενοδοξία νικώμενος, καί Τελώνης τή μετανοία κλινόμενος, προσήλθόν σοι τώ μόνω Δεσπότη, αλλ' ο μέν καυχησάμενος, εστερήθη τών αγαθών, ο δέ μή φθεγξάμενος, ηξιώθη τών δωρεών. Εν τούτοις τοίς στεναγμοίς, στήριξόν με Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

Ήχος γ'

Τού Τελώνου καί τού Φαρισαίου τό διάφορον, επιγνούσα, ψυχή μου' τού μέν, μίμησον τήν υπερήφανον φωνήν, τού δέ, ζήλωσον τήν ευκατάνυκτον ευχήν, καί βόησον, ο Θεός ολάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ, καί ελέησόν με.

Στίχ. Ανάστηθι Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

Ήχος ο αυτός

Τού Φαρισαίου τήν μεχάλαυχον φωνήν, πιστοί μισήσαντες, τού δέ Τελώνου τήν ευκατάνυκτον ευχήν ζηλώσαντες, μή τά υψηλά φρονώμεν, αλλ' εαυτούς ταπεινούντες, εν κατανύξει κράξωμεν, ο Θεός ιλάσθητι, ταίς αμαρτίαις ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ταίς εξ έργων καυχήσεσι, Φαρισαίον δικαιούντα εαυτόν κατέκρινας Κύριε, καί Τελώνην μετριοπαθήσαντα, καί στεναγμοίς ιλασμόν αΙτούμενον, εδικαίωσας, ου γάρ προσίεσαι, τούς μεγαλόφρονας λογισμούς, καί τάς συντετριμμένας καρδίας, ουκ εξουθενείς, διό καί ημείς σοί προσπίπτομεν, εν ταπεινώσει, τώ παθόντι δι' ημάς, Παράσχου τήν άφεσιν καί τό μέγα έλεος,

Καί νύν... Θεοτοκίοv

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕIΤΟYPΓΙΑΝ

Τά Τυπικά, οι Μακαρισμοί τής Οκτωήχου καί εκ τού Κανόνος τού Τριωδίου η έκτη Ωδή, Ο Απόστολος. Προκείμενον. Ήχος πλ. δ'.

Εύξασθε καί απόδοτε Κυρίω τώ Θεώ ημών.

Στίχ. Γνωστός εν τή Ιουδαία ο Θεός,

Πρός Τιμόθεοv β' Επιστολής Παύλου, Κεφ. Γ', 10-l5

Τέκνον Τιμόθεε, παρηκολούθηκάς μου τή διδασκαλία τή αγωγή, τή προθέσει, τή πίστει, τή μακροθυμία, τή αγάπη, τή υπομονή, τοίς διωγμοίς, τοίς παθήμασιν, οία μοι εγένετο εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν λύστροις, οίους διωγμούς υπήνεγκα! καί εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος, Καί πάντες δέ οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται, Πονηροί δέ άνθρωποι καί γόητες προκόψουσιν επί τό χείρον, πλανώντες, καί πλανώμενοι, Σύ δέ, μένε, εν οίς έμαθες καί επιστώθης, είδως παρά τίνος έμαθες, καί ότι από βρέφους τά Οερά γράμματα οίδας, τά δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν, διά πίστεως τής εν Χριστώ Ιησού, τώ Κυρίω ημών.

Αλληλούϊα Ήχος πλ. δ'

Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω,

Ευαyyέλιον εκ τού κατά Λουκάν. ιη' 10-14

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην. Ανθρωποι δύο ανέβησαν εις τό Ιερόν...

Kοιvωνικόν

Αινείτε τόν Κύριον εκ τώv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις. Αλληλούϊα.