ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Ιδιόμελα τής Εορτής γ'

Ήχος α'

Ανελθών εις ουρανούς, όθεν καί κατήλθες, μή εάσης ημάς ορφανούς Κύριε, ελθέτω σου τό Πνεύμα, φέρον ειρήνην τώ κόσμω, δείξον τοίς Υιοίς τών ανθρώπων, έργα δυνάμεώς σου, Κύριε φιλάνθρωπε.

Ανήλθες Χριστέ, πρός τόν άναρχον Πατέρα σου, ο τών απεριγράπτων αυτού κόλπων μή χωρισθείς, καί προσθήκην αι δυνάμεις, τή αινέσει τού Τρισαγίου ουκ εδέξαντο, αλλ' ένα Υιόν, καί μετά τήν ενανθρώπησιν εγνώρισάν σε Κύριε, μονογενή τού Πατρός, Εν πλήθει σών οικτιρμών, ελέησον ημάς.

Οι Άγγελοί σου Κύριε, τοίς Αποστόλοις έλεγον, Άνδρες Γαλιλαίοι, τί εστήκατε βλέποντες εις τόν ουρανόν, ούτός εστιν Χριστός ο Θεός, ο αναληφθείς αφ' ημών εις τόν ουρανόν, ούτος ελεύσεται πάλιν όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν, πορευόμενον εις τόν ουρανόν, λατρεύσατε αυτώ, εν οσιότητι καί δικαιοσύνη.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ετέχθης, ως αυτός ηθέλησας, εφάνης, ως αυτός ηβουλήθης, έπαθες σαρκί ο Θεός ημών, εκ νεκρών ανέστης, πατήσας τόν θάνατον, ανελήφθης εν δόξη, ο τά σύμπαντα πληρών, καί απέστειλας ημίν Πνεύμα θείον, τού ανυμνείν καί δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Προκείμενον Ήχος βαρύς

Ο Θεός ημών εν τώ ουρανώ καί έν τή γή, πάντα όσα ηθέλησεν, εποίησεν.

Στίχ. Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου.

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τά οπίσω.

Στίχ. Τί σοι εστί θάλασσα, ότι έφυγες, καί σύ Ιορδάνη, ότι εστράφης εις τά οπίσω;

Στιχηρά

Ήχος β' Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Λέγει ο τά σύμπαντα πληρών, πρός τούς Μαθητάς εν τώ όρει, τών Ελαιών ανελθών, Ήγγικεν ώ φίλοι μου, ο τής ανόδου καιρός, πορευθέντες διδάξατε, τά έθνη τόν λόγον, όνπερ ακηκόατε, εκ τής φωνής τής εμής, Τότε, ανελήφθη εν δόξη, ώσπερ επ' οχήματος, όθεν, τρόμω οι Απόστολοι εξίσταντο.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Ότε τή Μητρί σύν Μαθηταίς, συνοδοιπορούσιν αλλήλοις, εις Βηθανίαν Χριστέ, ύψωσας τάς χείράς σου, εις ευλογίαν αυτών, καί εν τώ ευλογείν αυτούς, νεφέλη φωτός σε, εκ τών οφθαλμών αυτών, ευθύς ανέλαβε, τότε, ανελήφθης εν δόξη, καί δεξιοκάθεδρος όντως, ώφθης τώ Πατρί συμπροσκυνούμενος.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Δεύτε συνανέλθωμεν πιστοί, επί τό μετέωρον όρος, τών Ελαιών, καί εκεί, ώσπερ οι Απόστολοι, συνανερχόμενοι, καί εις ύψος επάραντες, καρδίας καί φρένας, ίδωμεν τόν Κύριον, νύν εποχούμενον, όθεν, καί ημείς ευχαρίστως, χαίροντες βοήσωμεν, Δόξα, τή σή Αναλήψει Πολυέλεε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Εν Τοίς όρεσι τοίς αγίοις, θεωρούντές σου τάς υψώσεις Χριστέ, τό απαύγασμα τής δόξης τού Πατρός, ανυμνούμέν σου τήν φωτοειδή τού προσώπου μορφήν, προσκυνούμέν σου τά Παθήματα, τιμώμεν τήν Ανάστασιν τήν ένδοξον Ανάληψιν δοξάζοντες, ελέησον ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τούς Μαθητάς, τή επαγγελία τού αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά τής ευλογίας, ότι σύ ει ο Υιός τού Θεού, ο λυτρωτής τού κόσμου.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ς' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Επί τού όρους ανελθών τού Ελαιώνος, Ο Ελεήμων Ιησούς, αυτόθεν ήρθης, φωτεινή γάρ νεφέλη εκ γής σε υπέλαβεν, ορώντων τών Μαθητών σου θαύμα φρικτόν, βοώντων τών Ασωμάτων εν ουρανοίς, Φόβω πύλαι επάρθητε, ταίς ανωτέραις στρατιαίς, μεθ' ών σε Βασιλέα υμνεί, πάσα κτίσις, τόν πάντων Θεόν. (Δίς)

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Επιβάς εν νεφέλαις τών ουρανών, καταλείψας ειρήνην τοίς επί γής, ανήλθες καί εκάθισας, τού Πατρός δεξιόθεν, ως ομοούσιος τούτω, υπάρχων καί Πνεύματι, εν σαρκί γάρ ώφθης, αλλ' άτρεπτος έμεινας, όθεν αναμένεις, συντελείας τό πέρας, τού κρίναι ερχόμενος, επί γής κόσμον άπαντα, Δικαιοκρίτα Κύριε, φείσαι τών ψυχών ημών, τών πταισμάτων άφεσιν δωρούμενος, ως Θεός ελεήμων τοίς δούλοις σου. (Δίς)

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Θαύμα καινοπρεπές! η βρότειος γάρ φύσις, εις ουρανούς ανήλθεν, η ενωθείσα Λόγω, Θεώ τώ παντοκράτορι.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Έλαμψεν η φαιδρά, καί πάμφωτος ημέρα, τής τού Δεσπότου θείας, εις ουρανούς ανόδου, λαμπρύνουσα τά σύμπαντα.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Ώσπερ τοίς Μαθηταίς, απέστειλας εξ ύψους, τό συμφυές σου Πνεύμα, καί τώ λαώ σου πέμψον, Χριστέ Σωτήρ τήν χάριν σου.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Κύριε, αναλαμβανομένου σου όθεν ουκ εχωρίσθης, αι στρατιαί τών Αγγέλων, καί πάντων τών Ασωμάτων, εν αγαλλιάσει εβόων, ταίς ανωτέραις δυνάμεσιν, Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών, καί εισελεύσεται ο Βασιλεύς τής δόξης, ο γάρ θρόνος ο χερουβικός ανέλαβέ σε μετά σαρκός, Κύριε, δόξα σοι.