ΤΗ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Χαρίτωνος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε, εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Πάθη τά τού σώματος, δι' εγκρατείας εμάρανας, καί συντόνου δεήσεως, καί όφιν τόν δόλιον, τών δακρύων όμβροις, απέπνιξας Πάτερ, καί ευηρέστησας Θεώ, υπερβαλλόντως Χαρίτων Όσιε, διό σε κατεκόσμησεν, επουρανίοις χαρίσμασιν, lησούς ο φιλάνθρωπος, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Ιδρώσιν ασκήσεως, εναποσβέσας τούς άνθρακας, τών παθών αξιάγαστε, πυρί προσωμίλησας, αικισμών καί πόνων, καθομολογήσας, πρό τών ανόμων δικαστών, τού σαρκωθέντος Λόγου τήν κένωσιν, καί Mάρτυς εχρημάτισας, πεποικιλμένος, τοίς στίγμασι, πολυτρόπων κολάσεων, θεοφόρε πανόλβιε.

Ερήμοις καί όρεσι, σύ φυγαδεύων εμάκρυνας, τήν ψυχήν ακηλίδωτον, τηρών ιερώτατε, καί Τριάδος οίκος, Χαρίτων εδείχθης, ής τή δυνάμει ιερούς, ανεδομήσω οίκους μακάριε, καί μάνδρας εις σωτήριον, τών μοναστών περιποίησιν, τών τιμώντων τήν μνήμην σου, τήν αγίαν αοίδιμε.

Δόξα... Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού

Θεοφόρε Χαρίτων, σύ καί μετά θάνατον εν ουρανοίς ζής εν τώ Χριστώ, δι' όν τώ κόσμω σεαυτόν ανεσταύρωσας, έξω γάρ σαρκός καί κόσμου γενόμενος, υπέρ τά ορώμενα έζης αληθώς, ου γάρ έζης σεαυτώ, έζη δέ μάλλον εν σοί Χριστός ο Θεός ημών, Αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εν θαλάσση με πλέοντα, εν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, επαγρυπνούντα χαρίτωσον, τόν νούν μου Πανάμωμε, καί αξίωσον ποιείν, τού Κυρίου τό θέλημα, όπως εύροιμι, εν ημέρα τής δίκης τών εν βίω, πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ο προσφυγών εν τή σκέπη σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ ως εώρακε, καθηλούμενον Κύριε, η αμνάς καί Μήτηρ σου εξεπλήττετο, καί τί τό όραμα έκραζεν, Υιέ ποθεινότατε; ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο παράνομος, ο πολλών σου θαυμάτων απολαύσας; Αλλά δόξα τή αρρήτω, συγκαταβάσει σου Δέσποτα.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών Μοναστών τά πλήθη, τόν καθηγητήν σε τιμώμεν Χαρίτων Όσιε, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν πορεύεσθαι έγνωμεν, Μακάριος εί τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήν δύναμιν, Αγγέλων συνόμιλε, Οσίων συμμέτοχε καί Δικαίων, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαυματος Χαίρε πιστών περιποίησις, αμαρτανόντων λιμήν, αμελούντων διόρθωσις, χαίρε ψυχαγώγημα, θλιβομένων βοήθεια, παραμυθία, χαίρε ψυχών αγαθή, τών ασθενούντων, ψυχών η ίασις, χαίρε σννάλλαγμα, πρός Θεόν μεσίτρια, τών Σεραφίμ πάντων υπερέχουσα, αγιωτέρα σεμνή.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τί τό ορώμενον θέαμα, ο τοίς εμοίς οφθαλμοίς, καθοράται ώ Δέσποτα; ο συνέχων άπασαν, κτίσιν ξύλω ανήρτησαι, καί θανατούσαι ο πάσι νέμων ζωήν; η Θεοτόκος κλαίουσα έλεγεν, ότε εώρακεν, εν Σταυρώ κρεμάμενον, τόν εξ αυτής, αρρήτως εκλάμψαντα, Θεόν καί άνθρωπον.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'

Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασι, Χαρίτων Πατήρ ημών Όσιε πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τής αθλήσεως πόνοις δοκιμασθείς, τής ασκήσεως άθλοις βεβαιωθείς, χρυσίου λαμπρότερον, ευσεβεία απήστραψας, καί καθαρόν δοχείον υπάρξας τού Πνεύματος, πονηρών πνευμάτων τό σκότος εμείωσας, όθεν συναθροίσας, μοναζόντων αγέλας, ποιμήν τούτων γέγονας, καί φωστήρ διαυγέστατος, Ώ Χαρίτων μακάριε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον, όμοιον

Λογισμοίς ολισθαίνων τοίς πονηροίς, εις βυθόν κατηνέχθην αμαρτιών, καί στένων κραυγάζω σοι, εκ καρδίας Πανάχραντε, Εν εμοί θαυμάστωσον, τό πλούσιον έλεος, καί τής σής ευσπλαγχνίας, τό άπειρον πέλαγος, καί τών οικτιρμών σου, τόν αμέτρητον πλούτον, καί δός μοι μετάνοιαν, καί πταισμάτων συγχώρησιν, ίνα πόθω κραυγάζω σοι, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα ο δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε κλαίουσα, καί πικρώς απεφθέγγετο, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε Κύριε, τού ελέους η άβυσσος, καί πηγή αγαθότητος, ιλάσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων, άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσιν εν πίστει, τά άχραντα πάθη σου.

Οι Κανόνες, τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου εις ς'. Ποίημα Θεοφάνους. οι δέ, Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Θαλάσσης, αθλητικής τό πέλαγος, διανηξάμενος, τώ ζωηφόρω όπλω τού Σταυρού, Φαραώ τόν αλάστορα, τόν νοητόν Μακάριε, θεία δυνάμει κατεπόντισας.

Κυρίω, ανατεθείς Μακάριε, σπαργάνων εκ μητρικών, τυραννικού πρό βήματος Χριστόν, θεοφρόνως εκήρυξας, μωσαϊκώς καθείλες δέ, τών αντιθέων τά φρυάγματα.

Τής πλάνης, καταλιπών τήν Αίγυπτον, Χαρίτων Όσιε, καί ερημοπολίτης γεγονώς, καθαρώς προσωμίλησας, τώ καθαρώ καί είληφας, τήν κληρουχίαν τήν ουράνιον.

Θεοτοκίον

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Ωδή γ'

Ευφραίνεται επί σοί

Ευφραίνεται επί σοί, τών φοιτητών η λογική ποίμνη σου, πνευματικής Όσιε, τής σής κοινωνούσα φαιδρότητος.

Τό φρόνημα τής σαρκός, ως δυσμενείας εις Θεόν αίτιον, τώ τής ζωής πνεύματι, Όσιε Χαρίτων υπέταξας.

Καθείλες δαυϊτικώς, τού αλλοφύλου Γολιάθ Όσιε, τήν νοητήν δύναμιν, εν τή παντευχία τού Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε κραυγάζομεν.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τοίς λόγοις εκόσμησας, τήν Εκκλησίαν Χριστού, τοίς έργοις ετίμησας, τό κατ' εικόνα Θεού, Χαρίτων μακάριε, έλαμψε γάρ εν κόσμω, η εν σοί σωφροσύνη, χάριτας ιαμάτων, απαστράπτουσα πίστει, διό καί εορτάζομεν, πόθω τήν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, τόν υπερούσιον, Θεόν η κυήσασα, σύν τοίς Οσίοις αυτόν, απαύστως ικέτευε, άφεσιν τών πταισμάτων, καί διόρθωσιν βίου, δούναι ημίν πρό τέλους, τοίς εν πίστει καί πόθω, υμνούσί σε κατα χρέος, μόνη πανύμνητε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε ηλούμενον, ως εθεάσατο, η άχραντος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς, θρηνούσα εφθέγγετο, Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο Υιέ μου θαύμα; πώς η ζωή τών όλων, ομιλείς τώ θανάτω; ζωώσαι τούς τεθνεώτας, θέλων ως εύσπλαγχνος.

Ωδή δ'

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον

Τάς τυραννούσας Χαρίτων πρό τελευτής σου, τής εγκρατείας πονοις, ηδονάς θανατώσας, ζωηφόρον νέκρωσιν, οσίως ενδέδυσαι.

Τάς συμπνιγούσας ψυχής τήν καρποφορίαν, βιωτικάς μερίμνας, τή εμπύρω μελέτη, ως ακάνθας έφλεξας, Χαρίτων μακάριε.

Εστεφάνωσαν αι χάριτες σέ Χαρίτων, αθλητικώ στεφάνω, τής Χριστού βασιλείας, τής γάρ πλάνης έσβεσας, τήν μέθην μακάριε.

Θεοτοκίον

Ανεκλάλητος ο τόκος σου ανεδείχθη, Θεογεννήτορ μόνη, αγνή ευλογημένη, όθεν σοι προσπίπτοντες, τό Χαίρε κραυγάζομεν.

Ωδή ε'

Σύ Κύριέ μου φώς

Σύ Όσιε φωτός, ακηλίδωτον έσοπτρον, τής άνωθεν φρυκτωρίας, τηλαυγώς ανεδείχθης, Χαρίτων παμμακάριστε.

Σύ Όσιε δισοαίς, απαστράπτεις ταίς χάρισιν, αθλήσεων αικισμοίς γάρ, ευσεβώς επυρσώθης, καί πόνοις τής ασκήσεως.

Σύ Όσιε ψυχών, ιατρός αναδέδειξαι, τήν ένθεον εξ ονύχων, απαλών εκζητήσας, σοφίαν παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής

Ου ψάμμον, αλλά Χριστόν θεμέλιον θέμενος, επωκοδόμησας Πάτερ, αρετήν χρυσίου τιμιωτέραν, καί Τριάδος, τής Παναγίας γέγονας οίκημα.

Όργανον, τής κακίας ο όφις γνωρίζεται, αλλά ταίς σαίς θεοφόρε, αρεταίς Χαρίτων νενικημένος, τούς αδίκους, εκ δικαίας προνοίας αμύνεται.

Ουδέν σε, τής πρός Θεόν αγάπης εχώρισεν, ουκ αικιζόμενον σώμα, ου θανάτου ψήφος απειλουμένη, εν ενώσει, Θεού κατατρυφώντα Μακάριε.

Θεοτοκίον

Ώ θαύμα, τών απάντων θαυμάτων καινότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα ουκ εστενοχώρησε.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τούς ασφαλείς

Τόν ασκητήν τής εγκρατείας άπαντες, καί αθλητήν τής ευσεβείας σήμερον, οι πιστοί εν ύμνοις στέψωμεν, καί εγκωμίοις ευφημήσωμεν, Χαρίτωνα ποιμένα καί Διδάσκαλον, καί Μάρτυρα Χριστού τόν χαριτώνυμον, τού κόσμου φωστήρα τόν παγκόσμιον.

Ο Οίκος

Τούτον τόν μέγαν εν τοίς Οσίοις, τόν φωστήρα τόν θείον Ικονίου πιστοί, Χαρίτωνα τόν μακάριον, εν υμνωδίαις ανευφημήσωμεν, καί εν άσμασι θείοις, αυτού τήν κάραν στέψωμεν, τήν γάρ οφρύν τών ματαίων ειδώλων ηδάφισε, σύν τούτοις καί τών δαιμόνων τήν ενέργειαν πάσαν ενέκρωσε, διό τούς πόνους μέν ήνεγκε, τών βραβείων δέ έτυχεν αληθώς, Αυτόν ούν επαινούντες γεραίρομεν, τού κόσμου φωστήρα τόν παγκόσμιον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Χαρίτωνος.

Στίχοι

· Τής γής πατήσας τάς τρυφάς ο Χαρίτων,

· Κατατρυφά νύν ουρανού τών χαρίτων.

· Εικάδι ογδοάτη Χαρίτων θάνε γήραϊ μακρώ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Βαρούχ.

Τή αυτή ημέρα Μνήμη τών Αγίων Mαρτύρων, καί αυταδέλφων, Αλεξάνδρου, Αλφειού, καί Ζωσίμου, καί τού Αγίου Μάρτυρος Μάρκου τού ποιμένος, καί τών Αγίων Μαρτύρων Νίκωνος, Νέωνος, Ηλιοδώρου, καί τών λοιπών παρθένων καί παίδων.

Στίχοι

· Εισδύντες εις γήν Μάρτυρες τρείς Κυρίου,

· Εκείθεν εκδύνουσιν εις θείαν δρόσον.

· Ποιμήν ο Μάρκος, Μάρκος, όν κτείνει ξίφος,

· Ποιμήν προβάτων, ως ο τής Γράφης Άβελ.

· Ηλιόδωρος, Νίκων, αλλά καί Νέων,

· Χριστού κατ' εχθρών εκ ξίφους νίκη νέα.

· Τμηθέντα Παίδων καί Γυναικών μυρία,

· Ώ παί γυναικός, καί Θεέ, πλήθη δέχου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ευσταθίου τού Ρωμαίου.

Στίχοι

· Ρωμαίός εστιν, αλλά καί ρωμαλέος.

· Ο Μάρτυς Ευστάθιος, αθλών πρός ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αλεξάνδρου, καί τών σύν αυτώ τριάκοντα Μαρτύρων.

Στίχοι

· Έξαρχον Αλέξανδρον είχον τού τέλους,

· Τμηθέντες άνδρες, ών αριθμός τρισδέκα.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ώδή ζ'

Εν τή καμίνω

Τοίς εν καμίνω, Αβραμιαίοις αμιλλώμενος, ζήλω ευσεβείας δόγμα τυραννικόν, θεοφόρε κατεπάτησας, Ευλογημένος εί ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

Ως εν καμίνω, τών πειρασμών τοίς υπεκκαύμασι, θεία δροσοβόλος χάρις εξ ουρανού, επεσκέψατο σε Όσιε, Ευλογημένος εί ο Θεός μου, βοώντα καί Κύριος.

Ως τετρωμένος, τώ τής Τριάδος θείω έρωτι, ταύτη ισαρίθμους μάνδρας πνευματικάς, μελωδούσας ανατέθεικας, Ευλογημένος εί εν τώ ναώ, τής δόξης σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε, διά σού γάρ δέδοται, η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε.

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας

Τά στέρνα πυρούμενος φλογί, αδίκους Όσιε ταύτη κατέφλεξας, αυτός δέ άφλεκτος έμεινας, ενεργεία θείου Πνεύματος, καί πρός ευσέβειαν λαούς, ψάλλειν διήγειρας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Χριστόν ενεδύσω αληθώς, τόν πάλαι άνθρωπον, απεκδυσάμενος, καί εθριάμβευσας Όσιε, τόν τού σκότους κοσμοκράτορα, εν αικισμοίς μαρτυρικοίς, μετ' ευφροσύνης βοών, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τού Παύλου Χαρίτων αψευδώς, γενόμενος φοιτητής, τοίς τούτου ίχνεσιν, επηκολούθησας Όσιε, καί αλείπτης εχρημάτισας, τών μοναζόντων γεγονώς, πάσι κανών αρετής, τοίς βοώσι, Πάντα τά έργα, υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Ου τάφος ο πρόξενος λήθης, εmκαλύψαι ίσχυσέ σου, Όσιε Χαρίτων αρετάς, η σή γάρ μνήμη διαιωνίζουσα, ηλιακώς εξέλαμψεν, ήν επαξίως μεγαλύνομεν.

Δεύτε τήν ετήσιον μνήμην, πνευματικώς επιτελούντες, τή τών αρετών εκμιμήσει, τόν θεοφόρον πάντες ζηλώσωμεν, καί σύν αυτώ βοήσωμεν, Σέ μεγαλύνομεν Τρισάγιε.

Τριαδικόν

Μονάδα μέν θείας ουσίας, αλλ' υποστάσεων Τριάδα, πάντες οι πιστοί προσκυνούμεν, εν ασυγχύτοις ταίς υποστάσεσιν, ισοσθενή ομότιμον, ήν ευσεβούντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Χαίρε καί ευφραίνου η Νύμφη, τού Βασιλέως τού μεγάλου, κατοπτριζομένη τηλαυγώς, τού σού Νυμφίου τήν ωραιότητα, υπέρ χρυσίον λάμπουσαν, καί υπέρ ήλιον αστράπτουσαν.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Αθλήσει μέν τό πρότερον, καλώς εγγυμνασάμενος, τό δεύτερον δέ ασκήσει, δρόμον τόν θείον τελέσας, εις ουρανούς ανέδραμες, καί τώ Χριστώ παρίστασαι, Χαρίτων πάτερ Όσιε, υπέρ ημών εντυγχάνων, τών σέ θερμώς ανυμνούντων.

Θεοτοκίον

Βουλής μεγάλης Άγγελον, τής τού Πατρός γεγέννηκας, Χριστόν πανύμνητε Κόρη, τόν Βασιλέα τής δόξης, ού τόν σταυρόν αράμενοι, οι Ασκηταί καί Μάρτυρες, οπίσω τούτου έδραμον, μεθ' ών απαύστως δυσώπει, υπέρ ημών Θεοτόκε.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Χάρις η τού Πνεύματος, Χαρίτων Πάτερ σοί λάμψασα, τηλαυγώς κατεφώτισεν, εντεύθεν εμείωσας, τών παθών τήν νύκτα, καί τής απαθείας, ημέραν φθάσας καθαρώς, καθαρωτάτω φωτί ωμίλησας, εν ώ ενδιαιτώμενος, μή επιλάθη Θεσπέσιε, τών εν πίστει υμνούντων σου, Ιερώς τά μνημόσυνα. (Δίς)

Χάριν επανθούσάν σοι, Χαρίτων φέρων ουράνιον, επιγείων ηλόγησας, εντεύθεν ως άσαρκος, κακουχίαις είλου, ζήν ως αϊδίου, τρυφής χειμάρρουν ευσεβώς, περιπολεύειν μέλλων θεόληπτε, καί δάκρυσιν εξήρανας τήν θολεράν πηγήν Όσιε, τών παθών καί κατήρδευσας, ψυχοτρόφους τούς στάχυας.

Χάριν τών ιάσεων, Χαρίτων θείας εκ χάριτος, επαξίως απείληφας, εντεύθεν πνευμάτων σοι, τών τής πονηρίας, τέτραπται η πλάνη, καί νοσημάτων δυσχερών, λύμη φυγούσα οίχεται Όσιε, πηγάζεις γάρ ως νάματα, τών χαρισμάτων τά ρείθρά σου, αφ' ών νύν αρδευόμενοι, ανυμνούμεν τήν μνήμην σου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, διό εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου, τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός Χριστόν τόν Θεον, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Εμέ τόν αδιόρθωτον, διόρθωσον πρεσβείαις σου, Θεοτόκε, η ελπίς Χριστιανών, καί ρύσαί με βασάνων, καί πάσης τιμωρίας, καί τού πυρός τού αιωνίζοντος.

Ει βούλει, ποίησον Δοξολογίαν μεγάλην.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος Ωδή γ' καί ς' κτλ.

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.