ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών εγκαινίων τής αγίας τού Χριστού ημών Αναστάσεως, καί Προεόρτια τής Υψώσεως τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού, καί τού Αγίου Μάρτυρος Κορνηλίου τού Εκατοντάρχου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα τών Εγκαινίων γ' καί τού Αγίου Προσόμοια γ'.

Τών Εγκαινίων

Ήχος πλ. β'

Εγκαίνια τιμάσθαι, παλαιός νόμος, καί καλώς έχων, μάλλον δέ τά νέα τιμάσθαι δι' Εγκαινίων, εγκαινίζονται γάρ νήσοι πρός Θεόν, ως φησιν Ησαίας, άς τινας υποληπτέον τάς εξ εθνών Εκκλησίας, άρτι καθισταμένας, καί πήξιν λαμβανούσας βάσιμον τώ Θεώ, διό καί ημείς, τά παρόντα Εγκαίνια πνευματικώς πανηγυρίσωμεν.

Ο αυτός

Εγκαινίζεσθε αδελφοί, καί τόν παλαιόν άνθρωπον αποθέμενοι, εν καινότητι ζωής πολιτεύεσθε, πάσι χαλινόν επιθέντες, εξ ών ο θάνατος, πάντα τά μέλη παιδαγωγήσωμεν, πάσαν πονηράν τού ξύλου βρώσιν μισήσαντες, καί διά τούτο μόνον μεμνημένοι τών παλαιών, ίνα φύγωμεν, Ούτως εγκαινίζεται άνθρωπος, ούτω τιμάται η τών Εγκαινίων ημέρα.

Ο αυτός Ανατολίου

Έθου πύργον ισχύος, τήν Εκκλησίαν σου Χριστέ, προαιώνιε Λόγε, εθεμελίωσας γάρ αυτήν, επί πέτραν τής πίστεως, διό ασάλευτος διαμένει εις τόν αιώνα, έχουσά σε τόν δι' αυτήν επ' εσχάτων, ατρέπτως γενόμενον άνθρωπον, ευχαριστούντες ούν, ανυμνούμέν σε λέγοντες, Σύ εί ο πρό τών αιώνων, καί επ αιώνα, καί έτι βασιλεύς ημών, δόξα σοι.

Τού Αγίου

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Χριστός επινεύσας σου, ταίς ευποιϊαις Κορνήλιε, καί ταίς θείαις εντεύξεσιν, Άγγελόν σοι Άγιον, αποστέλλει όλον, σέ φωταγωγούντα, καί Αποστόλων Ιερών, τόν Κορυφαίον ανακαινίζοντα, δι' ύδατος καί Πνεύματος, σέ πανοικί αξιάγαστε, καί μυούντα τά κρείττονα, τή τού Πνεύματος χάριτι.

Χρίσμα περικείμενος, Ιερωσύνης διέδραμες, τό σωτήριον κήρυγμα, κηρύξαι τοίς έθνεσιν, εκριζών τής πλάνης, ακάνθας θεόφρον, καί εμφυτεύων απλανή, διδασκαλίαν ψυχαίς εν πνεύματι, διό σε μακαρίζομεν, ως Ιεράρχην θεόληπτον, καί αήττητον Μάρτυρα, γεγηθότες Κορνήλιε.

Τρόποις σου χρηστότητος, ακολουθούντες οι άφρονες, απεδείχθησαν έμφρονες, θανών δέ καί φύσεως, νόμω κατοικήσας, μακάριον τάφον, τούτον πηγήν αποτελείς, πολλών θαυμάτων, σοφέ Κορνήλιε, ιώμενος τούς κάμνοντας, καί φυγαδεύων τά πνεύματα, πονηρίας εν Πνεύματι, τώ Αγίω θεόπνευστε.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ιωάννου Μοναχού

Τήν μνήμην τών Εγκαινίων, επιτελούντες Κύριε, σέ τόν τού αγιασμού δοτήρα δοξάζομεν, δεόμενοι αγιασθήναι ημών, τά αισθητήρια τών ψυχών, τή πρεσβεία τών ενδόξων αθλοφόρων, αγαθέ Παντοδύναμε.

Καί νύν... Ο αυτός

Σήμερον ξύλον εφανερώθη, σήμερον γένος Εβραίων απώλετο, σήμερον διά πιστών Βασιλέων, η πίστις φανερούται, καί ο Αδάμ διά τού ξύλου εξέπεσε, καί πάλιν διά ξύλου δαίμονες έφριξαν, Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Είσοδος, τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Βασιλειών τρίτης τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 22-23, 27-31)

Έστη Σολομών κατά πρόσωπον τού θυσιαστηρίου Κυρίου, ενώπιον πάσης εκκλησίας Ισραήλ, καί διαπέτασε τάς χείρας αυτού εις τόν ουρανόν, καί είπε, Κύριε ο Θεός Ισραήλ, ουκ έστι Θεός ως σύ εν τώ ουρανώ άνω, καί επί τής γής κάτω. Ει ο ουρανός τού ουρανού ουκ αρκέσουσί σοι, πώς ο οίκος ούτος, όν ωκοδόμησα έν τώ ονόματί σου; Πλήν καί επιβλέψεις επί τήν δέησίν μου, Κύριε ο Θεός Ισραήλ, ακούειν τής δεήσεως καί τής προσευχής, ής ο δούλός σου προσεύχεται ενώπιόν σου, πρός σέ σήμερον, τού είναι τούς οφθαλμούς σου άνεω γμένους εις τόν οίκον τούτον, όν είπας, έσται τό όνομά σου εκεί. Τού εισακούειν τής προσευχής, ής προσεύχεται ο δούλός σου εις τόν τόπον τούτον ημέρας καί νυκτός. Καί εισακούσή τής δεήσεως τού δούλου σου, καί τού λαού σου Ισραήλ, ά άν προσεύχωνται εις τόν τόπον τούτον, καί σύ εισακούσή εις τόν τόπον τής κατοικήσεώς σου εν τώ ουρανώ, καί ποιήσεις, καί ϊλεως έση αυτοίς.

Παροιμιών τό ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 19-34)

Ο Θεός τή σοφία εθεμελίωσε τήν γήν. ητοίμασε δέ ουρανούς εν φρονήσει. Εν αισθήσει αυτού άβυσσοι ερράγησαν, νέφη δέ ερρύει δρόσον. Υιέ, μή παραρρυής, τήρησον δέ εμήν βουλήν καί έννοιαν, ίνα ζή σή ψυχή, καί χάρις ή περί τώ τραχήλω, έσται δέ ίασις ταίς σαρξί σου, καί επιμέλεια τοίς οστέοις σου, ίνα πορεύη πεποιθώς εν ειρήνη πάσας τάς οδούς σου, ο δέ πούς σου ού μή προσκόπτη. Εάν γάρ κάθη, άφοβος έση, εάν δέ καθεύδης, ηδέως υπνώσεις, καί ού φοβηθήση πτόησιν επελθούσαν, ουδέ ορμάς ασεβών επερχομένας, ο γάρ Κύριος έσται επί πασών οδών σου, καί ερείσει σόν πόδα, μή αγρευθής. Μή απόσχου εύ ποιείν ενδεή, ηνίκα άν έχη η χείρ σου βοηθείν. Μή είπης, Επανελθών επάνηκε, καί αύριον δώσω, δυνατού σου όντος εύ ποιείν, ου γάρ οίδας τί τέξεται η επιούσα. Μή τέκταινε επί σόν φίλον κακά, παροικούντα καί πεποιθότα επί σοί. Μή φιλεχθρήσης πρός άνθρωπον μάτην, ίνα μήτι εις σέ εργάσητε κακόν. Μή κτήση κακών ανδρών ονείδη, μηδέ ζήλου τάς οδούς αυτών, ακάθαρτος γάρ έναντι Κυρίου πάς παράνομος, εν δέ δικαίοις ου συνεδρευει. Κατάρα Κυρίου εν οίκοις ασεβών, επαύλεις δέ δικαίων ευλογούνται. Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δέ δίδωσι χάριν.

Παροιμιών τό Ανάγνωσμα

(Kεφ. 9, 1-11)

Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον, καί υπήρεισε στύλους επτά. Έσφαξε τά εαυτής θύματα, καί εκέρασεν εις κρατήρα τόν εαυτής οίνον, καί ητοιμάσατο τήν εαυτής τράπεζαν. Απέστειλε τούς εαυτής δούλους, συγκαλούσα μετά υψηλού κηρύγματος επί κρατήρα λέγουσα. Ός εστιν άφρων, εκκλινάτω πρός με, καί τοίς ενδεέσι φρενών είπεν. Έλθετε, φάγετε τόν εμόν άρτον, καί πίετε οίνον, όν κεκέρακα υμίν. Απολίπετε αφροσύνην καί ζήσεσθε, καί ζητήσατε φρόνησιν, ίνα βιώσητε, καί κατορθώσητε σύνεσιν εν γνώσει, ο παιδεύων κακούς, λήψεται εαυτώ ατιμίαν, ελέγχων δέ τόν ασεβή, μωμήσεται εαυτόν, οι γάρ έλεγχοι τώ ασεβεί, μώλωπες αυτώ. Μή έλεγχε κακούς, ίνα μή μισήσωσί σε, έλεγχε σοφόν, καί αγαπήσει σε. Δίδου σοφώ αφορμήν, καί σοφώτερος έσται, γνώριζε δικαίω, καί προσθήσει τού δέχεσθαι. Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου, καί βουλή αγίων, σύνεσις, τό δέ γνώναι νόμον, διανοίας εστίν αγαθής. Τούτω γάρ τώ τρόπω πολύν ζήσεις χρόνον, καί προστεθήσεταί σοι έτη ζωής.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τού Σταυρού.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, τής ευσεβείας τό αήττητον τρόπαιον, η θύρα τού Παραδείσου, ο τών πιστών στηριγμός, τό τής Εκκλησίας περιτείχισμα, δι' ού εξηφάνισται, η φθορά καί κατήργηται, καί κατεπόθη, τού θανάτου η δύναμις, καί υψώθημεν, από γής πρός ουράνια, Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων, Όσίων, ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Χίροις ο τού Κυρίου Σταυρός, δι' ού ελύθη τής αράς τό ανθρώπινον, τής όντως χαράς σημείον, ο καταράσσων εχθρούς, εν τή σή υψώσει πανσεβάσμιε, ημών η βοήθεια, βασιλέων κραταίωμα, σθένος δικαίων, Ιερέων ευπρέπεια, ο τυπούμενος, καί δεινών εκλυτρούμενος, ράβδος η τής δυνάμεως, υφ' ής ποιμαινομεθα, όπλον ειρήνης εν φόβω, ο περιέπουσιν Άγγελοι, Χριστού θεία δόξα, τού παρέχοντος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνος ειργάστο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Χαίροις ο τών τυφλών οδηγός, τών ασθενούντων ιατρός η ανάστασις, απάντων τών τεθνεώτων, ο ανυψώσας ημάς, εις φθοράν Πεσόντας, Σταυρέ τίμιε, δι' ού διαλέλυται, η φθορά καί εξήνθησεν, η αφθαρσία, καί βροτοί εθεώθημεν, καί διάβολος, παντελώς καταβέβληται, Σήμερον ανυψούμενον, χερσί καθορώντές σε, Αρχιερέων υψούμεν, τόν υψωθέντα εν μέσω σου, καί σέ προσκυνούμεν, αρυόμενοι πλουσίως, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος β'

Ανατολίου

Τόν εγκαινισμόν τελούντες, τού πανιέρου ναού τής σής Αναστάσεως, σέ δοξάζομεν Κύριε, τόν αγιάσαντα τούτον, καί τελειώσαντα τή αυτοτελεί σου χάριτι, καί τερπόμενον ταίς εν αυτώ Ιερουργουμέναις, υπό πιστών μυστικαίς καί Ιεραίς τελεταίς, καί προσδεχόμενον εκ χειρός τών δούλων σου, τάς αναιμάκτους καί αχράντους θυσίας, αντιδιδόντα τε τοίς ορθώς προσφέρουσι, τήν τών αμαρτημά των κάθαρσιν, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Ο αυτός

Θείος θησαυρός εν γή κρυπτόμενος, τού Ζωοδότου ο Σταυρός, εν ουρανοίς εδείκνυτο Βασιλεί ευσεβεί, νίκης κατ' εχθρών, υπογραμμόν δηλών νοερόν, όν γεγηθώς πίστει καί πόθω, θεόθεν αναδραμών πρός θεωρίας ύψωσιν, σπουδή μεγίστη, εκ γής λαγόνων ανέφηνεν, εις κόσμου λύτρον, καί σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον τών Εγκαινίων

Ήχος δ'

Ως τού άνω στερεώματος τήν ευπρέπειαν, καί τήν κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, τού αγίου σκηνώματος τής δόξης σου Κύριε, Κραταίωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, καί πρόσδεξαι ημών, τάς εν αυτώ απαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, η πάντων ζωή καί ανάστασις.

Δόξα... Καί νύν...

Τού Σταυρού Ήχος β'

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, Σώζε τούς βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετα τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τά πάντα εφώτισε τή παρουσία Χριστός, τόν κόσμον ανεκαίνισε Πνεύματι θείω αυτού, ψυχαί εγκαινίζονται, οίκος γάρ ανετέθη, νύν εις δόξαν Κυρίου, ένθα καί εγκαινίζει, τών πιστών τάς καρδίας, Χριστός ο Θεός ημών, εις σωτηρίαν βροτών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα όμοιον

Εόρτιος σήμερον τών Εγκαινίων πιστοί, ημέρα κατέλαβε, τήν εκλογήν τού Χριστού, ημάς καί προτρέπεται, πάντας εγκαινισθήναι, καί φαιδρώ τώ προσώπω, άσματα τώ Δεσπότη, εκ μυχού τής καρδίας, άσαι πιστώς ως λυτρωτή, καί ημάς εγκαινίζοντι.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Κανών ο Προεόρτιος, ού η Ακροστιχίς κατά Αλφάβητον, άνευ τών Θεοτοκίων. Γερμανού.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ Παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα».

Αγάλλου ουρανέ καί ή γή ευφραινέσθω, ο πανάγιος Σταυρός, προέρχεται ημάς, αγιάζων εν χάριτι, τούτον κατασπαζομένους, ως πηγήν αγιάσματος, καί τής πάντων θεώσεως αίτιον.

Βαδίζειν ευσεβώς τήν ουράνιον τρίβον, ενδυνάμωσον ημάς, πανάγιε Σταυρέ τούς πιστώς προσκυνούντάς σε, όπως τά τών εναντίων αποκλίναντες βάραθρα κοινωνοί θείας δόξης γενώμεθα.

Γνωστοί τώ Ποιητή, διά σού γεγονότες, πανσεβάσμιε Σταυρέ, καρδία καί ψυχή, προσπτυσσόμεθα πάντοτε, σέ προκείμενον ορώντες, καί τόν νούν φωτιζόμεθα, τόν παναίτιον Λόγον δοξάζοντες.

Θεοτοκίον

Η πόλις τού Θεού, τό τού παμβασιλέως, Θεοδόχον ευαγές κειμήλιον σεπτόν, Θεοτόκε πανάμωμε, φρούρησον τήν κληρουχίαν, τήν αεί ευφημούσάν σε, καί γεραίρουσαν πίστει τόν τόκον σου.

Κανών τών Εγκαινίων

Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης, τό ερυθραίον

Ο στύλω καθοδηγών τό πρότερον τόν εκλεκτόν Ισραήλ, διά λουτρού βαπτίσματος Χριστέ, εν Σιών Κατεφύτευσας τήν Εκκλησίαν κράζουσαν, Άσωμεν άσμα τώ Θεώ ημών.

Σήμερον, τής απροσίτου δόξης σου, η επιφοίτησις, τόν επί γής παγέντα σοι ναόν, ουρανόν κατεσκεύασεν, εν ώ συμφώνως ψάλλομεν, Άσωμεν άσμα τώ Θεώ ημών.

Ού νόμω, η Εκκλησία Κύριε, εγκαλλωπίζεται, ου δουλικών εκτάσεσι χειρών, τού Σταυρού δέ τή χάριτι, εγκαυχωμένη ψάλλει σοι, Άσωμεν άσμα τώ Θεώ ημών.

Θεοτοκίον

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Τών θαυμάτων σου τό κλέος μέλπω μάκαρ. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α'

Ίππον καί αναβάτην

Ταύτην σου τήν φωσφόρον, καί θείαν κοίμησιν, καί υπέρλαμπρον μνήμην, καί Ιεράν πανήγυριν, τούς πανηγυρίζοντας, ταίς ευχαίς σου φώτισον, Ιεράρχα θεομακάριστε.

Ώφθης καί πρό τελείας, σοφέ μυήσεως, ταίς ελεημοσύναις, καί ταίς ευχαίς Κορνήλιε, σχολάζων πανόλβιε, καί τόν πάντων Κύριον, διανοίας ζητών ευθύτητι.

Νόμους τούς σωτηρίους, σαφώς εξέμαθες, τού σαρκί ενωθέντος, δι' άκραν αγαθότητα, τού τών Αποστόλων σε, Κορυφαίου νεύσεσι, τού Δεσπότου Μάκαρ μυήσαντος.

Θεοτοκίον

Θέλγεις πιστών καρδίας, αεί δοξάζειν σε, ακορέστω εφέσει, Θεογεννήτορ Δέσποινα, δόξα χρηματίζεις γάρ, τών βροτών κυήσασα, τόν τής δόξης Κύριον άχραντε.

Προεόρτιος

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν άγιος, πλήν σου Φιλάνθρωπε».

Δόξαν Χριστού σε, χρηματίσαντα πίστει δοξάζομεν, δοξαζόμενοι ταίς σαίς, δεδοξασμένε Κυρίου Σταυρέ, σεπταίς περιπτύξεσι, καί φωτιζόμενοι.

Εν ευφροσύνη, προσελθόντες Πιστοί αρυσώμεθα, ως εκ κρήνης καθαράς Σταυρού, αείζωα νάματα, καί διασωζόμενοι, Θεόν υμνήσωμεν.

Ζωή υπάρχων, Ιησούς κρεμασθείς τεθανάτωται, επί ξύλου τού Σταυρού, όν νύν πιστώς προσπτυσσόμενοι, πάθη αποφεύγομεν, θανάτου πρόξενα.

Θεοτοκίον

Επιφανείσα, τής ψυχής μου τό σκότος απέλασον, αμαρτίας τάς σειράς, αγνή Παρθένε διάρρηξον, σώσόν με κυήσασα, τόν Πανοικτίρμονα.

Τών Εγκαινίων

Ευφραίνεται επί σοί

Ηγίασας επί γής, τήν Εκκλησίαν σου Χριστέ Πνεύματι, χρίσας αυτήν σήμερον, σής αγαλλιάσεως έλαιον.

Θεμέλιόν σε Χριστέ, η Εκκλησία αρραγές έχουσα, τώ σώ Σταυρώ στέφεται, ως βασιλικώ διαδήματι.

Ανέδειξας αγαθέ, τήν χειροποίητον σκηνήν σήμερον, τής υπέρ νούν δόξης σου, οικονομικώς οικητήριον.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό χαίρε προσάγομεν.

Τού Αγίου

Ο πήξας επ' ουδενός

Αγίου τόν φωτισμόν, μετέλαβες Πνεύματος, καί τήν θείαν χάριν εκ θείου στόματος, όλην εισεδέξω πανοικί, τού θείου Κορυφαίου, επιστασίαις καταγγέλλοντος, τά σωτηριώδη διδάγματα.

Υψώθης ταίς αρεταίς, ως κέδρος υψίκομος, καί καρπούς ευώδεις ημίν προσήνεγκας, τήν τών διδαγμάτων παροχήν, τήν χάριν τών θαυμάτων, καί ιαμάτων τήν ενέργειαν, μάκαρ Ιεράρχα Κορνήλιε.

Μεγίστης αξιωθείς, ευκλείας Κορνήλιε, σύν τώ Κορυφαίω καί άλλοις πλείοσιν, έδραμες κηρύττων πανταχού, τό κήρυγμα τό θείον, δι' ού ημείς φωταγωγούμενοι, σκότους αγνωσίας ερρύσθημεν.

Θεοτοκίον

Αγνείας φωτοειδές, γεγένησαι σκήνωμα, καί τόν φωτοδότην φέρεις σαρκούμενον, άνθρωπον οφθέντα καθ' ημάς, διά φιλανθρωπίαν, καί τήν φθοράν εξαφανίσαντα, Άφθορε βροτών η ανάκλησις.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν

Τού μαρτυρίου τήν σκηνήν Θεός παρέδειξε, καί ο θεσπέσιος Μωσής εν γή επήξατο, καί ναόν εγκαινίζει Σολομών εν θυσίαις, ημείς δέ επί τήν νέαν Ιερουσαλήμ, τή πίστει καταφυγόντες δαυϊτικώς, δώμεν θείαν ανύμνησιν, τώ Σταυρωθέντι δι' ημάς, αιτούμενοι συγχώρησιν, πάντων ών περ ημάρτομεν.

Κάθισμα τού Σταυρού

Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ο Σταυρός σου Κύριε, ως φώς εκλάμπων, τάς τού σκότους φάλαγγας, αποδιώκει, καί πιστούς, καταφαιδρύνει τούς ψάλλοντας, Σταυρός υπάρχει, τού κόσμου τό καύχημα,

Δόξα... τού Αγίου όμοιον

Απαρχήν αγίαν σε, η Εκκλησία, εξ εθνών εδέξατο, καταφωτίζοντα αυτήν, ταίς εναρέτοις σου πράξεσιν, Ιερομύστα, θεόφρον Κορνήλιε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ταχύ προκατάλαβε

Εν πίστει τά Εγκαίνια, επιτελούμεν φαιδρώς, τού οίκου σου Άχραντε, ευλογημένη αγνή, Παρθένε πανύμνητε, χαίροντες τή ελπίδι, τή εις σέ Θεοτόκε, αιτούμέν σε τού πρεσβεύειν, τώ Σωτήρι απαύστως, αυτώ τώ σαρκωθέντι εκ σού, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Προεόρτιος

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Δι' αγάπησιν Οικτίρμον τής σής εικόνος, επί Σταυρού σου έστης, καί ετάκησαν έθνη, σύ γάρ εί φιλάνθρωπε, ισχύς μου καί ύμνησις».

Ηλιόμορφος ορώμενος προσκυνείται, υπό πιστών ανθρώπων, ο Σταυρός τού Κυρίου, όν κατασπαζόμενοι, ψυχάς φωτιζόμεθα.

Θεός Κύριος σαρκούμενος επεφάνη, καί υψωθείς εν ξύλω, τούς αυτόν προσκυνούντας, φωτίζει εκάστοτε, δεινών εξαιρούμενος.

Ιλασμόν ημίν καί άφεσιν τών πταισμάτων, Λόγε Θεού παράσχου, τοίς πιστώς προσκυνούσι, σήμερον προκείμενον, Σταυρόν σου τόν τίμιον.

Θεοτοκίον

Μή κενώσας τούς Πατρώους ο Λόγος κόλπους, σού εν τοίς κόλποις Κόρη, ανεκλίθη ως βρέφος, θέλων αναπλάσαι με, φθορά υποκείμενον.

Τών Εγκαινίων

Επαρθέντα σε ιδούσα

Ουκ εν θύμασιν αλόγων η Εκκλησία, αλλά τώ σώ τιμίω εκ πλευράς ζωηφόρου, αίματι ραντίζεται, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τά σκηνώματα Κυρίου ηγαπημένα, τοίς κατιδείν ποθούσιν ανακεκαλυμμμένως, τήν δόξαν τού προσώπου αυτού, συμφώνως κραυγάζουσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εικονίζουσα τήν χρίσιν η Εκκλησία, τού εκλεκτού λαού σου τό πολύτιμον μύρον, σήμερον αλείφεται, τήν θείαν τού Πνεύματος, χάριν αοράτως λαμβάνουσα.

Θεοτοκίον

Απειρογάμως εκύησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης, παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό Χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.

Τού Αγίου

Τήν θείαν εννοήσας σου

Τού Πνεύματος τήν χάριν δεξάμενος, ήλιος ώσπερ φωταυγής, τήν γήν επήλθες Κορνήλιε, αποδιώκων τό σκότος, τής ειδωλομανίας πανεύφημε.

Ως μέγας ποταμός εκπεπόρευσαι, άπαν τό πρόσωπον τής γής, αρδεύων θείοις διδάγμασι, καί τά ζιζάνια πνίγων, τά τής πολυθεϊας Κορνήλιε.

Νεκρός παντί τώ κόσμω γενόμενος, τού νεκρωθέντος δι' ημάς, τήν θείαν έγερσιν άπασι, τοίς εκ παθών νεκρωθείσι, διήγγειλας παμμάκαρ Κορνήλιε.

Θεοτοκίον

Σοφίας καθαρόν ενδιαίτημα, τής τού Πατρός υπερφυώς, αγνή Παρθένε γεγένησαι, δι' ής ημάς τής κακίας, νυνί τού σοφιστού ελυτρώθημεν.

Προεόρτιος

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τόν φωτισμόν σου Κύριε, κατάπεμψον ημίν, καί τής αχλύος ημάς τών πταισμάτων, λύσον αγαθέ, τήν σήν ειρήνην ουρανόθεν δωρούμενος».

Κατά παθών ενίσχυσον, ημάς φθοροποιών, τούς σέ τιμώντας, καί ασπαζομένους τίμιε Σταυρέ, αγίου πάθους, αγιώτατον σύμβολον.

Λελαμπρυσμένοι σήμερον καρδίας καί ψυχάς, καλών ιδέαις, προσέλθωμεν πιστοί, καί τό σεπτόν καί θείον ξύλον, τού Σταυρού προσκυνήσωμεν.

Μερράς γλυκαίνει πρότερον τά ύδατα Μωσής, σημαίνων ξύλω, σέ τίμιε Σταυρέ, δι' ού γλυκασμόν σωτηριώδη, τοίς βροτοίς εναπέσταξας.

Θεοτοκίον

Υπέρ ημών δυσώπησον, Χριστόν τόν εκ τών σών, αγνών αιμάτων, πανάχραντε Κόρη, σάρκα υλικήν ημφιεσμένον, καί βροτούς αναπλάσαντα.

Τών Εγκαινίων

Σύ Κύριέ μου φώς

Σύ πάλαι εν Σινά, σκηνήν αχειροποίητον, υπέδειξας τώ θεόπτη, Μωϋσή διαγράφων, Χριστέ τήν Εκκλησίαν σου.

Σύ Κύριε σκηνήν, επί γής κατεσκεύασας, σύ τάξεσιν ουρανίαις, τών βροτών τάς χορείας, συνάπτεις τή δυνάμει σου.

Σέ Κύριε πηγήν, τής ζωής επιστάμεθα, σύ Άγιε τήν ειρήνην, ελθών ευηγγελίσω, Χριστέ τή Εκκλησία σου.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών Σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Τού Αγίου

Ο αναβαλλόμενος

Όλος ανακείμενος, τώ Παντοκράτορι, κωφοίς ξοάνοις ιερομύστα, σέβας ού προσένειμας, υπό μιαιφόνων, ανθρώπων συνωθούμενος.

Ύψιστον αόρατον, Θεόν Κορνήλιε, εν εκτενεία επεκαλέσω, καί ναόν ηδάφισας, βδελυκτών ξοάνων, μεγάλως θαυμαζόμενος.

Τό τού Παντοκράτορος, φυλάττων πρόσταγμα, εφυλακίσθης, δεσμά υπέστης, καί δεσμών απέλυσας, τής κακοπιστίας, τούς άφρονας θεόσοφε.

Θεοτοκίον

Ομβρησόν μοι Πάναγνε, πταισμάτων άφεσιν, επίσκεψαί με τόν ασθενούντα, καί κλυδωνιζόμενον, συμφοραίς τού βίου, καί πάθεσι τού σώματος.

Προεόρτιος

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος».

Νυγείς επί σοί πλευράν ο Κτίστης, Σταυρέ εθελουσίως, αναρτώμενος, αίμα καί ύδωρ αποκενοί, δι' ών ανεπλάσθημεν, οι πιστώς σε ασπαζόμενοι.

Ξύλον ζωοδώρητον Κυρίου, πηγή αθανασίας, απολύτρωσις παντός τού κόσμου, σώζε ημάς, τούς ασπαζομένους σε, ως φρουρόν ημών σωτήριον.

Όπλον ημίν άρρηκτον εδόθης, δι' ού νικώμεν πάσας, τάς ενέδρας τών αντικειμένων, θείε Σταυρέ, οι ψυχής ευθύτητι, Ιερώς σε ασπαζόμενοι.

Θεοτοκίον

Άγιος ναός τού εν Αγίοις, επαναπεπαυμένου, εχρημάτισας Θεογεννήτορ, όθεν ημάς, τούς πιστώς υμνούντάς σε, αγιάζεις Μητροπάρθενε.

Tών Εγκαινίων

Θύσω σοι, μετά φωνής

Τού κάλλους, ο Βασιλεύς Χριστός επεθύμησε, νύν τής σεπτής Εκκλησίας, καί εθνών μητέρα απέδειξεν, εκ δουλείας, υιοθετουμένων διά τού Πνεύματος.

Φρίττουσι, τών δυσμενών δαιμόνων αι φάλαγγες, τήν τού Χριστού Εκκλησίαν, τού Σταυρού τώ τύπω ση με ιουμένην, καί σκιάζει, αγιαστική τού Πνεύματος έλλαμψις.

Ού ψάμμον, αλλά Χριστόν θεμέλιον έχουσα, η εξ εθνών Εκκλησία, στεφανούται κάλλει τώ απροσίτω, καί διαδήματι, τής βασιλείας εγκαλλωπίζεται.

Θεοτοκίον

Ώ θαύμα, τών απάντων θαυμάτων καινότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως συλλαβούσα, ουκ εστενοχώρησε.

Τού Αγίου

Μαινομένην κλύδωνι

Καθαρώς ποιούμενος, τάς ευχάς σου, Άγγελον Θεού, φανερώς τεθέασαι μυούντά σε, τά κρείττονα, καί σωτηρίας εχόμενα.

Λαμπρυνθείς τώ πνεύματι, φωτοβόλος γέγονας αστήρ, φωτοβόλοις λάμψεσι τά πέρατα, φωταγωγών, Ιερομύστα Κορνήλιε.

Επιγνούς τόν Κύριον, ο τή πλάνη πρώην σκοτισθείς, ανανεύει Μάκαρ τή εντεύξει σου, καί πανοικί, θείαν εισδέχεται κάθαρσιν.

Θεοτοκίον

Ο τής δόξης Κύριος, εξ αιμάτων σου παρθενικών, εσαρκώθη μόνος ως επίσταται, Πανύμνητε, σώζων ημάς αγαθότητι.

Κοντάκιον τών Εγκαινίων

Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τούς πιστούς, εν ώ εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τόν οίκον, στερέωσον Κύριε.

Ο Οίκος

Επιδημήσαντος ημίν, τού Λόγου κατά σάρκα, ο τής βροντής μέν γόνος φησί καθυπογράφων, Εθεασάμεθα φαιδρώς τήν δόξαν, ήν είχεν ο Υιός παρά τού Πατρός, εν αληθείας χάριτι, Όσοι δέ πίστει τούτον ελάβομεν, έδωκε τοίς πάσιν εξουσίαν, τού γενέσθαι τέκνα Θεού, οί ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός αναγεννηθέντες, αλλ' εκ Πνεύματος Αγίου επαυξηθέντες, οίκον προσευχής επήξαμεν, καί βοώμεν, Τούτον τόν οίκον στερέωσον Κύριε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Εγκαινίων τής αγίας τού Χριστού καί Θεού ημών Αναστάσεως.

Στίχοι

· Νόμον παλαιόν Ισραήλ πληρών νέος,

· Εγκαινίοις σοι τόν τάφον τιμά Λόγε.

· Τύχθη αναστάσεως τρισκαιδεκάτη καινισμός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Κορνηλίου τού Εκατοντάρχου.

Στίχοι

· Ζωής απίστου Κορνήλιον εξάγεις,

· Πιστών απαρχήν τών εθνών Χριστέ μου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Κρονίδου, Λεοντίου, Σεραπίωνος, Στράτωνος, Σελευκου, Μακροβίου, Γορδιανού, Ζωτικού, Ηλεί, Λουκιανού, καί Ουαλεριανού.

Ο όσιος πατήρ ημών Πέτρος ο εν τή Αγρέα εν ειρήνη τελειούται.

Ο όσιος νέος Ιερόθεος ο Ιβηρίτης, ο κατά τό 1720 ακμάσας, εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Προεόρτιος

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, προσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, μέσον τού πυρός ανεβόων, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Πάλαι εν ταίς ευλογίαις, τών παίδων ο Ιακώβ, σέ προδιεχάραττε, τίμιε Σταυρέ, αλλ' ημείς σε νύν προσκυνούντες πάντοτε, φωτισμόν αρυόμεθα.

Ράβδω σε προεικονίζει, θείος πάλαι Μωϋσής, Σταυρέ, τέμνων θάλασσαν, ημείς δέ σε νύν προσκυνούντες, παθών αβρόχως πέλαγος, χαλεπόν περαιούμεθα.

Στόματί σε καί καρδία, πανσεβάσμιε Σταυρέ, νύν περιπτυσσόμενοι, τόν αγιασμόν, τήν υγείαν, τήν σωτηρίαν πάντοτε, απαντλούμεν ψυχής τε καί σώματος.

Θεοτοκίον

Παρθένε ευλογημένη, πρέσβευε υπέρ ημών, καθικετευόντων σε, εις σέ γάρ ελπίζομεν πάντες, καί σοί βοώμεν, Δέσποτα, μή παρίδης τήν ποίμνην σου.

Τών Εγκαινίων

Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι

Δροσοβόλος μέν, η καμινιαία φλόξ εδείχθη ποτέ, νύν δέ εξ ελαίου χρίσμα πνευματικόν, αγιάζει τούς κραυγάζοντας, Ευλογημένος εί εν τώ ναώ, τής δόξης σου Κύριε.

Ως εν καμίνω, τή θεοδόχω νέα σκηνή, πάντες οι εξ Ισραήλ τού πνευματικού, δροσιζόμενοι βοήσωμεν, Ευλογημένος εί εν τώ ναώ, τής δόξης σου Κύριε.

Οι τετρωμένοι, τώ γλυκυτάτω θείω έρωτι, δεύτε εν παστάδι ταύ τη τή μυστική, συναφθώμεν τώ νυμφίω Χριστώ, Ευλογημένος εί εκβοώντες, τής δόξης ο Κύριος.

Θεοτοκίον

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις πανάμωμε.

Τού Αγίου

Ο υπερυψούμενος

Σύ εθνών γεγένησαι, απαρχή Κορνήλιε, πρώτος γάρ τό βάπτισμα, εδέξω τό άγιον, καί Πνεύματος τήν χάριν, ως τό πρίν οι θεηγόροι.

Μέγιστα τεράστια, τελών θεία χάριτι, πρός πίστιν εζώγρησας, τούς πάλαι κακόφρονας, διδάξας αναμέλπειν, ο Θεός ευλογητός εί.

Εν τή γή κρυπτόμενος, καί βάτω σκεπτόμενος, θείαις εισηγήσεσι, Σοφέ πεφανέρωσαι, θαυμάτων βρύων χάριν, καί νοσήματα διώκων.

Λύρα μελωδήσασα, δόγματα σωτήρια, καί πάντων Κορνήλιε, ψυχάς ενηδύνουσα, εδείχθης αναμέλπων, ο Θεός ευλογητός εί.

Τριαδικόν

Πάντες τρισυπόστατον, μονάδα δοξάσωμεν, Πατέρα προάναρχον, Yιόν ομοούσιον, καί Πνεύμα μελωδούντες, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ώφθης τό ανθρώπινον, φύραμα θεώσασα, τή θεία γεννήσει σου, Παρθένε πανάμωμε, διό σε κατά χρέος, οι πιστοί δοξολογούμεν.

Προεόρτιος

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Τό σωτήριον όπλον καί άρρηκτον, τών πιστών τήν ετοίμην βοήθειαν, τήν κραταιάν αντίληψιν, τόν Σταυρόν τού Κυρίου, νύν προσκυνούμεν, κατενώπιον πάντων προκείμενον.

Υψηλώς επί ξύλου ανήρτησεν, εγκαρσίως τόν όφιν ως γέγραπται, ο Μωϋσής προγράφων σε, πανσεβάσμιον ξυλον, δι' ού τής βλάβης, νοητών εκλυτρούμεθα όφεων.

Φωτισμός τών ψυχών ημών πέφυκας, φωτοδότα Σταυρέ πανσεβάσμιε, σέ γάρ περιπτυσσόμενοι, τάς αρχάς τε τού σκότους καί εξουσίας, εκτρεπόμεθα θεία δυνάμει σου.

Θεοτοκίον

Τήν αγνήν καί Παρθένον τιμήσωμεν, τήν τόν άναρχον Λόγον καί άκτιστον, υπερφυώς κυήσασαν, εις ημών σωτηρίαν, αναβοώντες, Ευλογούμεν Παρθένε τόν τόκον σου.

Τών Εγκαινίων

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Σήμερον χιτώνα νοητόν, τόν άνωθεν υφαντόν εκ θείας χάριτος, η Εκκλησία σου Κύριε, ώσπερ νύμφη εστολίσατο, καί τούς οικείους συγκαλεί πρός ευφροσύνην λαούς, εις τό μέλπειν, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Σήμερον ο δεύτερος Αδάμ, Χριστός ανέδειξε, Παράδεισον νοητόν, τήν νέαν ταύτην σκηνήν, φέρουσαν κατά ξύλου τού τής γνώσεως, τό ζωηφόρον τού Σταυρού, όπλον τοίς ψάλλουσιν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τριαδικόν

Πατρός εξ ανάρχου σε Υιόν, καί Πνεύμα Άγιον μίαν θεότητα, τελείαν άναρχον άτμητον, ομοούσιον ασύγχυτον, εν υποστάσεσι τρισί σέβοντες ψάλλομεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Τού Αγίου

Σοί τώ παντουργώ

Μόνον εκ ψυχής, τόν επί γής οφθέντα, Θεόν εξεζήτησας, νοός ευθύτητι όθεν εγένου, απαρχή θεοφόρε, τών εθνών τιμία, καί Πνεύματος δοχείον.

Άνθρακι τών σών, Μάκαρ εμπύρων λόγων, τήν ύλην κατέφλεξας, τής ματαιότητος, όθεν πρός φέγγος, ανέσπερον μετέβης, πάντας καταυγάζων, τούς πόθω σε υμνούντας.

Κλήρος καί μερίς, καί βοηθός καί ρύστης, ισχύς τε καί ύμνησις, καί φώς σοι γέγονε, Λόγος ο πάντα, καλών εκ τού μή όντος, καί χειραγωγία, Κορνήλιε θεόφρον.

Τριαδικόν

Άγιε Πατήρ, Άγιε Λόγε, Πνεύμα, παναγία άκτιστε, Τριάς αμέριστε, σώζε τούς πόθω, υμνούντάς σου τό κράτος, καί τήν βασιλείαν, καί τήν μεγαλωσύνην.

Θεοτοκίον

Ράνον εφ' ημάς, τά σά ελέη Κόρη, συνήθως καί αίτησαι, αγνή συγχώρησιν, πάντων πταισμάτων, εν γνώσει καί αγνοία, εξ απροσεξίας, ημίν επισυμβάντων.

Προεόρτιος

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος ός ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Χριστός επί σοί ανηρτημένος, τόν κόσμον ανύψωσε πεσόντα, εις βυθόν απωλείας αληθώς, Σταυρέ Κυρίου, όθεν σέ πόθω, νύν προσκυνούμεν, καί τιμώμεν καί δοξάζομεν.

Ψυχάς αγνισθώμεν καί καρδίας, καλών επιμόνοις εργασίαις, καί προκείμενον μέσον, τό σωτήριον ορώντες τού Σταυρού ξύλον, πίστει καί πόθω, θεοφρόνως προσκυνήσωμεν.

Ως ήλιος μέγας ταίς ακτίσι, ταίς σαίς καταυγάζεις τούς εν σκότει, καί τούς δαίμονας φλέγεις, ωραιότατε Σταυρέ όθεν φώτισον πάντας, τούς εν πίστει προσκυνούντάς σε.

Θεοτοκίον

Φωτί με καταύγασον τώ θείω, φωτός οικητήριον Παρθένε, τών παθών μου τό σκότος, καί τών ηδονών τήν βαθυτάτην όντως νύκτα, Θεοκυήτορ, παναγία απελαύνουσα.

Τών Εγκαινίων

Λίθος αχειρότμητος

Δεύτε καθαρά τή καρδία καί νηφαλέοις όμμασι νοός, τής τού Βασιλέως θυγατρός, τής Εκκληοίας τήν ωραιότητα, υπέρ χρυσίον λάμπουσαν, κατανοούντες μεγαλύνωμεν.

Χαίρε καί ευφραίνου η νύμφη, τού Βασιλέως τού μεγάλου, κατοπτριζομένη τηλαυγώς, τού σού νυμφίου τήν ωραιότητα, σύν τώ λαώ σου κράζουσα, Σέ Ζωοδότα μεγαλύνομεν.

Τήν εξ ύψους άμυναν Σώτερ, τή Εκκλησία σου παράσχου, άλλον γάρ ουκ οίδεν, ει μή σέ, τόν υπέρ ταύτης τήν σήν φιλάνθρωπε, πάλαι ψυχήν προθέμενον, εν επιγνώσει μεγαλύνουσα.

Θεοτοκίον

Χαίρε κεχαριτωμένη η Νύμφη, τού Βασιλέως τού μεγάλου, διά σού τής κατάρας, τής Εύας πάντες Αγνή ερρύσθημεν, καί τήν ζωήν ευράμεθα, εν τή κυήσει σου ανύμφευτε.

Τού Αγίου

Ησαϊα χόρευε

Ιεράν πανήγυριν, Εκκλησία πάσα συγκροτεί, τή μνήμει σου τή σεπτή, κήρυξ τού Χριστού, σύ γάρ ισοστάσιος, τών Αγίων ώφθης μαθητών, Πνεύμα τό Άγιον, ως εκείνοι κληρωσάμενος.

Ωραιώθης δόγμασιν, ευσεβείας ως ιερουργός, εξωμοιώθης Θεού, θείοις λειτουργοίς, πηγάζεις δέ πάντοτε, ιαμάτων Μάκαρ ποταμούς, παύων νοσήματα, τών ανθρώπων Ιερώτατε.

Στολισθείς ιμάτιον, σωτηρίου όπερ ο Χριστός, εξύφανε σαρκωθείς, νύν περιχαρώς, τά άνω βασίλεια, περιπολείς βλέπων καθαρώς, κάλλος αμήχανον, τού νυμφίου Αξιάγαστε.

Η τιμία θήκη σου, άσπερ κρήνη βρύει τοίς πιστοίς, ιάματα δαψιλώς, καί αποσοβεί, Κορνήλιε πνεύματα τά πονηρά, καί φωταγωγεί, πάντων τά όμματα, τών εν πίστει ευφημούντων σε.

Θεοτοκίον

Φωτισμόν μοι αίτησαι, η τεκούσα φώς τό εκ φωτός, εκλάμψαν τόν σκοτασμόν, πόρρω απ' έμού, εναποδιώκουσα, καί πειρασμών καί τών ηδονών, άχραντε Δέσποινα, προστασία ακαταίσχυντε.

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Εν Γολγοθά ο Κύριος, υψωθείς εκουσίως, επί Σταυρού ειργάσατο, τήν ημών σωτηρίαν, καινίσας πάσαντήνκτίσιν, τάφω δέζωοδόχω, ετέθη καί τριήμερος, ως Θεός εξανέστη, ού τής λαμπράς, καί σεπτής εγέρσεως εκτελούμεν, σύν ασωμάτοις τάξεσι, τά εγκαίνια πάντες.

Έτερον όμοιον

Μέσον τής γής ο Κύριος, καί Θεός σωτηρίαν, διά Σταυρού ειργάσατο, σαρκωθείς εκουσίως, εις ανακαίνισιν κόσμου, τάφω κατατεθείς δέ, τριήμερος εγήγερται, καί ζωής αρραβώνα, τήν εαυτού, προδεικνύει έγερσιν, ής εν πίστει, τελούμεν τά εγκαίνια, τού Θεού σύν Αγγέλοις.

Θεοτοκίον όμοιον

Μετ' ευφροσύνης κράζομεν, σοί τό Χαίρε Παρθένε, χαίρε αράς η λύτρωσις, τού Αδάμ καί τής Εύας, Χαίρε δι' ής ανυψώθη, τών βροτών η ουσία, πρός δόξαν υπερκόσμιον, τού Υιού καί Θεού σου, χαίρε δι' ής, υπ' Αγγέλων πάντοτε προσκυνείται, εν ουρανοίς πανύμνητε, Θεοτόκε Μαρία.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσομοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Σήμερον ο ένθεος, καί Ιερός καί σεβάσμιος, τής Χριστού αναστάσεως, φαιδρώς εγκαινίζεται, φωτοφόρος οίκος, καί νέμει εν κόσμω, τάφος ο θείος τήν ζωήν, καί εμπαρέχει πηγήν αθάνατον, βλυστάνει ρείθρα χάριτος, θαυμάτων βρύει τά νάματα, καί δωρείται ιάματα, τοίς αυτόν πίστει μέλπουσιν.

Ήστραψεν η άνωθεν, φωτοφανής αίγλη λάμπουσα, καί τά πάντα φωτίζουσα, πιστώς ούν τιμήσωμεν, τήν Χριστού τού Κτίστου, ανάστασιν πάντες, καί εγκαινίων Ιερών, τήν ζωηφόρον θείαν πανήγυριν, εν ύμνοις εορτάσωμεν, καί εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν, όπως ίλεων εύρωμεν, τόν Σωτήρα καί Κύριον.

Μέσον γής υψούμενον, προκατιδείν εφιέμενοι, τού Σταυρού σκήπτρον άγιον, ψυχάς προκαθάρωμεν, αστραφθώμεν φρένας, φωτί λαμπρυνθώμεν, καί εν δυνάμει θεϊκή, καταυγασθέντες Χριστόν υμνήσωμεν, τώ ξύλω τώ σεπτώ αυτού, αγιασμόν παρεχόμενον, τοίς εν πίστει γεραίρουσι, καί θερμώς αυτόν μέλπουσιν.

Έτερα Στιχηρά Ιδιόμελα

Ήχος α' Ιωάννου Μοναχού

Εγκαινίζου εγκαινίζου η νέα Ιερουσαλήμ, ήκει γάρ σου τό φώς, καί η δόξα Κυρίου επί σέ ανατέταλκε, Τούτον τόν οίκον ο Πατήρ ωκοδόμησε, τούτον τόν οίκον ο Υιός εστερέωσε, τούτον τόν οίκον τό Πνεύμα τό Άγιον ανεκαίνισε, τό φωτίζον καί στηρίζον, καί αγιάζον τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός Ανατολίου

Πάλαι μέν εγκαινίζων τόν ναόν ο Σολομών, αλόγων ζώων θυσίας, καί ολοκαυτώματα προσέφερε Κύριε, ότε δέ ηυδόκησας Σωτήρ τούς τύπους μέν αργήσαι, γνωσθήναι δέ τήν αλήθειαν, αναιμάκτους θυσίας, τά πέρατα τού κόσμου προσφέρει τή δόξη σου, πάντων γάρ δεοπόζων, τά πάντα αγιάζεις τώ Αγίω Πνεύματι.

Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού

Εγκαινίζεται σήμερον η εξ εθνών Εκκλησία, τώ τιμίω καί ζωηρύτω αίματι, τής αχράντου καί ακηράτου πλευράς, τού σαρκωθέντος εκ τής Αγίας Παρθένου, Χριστού τού Θεού ημών, διό αθροισθείσαι τών πιστών αι χορείαι, δοξάσωμεν τόν Πατέρα καί Yιόν, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν μίαν θεότητα, τήν κρατούσαν τά σύμπαντα.

Δόξα... Ήχος γ'

Πρός σεαυτόν επανάγου άνθρωπε, γενού καινός αντί παλαιού, καί ψυχής εόρταζε τά εγκαίνια, έως καιρός, ο βίος εγκαινιζέσθω σοι, πάσης πολιτείας οδός, τά αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε τά πάντα καινά, Τούτο τή εορτή καρποφόρησον, τήν καλήν αλλοίωσιν αλλοιούμενος, ούτως εγκαινίζεται άνθρωπος, ούτω τιμάται η τών Εγκαινίων ημέρα.

Καί νύν...

Ο αυτός Ιωάννου Μοναχού

Χριστέ ο Θεός ημών, ο τήν εκούσιόν σου σταύρωσιν, εις κοινήν εξανάστασιν, τού γένους τών ανθρώπων καταδεξάμενος, καί τώ καλάμω τού Σταυρού, βαφαίς ερυθραίς τούς σεαυτού δακτύλους αιματώσας, ταίς αφεσίμοις ημίν, βασιλικώς υπογράψαι φιλανθρωπευσάμενος, μή παρίδης ημάς κινδυνεύοντας, καί πάλιν τήν από σού διάστασιν, αλλ' οικτείρησον μόνε μακρόθυμε, τόν εν περιστάσει λαόν σου, καί ανάστηθι, πολέμησον τούς πολεμούντας ημάς, ως μόνος παντοδύναμος.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων, Ωδή γ' καί ς'.

Προκείμενον Ήχος δ'

Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημέραν.

Στίχ. Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.

Ο Απόστολος πρός Εβραίους

Αδελφοί, οι Άγιοι κλήσεως επουρανίου...

Αλληλούϊα Ήχος α'

Στίχ. Οι θεμέλιοι αυτού εν τοίς όρεσι τοίς αγιός.

Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σού, η πόλις τού Θεού.

Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Τώ καιρώ εκείνω ελθών ο Ιησούς εις τά μέρη Καισαρείας...

Ζήτει Ιουνίου κθ'

Κοινωνικόν

Κύριε, ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου, καί τόπον σκηνώματος δόξης σου. Αλληλούϊα.