Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ς' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά τής Εορτής

Ήχος πλ. β'

Ο Κύριος ανελήφθη εις ουρανούς, ίνα πέμψη τόν Παράκλητον τώ κόσμω, οι ουρανοί ητοίμασαν τόν θρόνον αυτού, νεφέλαι τήν επίβασιν αυτού, Άγγελοι θαυμάζουσιν, άνθρωπον ορώντες υπεράνω αυτών, ο Πατήρ εκδέχεται, όν εν κόλποις έχει συναϊδιον, Τό Πνεύμα τό άγιον κελεύει πάσι τοίς Αγγέλοις αυτού, Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών, Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

ότι ανέβη Χριστός, όπου ήν τό πρότερον.

Κύριε, τή σή, Αναλήψει, εξεπλάγησαν τά Θεόν, επί Χερουβίμ, θεωρήσαντά σε τον νεφελών ανερχόμενον, τόν επ' αυτών καθεζόμενον, καί δοξάζομέν σε, ότι χρηστόν τό έλεός σου, δόξα σοι.

Εν τοίς όρεσι τοίς αγίοις, θεωρούντές σου τάς υψώσεις Χριστέ, τό απαύγασμα τής δόξης τού Πατρός, ανυμνούμέν σου τήν φωτοειδή τού προσώπου μορφήν, προσκυνούμέν σου τά παθήματα, τιμώμεν τήν Ανάστασιν, τήν ένδοξον Ανάληψιν δοξάζοντες, ελέησον ημάς.

Κύριε, οι Απόστολοι ως ειδόν σε, εν νεφέλαις επαιρόμενον, οδυρμοίς δακρύων, ζωοδότα Χριστέ, κατηφείας πληρούμενοι, θρηνούντες έλεγον, Δέσποτα, μή έάσης ημάς ορφανούς, ούς δι' οίκτον ηγάπησας δούλους σου, ως εύσπλαγχνος, αλλ' απόστειλον, ως υπέσχου ημίν, τό πανάγιόν σου Πνεύμα, φωταγωγούν τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Κύριε, τής οικονομίας πληρώσας τό μυστήριον, παραλαβών τούς σούς Μαθητάς, εις τό όρος τών Ελαιών ανελάμβανες, καί ιδού, τό στερέωμα τού ουρανού παρήλθες, ο δι' εμέ πτωχεύσας κατ' εμέ, καί αναβάς, όθεν ουκ εχωρίσθης, τό πανάγιόν σου Πνεύμα εξαπόστειλον, φωτίζον τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Ήχος α'

Ανελθών εις ουρανούς, όθεν καί κατήλθες, εάσης ημάς ορφανούς Κύριε, ελθέτω μη σου τό Πνεύμα, φέρον ειρήνην τώ κόσμω, δείξον τοίς Υιοίς τών ανθρώπων, έργα δυνάμεώς σου, Κύριε φιλάνθρωπε.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Ανήλθες Χριστέ πρός τόν άναρχον Πατέρα σου, ο τών απεριγράπτων αυτού κόλπων μή χωρισθείς, καί προσθήκην αι δυνάμεις, τή αινέσει τού Τρισαγίου ουκ εδέξαντο, αλλ' ένα Υιόν, καί μετά τήν ενανθρώπησιν, εγνώρισάν σε Κύριε, μονογενή τού Πατρός, Εν πλήθει σών οικτιρμών, ελέησον ημάς.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε...

Οι Άγγελοί σου Κύριε, τοίς Αποστόλοις έλεγον, Ανδρες Γαλιλαίοι, τί εστήκατε βλέποντες εις τόν ουρανόν, ούτός εστι Χριστός ο Θεός, ο αναληφθείς αφ' υμών εις τόν ουρανόν, ούτος ελεύσεται πάλιν, όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν, πορευόμενον εις ουρανόν, λατρεύσατε αυτώ εν οσιότητι καί δικαιοσύνη.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ετέχθης ως αυτός ηθέλησας, εφάνης, ως αυτός ηβουλήθης, έπαθες σαρκί, ο Θεός ημών, εκ νεκρών ανέστης, πατήσας τόν θάνατον, ανελήφθης εν δόξη, ο τά σύμπαντα πληρών, καί απέστειλας ημίν Πνεύμα θείον, τού ανυμνείν καί δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τούς Μαθητάς, τή επαγγελία τού αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά τής ευλογίας, ότι σύ ει ο Υιός τού Θεού, ο λυτρωτής τού κόσμου.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχηρά ιδιόμελα ε'

Ήχος πλ. β'

Ο Κύριος ανελήφθη εις ουρανούς, ίνα πέμψη τόν Παράκλητον τώ κόσμω, οι ουρανοί ητοίμασαν τόν θρόνον αυτού, νεφέλαι τήν επίβασιν αυτού, Άγγελοι θαυμάζουσιν, άνθρωπον ορώντες υπεράνω αυτών, ο Πατήρ εκδέχεται, όν εν κόλποις έχει συναϊδιον, Τό Πνεύμα τό άγιον κελεύει πάσι τοίς Αγγέλοις αυτού, Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών, Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

ότι ανέβη Χριστός, όπου ήν τό πρότερον. (Δίς)

Κύριε, τή σή, Αναλήψει, εξεπλάγησαν τά Θεόν, επί Χερουβίμ, θεωρήσαντά σε τον νεφελών ανερχόμενον, τόν επ' αυτών καθεζόμενον, καί δοξάζομέν σε, ότι χρηστόν τό έλεός σου, δόξα σοι. (Δίς)

Εν τοίς όρεσι τοίς αγίοις, θεωρούντές σου τάς υψώσεις Χριστέ, τό απαύγασμα τής δόξης τού Πατρός, ανυμνούμέν σου τήν φωτοειδή τού προσώπου μορφήν, προσκυνούμέν σου τά παθήματα, τιμώμεν τήν Ανάστασιν, τήν ένδοξον Ανάληψιν δοξάζοντες, ελέησον ημάς. (Δίς)

Κύριε, οι Απόστολοι ως ειδόν σε, εν νεφέλαις επαιρόμενον, οδυρμοίς δακρύων, ζωοδότα Χριστέ, κατηφείας πληρούμενοι, θρηνούντες έλεγον, Δέσποτα, μή έάσης ημάς ορφανούς, ούς δι' οίκτον ηγάπησας δούλους σου, ως εύσπλαγχνος, αλλ' απόστειλον, ως υπέσχου ημίν, τό πανάγιόν σου Πνεύμα, φωταγωγούν τάς ψυχάς ημών. (Δίς)

Κύριε, τής οικονομίας πληρώσας τό μυστήριον, παραλαβών τούς σούς Μαθητάς, εις τό όρος τών Ελαιών ανελάμβανες, καί ιδού, τό στερέωμα τού ουρανού παρήλθες, ο δι' εμέ πτωχεύσας κατ' εμέ, καί αναβάς, όθεν ουκ εχωρίσθης, τό πανάγιόν σου Πνεύμα εξαπόστειλον, φωτίζον τάς ψυχάς ημών. (Δίς)

Δόξα... Καί νύν...

Τών κόλπων τών πατρικών μή χωρισθείς, γλυκύτατε Ιησού, καί τοίς επί γής ως άνθρωπος, συναναστραφεις, σήμερον απ' όρους τών Ελαιών ανελήφθης εν δόξη, καί τήν πεσούσαν φύσιν ημών συμπαθώς ανυψώσας, τώ Πατρί συνεκάθισας, όθεν αι ουράνιαι τών ασωμάτων τάξεις, τό θαύμα εκπληττόμεναι, εξίσταντο θάμβει, καί τρόμω συνεχόμεναι, τήν σήν φιλανθρωπίαν εμεγάλυνον, Μεθ' ών καί ημείς οι επί γής, τήν πρός ημάς σου συγκατάβασιν, καί τήν αφ' ημών Ανάληψιν δοξολογούντες, ικετεύομεν λέγοντες, ο τούς μαθητάς καί τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, χαράς απείρου πλήσας εν τή σή Αναλήψει, καί ημάς αξίωσον, τών εκλεκτών σου τής χαράς, ευχαίς αυτών, διά τό μέγα σου έλεος.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. Β', 2)

Τάδε λέγει Κύριος, Έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, εμφανες τό όρος τού Κυρίου, καί ο οίκος τού Θεού επ άκρων τών ορέων, καί υψωθήσεται υπεράνω τών βουνών, καί ήξουσιν επ' αυτώ πάντα τά έθνη, καί πορεύσονται λαοί πολλοί, καί ερούσι, Δεύτε αναβώμεν εις τό όρος Κυρίου, καί εις τόν οίκον τού Θεού Ιακώβ, καί αναγγελεί ημίν τήν οδόν αυτού, καί πορευσόμεθα εν αυτή.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΞΒ', 10 ΞΓ', 1)

Τάδε λέγει Κύριος, Πορεύεσθε, περιέλθετε διά τών πυλών μου, σκευάσατε τήν οδόν μου, καί οδοποιήσατε τώ λαώ μου, καί τούς λίθους εκ τής οδού διαρρίψατε, εξάρατε σύσσημον εις τά έθνη, ιδού γάρ ο Κύριος εποίησεν ακουστόν έως εσχάτου τής γής, Είπατε τή θυγατρί Σιών, ιδού ο Σωτήρ σου παραγέγονεν, έχων τόν εαυτού μισθόν μεθ' αυτού, καί τό έργον αυτού πρό προσώπου αυτού, Καί καλέσει αυτόν λαόν άγιον, λελυτρωμένον υπό Κυρίου, σύ δέ κληθήση, Επιζητουμένη πόλις, καί ουκ εγκαταλελειμμένη, Τίς ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ; ερύθημα ιματίων αυτού εκ Βοσόρ, ούτως ωραίος εν στολή αυτού; βοά μετά ισχύος πολλής, Εγώ διαλέγομαι δικαιοσύνην καί κρίσιν σωτηρίου, Διά τί σου ερυθρά τά ιμάτια, καί τά ενδύματά σου ως από πατητού ληνού: Πλήρης καταπεπατημένης, ληνόν επάτησα μονώτατος, καί τών εθνών ουκ έστιν ανήρ μετ' εμού, Τόν έλεον Κυρίου εμνήσθην, τάς αρετάς Κυρίου αναμνήσω, τήν αίνεσιν Κυρίου επί πάσιν, οίς ημίν ανταποδίδωσι, Κύριος, κριτής αγαθός τώ οίκω Ισραήλ, επάγει ημίν κατά έλεον αυτού, καί κατά τό πλήθος τής δικαιοσύνης αυτου, Καί είπεν, ουχί λαός μου εστέ; τέκνα, καί ου μή αθετήσωσι, καί εγένετο αυτοίς εις σωτηρίαν εκ πάσης θλίψεως αυτών, ου πρέσβυς, ουδέ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος έσωσεν αυτούς διά τό αγαπάν αυτούς, καί φείδεσθαι αυτών, Αυτός ελυτρώσατο αυτούς, καί ανέλαβεν αυτούς, καί υπερύψωσεν αυτούς, πάσας τάς ημέρας τού αιώνος.

Προφητείας Ζαχαρίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. ΙΔ', 4)

Τάδε λέγει Κύριος, Ιδού ημέρα έρχεται Κυρίου καί στήσονται οι πόδες αυτού εν τή ημέρα εκείνη επί τό όρος τών Ελαιών, τό κατέναντι Ιερουσαλήμ, εξ ανατολών ηλίου, Καί εν τή ημέρα εκείνη εξελεύσεται ύδωρ ζών εξ Ιερουσαλήμ, τό ήμισυ αυτού εις τήν θάλασσαν τήν πρώτην, καί τό ήμισυ αυτού εις τήν θάλασσαν τήν εσχάτην, εν θέρει, καί εν έαρι έσται ούτω, Καί έσται Κύριος εις Βασιλέα επί πάσαν τήν γήν, εν τή ημέρα εκείνη έσται Κύριος είς, καί τό όνομα αυτού έν, κυκλών πάσαν τήν γήν, καί τήν έρημον από Γαβαά έως Ρεμμών, κατά νότον Ιερουσαλήμ, καί υψωθήσεται, καί επί τού τόπου μενεί, από τής πύλης Βενιαμίν, έως του τόπου τής πύλης τής πρώτης, έως τής πύλης τού Γομόρ, καί έως, τού πύργου Αναμεήλ, καί έως τού πύργου τών γωνιών, καί έως τών υποληνίων τού Βασιλέως, Κατοικήσουσιν εν αυτή, καί ανάθεμα ουκέτι έσται, καί κατοικήσει Ιερουσαλήμ πεποιθότως.

Εις τήν Λιτήν

Στιχηρά Ιδιόμελα

Ήχος α'

Ανελθών εις ουρανούς, όθεν καί κατήλθες, εάσης ημάς ορφανούς Κύριε, ελθέτω μη σου τό Πνεύμα, φέρον ειρήνην τώ κόσμω, δείξον τοίς Υιοίς τών ανθρώπων, έργα δυνάμεώς σου, Κύριε φιλάνθρωπε.

Ανήλθες Χριστέ πρός τόν άναρχον Πατέρα σου, ο τών απεριγράπτων αυτού κόλπων μή χωρισθείς, καί προσθήκην αι δυνάμεις, τή αινέσει τού Τρισαγίου ουκ εδέξαντο, αλλ' ένα Υιόν, καί μετά τήν ενανθρώπησιν, εγνώρισάν σε Κύριε, μονογενή τού Πατρός, Εν πλήθει σών οικτιρμών, ελέησον ημάς.

Οι Άγγελοί σου Κύριε, τοίς Αποστόλοις έλεγον, Ανδρες Γαλιλαίοι, τί εστήκατε βλέποντες εις τόν ουρανόν, ούτός εστι Χριστός ο Θεός, ο αναληφθείς αφ' υμών εις τόν ουρανόν, ούτος ελεύσεται πάλιν, όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν, πορευόμενον εις ουρανόν, λατρεύσατε αυτώ εν οσιότητι καί δικαιοσύνη.

Ήχος δ'

Ότε παραγέγονας επί τό όρος, Χριστέ, τών Ελαιών, Πατρός επιτελέσαι τήν ευδοκίαν, εξέστησαν οι ουράνιοι Άγγελοι καί έφριξαν οι καταχθόνιοι, παρίσταντο δέ οι Μαθηταί μετά χαράς έντρομοι, ως ελάλεις αυτοίς, ως θρόνος δέ ητοίμαστο εξ εναντίας νεφέλη προσμένουσα, πύλας δέ ο ουρανός διαπετάσας, τώ κάλλει εφαίνετο, καί η γή τούς κρυπτήρας ανακαλύπτει, Αδάμ τήν κατάβασιν ως γνωσθήναι, καί τήν αύθις ανάβασιν, αλλ' ίχνη μέν υψούτο, ως υπό χειρός, στόμα δέ μεγάλα ηυλόγει, ως ηκούετο νεφέλη υπελάμβανε, καί ουρανός ένδον σε υπεδέξατο, Έργον τούτο Κύριε ειργάσω, μέγα καί παράδοξον, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Τήν καταβάσάν φύσιν τού Αδάμ εις τά κατώτερα μέρη τής γής ο Θεός, καινοποιήσας σεαυτώ, υπεράνω πάσης αρχής καί εξουσίας ανήγαγες σήμερον, ως αγαπήσας γάρ, συνεκάθισας, ως συμπαθήσας δέ, ήνωσας σαυτώ, ως ενώσας συνέπαθες, ως απαθής παθών δέ, συνεδόξασας, αλλ' οι Ασώματοι Τίς εστιν ούτος, έλεγον, ο ωραίος ανήρ; αλλ' ουκ άνθρωπος μόνον, Θεός δέ καί άνθρωπος, τό συναμφότερον τό φαινόμενον, Όθεν έξαλλοι Άγγελοι, εν στολαίς περιϊπτάμενοι, τούς Μαθητάς, Άνδρες εβόων, Γαλιλαίοι, ός αφ' υμών πεπόρευται, ούτος Ιησούς άνθρωπος Θεός, θεάνθρωπος πάλιν ελεύσεται, κριτής ζώντων καί νεκρών, πιστοίς δέ δωρούμενος αμαρτιών συγχώρησιν, καί τό μέγα έλεος.

Ότε ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός, τών Μαθητών ορώντων, αι νεφέλαι υπελάμβανόν σε μετά σαρκός, πύλαι επήρθησαν αι ουράνιαι, ο χορός τών Αγγέλων έχαιρεν εν αγαλλιάσει, αι ανώτεραι δυνάμεις έκραζον, λέγουσαι, Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών, καί εισελεύσεται ο Βασιλεύς τής δόξης, οι δέ μαθηταί εκπληττόμενοι έλεγον, Μή χωρισθής ημών, ο ποιμήν ο καλός, αλλά πέμψον ημίν τό Πνεύμά σου τό πανάγιον, τό οδηγούν καί στηρίζον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Κύριε τό μυστήριον, τό από τών αιώνων κεκρυμμένον, καί από γενεών, πληρώσας ως αγαθός, ήλθες μετά τών Μαθητών σου εν τώ όρει τών Ελαιών, έχων τήν τεκούσάν σε τόν ποιητήν καί πάντων δημιουργόν, τήν γάρ εν τώ Πάθει σου μητρικώς πάντων υπεραλγήσασαν έδει καί τή δόξη τής σαρκός σου υπερβαλλούσης απολαύσαι χαράς, ής καί ημείς μετασχόντες, τή εις ουρανούς ανόδω σου Δέσποτα, τό μέγα σου έλεος τό εις ημάς γεγονός δοξάζομεν.

Εις τόν Σ τ ί χ ο ν

Στιχηρά Ιδιόμελα Ήχος β'

Ετέχθης ως αυτός ηθέλησας, εφάνης, ως αυτός ηβουλήθης, έπαθες σαρκί, ο Θεός ημών, εκ νεκρών ανέστης, πατήσας τόν θάνατον, ανελήφθης εν δόξη, ο τά σύμπαντα πληρών, καί απέστειλας ημίν Πνεύμα θείον, τού ανυμνείν καί δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Στίχ. Πάντα τα έθνη κροτήσατε χείρας...

Αναλαμβανομένου σου Χριστέ, εκ τού όρους τών Ελαιών, αι δυνάμεις ορώσαι ετέρα τή ετέρα εβόων, Τίς εστιν ούτος; καί φησί πρός αυτάς, Ούτός εστιν ο κραταιός καί δυνάστης, ούτός εστιν ο δυνατός εν πολέμω, ούτός εστιν αληθώς ο Βασιλεύς τής δόξης, Καί ίνα τί αυτού ερυθρά τά ιμάτια; Εκ Βοσόρ ήκει, όπερ εστί, τής σαρκός, Αυτός δέ ως Θεός εν δεξιά καθίσας τής μεγαλωσύνης, απέστειλας ημίν τό Πνεύμα τό άγιον ίνα οδηγήση, καί σώση τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος.

Ανελήφθης εν δόξη, εκ τού όρους τών Ελαιών Χριστέ ο Θεός ενώπιον τών σών Μαθητών, καί εκάθισας εν δεξιά τού Πατρός ο τά σύμπαντα πληρών τή θεότητι, καί απέστειλας αυτοίς Πνεύμα τό άγιον, τό φωτίζον, καί στηρίζον, καί αγιάζον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος, τού ανυψώσαι τήν πεσούσαν εικόνα τού Αδάμ, καί αποστείλαι Πνεύμα Παράκλητον, τού αγιάσαι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τούς Μαθητάς, τή επαγγελία τού αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά τής ευλογίας, ότι σύ ει ο Υιός τού Θεού, ο λυτρωτής τού κόσμου. (Εκ γ)

ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Αγγέλων θαυμαζόντων, τής ανόδου τό ξένον, καί Μαθητών εκπληττομένων, τό φρικτόν τής επάρσεως, ανήλθες μετά δόξης ως Θεός, καί πύλαι σοι επήρθησαν Σωτήρ, διά τούτο αι δυνάμεις τών ουρανών εθαύμαζον βοώσαι, Δόξα τή καταβάσει σου Σωτήρ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή Αναλήψει σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Ο προαιώνιος Θεός καί άναρχος, ήν περ ανείληφε, φύσιν ανθρώπειον, θεοποιήσας μυστικώς, σήμερον ανελήφθη, Άγγελοι προτρέχοντες, Αποστόλοις εδείκνυον, τούτον πορευόμενον, εις ουρανούς μετά δόξης πολλής, αυτώ δέ προσκυνήσαντες έλεγον, Δόξα Θεώ τώ αναληφθέντι.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Κατελθών ουρανόθεν εις τά επίγεια, καί τήν κάτω κειμένην εν τή τού Άδου φρουρά, συναναστήσας ως Θεός, Αδαμιαίαν μορφήν, τή Αναλήψει σου Χριστέ, εις ουρανούς αναγαγών, τώ θρόνω τώ πατρικώ σου, συγκάθεδρον απειργάσω, ως ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον Ήχος δ'

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος.

Στίχ. Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας...

Ευαγγέλιον Εωθινόν Γ'

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν, Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν, Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω, Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού, Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Δόξα... Ήχος β'

Ταίς τών Αποστόλων πρεσβείαις...

Και νύν...

Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις...

Ήχος πλ. β'

Στίχ. Ελέησόν με, ο Θεός...

Σήμερον εν ουρανοίς, αι άνω δυνάμεις, τήν ημετέραν φύσιν Θεώμεναι, θαυμάζουσαι τού ξένου τρόπου τήν άνοδον, διηπόρουν αλλήλαις λέγουσαι, Τίς ούτος ο παραγενόμενος; Βλέπουσαι δέ τόν οικείον δεσπότην, τάς ουρανίους πύλας αίρειν διεκελεύοντο, Μεθ' ών απαύστως υμνούμέν σε, τόν μετά σαρκός εκείθεν πάλιν ερχόμενον, ως κριτήν τών απάντων, καί Θεόν παντοδύναμον.

Οι Κανόνες, ο τού Ήχου πλ. α' μετά τών ειρμών εις η' καί ο τού Ήχου δ' εις ς' [άνευ Στίχων]

Κανών τού Ήχου

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος πλ. α' Ο ειρμός

Τώ Σωτήρι Θεώ, τώ εν θαλάσση λαόν, ποσίν αβρόχοις οδηγήσαντι, καί Φαραώ πανστρατιά καταποντίσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Άσωμεν πάντες λαοί τώ επί ώμων Χερουβίμ αναληφθέντι, μετά δόξης Χριστώ, καί συγκαθίσταντι ημάς εν δεξιά τού Πατρός, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Τόν μεσίτην Θεού καί ανθρώπων Χριστόν, χοροί Αγγέλων θεασάμενοι, μετά σαρκός εν υψίστοις εξεπλήττοντο, συμφώνως δέ ανέμελπον, ύμνον επινίκιον.

Τώ οφθέντι Θεώ, επί τού όρους Σινά, καί νόμον δόντι τώ θεόπτη Μωσεί, τών Ελαιών εκ τού όρους αναληφθέντι σαρκί, αυτώ πάντες άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Άχραντε Μήτερ Θεού, τόν σαρκωθέντα εκ σού, καί εκ τών κόλπων τού γεννήτορος μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, εκ πάσης περιστάσεως, σώσαι ούς έπλασεν.

Κανών τού Ήχου δ'

Ού η ακροστιχίς κατ' αλφάβητον

Εν δέ τή η' καί θ' Ωδή

Ποίημα Ιωσήφ τού Θεσσαλονίκης

Ανοίξω τό στόμα μου

Ανέστης τριήμερος, ο κατά φύσιν αθάνατος, καί ώφθης τοίς ένδεκα, καί πάσι τοίς Μαθηταίς, καί ανέδραμες, Χριστέ πρός τόν Πατέρα, νεφέλη οχούμενος, ο τού παντός ποιητής.

Βοά εμφανέστατα, ψάλλων Δαυϊδ ο θεόπνευστος, Ανέβη ο Κύριος, πρός τά ουράνια, εν αλαλαγμώ, καί σάλπιγγος ηχήσει, καί πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα έφθασε.

Γηράσαντα Κύριε, κόσμον πολλοίς αμαρτήμασι, καινίσας τώ Πάθει σου, καί τή Εγέρσει σου, ανελήλυθας, οχούμενος νεφέλη, πρός τά επουράνια, δόξα τή δόξη σου.

Θεοτοκίον

Δεσπότην εκύησας, πάντων πανάμωμε Δέσποινα, τόν Πάθος εκούσιον καταδεξάμενον, καί ανελθόντα, πρός τόν αυτού Πατέρα, όν περ ου κατέλιπε, κάν σάρκα είληφε.

Καταβασία

Θείω καλυφθείς ο βραδύγλωσσος γνόφω,

Ερρητόρευσε τόν θεόγραφον νόμον.

Ιλύν γάρ εκτινάξας όμματος νόου,

Ορά τόν όντα καί μυείται Πνεύματος,

Γνώσιν, γεραίρων ενθέοις τοίς άσμασιν.

Ωδή γ' Ο ειρμός

Δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σου, τήν σωτήριον Ανάληψιν.

Ανήλθες Ζωοδότα Χριστέ, πρός τόν Πατέρα καί ανύψωσας, ημών τό γένος φιλάνθρωπε, τή αφάτω ευσπλαγχνία σου.

Αι τάξεις τών Αγγέλων Σωτήρ, βροτείαν φύσιν θεασάμεναι, συνανιούσάν σοι, απαύστως, εκπληττόμεναι ανύμνουν σε.

Εξίσταντο Αγγέλων χοροί, Χριστέ ορώντες μετά σώματος, αναληφθέντα, καί ανύμνουν, τήν αγίαν σου Ανάληψιν.

Τήν φύσιν τών ανθρώπων Χριστέ, φθορά πεσούσαν εξανέστησας, καί τή ανόδω σου ύψωσας, καί σαυτώ ημάς εδόξασας.

Θεοτοκίον

Ικέτευε απαύστως Αγνή, τόν προελθόντα έκ λαγόνων σου, ρυσθήναι πλάνης Διαβόλου, τούς υμνούντάς σε Μητέρα Θεού.

Άλλος

Τούς σούς υμνολόγους

Επάρατε πύλας ουρανίους, ιδού παραγέγονε Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, σώμα φορέσας γήϊνον, ταίς ανωτέραις έλεγον, δυνάμεσιν αι κατώτεραι.

Ζητήσας Χριστέ τόν πλανηθέντα, απάτη τού όφεως Αδάμ, ως τούτον ενδυσάμενος, ανήλθες καί εκάθισας, εκ δεξιών ως σύνθρονος, Πατρός, υμνούντων Αγγέλων σε.

Η γή εορτάζει καί χορεύει, αγάλλεται καί ο ουρανός, τή Αναλήψει σήμερον, τού Ποιητού τής κτίσεως, τού προφανώς ενώσαντος, τά διεστώτα βουλήματι.

Θεοτοκίον

Θανάτου τεκούσα καθαιρέτην τόν μόνον αθάνατον Θεόν, Παρθενομήτορ πάναγνε, τούτον αεί ικέτευε, τά θανατούντα πάθη με, απονεκρώσαι καί σώσαί με.

Καταβασία

Έρρηξε γαστρός ητεκνωμένης πέδας,

Ύβριν τε δυσκάθεκτον ευτεκνουμένης,

Μόνη προσευχή τής προφήτιδος πάλαι,

Άννης, φερούσης πνεύμα συντετριμμένον,

Πρός τόν δυνάστην καί Θεόν τών γνώσεων.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Επιβάς εν νεφέλαις τών ουρανών, καταλείψας ειρήνην τοίς επί γής, ανήλθες καί εκάθισας, τού Πατρός δεξιόθεν, ως ομοούσιος τούτω υπάρχων καί Πνεύματι, εν σαρκί γάρ ώφθης, αλλ' άτρεπτος έμεινας, όθεν αναμένεις, συντελείας τό πέρας, τού κρίναι ερχόμενος, επί γής κόσμον άπαντα, Δικαιοκρίτα Κύριε, φείσαι τών ψυχών ημών, τών πταισμάτων άφεσιν δωρούμενος, ως Θεός ελεήμων τοίς δούλοις σου. (Δίς)

Ωδή δ' Ο ειρμός

Εισακήκοα Κύριε τήν ακοήν, τής δυναστείας τού Σταυρού σου, ως Παράδεισος ηνοίγη δι' αυτού, καί εβόησα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ανελήφθης εν δόξη, ο τών Αγγέλων Βασιλεύς, τόν Παράκλητον ημίν εκ τού Πατρός αποστείλαι, Διό βοώμεν, Δόξα Χριστέ τή Αναλήψει σου.

Ως ανήλθεν ο Σωτήρ, πρός τόν Πατέρα σύν σαρκί, κατεπλάγησαν αυτώ, αι τών Αγγέλων στρατιαί, καί εβόησαν, Δόξα Χριστέ τή, Αναλήψει σου.

Αι τών Αγγέλων δυνάμεις, ταίς ανωτέραις εβόων, Πύλας άρατε Χριστώ, τώ ημετέρω Βασιλεί, όν ανυμνούμεν, άμα σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Η Παρθένος έτεκε, καί τά μητέρων ουκ έγνω, αλλά Μήτηρ μέν εστί, Παρθένος δέ διέμεινεν, ήν ανυμνούντες, Χαίρε Θεοτόκε κραυγάζομεν.

Άλλος

Ο καθήμενος εν δόξη

Ιησούς ο Ζωοδότης, προσλαβων ούς ηγάπησεν Ελαιών εις όρος, άνεισι, καί τούτους ευλόγησε, καί τούς πατρώους νεφέλη εποχούμενος κόλπους έφθασεν, ούς ουδαμώς καταλέλοιπε.

Κόσμος όλος εορτάζει, ορατός καί αόρατος, εν αγαλλιάσει, Άγγελοι σκιρτώσι καί άνθρωποι, δοξολογούντες απαύστως τήν Ανάληψιν, τού σαρκί ενωθέντος ημίν αγαθότητι.

Λύσας κράτος τού θανάτου, ως αθάνατος Κύριος, τήν αθανασίαν, πάσιν εδωρήσω φιλάνθρωπε, καί ανελήφθης εν δόξη καθορώντων σε, τών σεπτών Μαθητών, Ιησού παντοδύναμε.

Θεοτοκίον

Μακαρία η κοιλία, σού Πανάμωμε γέγονε, τόν γάρ τήν κοιλίαν Άδου παραδόξως κενώσαντα, ανερμηνεύτως χωρήσαι κατηξίωσαι, όν ικέτευε, σώσαι ημάς τούς υμνούντάς σε.

Καταβασία

Άναξ ανάκτων, οίος εξ οίου μόνος

Λόγος προελθών, Πατρός εξ αναιτίου,

Ισοσθενές σου Πνεύμα τοίς Αποστόλοις,

Νημερτές εξέπεμψας ως ευεργέτης,

Άδουσι, Δόξα τώ κράτει σου Κύριε.

Ωδή ε' Ο ειρμός

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι, Κύριε Σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Πληρώσας ευφροσύνης τά σύμπαντα ελεήμον, ταίς άνω δυνάμεσι, μετά σαρκός επεδήμησας.

Αγγέλων αι δυνάμεις, αιρόμενον σε ιδούσαι, τάς πύλας, εκραύγαζον, τώ Βασιλεί ημών άρατε.

Απόστολοι ιδόντες υψούμενον, τόν Σωτήρα, εν τρόμω εκραύγαζον, τώ Βασιλεί ημών δόξα σοι.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

Άλλος

Εξέστη τά σύμπαντα

Νεκρώσας τόν θάνατον, τώ σώ θανάτω Κύριε, λαβών ούς ηγάπησας, ανήλθες, τού Ελαιώνος εις όρος άγιον, κακείθεν ανέδραμες Χριστέ, πρός, τόν σόν Γεννήτορα, νεφέλη εποχούμενος.

Ξένη σου η Γέννησις ξένη σου η Ανάστασις, ξένη καί φρικτή σου Ζωοδότα, η εκ τού όρους θεία Ανάληψις, ήν εξεικονίζων Ηλιού, τέθριππος ανήρχετο, ανυμνών σε φιλάνθρωπε.

Ορώσιν εφθέγγοντο, τοίς Αποστόλοις Άγγελοι, Άνδρες Γαλιλαίοι, τί θαμβείσθε, τή Αναλήψει τού Ζωοδότου Χριστού; ούτος ήξει πάλιν επί γής, κρίναι κόσμον άπαντα, ως κριτής δικαιότατος.

Θεοτοκίον

Παρθένον φυλάξας σε, μετά τόν τόκον άφθορον, άνεισι Χριστός πρός τόν Πατέρα, Θεογεννήτορ, όν ου κατέλιπεν, ει καί σάρκα είληφεν εκ σού, έννουν τε καί έμψυχον, διά έλεος άφατον.

Καταβασία

Λυτήριον κάθαρσιν αμπλακημάτων,

Πυρίπνοον δέξασθε Πνεύματος δρόσον,

Ώ τέκνα φωτόμορφα τής Εκκλησίας.

Νύν εκ Σιών γάρ εξελήλυθε νόμος,

Η γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις.

Ωδή ς' Ο ειρμός

Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα πρός σέ τόν φιλάνθρωπον καί έσωσέ με η δεξιά σου Κύριε.

Εσκίρτησαν Απόστολοι, ορώντες μετάρσιον σήμερον, τόν κτίστην αιρόμενον ελπίδι τού Πνεύματος, καί φόβω έκραζον, Δόξα τή ανόδω σου.

Επέστησαν οι Άγγελοι, βοώντες Χριστέ, τοίς Μαθηταίς σου, όν τρόπον κατείδετε, Χριστόν ανερχόμενον, σαρκί ελεύσεται, δίκαιος πάντων κριτής.

Ως είδόν σε Σωτήρ ημών, δυνάμεις αι ουράνιαι, εις ύψος αιρόμενον σύσσωμον, εκραύγαζον λέγουσαι, μεγάλη Δέσποτα η φιλανθρωπία σου.

Θεοτοκίον

Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί κλίμακα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, ορθοδόξων καύχημα.

Αλλος

Τήν θείαν ταύτην

Ρανάτωσαν ημίν άνωθεν, νεφέλαι ευφροσύνην αιώνιον, Χριστός νεφέλη γάρ, ως Χερουβίμ εποχούμενος, πρός τόν αυτού Πατέρα άνεισι σήμερον.

Σαρκός φανείς ομοιώματι, τά πρώην διεστώτα συνήγαγες εις έν, φιλάνθρωπε, καί ανελήφθης ορώντων σε, τών Μαθητών οικτίρμον, πρός τά ουράνια.

Τί ερυθρά τά ιμάτια, σαρκός τού ενωθέντος παχύτητι; άγιοι Άγγελοι, Χριστόν ορώντες εφθέγγοντο Πάθους τιμίου θεία, φέροντα σύμβολα.

Θεοτοκίον

Υμνούμεν Κόρη τήν σύλληψιν, υμνούμέν σου τήν άρρητον γέννησιν, δι' ής ερρύσθημεν καταφθοράς, καί κακώσεως, καί ζοφεράς τού Άδου, Αγνή καθείρξεως.

Καταβασία

Ιλασμός ημίν Χριστέ καί σωτηρία,

Ο Δεσπότης έλαμψας εκ τής Παρθένου,

Ίν', ως προφήτην θηρός εκ θαλαττίου

Στέρνων Ιωνάν, τής φθοράς διαρπάσης

Όλον τόν Αδάμ, παγγενή πεπτωκότα.

Κοντάκιον Αυτόμελον

Ήχος πλ. β'

Τήν υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν, καί τά επί γής ενώσας τοίς ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστε ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος, καί βοών τοίς αγαπώσί σε, Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Ο Οίκος

Τά τής γής επί τής γής καταλιπόντες, τά τής τέφρας τώ χοϊ παραχωρούντες, δεύτε ανανήψωμεν, καί εις ύψος επάρωμεν, όμματα καί νοήματα, πετάσωμεν τάς όψεις ομού καί τάς αισθήσεις, επί τάς ουρανίους πύλας οι θνητοί, νομίσωμεν είναι τού Ελαιώνος εις όρος, καί ατενίζειν τώ λυτρουμένω επί νεφέλης εποχουμένω, εκείθεν γάρ ο Κύριος εις ουρανούς ανέδραμεν, εκεί καί ο φιλόδωρος τάς δωρεάς διένειμε τοίς, Αποστόλοις αυτού, καλέσας ως Πατήρ, καί στηρίξας αυτούς, οδηγήσας ως Υιούς, καί λέξας πρός αυτούς, ου χωρίζομαι υμών, Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Συναξάριον

Τή αυτή ημέρα Πέμπτη τής έκτης Εβδομάδος από τού Πάσχα, τήν Ανάληψιν εορτάζομεν τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Στίχοι

· Εκ δεξιάς καθίσας πατρικής Λόγε,

· Μύσταις παρασχών πίστιν ασφαλεστέραν.

Ο αναληφθείς εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς, Αμήν.

Ωδήζ' Ο ειρμός

Ο εν καμίνω πυρός, τούς υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ο εν νεφέλη φωτός, αναληφθείς καί σώσας κόσμον, ευλογητός ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Επί τών ώμων Χριστέ, τήν πλανηθείσαν άρας φύσιν, αναληφθείς, τώ Θεώ καί Πατρί προσήγαγες.

Ο ανελθών εν σαρκί, πρός τόν ασώματον Πατέρα, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τήν νεκρωθείσαν ημών, τή αμαρτία φύσιν άρας, τώ σώ ιδίω Πατρί Σώτερ προσήγαγες.

Θεοτοκίον

Ο εκ Παρθένου τεχθείς, ήν Θεοτόκον απειργάσω, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Άλλος

Ουκ ελάτρευσαν

Φωτεινή σε, φώς υπάρχοντα υπέλαβε, νεφέλη Κύριε, από τής γής υπέρ νούν, αναλαμβανόμενον, καί επουράνιοι, δήμοι ήνεσαν σύν Αποστόλοις λέγοντες, ο Θεός ευλογητός εί.

Χείρας άπαντες, γηθόμενοι κροτήσωμεν, τή Αναλήψει Χριστού, καί αλαλάξωμεν, Ανέβη ο Κύριος, εν φωνή σάλπιγγος, καί εκάθισεν, εκ δεξιών ως σύνθρονος, τού Πατρός εις τούς αιώνας.

Ψάλλων πάλαι Μωϋσής ο μέγας έκραζε, Προσκυνησάτωσαν ανερχομένω Χριστώ ουράνιοι Άγγελοι, ως τού παντός Βασιλεί, Ώ κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ώ θαυμάτων παραδόξων! πώς εχώρησας Θεόν αχώρητον, θεοχαρίτωτε, τόν σάρκα πτωχεύσαντα, καί μετά δόξης πολλής, εις ουράνια, αναληφθέντα σήμερον, καί ζωώσαντα ανθρώπους;

Καταβασία

Σύμφωνον εθρόησεν οργάνων μέλος,

Σέβειν τό χρυσότευκτον άψυχον βρέτας,

Η τού Παρακλήτου δέ φωσφόρος χάρις,

Σεβασμιάζει τού βοάν, Τριάς μόνη,

Ισοσθενής, άναρχος, ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο ειρμός

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων, γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, Ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εν δυσί ταίς ουσίαις, αναστάντα ζωοδότην Χριστόν, εις ουρανούς μετά δόξης καί Πατρί συγκαθεζόμενον, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εκ δουλείας τήν κτίσιν, τών ειδώλων λυτρωσάμενον, καί παραστήσαντα ταύτην, ελευθέραν τώ ιδίω Πατρί, σε Σωτήρ υμνούμεν, καί σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν τή αυτού καταβάσει, καθελόντα τόν αντίπαλον, καί τή αυτού αναβάσει, ανυψώσαντα τόν άνθρωπον, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ υπερτέρα, ανεδείχθης Θεοτόκε αγνή, εν τή γαστρί σου τόν τούτοις, εποχούμενον βαστάσασα, όν σύν ασωμάτοις, βροτοί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Άλλος

Παίδας ευαγείς

Ώφθησαν οι νόες Αποστόλοις, εν τή, Αναλήψει καί εφθέγγοντο, Τί ενατενίζοντες, ίστασθε θαμβούμενοι; ούτος ο ανερχόμενος εις τά ουράνια, ελεύσεται καί πάλιν τού κρίναι, τούς εν γή ανθρώπους, κριτής υπάρχων μόνος.

Δώμεν τώ Θεώ μεγαλωσύνην, αινέσεως συμφωνία αλαλάξωμεν, άσωμεν, χορεύσωμεν, χείράς τε κροτήσωμεν, Ανέβη ο Θεός ημών, εις ουρανούς από γής, Αγγέλων, Αρχαγγέλων υμνούντων, τούτον ως Δεσπότην, καί ποιητήν τών όλων.

Ήρθη υπεράνω τών Αγγέλων, η φύσις ημών, η πάλαι έκπτωτος, καί θρόνω ενίδρυται, θείω υπέρ έννοιαν, Δεύτε πανηγυρίσωμεν, καί ανακράξωμεν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ιδού ο Υιός σου Θεοτόκε, σκυλεύσας Σταυρώ αυτού τόν θανατον, ανέστη τριήμερος, καί τοίς Μαθηταίς αυτού, εμφανισθείς ανέδραμε, πρός τά ουράνια, μεθ' ού σε προσκυνούντες υμνούμεν, καί δοξολογούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

Λύει τά δεσμά, καί δροσίζει τήν φλόγα,

Ο τρισσοφεγγής τής θεαρχίας τύπος.

Υμνούσι Παίδες, ευλογεί δέ τόν μόνον

Σωτήρα καί παντουργόν, ως ευεργέτην,

Η δημιουργηθείσα σύμπασα κτίσις.

Ωδή θ' Ο ειρμός

Σέ τήν υπέρ νούν καί λόγον Μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν.

Σέ τόν λυτρωτήν τού κόσμου, Χριστόν τόν Θεόν, οι Απόστολοι βλέποντες, ενθέως υψούμενον, μετά δέους σκιρτώντες εμεγάλυνον.

Σού τήν θεωθείσαν σάρκα ορώντες Χριστέ, εν τώ ύψει οι Άγγελοι, αλλήλοις διένευον, Άληθώς ούτος εστίν ο Θεός ημών.

Σέ τών ασωμάτων τάξεις Χριστέ ο Θεός, εν νεφέλαις αιρόμενον ιδούσαι εκραύγαζον, Τώ τής δόξης Βασιλεί πύλας άρατε.

Σέ τόν καταβάντα έως εσχάτου τής γής, καί τόν άνθρωπον σώσαντα, καί τή αναβάσει σου ανυψώσαντα, τούτον μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Χαίρε Θεοτόκε Μήτηρ Χριστού τού Θεού, όν εκύησας, σήμερον, εκ γής ανιπτάμενον, σύν Άγγέλοις ορώσα εμεγάλυνες.

Άλλος Άπας γηγενής

Μεγαλυνάριον

Άγγελοι, τήν άνοδον τού Δεσπότου, ορώντες εξεπλήττοντο, πώς μετά δόξης επήρθη, από τής γής εις τά άνω.

Ώ τών δωρεών, τών υπέρ κατάληψιν! ώ μυστηρίου φρικτού! πάντων ο δεσπόζων γάρ, εκ γής απαίρων πρός τά ουράνια, τοίς Μαθηταίς απέστειλε, Πνεύμα τό άγιον, τό φωτίσαν τούτων τήν διάνοιαν, καί πυρίνους τελέσαν εν χάριτι.

Άγγελοι, τήν άνοδον τού Δεσπότου, ορώντες εξεπλήττοντο, πώς μετά δόξης επήρθη, από τής γής εις τά άνω.

Στίφει Μαθητών, ο Κύριος έφησεν, Υμείς καθίσατε, εις Ιεροσόλυμα, καγώ εκπέμψω υμίν Παράκλητον, άλλον, Πατρί τόν σύνθρονον, καμοί ομότιμον, όν οράτε, αναλαμβανόμενον, καί νεφέλη φωτός εποχούμενον.

Άγγελοι, τήν άνοδον τού Δεσπότου, ορώντες εξεπλήττοντο, πώς μετά δόξης επήρθη, από τής γής εις τά άνω.

Ήρθη εμφανώς, η μεγαλοπρέπεια, άνωθεν σαρκί πτωχεύσαντος, τών ουρανών, του καί συνεδρία Πατρός τετίμηται, φύσις ημών η έκπτωτος, Πανηγυρίσωμεν, καί συμφώνως πάντες αλαλάξωμεν, καί κροτήσωμεν χείρας γηθόμενοι.

Θεοτοκίον

Φώς τό εκ φωτός, εκλάμψαν πανάμωμε, εκ σού ανέτειλε, καί τήν αμαυρότητα, τής αθείας πάσαν διέλυσε, καί τούς νυκτί καθεύδοντας εφωταγώγησε, διά τούτο πάντες κατά χρέος σε, εις αιώνας αεί μακαρίζομεν.

Καταβασία

Χαίροις Άνασσα, μητροπάρθενον κλέος, Άπαν γάρ ευδίνητον εύλαλον στόμα, Ρητρεύον, ου σθένει σε μέλπειν αξίως, ιλιγγιά δέ νούς άπας σου τόν τόκον Νοείν, όθεν σε συμφώνως δοξάζομεν.

Εξαποστειλάριον Αυτόμελον

Ήχος β'

Τών Μαθητών ορώντων σε ανελήφθης, Χριστέ πρός τόν Πατέρα συνεδριάζων, Άγγελοι προτρέχοντες εκραύγαζον Άρατε πύλας άρατε, ό Βασιλεύς γάρ ανήλθε, πρός τήν αρχίφωτον δόξαν. (Εκ γ')

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Προσόμοια γ'

Ήχος α' Τών ουρανίων ταγμάτων

Αγγελικώς οι εν κόσμω, πανηγυρίσωμεν, τώ επί θρόνου δόξης, Θεώ εποχουμένω, κραυγάζοντες τόν ύμνον, Άγιος εί, ο Πατήρ ο ουράνιος, ο συναίδιος Λόγος, Άγιος ει, καί τό Πνεύμα τό πανάγιον. (Δίς)

Οι αρχηγοί τών Αγγέλων, κατανοούντες Σωτήρ, τό τής ανόδου ξένον, διηπόρουν αλλήλοις, Τίς η θέα αύτη; άνθρωπος μέν, τή μορφή ο ορώμενος, ως δέ Θεός, υπεράνω τών ουρανών, μετά σώματος ανέρχεται.

Οι Γαλιλαίοι ορώντες, αναληφθέντα σε, από τού Ελαιώνος, μετά σώματος Λόγε, ήκουον Αγγέλων, βοώντων αυτοίς, Τί εστήκατε βλέποντες; ούτος ελεύσεται πάλιν μετά σαρκός, καθ' όν τρόπον εθεάσασθε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ετέχθης, ως αυτός ηθέλησας, εφάνης, ως αυτός ηβουλήθης, έπαθες σαρκί, ο Θεός ημών, εκ νεκρών ανέστης, πατήσας τόν θάνατον, ανελήφθης έν δόξη, ο τά σύμπαντα πληρών, καί απέστειλας ημίν Πνεύμα θείον, τού ανυμνείν καί δοξάζειν σου τήν θεότητα.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΗΝ AEΙTOYΡΓΙAN

Αντίφωνον Α'

Ήχος β'

Στίχ. α' Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. β' Ότι Κύριος ύψιστος, φοβερός, βασιλεύς μέγας επί πάσαν τήν γήν.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. γ' Υπέταξας λαούς ημίν, καί έθνη υπό τούς πόδας ημών.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Α ν τ ί φ ω ν ο ν Β'

Ο αυτός

Στίχ. α' Μέγας Κύριος, καί αινετός σφόδρα.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν δόξη αναληφθείς αφ' ημών εις τούς ουρανούς, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Στίχ. β' Ό Θεός εν ταίς βάρεσιν αυτής γινώσκεται.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν δόξη...

Στίχ. γ' Ότι Ιδού οι βασιλείς τής γής συνήχθησαν.

Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν δόξη...

Δόξα... Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού...

Αντίφωνον Γ'

Ήχος δ'

Στίχ. α' Ακούσατε ταύτα πάντα τά έθνη.

Ανελήφθης εν δόξη...

Στίχ. β' Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί η μελέτη τής καρδίας μου σύνεσιν.

Ανελήφθης εν δόξη...

Στίχ. γ' Κλινώ εις παραβολήν τό ούς μου, ανοίξω εν ψαλτηρίω τό πρόβλημά μου.

Ανελήφθης εν δόξη...

Εισοδικόν

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ Κύριος εν φωνή σάλπιγγος, Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο εν δόξη...

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τούς Μαθητάς, τή επαγγελία τού αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά τής ευλογίας, ότι σύ ει ο Υιός τού Θεού, ο λυτρωτής τού κόσμου.

Κοντάκιον Αυτόμελον

Ήχος πλ. β'

Τήν υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν, καί τά επί γής ενώσας τοίς ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστε ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος, καί βοών τοίς αγαπώσί σε, Εγώ ειμι μεθ' υμών, καί ουδείς καθ' υμών.

Προκείμενον Ήχος βαρύς

Υψώθητι επί τούς ουρανούς, ο Θεός.

Στίχ. Ετοίμη η καρδία μου ο Θεός.

Πράξεων τών Αποστόλων τό Ανάγνωσμα

Τόν μέν πρώτον λόγον εποιησάμην...

Αλληλούϊα Ήχος β'

Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας.

Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ...

Ευαγγέλιον Εωθινόν ς'

Εκ τού κατά Λουκάν

Τώ καιρώ εκείνω, αναστάς ο Ιησούς...

Κοινωνικόν

Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος, Αλληλούϊα.