ΤΗ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Κυριακού τού Αναχωρητού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε, εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν

Παθών κυριεύσας τού σώματος, εγκρατείας χαλινώ, θαυματουργέ Kυριακέ, απαθείας τήν λαμπράν, Πάτερ ενδέδυσαι στολήν, καί πάσαν, τήν κακίαν απεγύμνωσας, τού πάλαι, τούς Προπάτορας γυμνώσαντος, καί νύν οικείς τόν Παράδεισον, διά παντός ευφραινόμενος, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Φέρων τόν σταυρόν επί ώμων σου, ηκολούθησας Xριστώ, ανεπιστρόφω λογισμώ, τών εν βίω ηδονών, καταφρονών Κυριακέ, καί πάθη, θανατώσας τά τού σώματος, συντόνοις, αγρυπνίαις καί δεήσεσι, χάριν απείληφας Όσιε, τού θεραπεύειν νοσήματα, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Έρημον κατώκησας όσιε, εδωδήν Κυριακέ, σκίλλαν ποιούμενος πικράν, καί τήν αίσθησιν πικραίνων, τής ψυχής τάς ηδονάς, προρρίζους, εναπέτεμες μακάριε, διό σε η ουράνιος απόλαυσις, μετά τό τέλος εδέξατο, αγγελικώς βιοτεύσαντα, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών Μοναστών τα πλήθη, τόν καθηγητήν σε τιμώμεν Κυριακέ Πατήρ ημών, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγνωμεν, Μακάριος εί τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήν δύναμιν, Αγγέλων συμμέτοχε, Οσίων ομόσκηνε καί Δικαίων, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τί υμάς καλέσωμεν

Τίς ο προσφυγών εν τή σκέπη σου, Θεοτόκε αειπάρθενε, ανύμφευτε Αγνή, ου λαμβάνει τήν ταχείαν, τών δεινών απαλλαγήν, ευρίσκει, βοηθόν σε ακαταίσχυντον, προστάτιν τε, καί πύργον αρραγέστατον, Θεογεννήτορ πανάμωμε, Χριστιανών η αντίληψις, μεσίτευσον, τού σωθήναι τούς τιμώντας σε.

H Σταυροθεοτοκίον

Άρνα η αμνάς ως εώρακε, τόν Υιόν τόν εαυτής, καθηλωμένον εν Σταυρώ, ετιτρώσκετο τής λύπης, τή ρoμφαία τήν ψυχήν, τά σπλάγχνα, εδονείτο γόους πλέκουσα, καί λύπης, τήν καρδίαν ενεπίμπλατο, Οίμοι Υιέ μου! κραυγάζουσα, πώς ταύτα πάσχεις μακρόθυμε; Δοξάζω σου, τό πρός άπαντας μακρόθυμον.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, διό εν τοίς ουρανοίς εύρες μισθόν τών καμάτων σου, τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός τόν Κύριον, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Μεγίστων δωρημάτων ημίν, ο τόκος ο αλόχευτος, τής Παρθένου, πάσι γέγονε σαφώς Θεός γάρ τήν φθαρείσαν, καινίζει βροτών φύσιν, καί αναπλάττει τό ανθρώπινον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ κυήσασα, ανεβόα, Τί τό ξένον ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου; πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος, ζωής χορηγέ.

Τροπάριον Ήχος α'

Τής ερήμου πολίτης, καί εν σώματι Άγγελος, καί θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ημών Κυριακέ, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσούντας, καί τάς ψυχάς τών πίστει προστρεχόντων σοι, Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, οι Κανόνες τής Οκτωήχου καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Κυριακέ γένοιο πρός Θεόν μοι προστάτης.

Άνευ τών Θεοτοκίων

Ποίημα Στεφάνου τού Σαββαίτου.

Ωδήα' Ήχος πλ. δ'

Άσμα αναπέμψωμεν

Κλέος θείας γνώσεως Χριστέ, παράσχου μοι καί χάριτος, τόν όσιον αξίως, Κυριακόν υμνήσαι, ταίς τούτου εντεύξεσι, σύ γάρ τών υπέρ λόγον, ο ταμίας σοφών διδαγμάτων.

Ύμνον προσκομίζοντά σοι νύν, Κυριακέ μακάριε, ευμενώς δεδεγμένος, τής θείας μετασχείν με, Χριστόν καθικέτευε, αίγλης καί φωταυγίας, καί τής όντως τυχείν σωτηρίας.

Ρώμη τού Δεσπότου κραταιά, ρωννύμενος τούς άρχοντας, Κυριακέ παμμάκαρ, τού σκότους ετροπώσω, τοίς τούτου δέ ίχνεσι, Πάτερ ακολουθήσας, πρός τήν άνω κατήντησας λήξιν.

Ίσην εδείξω επί γής, πρός Ασωμάτους άμιλλαν, όλον καθυποτάξας, σαρκός τώ ζωηφόρω, τό φρόνημα Πνεύματι, όθεν εν ουρανοίς νύν, συγχορεύεις αυτοίς θεοφόρε.

Θεοτοκίον

Κλίμαξ ανεδείχθης νοητή, ήν Ιακώβ τεθέαται, ο εκλεκτός τού Θεού, δι' ής αρρήτω λόγω, κατήλθεν ο άσαρκος, σάρξ ατρέπτως, γενέσθαι, υπέρ λόγον εκ σού Θεοτόκε.

Ωδή γ'

Ουκ έστιν άγιος

Αόκνως διήνυσας, τήν τρίβον τής ζωής, εκ γάρ βρέφους επόθησας, τόν Κτίστην σου Όσιε, όν διψών εξεζήτεις, ελάφου μιμούμενος, τόν δρόμον εφ' υδάτων πηγάς.

Καρδίας τοίς πίναξιν, εγγραφείσας τής σής, δεδεγμένος Θεσπέσιε, δακτύλω τού Πνεύματος, ώσπερ έμψυχος βίβλος, εμπράκτως ετήρησας, Χριστού τάς ζωτικάς εντολάς.

Εκράτησας Όσιε, εν νηστείαις γαστρός, τής λιχνώδους ορέξεως, καί τήν υπόγαστρον ηδονήν συννεκρώσας, αγνεία συνέζησας, Πάτερ διά βίου παντός.

Γηθόμενος έμφρονα, τή Τριάδι ναόν, σαυτόν κατεσκεύασας, τόν νούν καθηράμενος, καί σώμα καί Πνεύμα, Τρισμάκαρ καί γέγονας, δοχείον τρισηλίου φωτός.

Θεοτοκίον

Παρθένος έτεκες απειρόγαμε, καί Παρθένος έμεινας Μήτηρ ανύμφευτε, Θεοτόκε Μαρία, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, σωθήναι ημάς.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, όν υμνεί πάσα κτίσις, ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τής άνω εφιέμενος, υπερκοσμίου ζωής, τού κόσμου την τερπνότητα, ως διαπίπτουσαν, κατέλιπες Όσιε, όθεν εν ταίς ερήμοις, καί σπηλαίοις οικήσας, πόλεως ουρανίου, ανεδείχθης πολίτης, εν ή τών εκτελούντων την σήν, μνήμην μνημόνευε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκαίνισας άχραντε, τώ θείω τόκω σου, φθαρείσαν εν πάθεσι, τών γηγενών τήν θνητήν, ουσίαν καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθεν σε κατά χρέος, μακαρίζομεν πάντες, Παρθένε δεδοξασμένη, ως προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς Κύριε

Έφριξε σού ήλιος, τό εγκρατές καί στερρόν, δι' ετών σε, πλείστων οργιζόμενον, μή δυνηθείς, όλως κατιδείν, μήτε εν ημέρα, τροφής μετέχοντα Όσιε, ευτόνως μελωδούντα, αγρυπνίαις απαύστοις, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Νόμοις Καινής, καί Παλαιάς Διαθήκης σοφέ, εν συνέσει, Μακαρ τών Αγίων ανδρών, εμμελετών άπαν αρετής, είδος απεμάξω, σοφής μελίσσης τόν τρόπον ζηλών, καί σκεύος χρηματίσας, εκλογής ανεβόας, Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Όλβος τρυφής, καύχημα καί αγαλλίαμα, τών Οσίων, πέφυκας Χριστέ ο Θεός, όθεν ποθών, σέ Κυριακός, πάντα τά εν κόσμω, τερπνά λελόγισται σκύβαλα, διό καί εν ερήμοις, ερωτικώς αβάτοις, κατετρύφα τής σής ωραιότητος.

Ίσμεν ποτέ, Μερράς γλυκάναντα νάματα, τόν Προφήτην, σκίλλης δέ πικράν εδωδήν, μεταβαλών, σύ Κυριακέ, εις γλυκείαν γεύσιν, τήν παρρησίαν δεικνύεις σαφώς, πρός Κύριον τόν όντως, τούς αυτού υπηρέτας, θεϊκή δυναστεία δοξάζοντα.

Ο φοιτητής, καί μιμητής τού Δεσπότου Χριστού, τού ικέτου σεληνιαζόμενον, σύ τόν υιόν, διά προσευχής, οίκτω θεραπεύεις, πρός τούτου χάριν δεξάμενος, τάς νόσους φυγαδευειν, καί δαιμόνων τά στίφη, απελαύνειν τώ τύπω τού θείου Σταυρού.

Θεοτοκίον

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Πρός Χριστού δεδεγμένος, τήν ακαταμάχητον χάριν τού Πνεύματος, καταβέβληκας μέν, κατά κράτος δεινούς κοσμοκράτορας, ψυχικών παθών δέ, Κυριακέ επικρατήσας, απαθείας στεφάνω κατέστεψαι.

Ρωμαλέος εδείχθης, πόνοις τής ασκήσεως, εγκαρτερήσας στερρώς, μέχρι γήρως μείνας, βαθυτάτου ανένδοτος Όσιε, εν ερήμοις ώσπερ, βασιλικών αυλών θαλάμοις, σύν πολλή χαρμονή διαιτώμενος.

Ολονύκτους ανύων, Μάκαρ αγρυπνίας, πρός τόν Θεόν εκδημών, αμετεωρίστως, δι' ευχής τώ αϋλω ωμίλεις Νοϊ, καί λαμπράς εδέχου, Κυριακέ φωτός ακτίνας, φεγγοβόλους τόν νούν ελλαμπόμενος.

Σελασφόρου πλησθείσα, καί προφητικής αναρρήσεως Όσιε, η σεπτή σου γλώσσα, προηγόρευσε τής τυραννούσης ποτέ, Ωριγένους λύμης, φρενοβλαβούς καί ψυχοφθόρου, παντελή καί τελείαν καθαίρεσιν.

Θεοτοκίον

Νοερώς εμυήθη, Προφητών ο σύλλογος τά σά μυστήρια, ουρανού γάρ πύλην, ο Δεσπότης σε έδειξεν άχραντε, καί εκ σού Παρθένε, σωματωθείς δικαιοσύνης, τοίς εν σκότει ανέτειλεν ήλιος.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Θεός θετός γεγονώς, Χριστού θεώσει τού φύσει Θεού, τής φύσεως αλγεινάς, πηρώσεις ανώρθωσας, νοσούντας ιώμενος, δαιμονώντας αύθις, θεραπεύων θεία χάριτι.

Εξέφυγες τού πρός σέ, φοιτώντος πλήθους τήν όχλησιν, καί πάλιν τούς φοβερούς, χειμάρρους κατέλαβες, εκκλίνων, αοίδιμε, τών κενών επαίνων, ανθρώπων τό δοξάριον.

Ονείρου δίκην φθαρτού, τού κόσμου πάσαν τήν δόξαν ορών, τού νόμου ζώντος Θεού, τής δόξης τής κρείττονος, επόθησας μέτοχος, σοφέ χρηματίσαι, ής ενδίκως κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Ως έμψυχος κιβωτός, εδέξω Λόγον τόν άναρχον, ως Άγιον Ιερόν, τόν Κτίστην εχώρησας, ως θρόνος πυρίμορφος, φέρεις τόν Δεσπότην, Θεομήτορ πάσης κτίσεως.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Τή υπερμάχω

Ως υπερμάχω κραταιώ καί αντιλήπτορι, η σέ τιμώσα ιερά Λαύρα εκάστοτε, εορτάζει τά μνημόσυνα ετησίως, Αλλ' ως έχων παρρησίαν πρός τόν Κύριον, εξ εχθρών επεμβαινόντων ημάς φρούρησον, ίνα κράζωμεν, Χαίροις Πάτερ τρισόλβιε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Κυριακού τού Αναχωρητού.

Στίχοι

· Σκίλλης αμύνη Κυριακέ πικρία,

· Γεύσιν γλυκείαν, ή θανείν κατεκρίθης.

· Σκιλλοβορος δ' εννάτη μύσεν εικάδι Κυριακός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων εκατόν πεντήκοντα Μαρτύρων τών εν Παλαιστίνη, καί τών Αγίων Μαρτύρων Τρύφωνος, Τροφίμου καί Δορυμέδοντος, καί τής Αγίας Μάρτυρος Πετρωνίας.

Στίχοι

· Ξίφει κλίνασα τήν κάραν, Πετρωνία,

· Ψυχής ερείδεις όμμα τή θεία πέτρα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Γουδελίας.

Στίχοι

· Σοί τήν κεφαλήν τή κεφαλή τών όλων,

· Χριστέ, προσήξεν εκ ξίφους Γουδελία.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Κασδόου καί Κασδόας.

Στίχοι

· Aθλούσιν άμφω Κασδόος καί Κασδόα,

· Ο μέν σπαθισθείς, η δε θλασθείσα ξύλω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Δάδα, Γοβδελαά, υιού Σαβωρίου βασιλέως Περσών.

Στίχοι

· Ξίφει μεληδόν σώμα πάν τετμημένος,

· Τό πνεύμα σώζεις, Μάρτυς Υψίστου Δάδα.

· Ο Γοβδελαάς πείρεται τοίς καλάμοις,

· Τόν καλάμω τυφθέντα Χριστόν μου σέβων.

Η αγία Μάρτυς Πετρωνία ξίφει τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Νόμων καί λόγων θεοπνεύστων, κατεγλύκανε τόν λάρυγγα μελέτη, υπέρ μέλι ο σός, πιστότατος θεράπων, Ευλογητός εί Κύριε, μελωδών εις τούς αιώνας.

Μάκαρ Θεσπέσιε προσάγοις, τούς υμνούντάς σε Θεώ κεκαθαρμένους, εξ ιλύος παθών, πρεσβείαις σου βοώντας, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Όλην τού Πνεύματος τήν χάριν, εισωκίσατο Χριστέ, σού εραστής γάρ, τού αφράστου φωτός, ολόψυχος υπήρχε, Κυριακός κραυγάζων σοι, ο Θεός ευλογητός εί.

Ίνα λεόντων διαδράση, τήν ωμότητα Δανιήλ εδοξάσθη, υπουργοίς δέ αυτοίς, εκέχρηστο προστάσσων, Κυριακός κραυγάζων σοι, ο Θεός ευλογητός εί.

Πράξει προσθείς τήν θεωρίαν, Τρισυπόστατον εκήρυξας ουσίαν, εν Πατρί καί Υιώ, καί Πνεύματι κραυγάζων, Κυριακέ θεόληπτε, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Σβέσον τήν φλόγα τών παθών μου, καί κατεύνασον αιρέσεων τήν ζάλην, Θεομήτορ, καί γάρ, σέ έχομεν προστάτιν, Χριστιανοί καί πρόμαχον, καί σέ πίστει ανυμνούμεν.

Ωδή η'

Νικηταί τυράννου

Ροαίς τών δακρύων, ήρδευσας Μακάριε τήν ιεράν σου, κατανύξει θεία ψυχήν, καί πολύκαρπον έδειξας μέλπων, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Ο Θεσβίτης πάλαι, αυχμώ κατεξήρανεν όμβρων ψεκάδας, υετού δέ χύσιν, εν ακμή κατήγαγες θέρους σύ Μάκαρ, Ευλογείτε μέλπων τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Σύ τών κακοδόξων, τήν απάτην ήλεγξας τού Ωριγένους, γενναίοις αγώσι, μαθητών τού λήρου τε καί μυθολόγου, Ευλογείτε μέλπων, ευσεβώς τόν Κύριον πάσα η κτίσις, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Τής Τριάδος λίαν, ευσεβώς εδίδαξας Πάτερ ουσίαν, τρισίν εν ηλίοις, ώσπερ μίαν αίγλην τε καί λαμπηδόνα, Ευλογείτε λέγων, ευσεβώς τόν Κύριον πάσα η κτίσις, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τού Αδάμ Παρθένε, τού παραπεσόντος μέν ώφθης θυγάτηρ, τού Θεού δέ Μήτηρ, τού ανακαινίσαντος μου τήν ουσίαν, όν υμνούμεν πάντα τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Νικηταί τυράννου, καί φλογός τή χάριτί σου γεγονότες, οι τών εντολών σου σφόδρα αντεχόμενοι Παίδες εβόων, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακοή

Άντρον σε δέδεκται σοφέ, τόν δεξάμενον πηγήν τήν θεόσδοτον, τερατουργήσαντος, τού θείου πάλαι Πατρός Χαρίτωνος, μωσαϊκώς Κυριακέ, καί τείχος ακράδαντον, τή ποίμνη γέγονας, τή εκείνου φρουρός ασφαλέστατος.

Τής όντως έρωτι ζωής, τόν σταυρόν επί τών ώμων αράμενος, τόν βίον Κυριακέ, μελέτην έθου θανάτου, όθεν καί νύν, πρός τήν αγήρω μεταστάς, τρυφήν τήν ακήρατον, τοίς ουρανίοις χοροίς, εν φωτί περί Θεόν συγχορεύεις αεί.

Ήστραψας αίγλη πυρωθείς, τή τού Πνεύματος καί ώφθης ταίς ύπερθεν, χοροστασίαις φαιδρός, αλλ' αυγασόν μου τόν νούν Μακάριε, τώ νοερώ καί τριφεγγεί, φωτί τής θεότητος, ταίς ικεσίαις σου, καί παθών με καί πταισμάτων διάσωσον.

Στεφθέντες τώ νικητικώ, διαδήματι Χαρίτων Θεσπέσιε, Κυριακέ τε μάκαρ, καί παρεστώτες τώ εν υψίστοις Θεώ, ποίμνην ιδίαν πατρικώς, κινδύνων λυτρούμενοι, νύν εποπτεύετε, εορτάζουσαν υμών τά μνημόσυνα.

Θεοτοκίον

Έντεινε καί κατευοδού, καί βασίλευε Υιέ Θεομήτορος, Ισραηλίτην λαον, καθυποτάττων τόν πολεμούντα ημάς, τώ φιλοχρίστω Βασιλεί, πρεσβείαις δεομεθα, τής κυησάσης σε απειράνδρως, ως Θεός καί φιλάνθρωπος.

Ο Ειρμος

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Εν δόξη παριστάμενος, Θεώ τώ Παντοκράτορι, Κυριακέ σύν τώ θείω, Χαρίτωνι θεοκήρυξ, αδιαλείπτως μέμνησο, τών εκτελούντων Άγιε, τήν φωτοφόρον μνήμην σου, καί σέ Χριστού υπηρέτην, τιμώντων Πάτερ εκ πόθου.

Θεοτοκίον

Κυρίως Θεοτόκον σε, ομολογούμεν Δέσποινα, οι διά σού σεσωσμένοι, καί γάρ Θεόν απορρήτως εκύησας τόν λύσαντα, διά Σταυρού τόν θάνατον, πρός δ' εαυτόν ελκύσαντα, Οσίων δήμους, μεθ' ών σε, ανευφημούμεν Παρθένε.

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.