ΤΗ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Τροφίμου, Σαββατίου, καί Δορυμέδοντος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής γ'.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ώ τού παραδόξου θαύματος! τό ζωηφόρον φυτόν, ο Σταυρός ο πανάγιος, εις ύψος αιρόμενος, εμφανίζεται σήμερον, δοξολογούσι, πάντα τά πέρατα, εκδειματούνται, δαίμονες άπαντες, Ώ οίον δώρημα, τοίς βροτοίς κεχάρισται! δι' ού Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ως βότρυν πλήρη ζωής, ο βαστάσας τόν ύψιστον, από γής υψούμενος, Σταυρός οράται σήμερον, δι' ού πρός Θεόν, πάντες ειλκύσθημεν, καί κατεπόθη, εις τέλος θάνατος, Ώ ξύλον άχραντον! υφ' ού απολαύομεν τής εν Εδέμ, αθανάτου βρώσεως, Χριστόν δοξάζοντες.

Ώ τού παραδόξου θαύματος! εύρος καί μήκος Σταυρού, ουρανού ισοστάσιον, ότι θεία χάριτι, αγιάζει τά σύμπαντα, εν τούτω έθνη, βάρβαρα ήτηνται, εν τούτω σκήπτρα, ανάκτων ήδρασται, Ώ θείας κλίμακος! δι' ής ανατρέχομεν εις ουρανούς, υψούντες εν άσμασι, Χριστόν τόν Κύριον.

Καί τών Αγίων γ'

Ήχος ο αυτός

Οι Μάρτυρές σου Κύριε

Τρυφήν τήν αδαπάνητον, ποθών κληρώσασθαι, Τρόφιμε Μάρτυς, πόνοις τού σώματος, σύ ενετρύφας, καί δή μετέστης εκ φθοράς, πρός τήν αφθαρσίαν αγαλλόμενος, καί τώ μαρτυρίω εγκοσμούμενος, διό ταίς σαίς πρεσβείαις, αίτησαι πάσι μάκαρ τό μέγα έλεος.

Σαββάτιος ο ένδοξος, πολλαίς κολάσεσιν εγκαρτερήσας, νύν εσαββάτισεν εις τάς επαύλεις, τών ουρανών περιχαρώς, γέρα τών αγώνων κομιζόμενος, δήμοις τών Αγγέλων αριθμούμενος, αυτού Χριστέ πρεσβείαις, δώρησαι τώ λαώ σου τό μέγα έλεος.

Αθέων βουλευτήριον, αποκρουσάμενος βουλαίς ενθέοις, τόν νούν ωχύρωσεν ο Δορυμέδων, καί προσεχώρησε στερρώς, πρός τά τών βασάνων πειρατήρια, νίκης τε βραβεία κομισάμενος, Χριστώ συμβασιλεύει, πάντοτε υπέρ πάντων ημών δεομενος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Η φωνή τού Προφήτου σου Μωϋσέως, ο Θεός πεπλήρωται, η λέγουσα, Όψεσθε τήν ζωήν υμών κρεμαμένην, απέναντι τών οφθαλμών υμών, Σήμερον Σταυρός υψούται, καί κόσμος εκ πλάνης ηλευθέρωται, Σήμερον τού Χριστού η ανάστασις εγκαινίζεται, καί τά πέρατα τής γής αγάλλονται, εν κυμβάλοις Δαυϊτικοίς, ύμνον σοι προσφέροντα καί λέγοντα, Ειργάσω σωτηρίαν εν μέσω τής γής ο Θεός, Σταυρόν καί τήν ανάστασιν, δι' ών ημάς έσωσας αγαθέ καί φιλάνθρωπε, Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Απόστιχα Στιχηρά

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης

Ού έστησαν οι πόδες Χριστού, τόν τύπον προσκυνήσωμεν, ανυψούντες τόν τρισόλβιον Σταυρον, εν ώ κατεκενώθη, τό αίμα τού Δεσπότου, τό βλύσαν κόσμω τήν ανάστασιν.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Νεκρώσαντες τά πάθη σαρκός, καί πνεύματος θεόφρονες, επειχθώμεν, υψωθήναι από γής, ουράνιον πρός λήξιν, Σταυρού τή ανυψώσει, συσταυρωθέντες τώ Δεσπότη Χριστώ.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Ζωήρυτος εκ θείας πλευράς, πηγή σαφώς εξέβλυσε, τού Σωτήρος καταρδεύουσα ψυχάς, τών πίστει προσκυνούντων, τό θείον πάθος τούτου, καί τόν Σταυρόν καί τήν Ανάστασιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Ο τετραπέρατος κόσμος σήμερον αγιάζεται, τού τετραμερούς υψουμένου σου Σταυρού, Χριστέ ο Θεός ημών, καί κέρας τών πιστών συνυψούται Bασιλέων ημών, συντριβόντων έν αυτώ τών δυσμενών τά κέρατα, Μέγας εί Κύριε, καί θαυμαστός εν τοίς έργοις σου! δόξα σοι.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Σταυρού σου τό ξύλον προσκυνούμεν Φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης η ζωή τών απάντων, Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ, τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη, ομολογών σοι, Μνήσθητί μου Κύριε, Δέξαι ώσπερ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας, Ημάρτομεν, πάντες τή ευσπλαγχνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Απλώσας εν Σταυρώ, τάς παλάμας Οικτίρμον, τά έθνη τά μακράν, από σού γεγονότα, συνήγαγες δοξάζειν σου, τήν πολλήν αγαθότητα, αλλ' επίβλεψον, επί τήν σήν κληρουχίαν, καί κατάβαλε, τούς καθ' ημών πολεμίους, Σταυρώ τώ τιμίω σου.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Ο Κανών τής Εορτής, καί τών Αγίων, ού η ακροστιχίς.

Τρίφωτον υμνώ Μαρτυρων διαυγίαν. Ιωσήφ.

Ωδήα' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Ταίς υπερφώτοις αστραπαίς τού Πνεύματος, καταλαμπόμενοι, τά σκοτεινά νέφη, τής ψυχής μου λύσατε, τόν νούν μου καταυγάσατε, καί τά χείλη πρός ύμνον, υμάς γεραίρειν ανοίξατε, Μάρτυρες Χριστού μεγαλώνυμοι.

Ρωμαλεότητι φρενών αντέστητε, τώ ματαιόφρονι, νέμειν θεοίς σέβας, Μάρτυρες αλλόκοτον, υμάς καταναγκάζοντι, καί θυσία τελεία, διά ποικίλων κολάσεων, τώ Παμβασιλεί προσηνέχθητε.

Ισχύς υμίν παρά Θεού δεδώρηται, τού παντοκράτορος, καταβαλείν πάσαν, τήν Ισχύν τού δράκοντος, σεπτοί Μεγαλομάρτυρες, τής Τριάδος οπλίται, Σαββάτιε αξιάγαστε, θείε Δορυμέδον καί Τρόφιμε.

Θεοτοκίον

Φωτιστικαίς σου πηγαζούσαις χάρισι, θεοχαρίτωτε, πύλη φωτός μόνη, οι γενναίοι Μάρτυρες, φαιδρώς καταυγαζόμενον, τό βαθύτατον σκότος, τών ανυποίστων κολάσεων, σέ υμνολογούντες παρέδραμον.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Ωραιοτάτω λογισμώ καί σταθερά διανοία, πρός βασάνων εχωρήσατε πείραν, αικιζόμενοι σφοδρώς, καί μάστιξι ξεόμενοι, καί αηττήτω γνώμη, απαρασάλευτοι μένοντες.

Ταίς τών αιμάτων προχοαίς, Ιερωτάτην πορφύραν, επιχρώσαντες γενναίοι οπλίται, αθανάτω Βασιλεί, Κυρίω νύν παρίστασθε, υπέρ ημών πρεσβείαν, ακαταπαύστως ποιούμενοι.

Ουκ εξηρνήσασθε Χριστόν, προσομιλούντες βασάνοις καί ξεόμενοι τό σώμα ποικίλως, καί τεινόμενοι δεινώς, καί τοίς θηρσί διδόμενοι, πανευκλεείς οπλίται, Άγιοι Μεγαλομάρτυρες.

Θεοτοκίον

Νομοθεσίαις τού εκ σού, σεσαρκωμένου Δεσπότου, πειθαρχούντες παναμώμητε Κόρη, οι γενναίοι Αθληταί, ανόμους ετροπώσαντο, σέ συνεργόν ως σχόντες, τήν σώζουσαν τάς ψυχάς ημών.

Ο Ειρμός

«Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα τών Μαρτύρων

Ήχος α' Τόν τάφον σου Σωτήρ

Βασάνων ανδρικώς, υπομείναντες πόνους, τήν άπονον ζωήν, εκομίσασθε άμα, Δορυμέδον καί Τρόφιμε, καί Σαββάτιε πάνσοφε, όθεν σήμερον, η τού Χριστού Εκκλησία, εορτάζουσα, τήν Ιεράν ομών μνήμην, ενθέως αγάλλεται.

Δόξα... Καί νύν... τής Eορτής

Ο άνω ως Θεός, ουρανόν θρόνον έχων, καί γήν Χριστέ Σωτήρ, υποπόδιον φέρων, Σταυρόν ημίν υπέδειξας, σών ποδών υποπόδιον, Τούτον άπαντες, δαυϊτικώς προσκυνούμεν, Τούτον φύλακα, καί βοηθόν εξαιτούμεν, καί πίστει δοξάζομεν.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Υπομονή, τών αικισμών λαμπρυνόμενοι, επί ξύλου, Μάρτυρες ηρτήθητε, καί σιδηροίς όνυξι πλευράς, ένδοξοι ξεσθέντες, τή απεκδύσει τού σώματος, τήν θείαν αφθαρσίαν, ενεδύσασθε θρόνω, τής Τριάδος αεί παριστάμενοι.

Μαστιγωθείς, διά Χριστόν Μάρτυς Τρόφιμε, ενετρύφας, πόνοις υπερβάλλουσιν, αποσκοπών τάς εν ουρανοίς, θείας αντιδόσεις, καί τήν τρυφήν τήν αδάπανον, ής νύν κατηξιώθης, τόν αγώνα τελέσας, καί τρυφή τώ Δεσπότη γενόμενος.

Νεανικώς, εγκαρτερήσας Σαββάτιε, ταίς βασάνοις, χαίρων εναπέδωκας, Θεού εις χείρας τήν σήν ψυχήν, καί πρός ουρανίους, μονάς καλώς εσαββάτισας, νικήσας τόν εκείθεν, εκριφθέντα αθλίως, καί βραβεία τής νίκης δεξάμενος.

Θεοτοκίον

Ως καθαρόν, τού Βασιλέως παλάτιον, σέ Μαρτύρων, σύστημα τρισάριθμον, επικαλούμενοι βοηθόν, άχραντε Παρθένε, ναούς δαιμόνων ηδάφισαν, καί πρός ναόν άνω, μετετέθησαν δόξης, εν αινέσει αεί σε γεραίροντες.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Μακρυνθέντες φιλίας, σώματος Πανεύφημοι προσωκειώθητε, διά πλείστων πόνων, καί μεγίστων Θεώ πανοικτίρμονι, τώ υμάς δι' οίκτον, πεφιληκότι καί τά πάθη, τοίς αυτού αποκτείναντι πάθεσιν.

Αι πορείαί σου Μάρτυς, Τρόφιμε γεγόνασι κατευθυνόμεναι, πρός οδούς πανσόφους, μαρτυρίου, εν αίς καλλυνόμενος, σιδηραίς κρηπίσι, καθηλωμένος τού Βελίαρ, κεφαλήν καί τά κέντρα συνέτριψας.

Ρητορεύων τά θεία, Τρόφιμε πολύαθλε, τυράννους ήσχυνας, καί τοίς αίμασί σου, βηματίζων τήν γήν καθηγίασας, εμπεριπατείς δέ, χαρμονικώς τώ Παραδείσω, σωτηρίαν ημίν εξαιτούμενος.

Θεοτοκίον

Τήν αγίαν Παρθένον, τήν θεοχαρίτωτον καί παναμώμητον, οι στερροί οπλίται, εις βοήθειαν επικαλούμενοι, τών βασάνων όγκον, καί τών δεινών τήν τρικυμίαν, ακλονήτω διήλθον φρονήματι.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Υπέπλευσαν γαληνώς, τή κυβερνήσει τού Πνεύματος, οι ευκλεείς, Αθληταί, βασάνων τό πέλαγος, καί πρός τόν ακύμαντον, σωτηρίας όρμον, Ιερώς εγκαθωρμίσθησαν.

Ραινόμενα καθορών, εις γήν τά μέλη σου Τρόφιμε, καί όξος κατά τών σών, μυκτήρων δεχόμενος, ευώδους οσφρήσεως, αντελάβου πλέον, τού Χριστού τής αγαπήσεως.

Ως βουλευτής τών Χριστού, δικαιωμάτων γενόμενος, βουλάς αθέων εχθρών, τελείως εξέκλινας, καί σαυτόν παρέδωκας, Δορυμέδον Mάρτυς, ταίς βασάνοις μαστιζόμενος.

Θεοτοκίον

Νευρούμενοι ταίς εκ σού, εκπεμπομέναις δυνάμεσιν, οι Αθλοφόροι Χριστέ, νομίμως ενήθλησαν, τήν αγνήν Μητέρα σου, ανυμνολογούντες, απορρήτως σε κυήσασαν.

Ο Ειρμός

«Ιλασθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ως απαρχάς

Ως αθλητών εδραίωμα, καί ευσεβείας έρεισμα, η Εκκλησία τιμά καί γεραίρει σου, τήν φωτοφόρον άθλησιν, παναοίδιμε μάκαρ, αθλητά γενναιόφρον, ένδοξε Τρόφιμε, σύν τοίς συνάθλοις σου, ιλασμόν τοίς υμνούσί σε αίτησαι, ως αήττητος.

Ο Οίκος

Τών Αγίων Μαρτυρων τά έπαθλα, ουρανών αι Δυνάμεις εθαύμασαν, ότι σώμα θνητόν περικείμενοι, ασωμάτους εχθρούς ετροπώσαντο, Σταυρού τή ισχύϊ κρατυνόμενοι, όθεν μακαρίζονται εις αιώνας, ιλασμόν τών πταισμάτων αιτούμενοι υπέρ πάντων ημών, καί γάρ τιμώνται αυτοί, ως αήττητοι.

Σ υ ν α ξ α ρ ι ο ν

Τή ΙΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Τροφίμου, Σαββατίου καί Δορυμέδοντος.

Στίχοι

· Πνέοντες έν Τρόφιμε καί Δορυμέδον,

· Εν εκ ξίφους δέχεσθε καί βίου τέλος.

· Ξεσθείς σιδηροίς Σαββάτιος οξέσιν,

· Εις σαββατισμόν θείον ως Μάρτυς φθάνει.

· Εννεαδεκάτη Τρόφιμον τάμον, ηδέ συνάθλους.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Διόλου ταίς νεύσεσι, ταίς πρός τό θείον καλλωπιζόμενος, οβελίσκοις τε μάκαρ, πυρακτωθείσι καταφλεγόμενος, καί τάς πλευράς σου αδίκως ξεόμενος, ώ Δορυμέδον, στερρώς ενεκαρτέρησας.

Ιδείν αφιέμενος, Θεού τήν δόξαν τήν ανεκλάλητον, οφθαλμούς επηρώθης, πυρακτωθείσι σιδήροις Τρόφιμε, καί ευχαρίστως Κυρίω εκραύγαζες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Αγάπη φλεγόμενοι, σεπτής Τριάδος οι τρείς ηνύσατε, τούς μεγίστους αγώνας, καί μυριάσι νύν συναγάλλεσθε, επουρανίαις, μεθ' ών ημών μέμνησθε, λύσιν πταισμάτων αεί ημίν αιτούμενοι.

Θεοτοκίον

Υπάρχουσα Δέσποινα, καθαρωτέρα πάσης τής κτίσεως, υπεδέξω τόν Λόγον, εκ σού αρρήτως αποτικτόμενον, όν οι γενναίοι ποθήσαντες Μάρτυρες, τή τών βασάνων πυρά ενεκαρτέρησαν.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Γεγυμνωμένοις σώμασιν, αικισμοίς προσπαλαίοντες, τόν τής αφθαρσίας, στολισμόν εδέξασθε, αισχύνην ενδύσαντες τόν δυσμενή αιώνιον, καί στεφανηφόροι, μεταβάντες πρός λήξιν, τήν θείαν εκβοάτε, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ιχνηλατούντες Μάρτυρες, τού Χριστού τά παθήματα, ξύλοις προσδεθέντες, πειρασμούς ηνέγκατε, γενναίω φρονήματι, καί ταίς ροαίς τού αίματος, πνίξαντες δαιμόνων, πονηρότατα στίφη, ενθέως μελωδείτε, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Xριστόν εις τούς αιώνας.

Ανευφημείσθω Τρόφιμος, δοξαζέσθω Σαββάτιος, καί μεγαλυνέσθω, Δορυμέδων σήμερον, οι στύλοι οι άσειστοι, τά τών πιστών προπύργια, οι φωτοειδείς, τής Εκκλησίας φωστήρες, οι ταύτην ταίς ακτίσι, τών μεγίστων αγώνων, σεπτώς φωταγωγούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Νέον βρέφος τέτοκας, τώ Πατρί καί τώ Πνεύματι, άχραντε Παρθένε, συμφυώς νοούμενον, Χριστόν τόν Θεόν ημών, όν οι γενναίοι Μάρτυρες, καθομολογούντες, ιερώς εναθλούσι, μεθ' ών σε Παναγία, μακαρίζουσι πίστει, λαοί φυλαί καί γλώσσαι, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέ σιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν, ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Ισχύϊ τού τών όλων Δημιουργού, τών θηρών τάς ορμάς επεδήσατε, καί αβλαβείς, Μάρτυρες εμείνατε εξ αυτών, μεγάλως θαυμαζόμενοι, ταίς αμετατρέπτοις μεταβολαίς, διό ταίς τών Μαρτύρων, αγέλαις συναφθέντες, υπέρ ημών αεί πρεσβεύσατε.

Ως θύματα τραπέζη τή λογική, προσηνέχθητε ξίφει τεμνόμενοι, πανευκλεώς, καί τών πρωτοτόκων νύν εν σκηναίς, περιχαρώς αυλίζεσθε, βλέποντες τήν δόξαν τήν τού Θεού, καί τάς επικαρπίας, δεχόμενοι τών πόνων, καί τά βραβεία τής αθλήσεως.

Συμφώνως συνελθόντες δεύτε πιστοί, Δορυμέδοντα νύν καί Σαββάτιον, καί τόν κλεινόν, Τρόφιμον δοξάσωμεν τούς στερρούς, τής αληθείας Μάρτυρας, βότρυας σμπέλου τής νοητής, εξ ών ημίν ο οίνος, τής όντως ευφροσύνης, εναποστάζει θεία χάριτι.

Η μνήμη η πανέορτος τών σοφών, Αθλητών ανατείλασα σήμερον, ως αληθώς, υπέρ τάς αυγάς τάς ηλιακάς, καταφωτίζει άπαντας, σκότος απελαύνουσα τών παθών, καί νέφη ραθυμίας, ών Λόγε ταίς πρεσβείαις, παράσχου πάσι τά ελέησου.

Θεοτοκίον

Φυλάξας σε Παρθένον ο εκ τών σών, ανατείλας λαγόνων ανέσπερος, ως αληθώς, Ήλιος Παρθένε τούς αθλητάς, περιφανώς ελάμπρυνε, διηγωνισμένους καρτερικώς, μεθ' ών αυτόν δυσώπει, ημάς κατοικτειρήσαι, τούς ευσεβώς σε μακαρίζοντας.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Εξαποστειλάριον τών Αγίων

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Ο ουρανόν τοίς άστροις, κατακοσμήσας ως Θεός, καί διά τών σών Αγίων, πάσαν τήν γήν φωταγωγών, Δημιουργέ τών απάντων, τούς ανυμνούντάς σε σώζε.

Καί τής Εορτής

Ήχος β'

Τών μαθητών ορώντων σε

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης τής οικουμένης, Σταυρός, η ωραιότης τής Εκκλησίας, Σταυρός, Βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός, Πιστών τό στήριγμα Σταυρός, Αγγέλων η δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα.

Απόστιχα Στιχηρά

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ύλην φθοροποιόν, εξαίρει αμαρτίας, τό τού Σταυρού σου ξύλον, υψούμενον Σωτήρ μου, λαμπρύνει δέ τά σύμπαντα.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Λύσιν τών δυσχερών, καί κτήσιν τών αρίστων, υψούμενος βραβεύει, τώ γένει τών ανθρώπων, Σταυρός Χριστού ο άγιος.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Ότε τόν Αμαλήκ, Μωσής κατετροπούτο, Χριστού προλέγων πάθη, Σταυρόν προδιετύπου, τόν θείον καί πανάχραντον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Δεύτε χαρμονικώς, ασπασώμεθα πάντες, τό σωτήριον Ξύλον, εν ώ εξετανύθη, Χριστός η απολύτρωσις.

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.