ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ'

Ήχος δ' Κύριε ανελθών εν τώ Σταυρώ

Ίδετε όν προέγραψε Μωσής, Ιησούν Μεσσίαν εν τώ νόμω ελεύσεσθαι, επί τής γής θεαθέντα, δι' ευσπλαγχνίαν καμοί προσομιλήσαντα ως βροτόν εν τώ φρέατι, όντως ούτος υπάρχει ο Χριστός, ο εν κόσμω ερχόμενος, τοίς εν τή Σιχάρ Σαμαρείτις ώφθη λέγουσα.

Στόματος εξ ηδέος γυναικός, ύδατος ποσίμου γλυκερού αναβλύζοντος, οι εν τή πόλει πιόντες, καί πρός τό φρέαρ τό ρέον τήν δαψίλειαν, τήν τού νάματος, έσπευδον αναχθήναι τό τάχος, καί πηγήν κατιδείν τήν αέναον, τήν τάς εκτακείσας ψυχάς επαναψύχουσαν.

Σύμμορφον κατιδόντες τήν πηγήν καί oμοειδή τής τών ανθρώπων συστάσεως, τή γυναικί επεβόων, οι εν τή πόλει, ουκ έτι διά σήν ημείς, λαλιάν πεπιστεύκαμεν, αληθώς επιγνόντες, ότι ούτος υπάρχει η λύτρωσις, καί η σωτηρία τού κόσμου η αιώνιος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Παρά τό φρέαρ τού Ιακώβ, ευρών ο Ιησούς τήν Σαμαρείτιδα αιτεί ύδωρ παρ αυτής, ο νέφεσι καλύπτων τήν γήν, Ώ τού θαύματος! ο τοίς Χερουβίμ εποχούμενος, πόρνη γυναικί διελέγετο, ύδωρ αιτών, ο εν ύδατι τήν γήν κρεμάσας, ύδωρ ζητών, ο πηγάς καί λίμνας υδάτων εκχέων, θέλων ελκύσαι όντως αυτήν, τήν θηρευομένην υπό τού πολεμήτορος εχθρού, καί ποτίσασθαι ύδωρ ζών, τήν φλεγομένην εν τοίς ατοπήμασι δεινώς ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος δ' Σταυρώσιμον

Πάντοτε έχοντες Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εις τήν βοήθειαν τάς παγίδας τού εχθρού ευχερώς καταπατούμεν.

Κύριε, ανελθών εν τώ Σταυρώ, τήν προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας καί κατελθών εν τώ Άδη, τούς απ' αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίας δωρούμενος τών ανθρώπων τώ γένει, διά τούτο υμνούντες, δοξάζομεν, τήν ζωοποιόν καί σωτήριόν σου Έγερσιν.

Μαρτυρικόν

Ιερεία έμψυχα ολοκαυτώματα λογικά, Μάρτυρες Κυρίου, θύματα τέλεια Θεού, Θεόν γινώσκοντα καί Θεώ γινωσκόμενα, πρόβατα ών η μάνδρα λύκοις ανεπίβατος, πρεσβεύσατε καί ημάς συμποιμανθήναι υμίν, επί ύδατος αναπαύσεως.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. β'

Τάδε λέγει Κύριος τή Σαμαρείτιδι, Εί ήδεις τήν δωρεάν τού Θεού καί τίς εστιν ο λέγων σοι, Δός μοι ύδωρ πιείν, σύ άν ήτησας αυτόν, καί έδωκέ σοι πιείν, ίνα μή διψήσης εις τόν αιώνα, λέγει Κύριος.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Ήχος δ’ Θεοτοκίον

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί αγγέλοις άγνωστον Μυστύριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Σταυρώσιμον

Σταυρώ σε προσήλωσαν, οι Ιουδαίοι Σωτήρ δι' ού εκ τών εθνών ημάς ανεκαλέσω στοργή, Χριστέ ο Θεός ημών, ήπλωσας τάς παλάμας, εν αυτώ σή βουλήσει, λόγχη δέ τήν πλευράν σου, κατεδέξω νυγήναι, Τώ πλήθει τών οικτιρμών σου, δόξα φιλάνθρωπε.

Αποστολικόν

Ανέστης ως αθάνατος, από τού τάφου Σωτήρ, συνήγειρας τόν κόσμον σου, τή δυναστεία τή σή, Χριστέ ο Θεός ημών, έθραυσας εν ισχύϊ, τού θανάτου τό κράτος, έδειξας ελεήμον, τήν ανάστασιν πάσι, διό σε καί δοξάζομεν, μόνε φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικόν

Οι Mάρτυρές σου, Κύριε εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο, τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σε υψούμενον, ως εθεάσατο, η άχραντος Μήτηρ σου, Λόγε Θεού μητρικώς, θρηνούσα εφθέγγετο, Τί τό καινόν καί ξένον, τούτο θαύμα Υιέ μου; πώς η ζωή τών όλων, ομιλείς τώ θανάτω; Ζωώσαι τούς θανόντας, θέλων ως εύσπλαγχνος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Εκ φρέατος νάματα, τού γεηρού καί φθαρτού, ελθούσα ως σύνηθες, η Σαμαρείτις αντλείν, τό ζών ύδωρ ήντλησεν, ούτως εφευρηκυία, τήν πηγήν καθημένην, ένθα πηγή καί φρέαρ, Ιακώβ διωρύχθη, κόσμου τούς φλογοτρόφους, δροσίζουσαν καύσωνας.

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος δ' Σταυρώσιμον

Έδωκας σημείωσιν, τοίς φοβουμένοις σε Κύριε, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, εν ώ εθριάμβευσας, τάς αρχάς τού σκότους, καί τάς εξουσίας, καί επανήγαγες ημάς, εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών. (Δίς)

Αποστολικόν

Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επί τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών ανάστησον ημάς, πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τή πρεσβεία τών Αγίων σου.

Μαρτυρικόν

Τίμιος ο θάνατος, τών Αγίων σου Κύριε, ξίφεσι γάρ καί πυρί καί ψύχει συντετριμμένοι, εξέχεαν τό αίμα αυτών, ελπίδα έχοντες εις σέ, απολαβείν τού καμάτου τόν μισθόν, υπέμειναν καί έλαβον, παρά σού Σώτερ τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Η πηγή τής ζωαρχίας, Ιησούς ο Σωτήρ ημών, επί τήν πηγήν επιστάς τού Πατριάρχου Ιακώβ, πιείν εζήτει ύδωρ παρά γυναικός Σαμαρείτιδος, Τής δέ τό ακοινώνητον τών Ιουδαίων προσειπούσης, ο σοφός δημιουργός μετοχετεύει αυτήν, ταίς γλυκείαις προσρήσεσι, μάλλον πρός αίτησιν τού αϊδίου ύδατος, ό καί λαβούσα, τοίς πάσιν εκήρυξεν ειπούσα, Δεύτε, ίδετε τών κρυπτών γνώστην καί Θεόν, παραγενόμενον σαρκί, διά τό σώσαι τόν άνθρωπον.

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος δ' Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Μεθ' υδρίας αρδεύσασθαι, απελθούσα καί φρέατι, τήν υδρίαν άνυδρον καταλείψασα μόνη πρός πόλιν επέδραμε, πηγήν τήν ζωήρρυτον, εκβοώσα εφευρείν, Σαμαρείτις τήν άφθονον, όθεν ήρδευσε τό σωτήριον νάμα, καί τήν ταύτης, επανέψυξε καρδίαν, τήν εκτακείσαν τοίς πάθεσιν.

Στίχ. Έντεινε καί κατευοδού...

Αληθώς είπας, είρηκεν, ο Σωτήρ Σαμαρείτιδι, ως ουκ έχεις σήμερον, άνδρα νόμιμον, πέντε γάρ έσχες τό πρότερον, καί νύν, όν περ κέκτησαι, ουχ υπάρχει σου ανήρ, αλλά νόμω αλλότριος, ή καί σπεύσασα, τοίς εν πόλει εβόα. Είδον άνδρα, ός εξείπέ μοι τά πάντα, όσα κρυφίως εποίησα.

Στίχ. Ηγάπησας δικαιοσύνην...

Ρείθρον άλλο ζωήρρυτον, ουρανίου εκ φρέατος, Σαμαρείτις ήντλησεν επί φρέατος, τούτο ευρούσα χεόμενον, εξ ού τό επίκηρον, είχε σύνηθες αντλείν, ύδωρ άλλο τό χθόνιον, ο αλλόμενον εν τή ταύτης καρδία ανεδείχθη, ως πηγή τις άλλη νέα, παθών δροσίζουσα καύσωνας.

Δόξα... Καί νυν... Ήχος πλ. δ'

Ως ώφθης εν σαρκί, Χριστέ ο Θεός δι' άφατον οικονομίαν ακούσασα η Σαμαρείτις, τού λόγου σου τού φιλανθρώπου, κατέλιπε τό άντλημα επί τό φρέαρ, καί έδραμε λέγουσα τοίς εν τή πόλει, Δεύτε, ίδετε καρδιογνώστην, μήτι ούτος υπάρχει ο προσδοκώμενος Χριστός, ο έχων τό μέγα έλεος.