ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ Ζ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος δ' Ο εξ υψίστου κληθείς

Τήν υπέρ πάντων τελέσας σωτηρίαν, τό όρος κατέλαβες τού Ελαιώνος Χριστέ, όθεν ανέπτης ενώπιον, τών Μαθητών σου, εις ουρανούς εν δόξη φερόμενος, διό τό μυστήριον καταπληττόμεναι, ταίς ανωτέραις εκραύγαζον, αι κάτω τάξεις, Άρατε πύλας καί εισελεύσεται, όθεν εξήλθε, τών απάντων, ο βασιλεύων Θεός, ως ηυδόκησε, παραδόξως τώ κόσμω, σωτηρίαν εργασάμενος.

Τών Μαθητών ο χορός σε, ως εώρα, αναλαμβανόμενον, έλεγε Δέσποτα, Πού νύν απαίρεις τών δούλων σου; καί πού πορεύη, ο εν χερσί συνέχων τά πέρατα; ημείς καταλείψαντες, άπαντα σοί τώ Θεώ, ηκολουθήσαμεν χαίροντες, εις τούς αιώνας, σύν σοί, ελπίδας έχοντες έσεσθαι, μή καταλίπης ορφανους ημάς, ως υπέσχου, Πατήρ, ημών εύσπλαγχνε, τόν Παράκλητον πέμψον, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Τελεωτάτην παρέχων ευλογίαν, τοίς φίλοις σου Δέσποτα, εμυσταγώγεις αυτούς, οράτε φίλοι πορεύομαι, πρός τόν Πατέρα, υμίν δέ πέμψω άλλον Παράκλητον, ου καταλείψω γάρ πρόβατα, άπερ συνήξα, ουκ επιλήσομαι ούς ηγάπησα, θείαν εξ ύψους ενδυσάμενοι, δυναστείαν, πορεύεσθαι λέγοντες, επί πάντα τά έθνη, σωτηρίας ευαγγέλια.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος, τού ανυψώσαι τήν πεσούσαν εικόνα τού Αδάμ, καί αποστείλαι Πνεύμα Παράκλητον, τού αγιάσαι τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. β' Αι Αγγελικαί

Ίνα τόν εις γήν, ανυψώσης με πεσόντα, ήλθες επί γής, προσλαβών δέ με συνάγεις, καντεύθεν συνδοξάζεις, συνεδρία τού φύσαντος, πάσας τάς επάρσεις καταρράξας, τού πάλαι με καταβαλόντος, υμνώ Δέσποτα, τόν ακατάληπτον βυθόν, τής φιλανθρωπίας σου.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Σκίρτησον Αδάμ, συνευφραίνου καί η Εύα, ούς γάρ τή φθορά, ενεδύσασθε χιτώνας, εν Παραδείσω πάλαι, αφθαρσίαν ελπίσαντες, προσλαβών ο πλάσας απορρήτως, μετέβαλεν εις αφθαρσίαν, καί συνύψωσε, καί συνεδρία πατρική, τετίμηκε σήμερον.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Τύραννον εχθρόν, αποστάτην συμπατήσας, σθένει θεϊκώ, ο φορέσας μου τήν φύσιν, ατρέπτως, ασυγχύτως, αμερίστως ανέδραμεν, αύθις σύν αυτή πρός τόν Πατέρα, οιχέσθω τών αιρετιζόντωv φληναφήματα, ευσεβοφρόνως δ' οι πιστοί, αυτόν μεγαλύνωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Σήμερον εν ουρανοίς αι άνω δυνάμεις, τήν ημετέραν φύσιν Θεώμεναι, θαυμάζουσαι τού ξένου τρόπου τήν άνοδον, διηπόρουν αλλήλαις λέγουσαι, Τίς ούτος ό παραγενόμενος; Βλέπουσαι δέ τόν οικείον Δεσπότην, τάς ουρανίους πύλας αίρειν διεκελεύοντο, Μεθ' ών απαύστως υμνούμέν σε, τόν μετά σαρκός εκείθεν πάλιν ερχόμενον, ως κριτήν τών απάντων, καί Θεόν παντοδύναμον.

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Ζ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Κατελθών ουρανόθεν πρός τά επίγεια, καί τήν κάτω κειμένην εν τή τού Άδου φρουρά, συναναστήσας ως Θεός, Αδαμιαίαν μορφήν, τή Αναλήψει σου Χριστέ, ανήγαγες εις ουρανούς, καί θρόνω τώ Πατρικώ σου, συγκάθεδρον απειργάσω, ως ελεήμων καί φιλάνθρωπος (Δίς)

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Επί τού όρους ανελθών τού Ελαιώνος, ο ελεήμων Ιησούς αυτόθεν ήρθης, φωτεινής σε νεφέλης καθυπολαβούσης, ορώντων τών Μαθητών σου από τής γής, βοώντων καί τών Αγγέλων εν ουρανοίς, Φόβω πύλαι επάρθητε, καί γάρ ο μόνος κραταιός, νικήσας τόν αλάστορα, πρός ημάς επεδήμησε. (Δίς)

Εις τόν Στίχον τών Αίνων

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. β' Αι Αγγελικαί

Όλον με Χριστέ, προσλαβόμενος αφράστως, όλω μοι τή σή συνεκράθης θεία φύσει, φυρμόν ουχ υπομείνας, ου τροπήν, ου διαίρεσιν, Δόξα τή φρικτή σου καταβάσει, τώ πάθει καί τή αναστάσει, τή αναβάσει τε, δι' ών η πρίν χαμαιρριφής, ανύψωται φύσις ημών.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Υμείς ίνα τί, βλεφαρίδας ανυψούτε, καί θαμβητικώς τόν αόρατον οράτε; οι Άγγελοί σου Σώτερ ανεβόων τοίς Μύσταις σου, ούτος ο εν δόξη αναβαίνων, ωσαύτως ήξει σαρκοφόρος, πνοήν άπασαν, κρίναι δικαίοις εν ζυγοίς, Θεός ών καί άνθρωπος.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Θρήνου καί χαράς, ο χορός τών Μαθητών σου, επί τή σεπτή, Αναλήψει σου Σωτήρ μου, εστώς εν μεταιχμίω, εν τώ όρει φιλάνθρωπε, Δέσποτα μή λίπης, ανεβόων, ωρφανισμένους σούς οικέτας, αλλ' απόστειλον, Πνεύμα τό θείον, τάς ψυχάς φωτίζον τών δούλων σου.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ανελήφθης εν δόξη, από γής εις ουρανούς, ο πάντα πληρών τή θεότητι, καί εν δεξιά Πατρός εκάθισας, ο εν αρχή Θεός Λόγος, όθεν αι ουράνιαι δυνάμεις ορώσαι, τοίς Αποστόλοις έμφοβοι έλεγον, Τίνι ατενίζετε, βλέποντες εις τόν ουρανόν, ούτος, όν εθεάσάσθε, αυτός πάλιν ελεύσεται μετά δόξης, τού κρίναι πάσαν τήν γήν, καί αποδούναι εκάστω κατά τά έργα αυτού, πρός όν βοήσωμεν, Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.