ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ς' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος δ' Εδωκας σημείωσιν

Έπαθες ως άνθρωπος, ο απαθής τή θεότητι, καί ανέστης τριήμερος, σκυλεύσας τόν θάνατον, καί συναναστήσας, πάντας τούς φθαρέντας, καί ανελήλυθας Χριστέ, πρός τόν Πατέρα, επαγγειλάμενος, εκπέμψειν τόν Παράκλητον, τοίς ιεροίς Αποστόλοις σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Υμείς τί εστήκατε, πρός ουρανόν ατενίζοντες; οι oρώμενοι Άγγελοι, ως άνθρωποι έλεγον, τοίς τού λόγου Μύσταις, ούτος, όν oράτε, υπό νεφέλης φωτεινής, αναληφθέντα, αυτός ελεύσεται, όν τρόπον εθεάσασθε, κρίναι τόν κόσμον, ως έφησε, πορευθέντες ούν άπαντα, τά ρηθέντα τελέσατε.

Μετά τήν εκ τάφου σου, υπέρ κατάληψιν Έγερσιν, παντοδύναμε Κύριε, λαβών ούς ηγάπησας, έως Βηθανίας, εξήγαγες Λόγε, καί πρός τό όρος γεγονώς, τού Ελαιώνος, τούτους ηυλόγησας, καί ούτως ανελήλυθας, υποταγέντων Αγγέλων σοι, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Σήμερον εν ουρανοίς αι άνω δυνάμεις, τήν ημετέραν φύσιν Θεώμεναι, θαυμάζουσαι τού ξένου τρόπου τήν άνοδον, διηπόρουν αλλήλαις λέγουσαι, Τίς ούτος ο παραγενόμενος; Βλέπουσαι δέ τόν οικείον Δεσπότην, τάς ουρανίους πύλας αίρειν διεκελεύοντο, μεθ' ών απαύστως υμνούμέν σε, τόν μετά σαρκός εκείθεν πάλιν ερχόμενον, ως κριτήν τών απάντων καί Θεόν παντοδύναμον.

Εις τόν Στίχον

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Πληρώσας αγαθέ Πατρός τήν ευδοκίαν, ενώσας τε τά άνω, τοίς κάτω, ανελήφθης, εν δόξη πρός τό πρότερον.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Ανήλθες πρός τόν σόν, Γεννήτορα οικτίρμον, όθεν ουκ εχωρίσθης, καί ύψωσας τήν κάτω, κειμένην φύσιν Δέσποτα.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός έν αλαλαγμώ...

Νεφέλη σε φωτός, ανέλαβεν εις ύψος, καί Άγγελοι εν φόβω, καί τρόμω διηκόνουν τώ θείω σου κελεύσματι.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος βαρύς

Εις τό όρος τών Ελαιών, ήλθες ο ελεών τό γένος τών ανθρώπων, καί νεφέλη υπέλαβέ σε, από τών οφθαλμών τών Μαθητών σου, τρεμόντων μέν διά τήν οπτασίαν, χαιρόντων δέ διά τήν προσδοκίαν τού αγίου Πνεύματος, έν ώ στηρίξας Σωτήρ, ελέησον ημάς.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ ς' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Αγγέλων θαυμαζόντων, τής ανόδου τό ξένον, καί Μαθητών εκπληττομένων, τό φρικτόν τής επάρσεως, ανήλθες μετά δόξης ως Θεός, καί πύλαι σοι επήρθησαν Σωτήρ, διά τούτο αι δυνάμεις τών ουρανών, εθαύμαζον βοώσαι, Δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή Αναλήψει σου, μόνε φιλάνθρωπε. (Δίς)

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Τού Άδου σκυλευθέντος, υπό σού Ζωοδότα, καί κόσμου φωτισθέντος, εν τή σή, Αναστάσει, ανήλθες μετά δόξης ο Σωτήρ, ο πάντα περιέχων τή χειρί, διά τούτο σύν Αγγέλοις, δοξολογούμέν σε, παντοκράτορ Κύριε, Δόξα τή, Αναλήψει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή ευσπλαγχνία σου, μόνε φιλάνθρωπε. (Δίς)

Εις τόν Στίχον, τών Αίνων

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Ου λείψω ορφανούς, ούς περ εγώ συνήξα, ο Κύριος τοίς φίλοις, ελάλει, αλλά πέμψω, υμίν Πνεύμα τό άγιον.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Άγγελοι τοίς σοφοίς εβόων Αποστόλοις, Ω άνδρες Γαλιλαίοι, όν τρόπον καθοράτε, αυτός πάλιν ελεύσεται.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Κατήλθον εν χαρά, από τού Ελαιώνος, οι Μαθηταί σου Λόγε, δοξάζοντες, υμνούντες, τήν θείαν σου Ανάληψιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Ανελήφθης εν δόξη, από γής εις ουρανούς, ο πάντα πληρών τή θεότητι, καί εν δεξιά Πατρός εκάθισας, ο εν αρχή Θεός Λόγος, όθεν αι ουράνιαι δυνάμεις ορώσαι, τοίς Αποστόλοις έμφοβοι έλεγον, Τίνι ατενίζετε βλέποντες εις τόν ουρανόν,, ούτος, όν εθεάσασθε, αυτός πάλιν ελεύσεται μετά δόξης, τού κρίναι πάσαν τήν γήν, καί αποδούναι εκάστω κατά τά έργα αυτού, Πρός όν βοήσωμεν, Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.