ΤΗ ΙΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Νικήτα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής τρία καί τού Αγίου τρία.

Τής Εορτής

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, τής ευσεβείας τό αήττητον τρόπαιον, η θύρα τού Παραδείσου, ο τών πιστών στηριγμός, τό τής Εκκλησίας περιτείχισμα, δι' ού εξηφάνισται, η φθορά καί κατήργηται, καί κατεπόθη, τού θανάτου η δύναμις, καί υψώθημεν, από γής πρός ουράνια, Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Οσίων, ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τώ Κόσμω τό μέγα έλεος.

Xαιροις ο τού Κυρίου Σταυρός, δι' ού ελύθη τής αράς τό ανθρώπινον, τής όντως χαράς σημείον, ο καταράσσων εχθρούς, εν τή σή υψώσει πανσεβάσμιε, ημών η βοήθεια, Βασιλέων κραταίωμα, σθένος δικαίων, Ιερέων ευπρέπεια, ο τυπούμενος, καί δεινών εκλυτρούμενος, ράβδος η τής δυνάμεως, υφ' ής ποιμαινόμεθα, όπλον ειρήνης εν φόβω, ό περιέπουσιν Άγγελοι, Χριστού θεία δόξα, τού παρέχοντος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Χαίροις ο τών τυφλών οδηγός, τών ασθενούντων ιατρός, η ανάστασις, απάντων τών τεθνεώτων, ο ανυψώσας ημάς, εις φθοράν πεσόντας, Σταυρέ τίμιε, δι' ού διαλέλυται, η φθορά καί εξήνθησεν, η αφθαρσία, καί βροτοί εθεώθημεν, καί διάβολος, παντελώς καταβέβληται, Σήμερον ανυψούμενον, χερσί καθορώντές σε, Αρχιερέων υψούμεν, τόν υψωθέντα εν μέσω σου, καί σέ προσκυνούμεν, αρυόμενοι πλουσίως τό μέγα έλεος.

Τού Μάρτυρος

Ήχος α' Τών ουρανίων

Tόν αλιτήριον Μάρτυς κατεπολέμησας, τή παναλκίμω πίστει, τού Σωτήρος θεόφρον, βασάνους υπομείνας, όθεν σοφέ, τούς βαρβάρους επέστρεψας, πρός τόν τών όλων Δεσπότην καί ποιητήν, καί δοξάζουσιν αυτόν ευσεβώς.

Τά ακροθίνια Μάρτυς εκ τών βαρβάρων Χριστώ, δόξαν προσάξας ώφθης, αθλητά θεηγόρε, θανών υπέρ Τριάδος, όθεν σαφώς, καί τό στέφος απείληφας, καί ως φωστήρ διαλάμπεις θεοπρεπώς, εν τώ κόσμω αξιάγαστε.

Tήν ευσεβή πανοπλίαν αμφιεσάμενος, πρός πόλεμον εδείχθης, Χριστού τού Βασιλέως, Νικήτα αθλοφόρε, ως περ ποτέ, Γεδεών ο παγκράτιστος, τών αλλοφύλων τά στίφη καταβαλών, ρωμαλέα παρρησία σου.

Δόξα...

Ήχος πλ. β' Θεοφάνους

Φωστήρα τών Μαρτύρων σε έγνωμεν, Νικήτα τού Χριστού αθλητά, σύ γάρ τού επί γής αξιώματος, τήν δόξαν καταλείψας, καί πατρικήν αθεϊαν βδελυξάμενος, τούς θεούς αυτών συνέτριψας, καί νικητικώς τούς βαρβάρους κατήσχυνας, υπέρ Χριστού τό μαρτύριον τής ομολογίας εκπληρώσας, καί στρατιώτης τού επουρανίου Θεού γέγονας, υπέρ ημών δυσωπών τόν ευεργέτην τού παντός, τού οικτειρήσαι καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ο αυτός

Τών Προφητών αι φωναί, τό Ξύλον τό άγιον προκατήγγειλαν, δι' ού τής αρχαίας ηλευθερώθη κατάρας, τής τού θανάτου ο Αδάμ, η δέ κτίσις σήμερον, υψουμένου τούτου συνυψοί τήν φωνήν, τό εκ Θεού αιτουμένη πλούσιον έλεος, Αλλ' ο μόνος εν ελέει αμέτρητος Δέσποτα, ιλασμός γενού ημίν, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος Προκείμενον

Ήχος βαρύς

Ο Θεός ημών εν τώ ουρανώ καί εν τή γή, πάντα όσα ηθέλησεν, εποίησεν.

Στίχ. Έν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου.

Στίχ. Η θάλασσα είδε, καί έφυγεν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Σταυρός ανυψούμενος, τού εν αυτώ υψωθέντος, τό πάθος τό άχραντον, ανυμνείν προτρέπεται κτίσιν άπασαν, εν αυτώ κτείνας γάρ, τόν ημάς κτείναντα, νεκρωθέντας ανεζώωσε, καί κατεκάλλυνε, καί εις ουρανούς πολιτεύεσθαι, ηξίωσεν ως εύσπλαγχνος, δι' υπερβολήν αγαθότητος, όθεν γεγηθότες, υψώσωμεν τό όνομα αυτού, καί τήν αυτού μεγαλύνωμεν, άκραν συγκατάβασιν.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Μωσής προετύπου σε, χείραςεκτείνας εις ύψος, καί κατατροπούμενος, Αμαλήκ τόν τύραννον, Σταυρέ τίμιε, τών πιστών καύχημα, Αθλητών στήριγμα, Αποστόλων εγκαλλώπισμα, Δικαίων πρόμαχε, πάντων τών Οσίων διάσωσμα, διό σε ανυψούμενον, βλέπουσα η κτίσις ευφραίνεται, καί πανηγυρίζει, δοξάζουσα Χριστόν τόν διά σού, τά διεστώτα συνάψαντα, άκρα αγαθότητι.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Σταυρέ πανσεβάσμιε, όν περιέπουσι τάξεις, Αγγέλων γηθομεναι, σήμερον υψούμενος θείω νεύματι, ανυψοίς άπαντας, τούς κλοτή βρώσεως, απωσθέντας, καί εις θάνατον, κατολισθήσαντας, όθεν σε καρδία καί χείλεσι, πιστώς περιπτυσσόμενοι, τόν αγιασμόν αρυόμεθα, Υψούτε βοώντες, Χριστόν τόν υπεράγαθον Θεόν, καί τό αυτού προσκυνήσατε, θείον υποπόδιον.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τής νίκης επώνυμος ανεδείχθης, Μάρτυς Νικήτα πανσεβάσμιε, έν σταδίω κηρύξας Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί εναντίον βασιλέων καί τυράννων αυτόν ομολογήσας, διό μή παύση πρεσβεύων, υπέρ ειρήνης τού κόσμου, καί τών φιλοχρίστων ανάκτων, καί πάντων τών τήν μνήμην σου τελούντων πιστώς, τόν μόνον φιλάνθρωπον, λυτρωθήναι πάσης οργής.

Καί νύν... Ο αυτός

Η φωνή τού Προφήτου σου Μωϋσέως ο Θεός, πεπλήρωται η λέγουσα, Όψεσθε τήν ζωήν υμών κρεμαμένην, απέναντι τών όφθαλμών υμών, Σήμερον Σταυρός υψούται, καί κόσμος εκ πλάνης ηλευθέρωται, Σήμερον τού Χριστού η ανάστασις εγκαινίζεται, καί τά πέρατα τής γής αγάλλεται, εν κυμβάλοις Δαυϊτικοίς ύμνον σοι προσφέροντα, καί λέγοντα, Ειργάσω σωτηρίαν εν μέσω τής γής ο Θεός, Σταυρόν καί τήν ανάστασιν, δι' ών ημάς έσωσας, αγαθέ καί φιλάνθρωπε, Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Απολυτίκιον τού Αγίου

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος α'

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Απολυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Σταυρού σου τό ξύλον προσκυνούμεν φιλάνθρωπε, ότι εν αυτώ προσηλώθης η ζωή τών απάντων, Παράδεισον ηνέωξας Σωτήρ, τώ πίστει προσελθόντι σοι Ληστή, καί τρυφής κατηξιώθη, ομολογών σοι, Μνήσθητί μου Κύριε, Δέξαι ως περ εκείνον καί ημάς, κραυγάζοντας, Ημάρτομεν, πάντες τή ευσπλαγχνία σου, μή υπερίδης ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Απλώσας εν Σταυρώ, τάς παλάμας Οικτίρμον, τά έθνη τά μακράν, από σού γεγονότα, συνήγαγες δοξάζειν σου, τήν πολλήν αγαθότητα, αλλ' επίβλεψον, επί τήν σήν κληρουχιαν, καί κατάβαλε, τούς καθ' ημών πολεμιους, Σταυρώ τώ τιμίω σου.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τού Αγίου, ού η, Ακροστιχίς.

Νίκης σε μέλπω τόν φερώνυμον πρόμον.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Νεκρώσας, τό τής σαρκός μου φρόνημα, τόν νούν καταύγασον, φωτιστική λαμπρότητι τήν σήν, ανυμνήσαι πανήγυριν, ως νικητής πανάριστος, καθικετεύων ώ Νικήτα Χριστόν.

Ιόν τόν εκ τών παθών γενόμενον, αποτιθέμενος, τούς αικισμούς υπέμεινας στερρώς, καί χιτώνα τόν έντιμον, μαρτυρικώς ενδέδυσαι, εκ σών αιμάτων υφαινόμενον.

Καινήν τε, καί θαυμασίαν έδειξας, οδόν αθλήσεως, υπέρ ημών τώ ξύλω προσπαγείς, απαρχή γάρ γεγένησαι, τής τών Μαρτύρων Δέσποτα, ομολογίας καί στερρότητος.

Θεοτοκίον

Η πύλη, τής πρός ημάς σου Κύριε, συγκαταβάσεως, ανατολήν καί ήλιον καί φώς, μυστικώς σε καλούμενoν, υπερφυώς εξήστραψε, διπλούν τή φύσει τόν φιλάνθρωπον.

Ωδή γ'

Ευφραίνεται επί σοί

Στερρότητι τής ψυχής, τάς τών τυράννων απειλάς έφερες, Μάρτυς Χριστού ένδοξε, θεία δυναστεία ρωννύμενος.

Σαρκός σου τόν σκορπισμόν, καί τών μελών τήν εκκοπήν ήνεγκας, Μάρτυς Χριστού πανεύφημε, τήν δέ σήν ψυχήν συνεκρότησας.

Ευφραίνεται επί σοί, ο τών Μαρτυρων τού Χριστού σύλλογος, μνήμην τήν σήν σήμερον, επιτελουμένην θεώμενος.

Θεοτοκίον

Μαρία τό καθαρόν, τής παρθενίας καί σεπτόν σκήνωμα, τά χαλεπά τραύματα, τής εμής καρδίας θεράπευσον.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή, καί στερέωμα».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τών πόνων μακάριε, κατατρυφών τής σαρκός, τήν θείαν καί άπονον, εν Παραδείσω τρυφήν, αξίως απείληφας, στέφος αθανασίας, εκ Θεού δεδεγμένος, όθεν καί τών θαυμάτων, ποταμούς αναβλύζεις, τοίς πόθω καταφεύγουσι, Μάρτυς τή σκέπησου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ωδή δ'

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ενηδόμενος Κυρίου τή θεωρία, καί ταίς αυτού λαμπρότησιν, εντρυφών ο Μάρτυς, πάσχων ουκ ησθάνετο, καί χαίρων εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Λελυτρωμένος τώ αίματι τού Δεσπότου, ο αθλητής Νικήτας, τό ίδιον αίμα, χαίρων προσκομίζει Χριστώ, δι' όν αναιρούμενος, Δόξα σοι Θεέ μου, εκραύγαζεν.

Πεπυρσευμένος τώ έρωτι τού Σωτήρος, ειδωλικήν ο Μάρτυς, κατεπάτησε φλόγα, πάσάν τε δαιμόνων ισχύν, καί κράζει τώ κτίσαντι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Ωραϊσμένος ποικίλη φωτοχυσία ο ουρανός ο έμψυχος, σού τού Βασιλέως, τών βασιλευόντων Χριστέ, Παρθένος η άχραντος, νύν ως Θεοτόκος δοξάζεται.

Ωδή ε'

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Τίς δύναται λαλείν, σού Νικήτα τά έπαθλα, πανεύφημε τούς στεφάνους, ούς δωρείται Χριστός σοι, υπέρ αυτού αθλήσαντι;

Οι Μάρτυρες εν γή, τούς αγώνας ανύσαντες, ουράνιον εν υψίστοις, παρά σού Ζωοδότα, τήν αντίδοσιν έλαβον.

Νύν λάμπεις ως φωστήρ, ώ Νικήτα πανεύφημε, φώς δεύτερον χρηματίσας, τώ φωτί τώ μεγάλω ενδόξως παριστάμενος.

Θεοτοκίον

Φώς άχρονον ημίν, υπό χρόνον γενόμενον, εγέννησας Θεομήτορ, τοίς εν σκότει τού βίου, καί κόσμον κατεφώτισας.

Ωδή ς'

Θύσω σοι, μετά φωνής

Εθέλχθης, ταίς καλλοναίς τού Κτίσαντος Ένδοξε, καί τάς εκείθεν εμφάσεις, δεδεγμένος μάκαρ ανεπτερώθης, καί θανάτου, καταφρονών αυτώ προσεχώρησας.

Ρεόντων, λογιστικώ χρησάμενος σώφρονι, τά μή κενούμενα Μάρτυς προτιμήσας, σώμά σου τοίς βασάνοις ώ Νικήτα, μετ' ευφροσύνης χαίρων παρέδωκας.

Θεοτοκίον

Ως μήλον, εν τώ δρυμώ σε μόνην ευράμενος, καί καθαρώτατον κρίνον, καί κοιλάδων άνθος ώ Θεομήτορ, ο νυμφίος, ο νοητός εν σοί κατεσκήνωσε.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Τής πλάνης τεμών, τό κράτος τή ενστάσει σου, καί νίκης λαβών, τό στέφος τή αθλήσει σου, τοίς Αγγέλοις ένδοξε, συναγάλλη Νικήτα φερώνυμε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Γνώσιν ενθείς τή ψυχή μου, κάθαρόν μου τήν φρένα καί τών σών εντολών εργάτην Σώτερ ανάδειξον, ίνα ισχύσω καταπαλαίσαι τάς ποικίλας τών παθών μου επαναστάσεις, νικητικόν αφθαρσίας βραβείόν τε δέξασθαι, πρεσβείαις τού σού γενναίου αθλοφόρου Νικήτα, φιλάνθρωπε, καί γάρ αυτός ημάς εν τή μνήμη αυτού συνεκαλέσατο, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, Άθλησις τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Νικήτα.

Στίχοι

· Φλέγη, Νικήτα, καί γίνη νικηφόρος,

· Η μάλλον ειπείν, πυρφόρος νικηφόρος.

· Πέμπτη καί δεκάτη καμίνω βλήθη Νικήτας.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Φιλοθέου Πρεσβυτέρου καί θαυματουργού.

Στίχοι

· Ζήσας ο Φιλόθεος ως Θεώ φίλος.

· Ζωήν άληκτον εύρε σύνΘεώ φίλοις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Πορφυρίου τού από Μίμων.

Στίχοι

· Βάπτισμα παίξαι προτραπείς, παίζεις πλάνην,

· Ρύπτη δέ Πορφύριε, καί τέμνη ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, Η εύρεσις τού λειψάνου τού Αγίου Ακακίου Επισκόπου Μελιτηνής.

Στίχοι

· Τιμώντες ημείς εύρεσιν σού λειψάνου,

· Εύροιμεν Ακάκιε τών κακών λύσιν.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Μάξιμος ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Χριστόν θεωρών σοι προτείνοντα στέφος,

· Τήν σήν προτείνεις Μάξιμε ξίφει κάραν.

Τή αυτή ημέρα, αι Άγιαι δύο Κόραι ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Γνώμην έχουσαι καί προθυμίαν μίαν,

· Κόραι δύο κλίνουσιν αυχένας ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, Η εύρεσις τού λειψάνου τού Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.

Στίχοι

· Εύρημα κοινόν ο Στέφανος τή κτίσει,

· Θεού μεγίστου πρωταγωνιστής μέγας.

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Βησσαρίων αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης εν ειρήνη τελειούται.

Ο όσιος Γεράσιμος, ο κτίτωρ τής μονής τής αγίας Τριάδος τής επονομαζομένης Σουρβιάς, τής παρά τήν Μακρυνίτσαν τής Ζαγοράς, εν ειρήνη τελειούται.

Ο άγιος νεομάρτυς, Ιωάννης ο Κρής, ο μαρτυρήσας εν τή νέα Εφέσω κατά τό 1811, ξίφει τελειούται.

Ταίς τών σών Μαρτύρων ευχαίς, Χριστέ ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Aμήν.

Ωδή ζ'

Εντήκαμίνω

Νύν απροσίτω, τή λαμπηδόνι καταυγαζόμενος, Μάρτυς τούς υμνούντας νύν τήν σήν εορτήν, τώ φωτί σου καταλάμπρυνον, Ευλογημένος ει, ο Θεός μου, κραυγάζων καί Κύριος.

Υπερηγάσθη, σού τήν ανδρείαν τά στρατεύματα, μάκαρ τών Αγγέλων βλέποντα καρτερώς, εναθλούντά σε καί λέγοντα, Ευλογημένος ει, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Μετά τής άνω, χοροστασίας ο ασώματος, Χαίρε Θεοτόκε πάναγνε Γαβριήλ, αγαλλόμενος κραυγάζει σοι, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε.

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας

Ολόκληρον θύμα καί δεκτόν, σαυτόν προσήγαγες Μάρτυς αήττητε, καί ολοκάρπωμα γέγονας, ευωδίας τώ Δεσπότη σου, τώ σταυρωθέντι δι' ημάς, μετ' ευφροσύνης βοών, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Νομίμως ως θείος αριστεύς, εχθρού τάς φάλαγγας καταστρεψάμενος, αξίως είληφας στέφανον, τόν τής νίκης τόν αμάραντον, εκ ζωηφόρου δεξιάς, ή νύν παρέστηκας αναμέλπων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ποθήσας ασχέτως τόν Χριστόν, τώ τούτου αίματι, τό σόν κατέμιξας, καί συντεμνόμενος μάστιξι, καί ποικίλως αναιρούμενος, ώ περ καί νύν ως μιμητής, συμβασιλεύεις βοών, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ρύπον τόν τής φύσεως ημών, Χριστόν κυήσασα τόν μόνον άχραντον, σαφώς απέπλυνας άχραντε, Θεοτόκε παναμώμητε, καί Χερουβίμ καί Σεραφίμ, γέγονας ύπερθεν, τών βοώντων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Λίθος αχειρότμητος

Όλον εμαυτόν σοι προσφέρω, θεομακάριστε Νικήτα, ίνα σε πλουτήσω προστάτην, πρός τόν Δεσπότην σώζειν δυνάμενον, εκ πάσης περιστάσεως, καί σωτηρίας θείας πρόξενον.

Μάρτυς αληθώς χρηματίσας, τής αληθείας Αθλοφόρε, τή ενυποστάτω καί σεπτή, νύν άληθεία χαίρων παρίστασαι, τά τών αγώνων έπαθλα, σύν παρρησία κομισάμενος.

Όρμω γαληνώ προσωρμίσθης, αναπαυσάμενος τών πόνων, καί στεφανηφόρος χορεύεις εν Παραδείσω, μετά Μαρτύρων Χριστού, διό σε νύν πανόλβιε, πάντες αξίως σε δοξάζομεν.

Νέμοις μοι τήν άφθονον χάριν, τούς τών επαίνων σοι τοίς λόγοις, πλέξαντι προθύμως στεφάνους, ρυόμενός με τής αμαρτίας μου, καί τών δεινών μου πράξεων, ταίς σαίς πρεσβείαις Παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Νόμων τών τής φύσεως δίχα, τόν νομοδότην αποτίκτεις, σάρκα γεγονότα ατρέπτως, δι' ευσπλαγχνίαν ανεξιχνίαστον, ευλογημένη Άχραντε, δυσίν ουσίαις γνωριζόμενον.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Μάρτυρος

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Ως ετροπώσω πάνσοφε, τού Σταυρού τή δυνάμει, βαρβαρικήν θρασύτητα, καί τυράννων μανίαν, στήσον γενναίε Νικήτα, καί ημών ταίς ευχαίς σου, τά τής σαρκός κινήματα, καί παθών τάς εφόδους, αμαρτιών, λύσιν παρεχόμενος, αθλοφόρε, ως παρρησίαν άπλετον, πρός Θεόν κεκτημένος.

Καί τής Εορτής

Τών Μαθητών ορώντων σε

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης τής οικουμένης, Σταυρός, η ωραιότης τής Εκκλησίας, Σταυρός, Βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός πιστών τό στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Σήμερον τού Χριστού, ο Σταυρός ανυψούται, τό ζωηφόρον ξύλον, εν ώ σαρκί επάγη, πάντας ανακαλούμενος.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Χαίροις τό τών πιστών, φυλακτήριον θείον, απροσμάχητον τείχος, Σταυρός ο τού Κυρίου, δι' ού από γής ήρθημεν.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Δεύτε χαρμονικώς, ασπασώμεθα πάντες, τό σωτήριον ξυλον, εν ωεξετανύθη, Χριστός η απολύτρωσις.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Σήμερον η οικουμένη πάσα, τή τού αθλοφόρου αγάλλεται αθλήσει, καί η τού Χριστού Εκκλησία, τοίς άνθεσιν ωραϊζομένη, Χριστομάρτυς βοά σοι, θεράπον Χριστού, καί προστάτα θερμότατε, μή ελλίπης πρεσβεύειν υπέρ τών δούλων σου.

Καί νύν... ο αυτός

Σήμερον τό φυτόν τής ζωής εκ τών τής γής αδύτων ανιστάμενον, τού εν αυτώ παγέντος Χριστού, πιστούται τήν ανάστασιν, καί ανυψούμενον χερσίν ιεραίς, τήν αυτού πρός ουρανούς, καταγγέλλει ανύψωσιν, δι' ής τό ημέτερον φύραμα, εκ τής εις γήν καταπτώσεως, εις ουρανούς πολιτεύεται, διό ευχαρίστως βοήσωμεν, Κύριε, ο υψωθείς εν αυτώ, καί δι' αυτού συνανυψώσας ημάς, τής ουρανίου χαράς αξίωσον τούς υμνούντάς σε.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί Μακαρισμοί από τού Κανόνος τής Εορτής καί τού Αγίου.

Προκείμενον Ήχος βαρύς

Ευφρανθήσεται δίκαιος εν Κυρίω, καί ελπιεί επ' αυτόν καί επαινεσθήσονται πάντες οι ευθείς τή καρδία.

Στίχ. Εισάκουσον ο Θεός τής φωνής μου εν τώ δέεσθαί με από φόβου εχθρού εξελού τήν ψυχήν μου.

Ο Απόστολος πρός Τιμόθεον

Τέκνον Τιμόθεε, ενδυναμού...

Ζήτει Οκτωβρίου κς'

Αλληλούϊα

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Είπεν ο Κύριος, ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων...

Kοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.