ΤΗ ΙΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Αγίας μάρτυρος Σοφίας, καί τών τριών θυγατέρων αυτής, Πίστεως, Αγάπης, καί Ελπίδος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Σήμερον εξέλαμψε, φωτοειδής ώσπερ ήλιος, ο Σταυρός σου ο τίμιος, Χριστέ στηριζόμενος, έν Κρανίου τόπω, τώ δεδοξασμένω, καί ανυψούμενος Σωτήρ, επί τό όρος σου τό πανάγιον, δηλοί εμφαντικώτατα, ως δι' αυτού παντοδύναμε, τήν ημών φύσιν ύψωσας, ουρανοίς ως φιλάνθρωπος.

Ανήγγειλαν σήμερον, οι ουρανοί ακατάληπτε, τοίς ανθρώποις τήν δόξαν σου, φαιδρώς εξαστράψας γάρ, τού Σταυρού ο τύπος, φέγγει απροσίτω, τήν μανιώδη καί σκληράν, τών θεοκτόνων γνώμην διήλεγξε, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Σταυρός ο πανάγιος, τό ακατάλυτον τρόπαιον, από γής φανερούμενον, σήμερον προέρχεται, ως περ κεκρυμμένος, θησαυρός πλουτίζων, τήν οικουμένην ταίς αυγαίς, τής παγκοσμίου αυτού χρηστότητος, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Καί τών Αγίων

Όμοια

Παρθένοι νεάνιδες, φύσεως νόμω συνδούμεναι, καί σαφώς κρατυνόμεναι, αγάπη τού κτίσαντος, τόν δεσμόν τής πλάνης, διέλυσαν πίστει, καί τόν ανίσχυρον εχθρόν, ανδρειωθείσαι, ποσί συνέτριψαν, καί νίκης διαδήματι, φωτοειδώς εκοσμήθησαν, καί νυμφώνα κατώκησαν, νοητόν αγαλλόμεναι.

Πίστις η πανεύφημος, καί η Αγάπη η ένδοξος, καί Ελπίς η θεόσοφος, αρετών επώνυμοι, τών φαεινοτάτων, αναδεδειγμέναι, αθλητικώς τόν πονηρόν, καταβαλούσαι, τόν τήν Προμήτορα, δολίως απατήσαντα, τού Παραδείσου τήν οίκησιν, θεωθείσαι απέλαβον, υπέρ πάντων πρεσβεύουσαι.

Πυρός κατεφρόνησαν, καί πολυτρόπων κολάσεων, καί θανάτου αι πάνσεμνοι, νυμφίου τό κάλλος γάρ, τού ωραιοτάτου, πίστει εκζητούσαι, διά ποικίλων αικισμών, ωραιωθείσαι, τούτω συνήφθησαν, Σοφίας τά βλαστήματα, Πίστις Ελπίς καί Αγάπη τε, δι' αυτών ημάς Κύριε, τών δεινών ελευθέρωσον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Τών Προφητών αι φωναί, τό Ξύλον τό άγιον προκατήγγειλαν, δι' ού τής αρχαίας ηλευθερώθη κατάρας, τής τού θανάτου ο Άδάμ, η δέ κτίσις σήμερον, υψουμένου τούτου, συνυψοί τήν φωνήν, τό εκ Θεού αιτουμένη πλούσιον έλεος, Αλλ' ο μόνος εν ελέει αμέτρητος Δέσποτα, ιλασμός γενού ημίν, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ξύλον τό τού Σταυρού, υψούμενον ορώντες, μεγαλωσύνην δώμεν, Θεώ τώ σταυρωθέντι, σαρκί δι' αγαθότητα.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Λύσιν τών δυσχερών, καί κτήσιν τών αρίστων, υψουμενος βραβεύει, τώ γένει τών ανθρώπων, Σταυρός Χριστού ο άγιος.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Ότε τόν Αμαλήκ, Μωσής κατετροπούτο, Χριστού προγράφων πάθος, Σταυρόν προδιετύπου, δαιμόνων αμυντήριον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Δεύτε χαρμονικώς, ασπασώμεθα πάντες, τό σωτήριον ξύλον, εν ώ εξετανύθη, Χριστός η απολύτρωσις.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Εν σοί τρισμακάριστε, καί ζωοδότα Σταυρέ, λαοί ευωχούμενοι, πανηγυρίζουσι νύν, αϋλων σύν τάγμασι, τάξεις Αρχιερέων, ευσεβώς ανυμνούσι, πλήθη τών Μοναζόντων, ευλαβώς προσκυνούσι, Χριστόν δέ τόν σταυρωθέντα πάντες δοξάζομεν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ο Σταυρός σου Κύριε, ως φώς εκλάμπων, τάς τού σκότους φάλαγγας, αποδιώκει, καί πιστούς, καταφαιδρύνει τούς ψάλλοντας, Σταυρός υπάρχει τού κόσμου τό καύχημα.

Ο κανών τής Εορτής, καί τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Τής Σοφίης αρίδηλα καί αγλαά τέκνα λιγαίνω.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος α'

Σού η τροπαιούχος

Τής υπερκοσμίου σου Χριστέ, καί τής αφράστου σοφίας τήν έλλαμψιν, δώρησαί μοι Δέσποτα, τάς ευπρεπείς καί ευκλεείς σου Μάρτυρας, όπως ανυμνήσω, τά τής Σοφίας βλαστήματα.

Η προσηγορία σου σαφώς, τή πολιτεία θεόφρον κεκόσμηται, πάσαν διήνυσας, σού τήν ζωήν, τώ τής σοφίας έρωτι, ένδοξε Σοφία, σοφίας λάμψασα χάρισι.

Σού ο παμμακάριστος καρπός, τής υπερθέου σοφίας τρισσότητι, εγκαλλωπιζόμενος, αθλητικώς υπέρ εκείνης έλαμψε, πάνσοφε Σοφία, σοφίας θείας επώνημε.

Σώμα καί ψυχήν δι' αρετής, εκκαθαρθείσαι παρθένοι νεανιδες, τρείς σοι προσηνέχθησαν, μαρτυρικώς τώ νοητώ νυμφίω, Χριστέ, Πίστις σύν Ελπίδι, καί η Αγάπη η ένδοξος.

Θεοτοκίον

Όλην τήν μορφήν μου προσλαβών, ο εν μορφή Θεού πρίν εννοούμενος, όλην ανεκαίνισεν, εν σή γαστρί θεοπρεπώς σκηνώσας Αγνή, όθεν Θεοτόκον, πιστοί σε πάντες δοξάζομεν.

Ωδή γ'

Ο μόνος είδως τής τών βροτών

Φωνής σου ακούσασαι Χριστέ, καλούντος πρός αθάνατον, καί απαθή ζωήν ηκολούθησαν, στεφανηφόροι παρθένοι Μάρτυρες, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης Φιλάνθρωπε.

Ισχύν εδωρήσατο Χριστός, εστώσαις πρό τού βήματος, μαρτυρικού υμίν ως υπέσχετο, καί θεοπνεύστου σοφίας έπλησε, καί λαμπράς ανέδειξε, νικηφόρους Μάρτυρας, παρθενίας λαμπούσας τή χάριτι.

Ημβλύνατε νύν τόν δυσμενή, Παρθένοι τόν μεγάλαυχον καί τήν αυτού οφρύν κατεβάλετε, μεγαλοφρόνως αγωνισάμεναι, καί τόν πρίν καυχώμενον, εξαλείφειν θάλασσαν, ταίς ροαίς τών αιμάτων επνίξατε.

Σοφίας τής άνωθεν Χριστού, πλουσίως εμφορούμεναι, τής εκλεκτής Σοφίας καί έμφρονος, αι θυγατέρες αι τρείς κατήσχυναν, τυραννούντων φρύαγμα, καί μανίαν άσχετον, ρητορεύουσαι θεία διδάγματα.

Θεοτοκίον

Αγίων τόν Άγιον Χριστόν, αγίως απεκύησας, αγιωσύνης άγιον σκήνωμα, τόν εν Αγίοις αναπαυόμενον, ώ βοώμεν, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε.

Ο Ειρμός

«Ο μόνος είδως τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε».

Κάθισμα τών Αγίων

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τάς ψυχάς δεσμευθείσαι πόθω Χριστού, τών φθαρτών καί προσκαίρων τήν καλλονήν, εν λήθη παρεδραμετε, ως τού Λόγου μαθήτριαι, ασκητικώς τό πρώτον, τά πάθη νεκρώσασαι, καί αλγειναίς βασάνοις, στερρώς εναθλήσασαι, όθεν ο Δεσπότης, τής διπλής μαρτυρίας, στεφάνους εδωρήσατο, καί νυμφώνος ηξίωσε, Παμμακάριστοι Μάρτυρες, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Τό προσταχθέν μυστικώς

Εν Παραδείσω με τό πρίν ξύλον εγύμνωσεν, ούπερ τή γεύσει ο εχθρός εισφέρει νέκρωσιν, τού Σταυρού δέ τό ξύλον, τής ζωής τό ένδυμα, ανθρώποις φέρον, επάγη επί τής γής, καί κόσμος όλος, επλήσθη πάσης χαράς, όν ορώντες υψούμενον, Θεώ εν πίστει λαοί, συμφώνως ανακράζομεν, Πλήρης δόξης ο οίκός σου.

Ωδή δ'

Όρος σε τή χάριτι

Ρωσθείσαι τή χάριτι, τή θεία καλλίνικοι, Πίστις Αγάπη καί Ελπίς, τάς τών τυράννων απειλάς, ανδρείως κατήσχυναν, διά πυρός ολοκαυτούμεναι πάνσοφοι, καί τώ νυμφίω Χριστώ προσαγόμεναι.

Ίσχυσαν τού Σταυρού, τή πανοπλία φραξάμεναι, Πίστις Αγάπη καί Ελπίς, τάς τών κολάσεων πληγάς, ευτονως αι Άγιαι, υπενεγκείν μέχρις αιμάτων στερρότατα, πρός τήν αμαρτίαν αντικαθιστάμεναι.

Δυνάμει καί πόθω τής Τριάδος ερρώσθησαν, Πίστις, Αγάπη καί Ελπίς, αι τής Τριάδος τής σεπτής, παρθένοι ισάριθμοι, καί αλγεινών τήν δριμυτάτην επίτασιν, υπενεγκείν αι πάνσεμνοι ίσχυσαν.

Ήσχυναν καί Κόραι, τρυφεραί τού αλάστορος, διά τού όπλου τού Σταυρού, τήν υπερήφανον Οφρύν, καί πρός γήν κατέβαλον, περιφανώς τόν πρίν αμέτρως καυχώμενον, τήν οικουμένην πάσαν καταλήψεσθαι.

Λαμπάδες τρισάριθμοι, σοφίας αστράπτουσαι, Πίστις Αγάπη καί Ελπίς, τοίς τής Τριάδος φωτισμοίς, σαφώς λαμπρυνόμεναι, διαφανώς τάς Εκκλησίας φωτίζουσι, πρός σωτηρίαν ημών καί αντίληψιν.

Θεοτοκίον

Αγίων Αγία, Θεοτόκε πανύμνητε, η προσδοκία τών εθνών καί σωτηρία τών πιστών, εκ σού άνατέταλκεν, ο λυτρωτής καί ζωοδότης καί Κύριος, εις σωτηρίαν τών υμνούντων σε.

Ωδή ε'

Ο φωτίσας τή ελλάμψει

Καρτερία τών φρενών, τάς βασάνους υπέμειναν, καί σοφίας τής ενθέου λαλούσαι μυστήρια, τόν κρατούντα ήσχυναν, αι τρείς Παρθένοι θεοφόροι, πίστει καί φύσει συνδούμεναι.

Αγάλλεται η Προμήτωρ, ορώσα νικώμενον τόν δόλιον, τόν αυτήν εξ Εδέμ εξορίσαντα, γυναιξί θεόφροσιν Ελπίδι Πίστει καί Αγάπη, τοίς τής Σοφίας γεννήμασι.

Ιοβόλους τού τυράννου, θωπείας εξέφυγον, καί βασάνων τάς πληγάς εκουσίως υπέμειναν, αι σεμναί νεάνιδες τή σή αγάπη τετρωμέναι, Χριστέ καί θείω σου έρωτι.

Θεοτοκίον

Αγάλλονται ουρανών, αι Δυνάμεις ορώσαί σε, ευφραίνονται σύν αυτοίς τών βροτών τά συστήματα, τώ γάρ τόκω ήνωνται τώ σώ, Παρθένε Θεοτόκε, όν επαξίως δοξάζομεν.

Ωδή ς'

Εκύκλωσεν ημάς

Γηθόμεναι ταίς σαίς αχράντοις Δέσποτα, παλάμαις εναπέθεντο, τάς ελπίδας, αι Νεάνιδες αι τρείς, καί τής Τριάδος τρισμακάριαι, τώ αριθμώ τετιμημέναι καί σεμνυνόμεναι.

Λαμπόμεναι τής παρθενίας κάλλεσι, Μαρτύρων διαδήμασιν, εκοσμήθησαν, καί στέφανον διπλούν, άνωθεν αξίως εκομίσαντο, παρά Χριστού, τού ζωοδότου καί πανοικτίρμονος.

Ανήχθησαν εν τώ ναώ σου Δέσποτα, τού πάντων βασιλεύοντος, παρθενεύοντα κειμήλια σεπτά, σού τής βασιλείας κοινωνήσοντα, σύ γάρ αυτών, καί φώς υπάρχεις καί αγαλλίαμα.

Θεοτοκίον

Αγάλλονται εν σοί Παρθένε άχραντε, τού γένους οι προπάτορες, τήν Εδέμ απολαβόντες διά σού, ήν έκ παραβάσεως απώλεσαν, σύ γάρ αγνή, καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.

Ο Ειρμός

«Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις».

Κοντάκιον Ήχος α'

Χορός αγγελικός

Σοφίας τής σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι, ή Πίστις καί Ελπίς, καί Αγάπη δειχθείσαι, σοφίαν απεμώραναν, τών Ελλήνων εν χάριτι, καί αθλήσασαι, καί νικηφόροι φανείσαι, στέφος άφθαρτον, παρά τού πάντων Δεσπότου, Χριστού ανεδήσαντο.

Ο Οίκος

Ότε εις πάντα τά πέρατα, τό αθέμιτον εξελήλυθε πρόσταγμα, θύειν ειδώλοις καί σπένδεσθαι, καί βωμούς δαιμόνων, καί ναούς ευτρεπίζεσθαι, πρός ανθρώπων απώλειαν, τότε αι πανεύφημοι καί καλλιπάρθενοι, ως αστέρες εξέλαμψαν, ζόφον αθεϊας καί αγνωσίας ελαύνουσαι, καί φέγγος ευσεβείας εν ταίς καρδίαις τών πιστών υπανάπτουσαι, τρανώς ανεβόων, Θεός μέγιστός εστιν ο σταυρωθείς βουλήματι, καί αναστάς τριήμερος, εν ώ καί καυχώμεθα, όθεν καί επαξίως, στέφος άφθαρτον παρά Χριστού ανεδήσαντο.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί καλλινίκων Παρθένων Πίστεως, Ελπίδος, καί Αγάπης, καί τής μητρός αυτών Σοφίας.

Στίχοι

· Τή πρός σέ πίστει Πίστις, Ελπίς, Αγάπη,

· Αι τρείς, Τριάς, κλίνουσιν αυχένας ξίφει.

· Εβδομάτη δεκάτη Αγάπην τάμον, Ελπίδα, Πίστιν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Αγαθοκλείας.

Στίχοι

· Αγαθόκλεια πύρ επ' αυχένος φέρει,

· Δεινής πλάνης φλέγουσα δεινόν αυχένα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Θεοδότου καί Ασκληπιοδότης.

Στίχοι

· Μιά γυναικί, καί νεανίσκοις δύο,

· Προς τήν τομήν ήν καρδιών ζέσις μία.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Λουκίας, καί Γεμινιανού τού υιού αυτής καί Μάρτυρος.

Στίχοι

· Ειρηνικώς σή Χριστέ δούλη Λουκία,

· Ειρηνικόν μετήλθεν όντως εις τόπον.

· Θάρσους ο Μάρτυς Γεμινιανός γέμων,

· Τιμήν υπέστη καρτερώς τήν εκ ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Θεοδότης.

Στίχοι

· Τήν Θεοδότην πρός ξίφος τεθηγμένον,

· Ποιεί πρόθυμον η Θεόσδοτος χάρις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων εκατόν Μαρτύρων.

Στίχοι

· Δεκάς δεκαπλή Μαρτύρων Αιγυπτίων,

· Μιά κεφαλάς τέμνεται προθυμία.

Εις τούς Αγίους Πηλέα καί Νείλον τούς Επισκόπους.

Στίχοι

· Έπους ο Πηλεύς πού μέγας πρός Πηλέα;

· Νείλω συνεισβαίνοντα καί πυρός μέσον.

Εις τούς εν Παλαιστίνη Ν' Μάρτυρας.

Στίχοι

· Θεοφρονούντες άνδρες εξ ευβουλίας,

· Πυρός καταφρονούσιν εξ ευτολμίας.

Εις τόν Αγιον Πατερμούθιον καί Ηλίαν.

Στίχοι

· Πατερμούθιος εμπεσων τή καμίνω,

· Πρός ζήλον ίσον οτρύνει τόν Ηλίαν.

Τή αυτή ημέρα, τών Αγίων Μαρτύρων Χαραλάμπους, Παντολέοντος καί τής συνοδίας αυτών. Τελείται η τούτων σύναξις, εν τώ μαρτυρείω αυτών, τώ όντι εν τώ Δευτέρω.

Στίχοι

· Χαίρων υπήρχε πρός σφαγήν Χαραλάμπης,

· Καί Παντολέων πρός μάχαιραν ήν λέων.

Τή αυτή ημέρα, τών Αγίων Ιερομαρτύρων Ηρακλείδου καί Μύρωνος Επισκόπων Ταμάσου τής Κύπρου.

Στίχοι

· Πυρά τεθέντες Ηρακλείδης καί Μύρων,

· Χριστώ προσηνέχθησαν ως οσμή μύρου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Σέ νοητήν Θεοτόκε

Τρισσοφεγγεί ενιαία χάριτι, καταλαμπόμεναι σαφώς, αι Παρθένοι δαιμονικήν, έλυσαν σκοτόμαιναν, φώς τό τρισυπόστατον, θεολογούσαι καί μέλπουσαι, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Εν ουρανοίς τάς παστάδας έχουσαι, λαμπαδηφόροι τώ Χριστώ, σύν Αγγέλοις χαρμονικώς, νύν περιχορεύετε, δόξαν τήν αϊδιον συνθεωρούσαι καί μέλπουσαι, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Καρτερικήν ως οι Παίδες ένστασιν, επιδειξάμεναι τό πύρ, κατεπάτησαν ανδρικώς, τούτων γάρ Ισάριθμοι, γνώμην ισοστάσιον, αι θεοφόροι εκτήσαντο, τόν αινετόν τών Πατέρων, αεί Θεόν δοξάζουσαι.

Θεοτοκίον

Νέμοις αγνή τών πταισμάτων άφεσιν, τοίς ανυμνούσί σε πιστώς, λυτροuμένη τών πειρασμών, πάσης περιστάσεως, σέ γάρ νύν κεκτήμεθα, καταφυγήν Θεονύμφευτε, ως αινετόν τών Πατέρων, Θεόν χερσί βαστάσασαν.

Ωδή η'

Εν καμίνω Παίδες

Αι παρθένοι αι θεοφεγγείς, Πίστις, Ελπίς, Αγάπη, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγουσαι, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Λαμπομένας καί φωτοειδείς, διά τού μαρτυρίου, προδήλως γεγενημένας, τάς παρθένους οι πιστοί, υμνήσωμεν λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιαμάτων ρείθρον δαψιλώς, αφθόνως καί πλουσίως, αι θήκαι τών Αθληφόρων, αναβρύοuσιν αεί, τοίς πίστει κραυγάζουσιν, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Γή αγία πέφηνας αγνή, τόν ζωηφόρον στάχυν, τεκούσα τής αϊδίου, ζωής πρόξενον Χριστόν, ώ πάντες κραυγάζομεν, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

Ο Ειρμός

«Εν τή καμίνω Παίδες, Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τύπον τής αγνής

Αίγλης τριφεγγούς πληρούμεναι, καί λαμπηδόνος θείας νύν εμφορούμεναι, αι ομώνυμοι, τών αρετών καί φερώνυμοι, τής Αγάπης, Επλίδος καί Πίστεως, ελπίδι καί αγάπη, ημάς καί πίστει βεβαιώσατε.

Ίνα η εξ ύψους δύναμις, νύν κατευνάση τόν κατέχοντα κλύδωνα, τής αιρέσεως, ώ Αθληφόροι αήττητοι, καί βραβεύση πιστοίς τήν ομόνοιαν, αιτείσθε δυσωπούμεν, ακαταπαύστως καλλιπάρθενοι.

Νύκτα τήν τού βίου Πάνσοφοι, διαδραμούσαι τήν ημέραν εφθάσατε, τήν ανέσπερον, μαρτυρικώς αγαλλόμεναι, καί παρθένων καυχώμεναι χάριτι, καί θείας βασιλείας, τής ακηράτου αξιούμεναι.

Θεοτοκίον

Ώ πώς η Παρθένος τέτοκε, τόν αεί όντα Λόγον, καί ενυπόστατον, τό απαύγασμα τής πατρικής υποστάσεως, τόν υμών ευεργέτην καί Κύριον, εξ αυτής σαρκωθέντα, όν επαξίως μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

«Tύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος, έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Τώ τής Τριάδος Κόραι, πυρούμεναι αι τρείς ζήλω, τών αρετών τή τριάδι, Ελπίδι, Πίστει, Αγάπη, προσκείμεναι ομωνύμως, ηλόγησαν τών βασάνων.

Θεοτοκίον Όμοιον

Τόν ποιητήν τών αιώνων, καί τών Αγγέλων Δεσπότην, αποτεκούσα Παρθένε, τούτον ικέτευε δείξαι, τής δεξιάς παραστάτας, μερίδος τούς σούς οικέτας.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Λόγχην σύν τώ Σταυρώ, τούς ήλους καί τά άλλα, εν οίς τό ζωηφόρον, Χριστού επάγη σώμα, υψούντες προσκυνήσωμεν.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Ύλην φθοροποιόν, εξαίρει αμαρτίας, τό τού Σταυρού σου ξύλον, υψούμενον Σωτήρ μου, λαμπρύνει δέ τά σύμπαντα.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Ύδατι θεουργώ, καί αίματί σου Λόγε, λαμπρώς η Εκκλησία, στολίζεται ως νυμφη, Σταυρού τήν δόξαν μέλπουσα.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Χαίροις τό τών πιστών, φυλακτήριον θείον, απροσμάχητον τείχος, Σταυρός ο τού Κυρίου, δι' ού από γής ήρθημεν.

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.