ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Αρχή τής Ινδίκτου, ήτοι τού νέου Έτους, καί μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Συμεών τού Στυλίτου καί Αρχιμανδρίτου, καί η σύναξις τής Υπεραγίας Θεοτόκου τών Μιασηνών, καί τού Αγίου μάρτυρος Αειθαλά, καί τών Αγίων τεσσαράκοντα Γυναικών, καί Αμμούν διακόνου καί διδασκάλου αυτών, καί τών Αγίων μαρτύρων Καλλίστης, Ευόδου καί Ερμογένους τών αυταδέλφων, καί μνήμη Ιησού τού Ναυή, καί η ανάμνησις τού μεγάλου εμπρησμού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού, Μακάριος ανήρ. Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά τής Ινδίκτου τρία, καί έτερα Ιδιόμελα τού Οσίου δ'.

Τής Ινδίκτου

Ήχος α'

Τών ουρανίων

Τής αυτολέκτου καί θείας διδασκαλίας Χριστού, τήν προσευχήν μαθόντες, καθ' εκάστην ημέραν, βοήσωμεν τώ Κτίστη, Πάτερ ημών, ο εν τοίς ουρανοίς κατοικών, τόν επιούσιον άρτον δίδου ημίν, παρορών ημών τά πταίσματα.

Ως τών Εβραίων τά κώλα εν τή ερήμω ποτέ, απειθησάντων όντως, σοί τώ πάντων Δεσπότη, αξίως κατεστρώθη ούτω καί νύν, τά οστά διασκόρπισον, τών δυσσεβών καί απίστων Αγαρηνών, ψαλμικώς παρά τόν Αδην Χριστέ.

Ο εν Σιναίω τώ όρει τάς πλάκας γράψας ποτέ, αυτός καί νύν έν πόλει, Ναζαρέτ κατά σάρκα, βιβλίον κατεδέξω προφητικόν, αναγνώναι Χριστέ ο Θεός, καί τούτο πτύξας εδίδασκες τούς λαούς, πεπληρώσθαι τήν Γραφήν επί σοί.

Στιχηρά τού Οσίου

Ήχος πλ. α'

Αυτόμελον

Όσιε Πάτερ, καλήν εφεύρες κλίμακα, δι' ής ανήλθες εν τώ ύψει, ήν εύρεν Ηλίας άρμα πυρός, αλλ' εκείνος μέν τήν άνοδον άλλοις ουκ έλιπε, σύ δέ καί μετά θάνατον έχεις τόν στύλόν σου, Ουράνιε άνθρωπε, επίγειε άγγελε, φωστήρ ακοίμητε τής οικουμένης, Συμεων Όσιε, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Όσιε Πάτερ, ει ήν τόν στύλον φθέγξασθαι, ουκ άν επαύσατο βοών σου, τούς πόνους τούς μόχθους τούς οδυρμούς, αλλ' εκείνος εβαστάζετο, είπερ εβάσταζεν, ως δένδρον πιαινόμενος εκ τών δακρύων σου, εξέστησαν Άγγελοι, εθαύμασαν άνθρωποι, δαίμονες έπτηξαν τήν υπομονήν σου, Συμεών Όσιε, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Όσιε Πάτερ, δυνάμει θείου Πνεύματος, τόν σόν μιμούμενος Δεσπότην, εν στύλω ανήλθες ως εν σταυρώ, αλλ' εκείνος τό χειρόγραφον πάντων εξήλειψε, σύ δέ τήν επανάστασιν τών παθών έλυσας, εκείνος ως πρόβατον, καί σύ ώσπερ σφάγιον, εκείνος εν σταυρώ, καί σύ εν τώ στύλω, Συμεών Όσιε, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στιχηρά Ιδιόμελα τού Οσίου

Ήχος β'

Εκ ρίζης αγαθής αγαθός εβλάστησε καρπός ο εκ βρέφους Ιερός Συμεών, χάριτι μάλλον ή γάλακτι τραφείς, καί επί πέτραν τό σώμα υψώσας, πρός Θεόν δέ υπερυψώσας τήν διάνοιαν, αιθέριον διεδομήσατο ταίς αρεταίς ενδιαίτημα, καί ταίς θείαις Δυνάμεσι συμμετεωροπορών, Χριστού γέγονεν οικητήριον, τού Θεού καί Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Τό μνημόσυνόν σου εις τόν αιώνα μένει, Όσιε Πάτερ Συμεών, καί τό πράον τής καρδίας σου θεράπον μακάριε, εί γάρ καί μετέστης εξ ημών, ο ποιμήν ο καλός, αλλ' ουκ απέστης αφ' ημών τώ πνεύματι, εν αγάπη Θεώ παριστάμενος, καί σύν Αγγέλοις χορεύων εν ουρανοίς, μεθ' ών ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός Κυπριανού

Η τών λειψάνων σου θήκη Πανεύφημε Πάτερ, πηγάζει ιάματα, καί η αγία σου ψυχή, Αγγέλοις συνούσα, αξίως αγάλλεται, Έχων ούν πρός Κύριον, Όσιε παρρησίαν, καί μετά τών Ασωμάτων χορεύων εν ουρανοίς, αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός Γερμανού

Η γάπησας θεοφόρε, τήν ανωτάτω φιλοσοφίαν, καί έξω κόσμου εγένου, ζών υπέρ τά ορώμενα, καί έσοπτρον ακηλίδωτον Θεού, θείον ανεδείχθης, καί ών αεί ηνωμένος φωτί, φώς προσελάμβανες, καί τρανότερον τού μακαρίου έτυχες τέλους, πρέσβευε υπέρ τών ψυχών ημών σοφέ Συμεών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Γερμανού

Θεία χάρις απηώρητο, επί τή θήκη τών λειψάνων σου, ηγιασμένε Συμεών, διό καί εις οσμήν μύρου τών θαυμάτων σου δραμούμεθα, τών νοσημάτων τήν ίασιν αρυόμενοι, Αλλά Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... ο αυτός

Βυζαντίου

Ο Πνεύματι Αγίω συνημμένος, άναρχε Λόγε καί Υιέ, ο πάντων ορατών καί αοράτων συμπαντουργός καί συνδημιουργός, τόν στέφανον τού ενιαυτού ευλόγησον, φυλάττων εν ειρήνη τών Ορθοδόξων τά πλήθη, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, καί πάντων τών Αγίων σου.

Είσοδος, τό, Φώς ιλαρόν. Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 61, 1-10)

Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ού ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν, καί τυφλοίς ανάβλεψιν, καλέσαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν, καί ημέραν ανταποδόσεως τώ Θεώ ημών, παρακαλέσαι πάντας τούς πενθούντας, δοθήναι τοίς πενθούσι Σιών δόξαν αντί σποδού, άλειμμα ευφροσύνης τοίς πενθούσι, καταστολήν δόξης, αντί πνεύματος ακηδίας, καί κληθήσονται γενεά, δικαιοσύνης, φύτευμα Κυρίου εις δόξαν. Καί οικοδομήσουσιν ερήμους αιωνίους, εξηρημωμένας τό πρότερον, εξαναστήσονται, καί ανακαινιούσι πόλεις ερήμους, εξηρημωμένας από γενεάς εις γενεάν. Καί ήξουσιν αλλογενείς ποιμαίνoντες τά πρόβατά σου, καί αλλόφυλοι αροτήρες, καί αμπελουργοί υμών. Υμείς δέ Ιερείς Κυρίου κληθήσεσθε, λειτουργοί Θεού ημών. Ρηθήσεται υμίν, ισχύν εθνών κατέδεσθε, καί εν τώ πλούτω αυτών θαυμασθήσεσθε, αντί της αισχύνης υμών τής διπλής, καί αντί τής εντροπής, αγαλλιάσεται ή μερίς αυτών. Διά τούτο τήν γήν αυτών εκ δευτέρου κληρονομήσουσι, καί ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών. Εγώ γάρ ειμι Κύριος, αγαπών δικαιοσύνην καί μισών άρπάγματα εξ αδικίας, καί δώσω τόν μόχθον αυτών δικαίοις, καί διαθήκην αιώνιον διαθήσομαι αυτοίς. Καί γνωσθήσεται εν τοίς έθνεσι τό σπέρμα αυτών, καί τά έκγονα αυτών εν μέσω τών λαών, καί ο ορών αυτούς, επιγνώσεται αυτούς, ότι ούτοί εισι σπέρμα ευλογημένον εις τούς αιώνας υπό Θεού, καί ευφροσύνη ευφρανθήσονται επί κυριον.

Λευϊτικού τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 26, 3-10 καί εκλογή)

Ελάλησε Κύριος τοίς υιοίς Ισραήλ, λέγων. Εάν τοίς προστάγμασί μου πορεύησθε, καί καί τάς εντολάς μου φυλάσσησθε, καί ποιήτε αυτάς, δώσω τόν υετόν εν καιρώ αυτού, καί η γή δώσει τά γεννήματα αυτής, καί τά ξύλα τών πεδίων αποδώσει τόν καρπόν αυτών, καί καταλήψεται υμίν ο αλοητός τόν τρυγητόν, καί ο τρυγητός καταλήψεται τόν σπόρον. Καί φάγεσθε τόν άρτον υμών εις πλησμονήν, καί κατοικήσετε μετά ασφαλείας επί τής γής υμών, καί ουκ έσται υμάς ο εκφοβών, καί απολώ θηρία εκ τής γής υμών, καί πόλεμος ου διελεύσεται διά τής γής υμών, καί πεσούνται οι εχθροί υμών ενώπιον υμών, καί διώξονται εξ υμών πέντε εκατόν, καί εκατόν υμών διώξονται μυριάδας. Καί επιβλέψω εφ' υμάς, καί ευλογήσω υμάς, καί αυξανώ υμάς, καί πληθυνώ υμάς, καί στήσω τήν διαθήκην μου μεθ' υμών. Καί φάγεσθε παλαιά, καί παλαιά παλαιών, καί παλαά εκ προσώπου νέων εξοίσετε. Καί ου βδελύξεται η ψυχή μου υμάς, καί εμπεριπατήσω εν υμίν, καί έσομαι υμών Θεός, καί υμείς έσεσθέ μοι λαός. Εάν δέ μή εισακούσητέ μου, μηδέ ποιήσητε τά προστάγματά μου ταύτα, αλλά απειθήσητε αυτοίς, καί τοίς κρίμασί μου προσοχθήση η ψυχή υμών, ως τε υμάς μή ποιείν πάσας τάς εντολάς μου, καί εγώ ποιήσω ούτως υμίν. Επιστλήσω εφ' υμάς τήν απορίαν, καί σπερείτε διακενής τά σπέρματα υμών, καί έδονται τούς πόνους υμών οι υπεναντίοι υμών. Καί επιστήσω τό πρόσωπόν μου εφ' υμάς, καί πεσείσθε εναντίον τών εχθρών υμών, καί διώξονται υμάς, καί φεύξεσθε ουδενός διώκοντος υμάς, καί συντρίψω τήν ύβριν τής υπερηφανίας υμών, καί θήσω τόν ουρανόν υμίν ως σιδηρούν, καί τήν γήν ωσεί χαλκήν. Καί έσται εις κενόν η ισχύς υμών, καί η γή υμών ου δώσει τόν σπόρον αυτής, καί τά ξύλα τού αγρού ου δώσει τόν καρπόν αυτών. Καί αποστελώ εφ' υμάς τά θηρία τά άγρια τής γής, καί εξαναλώσει τά κτήνη υμών, καί ολιγοστούς ποιήσει υμάς επιπορευομένη μάχαιρα. Καί έσται η γή υμών έρημος καί αι επαύλεις υμών έσονται έρημοι, ότι υμείς επορεύθητε πρός με πλάγοι, καγώ πορεύσομαι πρός υμάς εν θυμώ πλαγίω, λέγει Κύριος ο Θεός, ο Άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 4, 7-15)

Δίκαιος εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται, γήρας γάρ τίμιον, ου τό πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται. Πολιά δέ εστι φρόνησις ανθρώποις, καί ηλικία γήρως, βίος ακηλίδωτος. Ευάρεστος Θεώ γενόμενος, ηγαπήθη, καί ζών μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη. Ηρπάγη, μή κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού. Βασκανία γάρ φαυλότητος αμαυροί τά καλά, καί ρεμβασμός επιθυμίας μεταλλεύει νούν άκακον. Τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόνους μακρούς, αρεστή γάρ ήν Κυρίω η ψυχή αυτού, διά τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δέ λαοί ιδόντες καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία τό τοιούτον, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Ιδιόμελα τής Ινδίκτου.

Ιωάννου Μοναχού

Ήχος α'

Επέστη η είσοδος τού ενιαυτού, συγκαλούσα γεραίρειν ταύτην τούς λαμπρύνοντας, Καλλίστην, Εύοδον καί Ερμογένην, τούς αυταδέλφους αθλητάς, Συμεών τόν ισάγγελον, Ιησούν τόν τού Ναυή, τούς εν Εφέσω Επταρίθμους nαίδας, καί τήν τετραδεκαπύρσευτον τών Αγίων Γυναικών χορείαν, ών ταίς μνείαις κοινωνούντες, φιλέορτοι, βοήσωμεν εκτενώς, Κύριε, ευλόγησον τά έργα τών χειρών σου, καί καταξίωσον ημάς λυσιτελώς Περαιώσαι, τήν τού χρόνου περίοδον.

Ο αυτός

Στίχ. Σοί πρέπει ύμνος ο Θεός εν Σιών.

Τού αυτού

Χριστέ ο Θεός ημών, ο εν σοφία τά πάντα δημιουργήσας, καί εκ μή όντων εις τό είναι παραγαγών, ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού, καί τήν πόλιν ημών φύλαττε απολιόρκητον, τούς δέ πιστούς Βασιλείς ημών, εν τή δυνάμει σου εύφρανον, νίκας χορηγών αυτοίς κατά των πολεμίων, διά της Θεοτόκου δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Ήχος β'

Στίχ. Πλησθησόμεθα εν τοίς αγαθοίς τού οίκου σου.

Κυπριανού

Θαυμαστός εί ο Θεός, καί θαυμαστά τά έργα σου, καί αι οδοί σου ανεξιχνίαστοι, πέλεις γάρ σοφία τού Θεού, καί υπόστασις τελεία καί δύναμις, συνάναρχός τε καί συναϊδιος συνεργία, διό παντοδυνάμω εξουσία κόσμω επεδήμησας, ζητών ο εκάλλυνας πλάσμα, ανεκφράστως εξ απειράνδρου Μητρός, μή τραπείς τή θεότητι, διαθέμενος όρους καί χρόνους, εις σωτηρίαν ημών αναλλοίωτε, διά τούτό σοι βοώμεν, Αγαθέ Κύριε, δόξα σοι.

ο αυτός

Στίχ. Ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού.

Ιωάννου Μοναχού

Ο έν σοφία τά πάντα δημιουργήσας, προαιώνιε Λόγε τού Πατρός, καί τήν σύμπασαν κτίσιν, παντοδυνάμω σου λόγω συστησάμενος, ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου, καί τάς αιρέσεις κατάβαλε, διά τής Θεοτόκου, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Όσιε Πάτερ, καλήν εφεύρες κλίμακα, δι' ής ανήλθες εν τώ ύψει, ήν εύρεν Ηλίας άρμα πυρός, αλλ' εκείνος μέν τήν άνοδον άλλοις ουκ έλιπε, σύ δέ καί μετά θάνατον έχεις τόν στύλόν σου, Ουράνιε άνθρωπε, επίγειε άγγελε, φωστήρ ακοίμητε τής οικουμένης, Συμεων Όσιε, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημων.

Καί νύν... ο αυτός

Ιωάννου Mοναχού

Σύ Βασιλεύ, ο ών καί διαμένων, καί εις αιώνας ατελευτήτους, δέξαι δυσώπησιν αιτούντων αμαρτωλών σωτηρίαν, καί παράσχου φιλάνθρωπε τή γή σου ευφορίαν, ευκράτους τούς αέρας χαριζόμενος, τώ πιστοτάτω Βασιλεί συμπολέμει, κατά αθέων βαρβάρων, ως ποτέ τώ Δαυίδ, ότι ήλθοσαν ούτοι εν σκηναίς σου, καί τόν πανάγιον τόπον εμίαναν Σώτερ, αλλ' αυτός δώρησαι νίκας, Χριστέ ο Θεός, τή πρεσβεία τής Θεοτόκου, νίκη γάρ σύ τών Ορθοδόξων καί καύχημα.

Απολυτίκιον τής Ινδίκτου

Ήχος β'

Ο πάσης δημιουργός τής κτίσεως, ο καιρούς καί χρόνους εν τή ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τούς Βασιλείς καί τήν πόλιν σου, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, καί σώσον ημάς.

Δόξα... τού Οσίου Ήχος α'

Υπομονής στύλος γέγονας, ζηλώσας τούς προπάτορας Όσιε, τόν Ιώβ εν τοίς πάθεσι, τόν Ιωσήφ εν τοίς πειρασμοίς, καί τήν τών Ασωμάτων πολιτείαν, υπάρχων εν σώματι, Συμεών Πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος βαρύς

Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, λιμήν καί προστασία τού γένους τών ανθρώπων, εκ σού γάρ εσαρκώθη ο Λυτρωτής τού Κόσμου, μόνη γάρ υπάρχεις Μήτηρ καί Παρθένος, αεί ευλογημένη καί δεδοξασμένη, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, ειρήνην δωρήσασθαι πάση τή οικουμένη.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Ινδίκτου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ο καιρούς καρποφόρους καί υετούς, ουρανόθεν παρέχων τοίς επί γής, καί νύν προσδεχόμενος, τάς αιτήσεις τών δούλων σου, από πάσης λύτρωσαι, ανάγκης τήν πόλιν σου, οι οικτιρμοί καί γάρ σου, εις πάντα τά έργα σου, Όθεν τάς εισόδους, ευλογών καί εξόδους, τά έργα κατεύθυνον εφ' ημάς τών χειρών ημών, καί πταισμάτων τήν άφεσιν, δώρησαι ημίν ο Θεός, σύ γάρ εξ ουκ όντων τά σύμπαντα, ως δυνατός εις τό είναι παρήγαγες.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τού Οσίου

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εγκρατεία τόν βίον σου κατεκόσμησας, καί νεκρώσας τό σώμά σου εξηφάνισας, τού εχθρού τάς προσβολάς Πάτερ μακάριε, καί μετέστης πρός Θεόν, εις τήν αιώνιον ζωήν, ως άξιος κληρονόμος, διό μή παύση πρεσβεύων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Εισήλθες εν τώ σκάμματι, τού μαρτυρίου πιστώς, Καλλίστη κηρύττουσα, σύν τοίς δυσίν αδελφοίς, Χριστόν τόν Θεόν ημών, πόθω γάρ θρεψαμένη, νοερά σκεύη όντως, τής Χριστού Εκκλησίας, απετέλεσας τούτους, διό καί συνηρμόσθης αυτοίς, Μάρτυς εις τήν άνω ζωήν.

Καί νύν... Θεοτοκίον όμοιον

Ταχύ δέξαι Δέσποινα, τάς ικεσίας ημών, καί ταύτας προσάγαγε, τώ σώ Υιώ καί Θεώ, Κυρία πανάχραντε, λύσον τάς περιστάσεις, τών εις σέ προστρεχόντων, σκέδασον τάς ενέδρας, καί τά θράση Παρθένε, τών νύν εφοπλιζομένων, κατά τών δούλων σου.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα τών αγίων Γυναικών

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Αμνάδες λογικαί, τώ αμνώ καί ποιμένι, προσήχθητε πιστώς, διά τού μαρτυρίου, τόν δρόμον τελεσασαι, καί τήν πίστιν τηρήσασαι, όθεν σήμερον, περιχαρώς ευφημούμεν, Αξιάγαστοι, τήν ιεράν υμών μνήμην, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ως Δεσπότη τού παντός, καί χορηγώ τών αγαθών, σοί προσπίπτομεν πιστώς, αναβοώντες εκτενώς, Υπό τής σής δυσωπούμενος ευσπλαγχνίας, Σωτήρ καί ταίς ευχαίς τής τεκούσης σε, καί πάντων τών αεί ευαρεστούντων σοι, ενιαυτόν ευπρόσδεκτον προσάξαι σοι, ως αγαθός καταξίωσον, τούς εν ουσίαις, δυσί τιμώντας, καί πιστώς σε δοξάζοντας.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Μέγας ο Κύριος ημών, καί μεγάλη η ισχύς αθτού.

Στίχ. Αινείτε τόν Κύριον, ότι αγαθός.

Ευαγγέλιον Οσιακόν, Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού σού Οσίου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός...

Ήχος β'

Ο εν σοφία τά πάντα δημιουργήσας, προαιώνιε Λόγε τού Πατρός, καί τήν σύμπασαν κτίσιν παντοδυνάμω σου λόγω συστησάμενος, ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου, καί τάς αιρέσεις κατάβαλε, διά τής Θεοτόκου, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Καί οι Κανόνες

Ο Κανών τής Ινδίκτου

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός

«Άσωμεν πάντες λαοί, τώ εκ πικράς δουλείας, Φαραώ τόν Ισραήλ απαλλάξαντι, καί εν βυθώ θαλάσσης, ποδί αβρόχω οδηγήσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται».

Άσωμεν πάντες Χριστώ, δι' ού συνέστη τά πάντα, καί εν ώ διατελεί αδιάπτωτα, ως εξ ανάρχου φύντι, Θεού Πατρός ενυποστάτω Λόγω, ηδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Άσωμεν πάντες Χριστώ, τώ πατρική ευδοκία, επιφανέντι εκ Παρθένου καί κηρύξαντι, ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν, ημίν εις απολύτρωσιν, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Εν Ναζαρέτ εισελθών, ο παροχεύς τού νόμου, εν ημέραις τών σαββάτων εδίδασκε, νομοθετών Εβραίοις, τήν έλευσιν αυτού τήν άφραστον, δι' ής ως ελεήμων, σώσει τό γένος ημών.

Θεοτοκίον

Άδοντες πάντες Πιστοί, τήν υπερθαύμαστον Κόρην, τήν τόν Χριστόν τή οικουμένη ανατείλασαν, καί χαράς τά πάντα πληρώσασαν, τής αϊδίου ζωής, αεί ανυμνήσωμεν, ότι δεδόξασται.

Κανών τών Αγίων Γυναικών, ού η Ακροστιχίς.

Στερρών Γυναικών Μαρτύρων μέλπω πόνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω το στόμά μου

Στερρώς τόν αντίπαλον, κατηγωνίσασθε Μάρτυρες, ασκήσει μέν πρότερον, έπειτα δεύτερον, τή δι' αίματος, αθλήσει, διά τούτο, υμών τά μνημόσυνα, πίστει γεραίρομεν.

Τρωθείσαι τώ έρωτι, τού δι' ημάς υπομείναντος, σταυρόν τε καί θάνατον, τούτου τοίς ίχνεσιν, ηκολούθησαν, αι Αγίαι γυναίκες, σαρκός τήν ασθένειαν, επιλαθόμεναι.

Ελλήνων θρησκεύματα, καί τών δαιμόνων ιδρύματα, τώ οπλωτής πίστεως, κατηδαφίσατε, καί προσήχθητε, ναώ επουρανίω Κειμήλια έμψυχα, Μάρτυρες πάνσεμνοι.

Θεοτοκίον

Ρωσθείσαι τή χάριτι, τού εκ τής σής ανατείλαντος, νηδύος Πανάμωμε, κόραι νεάνιδες, διεκρούσαντο, βασάνων τρικυμίαν, καί σού απηνέχθησαν, οπίσω χαίρουσαι.

Κανών τού Οσίου, ού η Ακροστιχίς.

Δέχου τόν ύμνον, Συμεών πανόλβιε.

Άνευ τών Θεοτοκίων. Ιωάννου Μοναχού.

Ωδήα' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Δίδου μοι εν οργάνω, γλώττης σαθρώ, ώ θεοφόρε Συμεών, τώ τήν ωδήν σοι πλέκοντι, ταίς δεήσεσι ταίς σαίς, γνώσεως φώς θεοδίδακτον.

Έγνωσαν τήν σοφίαν, Πάτερ τήν σήν, Πέρσαι Αιθίοπτες, Ινδοί καί Σκύθαι καί Αράβων πληθύς, καί εδόξασαν Χριστόν, τόν διά σού δοξαζόμενον.

Χάριτος επληρώθης πνευματικής, ποιμαντικών γάρ εκ σηκών, ως, Ιακώβ Δαυϊδ καί Μωσής, αρχηγέτης λογικών, ώφθης θρεμμάτων Μακάριε.

Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, χαίρε σεμνή, η τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί χωρήσασα, λυτρωθήναι τών δεινών, αίτησαι τούς ανυμνούντάς σε.

Καταβασία

«Σταυρόν χαράξας Μωσής, επ' ευθείας ράβδω, τήν Ερυθράν διέτεμε, τώ Ισραήλ πεζεύσαντι, τήν δέ επιστρεπτικώς, Φαραώ τοίς άρμασι, κροτήσας ήνωσεν, επ' εύρους διαγράψας, τό αήττητον όπλον, διό Χριστώ άσωμεν, τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται».

Τής Ινδίκτου

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Στερέωσόν με Χριστέ, επί τήν άσειστον πέτραν τών εντολών σου, καί φώτισόν με φωτί τού προσώπου σου, ουκ έστι γάρ Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Στερέωσον αγαθέ, ήν κατεφύτευσε πόθω, επί τής γής η δεξιά σου, κατάκαρπον άμπελον, φυλάττων σου τήν Εκκλησίαν Παντοδύναμε.

Εν έργοις πνευματικοίς, θεοτερπέσι κομώντας, τό έτος τούτο, διαγαγείν καταξίωσον Κύριε, τούς πίστει σε μέλποντας, Θεόν τού παντός.

Γαλήνιόν μοι Χριστέ, τόν ενιαύσιον κύκλον δίδου οίκτίρμον, καί έμπλησόν με τών λόγων τών θείων σου, ούς ώφθης φάσκων, Ιουδαίοις εν σάββασιν.

Θεοτοκίον

Ως μόνην υπερφυώς, τήν υπεράνθρωπον χάριν, εν τή γαστρί σου δεξαμένην ατρέπτως σκηνώσαντα, Χριστόν τόν Θεόν ημών, αεί σε δοξάζομεν.

Tών Αγίων Γυναικών

Τόξον δυνατών

Ρώμη πανσθενεί ρωννύμεναι, τήν τών αντιπάλων κατεπαλαίσατε δύναμιν, διά τούτο ως νικηφόροι, πρός Χριστού εστεφανώθητε.

Ώφθη τών θηρών τά χάσματα, θεία δυναστεία τού Χριστού ανενέργητα, καί ερρύσθητε θεοφόροι, αβλαβείς Θεόν γεραίρουσαι.

Νεύσει πρός Θεόν θεούμεναι, τής πολυθεϊας τόν κρυμόν απεκρούσασθε, καί πρός θάλψιν τής άνω δόξης, Αθληφόροι κατηντήσατε.

Θεοτοκίον

Γνόντες ευσεβώς κηρύττομεν, σέ παναληθή Θεού Μητέρα Πανάμωμε, διά σού γάρ ημίν ο Πλάστης, ομιλήσαι κατηξίωσεν.

Τού Οσίου

Τόν φόβον σου

Οξέως φυγών, τήν νιφετώδη φοράν τών πνευμάτων, πρός σωτήριον ηυτομόλησας μονήν Συμεών, εξ ής καί τήν αγήρω ζωήν εκαρπώσω.

Υπέκλινας χαίρων, τήν πειθήνιον ακοήν σου Παμμακάριστε, τώ Δεσπότη μακαρίζοντι, καί μακαριζομένην εύρες πολιτείαν.

Τού λόγου δεξάμενος τά σπέρματα, τής καρδίας σου ταίς αύλαξι, τών δακρύων επιβλύσεσι Χριστώ, πολύχουν στάχυν, αρετών εδρέψω.

Θεοτοκίον

Αρρήτως συνέλαβες Θεόνυμφε, τόν Σωτήρά τε καί Κύριον, τόν λυτρούμενον ημάς τών δεινών, τούς σέ εν αληθεία επικαλουμένους.

Καταβασία

«Ράβδος εις τύπον τού μυστηρίου παραλαμβάνεται, τώ βλαστώ γάρ προκρίνει τόν ιερέα, τή στειρευούση δέ πρώην Εκκλησία νύν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος καί στερέωμα».

Κάθισμα τού Οσίου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Υπερζέσας τή πίστει Πάτερ σοφέ, καί προσκαίρων απάντων υπεριδών, Χριστώ η κολούθη σας, τή δυνάμει τού Πνεύματος, εγκρατεία τήξας, τό σώμά σου Όσιε, ουρανών τήν δόξαν, αεί προορώμενος, όθεν καί εφεύρες, πρός ανάβασιν θείαν, τού στύλου τήν κλίμακα, τώ σώ πόθω κατάλληλον, Συμεων ιερώτατε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τών Αγίων Γυναικών

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Αμνάδες λογικαί, τώ αμνώ καί ποιμένι, προσήχθητε πιστώς, διά τού μαρτυρίου, τόν δρόμον τελέσασαι, καί τήν πίστιν τηρήσασαι, όθεν σήμερον, περιχαρώς ευφημούμεν, Αξιάγαστοι, τήν ιεράν υμών μνήμην, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Καί νύν... τής Ινδίκτου

Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ως Δεσπότη τού παντός, καί χορηγώ τών αγαθών, σοί προσπίπτομεν πιστώς, αναβοώντες εκτενώς, Υπό τής σής δυσωπούμενος ευσπλαγχνίας, Σωτήρ καί ταίς ευχαίς τής τεκούσης σε, καί πάντων τών αεί ευαρεστούντων σοι, ενιαυτόν ευπρόσδεκτον, προσάξαι σοι, ως αγαθός καταξίωσον, τούς εν ουσίαις, δυσί τιμώντας, καί πιστώς σε δοξάζοντας.

Τής Ινδίκτου

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Κατενόησα Παντοδύναμε τήν σήν οικονομίαν, καί μετά φόβου εδόξασά σε Σωτήρ».

Απαρχήν σοι ενιαύσιον, ο λαός σου προσφέρει, Αγγέλων ύμνοις, δοξολογών σε Σωτήρ.

Ως φιλάνθρωπος καταξίωσον, αρξαμένους τού έτους, καί συμπληρώσαι σοί ευαρέστως Χριστέ.

Παντοκράτορ μόνε Κύριε, τών ετών τάς ελίξεις, γαληνιώσας τώ κόσμω δώρησαι.

Θεοτοκίον

Ως λιμένα νύν τών ψυχών ημών, καί βεβαίαν ελπίδα, τήν Θεοτόκον πάντες υμνήσωμεν.

Τών Αγίων Γυναικών

Ο καθήμενος

Υπομείνασαι βασάνους, καί στρεβλώσεις τού σώματος, διαφόροις τρόποις, θλάσιν τε μελών καί κατάφλεξιν, τάς ουρανίους σκηνώσεις εκληρώσασθε, απολαύουσαι, ξύλου ζωής, Αξιάγαστοι.

Νεανίδων μακαρίων, τόν αγώνα εθαύμασαν, ουρανών Δυνάμεις, όπως τόν εχθρόν ετροπώσαντο, εν γυναικεία τή φύσει δυναμούμεναι, τή δυνάμει, τού εκ γυναικός ανατείλαντος.

Απορρίψασαι τού κόσμου, ματαιότητα άπασαν, τώ Θεώ καί μόνω, όλη τή Ψυχή εκολλήθητε, όθεν ασκήσεως πόνους καί αθλήσεως, υπεμείνατε, Νύμφαι Χριστού καρτερώτατα.

Ισχυρότατον ως όπλον, τόν Σταυρόν περιφέρουσαι, πρός τάς εναντίας, αντιπαρετάξασθε φάλαγγας, μετά Χριστού δέ τήν νίκην, απηνέγκασθε, τού νικήσαντος, κόσμον δυνάμει θεότητος.

Θεοτοκίον

Καταβέβηκεν ως όμβρος, επί πόκον εν μήτρα σου, Κύριος, ως έφη, πάλαι ο Προφήτης Πανάμωμε, όν εν δυσί ταίς ουσίαις, απεγέννησας, ώ κραυγάζομεν, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Τού Οσίου

Εισακήκοα Κύριε

Ουκ εν ψάμμω Πανόλβιε, αλλ' εν βαθυτάτοις πόνοις σου θέμενος, τήν κρηπίδα τής ασκήσεως, αρετών εδείμω πύργον άσειστον.

Νεμομένης τό σώμά σου, σχοίνου τραχυτάτης φόβω καθήλωσαι, τώ τού πνεύματος, καί σχοίνισμα, κληρουχίας θείας εύρες Όσιε.

Υπενόστει τού σώματος, τά εγκεκρυμμένα πάθη πανόλβιε, εν σαπρία κοιταζόμενον, τών σκωλήκων Πάτερ δεδιότων σε.

Μετά πάθος εκούσιον, τόν ζωοποιόν νεκρόν εκμιμούμενος, ως περ μνήματι τώ φρέατι, σεαυτόν ζοφώδει ζώντα δέδωκας.

Θεοτοκίον

Τόν Θεόν όν εκύησας, άχραντε Μαρία δυσώπει πάντοτε, τοίς οικέταις σου δωρήσασθαι, τών πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Καταβασία

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Τής Ινδίκτου

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Εκ νυκτός ορθρίζοντες υμνούμέν σε Χριστέ, τόν τώ Πατρί συν άναρχον, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών, Τήν ειρήνην τώ κόσμω παράσχου φιλάνθρωπε».

Ο πληρών τά σύμπαντα χρηστότητος Χριστέ, σύ ευκραή καί εύφορον, ευλογίαις στεφανούμενον, τόν πολύκυκλον χρόνον, τοίς δούλοις σου δώρησαι.

Τήν τού έτους άμειψιν ανάδειξον ημίν, μεταβολήν πρός κρείττονα, ειρηναίαν τε κατάστασιν, τοίς ειδόσί σε Λόγε Πατρί συναϊδιον.

Επί γής ελήλυθας συνάναρχε Πατρί, τοίς αιχμαλώτοις άφεσιν, καί πηροίς ανάβλεψιν, πρός Πατρός αναγγέλλων, ο χρόνων επέκεινα.

Θεοτοκίον

Τάς ημών ελπίδας Θεοτόκε αγνή, καί τήν ημών πεποίθησιν, επί σέ ανατιθέμεθα, ευμενή ημίν δίδου, Παρθένε όν έτεκες.

Τών Αγίων Γυναικών

Ασεβείς ουκ όψονται

Ως αμνάδες άμωμοι, ως θύματα δεκτά, τώ αμνώ τώ αληθινώ, καί ποιμένι Mάρτυρες προσηνέχθητε, προσφοραί ολόκληροι, καί δεκτά ολοκαυτώματα.

Νεκρωθείσαι σώματι, εζήσατε ψυχή, τού νεκρώσαντος τήν ισχύν, τού θανάτου Μάρτυρες ως μιμησάμεναι, καί σταυρόν καί θάνατον, καί τά πάθη τά εκούσια.

Μίαν γνώμην φέρουσαι, εν σώμασι πολλοίς, ένα Κύριον Ιησούν, διαφόροις μάστιξι καταξαινόμεναι, καί πυρί καιόμεναι, ωμολόγουν αι θεόφρονες.

Θεοτοκίον

Ανόρθωσον πεσόντα με, εν λάκκω πειρασμών, καί κυβέρνησον η Θεόν, κυβερνήτην τέξασα, μόνη Πανάμωμε, τόν τά πρίν ενώσαντα, διεστώτα αγαθότητι.

Τού Οσίου

Φώτισον ημάς

Νέον Δανιήλ, Συμεων Χριστός σε έδειξεν, εκ γάρ λάκκου θηριώδους σε, δι' εμφανείας, αλώβητον ανεκόμισεν.

Όλον σεαυτόν, τώ Κυρίω αναθέμενος νιφετού κρυμού και καύσωνος, ταίς εναντίαις, πιότησιν εγγεγύμνασο.

Νέος Μωϋσής, καί Ηλίας αναδέδειξαι, εν μιά τεσσαρακονθήμερον, τροφή ανύων, διά βίου παντός Όσιε.

Θεοτοκίον

Δυσώπησον αεί, τόν Υιόν σου καί Θεόν ημών, απειρόγαμε Μαρία αγνή, τού καταπέμψαι ημίν τοίς πιστοίς τό έλεος.

Καταβασία

«Ω τρισμακάριστον ξύλον! εν ώ ετάθη Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, δι' ού πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας, τώ εν σοί δελεασθείς, Θεώ τώ προσπαγέντι σαρκί, τώ παρέχοντι, τήν ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών».

Τής Ινδίκτου

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τόν Προφήτην διέσωσας, εκ τού κήτους Φιλάνθρωπε, καμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε δέομαι».

Πολιτείας απάρξασθαι, ευαρέστου σοι Δέσποτα, σύν τή ετησίω υπάρξει, ημάς καταξίωσον.

Ημερών τών τού πνεύματος, εν μεθέξει τού νόμου σου, ανάδειξον πλήρεις οικτίρμον, Σωτήρ τούς υμνούντάς σε.

Θεοτοκίον

Τούς εις σέ καταφεύγοντας, από πάσης δεόμεθα, ρύσαι απειλής η τεκούσα, Χριστόν τόν Θεόν ημών.

Τών αγίων Γυναικών

Εβόησε, προτυπών

Ρηγνύμενον, καί ποσί γυναικών συμπατούμενον, καθορώσα, η προμήτωρ ενθέως αγάλλεται, τόν αυτήν δολίως, Παραδείσου τό πρίν εξορίσαντα.

Τήν άσκησιν, τή αθλήσει προθύμως συνάψασαι, τώ νυμφίω, τών ψυχών νύν αφθόρως συνήφθητε, καί νυμφώνι θείω, γηθομένη ψυχή εναυλίζεσθε.

Υψούμενα, τών βασάνων τά άγρια κύματα, τών Μαρτύρων, τάς ολκάδας βυθίσαι ουκ, ίσχυσαν, κραταιά χειρί γάρ, πρός τούς θείους λιμένας κατήντησαν.

Θεοτοκίον

Ρημάτων σου, τάς εκβάσεις ορώσα μεγάλυνον, επί πλείον, Θεομήτορ τόν σέ μεγαλυναντα, γενεαί γάρ πάσαι, σέ ιδού αληθώς μακαρίζουσι.

Τού Οσίου

Xιτώνά μοι παράσχου

Σημείων καί τεράτων σε Χριστός, αυτουργόν ανέδειξε, τής θείας Μακάριε, ενεργείας δεδειχώς ενδιαίτημα.

Υψώθη σου τό σώμα Συμεών, ως σταυρώ τώ κίονι, διό συνδεδόξασαι, τώ εν ξύλω διά σέ υψωθέντι Χριστώ.

Μετάρσιον πορείαν εφευρών, Συμεών θεσπέσιε, πρός ύψος ουράνιον, τούς υμνούντάς σε πιστώς ανακόμιζε.

Θεοτοκίον

Ναόν σε τού Θεού καί κιβωτόν, καί παστάδα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, Θεοτόκε οι Πιστοί καταγγέλλομεν.

Καταβασία

«Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις, παλάμας Ιωνάς, σταυροειδώς διεκπετάσας, τό σωτήριον πάθος προδιετύπου σαφώς, όθεν τριήμερος εκδύς, τήν υπερκόσμιον Ανάστασιν υπεζωγράφησε, τού σαρκί προσπαγέντος Χριστού τού Θεού, καί τριημέρω εγέρσει τόν κόσμον φωτίσαντος».

Κοντάκιον τής Ινδίκτου

Ποιηθέν τώ 1813 έτει υπό τού αοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινοπόλεως, Κυρίλλου ς'.

Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Ο αρρήτω σύμπαντα, δημιουργήσας σοφία, καί καιρούς ο θέμενος, εν τή αυτού εξουσία, δώρησαι, τώ φιλοχρίστω λαώ σου νίκας, έτους δέ, τάς τε εισόδους καί τάς εξόδους, ευλογήσαις κατευθύνων, ημών τά έργα πρός θείόν σου θέλημα.

Τού Οσίου

Ήχος β' Αυτόμελον

Τά άνω ζητών, τοίς κάτω συναπτόμενος, καί άρμα πυρός, τόν στύλον εργασάμενος, δι' αυτού συνόμιλος, τών Aγγέλων γέγονας Όσιε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τού Συμεών τόν άμεμπτον βίον, ποία γλώσσα ανθρώπων εξαρκέσει ποτέ, πρός έπαινον εξηγήσασθαι; όμως υμνήσω Θεού σοφία, τά τού ήρωος άθλα καί τούς αγώνας, τού εν τή γή ως φωστήρος φανέντος τοίς πάσι βροτοίς, καί μεγάλως τή καρτερία τώ χορώ τών Αγγέλων εκλάμψαντος, σύν τούτοις γάρ ψάλλων απαύστως Χριστώ, πρεσβεύων ου παύει υπέρ πάντων ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Α' τού αυτού μηνός, Αρχή τής, Ινδίκτου, ήτοι τού νέου έτους.

Στίχοι

· Ίνδικτον ημίν ευλόγει νέου Χρόνου,

· Ώ καί Παλαιέ, καί δι ανθρώπους Νέε.

Τή αυτή ημέρα, μνήμην ποιούμεν τού γενομένου θαυματος παρά τής Αγίας Θεοτόκου εν τή Μονή τών Μιασηνών, καί μνήμη τού γενομένου εμπρησμού.

Στίχοι

· Αυθαιρέτως άνεισιν άγρα τις ξένη,

· Λίμνης βυθού πάντιμος εικών Παρθένου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Συμεών τού Στυλίτου.

Στίχοι

· Λιπών Συμεών τήν επί στύλου βάσιν,

· Τήν εγγύς εύρε τού Θεού Λόγου στάσιν.

· Yψιβάτης Συμεών Σεπτεμβρίου έκθανε πρώτη.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής οσίας Μάρθας, μητρός τού Οσίου Συμεών, καί τής oσίας Ευανθίας, καί η κοίμησις Ιησού τού Ναυή.

Στίχοι

· Εν γή ξενίζει Μάρθα τόν Χριστόν πάλαι.

· Σέ δέ ξενίζει Μάρθα Χριστός εν πόλω.

· Ον τού τρέχειν έστησεν ήλιον πάλαι.

· Λιπών Ιησούς, Ήλιον δόξης βλέπει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων τεσσαράκοντα γυναικών, Μαρτύρων, Παρθένων καί Ασκητριών, καί Aμμούν Διακόνου, καί διδασκάλου αυτών.

Στίχοι

· Δισεικαρίθμοις παρθένοις πύρ καί ξίφος,

· Θεού προεξένησαν Υιόν νυμφίον.

· Αμμούν καλύπτραν έμπυρον δεδεγμένος,

· Τό σαρκικόν κάλυμμα χαίρων εξέδυ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί αυταδέλφων Ευόδου, Καλλίστης, καί Ερμογένους.

Στίχοι

· Κάλλιστον όντως εύρε Καλλίστη τέλος,

· Σύν τοίς καλοίς τμηθείσα διττοίς συγγόνοις.

Ο όσιος Μελέτιος ο νέος, ο εν τώ όρει Νυουπόλεως ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται.

Ο άγιος νεομάρτυς, Αγγελής ο εν Κωνσταντινοπόλει μαρτυρήσας Κατά τό 1680 ξίφει τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τής Ινδίκτου

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Οι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθησαν, αλλ' εν μέσω τής φλογός εστώτες έψαλλον, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί».

Αρχόμενοι τού έτους καί τών ύμνων, απαρχήν ποιούμεθα τώ βασιλεύοντι Χριστώ, βασιλείαν τήν απέραντον, ο ορθόδοξος λαός, ευσεβώς μέλποντες, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Ο ών πρό τών αιώνων, επ' αιώνα τε καί έτι Κύριος, τοίς αναμέλπουσι Χριστέ, η πηγή τής αγαθότητος, τών χρηστών σου δωρεών τό έτος πλήρωσον, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Οι δούλοι τώ Δεσπότη, εις πρεσβείαν τήν αγνήν Μητέρα σου, σοί προβαλλόμεθα Χριστέ, από πάσης περιστάσεως, τόν λαόν σου αγαθέ ρυσθήναι ψάλλοντα, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εi.

Τών αγίων Γυναικών

Ο διασώσας εν πυρί

Ως ακατάπληκτον τό σόν, φρόνημα Αμμούν θεοφόρε, καί γάρ εξάρχων τού χορού, τών παρθένων, βασάνους ουκ έπτηξας, συν αυταίς τελειούμενος, ως διάκονος καί μύστης τής θείας δόξης.

Νυμφαγωγός οία σοφός, λόγοις υπαλείφεις ανδρείας, πρός τόν νυμφίον αφοράν, καί σαρκός καρτερείν τά επίπονα, κραυγαζούσας τάς Μάρτυρας, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Μή αποκάμωμεν ιδού, ήνοικται τό στάδιον Κόραι, στώμεν ανδρείως ο Χριστός, τούς στεφάνους προτείνει, τού σώματος, εαυτών μή φεισώμεθα, ανεβόων αι γενναίαι εν τώ σταδίω.

Θεοτοκίον

Ευλογημένος ο καρπός, τής ευλογημένης γαστρός σου, όν ευλογούσιν ουρανών, αι Δυνάμεις, βροτών τε συστήματα, ως ημάς λυτρωσάμενον, τής κατάρας τής αρχαίας Ευλογημένη.

Τού Οσίου

Παίδες θεοσεβείς

Έλυσας μέν αυχμόν απορουμένοις, καί πύλας αυτοίς υετού ήνοιξας, καί τήν γήν κλονουμένην εντεύξεσιν έστησας, καί λαούς κραυγάζειν εδίδαξας, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ως μέγιστος φωστήρ τής Εκκλησίας, πολύφωτός τε Συμεών ήλιος, πανταχού τάς ακτίνας, εκπέμπων εφώτιζες, καί λαούς κραυγάζειν εδίδασκες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Νάματα πανταχόθεν συρρυέντα, θεράπον Χριστού, ανθρώπων πέλαγος, εν τή μάνδρα τής σής, συνεκρότει ασκήσεως, υπό σού βοάν παιδευόμενοι, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ήμών.

Πάλαι μέν τού Πρεσβύτου ταίς αγκάλαις, πλαξί δέ τής σής καρδίας Όσιε, αοράτω δυνάμει, Χριστός ανεπαύσατο, Συμεών, διό ανεκραύγαζες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Έπρεπε τώ ασπόρως σαρκουμένω, εκ σού προελθείν Παρθένε άχραντε, σύ γάρ έφυσας τόν πάντων αγνή ανυπέρβλητον, ώ βοώντες, ύμνοις κραυγάζομεν, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Καταβασία

«Έκνοον πρόσταγμα τυράννου δυσσεβούς, λαούς εκλόνησε, πνέον απειλής, καί δυσφημίας θεοστυγούς, όμως τρείς Παίδας ουκ εδειμάτωσε, θυμός θηριώδης, ου πύρ βρόμιον, αλλ' αντηχούντι δροσοβόλω πνεύματι, πυρί συνόντες έψαλλον, ο υπερύμνητος, τών Πατέρων καί ημών Θεός ευλογητός εί».

Τής Ινδίκτου

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω, διαφυλάξαντα Παίδας, καί τήν βροντώσαν κάμινον, μεταβαλόντα εις δρόσον, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας».

Ως αρχηγώ τής σωτηρίας Χριστέ, απαρχήν σοι προσφέρει τήν ενιαύσιον, η σεπτή Εκκλησία κραυγάζουσα, Υμνείτε, καί υπερυψούτε Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τόν εκ μή όντων τά πάντα σοφώς, καινουργήσαντα Κτίστην, καί διεξάγοντα τών καιρών τάς ελίξεις βουλήματι, υμνείτε, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Τώ διεξάγοντι τά πάντα Θεώ, καί καιρούς αλλοιούντι, πρός τήν πολύτροπον τών ανθρώπων κυβέρνησιν ψάλλομεν, Υμνείτε, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τήν Θεομήτορα Παρθένον αγνήν, εν ετών περιόδοις καί ελίξεσιν, ορθοδόξων βροτών τά συστήματα, υμνούμέν σε ως Θεοτόκον, καί πάντων σωτηρίαν.

Τών αγίων Γυναικών

Παίδας ευαγείς

Λαμπρούς καί φαιδρούς ως εξ αιμάτων, χιτώνας μαρτυρικώς περιεβάλεσθε, συναπεκδυσάμεναι, όντως τόν φθειρόμενον, ταίς αμαρτίαις άνθρωπον, καί αναμέλπουσαι, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Πλουσίου φωτός φωτοχυσίαις, Ηλίου τού νοητού θείαις λαμπρότησιν, μάρτυρες λαμπόμεναι, νύκτα παρεδράμετε, τής αθεϊας ψάλλουσαι εν ομονοία ψυχής, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ως άρνες ως άσπιλοι αμνάδες, ως θείαι περιστεραί καί εθελούσια, θύματα προσήχθητε, Μάρτυρες τώ κτίσαντι, καί ως θυσίαι άμωμοι, συμφώνως ψάλλουσαι, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Προστάξει τυράννων παρανόμων, τόν άδικον θάνατον υπέστητε, μέλη συγκοπτόμεναι, ράβδοις συντριβόμεναι, ανηλεώς τυπτόμεναι, ξίφει τεμνόμεναι, διό τάς αθανάτους κληρούσθε, εν αγαλλιάσει πλουσίας αντιδόσεις.

Θεοτοκίον

Οπίσω σου έδραμον γυναίκες, τών μύρων τών ηδυπνόων επαισθόμεναι, πάναγνε Θεόνυμφε, μόνη απειρόγαμε, τού εκ γαστρός σου λάμψαντος, μονογενούς Υιού, καί σοί συμβασιλεύουσιν όντως, ανυμνολογούσαι Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τού Οσίου

Τόν εν όρει αγίω

Από πάσης χωρήσας προσπαθείας, καί μητρώαν ασθένειαν οικτείρας, οίά περ ζών εφάνης μετά θάνατον, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε βοών εις τούς αιώνας.

Νεανίαν συσφίγγεις παρεθέντα, καί τήν κλίνην τόν Φύλαρχον προστάττεις, επί τών ώμων φέρειν ιερώτατε, Κύριον υμνούντα, καί υπερυψούντα εις πάντας τούς αιώνας.

Ολαμπρύνας Iώβ διά τού πάθους, ηλκωμένης σαρκός σου τήν σαπρίαν, εις μαργαρίτην έτρεψε πολύτιμον, σέ Χριστού θεράπον, Συμεων δοξάζων, εις πάντας τούς αιώνας.

Λησταρχούντα αλάστορα ως πάλαι, επί ξύλου Ληστήν προσεκαλέσω, ταίς Συμεών ώ Δέσποτα εντεύξεσιν, όθεν σε υμνούμεν, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τήν δι' Αγγέλου τό Χαίρε δεξαμένην, καί τεκούσαν τόν Κύριον τής δόξης, καί τό φώς τώ κόσμω ανατείλασαν, πάντες σέ υμνούμεν, καί δοξολογούμεν Παρθένε Θεοτόκε.

Καταβασία

«Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος ισάριθμοι, Δημιουργόν Πατέρα Θεόν, υμνείτε τόν συγκαταβάντα Λόγον, καί τό πύρ εις δρόσον μεταποιήσαντα, καί υπερυψούτε, τό πάσι ζωήν παρέχον, Πνεύμα πανάγιον εις τούς αιώνας».

Τής Ινδίκτου

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Λόγε τού Θεού καί Δύναμις, η αληθής Σοφία καί ενυπόστατος, η συνέχουσα, καί κυβερνώσα τά πάντα σοφώς, καί τόν νύν επιστάντα τοίς δούλοις σου, καιρόν εν καταστάσει, γαληνιώση διεξάγαγε.

Μόνη πρό αιώνων πέφυκας, ως ποιητής αιώνων καί βασιλεύουσα, τρισυπόστατε, μία θεότης αμέριστε, ταίς λιταίς τής αγνής Θεομήτορος, τόν νικηφόρον, τή κληρουχία σου ανάδειξον.

Θεοτοκίον

Σώτερ τού παντός καί πρύτανι, δημιουργέ καί παντοκράτορ τής κτίσεως, ταίς δεήσεσι, τής αλοχεύτως τεκούσης σε, τήν ειρήνην τώ κόσμω σου δώρησαι, τηρών τήν Εκκλησίαν, ακαταπαύστως αστασίαστον.

Τών αγίων Γυναικών

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Νάουσιν ιάσεων κρουνούς τοίς χρήζουσιν, ως εκ κρήνης αι Πανόλβιοι, παύουσι λύμην νοσημάτων, παθών αποδιώκουσι καύσωνα, καρδίας τών φιλοθέων αρδεύουσι, πρός ευκαρπίαν θείων πράξεων.

Ο θείος διάκονος Aμμούν, Κελσίνα τε, καί πρός τούτοις τεσσαράκοντα, θείαι θεόφρονες γυναίκες, αθλήσασαι νομίμως εστέφθησαν, καί νύν μετά Αγγέλων χορεύουσιν, άς κατά χρέος μακαρίζομεν.

Υψώθητε κράτος κατ' εχθρών αράμεναι, Αγγέλοις ωμοιώθητε, ξύλου τρυφάτε ακωλύτως, ζωής εν Παραδείσω θεόνυμφοι, πηγήν νύν τών καλών κατειλήφατε, υπέρ τού κόσμου ικετεύουσαι.

Θεοτοκίον

Σοφίας χωρίον υπέρ νούν τής κρείττονος, ανεδείχθης Κόρη άμωμε, έμψυχος θρόνος τε καί πύλη, διό ως βασιλίδα ηγάπησαν, παρθένοι σε Παρθένε Οπίσω σου, απενεχθείσαι τής θεόπαιδος.

Τού Οσίου

Τόν προδηλωθέντα

Βεβασιλευκότα, παθών διά καρτερίας, ο Χριστός σε προσήκατο, Συμεων θεοφόρε, τής αυτού κοινωνόν σκηπτρουχίας, όθεν σε ύμνοις μεγαλύνομεν.

Ιαματικής χάριτος κατηξιωμένος, εξ ασύλων τού Πνεύματος, θησαυρών θεοφόρε, Συμεών τάς ιάσεις βραβεύεις, τοίς πανηγυρίζουσι τήν μνήμην σου.

Επιβεβηκώς, Όσιε τής ουρανοδρόμου, αρετής καί αιθέριον άθλον ενδεδειγμένος, καί πρός σκηνάς αναπτάς ουρανίους, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Βάτος καιομένη, πυρί καί μή φλεγομένη, ανεδείχθης ώ Παρθένε, συλλαβούσα ασπόρως, τόν Θεόν καί Σωτήρα τού κόσμου, όν ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Καταβασία

«Μυστικός εί Θεοτόκε Παράδεισος, αγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, υφ' ού τό τού Σταυρού, ζωηφόρον εν γή, πεφυτούργηται δένδρον, δι' ού νύν υψουμένου, προσκυνούντες αυτόν, σέ μεγαλύνομεν».

Ετέρα

«Ο διά βρώσεως τού ξύλου, τώ γένει προσγενόμενος θάνατος, διά Σταυρού κατήργηται σήμερον, τής γάρ προμήτορος η παγγενής κατάρα διαλέλυται, τώ βλαστώ τής Αγνής Θεομήτορος, ήν πάσαι αι Δυνάμεις τών ουρανών μεγαλύνουσιν».

Εξαποστειλάριον τής Ινδίκτου

Τοίς Μαθηταίς

Θεέ θεών καί Κύριε, τρισυπόστατε φύσις, απρόσιτε αϊδιε, άκτιστε καί τών όλων, δημιουργέ παντοκράτορ, σοί προσπίπτομεν πάντες, καί σέ καθικετεύομεν, Τό παρόν έτος τούτο, ως αγαθός, ευλογήσας φύλαττε εν ειρήνη, τους Βασιλείς καί άπαντα, τόν λαόν σου Οικτίρμον.

Τού Οσίου όμοιον

Φωστήρος δίκην Όσιε, ο φωσφόρος σου βίος, αστράψας κατεφώτισε, τήν υφήλιον πάσαν, ταίς τών θαυμάτων ακτίσι, διά στύλου γάρ Πάτερ, ανήλθες ως εν κλίμακι, πρός Θεόν ένθα πάντων, τών ορεκτών, Συμεών τό έσχατον όντως πέλει, υπέρ ημών δεόμενος, τών τιμώντων σε Μάκαρ.

Θεοτοκίον όμοιον

Δημιουργός καί πρύτανις, πάσης κτίσεως πέλων, καιρούς καί χρόνους θέμενος, εν τή σή εξουσία, τόν ενιαύσιον κύκλον, ευλογίαις Οικτίρμον, χρηστότητος στεφάνωσον, εν ειρήνη φυλάττων, σού τόν λαόν, αβλαβή απήμαντον δυσωπούμεν, πρεσβείαις τής τεκούσης σε, καί τών θείων Αγγέλων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίοχυς δ' καί ψάλλομεν τά παρόντα Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος γ'

Ιωάννου Μοναχού

Προαιώνιε Λόγε τού Πατρός, ο εν μορφή Θεού υπάρχων, καί συστησάμενος τήν κτίσιν εκ τού μή όντος εις τό είναι, καί καιρούς καί χρόνους εν τή ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου, δωρούμενος ειρήνην ταίς Εκκλησίαις σου, νίκας τώ πιστοτάτω Βασιλεί, ευφορίαν τε τή γή, καί ημίν τό μέγα έλεος.

Τού αυτού Ήχος δ'

Η βασιλεία σου Χριστέ ο Θεός, βασιλεία πάντων τών αιώνων, καί η δεσποτεία σου εν πάση γενεά καί γενεά, πάντα γάρ εν σοφία εποίησας, καιρούς ημίν καί χρόνους προθέμενος, διό ευχαριστούντες κατά πάντα καί διά πάντα βοώμεν, Ευλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου, καί καταξίωσον ημάς ακατακρίτως βοάν σοι, Κύριε δόξα σοι.

Ο αυτός Ανδρέου Πυρού

Αι πορείαί σου ο Θεός, αί πορείαί σου μεγάλαι καί θαυμασταί, διό τής οικονομίας σου, τήν δυναστείαν μεγαλυνούμεν, ότι φώς εκ φωτός, επεδήμησας εις ταλαίπωρον κόσμον σου, καί τήν πρώτην ανείλες αράν, τού παλαιού Αδάμ, ως ηυδόκησας Λόγε, καί ημίν εν σοφία, καιρούς καί χρόνους υπέθου, τού δοξάζειν τήν παντουργικήν σου αγαθότητα, Κύριε δόξα σοι.

Ήχος β' Γερμανού

Ότε τώ πάθει σου Κύριε, τήν οικουμένην εστερέωσας, τότε καί οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν, Γυναίκες ηνδρίσαντο, κατά τού πικροτάτου τυράννου, καί τήν ήτταν τής μητρός ανακαλεσάμεναι, πάλαι εν τή τρυφή τού Παραδείσου γεγόνασιν, εις δόξαν σού τού γεννηθέντος εκ γυναικός, καί σώσαντος τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... τού Οσίου Ήχος β'

Εκ ρίζης αγαθής, αγαθός εβλάστησε καρπός, ο εκ βρέφους ιερός Συμεών, χάριτι μάλλον ή γάλακτι τραφείς, καί επί πέτραν τό σώμα υψώσας, πρός Θεόν δέ υπερυψύσας τήν διάνοιαν, αιθέριον διεδομήσαντο ταίς αρεταίς ενδιαίτημα, καί ταίς θείαις δυνάμεσι συμμετεωροπορών, Χριστού γέγονεν οικητήριον, τού Θεού καί Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Γερμανού

Ο αρρήτω σοφία συστησάμενος τά σύμπαντα, Λόγε Χριστέ ο Θεός, ο καιρούς καί χρόνους ημίν προθέμενος, τά έργα τών χειρών σου ευλόγησον, τόν δέ πιστόν Βασιλέα εν τή δυνάμει σου εύφρανον, διδούς αυτώ κατά βαρβάρων τήν ισχύν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων τής, Ινδίκτου, καί τού Οσίου, Ωδή γ' καί ς'.

Προκείμενον Ήχος δ'

Μέγας ο Κύριος ημών, καί μεγάλη η ισχύς αθτού.

Στίχ. Αινείτε τόν Κύριον, ότι αγαθός.

Απόστολος πρός Τιμόθεον

Tέκνον Τιμόθεε, παρακαλώ πρώτον...

Ζήτει Σαββάτω λγ'

Καί Ετερον Απόστολον τού Οσίου

Πρός Κολασσαείς

Αδελφοί, ενδύσασθε ως εκλεκτοί...

Ζήτει Κυριακή λ'

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Τώ καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις Ναζαρετ...

Καί τού Οσίου, Εκ τού κατά Mατθαίον

Είπεν ο Κύριος. Πάντα μοι παρεδοθη υπό τού...

Ζήτει Ιανουαρίω κ'

Κοινωνικόν τής Ινδίκτου

Εθλόγησον τόν στέφανον τού ενιαυτού τής χρηστότητός σου, Κύριε. Αλληλούϊα.