ΤΗ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ζαχαρίου, πατρός τού Προδρόμου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώίτίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Χρίσμα περικείμενος, στολήν τε θείαν αοίδιμε, Ζαχαρία ως άγγελος, Θεώ ιεράτευσας, μεσιτεύων πλάστη, καί πλάσματι μάκαρ, καί τάς δηλώσεις εναργώς, τού θείου Πνεύματος εισδεχόμενος, διό σε μακαρίζομεν, καί τήν αγίαν σου σήμερον, εκτελούντες πανήγυριν, τόν Σωτήρα δοξάζομεν.

Παιδίον εώρακας, αποτεχθέν τής νεάνιδος, Ζαχαρία θεόπνευστε, Πατρός τόν συνάναρχον, καί τώ σώ προδήλως, προλέγεις παιδίω, Προφήτης έση αληθώς, τούτου τάς τρίβους ετοιμαζόμενος, μεθ' ού σε μακαρίζομεν, καί τήν σεπτήν σου πανήγυριν, Ιερώς εορτάζομεν, θεοφόρε Πανόλβιε.

Ναός ζών καί έμψυχος, τού θείου Πνευματος πέφυκας, καί ναού μέσον ένδοξε, Θεώ συγγινόμενος, καθαρά καρδία αδίκως εσφάγης, μαρτυρικώς αποπληρών, τόν θείον δρόμον σου Αξιάγαστε, διό πρός τόν ουράνιον, ναόν ανήλθες εν αίματι, τώ ιδίω αιτούμενος, ιλασμόν τοίς τιμώσι σε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Ιερωσύνης νομικής, ενδεδυμένος όντως στολήν, κατά τήν τάξιν Ααρών ελειτούργησας, καί παρεστώς εν τώ ναώ, αγγελικήν μορφήν εμφανώς, εθεάσω παμμακάριστε, διό σου τήν μετάστασιν άπαντες, μέλποντες χρεωστικώς Ζαχαρία, άσμασιν ευφημούμεν, σέ τόν μετά τό γήρας εκβλαστήσαντα, Ιωάννην τόν ένδοξον, Πρέσβευε υπέρ ημών, τόν ελεήμονα Θεόν, σωθήναι ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κύριε, ει καί κριτηρίω

Κύριε, σύ τής σέ τεκούσης πρεσβείαις, περιφρούρησον τήν ποίμνην σου, ήν περ αίματί σου τιμίω, ως οικτίρμων εξηγόρασας, καί επηρείας εχθρών, απήμαντον συντήρησον, όπως υμνούντες δοξολογώμεν, σού τήν θείαν συγκατάβασιν.

Η Σταυροθεοτοκίον

Κύριε, ότε σε ο ήλιος είδεν, επί τού ξύλου κρεμάμενον, Ήλιε τής δικαιοσύνης, τάς ακτίνας εναπέκρυψε, καί τής σελήνης τό φώς, εις σκότος μετεβάλετο, η δέ πανάμωμός σου Μήτηρ, τά σπλάγχνα διετέτρωτο.

Εις τόν Στίxον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ο παρεστώς τώ Θεώ, εν υψίστοις Αρχάγγελος, λειτουργώ θεόφρονι, Ζαχαρία την σύλληψιν, τήν τού Προδρόμου ευαγγελίζεται, παρ' ηλικίαν εκ τής στειρώσεως, Ώ τής αφράστου σου, προμηθείας Δέσποτα! δι' ής Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ο ποιών θαυμάσια μόνος.

Ώ τού παραδόξου θαύματος! τής Παλαιάς τήν σιγήν, καί τής Νέας τήν έκφανσιν, Ζαχαρίου κώφευσις, προφητεύει σαφέστατα, τήν γάρ τού νόμου σιγήσας πλήρωσιν, τό φώς υπέδειξε τό τής χάριτος, Ώ τής προνοίας σου, τής σοφής Φιλάνθρωπε! δι' ής ημάς, πάντας περιφρούρησον ως παντοδύναμος.

Στίχ. Καί σύ παιδίον, Προφήτης Υψίστου κληθήση.

Ώ τού παραδόξου θαύματος! εν ιερεύσι πιστός, καί εν Μάρτυσιν άριστος, καί Προφήτης ένδοξος, προμηνύων τά μέλλοντα, ο Ζαχαρίας Δέσποτα δείκνυται, τριπλώ στεφάνω κατακοσμούμενος, Ώ τών πλουσίων σου, δωρεών φιλάνθρωπε! δι' ών Χριστέ, πάντας καταξίωσον, τής βασιλείας σου.

Δόξα... Ήχος β'

Ανατολίου

Ως καθαρός ιερεύς, εις τά Άγια τών Αγίων εισέδυς, καί τήν στολήν τήν ιεράν ενδυσάμενος, αμέμπως τώ Θεώ ελειτούργησας, ως Ααρών νομοθετών, καί ως Μωσής ποδηγών τάς φυλάς τού Ισραήλ, εν τή τών κωδώνων ακραιφνεί συμβολή, διό καί πεφόνευσαι, αλλά τό αίμά σου τό δίκαιον, ημίν σωτήριον ίαμα γέγονε, καί ως μύρον ευώδες, τάς ακοάς ανοίγει, πρός πορισμόν τής αιωνίου ζωής, Ζαχαρία τρισόλβιε, τού Βαπτιστού Ιωάννου ο γενέτης, καί τής Ελισάβετ ο σύνευνος, εκτενώς πρέσβευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε

Όντως υπερήραν αληθώς, τών ανομιών μου τά πλήθη, τήν κεφαλήν μου αγνή, καί αι ανομίαι μου υπερεπλήθυναν, καί φορτία δυσβάστακτα, καί άμετρα Κόρη, κέκτημαι ο δείλαιος, καί αδιόρθωτος, Σύ ούν, τή θερμή σου πρεσβεία, πρόφθασον καί σώσόν με μόνη, τών αμαρτανόντων η διόρθωσις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Πόνους υπομείνασα πολλούς, εν τή τού Υιού καί Θεού σου σταυρώσει άχραντε, έστενες δακρύουσα καί ολολύζουσα, Οίμοι! τέκνον γλυκύτατον, αδίκως πώς πάσχεις, θέλων πάντας ρύσασθαι, τούς εξ Αδάμ γηγενείς, όθεν, Παναγία Παρθένε, σέ παρακαλούμεν εν πίστει, ίλεων ημίν τούτον απέργασαι.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ιερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ, κατά τόν νόμον τού Θεού, ολοκαυτώματα δεκτά, ιεροπρεπώς προσενήνοχας Ζαχαρία, καί γέγονας φωστήρ, καί θεατής μυστικών, τά σύμβολα εν σοί, τά τής χάριτος, φέρων εκδήλως πάνσοφε, καί ξίφει αναιρεθείς εν τώ ναώ τού Θεού, Χριστού Προφήτα, σύν τώ Προδρόμω, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Τον Προδρόμοιο τοκήα κροτώ σοφόν Αρχιερήα.

Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Τήν μνήμην Προφήτα σού ευφημών, τού Πνεύματος χάριν, ικετεύω μοι συνεργείν, τή σή μεσιτεία ανακράζων, Τώ λυτρωτή καί Θεω ημών άσωμεν.

Ο βίος σου άμεμπτος ευρεθείς, τής ιερωσύνης, εκοσμήθη καταστολή, καί τής προφητείας φωτοφόροις, μαρμαρυγαίς θεορρήμον μακάριε.

Νομίμω ταινία τήν κεφαλήν, κατηγλαϊσμένος, Ζαχαρία αναδειχθείς, ως ιεροφάντωρ ανεβόας, Τώ λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Θεοτοκίον

Ποδήρη χιτώνα ως Ααρών, περιβεβλημένος, τήν εκ ρίζης τού Ιεσσαί, βλαστήσασαν Κόρην υπεδέξω, τόν Λυτρωτήν εν κοιλία βαστάζουσαν.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ότε τό θυμίαμα, τό τής συνθέσεως έφερες, Αρχιερεύ, τότε τού Προδρόμου, εκομίσω τήν γέννησιν.

Μύρον αγιάσματος, ιερατεύειν σε έχρισεν, ως Ααρών, όθεν οπτασίας, Αγγέλου ηξίωσαι.

Όρθρον προμηνύοντα, τή οικουμένη σε ήλιον, τόν νοητόν, Σώτερ Ζαχαρίας, Ιωάννην εκτέτοκεν.

Θεοτοκίον

Ίθυνον τόν βίον μου, Θεογεννήτρια πάναγνε, καί τήν ζωήν, η τού Ζαχαρίου, τήν οικίαν φαιδρύνασα.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Ιερουργήσας τώ Θεώ κατά τόν νόμον, καί προφητεύσας τόν Χριστόν εκ τής Παρθένου, Ζαχαρία σαρκούμενον εκ Πνεύματος Αγίου, εφάνης τή οικουμένη στύλος φωτός, καί έφης δικαιοσύνης ανατολήν, εξ ύψους κόσμον εκλάμπουσαν, καί εις ειρήνης οδόν, ευθύνουσαν τούς πόδας ημών, τόν σώζοντα τό άνθρωπον.

Δόξα... Όμοιον

Τού Βαραχίου τόν υιόν νύν μακαρίσωμεν, ότι τόν νόμον ψαλμικώς προεμελέτησε, Ζαχαρίας ο δίκαιος νυκτός τε καί ημέρας, λατρεύων τώ εν υψίστοις πάντων Θεώ, ως έφη ο έν Προφήταις μέγας Δαυίδ, ός καί τέλος δι' αίματος, σφαγείς ετύθη ως αμνός, δεκτός εις ολοκάρπωσιν, τού Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοχαρίτωτε Αγνή ευλογημένη, τόν διά σπλάγχνα οικτιρμών εκ σού τεχθέντα, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, καί σύν τοίς Προφήταις, καί άπασι τοίς Αγίοις υπέρ ημών, δυσώπει ακαταπαύστως δούναι ημίν, πρό τού τέλους διόρθωσιν, καί ιλασμόν αμαρτιών, καί βίου επανόρθωσιν, όπως εύρωμεν έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τώ τού Υιού σου καί Θεού Σταυρώ Παρθένε, περιφρουρούμενοι αεί τάς τών δαιμόνων, προσβολάς εκτρεπόμεθα, καί τάς μεθοδείας, κυρίως σε Θεοτόκον καί αληθώς, υμνούντες, καί πόθω πάσαι αι γενεαί, μακαρίζοντες άχραντε, ως προεφήτευσας, διό, πταισμάτων ημίν άφεσιν, ταίς πρεσβείαις σου δώρησαι.

Ωδή δ'

«Εισακήκοα Κύριε τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Ο Προφήτης σου Δέσποτα, τύποις νομικοίς, πιστώς ελειτούργει σοι, καί τής χάριτος ηξίωται, κατιδείν εν γνώσει τήν αλήθειαν.

Τώ φωτί φώς προσέλαβες, τώ αμαυροτέρω σύ τό τρανότερον, Παμμακάριστε, τώ νόμω γάρ, καί η χάρις όντως προσετέθη σοι.

Ο Θεώ παριστάμενος, θείος Γαβριήλ ευαγγελιζόμενος, ανεφάνη σοι Μακάριε, τήν φωνήν τού λόγου καί τόν Πρόδρομον.

Θεοτοκίον

Καθαρόν ενδιαίτημα, ο Δημιουργός Παρθένε τής κτίσεως, ευρηκώς σε κατεσκήνωσεν, ο τής Ελισάβετ λύσας στείρωσιν.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Η κίδαρις ετέθη τή κάρα σου, ώ Προφήτα, εν σφραγίδι έχουσα, τύπον τής χάριτος ένδοξε.

Αγάλλεται η κτίσις τώ τόκω σου, Αρχιερεύ, σύ γάρ ανεβλάστησας, τής μετανοίας τόν κήρυκα.

Κοσμίως σου τόν βίον διήνυσας τάς εντολάς, πάσας τού Κυρίου γάρ, σύν Ελισάβετ ετέλεσας.

Θεοτοκίον

Ρυθμίζεται πρός ύμνον η γλώσσά σου, θεορρήμον, τήν γάρ Απειρόγαμον, κυοφορούσαν εώρακας.

Ωδή ς'

Χιτώνά μοι παράσχου

Ο νόμου λατρεύων τή σκιά, ώφθη καί τής χάριτος κήρυξ, Σωτήρ ημών, ηξιώθη γάρ ιδείν σου τήν σάρκωσιν.

Τώ κρίσεων λογείω κοσμηθείς, Λόγον τόν αϊδιον, σάρκα φορέσαντα, Ζαχαρία, ιερεύ υποδέδεξαι.

Ωράθης τού ναού ένδον χωρών, Θεώ συγγινόμενος, Μύστα θεόπνευστε, ιερεύς καί λειτουργός αξιάγαστος.

Θεοτοκίον

Σωτήρα Θεομήτορ εν γαστρί, Παρθένε βαστάζουσα, Λόγον τόν άναρχον, εγνωρίσθης Ελισάβετ τή προφήτιδι.

Ο Ειρμός

«Xιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών».

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Ο Προφήτης σήμερον, καί ιερεύς τού Υψίστου, Ζαχαρίας προύθηκεν, ο τού Προδρόμου γενέτης, τράπεζαν τής αυτού μνήμης Πιστούς εκτρέφων, πόμα τε δικαιοσύνης τούτοις κεράσας, Διό τούτον ευφημούμεν, ως θείον μύστην Θεού τής χάριτος.

Ο Οίκος

Τήν τού νόμου σιγήν ο ιεράρχης δέδεκται, δι' Αγγέλου φωνής, τόν Άγγελον δεχόμενος, Χριστού παρουσίας Προφήτην καί μύστην, σύν Ελισάβετ στείρα καί σώφρονι, ού γεννηθέντος, ανεκαινίσθη χάρις καί λυτρωσις, καί Καταλλαγή ημών παγκόσμιος, κηρύττει γάρ τόν αμνόν, καί πλάστην, καί τής φύσεως νεουργόν, τόν εκ τής στείρας τόν καρπόν χορηγούντα, Υιόν δέ φανέντα τής Παρθένου, ως θείος μύστης Θεού τής χάριτος.

Συναξάριον

Τή Ε' τού αυτού μηνός, Μνήμη Ζαχαρίου τού Προφήτου τού Πατρός τού Προδρόμου.

Στίχοι

· Θείον δι' αμνόν τού Θεού Ζαχαρίας,

· Ώσπερ τις αμνός σφάττεται ναού μέσον.

· Πέμπτη Ζαχαρίαν δαπέδω σφάξαν παρά νηού.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Αβδαίος, ράβδοις ακανθώδεσι τυφθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Ράβδων ακάνθας Μάρτυς Αβδαίος φέρει,

· Στεφθέντα τιμών ταίς ακάνθαις Δεσπότην.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μεδίμνου, Ουρβανού, Θεοδώρου, καί τών σύν αυτοίς ογδοήκοντα lερέων καί Λευϊτών, ήτοι Διακόνων.

Στίχοι

· Ύδωρ διελθών ψαλμικώς καί πύρ άμα,

· Λέγει Μέδιμνος, εις αναψυχήν φθάνω.

· Σύν Ουρβανώ δέ καί Θεόδωρος μέγας,

· Άθλον τόν αυτόν εκτελεί τώ Μεδίμνω.

· Οκτάς δεκαπλή τών καθιερωμένων,

· Πρός πύρ, ύδωρ τε καρτερώς εκαρτέρει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Πέτρου τού εν τώ Αθήρα.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Ότε φωνή η τού βοώντος, προελήλυθεν εκ στείρας Ζαχαρία, τής σής γλώσσης δεσμά, διέλυσε κραυγάζειν, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Φίλος ετέχθη τού νυμφίου, εκ στειρώσεως τόν τόκον τής Παρθένου, προμηνύων σαφώς, ο Πρόδρομος τοίς πίστει, Ευλογητός εί κράζουσιν, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Όλος εγένου Ζαχαρία, θείον όργανον τού Πνεύματος τρισμάκαρ, καί προφήτην τό σόν, προέλεγες παιδίον, Ευλογητός εί Κύριε, εκβοών εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Νόμου τό πλήρωμά σε Κόρη, τό κεφάλαιον τής όλης προφητείας, Ζαχαρίας ορών, εγνώρισε κραυγάζων, Ευλογημένος πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η'

Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα

Αληθείας εδείχθης υποφήτης, τού Χριστού γάρ τάς τρίβους Ιωάννης, προπορευθείς ητοίμασεν ο Πρόδρομος, μάκαρ ιεράρχα, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ρητορεύων ευλόγεις τόν Δεσπότην, σωτηρίαν ημίν τόν δεδωκότα, τόν εκ Δαυϊδ σαρκί εξανατείλαντα, κύριον τής δόξης, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Χαρισμάτων μεγάλων ηξιώθης, θεοφάντορ τόν Πρόδρομον γεννήσας, τόν Προφητών απάντων υπερκείμενον, Κύριον υμνούντα, καί υπερυψούντα, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιεράρχης ομού καί Θεοκήρυξ, Ζαχαρίας Μητέρα καί Παρθένον, τόν Κύριον βαστάζουσαν τής κτίσεως, χαίρων προσεκύνει, ήν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τό τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Κυρίως Θεοτόκον

Επλήσθης επιπνοίας, τής τού Παρακλήτου, καί ευλογείν επεχείρεις τόν Κύριον, ιερομύστα θεόφρον θεομακάριστε.

Ρημάτων τάς εκβάσεις, τών τού Αρχαγγέλου, εωρακώς θεορρήμον πανεύφημε, πρός ευλογίαν τήν γλώτταν ευθύς εκίνησας.

Ηλέησεν ο Πλάστης, τούς απολλυμένους, καί Αβραάμ διαθήκης εμνήσθη σαφώς, ως προφητεύων εφθέγξω, πλησθείς τού Πνεύματος.

Αθλήσεως στεφάνοις, καί ιερωσύνης, καί φωτισμώ προφητείας κεκόσμησαι, ώ Ζαχαρία, καί δόξης μετέσχες κρείττονος.

Θεοτοκίον

Φωτός ούσα δοχείον, φώτισον Παρθένε, τήν σκοτισθείσαν ψυχήν μου τοίς πάθεσι, καί εξωτέρου με σκότους, ρύσαι πρεσβείαις σου.

Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, συν Ασωμάτοις χορείαις σέ μεγαλύνοντες».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Αμέμπτως ιεράτευσας, Θεώ τώ παντοκράτορι, τή νομική διατάξει, ώ Ζαχαρία Προφήτα, διό καί θυμιώντί σοι, Άγγελος λέγων φαίνεται, Τέξη Χριστού τόν Πρόδρομον, μεσίτην όντα τού Νόμου, καί χάριτος τής ενθέου.

Θεοτοκίον

Παρήλθον Μητροπάρθενε, τά σκιωδώς τελούμενα, τώ πάλαι νόμω καί τύπω, τόν γάρ τού νόμου δοτήρα, Θεόν ασπόρως έτεκες, βροτών εις απολύτρωσιν, διό καμέ τροπούμενον, τής αμαρτίας τώ νόμω, στήριξον νόμω τώ θείω.

Καί τά λοιπά ως συνήθως, καί Απόλυσις.