ΤΗ ΙΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ευμενίου, Επισκόπου Γορτύνης, τού θαυματουργού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τό ανυψούμενον ξύλον τής σωτηρίας ημών, εν ώ Χριστός τάς χείρας, η ζωή τών απάντων, προσήλωσε βουλήσει, πάντας πιστούς, προσκαλείται εν άσμασιν, εορταζόντων μετ' ήχου τού προσκυνείν, υποπόδιον τό θείον αυτού.

Τών εγκαινίων τήν μνήμην τής αναστάσεως, δι' ής τοίς εν τώ σκότει, φώς επέλαμψε μέγα, ζωής καί αφθαρσίας, δεύτε πιστοί, εκτελούντες υφώσωμεν, τό ζωοπάροχον ξύλον τό τού Σταυρού, προσκυνούντες τόν Σωτήρα Χριστόν.

Μωσής ο μέγας, τό πάλαι επί τού όρους Σινά, σταυροειδώς τάς χείρας, εκπετάσας εις ύψος, ετύπου τόν Σταυρόν σου, Χριστέ ο Θεός, τόν υψούμενον σήμερον, καί αγιάζοντα πάντας τούς επί γής, εν αυτώ σε προσκυνούτας πιστώς.

Καί τού Αγίου γ'

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τήν ψυχήν καί τό σώμά σου, τών παθών καθηράμενος, τού Αγίου Πνεύματος οίκος γέγονας, καί Ιερέων εν χρίσματι, σαυτόν κατεκόσμησας, παραστάτης δεξιός, χρηματίσας Ευμένιε, καί συνόμιλος, τών Αγίων Αγγέλων, καί τής δόξης, τού Κυρίου κληρονόμος, καί πρεσβευτής τών υμνούντων σε.

Ο περίδοξος βίος σου, αρεταίς φαιδρυνόμενος, τών θαυμάτων έλαμψε ταίς φαιδρότησι, καί ευκλεή σε τοίς πέρασι, παμμάκαρ ειργάσατο, καί φωστήρα απλανή, καί Αγίων ομόσκηνον, καί τής πόλεως, τής αγίας πολίτην Ιεράρχα, τών Αγγέλων συμπολίτα, θαυματουργέ αξιάγαστε.

Τών Κρητών εγκαλλώπισμα, τής Γορτύνης τόν πρόεδρον, Εκκλησίας άσειστον τό θεμέλιον, τόν ιεράρχην Ευμένιον, εν θαύμασι μέγιστον, καί δυνάμεσι πολλαίς, γεγονότα περίδοξον, καί φωτίσαντα, τάς εν ζόφω καρδίας, ως φωστήρα, τών πιστών μεγαλοφώνως, οι συνελθόντες τιμήσωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Τού τιμίου Σταυρού σου Χριστέ τήν ενέργειαν, προδιατυπώσας Μωϋσής, ετροπούτο τόν εναντίον Αμαλήκ, εν τή ερήμω Σινά, ότε γάρ εφήπλου τάς χείρας, Σταυρού τόν τύπον ποιών, ενίσχυεν ο λαός, νυνί δέ τών πραγμάτων η έκβασις, εις ημάς πεπλήρωται, Σήμερον ο Σταυρός υψούται, καί δαίμονες φυγαδεύονται, Σήμερον η κτίσις πάσα εκ τής φθοράς ηλευθέρωται, πάντα γάρ διά Σταυρού, επέλαμψεν ημίν τά χαρίσματα, διό γηθόμενοι πάντες προσπίπτομέν σοι λέγοντες, Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου Κύριε, δόξα σοι.

Απόστιχα Στιχηρά

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης

Ραπίσματα υπήνεγκας, καί σταύρωσιν Μακρόθυμε, καί Ονείδη, θέλων πάντας εκ χειρός, λυτρώσασθαι τού πλάνου, ο μόνος ζωοδότης, καί πανοικτίρμων καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τιμώ σου τόν Σταυρόν αγαθέ, τούς ήλους καί τήν λόγχην Σωτήρ, δι' ών πάντας, ελυτρώσω τής φθοράς, ως μόνος ζωοδότης, καί πάντων ευεργέτης, μόνε φιλάνθρωπε Σωτήρ ημών.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Σταυρώ προσηλωθείς δι' εμέ, Σωτήρ μου υπεραγαθε, ερραπίσθης καί υβρίσθης λυτρωτά, καί όξος εποτίσθης, καί λόγχη εκεντήθης, καί πάντα φέρεις αναμάρτητε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Σήμερον ξύλον εφανερώθη, Σήμερον γένος Εβραίων απώλετο, Σήμερον διά πιστών βασιλέων, η πίστις φανερούται, καί ο Αδάμ διά τού ξύλου εξέπεσε, καί πάλιν διά ξύλου δαίμονες έφριξαν, Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο άνω ως Θεός, ουρανόν θρόνον έχων, καί γήν Χριστέ Σωτήρ, υποπόδιον φέρων, Σταυρόν ημίν υπέδειξας, σών ποδών υποπόδιον, Τούτον άπαντες, δαυϊτικώς προσκυνούμεν, Τούτον φύλακα, καί βοηθόν εξαιτούμεν καί πίστει δοξάζομεν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Εν Παραδείσω με δεινώς πεπτωκότα, τού βροτοκτόνου τή πικρά συμβουλία, εν τώ Κρανίω πάλιν εξανέστησας Χριστέ, ξύλω ιασάμενος, τήν τού ξύλου κατάραν, κτείνας τόν απάτη με, θανατώσαντα όφιν, καί εδωρήσω θείαν μοι ζωήν, Δόξα τή θεία Σταυρώσει σου Κύριε.

Ο Κανών τής Εορτής, καί τού Αγίου, ού η ακροστιχίς.

Ευχαίς δίδου μοι Χριστόν ευμενή Μάκαρ. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί άσωμεν

Έχων Χριστόν, Πάτερ θεόφρον Ευμένιε, τών σών καθυπακούοντα, θείων εντεύξεων, ευμενή τούτον Μάκαρ, απέργασαι τοίς πόθω ανευφημούσί σε.

Υψοποιον, από νεότητος Όσιε, ηγαπηκώς ταπείνωσιν, τόν υπερήφανον, εταπείνωσας όφιν, καί χάριν ιαμάτων, σαφώς επλούτησας.

Χωρητικόν, Πνεύματος όργανον γέγονας, τά τής σαρκός φρονήματα, πολλαίς ασκήσεσι, τή ψυχή υποτάξας, τώ κρείττονι τό χείρον, σύ δουλωσάμενος.

Θεοτοκίον

Αι περί σού, νύν προφητείαι πεπλήρωνται, Θεοκυήτορ Δέσποινα, όν γάρ προήγγειλαν, υψηγόρως εν μήτρα, εχώρησας εν δύω, τελείαις φύσεσι.

Ωδή γ'

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε

Διέτρεχες σπουδή καθώς η μέλιττα, λειμώνας τούς λογικούς Ιεράρχα, τό γλυκύ μέλι θηρώμενος, καί καρδίας τοίς σίμβλοις εντιθέμενος.

Ο βίος καθαρός ο λόγος άλατι, τώ θείω Ευμένιε ηρτυμένος, διεδείκνυ σού τήν ένδοθεν, κεκρυμμένην καί χάριν καί λαμπρότητα.

Υψώθης αρεταίς καλλωπιζόμενος, καί θρόνον επέβης υψηλοτάτων, μύρω θείω χρισθείς Πνεύματος, καί Χριστού ευωδία γνωριζόμενος.

Θεοτοκίον

Μαρία τό χρυσούν θυμιατήριον, παθών μου, απέλασον τό δυσώδες, καί στερέωσον κλονούμενον, προσβολαίς του δολίου πολεμήτορος.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ορθοδόξοις εμπρέπων Πάτερ διδάγμασι, τάς ζοφώδεις αιρέσεις πάσας εμείωσας, καί θαυμάτων αυτουργός δειχθείς Ευμένιε, περιβόητος παντί, προμηθεία θεϊκή, εγένου, όθεν σε πίστει, τιμώμεν ως Ιεράρχην, καί τών Αγγέλων ομότιμον.

Δόξα... Καί νύν...

Τής Εορτής, όμοιον

Τό πανάγιον ξύλον τού Βασιλέως Χριστού, αναλάβωμεν πίστει επί τών ώμων ημών, καί τού βίου τά τερπνά απορρίψωμεν, ό οι πάλαι βασιλείς, αναλαμβάνοντες πιστώς, ενίκησαν πολεμίους, καί φύλα τά τών βαρβάρων, τή δυνάμει τούτου ανέτρεψαν.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε τήν ακοήν

Οίκος γέγονας Πνεύματος, θείοις ναοίς σχολάζων Ιεράρχα, καί σεπταίς μελέταις ωραϊζόμενος.

Ιεράρχης θεόληπτος, Πάτερ σοφέ καί πρόεδρος Γορτύνης, γεγονώς θαυμάτων, αίγλην απήστραψας.

Χάσμα μέγα τού δράκοντος, τών προσευχών ενέπρησας λαμπάσι, κατά τού ορμήσαντος Ιερώτατε.

Ρωμαλέω φρονήματι, τόν δυσμενή κατέβαλες ανδρείως, καί ορμάς λεόντων σύ εχαλίνωσας.

Θεοτοκίον

Ιεραί προκατήγγειλαν, πάλαι φωναί τού τόκου σου τό βάθος, ών νύν τάς εκβάσεις είδομεν Άχραντε.

Ωδή ε'

Ο τού φωτός χορηγός

Σύνεσιν έσχηκας, ως ειρηνεύσας εκ παθών Όσιε, νούν καί ψυχήν, όθεν διαλύεις τάς έριδας Πιστώς, τών βασιλευόντων, καλώς πειθομένων σοι.

Τάς ακοάς υποθείς, σοί Βασιλέων ο πιστός έλυσεν, έχθραν μακράν, όλεθρον γεννώσαν, καί τήν αδελφικήν, ομόνοιαν στέργει, θεόφρον Ευμένιε.

Οία πυρσός επιστάς, Ρώμην φωτίζεις εκτελών θαύματα, καί τούς παθών, βυθώ νηχομένους, πρός όρμον γαληνόν, ιάσεως Μάκαρ, σοφώς εκκαλούμενος.

Θεοτοκίον

Νέον ως βρέφος ημίν, τόν προαιώνιον Υιόν τέτοκας, θελητικαίς, δυσίν ενεργείαις, υπάρχοντα διπλούν, ως άνθρωπον άμα, Θεόν τε Πανάμωμε.

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Ενεργή θησαυρόν αδαπάνητον, έχων εν καρδία σου, Xριστόν Ευμένιε, ώσπερ πηλόν λελόγισαι, τόν χρυσόν Βασιλεύς, όν παρέσχε σοι.

Υψηλήν εις καθέδραν εκάθισας, Πάτερ τής ειρήνης, φθεγξάμενος πρόσρημα, τή Εκκλησία άνωθεν, ούπερ τή προσκλήσει σεμνύνεται.

Μή βραχείς αμαρτίαις διέπλευσας, βίου τό κλυδώνιον τό πολυώδυνον, καί τούς λιμένας έφθασας, ένθα δήμος oσίων ευφραίνεται.

Θεοτοκίον

Επί σέ καταβάς ο ουράνιος, όμβρος χερσωθείσαν τήν γήν Αειπάρθενε, θεογνωσίας νάμασι, καταρδεύσας πολύφορον έδειξε.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευ σπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζτών

Φωτί θεϊκώ, ελλαμφθείς παμμάκάριστε, φωτίζεις ημάς, τούς πόθω ανυμνούντάς σου, τήν σεπτήν και ένδοξον, καί αγίαν Πάτερ μετάστασιν, Ιεράρχα Ευμένιε, πρεσβεύεις γάρ απαύστως υπέρ ημών.

Ο Οίκος

Οίκτειρον Κύριε τόν σόν δούλον, καί συγχώρησον πάντα τά οφειλήματα νύν, καί δώρησαί μοι τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ίνα ύμνοις σε δοξάζω απαύστως, καί τόν πιστόν σου θεράποντα στέψω ωδαίς, τόν πρόεδρον Γορτύνης σήμερον, Ευμένιον τόν φωστήρα, γής πάσης τό μέγα κειμήλιον, τής Εκκλησίας τό στήριγμα, καί τής Κρήτης τό θείον αγλάϊσμα, πρεσβεύει γάρ απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ευμενίου, Επισκόπου Γορτύνης.

Στίχοι

· Τό λείον Ευμένιος όμμα Γορτύνης,

· Πανευμενές κατείδεν όμμα Κυρίου.

· Ογδοάτη δεκάτη θάνεν Ευμένιος μεγαλήτωρ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων γυναικών, Σοφίας καί Ειρήνης.

Στίχοι

· Ειρήνη καί Σοφία τμηθείσαι κάρας,

· Σέ τήν υπέρ νούν είδον ειρήνην Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Αριάδνης.

Στίχοι

· Σώζει ραγείσα τήν Αριάδνην πέτρα.

· Χριστός γάρ αύτήν έσκεπε ζωής πέτρα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Κάστορος.

Στίχοι

· Ου θήρ ο Κάστωρ, αλλ' ανήρ τις γεννάδας,

· Η μάλλον ειπείν, ανδριάς πρός αικίας.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Νεκρών λογισμών, προθυμία τής ψυχής κατακαυχ ώμενος, εν βαθυτάτω γήρα Όσιε, αποδημίαις εκέχρησο, επ' ευεργεσία τών πίστει, δεχομένων Ευμένιε, σέ τόν σπορέα τών σεπτών, καί Ιερών διδαχών.

Η Ρώμη τών σών, απολαύσασα καλών, δώρον ποθούμενον, τή θηβαϊδι μή βουλόμενον, Πάτερ εκπέμπει Ευμένιε, ένθα γεγονώς αναστέλλεις, τού αυχμού τήν κατήφειαν, τή επομβρία τών σεπτών ευχών σου Όσιε.

Μαζοίς εκτραφείς, εγκρατείας τό σεπτόν γάλα εθήλασας, καί ηλικίας μέτρον έφθασας, ανενεχθείς εις ακρώρειαν, Πάτερ αρετών καί ηλίου, απαστράψας φαιδρότερον, θεοσημείαις τοίς νυκτί κατασχεθείσι παθών.

Θεοτοκίον

Αϋλου φωτός, οικητήριον η σή μήτρα γεγένηται, τού φρυκτωρίαις θείας γνώσεως, τήν αθεϊαν μειώσαντος, άχραντε Θεόνυμφε Κόρη, όν υμνούντες κραυγάζομεν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Καταπαλαίσας τόν εχθρόν, καί τόν δρόμον τόν καλόν διατελέσας, βαθυτάτω εν γήρα, πρός τούς πατέρας τούς σούς, μετέβης σίτος ώσπερ ώριμος, ξένης επί χώρας, λαβών τού βίου πέρας.

Αμνημονήσαντες τών σών, ουδαμώς Πάτερ καλών παίδες θηβαίων, τή πατρίδι καί ποίμνη τήν Ιεράν σου σορόν, αισίως κρίναντες εκπέμπουσιν, ής τή επανόδω, θαυμάτων έρρει χάρις.

Ράξος Κυρίλλου τό σεπτόν, καί πολύαθλον τό πρίν κατέχων σώμα, καί τό σόν νύν συγκρύπτει, παραπλησίως Σοφέ, συνάψας τούς βίω ομόφρονας, ούς η άνω φέρει, πατρίς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιερωτάτη Προφητών, σέ προγράφει αληθώς σεμνή χορεία, αλατόμητον όρος, ράβδον καί πύλην, δι' ής διήλθεν ως οίδεν ο Ύψιστος, πάλιν κεκλεισμένην, εάσας σε Παρθένε.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Ως τού Χριστού Ιεράρχης, εκ δυνάμεως Πάτερ, εις δύναμιν μετέβης θαυμαστώς, ένθα χοροί Ιερώτατοι, λειτουργούσιν εν φόβω Τριάδι, τή σεπτή μετά πασών, ουρανίων παμμάκαρ, Ευμένιε Δυνάμεων.

Στήσον τήν νύν καταιγίδα, τής πατρίδος τό θείον, ταίς σαίς εξευμενίζων προσευχαίς, βαρβαρικήν μάκαρ έφοδον, τήν ημάς τυραννούσαν, καί πείρα συνωθούσαν τών κακών, εις βυθόν απωλείας, αοίδιμε Ευμένιε.

Ησή πανίερος μνήμη, συγκαλείται ποιμένας, οσίους καί λαόν τόν ευσεβή, αγιασμόν πάσι φέρουσα, ήν τελούντας πλουσίως, καταύγασον ημάς μαρμαρυγαίς, τών εν σοί χαρισμάτων, πανεύφημε Ευμένιε.

Θεοτοκίον

Φέρεις τόν φέροντα πάντα, θεϊκή δυναστεία, καί τρέφεις εκ μαζών πάσαν πνοήν, τόν διατρέφοντα Πάναγνε, υπέρ νούν σού τό θαύμα, Αγγέλους καταπλήττον καί βροτούς, τούς αεί σε υμνούντας, καί πόθω μακαρίζοντας.

Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία ηκόντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν υμνόις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Αγίου

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ευμένιε θεόληπτε, τών Αρχαγγέλων σύσκηνε, ως παρρησίαν πλουτήσας, πρός τόν Χριστόν Ιεράρχα, ού καί τώ θρόνω Άγιε, ενδόξως νύν παρίστασαι, τών εκτελούντων μέμνησο, τήν φωτοφόρον σου μνήμην, καί σέ τιμώντων εκ πόθου.

Καί τής Εορτής

Ήχος β'

Τών μαθητών ορώντων σε

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης τής οικουμένης, Σταυρός, η ωραιότης τής Εκκλησίας, Σταυρός, Βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός, Πιστών τό στήριγμα Σταυρός, Αγγέλων η δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ξύλον τό τού Σταυρού, υψούμενον ορώντες, μεγαλωσύνην δώμεν, Θεώ τώ σταυρωθέντι, σαρκί δι' αγαθότητα.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Ύδατι θεουργώ, καί αίματί σου Λόγε, λαμπρώς η Εκκλησία, στολίζεται ως νύμφη, Σταυρού τήν δόξαν μέλπουσα.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Λόγχην σύν τώ Σταυρώ, τούς ήλους καί τά άλλα, εν οίς τό ζωηφόρον, Χριστού επάγη σώμα, εν ύμνοις προσκυνήσωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Δεύτε χαρμονικώς, ασπασώμεθα πάντες, τό σωτήριον ξύλον, εν ώ εξετανύθη, Χριστός η απολύτρωσις.

Καί τά λοιπά ως σύνηθες, καί Απολυσις.