ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά τής Σαμαρείτιδος γ'

Ήχος α'

Επί τήν πηγήν επέστη, η πηγή τών θαυμάτων, εν τή έκτη ώρα, τής Εύας ζωγρήσαι καρπόν, η γάρ Εύα εν ταύτη εξελήλυθεν εκ τού Παραδείσου, απάτη τού όφεως, Ήγγικεν ούν η Σαμαρείτις αντλήσαι ύδωρ, ήν ιδών έφη ο Σωτήρ, Δός μοι ύδωρ πιείν, καγώ ύδατος αλλομένου εμπλήσω σε, καί εις τήν πόλιν δραμούσα η σώφρων, τοίς όχλοις ανήγγειλεν ευθύς, Δεύτε, ίδετε Χριστόν τόν Κύριον, τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Ήχος β'

Επί τό φρέαρ ως ήλθεν ο Κύριος, η Σαμαρείτις ηρώτα τόν εύσπλαγχνον, Παράσχου μοι τό ύδωρ τής πίστεως, καί λήψομαι τής κολυμβήθρας τά νάματα, αγαλλίασιν καί λύτρωσιν, Ζωοδότα Κύριε, δόξα σοι.

Ο συνάναρχος καί συναϊδιος Υιός καί Λόγος τού Πατρός, επί τήν πηγήν επέστη, η πηγή τών ιαμάτων, καί γυνή εκ τής Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ παραγέγονεν, ήν ιδών έφη ο Σωτήρ, Δός μοι ύδωρ πιείν, καί απελθούσα, φώνησόν σου τόν άνδρα, Η δέ, ως ανθρώπω διαλεγομένη καί ου Θεώ, λαθείν σπουδάζουσα ελεγεν, ουκ έχω άνδρα, Καί ο Διδάσκαλος πρός αυτήν, Αληθώς είπας, ουκ έχω άνδρα, πέντε γάρ έσχες, καί νύν όν έχεις, ουκ έστι σου ανήρ, Η δέ, επί τώ ρήματι εκπλαγείσα, καί εις τήν πόλιν δραμούσα, τοίς όχλοις επεβόα λέγουσα, Δεύτε, ίδετε Χριστόν, ός δωρείται τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα...

Ήχος πλ. β'

Παρά τό φρέαρ τού Ιακώβ, ευρών ο Ιησούς τήν Σαμαρείτιδα, αιτεί ύδωρ παρ' αυτής, ο νέφεσι καλύπτων τήν γήν, Ώ τού θαύματος! ο τοίς Χερουβίμ εποχούμενος, πόρνη γυναικί διελέγετο, ύδωρ αιτών, ο εν ύδασι τήν γήν κρεμάσας, ύδωρ ζητών, ο πηγάς καί λίμνας υδάτων εκχέων, θέλων ελκύσαι όντως αυτήν, τήν θηρευομένην υπό τού πολεμήτορος εχθρού καί ποτίσασθαι ύδωρ ζών, τήν φλεγομένην εν τοίς ατοπήμασι δεινώς, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Ήχος δ'

Ο διά σέ θεοπάτωρ Προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι, Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, σέ γάρ Μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, ο απάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ινα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ορειάλωτον ευρών πρόβατον, τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι, ταίς ουρανίαις συνάψη δυνάμεσι, καί σώση Θεοτόκε τόν κόσμον, Χριστός, ο έχων τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

Στιχηρά Αναστάσιμα τής Οκτωήχου

Ήχος δ'

Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν, απαύστως προσκυνούντες Χριστέ ο Θεός, τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν δοξάζομεν, δι' αυτής γάρ άνεκαίνισας, τήν καταφθαρείσαν τών ανθρώπων φύσιν παντοδύναμε, καί τήν εις ουρανούς άνοδον καθυπέδειξας ημίν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Στίχ. Ο Κύριος εβασίλευσεν...

Τού ξύλου της παρακοής, τό επιτίμιον έλυσας Σωτήρ, τώ ξύλω τού Σταυρού εκουσίως προσηλωθείς, καί εις Άδου κατελθών δυνατέ, τού θανάτου τά δεσμά ως Θεός διέρρηξας, διό προσκυνούμεν τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, εν αγαλλιάσει βοώντες, Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Στίχ. Καί γάρ εστερέωσε τήν οικουμένην...

Πύλας Άδου συνέτριψας Κύριε, καί τώ σώ θανάτω, τού θανάτου τό βασίλειον έλυσας, γένος δε τό ανθρώπινον, εκ φθοράς ηλευθέρωσας, ζωήν, καί αφθαρσίαν τώ κόσμω δωρησάμενος, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα...

Κύριε ανελθών εν τώ Σταυρώ, τήν προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας, καί κατελθών εν τώ Άδη, τούς απ' αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίαν δωρούμενος τών ανθρώπων τώ γένει, διά τούτο υμνούντες δοξάζομεν, τήν ζωοποιόν καί σωτήριόν σου Έγερσιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ως ώφθης εν σαρκί, Χριστέ ο Θεός, δι' άφατον οικονομίαν, ακούσασα η Σαμαρείτις τού λόγου σου τού φιλανθρώπου, κατέλιπε τό άντλημα επί τό φρέαρ, καί έδραμε λέγουσα τοίς εν τή πόλει, Δεύτε ίδετε καρδιογνώστην, μήτι ούτος υπάρχει ο προσδοκώμενος Χριστός, ο έχων τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα Αναστάσιμα

Ήχος δ'

Αναβλέψασαι τού τάφου τήν είσοδον, καί τήν φλόγα τού Αγγέλου μή φέρουσαι, αι Μυροφόροι σύν τρόμω έξίσταντο, λέγουσαι, Άρα εκλάπη, ο τώ Ληστή ανοίξας Παράδεισον; Άρα ηγέρθη, ο καί πρό Πάθους κηρύξας τήν Έγερσιν, Αληθώς ανέστη Χριστός ο Θεός, τοίς εν Άδη παρέχων ζωήν καί ανάστασιν.

Δόξα...

Ταχύ προκατάλαβε

Ανέστης ως αθάνατος, από τού τάφου Σωτήρ, συνήγειρας τόν κόσμον σου, τή δυναστεία τή σή, Χριστέ ο Θεός ημών, έθραυσας εν ισχύϊ τού θανάτου τό κράτος, έδειξας ελεήμον, τήν ανάστασιν πάσι, διό σε καί δοξάζομεν, μόνε φιλάνθρωπε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε, τοίς έπί γης πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υ πέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον έσωσεν έκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος δ' Ο υψωθείς έν τώ Σταυρώ

Αγαλλιάσθω ουρανός ευφραι νέσθω, τά επί γής, ότι Χριστός εκ Παρθένου επιφανείς ως άνθρωπος έρρύσατο φθοράς, άπαν τό ανθρώπινον τώ ιδίω θανάτω, θαύμασιν εκλάμψας δέ γυναικί Σαμαρείτιδι, ύδωρ αιτών παρέχει τήν πηγήν, τών ιαμάτων, ως μόνος αθάνατος. (Δίς)

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά Αναστάσιμα

Ήχος δ

Ο σταυρόν υπομείνας καί θάνατον, καί αναστάς έκ τών νεκρών παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.

Εν τώ Σταυρώ σου Χριστέ, τής αρχαίας κατάρας, ηλευθέρωσας ημάς, καί εν τώ θανάτω σου, τόν τήν φύσιν ημών τυραννήσαντα, Διάβολον κατήργησας, εν δέ τή Εγέρσει σου, χαράς τά πάντα επλήρωσας, διό βοώμέν σοι, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε, δόξα σοι.

Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επί τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ανάστησον ημάς πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε τή πρεσβεία τών Αγίων σου.

Τών πατρικών σου κόλπων μή χωρισθείς, μονογενές Λόγε τού Θεού, ήλθες επί γής διά φιλανθρωπίαν, άνθρωπος γενόμενος ατρέπτως, καί Σταυρόν καί θάνατον υπέμεινας σαρκί, ο απαθής τή θεότητι, αναστάς δέ εκ νεκρών, αθανασίαν παρέσχες, τώ γένει τών ανθρώπων, ως μόνος παντοδύναμος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Η πηγή τής ζωαρχίας Ιησούς ο Σωτήρ ημών, επί τήν πηγήν επιστάς τού Πατριάρχου Ιακώβ, πιείν εζήτει ύδωρ παρά γυναικός Σαμαρείτιδος, Τής δέ τό ακοινώνητον τών Ιουδαίων προσειπούσης ο σοφός δημιουργός μετοχετεύει αυτήν ταίς γλυκείαις προσρήσεσι, μάλλον πρός αίτησιν τού αϊδίου ύδατος, ό καί λαβούσα, τοίς πάσιν εκήρυξεν, ειπούσα, Δεύτε, ίδετε τών κρυπτών γνώστην καί Θεόν, παραγενόμενον σαρκί διά τό σώσαι τόν άνθρωπον.

Στιχηρά τής Εορτής

Ήχος δ' Ως γενναίον έν μάρτυσιν

Τήν πηγήν εν τώ φρέατι κατιδών τήν αέναον καθημένην γύναιον, φέρον καύσωνας, πλείστων παθών ακεσώδυνον, λαβείν επεζήτησεν, ύδωρ ζών τό εξ αυτής, κρουνηδόν εκχεόμενον, ό καί έλαβε, δωρεάν εκ τού λόγου, καί ουκέτι πρός τό φρέαρ επισπεύδει τό γεηρόν καί έπίκηρον.

Στίχ. Έντεινε καί κατευοδού...

Ιουδαίων τά έθιμα, τού γυναίου διώκοντος, καί τό σφών προβάλλοντος ακοινώνητον, τή μεταλήψει τού ύδατος, Χριστός μετωχέτευσεν, ο σοφός δημιουργός, τοίς ηδέσι προσφθέγμασιν, εξαιτήσασθαι, τό ζωήρρυτον πόμα, θείον ύδωρ, ού πιούσα πρός τήν πόλιν, μετοχετεύει τά νάματα.

Στίχ. Ηγάπησας δικαιοσύνην...

Ούτε άντλημα κέκτησαι, καί τό φρέαρ βαθύτατον, πόθεν ούν καί δώσεις μοι ύδωρ άφθαρτον, η Σαμαρείτις εβόα σοι, Χριστέ σε ως άνθρωπον, οιομένη ου Θεόν, καί τούς λόγους θαυμάζουσα, ήν προσρήμασι, γλυκυτάτοις αρδεύσας σέ Θεόν τε, καί Σωτήρα τών απάντων, ομολογείν παρεσκεύασας.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Τάδε λέγει Κύριος τή Σαμαρείτιδι, ει ήδεις τήν δωρεάν τού Θεού, καί τίς εστιν ο λέγων σοι, Δός μοι ύδωρ πιείν, σύ άν ήτησας αυτόν καί έδωκέ σοι πιείν, ίνα μή διψήσης εις τόν αιώνα, λέγει Κύριος.