ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

Στιχηρά Προσόμοια τής Μεσοπεντηκοστής γ'

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Ώφθη φωτοφανής καί τερπνή, τής τού Σωτήρος Αναστάσεως σήμερον, μεσότης η παναγία, ως μεσημβρία φαιδρά, φρυκτωρούσα κόσμον, θείαις χάρισι, Χριστού τής Εγέρσεως, λαμπαδοχούσα τεράστια, τής αφθαρσίας, απαστράπτει τά σύμβολα, καί προδείκνυσι, τήν εις ύψος Ανάληψιν, φαίνει τήν πολυέραστον, τού Πνεύματος έλευσιν, Πεντηκοστής τής πανσέπτου, τήν λαμπροτάτην πανήγυριν, διό καί παρέχει, ταίς ψυχαίς ημών ειρήνην, καί μέγα έλεος.

Δόξης ως θεϊκής ποταμός, τής εορτής νύν μεσαζούσης ο Κύριος, τά ρείθρα τής ευσπλαγχνίας, πάσι παρέχων βοά, οι διψώντες δεύτε, καί αρύσασθε, πηγή συμπαθείας γάρ, καί ελέους τό πέλαγος, αυτός υπάρχων, βρύει κόσμω τήν άφεσιν, πλύνει πταίσματα, καί καθαίρει νοσήματα, σώζει τούς τήν Ανάστασιν, αυτού εορτάζοντας, σκέπει τούς πόθω τιμώντας, τήν μετά δόξης Ανάληψιν, αυτού καί παρέχει, ταίς ψυχαίς ημών ειρήνην καί μέγα έλεος.

Μέσον τού ιερού εστηκώς, ο απερίγραπτος Θεός τε καί Κύριος, Θεός γάρ υπήρχε φύσει, κάν δι' ημάς βροτωθείς, περιγεγραμμένος ώφθη σώματι, τοίς πάσιν ανέβλυζε, τά ζωήρρυτα ρήματα, τοίς πάσι λέγων, Τάς ψυχάς εκκαθάρθητε, καί τού καύσωνος, τών παθών αναψύξατε, μήτις αποστερήσοιτο, τής πόσεως άνθρωποι, θείαν γάρ χάριν δωρούμαι, τής αθανάτου καί κρείττονος, καί τής βασιλείας, συμμεθέξει μοι τώ κτίστη, καί δοξασθήσεται.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Μεσούσης τής εορτής πρό τού Πάθους, καί τής ενδόξου Αναστάσεώς σου Κύριε, ής διδάσκων αγαθέ, εν τώ ιερώ τούς απειθούντας Ιουδαίους, καί Φαρισαίους, καί Γραμματείς, καί βοών πρός αυτούς, ο διψών ερχέσθω πρός με καί πινέτω, ο πιστεύων εις εμέ, ύδατος ζωής Πνεύματος θείου, ποταμοί ρεύσουσιν εκ τής κοιλίας αυτού, Ώ τής αρρήτου σοφίας τής σής συνέσεως! ο τά πάντα πληρών, Θεός ημών δόξα σοι.

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος δ' Αναστάσιμον

Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν, απαύστως προσκυνούντες Χριστέ ο Θεός, τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν δοξάζομεν, δι' αυτής γάρ ανεκαίνισας, τήν καταφθαρείσαν τών ανθρώπων φύσιν παντοδύναμε, καί τήν εις ουρανούς άνοδον καθυπέδειξας ημίν, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Κατανυκτικόν

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι, τών εμών πταισμάτων Κύριε τό χειρόγραφον, καί τό υπόλοιπον τής ζωής μου, διά μετανοίας ευαρεστήσαί σοι, αλλ' ο εχθρός απατά με καί πολεμεί τήν ψυχήν μου, Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Ο ενδοξαζόμενος, εν ταίς μνείαις τών Αγίων σου, Χριστέ ο Θεός, υπ' αυτών δυσωπούμενος, κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Τής εορτής μεσούσης, τής σής Χριστέ Αναστάσεως, καί θείας παρουσιας τού αγίου σου Πνεύματος, συνελθόντες, τών θαυμάτων σου, ανυμνούμεν τά μυστήρια, εν ή κατάπεμψον ημίν τό μέγα έλεος.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Ε' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Ήχος δ' Αναστάσιμον

Αναβλέψασαι τού τάφου τήν είσοδον, καί τήν φλόγα τού Αγγέλου μή φέρουσαι, αι Μυροφόροι σύν τρόμω εξίσταντο, λέγουσαι, Άρα εκλάπη ο τώ Ληστή ανοίξας Παράδεισον; άρα ηγέρθη, ο καί πρό Πάθους κηρύξας τήν Έγερσιν, Αληθώς ανέστη Χριστός ο Θεός τοίς εν Άδη παρέχων ζωήν καί ανάστασιν.

Κατανυκτικόν

Τήν ταπεινήν μου ψυχήν επίσκεψαι Κύριε, τήν εν αμαρτίαις τόν βίον όλον δαπανήσασαν, όν τρόπον τήν Πόρνην, δέξαι καμέ καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Σήμερον τά τών Αγγέλων στρατεύματα, εν τή μνήμη τών Αθλοφόρων παραγέγονε, τάς τών πιστών διανοίας φωτίσαι, καί τήν οικουμένην τή χάριτι φαιδρύναι δι' αυτών ο Θεός δυσωπούμενος, δώρησαι ημίν, τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Τείχος ακαταμάχητον ημών τών Χριστιανών, υπάρχεις Θεοτόκε Παρθένε, πρός σέ γάρ καταφεύγοντες, άτρωτοι διαμένομεν, καί πάλιν αμαρτάνοντες, βοώμέν σοι, Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Μεσοπεντηκοστής

Ήχος πλ. δ' Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Η Σοφία ο Λόγος ο τού Πατρός, ο καί δούς Αποστόλοις ρήμα Θεού, κηρύξαι τοίς πέρασι, τήν εν γή αυτού έλευσιν υπό πλάνων Εβραίων, μανία υβρίζετο, δαιμονών καί πλάνος, φρικτώς λοιδορούμενος, όν ανεξικάκως, πρός αυτούς ανεβόα, Μή κρίνετε άκριτον, κατ' εμού κρίσιν άνομοι, Πρός αυτόν ούν βοήσωμεν, Φιλάνθρωπε Χριστέ ο Θεός, τών πταισμάτων άφεσιν κατάπεμψον, τοίς ανυμνούσιν εν πίστει, τήν ανείκαστον δόξαν σου. (Δίς)

Εις τούς Α ί ν ο υ ς

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος δ' Αναστάσιμον

Ο Σταυρόν υπομείνας καί θάνατον καί αναστάς εκ τών νεκρών, παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν. (Δίς)

Κατανυκτικόν

Πρόβατον ειμί τής λογικής σου ποίμνης, καί πρός σέ καταφεύγω τόν ποιμένα τόν καλόν, ζήτησόν με τόν, πλανηθέντα ο Θεός, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Τίς ουκ εξίσταται ορών, άγιοι Μάρτυρες τόν αγώνα τόν καλόν, όν ηγωνίσασθε; πώς εν σώματι όντες, τόν ασώματον εχθρόν ενικήσατε, Χριστόν ομολογήσαντες, καί Σταυρώ οπλισάμενοι, όθεν επαξίως ανεδείχθητε, δαιμόνων φυγαδευταί, καί βαρβάρων πολέμιοι, Απαύστως πρεσβεύσατε, σωθήναι τάς ψυχάς υμών.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Μεσούσης τής εορτής τού Πάσχα, εν τώ ναώ ανήλθες τού Ιερού ο Σωτήρ ημών, καί στάς εν μέσω τού όχλου, εδίδασκες αυτούς παρρησία καί έλεγες, Εγώ ειμι τό φώς τού κόσμου, ακολουθών ο εμοι, ου μή περιπατήσει εν τή σκοτία, αλλ' έξει τό φώς τής αθανάτου ζωής.

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Κλίνας τούς ουρανούς, κατήλθες ο Σωτήρ μου, καί σάρκα εκ Παρθένου, δίχα τροπής υπέδυς πηγάζων μοι τήν άφεσιν.

Στίχ, Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών...

Όλος εν τώ Θεώ, ο λόγος σύ υπάρχων, ολλύμενόν με θέλων, εξάραι τών πταισμάτων ενούσαί μοι φιλάνθρωπε.

Στίχ. Μνήσθητι τής συναγωγής σου...

Σύ εί Παμβασιλεύ, σοφία η μεγάλη, δι' ού Πατήρ τόν κόσμον, εποίησε πανσόφως, σύν τώ αγίω Πνεύματι.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Καθαρθώμεν εννοιών τούς κευθμώνας, καί ψυχικάς λαμπηδόνας διαυγάσωμεν, καί τήν ζωήν κατίδωμεν Χριστόν, εν Ιερώ αφικόμενον, υπερβολή αγαθότητος, ίνα τόν εχθρόν θριαμβεύση, καί σώση τό γένος ημών, διά Πάθους Σταυρού καί τής Αναστάσεως, πρός όν βοήσωμεν, Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.