ΤΗ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

 

Μνήμη τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος καί Ισαποστόλου Θέκλης.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

 

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, ει καί κριτηρίω

Κύριε, ει καί εν θυρίδι η Θέκλα, προσεπάγη τώ πόθω σου, αλλά νοερώς εν υψίστοις, παρισταμένη τώ θρόνω σου, εξεπλήττετο τήν σήν, ασύγκριτον ευπρέπειαν, τού σαρκωθέντος φιλανθρώπως, ίνα σώσης τάς ψυχάς ημών.

 

Kύριε, ει καί δεσμευθέντι η Θέκλα, τώ Αποστόλω προσέδραμεν, αλλά προσπαθείας γηϊνων, τόν δεσμόν εναπεσείσατο, καί κραταιότητι τής σής, αλούσα αγαπήσεως, βεβαιωθείσα συνεδέθη, σoί τώ Σωτήρι τών ψυχών ημών.

 

Κύριε, ει καί διδασκάλου η Θέκλα, ουχί εκούσα μεμόνωται, αλλά συμπαρόντα σε είχεν, εν καιρώ τό τής αθλήσεως, καί γυμνωθείσα στολής, εσκέπετο τή δόξη σου, καί στεφθείσα τή χειρί σου, προασπίζει τών ψυχών ημών.

 

Kύριε, ει καί τώ πυρί παρεδόθη, η αγνή καί Πρωτομάρτυς σου, αλλ' ου κατεφλέχθη εν τούτω, δροσισμόν εγκεκτημένη σε, καί εν θηρίοις πολλοίς, ανάλωτος διέμεινε, τή χειρί σου φυλαχθείσα, τού Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β

Ανατολίου

Οι δέ, Ανδρέου Ιεροσολυμίτου

Αθλητικοίς παλαίσμασι, τόν εχθρόν κατεπάτησας, Θέκλα παμμακάριστε, καί τάς τούτου μηχανάς, μαρτυρικώς συντρίψασα, θάμυριν έφυγες, καί Χριστώ ενυμφεύθης τώ αληθεί εραστή, τού Παύλου συνόμιλε, καί τού Στεφάνου σύναθλε, Παρρησίαν έχουσα, Πρωτομάρτυς Χριστού εν γυναιξί, τών πιστώς εκτελούντων τήν πανέορτον μνήιμην σου, εκ κινδύνων λύτρωσαι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Τό μέγα σου προσφύγιoν, ελπίς τε καί προστάτις μου, σύ υπάρχεις, Μητροπάρθενε αγνή, σπεύσον τοίνυν εν τάχει, καί ρύσαί με τών κύκλω, κακών συνεπιτιθεμένων μοι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσά σε σταυρούμενον Χριστέ η κυήσασα, θρηνωδούσα ανεβόα μητρικώς, Υιέ μου καί Θεέ μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς φέρεις πάθος επονείδιστον.

 

Απόστιχα Στιχηρά

 

Ήχος α'

Tών ουρανίων ταγμάτων

Ώ ευκλεής Πρωτομάρτυς, καί Ισαπόστολε, τών αθλουσών η δόξα, καλλιπάρθενε Θέκλα, ίασαι, βοώ σοι, πάθη δεινά, τής ψυχής μου καί μώλωπας, θεοπειθέσι λιταίς σου, καί εκ πυρός, τού ασβέστου με εξάρπασον.

 

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

 

Δι' ομβροτόκου νεφέλης, τήν φλόγα έσβεσε, δροσίζουσά σε Θέκλα, ως πιστήν καί ενδίκως, φλέγουσα απίστους η πανσθενής, τού Χριστού θεία δύναμις, καί εκ θηρίων καί ταύρων διασπασμών, ρυομένη σε εδόξασε.

 

Στίχ. Καί έστησεν επί πέτραν τούς πόδας μου καί κατεύθυνε τά διαβήματά μου.

 

Τόν πανωραίον εν κάλλει, νυμφίον άχραντον, επιποθούσα Θέκλα, τόν μνηστήρα ηρνήσω, Παύλου Εκκλησίας νυμφαγωγού, επομένη τοίς ρήμασι, μεθ' ού αρθείσα εις λήξιν τήν παντερπή, εμνηστεύσω όν επόθη σας.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ανατολίου

Λεόντων ορμάς κατεπάτησας, καί θάμυριν, καταισχύνασα, Πρωτομάρτυς Απόστολε, ηκολούθησας τώ νυμφίω σου κράζουσα, Εις οσμήν μύρου σου έδραμον, Χριστέ, διο καί Παύλον διώκουσα, εξ ουρανού εδέξω τό χάρισμα, καί τό στέφος κεκλήρωσαι παρά τού αθλοθέτου Θεού, καί πρεσβεύεις απαύστως, δωρηθήναι πταισμάτων ιλασμόν, τοίς εν πίστει εκτελούσι τό Ιερόν σου μνημόσυνον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου Κύριε

Ελπίς μου καί προστάτις μου, θερμή αντίληψις καί προσφυγή μου, σύ τών πιστών η σωτηρία, πέλεις πανάχραντε Αγνή, όθεν καί προσφεύγω πρός σέ Δέσποινα, κράζων καί βοών σοι τό, Ημάρτηκα Σώσόν με Κόρη σώσον, αμαρτανόντων μόνη, ως αληθώς εγγυήτρια.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ου φέρω τέκνον βλέπειν σε, τόν τήν εγρήγορσιν πάσι διδόντα, ξύλω υπνώσαντα, όπως τοίς πάλαι, εκ παραβάσεως καρπού, ύπνω Ολεθρίω αφυπνώσασι, θείαν καί σωτήριον εγρήγορσιν, παράσχης, η Παρθένος έλεγεν θρηνωδούσα, ήν μεγαλύνομεν.

 

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τή φωνή Σέ νυμφίε μου ποθώ, καί σέ ζητούσα αθλώ, καί συσταυρούμαι, καί συνθάπτομαι τώ βαπτισμώ σου, καί πάσχω διά σέ, ως βασιλεύσω συν σοί, καί θνήσκω υπέρ σού, ίνα καί ζήσω εν σοί αλλ' ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου τήν μετά πόθου τυθείσάν σοι, Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων σώσον τάς ψυχάς ημών.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τής Αγίας, ού η Ακροστιχίς.

 

Η Πρωτομάρτυς ενθέως δοξάζεται.

 

Άνευ τών Θεοτοκίων

 

Ποίημα Ιωάννου Mοναχού.

 

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Ήχος γλώττης ου σθένει, τούς πανευκλεείς τής Πρωτομάρτυρος, διηγήσασθαι άθλους, ατονεί γάρ πρός ύμνον επάξιον.

 

Πέπαυται τού τυράννου, η αλαζονεία η υπέροφρυς, κατά τούτου γυναίκες, ευσεβώς εν Χριστώ γάρ ηνδρίσαντο.

 

Ρήμασιν απορρήτοις, ευαγγελικώς ενηχηθείσά σου, παμμακάριστε Παύλε, τώ Χριστώ η παρθένος νενύμφευται.

Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα υμνούμέν σε.

 

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ώ τής αγαπήσεως, τής υπέρ έννοιαν Πάνσεπτε! ή εν Χριστώ, Παύλω συνεδέθης, ενωθείσα τώ Πνεύματι.

 

Τρώσαι η ενήδονος, τήν τετρωμένην σου έρωτι, πνευματικώ, φρένα ουκ ισχύει, τών γηϊνων απόλαυσις.

 

Όλη εκδημήσασα, τών τής σαρκός παθών ρήμασι, τοίς μητρικοίς, ουκ εμαλακίσθης, Αθληφόρε πανεύφημε.

Θεοτοκίον

Δός ημίν βοήθειαν, ταίς ικεσίαις σου Πάναγνε, τάς προσβολάς αποκρουομένη, τών δεινών περιστάσεων.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

 

Κάθισμα  Ήχος πλ. δ'

Τήν σοφίαν καί Λόγον

Εις ανδρίαν τό θήλυ δι' αρετών, μεταθείσα τώ πόθω τώ τού Χριστού, Θεού οικητήριον, αμφοτέρωθεν γέγονας, τών παθών γάρ τόν γνόφον, ασκήσει μειώσασα, μαρτυρικώς εδείχθης, αθλήσεως καύχημα, όθεν καί τώ κόσμω, ως φωστήρ διαλάμπεις, δισσώς εξαστράπτουσα, τάς ακτίνας τού Πνεύματος, Πρωτομάρτυς πανεύφημε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως Παρθένον καί μόνην εν γυναιξί, σέ ασπόρως τεκούσαν Θεόν σαρκί, μακαρίζομεν, γενεαί τών ανθρώπων, τό γάρ πύρ εσκήνωσεν, εν σοί τής θεότητος, καί ως βρέφος θηλάζεις, τόν Κτίστην καί Κύριον, όθεν τών Αγγέλων, καί ανθρώπων τό γένος, αξίως δοξάζομεν, τόν πανάγιον τόκον σου, καί συμφώνως βοώμέν σοι, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς ανυμνούσιν αξίως, τήν δόξαν σου Άχραντε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς εκβοώσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήνπερ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε Κύριε, τού ελέους η άβυσσος, καί πηγή αγαθότητος, ιλάσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσιν εν πίστει, τά άχραντα πάθη σου.

 

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Mνηστευθείσαν θαμύριδι, ο νυμφαγωγός σε Παύλος ηρμόσατο, τώ επουτώ νυιμφίω ως αμώμητον, ρανίω Θέκλα πάνσοφε.

 

Απηρτήθης τού έρωτος, τής θεοσεβείας Παύλου τοίς έπεσι, καί θαμύριδος τά ρήματα, ώσπερ λήρον Μάρτυς εμυκτήρισας.

 

Ραντισμώ θείου αίματος, τό Αδαμιαίον γένος ηυλόγηται, Εύα χαίρει καθορώσα δέ, γυναιξί τόν όφιν υποπίπτοντα.

 

Τήν αγνείαν ποθήσασα, πάντα τά τερπνά τού βίου απώσατο, πλούτον γένος ωραιότητα, καί ηδύν μνηστήρα η πρωτόαθλος.

Θεοτοκίον

Ιλασμόν ημίν δώρησαι, τών αγνοημάτων ως αναμάρτητος, καί ειρήνευσον τόν κόσμον, ο Θεός πρεσβείαις τής τεκούσης σε.

 

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Υπέρογκον αθλήσεως στάδιον, ηγωνίσω, Θέκλα παμμακάριστε, καί τού βραβείου ηξίωσαι.

 

Σεσύληται ο δράκων ο δόλιος, η παρθένος, θείοις γάρ παθήμασιν, υπακοήν εδιδάσκετο.

 

Ενίκα τήν αίδώ σου η ένθεος, παρρησία, πύρ γάρ σε εγκάρδιον, τό τής Τριάδος εξέκαυσε.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

 

Ωδή ς'

Τήν δέησιν εκχεώ

Νεάνιδος τό τής φύσεως σαθρόν, τή δυνάμει τού Σωτήρος ερρώσθη, νεανικόν, κόσμον τώ θείω πόθω, περιελούσα γάρ νύκτωρ εθάρσησε, καί έδραμε τού εραστού, τά ευώδη ζητούσα διδάγματα.

 

Θαλάμων υπερφυώς τών νυμφικών, αυθαιρέτω αντηλλάξατο πόθω η ευκλεής, καί πρωτόαθλος Θέκλα, τό τών κακούργων οικείν δεσμωτήριον, ο πόθος γάρ τού Ποιητού, τών κτισμάτων ενίκα τούς έρωτας.

 

Εν πνεύματι κατεφίλει τά δεσμά, τού ενθέου Διδασκάλου η Μάρτυς, εν τή φρουρά, ως ενθέω λειμώνι, αρδευομένη τοίς λόγοις καί ηύξανε, καί έφερεν ως αληθώς, τώ Δεσπότη καρπόν ωραιότατον.

Θεοτοκίον

Μή παύση υπέρ ημών πρεσβεύουσα, Παναγία Θεοτόκε Παρθένε, ότι πιστών, στήριγμα σύ υπάρχεις, καί τή ελπίδι τή σή κραταιούμεθα, καί πόθω σέ καί τόν εκ σού, σαρκωθέντα αφράστως δοξάζομεν.

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών ή ψυχή μου επλή σθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

 

Κοντάκιον  Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς

Τής παρθενίας τώ κάλλει εξέλαμψας, μαρτυρίου στεφάνω κεκόσμησαι, αποστολήν πιστεύη Παρθένε ως ένδοξος, καί τού πυρός μέν τήν φλόγα, εις δρόσον μετέβαλες, τού ταύρου δέ τόν θυμόν, προσευχή σου ημέρωσας ως πρωτόαθλος.

Ο Οίκος

Εορτής σεβασμίας η έλλαμψις, υπερλάμπει φαιδρώς υπέρ ήλιον, μαρμαρυγάς γάρ φωτός απαστράπτουσα, τοίς πιστών Οφθαλμοίς ενοπτρίζεται, διό Αγγέλοις συγχορεύοντες, τώ Σωτήρι Θεώ αλαλάξωμεν πάντες, βοώντες αυτώ, Εμεγάλυνας Σώτερ τά ελέη σου, δωρησάμενος δώρημα τέλειον τώ λαώ, τήν Πρωτόαθλον.

 

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΔ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος καί Ισαποστόλου Θέκλης.

Στίχοι

·          Αυτός σε σώζει Θέκλα ρήξας τήν πέτραν,

·          Ού τώ πάθει πρίν ερράγησαν αι πέτραι.

·          Πέτρη αμφί τετάρτην εικάδα δέξατο Θέκλην.

 

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Κόπριος.

Στίχοι

·          Ουκ ήν ο Κόπρις κόπρις, αλλ' άλλος βότρυς,

·          Καλόν κυπρισμόν προσφέρων τώ Κυρίω.

 

Μνήμη τού γεγονότος θαύματος παρά τής Θεομήτορος εν τή νήσω Κυθήρων, ένθα η εν τοίς μυρτιδίοις ευρεθείσα είκων τής Θεοτόκου ήγειρε τόν παράλυτον.

 

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

 

Ωδή ζ'

Οι εκ τής Ιουδαίας

Ως δεσμίω τώ Παύλω, συνεδέθης τώ πόθω, ώ Παμμακάριστε, εν άμμασιν αλύτοις, τή πίστει συμφωνούσα, ευσεβώς καί συμψάλλουσα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Συμπαρέστης τώ Παύλω, πρό βημάτων αδίκων, ώ καλλιπάρθενε, καί πόθω τού Δεσπότου, εβόας εν εκστάσει, τήν αιδώ απορρίψασα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Διά πόθον τόν θείον, τή καμίνω τό σώμα, Μάρτυς εκδέδωκας, καί τή τού ποθουμένου, διέμεινας δυνάμει, ακατάφλεκτος ψάλλουσα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Ομβροτόκος νεφέλη, υετώ καί χαλάζη, τήν φλόγα σβέσασα, ενδίκως καταφλέγει, τούς άφρονας καί σώζει, μελωδούσαν τήν Μάρτυρα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Παρθενικής εκ νηδύος, σαρκωθείς επεφάνης, εις σωτηρίαν ημών, διό σου τήν Μητέρα, ειδότες Θεοτόκον, ευχαρίστως κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

 

Ωδή η'

Τόν Βασιλέα τών ουρανών

Ξενοφανής σου ο λογισμός, τόν γάρ τάφον, ως Εδέμ κατώκησας Παρθένε, Μάρτυς ανυμνούσα, Χριστόν εις τούς αιώνας.

 

Αμαυρωθήναι τής ευπρεπούς παρθενίας, τό φαιδρόν μή φέρουσά σου κάλλος, θνήσκειν ηρετίσω, καί ζής εις τούς αιώνας.

 

Ζωοποιώ καί υπερφυεί συναφθείσα, τώ Χριστώ Πρωτόαθλε νυμφίω, θήρας ηρετίσω, φρουρούς τής Παρθενίας.

 

Εκδυσαμένη σου τής φθοράς τήν εδθήτα, ευσταλής Χριστού σταδιοδρόμος, ήλθε πρός αγήρω, ζωήν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τόν κατελθόντα εξ ουρανού καί εν μήτρα, παρθενική οικήσαντα υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα τών ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

 

Ωδή θ'

Σέ τήν απειρόγαμον

Τίς σου τό αήττητον, ώ Πρωτομάρτυς μή θαυμάση; θήρας νοητούς τά πάθη γάρ, τής ψυχής τιθασεύσασα, τά ακρατή θηρών ορμήματα ουκ επτοήθης, αλλά μένεις, εν μέσω τούτων αδιάφθορος.

 

Άβατος ακρότομος, Θεού προστάξει σοι ερράγη, πέτρα θεοφόρω Μάρτυρι, λουτρώ αναγεννήσεως, εσφραγισμένη θεία νύμφη, ως θάλαμος τή φυγάδι, καί εν αγκάλαις υπεδέξατο.

 

Ίασαι Πρωτόαθλε, τούς μώλωπας τούς τής ψυχής μου, κόσμω τήν ειρήνην βράβευσον, τώ πιστώ Βασιλεί ημών, κατά βαρβάρων δυσμενών νέμουσα τρόπαια, καί ειρήνην ταίς Εκκλησίαις σαίς δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Νέκρωσόν μου Δέσποινα, τήν έτι ζώσαν αμαρτίαν, ζώωσον ψυχής τήν νέκρωσιν, ενεργεία τής όντως ζωής, τής γεγεννημένης εκ γαστρός σου, δι' άφατον ευσπλαγχνίαν, τοίς ευσεβώς σε μεγαλύνουσιν.

Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν».

 

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ρωσθείσα καλλιπάρθενε, ταίς θείαις εισηγήσεσι, τού θεοκήρυκος Παύλου, φθαρτόν μνηστήρα παρείδες, καί τούτω ηκολούθησας, Πρωτομάρτυς πολύαθλε, ώ Θέκλα ισαπόστολε, διό καί νίκης τό στέφος παρά Χριστού εκομίσω.

Θεοτοκίον  όμοιον

Κυρίως Θεοτόκον σε, ομολογούμεν Δέσποινα, οι διά σού σεσωσμένοι, τόν γάρ Θεόν απορρήτως, εκύησας τόν λύσαντα, διά Σταυρού τόν θάνατον, πρός εαυτόν δ' ελκύσαντα, Μαρτύρων δήμους, μεθ' ών σε, ανευφημούμεν Παρθένε.

 

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Ιδιόμελα.

 

Ήχος α'  Ανατολίου

Αθλητικόν στάδιον σήμερον πρόκειται, λαοί χορεύσωμεν, καί τά εν αυτώ τελούμενα, παράδοξα πράγματα κατοπτεύσωμεν, άσπιλος γάρ αμνάς, πρόκειται σφαγή, υπέρ τού σφαγιασθέντος Χριστού τού Θεού ημών, η καλλιπάρθενος Θέκλα καί Θεόνυμφος, διό Τριάδος τή πίστει, τήν τών τυράννων κατήργησεν αθεότητα, καί σύν, Αγγέλοις χορεύουσα, τώ Σωτήρι πρεσβεύει, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ανατολίου

Νυμφίον έχουσα έν ουρανοίς, Χριστόν τόν Θεόν ημών, νυμφώνος κατεφρόνησας τού επιγείου καί μνηστήρος, Θέκλα πρώταθλε, ταίς γάρ μητρώαις θωπείαις εμφρόνως μή πεισθείσα, Παύλω ηκολούθησας, επ' ώμων αραμένη τό σημείον τού Σταυρού, καί τό μέν πύρ ουκ ενάρκησας, τών δέ θηρών τήν ωμότητα, εις ημερότητα μετέβαλες, φώκας δέ απενέκρωσας, τή εν Χριστώ καταδύσει τού αγίου Βαπτίσματος. Αλλ' εν άθλοις γενναίοις διαπρέψασα, μή διαλίπης πρεσβεύουσα απαύστως τώ Κυρίω, υπέρ τών πίστει τελούντων, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Ήχος δ'  Ανατολίου

Αναθείσα σεαυτήν παντοδυνάμω νεύματι, κρατυνομένη ως πρώταθλος τού Χριστού, καί τήν γεώδη καταλείψασα στοργήν, ανεδέξω τήν λαμπάδα τής αιωνίου ζωής, όλβιος υπάρξασα θάλαμος, εις όν αι τών θηλειών αγέλαι προσαναπαύονται, είσοδον ευράμεναι τής αιωνίου ζωής, μεθ' ών ικέτευε Απόστολε Θέκλα, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ήχος δ'  Ανατολίου

Χορείας εγείρατε φιλομάρτυρες, τών αγώνων γάρ εφέστηκεν ο καιρός, καί τής Πρωτομάρτυρος η ετήσιος μνήμη, πάντας εις δοξολογίαν προτρέπουσα Θεού, Θέκλα γάρ η πρώτη Μαρτύρων εν γυναιξί, τό αθλητικόν στάδιον ανύσασα, πρώτη καί στεφηφόρος αναδέδεικται, καί παρρησία πρεσβεύει, υπέρ τών ψυχών ημων.

Δόξα... Ήχος δ'

Τήν σήν υπέρ άνθρωπον άθλησιν, Πρωτομάρτυς Χριστού, ουκ ανθρώπων μόνον έθαύμασαν τά γένη, αλλά καί θήρες τεθήπασιν άγριοι, αι φλόγες, ου φλόγες ελογίσθησάν σοι καλλιπάρθενε Θέκλα, διά τόν σόν νυμφίον Χριστόν, γέγηθας γάρ δι' αυτόν πάσχουσα, καί κόσμου χωριζομένη, ίνα τής επουρανίου τύχης μακαριότητος, εν παρρησία πρεσβεύουσα, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Επομβρίαις τού Πνεύματος, τού Αγίου Πανάχραντε, τήν εμήν διάνοιαν καταδρόσισον, η τήν σταγόνα κυήσασα, Χριστόν τόν τήν άμετρον ανομίαν τών βροτών, οικτιρμοίς αποσμήχοντα, αποξήρανον, τήν πηγήν τών παθών μου, καί χειμάρρου, καταξίωσον τρυφής με, τής αειζώου Πανάχραντε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ ως εώρακε, καθηλούμενον Κύριε, η αμνάς καί Μήτηρ σου εξεπλήττετο, καί, Τί τό όραμα έκραζεν, Υιέ ποθεινότατε; ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο παράνομος, ο πολλών σου θαυμάτων απολαύσας; Αλλά δόξα τή αρρήτω, συγκαταβάσει σου Δέσποτα.

 

Απόστιχα Στιχηρά τής Οκτωήχου

 

Δόξα...

Ήχος β'  Ανατολίου

Δεύτε φίλαθλοι, τών θηλειών τό καύχημα, τήν Πρωτομάρτυρα Θέκλαν, εν ύμνοις Τιμήσωμεν, αύτη γάρ τόν αντίπαλον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού κατεπάτησε, καί τήν νίκην άρασα, αξίως εστεφανώθη, διό δυσωπεί η πολύαθλος, τού ρυσθήναι κινδύνων, καί τής μελλούσης κρίσεως, τούς εν πίστει καί πόθω τελούντας τήν μνήμην αυτής.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Άλλην, κραταιάν καταφυγήν, καί ισχύος πύργον καί τείχος, ακαταμάχητον, όντως ου κεκτήμεθα, ει μή σέ Πάναγνε, καί πρός σέ καταφεύγομεν, καί σύ εκβοώμεν, Δέσποινα βοήθησον, μή απολώμεθα, δείξον, τήν σήν χάριν εις πάντας, καί τής δυναστείας τήν δόξαν, καί τής ευσπλαγχνίας σου τό μέγεθος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Βότρυν η τεκούσα τής ζωής, όν αγεωργήτως εν μήτρα, εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ωλόλυζες, καί έκραζες, Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού η μέθη αρθή, πάσα τών παθών ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυίας, σού την ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

 

Καί η λοιπή Ακολουθία, καί Απόλυσις.