ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Mνήμη τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος καί Πανευφήμου Ευφημίας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής γ'.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ώφθη, η τού ξύλου πονηρά, γεύσις εν Εδέμ τοίς γενάρχαις, συμβάσα πάλαι δεινώς, θάνατον εισάξασα παντί τώ γένει βροτών, αλλά νύν πρός ακήρατον, ζωήν καί αμείνω, λήξιν ανεκλήθημεν, διά τού θείου Σταυρού, όν περ ανυψούντες υμνούμεν, τόν ανυψωθέντα εν τούτω, Κύριον καί κόσμον, συνυψώσαντα.

Ήρας, τό πλανώμενον Σωτήρ, πρόβατον επ' ώμων καί τούτο, τώ σώ προσήξας Πατρί, διά τού τιμίου σου, καί ζωηφόρου Σταυρού, καί Αγγέλοις ηρίθμησας, εν Πνεύματι θείω, ξύλον γάρ αντέθηκας, αντί τού ξύλου Χριστέ, όν νύν ανυψούντες εν πίστει, σέ τόν εν αυτώ υψωθέντα, καί ημάς υψώσαντα δοξάζομεν.

Στώμεν, εν τώ οίκω τού Θεού, πράξεσι κομώντες ενθέοις, και τόν Κρανίου πιστοί, χώρον εποπτεύσωμεν, καθαρωτάτω νοϊ, καί υψούμενον βλέψωμεν, βροτοί σύν Αγγέλοις, ξύλον τό πανάγιον, εν ώ Χριστός ο Θεός, χείρας εκουσίως απλώσας, είλκυσεν εζώγρησε πάντας, καί πρός ουρανούς ημάς ανύψωσεν.

Καί τής Αγίας γ'

Ήχος δ'

Ως γενναίον

Παρθενίας εν κάλλεσι, καί Μαρτύρων εν αίμασι, τήν ψυχήν λαμπρύνασα, Μάρτυς ένδοξε, κατηγγυήθης τώ κτίσαντι, τηρούντί σε άφθορον, εις αιώνας αληθώς, περί τούτον χορεύουσα, σύν στρατεύμασιν, Αρχαγγέλων, Αγγέλων, Αποστόλων, Προφητών τε καί Μαρτύρων, χοροστασίαις πανεύφημε.

Καί τροχοίς ομιλήσασα, καί θηρσί προσπαλαίσασα, καί πυρί καί ύδατι στομωθείσά σου, τόν λογισμόνθείω Πνεύματι, τού σκότους τόν άρχοντα, ταίς τού αίματος ροαίς, ανδρικώς εναπέπνιξας, καί ανέδραμες, νοητούς πρός θαλάμους ώσπερ προίκα, τώ νυμφίω σου Παρθένε, προσαγαγούσα τήν άθλησιν.

Καί θανούσα αείζωον, τών αιμάτων τήν πρόσχυσιν, εις Κυρίου αίνεσιν Μάρτυς έβλυσας, τούς μέν πιστούς καταρδεύουσα, καί γνώσει φωτίζουσα, τούς απίστους δέ εχθρούς, εν αυτοίς αποπνίγουσα, όθεν τόμος σοι, εμπιστεύεται θείος, όν φυλάττεις, καί κρατύνεις εις αιώνας, τής Εκκλησίας τά δόγματα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ανατολίου

Η διηνθισμένη ταίς αρεταίς, καί πεφωτισμένη τόν λογισμόν, η μύρα προχέουσα εν ταίς καρδίαις τών πιστών, η εκ τής Εώας ανατείλασα, ως αστήρ φαεινός, καί αθροισμόν ποιήσασα, διά τής τού Αγίου Πνεύματος επιφοιτήσεως, τών θείων Πατέρων, μή διαλίπης υπέρ ημών δυσωπούσα πρός Κύριον, Ευφημία πανένδοξε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... ο αυτός

Ο τετραπέρατος κόσμος, σήμερον αγιάζεται, τού τετραμερούς υψούμένου σου Σταυρού, Χριστέ ο Θεός ημών, καί τό κέρας τών πιστών συνυψούται Βασιλέων ημών, συντριβόντων εν αυτώ, τών δυσμενών τά κέρατα, Μέγας εί Κύριε, καί θαυμαστός εν τοίς έργοις σου! δόξα σοι.

Απόστιχα Στιχηρά

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης

Ραπίσματα υπήνεγκας, καί σταύρωσιν μακρόθυμε, καί ονείδη, θέλων πάντας εκ χειρός, λυτρώσασθαι τού πλάνου, ο μόνος ζωοδότης, καί πανοικτίρμων καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τιμώ σου τόν Σταυρόν αγαθέ, τούς ήλους καί τήν λόγχην Σωτήρ, δι' ών πάντας, ελυτρώσω τής φθοράς, ως μόνος ζωοδότης, καί πάντων ευεργέτης, μόνε φιλάνθρωπε Σωτήρ ημών.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Σταυρώ προσηλωθείς δι' εμέ, Σωτήρ μου υπεράγαθε, ερραπίσθης, καί υβρίσθης λυτρωτά, καί όξος εποτίσθης, καί λόγχη εκεντήθης, καί πάντα φέρεις αναμάρτητε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Βυζαντίου

Πάσα γλώσσα κινείσθω πρός ευφημίαν, τής πανενδόξου Ευφημίας, άπαν γένος, καί ηλικία πάσα, νεανίσκοι καί παρθένοι, τήν Χριστού παρθενομάρτυρα, εγκωμίοις στεφανώσωμεν, νομίμως γάρ ανδρισαμένη, καί τό χαύνον τού θήλεος απορρίψασα, δι' αθλητικών πόνων, τόν τύραννον εχθρόν καταβέβληκεν, ουρανίω δέ καί θείω σθένει κοσμηθείσα, αιτείται τόν νυμφίον καί Θεόν, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... ο αυτός

Όν περ πάλαι Μωϋσής, προτυπώσας εν εαυτώ τόν Αμαλήκ καταβαλών ετροπώσατο, καί Δαυϊδ ο μελωδός, υποπόδιόν σοι βοών, προσκυνείσθαι διετάξατο, τίμιον Σταυρον σου, Χριστέ ο Θεός, σήμερον αμαρτωλοί προσκυνούντες, χείλεσιν αναξίοις, σέ τόν καταξιώσαντα παγήναι εν αυτώ, ανυμνούντες δεόμεθα, Κύριε, σύν τώ Ληστή, τής βασιλείας σου αξίωσον ημάς.

Απολυτίκιον τής Αγίας

Ήχος δ'

Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τή φωνή, Σέ νυμφίε μου ποθώ, καί σέ ζητούσα αθλώ, καί συσταυρούμαι, καί συνθάπτομαι τώ βαπτισμώ σου, καί πάσχω διά σέ, ως βασιλεύσω σύν σοί, καί θνήσκω υπέρ σού, ίνα καί ζήσω εν σοί αλλ' ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου τήν μετά πόθου τυθείσάν σοι, Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Αγίας

Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τόν νυμφίον σου Χριστόν αγαπήσασα, τήν λαμπάδα σου φαιδρώς ευτρεπίσασα, ταίς αρεταίς διέλαμψας Πανεύφημε, όθεν εισελήλυθας, σύν αυτώ εις τούς γάμους, τό στέφος τής αθλήσεως, παρ' αυτού δεξαμένη, αλλ' εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, τούς εκτελούντας εν πίστει τήν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου και νή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός, Εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης αήττητον τρόπαιον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Αγίας

Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Οι αγώνές σου Σεμνή καί ο στέφανος, οι ιδρώτές σου αγνή καί τά θαύματα, τού διαβόλου ήσχυναν τά τρόπαια, Χριστόν γάρ τόν νυμφίον σου, εκ καρδίας ποθούσα, ου μάστιγας ου θανατον, δι' αυτόν επτοήθης, αλλ' ανετέθης όλη τώ Θεώ, τής ευσεβείας φορούσα τόν στέφανον.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εν παραδείσω με δεινώς πεπτωκότα, τού βροτοκτόνου τή πικρά συμβουλία, εν τώ κρανίω πάλαι εξανέστησας Χριστέ, ξύλω ιασάμενος, τήν τού ξύλου κατάραν, κτείνας τόν απάτη με, θανατώσαντα όφιν, καί εδωρήσω θείαν μοι ζωήν, Δόξα τή θεία Σταυρώσει σου Κύριε.

Εις τόν ναόν τής Αγίας ψάλλεται τό παρόν Πεντηκοστάριον.

Ήχος δ'

Πρός τό, Αναστάς ο Ιησούς

Ευφημείν σε τήν σεμνήν, κόρην πανεύφημε Ευφημία, δίδου μοι ισχύν, ικετεύουσα Χριστόν τού ελεήσαί με.

Ο Κανών τής Εορτής, καί τής Αγίας, ού η Ακροστιχίς.

Εγκωμιάζω τήν πανεύφημον κόρην.

Άνευ τών Θεοτοκίων.

Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Έλκει πρός υμνωδίαν, τών υπερκοσμίων τά συστήματα, τών βροτών τάς χορείας, η πανεύφημος Κόρη τοίς θαύμασιν.

Γένος υπεριδούσα, καί τήν εκ τού πλούτου περιφάνειαν, η σεπτή Ευφημία, αντί πάντων Xριστόν επεκτήσατο.

Κάλλος επιθυμήσας, τής ωραιοτάτης σου πανεύφημε, ο Δεσπότης καρδίας, ουρανίων θαλάμων ηξίωσεν.

Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα, υμνούμέν σε.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ώφθης επί βήματος, αρρενωπόν ψυχήν φέρουσα, καί τόν εχθρόν, ανδρικοίς εν άθλοις, ετροπώσω Πανεύφημε.

Μώμος εν τώ κάλλει σου, ουδέ ρυτίς ψυχής πέφυκε, καί σέ Χριστός, νύμφην ακηράτοις, εν νυμφώσι προσήκατο.

Ίασαι πανεύφημε, τούς τής εμής ψυχής μώλωπας, Μάρτυς Χριστού, θραύσον σαίς πρεσβείαις, τού εχθρού τά σοφίσματα.

Θεοτοκίον

Σέ πάντες κεκτήμεθα, καταφυγήν καί σκέπην ημών, Χριστιανοί, σέ δοξολογούμεν, ασιγήτως Θεόνυμφε.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τών αιμάτων σου ρείθροις Μάρτυς Χριστού, ποντισμόν ασεβείας διηνεκώς, εργάζη πανεύφημε, επομβρίαις δέ χάριτος, λογικάς αρούρας, αρδεύουσα πάνσεμνε, εν αυταίς αυξάνεις, τόν στάχυν τής πίστεως, όθεν παραδόξως μετά θάνατον ώφθης, νεφέλη πηγάζουσα, τής ζωής τό μαρτύριον, Αθλοφόρε πανεύφημε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Τόν Σταυρόν τού Σωτήρος από τής γής, κεκρυμμένον ανείλετο εν σπουδή, χαράς τε εμπίπλησιν, οικουμένης τά πέρατα, καί τεμένη θεσπίζει, υψούσθαι έν Πνεύματι, καί τό σκήπτρον κομίζει, επί τά βασίλεια, η σεπτή Ελένη, τώ υιώ εκβοώσα, Υφάπλωσον Δέσποτα, τάς σάς χείρας καί πρόσδεξαι, τόν δεικνύμενον άπασι, κράτος σου καί νίκας σοφέ, καί τά έθνη δίδαξον εν χάριτι, προσκυνείν τόν Σταυρόν καί τά πάθη Χριστού.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Ακηλίδωτον έσοπτρον, θείων εννοιών σαυτήν καταστήσασα, ως φωστήρ αριπρεπέστατος, αθλητών εν μέσω, Μάρτυς έλαμψας.

Ζοφερώ ού προσήνεγκας, δαίμονι θυσίαν, Mάρτυς αήττητε, ζωηφόρον γάρ ηγάπησας, υπέρ ευσεβείας σπείσαι θάνατον.

Ως ανάλγητον φέρουσα, σύν τοίς αθλοφόροις σώμα η Άμεμπτος, ταίς αικείαις ανεπαίσθητος, διετέλει θείας στοργής έρωτι.

Τληπαθούν σου τό πρόσωπον, Μάρτυς ταίς βολαίς λαμπρώς εφαιδρύνετο, αστραπή δέ θείου Πνεύματος, τών εχθρών ημαύρου τήν διάνοιαν.

Θεοτοκίον

Ιλασμόν ημίν δώρησαι, τών αγνοημάτων ως αναμάρτητος, καί ειρήνευσον τόν κόσμον σου, ο Θεός πρεσβείαις τής τεκούσης σε.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ημέρας καί ειρήνης αντίθετον, επιγνούσα, στέργειν ουκ ηξίωσας τόν φιλοπόλεμον δαίμονα.

Νομίσας σου εκλύειν τόν ένθεον, Μάρτυς τόνον, γέλως απεδείκνυτο, ταίς μηχαναίς ο παμπόνηρος.

Παράσχου φωτισμόν μοι Πανεύφημε, καί ειρήνην, λύουσα πρεσβείαις σου, τήν πολυτάραχον άγνοιαν.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

Ωδή ς'

Χιτώνά μοι παράσχου

Ανδρείον εν θηλεία τή σαρκί, τής ψυχής τό φρόνημα, φέρουσα Ένδοξε, τών εν ύδασι θηρών κατεφρόνησας.

Νενίκηκας τυράννων τήν οφρύν, ασινής εν ύδασι, Μάρτυς αήττητε, συν θηρσίν ως Ιωνάς διαμείνασα.

Θεοτοκία

Ερρύσατο θηρών διαφθοράς, επακούσας Κύριος, σού τής δεήσεως, ως εκ λάκκου Δανιήλ, σέ Πανεύφη με.

Η μόνη διά λόγου εν σαρκί, τόν Λόγον κυήσασα, ρύσαι δεόμεθα, τών παγίδων τού εχθρού, τάς ψυχάς ημών.

Ο Ειρμός

«Χιτώνα μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος, φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Εν τή αθλήσει σου καλώς ηγωνίσω, καί μετά θάνατον ημάς αγιάζεις, ταίς τών θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, όθεν σου τήν κοίμησιν, τήν αγίαν τιμώμεν, πίστει παριστάμενοι, τώ σεπτώ σου λειψάνω, ίνα ρυσθώμεν νόσων ψυχικών, καί τών θαυμάτων τήν χάριν αντλήσωμεν.

Ο Οίκος

Τής πανευφήμου ο ναός, Παράδεισος εδείχθη, εν μέσω κεκτημένος, φυτόν αθανασίας, τό σώμα ταύτης τό σεπτόν, Τούτου οι τρυγώντες καρπούς τούς ευθαλείς, συντόμως αγιάζονται, ορώντες δέ θαυμάζουσιν, ότι πώς τό νεκρόν σώμα, ώσπερ ζών, αναβλυστάνει τά αίματα, μυρίζοντα πάντας, Διό μετά σπουδής δεύτε πάντες σύν εμοί τώ ταπεινώ, καί καθαρθέντες μολυσμού παντός, περιπτυξώμεθα τούτο, καί τών θαυμάτων τήν χάριν αντλήσωμεν.

Συναξάριον

Τή ΙΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος καί πανευφήμου Ευφημίας.

Στίχοι

· Υπέρ Θεού κτανθείσαν άρκτου ταίς μύλαις,

· Ευφημίαις σε χρή στέφειν Ευφημία.

· Τή εκκαιδεκάτη Ευφημίαν έκτανεν άρκτος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Μελιτηνής.

Στίχοι

· Μελιτηνή, τμηθείσα τήν κάραν ξίφει,

· Αίμα προσήγεν ως γλυκύ Χριστώ μέλι.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς.' Αμήν.

Ωδή ζ'

Οι εκ τής Ιουδαίας

Υπέρ έννοιαν ώφθη, τά τών θείων Μαρτύρων ανδραγαθήματα, ο Κτίστης γάρ τών όλων, τήν κτίσιν υποτάττει, τοίς εν άθλοις κραυγάζουσιν, ο τών Πατέρων ημών, Θεος ευλογτός εί.

Φληναφούντα εμφράττει, η αοίδιμος Κόρη τυράννων στόματα, τερθρείαις παρανόμοις, εν πνεύματι Αγίω, θεϊκώς αντιμέλπουσα, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Η τριάς τών Οσίων, τούς εκκαύσαντας πάλαι φλέγει τήν κάμινον, νυνί δέ η θεόφρων, Τριάδα ανυμνούσα, υπηρέτας εζώγρησε, τόν τών Πατέρων Θεόν, υμνούντας εις αιώνας.

Μυστικώς ο νυμφίος, πρός τήν πάναγνον νύμφην, εν τή καμίνω μολών, τού Πνεύματος τή δρόσω, Πατρός ευδοκία, διεσώσατο ψάλλουσαν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τήν ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα τής Παρθένου, κατώκησας τώ κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Τόν Βασιλέα

Ολβιωτάτη εν γυναιξί τού Υψίστου, αντί φερνής έχουσα τήν χάριν, έψαλλες υμνούσα, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Νενευρωμένη τόν λογισμόν τού νυμφίου, τώ αϋλω έρωτι τό σώμα, δέδωκας θανάτω, καί ζής εις τούς αιώνας.

Κατά τής πλάνης ώσπερ θηρός οπλισθείσα, τώ αγίω Πνεύματι η Μάρτυς, ήρατο βραβεία, εις πάντας τούς αιώνας.

Ου ψυχοφθόρον μόρον είλου, ευθαρσώς δέ, τού θηρός τώ δήγματι αγήρω, άμεμπτε ηλλάξω, ζωήν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τούς βοηθείας τής παρά σού δεομένους, μή παρίδης Παρθένε υμνούντας, καί υπερυψούντάς σε Κόρη εις αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα τών ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Σέ τήν απειρόγαμον

Ρύσις ζώντος αίματος, τεκμήριον τής ακηράτου, σοί δεδωρημένης άνωθεν, ζωής Μάρτυς πανεύφημε, τών γάρ ιαμάτων, θησαυρός αδιάλειπτος, τοίς εν πίστει αρυομένοις αναδέδειξαι.

Ηψατό σου θάνατος, θεόφρον φύσεως τώ νόμω, τήν δέ ζωηφόρον νέκρωσιν, απαθώς αμφιέννυσαι, ή ως ψυχικόν σου σώμα θείσα τό πάναγνον, ζής αφθάρτως, καί μαρτυρεί σου τά αιμόρρυτα.

Νόμοις τής αθλήσεως, στεφθείσα Μάρτυς χριστοκήρυξ, τόμον ευσεβώς πεπίστευσαι, Ευφημία δογμάτων σεπτών, όν εκ χειρών Συνοδικών, στήλη κατέχουσα, ώσπερ ζώσα, ορθοδοξίας επιδείκνυσαι.

Θεοτοκίον

Νύμφη απειρόγαμε, τό σκεύος τό τής ευωδίας, σέ ως αληθή καί άμωμον, καί αϋλου νεφέλην φωτός, τήν εισδεξαμένην τόν ουράνιον όμβρον εν τή νηδύϊ, Παρθενομήτορ μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

τών Μαθητών

Τής πανευφή μου Μάρτυρος Ευφημίας, τήν μνήμην συνελθόντες ανευφημούμεν, αυτη γάρ τόν όρον ορθοδοξίας, εκ τών Πατέρων είληφε, καί τούτον διατηρούσα, τούς ορθοδόξους λαμπρύνει.

Τού Σταυρού όμοιον

Σταυρός, τού κόσμου πέφυκε σωτηρία, Σταυρός, Αγίων πάντων η βακτηρία, Σταυρός, Bασιλέων τό στερέωμα, Σταυρός, πιστών οχύρωμα, Σταυρός, ανθρώπων η ρώσις, Σταυρός, δαιμόνων η πτώσις.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα τής Αγίας.

Ήχος γ'

Αθλητικήν πανήγυριν πιστοί, θεοφρόνως τελουμένην θεώμενοι, τώ θαυμαστώ εν βουλαίς Θεώ ημών, ευχαριστήριον ύμνον μελωδήσωμεν, τό γάρ αόρατον κράτος, τής εναντίας δυνάμεως, εν γυναικεία φύσει κατηγωνίσατο, τήν θεί εν ασθενεία αν εαυτού δύναμιν, τελειώσας τής Καλλιμάρτυρος, Ταίς αυτής πρεσβείαις, σώσον τάς ψυχάς ημών. (Δίς)

Ο αυτός

Αληθείας κρατήρα, εξ οικείων αιμάτων αθλητικών, η πανεύφημος Μάρτυς Χριστού κερασαμένη, καί τούτον αενάως τή Εκκλησία προτιθεμένη, εν αυτή τούς τής ευσεβείας τροφίμους, σοφίας φωνή προτρέπεται λέγουσα, Αρύσασθε πόμα, τής αναστάσεως μαρτύριον, παθών καθαρτήριον, ευσεβών δέ ψυχών φυλακτήριον, τώ Σωτήρι κράζοντες, ο ποτίσας ημάς τόν χειμάρρουν τής τρυφής τού πνεύματος, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός

Οι τώ αίματι Χριστού τάς ψυχάς σφραγισθέντες, εις ημέραν απολυτρώσεως, αίμα άγιον, εκ μαρτυρικής πηγής αναβλύζον ημίν, μετ' ευφροσύνης πνευματικής προφητικώς αντλήσωμεν, τών ζωηρύτων παθημάτων τού Σωτήρος, καί τής αϊδίου δόξης μορφωτικόν, διό αυτώ βοήσωμεν, ο ενδοξαζόμενος εν τοίς Αγίοις σου Κύριε, ταίς τής πανευφήμου σου Αθληφόρου πρεσβείαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ιωάννου Μοναχού

Εκ δεξιών τού Σωτήρος, παρέστη η παρθένος καί αθληφόρος καί Μάρτυς, περιβεβλημένη ταίς αρεταίς τό αήττητον, καί πεποικιλμένη ελαίω τής αγνείας, καί τώ αίματι τής αθλήσεως, καί βοώσα πρός αυτόν εν αγαλλιάσει, τήν λαμπάδα κατέχουσα, Εις οσμήν μύρου σου έδραμον, Χριστέ ο Θεός, ότι τέτρωμαι τής σής αγάπης εγώ, μή χωρίσης με νυμφίε επουράνιε, Αυτής ταίς ικεσίαις κατάπεμψον ημίν, παντοδύναμε Σωτήρ τά ελέη σου.

Καί νύν... ο αυτός

Σήμερον τό φυτόν τής ζωής, εκ τών τής γής αδύτων ανιστάμενον, τού εν αυτώ παγέντος Χριστού, πιστούται τήν ανάστασιν, καί ανυψούμενον χερσίν Ιεραίς, τήν αυτού πρός ουρανούς καταγγέλλει ανύψωσιν, δι' ής τό ημέτερον φύραμα, εκ τής εις γήν καταπτώσεως, εις ουρανούς πολιτεύεται, διό ευχαρίστως βοήσωμεν, Κύριε, ο υψωθείς εν αυτώ, καί δι' αυτού συνανυψώσας ημάς, τής ουρανίου χαράς αξίωσον τούς υμνούντάς σε.

Απόστιχα Στιχηρά

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης

Ού έστησαν οι πόδες Χριστού, τόν τόπον προσκυνήσωμεν, ανυψούντες, τόν τρισόλβιον Σταυρόν, εν ώ κατεκενώθη, τό αίμα τού Δεσπότου, τό βλύσαν κόσμω τήν ανάστασιν.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Νεκρώσαντες τά πάθη σαρκός, καί πνεύματος θεόφρονες, επειχθώμεν, υψωθήναι από γής, ουράνιον πρός λήξιν, Σταυρού τή ανυψώσει, συσταυρωθέντες τώ Δεσπότή Χριστώ.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Ζωήρυτος εκ θείας πλευράς, πηγή σαφώς εξέβλυσε, τού Σωτήρος, καταρδεύουσα ψυχάς, τών πίστει προσκυνούντων, τό θείον πάθος τούτου, καί τόν Σταυρόν καί τήν ανάστασιν.

Δόξα... Ήχος α'

Βυζαντίου

Σήμερον χοροί Πατέρων Πανεύφημε, συναθροισθέντες διά Χριστόν, τόν τόμον σοι προσάγουσι τής ορθοδόξου πίστεως, όν περ λαβούσα εν ταίς τιμίαις σου χερσί, φυλάττεις μέχρι τέλους, όθεν καί βροτών χοροστασίαι συνελθόντες, τήν σήν άθλησιν γεραίρομεν, βοώντες ευσεβώς, Χαίροις πανεύφημε, η τήν ορθόδοξον καί Πατροπαράδοτον πίστιν, άτρωτον φυλάξασα, χαίροις η πρεσβεύουσα υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... τής Εορτής

Ήχος ο αυτός

Ανδρέου Ιεροσολυμίτου

Σήμερον ως αληθώς, η αγιόφθογγος ρήσις τού Δαυίδ πέρας είληφεν, ιδού γάρ εμφανώς τό τών αχράντων ποδών σου προσκυνούμεν υποπόδιον, καί εν τή τών πτερύγων σου ελπίζοντες σκιά, πανοικτίρμον βοώμέν σοι, Σημειωθήτω εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου, καί ανύψωσον τού ορθοδόξου λαού σου τό κέρας, τή τού τιμίου Σταυρού σου ανυψώσει, Χριστέ πολυέλεε.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων τής Εορτής, καί τής Αγίας.

Προκείμενον

Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραραίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Στίχ. Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τόν Θεόν, τόν Κύριον εκ πηγών Ισραήλ.

Ο Απόστολος Πρός Γαλάτας

Αδελφοί, συνεργούντες...

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Τώ καιρώ εκείνω, ηρώτησέ τις τών Φαρισαίων τόν Ιησούν...

Ζήτει τή β' τής δ' Εβδομάδος τού Λουκά

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.