ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΕΣΠΕΡΑΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν Προοιμιακόν, καί τήν συνήθη Στιχολογίαν, εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα τή Οκτωήχου ς' καί τά επόμενα Προσόμοια τού Αγίου γ', δευτερούντες τό α'.

Ήχος β' Ποίοις ευφημιών άσμασιν

Ποίοις ευφημιών άσμασιν, ανυμνήσωμεν τον Ιεράρχην, τής θεολογίας τήν σάλπιγγα τό πυρίπνουν στόμα τής χάριτος, τό σεπτόν τού Πνεύματος δοχείον, τόν στύλον τής Εκκλησίας τόν ακράδαντον τό μέγα, τής Οικουμένης αγαλλίαμα, τόν ποταμόν τής σοφίας τού φωτός τόν λύχνον, τόν αστέρα τόν φαεινόν τόν τήν Κτίσιν καταλαμπρύνοντα. (Δίς)

Ποίοις υμνωδιών άνθεσιν, στεφανώσωμεν τόν Ιεράρχην, τόν τής ευσεβείας υπέρμαχον καί τής ασεβείας αντίπαλον, τόν θερμόν τής Πίστεως προστάτην τόν μέγαν καθηγεμόνα καί διδάσκαλον, τήν λύραν τήν παναρμόνιον τού Πνεύματος τήν χρυσαυγίζουσαν γλώσσαν, τήν πηγήν τήν βρύουσαν, ιαμάτων νάματα πιστοίς τόν μέγαν καί αξιάγαστον Γρηγόριον.

Ποίοις οι γηγενείς χείλεσιν ευφημήσωμεν τόν Ιεράρχην, τόν τής Εκκλησίας διδάσκαλον τού φωτός τού θείου τόν κήρυκα, τόν ουρανομύστην τής Τριάδος, τό μέγα τών μοναζόντων εγκαλλώπισμα τόν πράξει, καί θεωρία διαλάμπον τα Θεσσαλονίκης τό κλέος συμπολίτην έχοντα μυροβλύτην εν ουρανοίς, τόν θείον καί υπερθαύμαστον Δημήτριον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Όσιε τρισμάκαρ, αγιώτατε Πάτερ, ο ποιμήν ο καλός καί τού Αρχιποίμενος Χριστού Μαθητής ο τιθείς τήν ψυχήν υπέρ τών προβάτων, αυτός καί νύν Πατήρ ημών θεοφόρε Γρηγόριε, αίτησαι πρεσβείαις σου δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν...

Θεοτοκίον τό τής Οκτωήχου

Απόστιχα Αναστάσιμα

Τά κατά Αλφάβητον

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Γγρήγορος γλώσσά σου πρός διδασκαλίαν, εν τοίς ωσί τών καρδιών ενηχούσα τάς τών ραθύμων ψυχάς διανίστησι, καί θεοφθόγγοις λόγοις σου κλίμαξ ευρίσκεται, τούς εκ γής πρός Θεόν αναφέρουσα, διό Γρηγόριε, θετταλίας τό θαύμα, μή παύση πρεσβεύων Χριστώ φωτισθήναι τώ θείω φωτί τούς τιμώντάς σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος ο αυτός

Ανύμφευτε Παρθένε η τόν Θεόν αφράστως συλλαβούσα σαρκί Μήτηρ Θεού τού Υψίστου, σών οικετών παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, η πάσι χορηγούσα καθαρισμόν τών πταισμάτων νύν τάς ημών ικεσίας προσδεχομένη δυσώπει σωθήναι πάντας ημάς.

Απολυτίκιον τό Αναστάσιμον

Ήχος πλ. δ'

Ορθοδοξίας ο φωστήρ Εκκλησίας τό στήριγμα καί διδάσκαλε τών μοναστών η καλλονή τών θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος Γρηγόριε θαυματουργέ Θεσσαλονίκης τό καύχημα κήρυξ τής χάριτος ικέτευε διά παντός, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τό Θεοτόκε Παρθένε... εκ τρίτου

καί η λοιπή Ακολουθία τής Αγρυπνίας

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΪ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τόν Εξάψαλμον, τό, Θεός Κύριος, τό Απολυτίκιον Αναστάσιμον τού Αγίου, καί Θεοτοκίον. Είτα η συνήθης Στιχολογία καί Ανάγνωσις εις τήν Εξαήμερον, τά Ευλογητάρια οι Αναβαθμοί τού Ήχου, τό, Πάσα πνοή, καί τό Εωθινόν Ευαγγέλιον, καί μετά τό, Ανάστασιν Χριστού, καί τόν Ν' ψάλλομεν τά Ιδιόμελα ταύτα.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου πρός Ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, Αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον ευσπλάγχνω σου ελέει.

Καί νύν... Θεοτοκίον ο αυτός

Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαι με πάσης ακαθαρσίας.

Στίχ. Ελέησόν με Ο Θεός...

Hχος πλ. β'

Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής Κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου ως ο Δαυϊδ βοώ σοι, Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.

Οι Κανόνες, ο Αναστάσιμος ο Σταυροαναστάσιμος, καί τής Θεοτόκου εις η' καί τού Αγίου εις ς'.

Ο Κανών τού Αγίου

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Ρητόρων οι ένθεοι καί θεολόγων οι πρόκριτοι καί γλώσσαι θεόφθογγοι, δεύτε συνέλθετε εις ενότητα υμνήσαι κατ αξίαν τόν πνευματορρήτορα θείον Γρηγόριον.

Ο στύλος τής Πίστεως τής Εκκλησίας ο πρόμαχος, ο μέγας Γρηγόριος, ανευφημείσθω μοι, ο πανάριστος ποιμήν Θεσσαλονίκης ο κόσμος τού τάγματος Ιεραρχών αληθώς.

Εκ βρέφους επόθησας, κρείττονα βίον καί τέλειον Πάτερ εκ νεότητος, έστερξας φρόνημα καί ομότροπος καί σύμφρων ανεδείχθης, τού συνωνυμούντός σοι, θείε Γρηγόριε.

Θεοτοκίον

Γενού μοι Πανάμωμε, ζωής οδός οδηγούσά με, πρός θεία σκηνώματα, απεπλανήθην γάρ καί πρός βάραθρα κακίας ολισθαίνω, εξ ών με ανάγαγε τή μεσιτεία σου.

Καταβασία

Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.

Ωδή γ'

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε

Τά ρείθρα τών θείων διδαχών σου φυλάττοντες πάσαν μηχανήν τών κακοδόξων φεύγομεν, καί πάσας εκκρουόμεθα, σοίς ιεροίς συγγράμμασι, φάλαγγας τούτων Γρηγόριε.

Σοφίας μωράς τών κακοδόξων, διέλυσας Μάκαρ τού Θεού, σοφίαν ενυπόστατον, έχων εν τή καρδία σου δι' ής μετ' ήχου έθραυσας, τά σαθρά τούτων φρυάγματα.

Νεκρώσας σαρκός τής φθειρομένης πάσαν ηδυπάθειαν σοφέ ασκητικώς εζώωσας ψυχής σου τά κινήματα καί ταύτην θείον όργανον, θεολογίας ανέδειξας.

Θεοτοκίον

Εν γνώσει φρενών καί προαιρέσει αισχράν τε καί άσωτον ζωήν, επιμελώς ηγάπησα, αλλά στοργή τή θεία με Παρθένε Θεονύμφευτε, δέσμευσον θεία πρεσβεία σου.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τήν πλάνην κατέφλεξας, τών κακοδόξων Σοφέ τήν πίστιν ετράνωσας, τών ορθοδόξων καλώς, καί κόσμον εφώτισας, όθεν τροπαιοφόρος νικητής ανεδείχθης, στύλος τής Εκκλησίας, αληθής Ιεράρχης, πρεσβεύων μή ελλίπης Χριστώ, σωθήναι πάντας ημάς.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ταχύ δέξαι Δέσποινα, τάς ικεσίας ημών καί ταύτας προσάγαγε τώ σώ Υιώ καί Θεώ Κυρία Πανάμωμε, σβέσον τάς περιστάσεις, τών δυσφήμων γλωσσάλγων πράϋνον μηχανίας, καί κατάβαλε θράσος τών οπλιζομένων αθέων, Άχραντε κατά τών δούλων σου.

Ωδή δ'

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν

Ανοίξας τό στόμα σου Πάτερ σοφέ τού Θεού σοφίαν εκήρυξας, ήν εμελέτας εν καρδία σου αεί, καί Βαρλαάμ τόν μάταιον άφρονα καί άνουν απέδειξας.

Έδυς ο γλυκύτατος επί τήν γήν Ήλιος τώ νόμω τής φύσεως, ανατελείς δέ, τώ πρωϊ σύν τώ Χριστώ, Ήλιος ο ανέσπερος πάντας εποπτεύων πρεσβείαις σου.

Έδειξεν η χάρις σε Μάκαρ Θεού καύχημα καί στήριγμα μέγιστον, τών Ορθοδόξων καί Ποιμένα αγαθόν, Καί θεολόγον δεύτερον, καί τής ποίμνης άγρυπνον φύλακα.

Θεοτοκίον

Ότά μοι διάνοιξον τά τής ψυχής, Μήτερ τού Θεού η γεννήσασα τόν πρίν τά ώτα, διανοίξαντα κωφού, καί θείους ενωτίζεσθαι λόγους, καί πληρούν καταξίωσον.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Δρεπάνη τών λόγων σου, καί ιεροίς συγγράμμασιν έτεμες αιρέσεις ακανθώδεις, καί ζιζανίων νόθα βλαστήματα, τής Ορθοδοξίας δευσεβή κατεβάλου σπέρματα Ιεράρχα Γρηγόριε.

Οι λόγοι σου Πάνσοφε καί τά σεπτά συγγράμματα, δρόσος ουρανία μέλι πέτρας άρτος Αγγέλων τοίς εντυγχάνουσι, νέκταρ αμβροσία γλυκασμός, ήδυσμα Γρηγόριε καί πηγή ζώντος ύδατος.

Κοινόν σε Διδάσκαλον, γνωρίζει γή καί θάλασσα στήλην ιεράν Ορθοδοξίας καί οπλοθήκην θείων δογμάτων σεπτήν σοφόν θεολόγον ιερόν, σύσκηνον συμμέτοχον Αποστόλων ομότροπον.

Θεοτοκίον

Ρείθροις κατανύξεως, τούς ρύπους τής καρδίας μου, άχραντε απόπλυνον Παρθένε καί μετανοίας τρόπους μοι δώρησαι, σαίς πρός τόν οικτίρμονα Θεόν ιεραίς δεήσεσιν, όν αρρήτως εγέννησας.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον

Ερράγη μάταιον φρύαγμα καί γλώσσα Βαρλαάμ τού παράφρονος, λόγοις καί δόγμασι, καί διανοίας οξύτητι τού σοφού Βασιλέως καί σού Γρηγόριε.

Τήν θείαν λύραν τού Πνεύματος τήν σάλπιγγα τρανώς τήν κηρύξασαν, Θεού μυστήρια Θεσσαλονίκης τόν Πρόεδρον, τήν θεολόγον γλώσσαν, ύμνοις τιμήσωμεν.

Λαού ποτέ προηγούμενος ως στύλος τού πυρός τούς τής Πίστεως εχθρούς κατέφλεξας, τών δέ πιστών τά συστήματα, εφώτισας θεόφρον Πάτερ Γρηγόριε.

Θεοτοκίον

Γενού μοι πάναγνε Δέσποινα γαλήνη καί λιμήν παρακλήσεως, διαβιβάζουσα πρός θείον όρμον ακύμαντον τήν ζάλην τών παθών μου, καταπραϋνουσα.

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Κοντάκιον

Τή υπερμάχω στρατηηγώ

Τό τής σοφίας ιερόν καί θείον όργανον, θεολογίας τήν λαμπράν συμφώνως σάλπιγγα ανυμνούμέν σε Γρηγόριε θεορρήμον, Αλλ' ως νούς Νοϊ τώ πρώτω παριστάμενος, πρός αυτόν τόν νούν ημών Πάτερ οδήγησον, ίνα κράζωμεν, Χαίρε Κήρυξ τής χάριτος.

Ο Οίκος

Πρός τό « Αγγελος πρωτοστάτης»

Άγγελος ανεφάνης επί γής τών αρρήτων, τά θεία τοίς βροτοίς εξαγγέλλων, ταίς γάρ τών Ασωμάτων φωναίς ανθρωπίνω νοϊ τε καί σαρκί χρώμενος, εξέστησας ημάς, καί βοάν σοι θεορρήμον, έπεισας ταύτα.

· Χαίρε δι' ού τό σκότος ηλάθη, χαίρε, δι' ού τό φώς αντεισήλθε.

· Χαίρε τής ακτίστου θεότητος Άγγελε, χαίρε τής κτιστής καί μωράς όντως έλεγχε.

· Χαίρε, ύψος ανεπίβατον, τήν Θεού φύσιν είπών, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον, τήν ενέργειαν ειπών.

· Χαίρε ότι τήν δόξαν τού Θεού καλώς είπας, χαίρε, ότι τάς δόξας τών κακούργων εξείπας.

· Χαίρε, φωστήρ ο δείξας τόν Ήλιον, χαίρε κρατήρ τού νέκταρος πάροχε.

· Χαίρε, δι' ού η αλήθεια λάμπει, χαίρε, δι ού εσκοτίσθη τό ψεύδος.

· Χαίρε Κήρυξ τής χάριτος.

Συναξάριον

Τή αυτή ημέρα, Κυριακή δευτέρα τών Νηστειών, μνήμην επιτελούμεν τού εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τού Παλαμά.

Στίχοι

· Φωτός λαμπρόν κήρυκα νύν όντως μέγαν,

· Πηγή φάους άδυτον άγει πρός φέγγος.

Ταίς αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν τή Κτίσει

Οι τοίς λόγοις ομιλούντες καί συγγράμμασι, τοίς σοίς Γρηγόριε, γνώσιν μυούνται Θεού καί έμπλεοι δείκνυνται σοφίας πνευματικής, καί τήν άκτιστον χάριν καί τήν ενέργειαν, τού Θεού θεολογούσι.

Τήν ρομφαίαν καί τά τόξα κακοδόξων τε, όλως συνέτριψας καί τήν οφρύν Βαρλαάμ, καί πάσαν τήν δύναμιν αιρετικών ως ιστόν, διεσκόρπισας, οίά περ λίθος μέγιστος τής αράχνης Ιεράρχα.

Εσφραγίσθη σου τοίς λόγοις καί τοίς δόγμασι, καί τοίς συγγράμμασιν, η Πίστις τών ευσεβών καί θράσος αιρέσεως έστη Γρηγόριε καί αναίρεσις Ορθοδοξίας πέπαυται, καί ισχύς τών κακοδόξων.

Θεοτοκίον

Ιαμάτων σε πηγήν οι ξηραινόμενοι, παθών νοσήμασι γινώσκοντες αληθώς αντλούμεν σωτήρια, καί θεία νάματα, καί κραυγάζομεν, Ευλογημένος, Πάναγνε ο καρπός τής σής κοιλίας.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω

Παρίστασαι νύν τοίς θεολόγοις τώ θρόνω τού Πανοικτίρμονος ως όμοιος τούτοις καί ομότροπος πάνσοφε Γρηγόριε Θεσσαλονίκης πρόεδρε, Ιεραρχών καλλονή, λαμπρώς ηγλαϊσμένος τή δόξη, τής Ιεραρχίας Θεώ καί νύν λατρεύων.

Ειδώς σου τό καθαρόv τής διανοίας Θεός καί πρό τής γαστρός καί πρό συλλήψεως τώ πιστώ λελάληκε θείω Βασιλεί τρανώς, τής Εκκλησίας άμαχον, είναί σε πρόμαχον, διό κανονική ασφαλεία, μύρω εσφραγίσθης, τής Αρχιερωσύνης.

Ηττάται τρανώς καί κινδυνεύει, τό άθροισμα τού Πολυκινδύνου τή παλάμη σου καί σοφοίς σου ρήμασιν ένδοξε Γρηγόριε, Θεσσαλονίκης Πρόεδρε καί ως εκλείπει καπνός εξέλιπε σαθρά συμμορία σού τή βροντοφώνω, καί θεολόγω γλώσση.

Θεοτοκίον

Λόγος Θεού εν σοι Παρθένε, βροτών τήν συγκεχωσμένην τοίς παθήμασι, φύσιν ανεμόρφωσεν άκρα αγαθότητι καί όλην ανεκαίνισε καί καθηγίασε, διό οι διά σού σεσωσμένοι, σέ δοξολογούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Έσοπτρον Θεού, εγένου Γρηγόριε, τό κατ εικόνα γάρ άσπιλον ετήρησας νούν δηγεμόνα, κατά παθών σαρκικών ανδρικώς ενστησάμενος, τό καθομοίωσιν, ανελάβου, όθεν οίκος γέγονας τής αγίας Τριάδος λαμπρότατος.

Άναξ ευσεβής, υπόπτερον δείκνυσιν αεροβάτην σε, τούτω συμιμαχήσαντα, ως όλον έμπλεων, θείου Πνεύματος, κατά τού ματαιόφρονος καί μανικού Βαρλαάμ τού λαλούντος εις τό ύψος άδικα, τού Θεού όν ενδίκως ενίκησας.

Όλος γεγονώς σοφίας τής κρείττονος έμπλεως ένδοξε φώς τώ κόσμω έλαμψας, Ορθοδοξίας πηγάσας δόγματα, φιλία γαρ αμείνονος, φιλοσοφίας σοφέ θείον φόβον, εν γαστρί συνέλαβες καί τού Πνεύματος λόγους γεγέννηκας.

Θεοτοκίον

Ύμνον σοι πιστοί συμφώνως προσφέρομεν ευχαριστίας, σύ γάρ, τήν αρχαίαν έλυσας, ημών κατάραν Θεογεννήτρια, καί ευλογίαν άπαντες, θείαν καρπούμεθα σωτηρίαν φωτισμόν καί έλεος, διά σού καί χαράν τήν αιώνιον.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Χαίρε Πατέρων καύχημα θεολόγων τό στόμα, τής ησυχίας σκήνωμα, τής σοφίας ο οίκος, τών Διδασκάλων ακρότης πέλαγος τό τού λόγου, πράξεως χαίρε όργανον θεωρίας ακρότης θεραπευτά, καί τών νόσων τών ανθρωπίνων, Πνεύματος χαίρε τέμενος καί θανών καί ζών Πάτερ.

Θεοτοκίον, Όμοιον

Δέσποινα πάντων Άνασσα, πρόφθασον εν κινδύνοις πρόφθασον εν ταίς θλίψεσι πάρεσο εν ανάγκαις τής τελευταίας ημέρας μή Σατάν ημάς λάβη, μή Άδης μή απώλεια, Βήματι τού Υιού σου τώ φοβερώ, ανευθύνους άπαντας παραστήναι, ώ Θεομήτορ Δέσποινα ποίησον σαίς πρεσβείαις.

Εις τούς Αίνους

Ιστώμεν Στίχους η' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα ε' καί τά επόμενα τού Αγίου γ'.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τήν μακαρίαν έν Κόσμω ζωήν δι ήνυσας, καί νύν τών μακαρίων συνευφραίνη τοίς δήμοις, καί γήν τήν τών πραέων, ως πράος οικείς Ιεράρχα Γρηγόριε, χάριν θαυμάτων πλουτείς δέ παρά Θεού ήν παρέχεις τοίς τιμώσί σε.

Στίχ. Στόμα Δικαίου μελετήσει σοφίαν καί η γλώσσα αυτού λαλήσει κρίσιν.

Ορθοδοξίας τά δόγματα κατεφύτευσας, κακοδοξίας Μάκαρ εκτεμών τάς ακάνθας, καί Πίστεως τόν σπόρον πληθύνας καλώς, τή επομβρία τών λόγων σου, εκατοστεύοντα στάχυν ως πρακτικός γεωργός Θεώ προσήνεγκας.

Στίχ. Οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην καί οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.

Τήν τού αμέμπτου σου βίου Μάκαρ λαμπρότητα, εθαύμασαν, Αγγέλων, καί ανθρώπων οι δήμοι, καί γάρ τή προαιρέσει, στερρός αθλητής, καί ασκητής αναδέδειξαι, καί Ιεράρχης καί άξιος λειτουργός, τού Θεού καί φίλος γνήσιος.

Δόξα...

Ιδιόμελον τού Τριωδίου

Ήχος πλ. β'

Τοίς εν σκότει αμαρτημάτων πορευομένοις φώς ανέτειλας Χριστέ, τώ καιρώ τής εγκρατείας, καί τήν εύσημον ημέραν τού Πάθους σου δείξον ημίν, ίνα βοώμέν σοι, Ανάστα ο Θεός ελέησον ημάς.

Καί νύν...

Υπερευλογημένη υπάρχεις...

Δοξολογία μεγάλη καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Τά Τυπικά, οι Μακαρισμοί τής Οκτωήχου, καί εκ τού Κανόνος τού Αγίου, η ς' Ωδή.

Ο Απόστολος

Προκείμενον Ήχος πλ. α'

Σύ Κύριε, φυλάξαις ημιάς καί διατηρήσαις ημάς.

Στίχ. Σώσόν με Κύριε, ότι εκλέλοπεν όσιος.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ Α', 10-Β', 1-3)

Κατ' αρχάς σύ, Κύριε τήν γήν εθεμελίωσας καί έργα τών χειρών σου εισίν οι ουρανοί, αυτοί απολούνται σύ δέ διαμένεις, καί πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, καί ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς καί αλλαγήσονται, σύ δέ ο αυτός εί, καί τά έτη σου ουκ εκλείψουσι. Πρός τίνα δέ τών Αγγέλων είρηκέ ποτε. Κάθου εκ δεξιών μου έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου, ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν. Διά τούτο δεί, περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοίς ακουσθείσι, μήποτε παραρρυώμεν. Ει γάρ ο δι' Αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος καί πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξόμεθα, τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά τού Κυρίου, υπό τών ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη.

Αλληλούϊα 'Ηχος πλ. α'

Τά ελέη σου, Κύριε, εις τόν αιώνα άσομαι.

Ευαγγέλιον.

Εκ τού κατά Μάρκον

Τώ καιρώ εκείνω εισήλθεν ο Ιησούς εις Καπερναούμ...

Κοινωνικόν.

Αινείτε τόν Κύριον εκ τώv ουρανώv, Αινείτε αυτόν εν τοίς υψίστοις. Αλληλούϊα.

καί

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.